Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 30 september 2019 om 19:05
...En daar moet je dan ook weer aan wennen. Dat dit een situatie is die dus blijkbaar zo blijft?! Wie de fuck heeft dat bedacht?!
Maar je kan nog steeds dingen met haar delen. Gewoon, hardop. Je moet alleen leren op een andere manier haar antwoorden te horen...
Such fun!1
maandag 30 september 2019 om 19:20
Mooi gezegd.
Frans, wat moeilijk lijkt me dat. Jullie waren echt 2 handen op 1 buik. Ik heb wel een zus maar wij zijn niet close. Ik heb met je te doen
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
In memoriam AnnA_C
maandag 30 september 2019 om 19:25
Ik ben ‘blij’ dat ik me niet ècht kan voorstellen hoe erg jullie AnnA missen Frans.
Ik had vandaag een meeting en de voorzitter droeg... een kraanvogeljurk. Weer niet de jouwe Frans, maar stiekem schoten toch even de tranen in mijn ogen omdat ik aan AnnA moest denken...
Ik had vandaag een meeting en de voorzitter droeg... een kraanvogeljurk. Weer niet de jouwe Frans, maar stiekem schoten toch even de tranen in mijn ogen omdat ik aan AnnA moest denken...
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
maandag 30 september 2019 om 20:02
Ach lieve Frans . Wat is de band tussen jou en Anna toch bijzonder. Uit alles spreekt zoveel liefde en zo veel verbondenheid.
dinsdag 1 oktober 2019 om 00:30
en voor jou Frans.
Ik open bijna dagelijks even dit topic, of lees even terug in haar oude topics. Soms hoop ik gewoon weer van haar te horen. Slaat nergens op, dat weet ik ook wel. Maar het is zo bizar dat ze er niet meer is en ook niet meer terug zal komen...
Hoe het voor jullie moet zijn, kan ik me helemaal niet voorstellen. Laat staan dat ik je kan troosten. Iets anders dan sterkte weet ik namelijk niet echt te zeggen. Het wordt zo’n holle frase als je dat maar blijft herhalen. Maar ik meen het nog net zo erg als toen ik het voor het eerst zei - sterkte!
Ik open bijna dagelijks even dit topic, of lees even terug in haar oude topics. Soms hoop ik gewoon weer van haar te horen. Slaat nergens op, dat weet ik ook wel. Maar het is zo bizar dat ze er niet meer is en ook niet meer terug zal komen...
Hoe het voor jullie moet zijn, kan ik me helemaal niet voorstellen. Laat staan dat ik je kan troosten. Iets anders dan sterkte weet ik namelijk niet echt te zeggen. Het wordt zo’n holle frase als je dat maar blijft herhalen. Maar ik meen het nog net zo erg als toen ik het voor het eerst zei - sterkte!
maandag 7 oktober 2019 om 21:53
Dacht vandaag nog even aan AnnA toen ik mijn dochter naar bed bracht en ze haar armen om mij heen sloeg. Het pluk moment van de dag zeg maar...
Hoe is het met jou Frans? En met AnnA's mannen?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 15 oktober 2019 om 14:20
Lief, dank je wel.
Ik heb een eerste feestje gevierd zonder Anna (ik was 12,5 jaar getrouwd). Het was leuk en het is goed dat we nog feestjes kunnen vieren en het was echt gezellig, maar met Anna was het leuker!
Verder zijn er nog 2 dingen. Grote dingen voor mij en die zou ik zoooo ontzettend graag met haar bespreken. Ik plof er bijna van uit elkaar. Wat is het toch jammer dat dat nu niet meer kan.
We plukken weer, we gaan door. Ze zou echt heel tevreden zijn over hoe wij het allemaal doen denk ik .
Ik heb een eerste feestje gevierd zonder Anna (ik was 12,5 jaar getrouwd). Het was leuk en het is goed dat we nog feestjes kunnen vieren en het was echt gezellig, maar met Anna was het leuker!
Verder zijn er nog 2 dingen. Grote dingen voor mij en die zou ik zoooo ontzettend graag met haar bespreken. Ik plof er bijna van uit elkaar. Wat is het toch jammer dat dat nu niet meer kan.
We plukken weer, we gaan door. Ze zou echt heel tevreden zijn over hoe wij het allemaal doen denk ik .
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
dinsdag 15 oktober 2019 om 14:35
Frans, uit ervaring kan ik zeggen dat het minder wordt, tenminste bij mij.
In het begin was functioneren moeilijk en alle eerste keren heftig, kerst , verjaardagen etc.
Het gemis blijft en soms is het echt nog wel heftig bij bepaalde momenten maar het heeft niet dagelijks meer de overhand. En dat vond ik in het begin heel stom. Het leven gaat door maar dat is wel zo. Mijn zusje is komende maand alweer 23 jaar geleden gestorven, ik leef nu al langer zonder haar dan met.
Sterkte
In het begin was functioneren moeilijk en alle eerste keren heftig, kerst , verjaardagen etc.
Het gemis blijft en soms is het echt nog wel heftig bij bepaalde momenten maar het heeft niet dagelijks meer de overhand. En dat vond ik in het begin heel stom. Het leven gaat door maar dat is wel zo. Mijn zusje is komende maand alweer 23 jaar geleden gestorven, ik leef nu al langer zonder haar dan met.
Sterkte
dinsdag 15 oktober 2019 om 19:14
Klinkt alsof je ondanks alles de draad weer aan het oppakken bent, wat fijn.frans3 schreef: ↑15-10-2019 14:20Lief, dank je wel.
Ik heb een eerste feestje gevierd zonder Anna (ik was 12,5 jaar getrouwd). Het was leuk en het is goed dat we nog feestjes kunnen vieren en het was echt gezellig, maar met Anna was het leuker!
Verder zijn er nog 2 dingen. Grote dingen voor mij en die zou ik zoooo ontzettend graag met haar bespreken. Ik plof er bijna van uit elkaar. Wat is het toch jammer dat dat nu niet meer kan.
We plukken weer, we gaan door. Ze zou echt heel tevreden zijn over hoe wij het allemaal doen denk ik .
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
In memoriam AnnA_C
zondag 27 oktober 2019 om 23:10
Als stille meelezer heb ik alles gelezen. Deze zomer, op reis met mijn lieve man, was ik emotioneel door de droevige ontwikkelingen rond Anna en vertelde mijn lief over haar....
Inmiddels is bij hem kanker vastgesteld, ongeneeslijk maar wel langzaam groeiend en voorlopig met behandeling terug te dringen, maar er is ineens een ‘horizon’, hij zal hier aan overlijden (tenzij hij voor die tijd onder een tram loopt).
Anna’s topic geeft me steun, we gaan het dag voor dag nemen, genieten van wat wél kan en vooral niet zwelgen in wat er ingeleverd moet worden. Dank Anna, voor wijze lessen.
Inmiddels is bij hem kanker vastgesteld, ongeneeslijk maar wel langzaam groeiend en voorlopig met behandeling terug te dringen, maar er is ineens een ‘horizon’, hij zal hier aan overlijden (tenzij hij voor die tijd onder een tram loopt).
Anna’s topic geeft me steun, we gaan het dag voor dag nemen, genieten van wat wél kan en vooral niet zwelgen in wat er ingeleverd moet worden. Dank Anna, voor wijze lessen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in