Psyche
alle pijlers
Positiviteit! Ik wil een optimist worden
donderdag 18 februari 2010 om 08:48
Ik ben een raspessimist. Daarnaast ben ik ook nog eens een controle freak, dus je kunt wel verzinnen wat een fijne combinatie die 2 eigenschappen zijn.
Ik heb een hele fijne opvoeding gehad, maar dat stukje positiviteit heb ik eigenlijk niet geleerd? Ik zie het aan mijn ouders, zij zien altijd ergens de negatieve kanten van, en benadrukken deze vrijwel altijd, zonder naar de positieve kanten van iets te kijken.
Ik heb geen letterlijk voorbeeld, maar het gaat voor alles in het leven op. Van kleine tot grote dingen.
Ik vind het eigenlijk geen fijne kijk op het leven, en mijn pessimisme is aanstekelijk op anderen. Dus ik wil vanaf nu overal de positieve dingen van inzien, en anders tegen alle dagelijkse dingen in het leven aankijken, wat meer positiviteit!
Als iets tegen valt, een beetje zoals johan cruijf kunnen denken "elk nadeel heb zn voordeel"
Ik probeer het wel, maar val eigenlijk telkens terug in pessimisme.
Ben een best vrolijk mens, maar het kan wel wat positiever!
Mijn vraag is dus: "Hoe word ik van een pessimist een optimist?"
(nee geen Tsjakka cursus bij Emile aub )
Ik heb een hele fijne opvoeding gehad, maar dat stukje positiviteit heb ik eigenlijk niet geleerd? Ik zie het aan mijn ouders, zij zien altijd ergens de negatieve kanten van, en benadrukken deze vrijwel altijd, zonder naar de positieve kanten van iets te kijken.
Ik heb geen letterlijk voorbeeld, maar het gaat voor alles in het leven op. Van kleine tot grote dingen.
Ik vind het eigenlijk geen fijne kijk op het leven, en mijn pessimisme is aanstekelijk op anderen. Dus ik wil vanaf nu overal de positieve dingen van inzien, en anders tegen alle dagelijkse dingen in het leven aankijken, wat meer positiviteit!
Als iets tegen valt, een beetje zoals johan cruijf kunnen denken "elk nadeel heb zn voordeel"
Ik probeer het wel, maar val eigenlijk telkens terug in pessimisme.
Ben een best vrolijk mens, maar het kan wel wat positiever!
Mijn vraag is dus: "Hoe word ik van een pessimist een optimist?"
(nee geen Tsjakka cursus bij Emile aub )
donderdag 18 februari 2010 om 09:01
donderdag 18 februari 2010 om 09:01
Neem een kind!
Maar serieus: geef jezelf allereerst de tijd en de ruimte om te veranderen. Het zal niet van de een op de andere dag lukken, en het zou jammer zijn als een pessimistische gedachte weer tot een negatieve spiraal leidt, nietwaar?
Verder: wen jezelf aan om bij alles wat je tegenkomt minimaal 1 positieve gedachte te hebben, en vier die kleine succesjes. Deel je goede gedachten met anderen, lach minstens een keer per dag hardop.
(Zover ben ik nu. Jij kunt het ook! )
Maar serieus: geef jezelf allereerst de tijd en de ruimte om te veranderen. Het zal niet van de een op de andere dag lukken, en het zou jammer zijn als een pessimistische gedachte weer tot een negatieve spiraal leidt, nietwaar?
Verder: wen jezelf aan om bij alles wat je tegenkomt minimaal 1 positieve gedachte te hebben, en vier die kleine succesjes. Deel je goede gedachten met anderen, lach minstens een keer per dag hardop.
(Zover ben ik nu. Jij kunt het ook! )
donderdag 18 februari 2010 om 09:03
Goh.... ben je mijn zusje?
