Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 4 juli 2021 om 13:06
De forummer Comocomo heeft een programmaatje geschreven waarmee je hele topics van het forum kan downloaden: overig/vivaforum-draadjes-topics-downlo ... #p33072701 Hiermee kan je alle topics van Anna downloaden. Ik heb het geprobeerd en het werkt, de opmaak is niet zoals hier, maar je hebt wel alles.
¡Apagando las luces!
maandag 5 juli 2021 om 00:17
dankjewel voor de tipSombraOnline schreef: ↑04-07-2021 13:06
De forummer Comocomo heeft een programmaatje geschreven waarmee je hele topics van het forum kan downloaden: overig/vivaforum-draadjes-topics-downlo ... #p33072701 Hiermee kan je alle topics van Anna downloaden. Ik heb het geprobeerd en het werkt, de opmaak is niet zoals hier, maar je hebt wel alles.
dinsdag 6 juli 2021 om 12:47
dinsdag 6 juli 2021 om 13:32
Bedankt voor de update Frans
Kan het ook zijn dat andere er niet over durven te beginnen ipv dat ze er niet aan denken?
In mijn omgeving ken ik iemand die haar zus is verloren. Ik ken ze allebei van de sportvereniging. Ze leken ontzettend op elkaar dus steeds als ik haar zie denk ik aan haar zus maar ik zeg het nooit want daar ken ik haar niet goed genoeg voor.
Kan het ook zijn dat andere er niet over durven te beginnen ipv dat ze er niet aan denken?
In mijn omgeving ken ik iemand die haar zus is verloren. Ik ken ze allebei van de sportvereniging. Ze leken ontzettend op elkaar dus steeds als ik haar zie denk ik aan haar zus maar ik zeg het nooit want daar ken ik haar niet goed genoeg voor.
dinsdag 13 juli 2021 om 12:00
Lieve Frans, ik heb je laatste updates met tranen in mijn ogen gelezen. Ik heb niet actief op de topics van AnnA geschreven maar heb ze wel helemaal gevolgd. Ik heb ze zelfs meerdere keren gelezen, omdat ik heel veel van haar positieve insteek en nuchtere kijk op het leven kan leren. Ik ben zelf vaak wat negatiever, en kan dingen soms onnodig zwaar maken, terwijl ik eigenlijk weinig heb om over te klagen. Ik probeer hier aan te werken en AnnA is daarin een grote inspiratie. Ik heb recent een boekje gekocht en ben daar mijn plukmomentjes in te schrijven, en merk dat dit echt helpt om luchtiger naar dingen te kijken en te genieten van het kleins. AnnA inspireert dus nog steeds mensen, en ik denk heel vaak aan haar!
En ook aan jou en de rest van jullie familie. Ik heb zelf twee kleine kinderen en kan er gewoon niet aan denken hoe oneerlijk het is als zulk noodlot je treft. De berichten waarin je schrijft over het afscheid, haar kinderen en man en je arme ouders, ik vind het zo oneerlijk en krijg pijn in mijn buik als ik er zelfs maar een beetje aan denk. Het had toch zo anders moeten zijn, dit zou eigenlijk niet mogen gebeuren...
Ik ben blij dat je op de hoogte bent dat het forum gaat stoppen, zodat jullie hopelijk nog op kunnen slaan wat je op wilt slaan. Ga jij zelf eventueel ook over naar ViaForum? Misschien is het fijn voor je om toch nog met mensen van het forum in contact te blijven en af en toe je hart te kunnen luchten. Ik zou je graag daar weer lezen. Maar in elk geval wilde ik je laten weten dat ook 2 jaar nadat AnnA overleed, zij toch weer mensen opnieuw weet te inspireren en zo blijft voortleven. Ik weet zeker dat niemand hier haar gaat vergeten!
