Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 22 juli 2019 om 21:55
Oh echt bizar!
Is dat steeds hetzelfde ziekenhuis, ook met die foto's en cd's die kwijt waren enzo? Dan moeten ze jou maar niet inschakelen voor de PR!
(Al is het eigenlijk natuurlijk, wat een stomme (en vermijdbare) fouten.)
Is dat steeds hetzelfde ziekenhuis, ook met die foto's en cd's die kwijt waren enzo? Dan moeten ze jou maar niet inschakelen voor de PR!
(Al is het eigenlijk natuurlijk, wat een stomme (en vermijdbare) fouten.)
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
In memoriam AnnA_C
maandag 22 juli 2019 om 22:37
Door deze post heb ik plots een acute ziekenhuisfobieAnnA_C schreef: ↑22-07-2019 18:18Vandaag van alles mis gegaan in het ziekenhuis wat ik nu qua antistress probeer te vergeten, en toen kwam de catering mevrouw...
Serieus : het eten was op
Man moet dus zo naar de mc aan de overkant anders heb ik niks te eten.
Die vrouw schaamde zich echt verschrikkelijk, heb wel 4 keer gezegd dat ik het echt niet erg vond. Maar het is natuurlijk eigenlijk diep triest.
Maar mac is wel een betere vervanger voor 5 uur doorgekookte erwtjes ofzo.
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
maandag 22 juli 2019 om 22:46
Fijn dat je weer aan het leeglopen bent Anna, maar jeetje het eten op!!! Gelukkig is jouw man naar de Mac gegaan om eten te halen. Maar je zal er maar alleen liggen en dan?
Hier vanavond eindelijk geplukt na een lange dag van zeurende kinderen. Dochter was nogal bozig vandaag op de hele wereld, echt niets was goed. En zoon moest toch echt wat aan zijn vakantiehuiswerk doen en dat was dus brullen geblazen. (Ze hebben hier 3 maanden vakantie, maar moeten dan wel zo'n 90 blz aan huiswerk maken en een boek lezen) Maar vanavond heb ik ze getrakteerd op een ijsje, terwijl we de hond uit lieten en daar hebben ze vriendschap gesloten met een ander jongentje die met zijn opa en oma op vakantie is. Ik heb een uurtje heel leuk met die mensen gekletst en de kids waren leuk aan het spelen. Dat had ik echt even nodig. Nu heerlijk op het terras aan het uitrusten in mijn eentje.
Hier vanavond eindelijk geplukt na een lange dag van zeurende kinderen. Dochter was nogal bozig vandaag op de hele wereld, echt niets was goed. En zoon moest toch echt wat aan zijn vakantiehuiswerk doen en dat was dus brullen geblazen. (Ze hebben hier 3 maanden vakantie, maar moeten dan wel zo'n 90 blz aan huiswerk maken en een boek lezen) Maar vanavond heb ik ze getrakteerd op een ijsje, terwijl we de hond uit lieten en daar hebben ze vriendschap gesloten met een ander jongentje die met zijn opa en oma op vakantie is. Ik heb een uurtje heel leuk met die mensen gekletst en de kids waren leuk aan het spelen. Dat had ik echt even nodig. Nu heerlijk op het terras aan het uitrusten in mijn eentje.
dinsdag 23 juli 2019 om 03:45
Haha, we zijn vandaag ook echt heel boos geworden (en dat ging dus niet over het eten) en er wordt een interne klacht geschreven.
Nu even positief vooruit kijken en dat is dat we morgenochtend een plan maken voor vocht en vakantie. Daar is iedereen het nu wel over eens. Radioloog heeft letterlijk aangeboden op zondag er voor nog een drain te willen plaatsen (daar zijn we voor hoor) en oncoloog had iets in gedachten met vrijdag drain plaatsen die we zelf kunnen bedienen. Maar dat wil ik even goed uitgezocht hebben dat dat toch niet ineens door de thuiszorg moet en we daarvoor naar huis moeten.
Nu even positief vooruit kijken en dat is dat we morgenochtend een plan maken voor vocht en vakantie. Daar is iedereen het nu wel over eens. Radioloog heeft letterlijk aangeboden op zondag er voor nog een drain te willen plaatsen (daar zijn we voor hoor) en oncoloog had iets in gedachten met vrijdag drain plaatsen die we zelf kunnen bedienen. Maar dat wil ik even goed uitgezocht hebben dat dat toch niet ineens door de thuiszorg moet en we daarvoor naar huis moeten.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 23 juli 2019 om 06:33
Thuiszorg (ws andere organisatie ivm afstand) komt ook op je vakantieadres. Dat kan geregeld worden.
"Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien” – Reinhold Niebuhr
dinsdag 23 juli 2019 om 08:04
dinsdag 23 juli 2019 om 08:25
dinsdag 23 juli 2019 om 08:50
dinsdag 23 juli 2019 om 08:56
dinsdag 23 juli 2019 om 09:16
Even een stukje van wat gisteren mis ging: afspraak was dat we s ochtends zo vroeg mogelijk zouden bellen. Dus wekker gezet, oppas stand by, wij zaten om half 8 startklaar. Bellen. Werd geregeld, we moesten wachten tot we werden terug gebeld. Ok.. Even rustig ontbijten dan maar.
Inmiddels 9 uur, nog een keer bellen. We moesten nog wachten, als er plek was bij radiologie konden we komen.
Toevallig kwam oncologisch verpleegkundige langs. Ik breek en zit te janken, zij belt. We mogen komen! Er is plek! Toeval???? Hmmmm....
