Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 13 augustus 2019 om 19:09
Sorry maar
)
Ik denk aan jullie (en Anna!) morgen. Dat het maar een mooi afscheid mag worden
dinsdag 13 augustus 2019 om 19:28
Een hele gekke en last minuten tip:
Ik vond het fijn dat er foto's gemaakt zijn op het afscheidsfeestje (wat klinkt dat oneindig beter dan uitvaart) van mijn zus. De geluidsopname is destijds helaas mislukt. Ik had dat nu heel graag nog eens teruggeluisterd, want op die dag ging alles zo in een roes.
En nu met mobiele telefoons is het vrij makkelijk in principe.
Ik wens dat alles gaat zoals jullie dat fijn vinden morgen.
Ik vond het fijn dat er foto's gemaakt zijn op het afscheidsfeestje (wat klinkt dat oneindig beter dan uitvaart) van mijn zus. De geluidsopname is destijds helaas mislukt. Ik had dat nu heel graag nog eens teruggeluisterd, want op die dag ging alles zo in een roes.
En nu met mobiele telefoons is het vrij makkelijk in principe.
Ik wens dat alles gaat zoals jullie dat fijn vinden morgen.
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
dinsdag 13 augustus 2019 om 19:47
Gecondoleerd, aan iedereen die AnnA liefheeft.
Frans, er brandt een kaarsje in een kerkje in Lugano voor jouw zus. Afgelopen weken heb ik, met AnnA in mijn achterhoofd, meer momenten geplukt dan dat ik uit mezelf zit doen.
Vandaag nog: geen fut om met mijn gezin mee naar het zwembad te gaan. Toch gedaan, door Anna. Om te kunnen plukken, leven. En ik heb er heerlijk gespeeld met mijn zoon.
Ik heb haar nooit gekend, en toch vormt ze mijn dagelijks leven.
Ik wens jullie veel liefde en warmte.
Frans, er brandt een kaarsje in een kerkje in Lugano voor jouw zus. Afgelopen weken heb ik, met AnnA in mijn achterhoofd, meer momenten geplukt dan dat ik uit mezelf zit doen.
Vandaag nog: geen fut om met mijn gezin mee naar het zwembad te gaan. Toch gedaan, door Anna. Om te kunnen plukken, leven. En ik heb er heerlijk gespeeld met mijn zoon.
Ik heb haar nooit gekend, en toch vormt ze mijn dagelijks leven.
Ik wens jullie veel liefde en warmte.
dinsdag 13 augustus 2019 om 20:38
Wat fijn dat jullie zo goed jullie eigen weg kunnen gaan in deze klotesituatie en er ondanks strubbelingen voor kunnen zorgen dat jullie en Anna het afscheid krijgen wat bij jullie past.
Wat zal het leeg zijn nu Anna het huis verlaten heeft. Ik denk veel aan jullie en dat zal morgen en de komende tijd niet anders zijn. Sterkte!!
Wat zal het leeg zijn nu Anna het huis verlaten heeft. Ik denk veel aan jullie en dat zal morgen en de komende tijd niet anders zijn. Sterkte!!
dinsdag 13 augustus 2019 om 20:49
Wat dapper dat je heel de dienst gaat proberen te doen Frans. Heel mooi ook 
.
Toen ik eens moest/ wilde spreken op de uitvaart van een gezinslid, weet ik nog dat het hielp om de tekst heel vaak al hardop te lezen vantevoren. De eerste paar keren moest ik er nog bij huilen, maar het lukte steeds beter om het met droge ogen te zeggen. Wie weet heb jij daar ook wat aan. Al is het natuurlijk ook geen ramp als je wel moet huilen.
Ik snap wel wat je bedoelt met dat het voelt als een soort feestje organiseren voor Anna. Wie weet kijkt ze mee vanaf haar wolk boven en krijgt ze het toch mee.. Weet iig zeker dat ze in dat geval beretrots op je/ jullie is.
Succes en heel veel sterkte morgen.
. Toen ik eens moest/ wilde spreken op de uitvaart van een gezinslid, weet ik nog dat het hielp om de tekst heel vaak al hardop te lezen vantevoren. De eerste paar keren moest ik er nog bij huilen, maar het lukte steeds beter om het met droge ogen te zeggen. Wie weet heb jij daar ook wat aan. Al is het natuurlijk ook geen ramp als je wel moet huilen.
