Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 16 juni 2021 om 19:22
woensdag 16 juni 2021 om 20:19
woensdag 16 juni 2021 om 22:57
Ik weet niet hoe je dat bedoelt, ik heb het vorige forum wel eens opgezocht in die Wayback Machine, maar daar vond ik geen complete topics, alleen de eerste paar bladzijden.SombraOnline schreef: ↑16-06-2021 21:22Je kan pagina's ook archiveren via de Wayback Machine, misschien een idee voor dit topic.
Fijn dat Frans op de hoogte is gebracht.
donderdag 17 juni 2021 om 00:09
donderdag 17 juni 2021 om 00:12
Viva verdwijnt bijna tegelijkertijd met Anna’s sterfdag in Augustus… 
. Ironisch genoeg was Anna’s laatste berichtje hier op 5 augustus en Viva stopt op 2 augustus. Bizar. Anna is nog geregeld in mijn gedachten. Las haar zo graag…
. Ironisch genoeg was Anna’s laatste berichtje hier op 5 augustus en Viva stopt op 2 augustus. Bizar. Anna is nog geregeld in mijn gedachten. Las haar zo graag…
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 17 juni 2021 om 14:11
Lieve Frans,
Wij hebben elkaar niet gesproken, maar ik heb erg meegeleefd met jou en je prachtige zus. Precies een jaar voor het overlijden van Anna, is mijn zus overleden. Moeder van een prachtige zoon die net naar de middelbare school zou gaan. Een zoon die niet zonder zijn mama blijkt te kunnen en die ik onvoorwaardelijk in mijn hart heb gesloten en behandel alsof hij mijn eigen zoon is. Wetende dat ik zijn moeder niet kan vervangen, maar in de hoop dat ik hem op het juiste pad kan houden.
Het leven is doorgegaan. De mensen om ons heen zijn doorgegaan. Ook wij zijn doorgegaan. Moesten doorgaan. Ik was zwanger van onze derde dochter toen mijn zus overleed en we konden gewoonweg niet anders dan doorgaan met ons leven. Een leven zonder haar. Zonder mijn lieve, dappere en stoere zus. God, wat mis ik haar. Wat kan ik soms verdrietig worden als mensen haar naam niet meer noemen en wat kan het mij ontroeren wanneer dit wel het geval is. Ik heb moeite om er over te praten, maar heb (net als jij) een geweldig gezin dat mij bijstaat. Wat zijn mijn ouders plotseling oud geworden, maar wat ben ik trots op hoe zij zich er doorheen slaan en wat breekt mijn hart wanneer ik ze huilend naast me heb zitten. Het leven is soms zo oneerlijk..
Ik wil je het allerbeste wensen. Herinner Anna zoals ze was. Pluk de dag en leef. En laten we hopen dat er ooit een moment komt, dat we ze weer in onze armen kunnen sluiten. Al ben ik daar stiekem veel te nuchter voor, ik hoop op mijn ongelijk. Want ik zou niets liever willen dan haar armen weer om me heen te voelen, haar vingers in de mijne en te luisteren naar haar aanstekelijke lach. Wat was ze prachtig.
Carpe diem,
Saintje
Wij hebben elkaar niet gesproken, maar ik heb erg meegeleefd met jou en je prachtige zus. Precies een jaar voor het overlijden van Anna, is mijn zus overleden. Moeder van een prachtige zoon die net naar de middelbare school zou gaan. Een zoon die niet zonder zijn mama blijkt te kunnen en die ik onvoorwaardelijk in mijn hart heb gesloten en behandel alsof hij mijn eigen zoon is. Wetende dat ik zijn moeder niet kan vervangen, maar in de hoop dat ik hem op het juiste pad kan houden.
Het leven is doorgegaan. De mensen om ons heen zijn doorgegaan. Ook wij zijn doorgegaan. Moesten doorgaan. Ik was zwanger van onze derde dochter toen mijn zus overleed en we konden gewoonweg niet anders dan doorgaan met ons leven. Een leven zonder haar. Zonder mijn lieve, dappere en stoere zus. God, wat mis ik haar. Wat kan ik soms verdrietig worden als mensen haar naam niet meer noemen en wat kan het mij ontroeren wanneer dit wel het geval is. Ik heb moeite om er over te praten, maar heb (net als jij) een geweldig gezin dat mij bijstaat. Wat zijn mijn ouders plotseling oud geworden, maar wat ben ik trots op hoe zij zich er doorheen slaan en wat breekt mijn hart wanneer ik ze huilend naast me heb zitten. Het leven is soms zo oneerlijk..