Hier zelfde verhaal, meerdere pogingen, zelfs in therapie geweest en ja... de scherpe kantjes van het negativisme is er inmiddels wel af. Niet dat ik nu het zonnetje ben... dat hoeft ook niet, van die uber-vrolijke types plak ik graag achter het behang en ben geneigd te vragen of ze niet zo willen overdrijven
Ik heb ooit een boek gelezen (heet geloof ik Mag het iets positiever?) en dat heeft wel wat voor verandering gezorgd. Zo ook de therapie. Ik sta nu eerder stil bij wat ik denk, vind en uitstraal en daardoor kan ik de sterk negative gevoelens eerder de kop indrukken, ipv dat het al te laat is om het om te draaien en het anders te bekijken.
Het is fijner voor je omgeving en voor jezelf als je negativisme niet altijd toelaat.
Het is niet makkelijk om negativisme te laten varen. Vooral als je 'uit zo'n gezin komt' (net zoals ik). Het lijkt soms wel makkelijker om te mokken en te bitchen ipv er realistisch over na te denken, de schouders eronder te steken en te lachen (als is het alleen maar je mondhoeken optrekken). Maar na een tijdje ga je merken dat dat weldegelijk minder energie kost
Hier zelfde verhaal, meerdere pogingen, zelfs in therapie geweest en ja... de scherpe kantjes van het negativisme is er inmiddels wel af. Niet dat ik nu het zonnetje ben... dat hoeft ook niet, van die uber-vrolijke types plak ik graag achter het behang en ben geneigd te vragen of ze niet zo willen overdrijven
Ik heb ooit een boek gelezen (heet geloof ik Mag het iets positiever?) en dat heeft wel wat voor verandering gezorgd. Zo ook de therapie. Ik sta nu eerder stil bij wat ik denk, vind en uitstraal en daardoor kan ik de sterk negative gevoelens eerder de kop indrukken, ipv dat het al te laat is om het om te draaien en het anders te bekijken.
Het is fijner voor je omgeving en voor jezelf als je negativisme niet altijd toelaat.
Het is niet makkelijk om negativisme te laten varen. Vooral als je 'uit zo'n gezin komt' (net zoals ik). Het lijkt soms wel makkelijker om te mokken en te bitchen ipv er realistisch over na te denken, de schouders eronder te steken en te lachen (als is het alleen maar je mondhoeken optrekken). Maar na een tijdje ga je merken dat dat weldegelijk minder energie kost
donderdag 18 februari 2010 om 09:05
Punica, wat herkenbaar!! Ik wil ook zoooooo graag wat meer de zonnige kant van dingen zien maar mn eerste reactie is toch eigenlijk meestal negatief. Heb dit trouwens ook behoorlijk van thuis mee gekregen, mijn vader liep ook altijd te schelden over van alles en zag overal dingen misgaan..
Ik ga dit topic maar eens volgen en kijken of er goede tips voorbij komen. Kind nemen is helaas geen optie maar er komen vast nog andere tips??!!
Jij in ieder geval succes ermee, ben er zelf ook al een poosje mee bezig en het valt niet mee maarrrr.. er mee bezig zijn is al een stap in de goeie richting (nou als dat geen positief denken is weet ik het niet meer )
Ik ga dit topic maar eens volgen en kijken of er goede tips voorbij komen. Kind nemen is helaas geen optie maar er komen vast nog andere tips??!!
Jij in ieder geval succes ermee, ben er zelf ook al een poosje mee bezig en het valt niet mee maarrrr.. er mee bezig zijn is al een stap in de goeie richting (nou als dat geen positief denken is weet ik het niet meer )
donderdag 18 februari 2010 om 09:09
Ik ben iemand die meestal juist wel het goede in dingen ziet, en ik vind het zo moeilijk om met mensen om te gaan in bijvoorbeeld werk/school situaties die dat niet hebben.
Daarom dus van mij een welgemeende duim, ik vind het echt goed dat je hier wat aan wil gaan doen! En het hoeft niet allemaal in één keer te veranderen, pak het in kleine stapjes. Zoals AJ al zegt, vier de kleine succesjes, dat is al heel belangrijk! Succes!