Ik snap wel wat je bedoelt met dat het voelt als een soort feestje organiseren voor Anna. Wie weet kijkt ze mee vanaf haar wolk boven en krijgt ze het toch mee.. Weet iig zeker dat ze in dat geval beretrots op je/ jullie is.
Succes en heel veel sterkte morgen.
dinsdag 13 augustus 2019 om 20:55
Heel veel sterkte morgen Frans, voor jou, de kinderen en man, en je ouders, en alle anderen... Mooi dat het een feestje wordt dat bij Anna past, en zo wrang dat ze er zelf niet bij is 
Dapper dat je zelf de dienst wil gaan doen! Zoals ik je lees, gaat het je vast lukken, je klinkt zo krachtig.
Hoe staan de jongens hierin eigenlijk? En Anna-man? Mijn hart gaat zo naar jullie uit...
Dapper dat je zelf de dienst wil gaan doen! Zoals ik je lees, gaat het je vast lukken, je klinkt zo krachtig. Hoe staan de jongens hierin eigenlijk? En Anna-man? Mijn hart gaat zo naar jullie uit...
dinsdag 13 augustus 2019 om 20:59
Frans,
morgen heel veel sterkte voor jou en je familie. Het wordt vast een mooi en warm afscheid. En tranen tijdens het spreken is normaal en niet erg. En laat de kids lekker hun gang gaan. Na de uitvaart van een collega van mij speelden zijn kids verstoppertje. Dat was beter dan dat ze verdrietig naast de familie moesten zitten.
En jullie zitten nu in de flow ivm de uitvaart. Ook veel sterkte voor de volgende periode... als het gewone leven weer op gang komt, maar dan zonder jullie geliefde Anna.
morgen heel veel sterkte voor jou en je familie. Het wordt vast een mooi en warm afscheid. En tranen tijdens het spreken is normaal en niet erg. En laat de kids lekker hun gang gaan. Na de uitvaart van een collega van mij speelden zijn kids verstoppertje. Dat was beter dan dat ze verdrietig naast de familie moesten zitten.
En jullie zitten nu in de flow ivm de uitvaart. Ook veel sterkte voor de volgende periode... als het gewone leven weer op gang komt, maar dan zonder jullie geliefde Anna.
dinsdag 13 augustus 2019 om 21:21
Lieve Frans, je schrijft inderdaad net zoals je zusje
Fijn voor de jongens dat hun moeder een zus heeft die haar zo door en door kent en door en door lief heeft, die hun al haar verhalen kan vertellen. Door jou zal hun mama dichtbij zijn in moeilijke tijden.
Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe morgen, je doet het fantastisch zo te lezen, dus dat gaat vast goedkomen.
Zet m op! Maak er een mooi feestje van voor Anna.
Fijn voor de jongens dat hun moeder een zus heeft die haar zo door en door kent en door en door lief heeft, die hun al haar verhalen kan vertellen. Door jou zal hun mama dichtbij zijn in moeilijke tijden.
Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe morgen, je doet het fantastisch zo te lezen, dus dat gaat vast goedkomen.
Zet m op! Maak er een mooi feestje van voor Anna.
dinsdag 13 augustus 2019 om 21:37
Lieve Frans en familie, veel sterkte morgen. Het wordt ongetwijfeld een prachtig afscheid, met een lach en veel tranen. Dapper dat je zelf de dienst gaat doen, maar geeft vast ook veel kracht (hoop ik!).
Ik denk aan jullie. Wat zal het toch moeilijk zijn om nu definitief afscheid te moeten nemen van iemand die jullie zo dierbaar is.
Ik denk aan jullie. Wat zal het toch moeilijk zijn om nu definitief afscheid te moeten nemen van iemand die jullie zo dierbaar is.
dinsdag 13 augustus 2019 om 21:42
Heel veel sterkte vannacht, morgen en de komende tijd. Het zal inderdaad stil zijn nu Anna weg is, en helemaal morgen na de afscheidsdienst.
Moet ook veel aan je vader denken. Anna schreef een keer dat hij afgelopen jaar na een slecht bericht (volgens mij dat de chemo niets meer deed), zo verdrietig was. Tis voor jullie allemaal zo zwaar lijkt me.
Neemt ze nog een rode roos mee?
Moet ook veel aan je vader denken. Anna schreef een keer dat hij afgelopen jaar na een slecht bericht (volgens mij dat de chemo niets meer deed), zo verdrietig was. Tis voor jullie allemaal zo zwaar lijkt me.
Neemt ze nog een rode roos mee?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