Ik wil je het allerbeste wensen. Herinner Anna zoals ze was. Pluk de dag en leef. En laten we hopen dat er ooit een moment komt, dat we ze weer in onze armen kunnen sluiten. Al ben ik daar stiekem veel te nuchter voor, ik hoop op mijn ongelijk. Want ik zou niets liever willen dan haar armen weer om me heen te voelen, haar vingers in de mijne en te luisteren naar haar aanstekelijke lach. Wat was ze prachtig.
Carpe diem,
Saintje
saintjeisanoniem wijzigde dit bericht op 24-06-2021 20:24
0.56% gewijzigd
donderdag 17 juni 2021 om 14:17
En als er iemand is die mij kan vertellen hoe ik de berichten van mijn zus, die zij als een soort dagboek gebruikte op Facebook, veilig kan stellen, dan hoor ik dat graag. Haar zoontje kan daar nu nog niet zo goed naar kijken, maar ik denk dat hij er veel aan kan hebben in de toekomst.
Net als de spraak- en tekstberichten die ik op mijn telefoon heb staan. Ik weet dat ik die op een harde schijf kan zetten, maar juist van het laatste halfjaar weet ik alles nog. En ik zou heel graag willen dat het in de juiste volgorde blijft staan. Ik heb namelijk begrepen dat het telefoonnummer na twee jaar kan worden vergeven en de app berichten dan ook zijn verdwenen. Als ik dat wist, hadden mijn ouders haar abonnement nooit opgezegd. Helaas is dat niet meer terug te draaien..
Bedankt Viva meiden. Ik hoop jullie ergens anders weer tegen te komen..
Net als de spraak- en tekstberichten die ik op mijn telefoon heb staan. Ik weet dat ik die op een harde schijf kan zetten, maar juist van het laatste halfjaar weet ik alles nog. En ik zou heel graag willen dat het in de juiste volgorde blijft staan. Ik heb namelijk begrepen dat het telefoonnummer na twee jaar kan worden vergeven en de app berichten dan ook zijn verdwenen. Als ik dat wist, hadden mijn ouders haar abonnement nooit opgezegd. Helaas is dat niet meer terug te draaien..
Bedankt Viva meiden. Ik hoop jullie ergens anders weer tegen te komen..
zaterdag 19 juni 2021 om 18:24
zondag 20 juni 2021 om 06:33
Ik heb geen idee. Heb je het Facebook zelf gevraagd?saintjeisanoniem schreef: ↑17-06-2021 14:17En als er iemand is die mij kan vertellen hoe ik de berichten van mijn zus, die zij als een soort dagboek gebruikte op Facebook, veilig kan stellen, dan hoor ik dat graag. Haar zoontje kan daar nu nog niet zo goed naar kijken, maar ik denk dat hij er veel aan kan hebben in de toekomst.
Net als de spraak- en tekstberichten die ik op mijn telefoon heb staan. Ik weet dat ik die op een harde schijf kan zetten, maar juist van het laatste halfjaar weet ik alles nog. En ik zou heel graag willen dat het in de juiste volgorde blijft staan. Ik heb namelijk begrepen dat het telefoonnummer na twee jaar kan worden vergeven en de app berichten dan ook zijn verdwenen. Als ik dat wist, hadden mijn ouders haar abonnement nooit opgezegd. Helaas is dat niet meer terug te draaien..
Bedankt Viva meiden. Ik hoop jullie ergens anders weer tegen te komen..
Ik zou denk ik gewoon beginnen met opslaan en dan de volgorde van de berichten later oplossen.
Succes
zondag 20 juni 2021 om 12:19
donderdag 1 juli 2021 om 21:08
Lieve viva mensen,
Via Juultje kreeg ik een berichtje dat het forum zou stoppen. Superlief dat je eraan dacht om mij dit te laten weten!
Ik vind het heel moeilijk dat de topics van Anna verdwijnen. Weer een stukje van haar dat straks weg is. Gelukkig heeft superlekkerkokendetopoudcollega het grootste gedeelte van de topics geprint, gebundeld en in 3voud bij Anna's man en kinderen gebracht.
Ik vind het wel heel rot dat ik straks niet meer op een moment dat ik die behoefte voel even door haar topicstarter kan gaan. Het laatste topic heb ik al een paar keer herlezen waardoor ik haar laatste maanden ook weer helemaal herbeleef. Het voelt dan of Anna weer even dichtbij is.