Daarom dus van mij een welgemeende duim, ik vind het echt goed dat je hier wat aan wil gaan doen! En het hoeft niet allemaal in één keer te veranderen, pak het in kleine stapjes. Zoals AJ al zegt, vier de kleine succesjes, dat is al heel belangrijk! Succes!
donderdag 18 februari 2010 om 09:11
quote:AlettaJacobs schreef op 18 februari 2010 @ 09:01:
Neem een kind!
Oei, ik ken wel iemand die alleen maar de negatieve kant ziet van haar kinderen en het ouderschap.
Misschien kun je elke dag 5 dingen voor jezelf op gaan schrijven je je positief vond die dag? of waarbij je negatieve gedachten had en probeer je daar de positieve kant van te zoeken en dat op te schijven? daar maak je het wellicht een beetje concreet mee. Ik vind het heel goed trouwens dat je zelf ziet dat je pessimistisch ingesteld bent. Veel pessimisten hebben dat helemaal niet door, alleen hun omgeving....
Neem een kind!
Oei, ik ken wel iemand die alleen maar de negatieve kant ziet van haar kinderen en het ouderschap.
Misschien kun je elke dag 5 dingen voor jezelf op gaan schrijven je je positief vond die dag? of waarbij je negatieve gedachten had en probeer je daar de positieve kant van te zoeken en dat op te schijven? daar maak je het wellicht een beetje concreet mee. Ik vind het heel goed trouwens dat je zelf ziet dat je pessimistisch ingesteld bent. Veel pessimisten hebben dat helemaal niet door, alleen hun omgeving....
donderdag 18 februari 2010 om 09:14
Ik hou van allerlei kleine dingen. Kan daarvan echt gelukkig worden. Zelfs als ik me intens verrot voel heb ik daarin momenten dat ik denk: wel bijzonder dat ik dit voel.
Dus ik ben denk ik je tegenovergestelde
Ik denk wel dat het met je opvoeding te maken kan hebben, ik kom uit een gezin van rasoptimisten. Wij zijn ook zo arrogant te denken dat we alles kunnen wat we willen. Dus meestal gaan we er gewoon voor. Het lukt heus niet altijd, maar goed, dan proberen we het gewoon nog een keer maar dan net even anders.
Ik denk dat leven te kort is, om pessimistisch te zijn.
Dus ik ben denk ik je tegenovergestelde
Ik denk wel dat het met je opvoeding te maken kan hebben, ik kom uit een gezin van rasoptimisten. Wij zijn ook zo arrogant te denken dat we alles kunnen wat we willen. Dus meestal gaan we er gewoon voor. Het lukt heus niet altijd, maar goed, dan proberen we het gewoon nog een keer maar dan net even anders.
Ik denk dat leven te kort is, om pessimistisch te zijn.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 18 februari 2010 om 09:14
donderdag 18 februari 2010 om 09:15
quote:Spijker schreef op 18 februari 2010 @ 09:14:
Ik hou van allerlei kleine dingen. Kan daarvan echt gelukkig worden. Zelfs als ik me intens verrot voel heb ik daarin momenten dat ik denk: wel bijzonder dat ik dit voel.
Dus ik ben denk ik je tegenovergestelde
Ik denk wel dat het met je opvoeding te maken kan hebben, ik kom uit een gezin van rasoptimisten. Wij zijn ook zo arrogant te denken dat we alles kunnen wat we willen. Dus meestal gaan we er gewoon voor. Het lukt heus niet altijd, maar goed, dan proberen we het gewoon nog een keer maar dan net even anders.
Ik denk dat leven te kort is, om pessimistisch te zijn.Helemaal waar! Je hebt gelijk. Jammer dat het te lang is voor op een wctegeltje.
Ik hou van allerlei kleine dingen. Kan daarvan echt gelukkig worden. Zelfs als ik me intens verrot voel heb ik daarin momenten dat ik denk: wel bijzonder dat ik dit voel.