Liefs, Wolkje
En ook aan jou en de rest van jullie familie. Ik heb zelf twee kleine kinderen en kan er gewoon niet aan denken hoe oneerlijk het is als zulk noodlot je treft. De berichten waarin je schrijft over het afscheid, haar kinderen en man en je arme ouders, ik vind het zo oneerlijk en krijg pijn in mijn buik als ik er zelfs maar een beetje aan denk. Het had toch zo anders moeten zijn, dit zou eigenlijk niet mogen gebeuren...
Ik ben blij dat je op de hoogte bent dat het forum gaat stoppen, zodat jullie hopelijk nog op kunnen slaan wat je op wilt slaan. Ga jij zelf eventueel ook over naar ViaForum? Misschien is het fijn voor je om toch nog met mensen van het forum in contact te blijven en af en toe je hart te kunnen luchten. Ik zou je graag daar weer lezen. Maar in elk geval wilde ik je laten weten dat ook 2 jaar nadat AnnA overleed, zij toch weer mensen opnieuw weet te inspireren en zo blijft voortleven. Ik weet zeker dat niemand hier haar gaat vergeten!
Liefs, Wolkje
dinsdag 13 juli 2021 om 12:51
Lieve AnnA, ik neem mijn avatar mee naar een nieuw forum als herinnering aan jou. En ook ik blijf bewuster de geluksmomenten plukken.
Lieve Frans, na ruim 15 jaar samen Viva Forum, wie weet tot ziens elders, en anders heel veel plukmomenten voor jou en je gezin, voor AnnA’s mannen en voor jullie ouders! Het ga jullie goed!
Lieve Frans, na ruim 15 jaar samen Viva Forum, wie weet tot ziens elders, en anders heel veel plukmomenten voor jou en je gezin, voor AnnA’s mannen en voor jullie ouders! Het ga jullie goed!
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
woensdag 14 juli 2021 om 22:07
Wat ongelofelijk raar om hier een laatste keer te schrijven. En om hier straks niet meer te kunnen lezen.
De woorden van AnnA die op zovelen hier grote indruk hebben gemaakt. Haar humor zelfs bij het beschrijven van gitzwarte momenten, haar liefde voor man en de jongens, haar grote band met Frans en de familie, haar levenslust en grote vermogen om het leven te plukken.
Wanneer ik het spel Exploding kittens of Pokemon Go zie, wanneer ik mooie zachte nieuwe handdoeken zie in mooie ‘vrouwenkleuren’, wanneer ik moeilijke wiskundige puzzels zie, wanneer ik langs ‘haar’ ziekenhuis rij en wanneer ik zal terugdenken aan het Vivaforum zal ze er zijn. In mijn gedachten om dat ze een onuitwisbare indruk op me heeft gemaakt.
Het voelt een beetje als nog een keer afscheid, echt raar.
Dag Frans, heel erg bedankt voor je schrijven hier en oneindig veel sterkte met het enorme gemis. Dikke knuffels!
Dag lieve AnnA!
De woorden van AnnA die op zovelen hier grote indruk hebben gemaakt. Haar humor zelfs bij het beschrijven van gitzwarte momenten, haar liefde voor man en de jongens, haar grote band met Frans en de familie, haar levenslust en grote vermogen om het leven te plukken.
Wanneer ik het spel Exploding kittens of Pokemon Go zie, wanneer ik mooie zachte nieuwe handdoeken zie in mooie ‘vrouwenkleuren’, wanneer ik moeilijke wiskundige puzzels zie, wanneer ik langs ‘haar’ ziekenhuis rij en wanneer ik zal terugdenken aan het Vivaforum zal ze er zijn. In mijn gedachten om dat ze een onuitwisbare indruk op me heeft gemaakt.
Het voelt een beetje als nog een keer afscheid, echt raar.
Dag Frans, heel erg bedankt voor je schrijven hier en oneindig veel sterkte met het enorme gemis. Dikke knuffels!
Dag lieve AnnA!
zaterdag 7 augustus 2021 om 20:01
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in