Ik was ook begonnen in haar oudere 2 topics. Maar wat is het toch fijn en moeilijk tegelijk om haar teksten te lezen. Shit wat was ze ongelooflijk grappig (ook in het echt!) En shit wat mis ik haar. Ik mis haar zo erg dat als ik aan haar denk ik letterlijk pijn voel in mijn hart. Ik denk heel graag aan haar en tegelijkertijd niet. Ik praat heel graag over haar en tegelijkertijd niet. Als andere mensen over haar praten vind ik dat zo fijn. Ze is er nog! Ze bestaat nog voor anderen. Maar dat gebeurt nog maar zo weinig. Ik snap dat uiteraard hoor. Maar dan is het net alsof ze er echt niet meer is. Terwijl voor ons, in ieder geval voor mij, is het nog niet echt makkelijker. Het lijkt wel of ik haar steeds meer ga missen. Ze is steeds verder weg van mij. Ik ben bang dat ik zal vergeten hoe ze klonk, hoe ze kon kijken, hoe ze kon lachen. Nu weet ik het nog, maar hoe lang blijft dat. En als ik het al zo voel, hoe is dat dan voor haar mannen? Voor mijn ouders?
Pas las ik een prachtig gedicht.
Doodgewoon over de dood
Ik mis je achter op de fiets,
ik mis je in de trein.
Ik mis je bij de H&M
en bij de Albert Heijn.
Ik mis je onder rekenen,
ik mis je onder lezen.
Ik mis je in de winter,
bij het voeren van de mezen.
Ik mis je als ik jarig ben
en als de oma’s komen.
Ik mis je als ik wakker lig,
ik mis je in mijn dromen.
Ik mis je zonder woorden,
elke dag en elke nacht.
Ik mis je als ik grapjes maak
en niemand om me lacht.
Ik mis je in de kamer,
als ik naar je foto kijk.
Ik mis je als we – ik en papa –
fietsen op de dijk.
Ik mis je op vakantie,
in ons huisje op de hei
en als we door de regen lopen
zonder jou erbij.
Ik mis je elke dag opnieuw
wanneer ik wakker word.
Ik mis je schoenen in de gang,
je beker naast je bord.
Ik mis jouw tandenborstel
naast de mijne in het glas.
Ik mis je voeten op de trap.
Ik mis je blauwe jas.
Ik mis jouw kleren in de kast,
je broeken en je truien.
Ik mis je geur, ik mis je stem,
ik mis je boze buien.
Ik mis je bij je graf
als ik je naam zie op de steen.
Ik mis je als ik samen ben
met papa, en alleen.
Ik mis je als ik ijsjes eet,
en appels en bananen.
Ik mis je als ik huilen moet,
ik mis je zonder tranen.
Ik mis je als je jarig was
en iedereen er is.
Ik mis je als ik eventjes
niet merk dat ik je mis.
Ik mis je als ik keelpijn heb,
ik mis je als ik val.
Ik mis je nergens echt het ergst,
maar altijd overal.
Bette Westera. Uit: Doodgewoon.
Zo voelt het voor mij precies!
Saintje ik vind het zo fijn dat je met me deelt hoe het voor jou is om je zus te verliezen. Ik ken verder niemand die een zus of broer verloren is. Wat fijn dat je zo'n goede band hebt met je neefje. Ik hoop dat het je lukt om de Facebook bestanden en filmpjes op te slaan. Heel veel sterkte!
Agen, hoe gaat het met je?
Via Juultje kreeg ik een berichtje dat het forum zou stoppen. Superlief dat je eraan dacht om mij dit te laten weten!
Ik vind het heel moeilijk dat de topics van Anna verdwijnen. Weer een stukje van haar dat straks weg is. Gelukkig heeft superlekkerkokendetopoudcollega het grootste gedeelte van de topics geprint, gebundeld en in 3voud bij Anna's man en kinderen gebracht.
Ik vind het wel heel rot dat ik straks niet meer op een moment dat ik die behoefte voel even door haar topicstarter kan gaan. Het laatste topic heb ik al een paar keer herlezen waardoor ik haar laatste maanden ook weer helemaal herbeleef. Het voelt dan of Anna weer even dichtbij is.
Ik was ook begonnen in haar oudere 2 topics. Maar wat is het toch fijn en moeilijk tegelijk om haar teksten te lezen. Shit wat was ze ongelooflijk grappig (ook in het echt!) En shit wat mis ik haar. Ik mis haar zo erg dat als ik aan haar denk ik letterlijk pijn voel in mijn hart. Ik denk heel graag aan haar en tegelijkertijd niet. Ik praat heel graag over haar en tegelijkertijd niet. Als andere mensen over haar praten vind ik dat zo fijn. Ze is er nog! Ze bestaat nog voor anderen. Maar dat gebeurt nog maar zo weinig. Ik snap dat uiteraard hoor. Maar dan is het net alsof ze er echt niet meer is. Terwijl voor ons, in ieder geval voor mij, is het nog niet echt makkelijker. Het lijkt wel of ik haar steeds meer ga missen. Ze is steeds verder weg van mij. Ik ben bang dat ik zal vergeten hoe ze klonk, hoe ze kon kijken, hoe ze kon lachen. Nu weet ik het nog, maar hoe lang blijft dat. En als ik het al zo voel, hoe is dat dan voor haar mannen? Voor mijn ouders?