Wij zwaaien haar uit, laten kinderen even alleen thuis tot oppas er is en springen in de auto. Helemaal blij en opgelucht.
Daar word ik op een bed gelegd en we wachten. En we wachten. En wachten en.....
Nou ja, 4 uur later wachten we nog steeds, maar dan boos. Maar ja, zij kunnen er ook niks aan doen dat radioloog geem tijd heeft. Inmiddels wordt mij een kalmerings spuitje aangeboden.....
Ik wil geen spuitje, ik wil een drain!!!!!!!
Eindelijk, we mogen. En dan krijg je te horen dat ze bij radiologie je inderdaad 4 uur eerder wilden helpen, maar dat ze geen ordernummer hadden en je niet konden bereiken. Ze waren daar zo lief dat ik weer begon te janken. Dat zij altijd tijd hebben, dat dit zeker spoed was geweest en ze dit ook in het weekend doen.
Inmiddels 9 uur, nog een keer bellen. We moesten nog wachten, als er plek was bij radiologie konden we komen.
Toevallig kwam oncologisch verpleegkundige langs. Ik breek en zit te janken, zij belt. We mogen komen! Er is plek! Toeval???? Hmmmm....
Wij zwaaien haar uit, laten kinderen even alleen thuis tot oppas er is en springen in de auto. Helemaal blij en opgelucht.
Daar word ik op een bed gelegd en we wachten. En we wachten. En wachten en.....
Nou ja, 4 uur later wachten we nog steeds, maar dan boos. Maar ja, zij kunnen er ook niks aan doen dat radioloog geem tijd heeft. Inmiddels wordt mij een kalmerings spuitje aangeboden.....
Ik wil geen spuitje, ik wil een drain!!!!!!!
Eindelijk, we mogen. En dan krijg je te horen dat ze bij radiologie je inderdaad 4 uur eerder wilden helpen, maar dat ze geen ordernummer hadden en je niet konden bereiken. Ze waren daar zo lief dat ik weer begon te janken. Dat zij altijd tijd hebben, dat dit zeker spoed was geweest en ze dit ook in het weekend doen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 23 juli 2019 om 09:23
Ik hoop dat jullie het gewoon zelf kunnen doen. Da's altijd het fijnste.
dinsdag 23 juli 2019 om 10:05
Wat betreft de thuiszorg, die kun je echt ook wel regelen in je vakantiegebied. En als ze lief zijn dan regelen ze dat voor je. Althans mijn vader had zo'n speciale PICC lijn in zijn arm die elke week schoongemaakt moest. We kregen op de camping iemand van de thuiszorg uit dat gebied. Was voor hem geregeld vanuit het ziekenhuis. Lijkt me vervelend voor je Anna om terug te moeten dan
dinsdag 23 juli 2019 om 10:22
dinsdag 23 juli 2019 om 12:12
Anna ik lees meer mee dan ik reageer maar nu toch even. Ik werk in de thuiszorg en we hebben hier regelmatig vakantieclienten die logeren in een huisje, hotel of zelfs camping. Er is best veel mogelijk. Ik wil wel voor je kijjen of er een team in jouw vakantieplaats werkzaam is. Stuur dan maar een pb.
dinsdag 23 juli 2019 om 12:16
Wat erg Anna, en zo lekker langs elkaar heen en naar elkaar wijzen? Je komt daar nou niet bepaald vanwege een eksteroog
Wat had je nou gegeten van de MCDrek gisteren? Ben er al zeker 15 jaar niet meer geweest, ik vond de frietjes met die frietsaus altijd zo lekker. Ga je op vakantie lekker elke dag buiten de deur eten of laten bezorgen? Hoop zo dat je een supervakantie gaat hebben met je mannen, zonder stomme dingen maar met bakken vol dierbare pluksel s
Wat had je nou gegeten van de MCDrek gisteren? Ben er al zeker 15 jaar niet meer geweest, ik vond de frietjes met die frietsaus altijd zo lekker. Ga je op vakantie lekker elke dag buiten de deur eten of laten bezorgen? Hoop zo dat je een supervakantie gaat hebben met je mannen, zonder stomme dingen maar met bakken vol dierbare pluksel s
dinsdag 23 juli 2019 om 12:42
Wat heftig weer allemaal Anna.. ik hoop dat het lukt om alles zo te regelen dat je een ontspannen vakantie kunt hebben. Het is jou/jullie zo ontzettend gegund!
Ik denk vaak aan je. Niet dat jij er wat aan hebt, maar toch.. Al mijn ouderdomskwaaltjes omarm ik.. Ik voel me zo gezegend.. mijn kijk op tegenslag, maar ook op simpele vanzelfsprekende dingen is echt veranderd. Mijn oma zong vroeger altijd een liedje 'het zijn de kleine dingen die het doen'. Als kind zei het me niet zoveel, maar nu probeer ik er (ook dankzij jou) echt naar te leven.
Plukmoment van vandaag: meezingen met muziek in de auto en zonder file naar het werk!
Ik denk vaak aan je. Niet dat jij er wat aan hebt, maar toch.. Al mijn ouderdomskwaaltjes omarm ik.. Ik voel me zo gezegend.. mijn kijk op tegenslag, maar ook op simpele vanzelfsprekende dingen is echt veranderd. Mijn oma zong vroeger altijd een liedje 'het zijn de kleine dingen die het doen'. Als kind zei het me niet zoveel, maar nu probeer ik er (ook dankzij jou) echt naar te leven.
Plukmoment van vandaag: meezingen met muziek in de auto en zonder file naar het werk!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in