Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 27 juni 2019 om 10:33
Wat confronterend en heftig zeg!
Ik heb een keer gehoord dat familie bepaalde vragen aan het zieke familielid heeft gesteld, deze werden door haar beantwoord wat werd opgenomen. Zo hadden ze ook altijd haar stem nog die ze konden horen. De vragen/het interview had een naam, maar die weet ik niet meer, ik zal eens googlen.
Komt je briefpapier al snel binnen?
Ik heb een keer gehoord dat familie bepaalde vragen aan het zieke familielid heeft gesteld, deze werden door haar beantwoord wat werd opgenomen. Zo hadden ze ook altijd haar stem nog die ze konden horen. De vragen/het interview had een naam, maar die weet ik niet meer, ik zal eens googlen.
Komt je briefpapier al snel binnen?
donderdag 27 juni 2019 om 10:59
Het is wel heel heftig, zoals de je het verteld.
Het is fijn,als later een familie nog jouw schrijven kan lezen, ik heb nog steeds de laatste brief van mijn moeder in d kast liggen.
Van mijn schoonouders heb ik beeld en geluid, nog steeds kijk ik er naar met ontroering en tranen.
Nu is het ,elke dag plukken,schrijven, vertellen, vooral vertellen aan man en kinderen over jouw liefs voor hen.
Het is fijn,als later een familie nog jouw schrijven kan lezen, ik heb nog steeds de laatste brief van mijn moeder in d kast liggen.
Van mijn schoonouders heb ik beeld en geluid, nog steeds kijk ik er naar met ontroering en tranen.
Nu is het ,elke dag plukken,schrijven, vertellen, vooral vertellen aan man en kinderen over jouw liefs voor hen.
<- Bij gebrek aan een boeket... 
donderdag 27 juni 2019 om 11:14
Dat is een harde boodschap.. Het moest gezegd worden.. iemand moest het lef hebben het hardop uit te spreken. Fijn dat deze huisarts elke week langskomt. Ze klinkt als iemand waar je veel (steun) aan gaat hebben. En je man ook hopelijk.
Ik wens je inspiratie, kracht, lef.. bij het schrijven van de brieven en het zoeken van de cadeautjes. Geluid of video ook een optie?
Ik wens je inspiratie, kracht, lef.. bij het schrijven van de brieven en het zoeken van de cadeautjes. Geluid of video ook een optie?
donderdag 27 juni 2019 om 11:39
donderdag 27 juni 2019 om 11:47
Pfoe...wat heftig....ik ben meer een meelezer, maar wilde je nu toch echt even laten weten dat ik meeleef. Vaak denk ik aan je (of eigenlijk jouw situatie want ik ken je natuurlijk niet echt) en besef me dan weer dat als die kleine dingen waar ik soms over struikel echt gewoon maar gezeik is.
Pluk de dag, dat leer ik van jou...dank je wel daarvoor.
Pluk de dag, dat leer ik van jou...dank je wel daarvoor.
donderdag 27 juni 2019 om 12:02
Anna, in het kader van "cadeautjes voor later": mag ik je deze website tippen?https://hartendekens.nl
De stichting maakt gehaakte "troost dekens" voor kinderen die wel wat troost gebruiken kunnen. Je zou ze bijv kunnen aanvragen en ze laten bewaren om bijv bij de eerste kerst zonder jou te kunnen laten geven met een briefje van jou erbij
. Buikpijn als ik eraan denk dat dit jouw realiteit is.
De stichting maakt gehaakte "troost dekens" voor kinderen die wel wat troost gebruiken kunnen. Je zou ze bijv kunnen aanvragen en ze laten bewaren om bijv bij de eerste kerst zonder jou te kunnen laten geven met een briefje van jou erbij
. Buikpijn als ik eraan denk dat dit jouw realiteit is.
donderdag 27 juni 2019 om 12:41
Ik was al bang dat je harder achteruit gaat dan dat je laat blijken.