Pas las ik een prachtig gedicht.
Doodgewoon over de dood
Ik mis je achter op de fiets,
ik mis je in de trein.
Ik mis je bij de H&M
en bij de Albert Heijn.
Ik mis je onder rekenen,
ik mis je onder lezen.
Ik mis je in de winter,
bij het voeren van de mezen.
Ik mis je als ik jarig ben
en als de oma’s komen.
Ik mis je als ik wakker lig,
ik mis je in mijn dromen.
Ik mis je zonder woorden,
elke dag en elke nacht.
Ik mis je als ik grapjes maak
en niemand om me lacht.
Ik mis je in de kamer,
als ik naar je foto kijk.
Ik mis je als we – ik en papa –
fietsen op de dijk.
Ik mis je op vakantie,
in ons huisje op de hei
en als we door de regen lopen
zonder jou erbij.
Ik mis je elke dag opnieuw
wanneer ik wakker word.
Ik mis je schoenen in de gang,
je beker naast je bord.
Ik mis jouw tandenborstel
naast de mijne in het glas.
Ik mis je voeten op de trap.
Ik mis je blauwe jas.
Ik mis jouw kleren in de kast,
je broeken en je truien.
Ik mis je geur, ik mis je stem,
ik mis je boze buien.
Ik mis je bij je graf
als ik je naam zie op de steen.
Ik mis je als ik samen ben
met papa, en alleen.
Ik mis je als ik ijsjes eet,
en appels en bananen.
Ik mis je als ik huilen moet,
ik mis je zonder tranen.
Ik mis je als je jarig was
en iedereen er is.
Ik mis je als ik eventjes
niet merk dat ik je mis.
Ik mis je als ik keelpijn heb,
ik mis je als ik val.
Ik mis je nergens echt het ergst,
maar altijd overal.
Bette Westera. Uit: Doodgewoon.
Zo voelt het voor mij precies!
Saintje ik vind het zo fijn dat je met me deelt hoe het voor jou is om je zus te verliezen. Ik ken verder niemand die een zus of broer verloren is. Wat fijn dat je zo'n goede band hebt met je neefje. Ik hoop dat het je lukt om de Facebook bestanden en filmpjes op te slaan. Heel veel sterkte!
Agen, hoe gaat het met je?
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
donderdag 1 juli 2021 om 21:14
Anna is nu bijna 2 jaar dood. 2 jaar!! 2 jaar geleden probeerden we nog volop leuke dingen te doen. 2 jaar geleden moest ze zo ontzettend veel inleveren en toch probeerde ze iedere dag nog iets leuks te doen. Als ik de verhalen lees die ze hier toen schreef, leek het vaak alsof ze van alles nog kon. Ze wilde dat ook zo ontzettend graag.
En wij zijn 2 jaar verder. Haar oudste neemt afscheid in groep 8. Anna had er zo graag bij geweest. Haar jongste gaat naar groep 7. De jongens zijn zo groot geworden en zo leuk! Ze zou zo ontzettend trots op ze geweest zijn (en gefrustreerd vanwege puberbuien
).
2 jaar, wat is dat aan de ene kant toch al lang. Maar wat is dat aan de andere kant nog zo kort. Ik ben nog steeds een soort van verbaasd als zwager alleen binnen komt. Of als ik naar hun huis ga en Anna is daar niet.
En wij zijn 2 jaar verder. Haar oudste neemt afscheid in groep 8. Anna had er zo graag bij geweest. Haar jongste gaat naar groep 7. De jongens zijn zo groot geworden en zo leuk! Ze zou zo ontzettend trots op ze geweest zijn (en gefrustreerd vanwege puberbuien
). 2 jaar, wat is dat aan de ene kant toch al lang. Maar wat is dat aan de andere kant nog zo kort. Ik ben nog steeds een soort van verbaasd als zwager alleen binnen komt. Of als ik naar hun huis ga en Anna is daar niet.