Dus ik ben denk ik je tegenovergestelde
Ik denk wel dat het met je opvoeding te maken kan hebben, ik kom uit een gezin van rasoptimisten. Wij zijn ook zo arrogant te denken dat we alles kunnen wat we willen. Dus meestal gaan we er gewoon voor. Het lukt heus niet altijd, maar goed, dan proberen we het gewoon nog een keer maar dan net even anders.
Ik denk dat leven te kort is, om pessimistisch te zijn.Helemaal waar! Je hebt gelijk. Jammer dat het te lang is voor op een wctegeltje.
donderdag 18 februari 2010 om 09:17
Tip die hangmat geeft is een bekende psychologische tool. Elke avond 3 of 5 dingen opschrijven die positief waren. Kan van superklein (een vogeltje dat zijn veertjes aan het wassen was) tot heel groot (hoe gelukkig je bent met je relatie, werk, huis).
En bijvoorbeeld aangeven bij partner en vrienden met wie je veel spreekt dat je positiever wil zijn. Zodat ze je er aan helpen herinneren als je weer een lekkere klaagzang houdt over het weer of het onbetamelijk gedrag van je medemens.
Van een raspessimist maak je geen rasoptimist, maar de scherpe kantjes bijschaven moet te doen zijn. Zolang je de tijd neemt en jezelf niet veroordeelt als je weer in het negatieve schiet.
En bijvoorbeeld aangeven bij partner en vrienden met wie je veel spreekt dat je positiever wil zijn. Zodat ze je er aan helpen herinneren als je weer een lekkere klaagzang houdt over het weer of het onbetamelijk gedrag van je medemens.
Van een raspessimist maak je geen rasoptimist, maar de scherpe kantjes bijschaven moet te doen zijn. Zolang je de tijd neemt en jezelf niet veroordeelt als je weer in het negatieve schiet.
donderdag 18 februari 2010 om 09:19
Ik ben juist een rasoptimist. Wat ook z'n nadelen heeft, want ik denk altijd dat het allemaal heus wel goed komt. En soms komt het niet goed, en dan ben ik ook echt serieus verbaast. Want achteraf had ik er dan veel meer aan kunnen doen om voor een goede afloop te zorgen, maar omdat ik er van uit ging dat het toch wel goed zou komen, het toch te veel z'n beloop gelaten. Mijn man is een stuk negatiever, wat dat betreft zijn wij een goede combi, want terwijl ik positief ben en van het goede uitga, bereidt hij zich voor op het slechtste . Ik pak dus op vakantie de korte broeken, topjes en zonnecreme in, en hij stopt er de lange broeken, laarzen en regenkleding bij .
Maar hoe je zou kunnen veranderen van pessimist in optimist... ik weet wel dat ik door mijn man me wat bewuster geworden ben van het feit dat het niet altijd allemaal maar meezit, dat niet iedereen te vertrouwen is (want dat is ook één van m'n eigenschappen, de neiging iedereen blindelings te vertrouwen op hun mooie ogen), en dat je soms zélf moet ingrijpen om een goede afloop te garanderen. Aan de andere kant is m'n man ook wat relaxter geworden, die kan ook wat vaker van het goede uitgaan en de zonnige kant van een regenachtige dag zien.
Dus mijn tip is eigenlijk om een rasoptimistische vriendin of vriend te zoeken, dat helpt!
Maar hoe je zou kunnen veranderen van pessimist in optimist... ik weet wel dat ik door mijn man me wat bewuster geworden ben van het feit dat het niet altijd allemaal maar meezit, dat niet iedereen te vertrouwen is (want dat is ook één van m'n eigenschappen, de neiging iedereen blindelings te vertrouwen op hun mooie ogen), en dat je soms zélf moet ingrijpen om een goede afloop te garanderen. Aan de andere kant is m'n man ook wat relaxter geworden, die kan ook wat vaker van het goede uitgaan en de zonnige kant van een regenachtige dag zien.