Ik blijf je elke dag een gift sturen, zodat je je zoveelste weedle kan vangen. Zijn die er eigenlijk ook shiny?
Heb je een beetje mannelijk briefpapier gevonden? Vroegah had je van die lekker foute roze met zo'n chemisch parfummetje
Ik blijf je elke dag een gift sturen, zodat je je zoveelste weedle kan vangen. Zijn die er eigenlijk ook shiny?
Heb je een beetje mannelijk briefpapier gevonden? Vroegah had je van die lekker foute roze met zo'n chemisch parfummetje
donderdag 27 juni 2019 om 12:49
balpen schreef: ↑27-06-2019 12:02Anna, in het kader van "cadeautjes voor later": mag ik je deze website tippen?https://hartendekens.nl
De stichting maakt gehaakte "troost dekens" voor kinderen die wel wat troost gebruiken kunnen. Je zou ze bijv kunnen aanvragen en ze laten bewaren om bijv bij de eerste kerst zonder jou te kunnen laten geven met een briefje van jou erbij
Wat bijzonder zeg..
donderdag 27 juni 2019 om 12:55
Lieve Anna,
Lees al een ruime tijd je berichten, nog nooit gereageerd omdat ik het "ongepast" vond om zomaar in te vallen.
Bij deze wil ik je toch laten weten dat ik aan jullie denk
woorden schieten tekort.
Wat mooi dat je bezig bent met brieven schrijven. Je hebt ook van die boeken als "mam, vertel eens?" Met allemaal vragen die je kunt beantwoorden. Wellicht is dat ook nog een idee, wel eerst even die goede pen scoren
Lees al een ruime tijd je berichten, nog nooit gereageerd omdat ik het "ongepast" vond om zomaar in te vallen.
Bij deze wil ik je toch laten weten dat ik aan jullie denk
woorden schieten tekort. Wat mooi dat je bezig bent met brieven schrijven. Je hebt ook van die boeken als "mam, vertel eens?" Met allemaal vragen die je kunt beantwoorden. Wellicht is dat ook nog een idee, wel eerst even die goede pen scoren
donderdag 27 juni 2019 om 12:58
Ik zou wel 1000 dingen willen zeggen tegen je. Tegelijkertijd weet ik er niet 1 correct te verwoorden zoals ik ze bedoel.
Ik denk elke dag aan jullie. Open altijd dit topic met een beetje angst om wat ik zal lezen van je.
Ben je net "gewend" aan je conditie en wat voor beperkingen daarbij horen en dan ben je alweer wat verslechterd.
De enige "tip" die ik je wil geven is: vraag aan mensen dichtbij je of ze je nog dingen willen zeggen of vragen.
Anna, ik denk aan je, mooi mens.
Ik denk elke dag aan jullie. Open altijd dit topic met een beetje angst om wat ik zal lezen van je.
Ben je net "gewend" aan je conditie en wat voor beperkingen daarbij horen en dan ben je alweer wat verslechterd.
De enige "tip" die ik je wil geven is: vraag aan mensen dichtbij je of ze je nog dingen willen zeggen of vragen.
Anna, ik denk aan je, mooi mens.
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
donderdag 27 juni 2019 om 13:34
Lieve, unieke Anna,
Het gaat ineens hard en dat is echt kei- en keihard maar helaas de realiteit.
Ik heb het al eens aangekaart maar voor de zekerheid,
als je heel graag nog iets met je mannen wilt ondernemen en het maakt niet uit wat maar je dat fysiek/logistiek niet meer kunt: Stichting Ambulancewens vervult met en onder begeleiding van medisch professionele vrijwilligers wensen van terminaal (krijg het woord amper getypt) zieke mensen die niet meer/zeer slecht mobiel zijn, ze brengen je met je aanhang overal heen waar je wilt , van vakantiehuis tot pretpark, de zee, een andere plek die belangrijk voor je is, echt haast alles kan en bezorgen jou en je gezin een mooie dag (of dagen).