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
donderdag 1 juli 2021 om 21:20
Ik ben wel heel blij dat dit viva forum niet is gestopt toen Anna nog leefde. Ze heeft ontzettend veel aan jullie, de viva forummers gehad! Altijd volop reacties op haar berichten, er waren altijd mensen hier om mee te lachen, huilen, die haar steunden of die zij kon steunen. Jullie waren haar buitenwereld toen haar wereld steeds kleiner werd. Ik ben echt heel blij dat ze tot het einde jullie steun, lieve, leuke, grappige, fijne berichten heeft gekregen.
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
donderdag 1 juli 2021 om 21:26
Oef, Frans, tranen in mijn ogen bij het gedicht. Ik sla het op.
Ik denk dagelijks aan Anna, en aan hoe het voor jullie nu zal zijn zonder haar. Ze was grappig, aardig en onverwoestbaar positief, zonder dat dat ooit geforceerd overkwam, hoe moeilijk haar situatie ook was.
Bij mij gaat het ondertussen goed. Halverwege de chemo, en ik ben niet in topconditie, maar voorlopig is er niks dramatisch. Echt lastig wordt het denk ik pas hierna, als het een kwestie wordt van duimen en afwachten of het goed blijft gaan.
Ik denk dagelijks aan Anna, en aan hoe het voor jullie nu zal zijn zonder haar. Ze was grappig, aardig en onverwoestbaar positief, zonder dat dat ooit geforceerd overkwam, hoe moeilijk haar situatie ook was.
Bij mij gaat het ondertussen goed. Halverwege de chemo, en ik ben niet in topconditie, maar voorlopig is er niks dramatisch. Echt lastig wordt het denk ik pas hierna, als het een kwestie wordt van duimen en afwachten of het goed blijft gaan.
donderdag 1 juli 2021 om 21:30
Agen, fijn om te lezen dat het naar omstandigheden goed met je gaat. Het moeilijkste komt inderdaad vast straks . Je gezondheid zal nooit meer vanzelfsprekend zijn.
Ik hoop dat je daar je weg in zult vinden en dat dat wat je vreest niet zal gebeuren!
Ik hoop dat je daar je weg in zult vinden en dat dat wat je vreest niet zal gebeuren!
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
donderdag 1 juli 2021 om 21:32
zaterdag 3 juli 2021 om 22:35
Frans
En wat een prachtig gedicht.
Hoewel ik Anna niet heb gekend is er toch een gemis, bijzonder hoe dat werkt. ik denk nog vaak aan haar en haar geweldige gevoel voor humor en positiviteit.
Onlangs heb ik exploding kittens gekocht en mijn kind vindt het prachtig.
Alle goeds voor jou Frans, je gezin, ouders en Anna's gezin.
En wat een prachtig gedicht.
Hoewel ik Anna niet heb gekend is er toch een gemis, bijzonder hoe dat werkt. ik denk nog vaak aan haar en haar geweldige gevoel voor humor en positiviteit.
Onlangs heb ik exploding kittens gekocht en mijn kind vindt het prachtig.
Alle goeds voor jou Frans, je gezin, ouders en Anna's gezin.
zondag 4 juli 2021 om 08:43
Hé Frans, fijn je nog te lezen! En wat een mooi gedicht!
Toen bekend werd dat het forum zou stoppen, moest ik ook meteen aan al die berichten van oa Anna denken. Zo absurd om te bedenken dat het jarenlange verslag dat ze hier schreef, straks niet meer zomaar te bekijken is. Terwijl jullie als naasten waarschijnlijk zelfs dingetjes als een door Anna geschreven boodschappenlijstje, koesteren.
De Koninklijke Bibliotheek slaat het forum trouwens op, inmiddels zijn er ruim 250.000 URL’s en 13 GB aan data gearchiveerd. Helaas is dat (voorlopig?) alleen toegankelijk voor onderzoeksdoeleinden. Dan zou je het dus in een UB moeten kunnen vinden. Mooi idee wel, dat Anna straks een heel boekwerk aan 'digitaal erfgoed' in de bieb heeft staan
Toen bekend werd dat het forum zou stoppen, moest ik ook meteen aan al die berichten van oa Anna denken. Zo absurd om te bedenken dat het jarenlange verslag dat ze hier schreef, straks niet meer zomaar te bekijken is. Terwijl jullie als naasten waarschijnlijk zelfs dingetjes als een door Anna geschreven boodschappenlijstje, koesteren.
De Koninklijke Bibliotheek slaat het forum trouwens op, inmiddels zijn er ruim 250.000 URL’s en 13 GB aan data gearchiveerd. Helaas is dat (voorlopig?) alleen toegankelijk voor onderzoeksdoeleinden. Dan zou je het dus in een UB moeten kunnen vinden. Mooi idee wel, dat Anna straks een heel boekwerk aan 'digitaal erfgoed' in de bieb heeft staan
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