Ik vind het gewoon kut dat ik je de tip nu "kan geven" maar misschien kan het een optie voor je zijn hier gebruik van te maken. Ik ken de intiatiefnemer persoonlijk, steun ze en het is echt fantastisch wat ze doen.
En misschien dat ook andere forummers hier zelf of voor dierbaren iets mee kunnen
https://www.ambulancewens.nl/
En van mij ook een virtueel boeketje
Och lieverd, ik had je dit. net als iedereen hier zo graag bespaard
Het gaat ineens hard en dat is echt kei- en keihard maar helaas de realiteit.
Ik heb het al eens aangekaart maar voor de zekerheid,
als je heel graag nog iets met je mannen wilt ondernemen en het maakt niet uit wat maar je dat fysiek/logistiek niet meer kunt: Stichting Ambulancewens vervult met en onder begeleiding van medisch professionele vrijwilligers wensen van terminaal (krijg het woord amper getypt) zieke mensen die niet meer/zeer slecht mobiel zijn, ze brengen je met je aanhang overal heen waar je wilt , van vakantiehuis tot pretpark, de zee, een andere plek die belangrijk voor je is, echt haast alles kan en bezorgen jou en je gezin een mooie dag (of dagen).
Ik vind het gewoon kut dat ik je de tip nu "kan geven" maar misschien kan het een optie voor je zijn hier gebruik van te maken. Ik ken de intiatiefnemer persoonlijk, steun ze en het is echt fantastisch wat ze doen.
En misschien dat ook andere forummers hier zelf of voor dierbaren iets mee kunnen
https://www.ambulancewens.nl/
En van mij ook een virtueel boeketje
Och lieverd, ik had je dit. net als iedereen hier zo graag bespaard
donderdag 27 juni 2019 om 13:53
Anna, ik heb je friend code niet, maar als Rubble hem aan mij mag geven, dan stuur ik je ook iedere dag een gift. Zo kun je vanaf de bank toch weer wat beessies vangen.Rubble schreef: ↑27-06-2019 12:41Ik was al bang dat je harder achteruit gaat dan dat je laat blijken.
Ik blijf je elke dag een gift sturen, zodat je je zoveelste weedle kan vangen. Zijn die er eigenlijk ook shiny?
Heb je een beetje mannelijk briefpapier gevonden? Vroegah had je van die lekker foute roze met zo'n chemisch parfummetje
donderdag 27 juni 2019 om 14:37
Ik blijf je ook sturen Anna...
Wat een gedoe Anna. Zo vervelend dat je niet meer zo mobiel bent.
Ik vind het heel mooi dat je brieven wilt achterlaten aan de mensen waar je van houdt. Dat moet echt een troost voor ze zijn!
anoniem_317665 wijzigde dit bericht op 27-06-2019 17:46
21.43% gewijzigd
donderdag 27 juni 2019 om 15:28
Hè verdomme Anna, wat gaat het nu snel. Ik lees je topic iedere dag, vol bewondering voor je doorzettingsvermogen en je humor. Al vanaf het moment dat je het eerste topic hierover opende. Ik leef met je mee en probeer me soms voor te stellen hoe het zou zijn, in jouw situatie. Maar ik kan dat niet, omdat ik niet in jouw situatie zit.
Je maakt wel dat ik wat vaker zaken relativeer; dat kleine probleempjes opeens niet meer zo erg zijn. Ik leer van jou, weet je dat?
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, ik hoop dat jij en je gezin nog veel mooie plukmomentjes gegund zijn.
Ik denk aan je.
Je maakt wel dat ik wat vaker zaken relativeer; dat kleine probleempjes opeens niet meer zo erg zijn. Ik leer van jou, weet je dat?
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, ik hoop dat jij en je gezin nog veel mooie plukmomentjes gegund zijn.
Ik denk aan je.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