Dus mijn tip is eigenlijk om een rasoptimistische vriendin of vriend te zoeken, dat helpt!
Om een kort verhaal lang te maken...
donderdag 18 februari 2010 om 09:20
quote:emmetje81 schreef op 18 februari 2010 @ 09:15:
[...]
Helemaal waar! Je hebt gelijk. Jammer dat het te lang is voor op een wctegeltje.
Misschien kan t op de pleebril
Oh ja, wat voor mij ook belangrijk is: ik neem t leven niet te serieus.
Wel de echt belangrijke dingen natuurlijk, maar niet alle wissewasjes die ik over een jaar toch weer vergeten ben.
[...]
Helemaal waar! Je hebt gelijk. Jammer dat het te lang is voor op een wctegeltje.
Misschien kan t op de pleebril
Oh ja, wat voor mij ook belangrijk is: ik neem t leven niet te serieus.
Wel de echt belangrijke dingen natuurlijk, maar niet alle wissewasjes die ik over een jaar toch weer vergeten ben.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 18 februari 2010 om 09:26
quote:Punica schreef op 18 februari 2010 @ 08:48:
Ik ben een raspessimist. Daarnaast ben ik ook nog eens een controle freak
ik wil vanaf nu overal de positieve dingen van inzien, en anders tegen alle dagelijkse dingen in het leven aankijken
Is dat "overal" en "alle" niet een beetje hard van stapel lopen als je een pessimistische controlefreak bent? Je hoeft maar 1x in je oude gedrag te vervallen en je hebt voor je gevoel alweer gefaald .....
Je kan je positieverigheid misschien direct toepassen door deze missie wat luchtiger te maken en de lat niet direct tegen het plafond te leggen.
Ik ben een raspessimist. Daarnaast ben ik ook nog eens een controle freak
ik wil vanaf nu overal de positieve dingen van inzien, en anders tegen alle dagelijkse dingen in het leven aankijken
Is dat "overal" en "alle" niet een beetje hard van stapel lopen als je een pessimistische controlefreak bent? Je hoeft maar 1x in je oude gedrag te vervallen en je hebt voor je gevoel alweer gefaald .....
Je kan je positieverigheid misschien direct toepassen door deze missie wat luchtiger te maken en de lat niet direct tegen het plafond te leggen.
donderdag 18 februari 2010 om 09:29
Hier een ras-optimist.
Nee, niet zo'n engerd die alles weglacht en overal flauw over doet.
En ik heb echt een hoop nare dingen meegemaakt en niet van het kleinste soort. En telkens als men dan zei 'je zult zien, je komt er sterker weer uit' dacht ik: 'Lul niet, mijn moeder is net overleden. Hoezo sterker?' Maar sterk ben ik wel, maar of dat daardoor komt... Ik dank het aan mijn positieve instelling.
Ik ken inmiddels mijn kracht door deze confrontaties. Ik weet nu dat ik telkens weer kan opkrabbelen uit diepe dalen. Dat ik ook de volgende keer dat ik verhuis wel weer wat van dat huisje kan maken, wat voor bouwval het ook is. Dat ik wel weer een leuke baan vindt, ook al is het alweer een tijdelijk contract.
En nee, ik ben niet altijd vrolijk. Heb behoorlijk diepe dalen gekend.
Ik bedoel nu niet te vertellen hoe geweldig ik het allemaal doe. Daar koop je niets voor. Maar misschien kun je uit je eigen ervaringen putten en constateren dat je wel kracht hebt. Dat je dingen gewoon goed kan. Dat je het ondanks je negatieve insteek gewoon goed doet. Dat je wil groeien voor jezelf. Dat je niet bang bent de confrontatie aan te gaan.
Want hoe je nu naar jezelf kijkt vind ik erg knap. Je gaat er maar mooi even aan staan. Echt, daar is moed voor nodig.
Als ik weer een moeilijkere periode heb, dwing ik positieve dingen af.
Ik zorg dat mijn huis op orde is en zet een mooie bos bloemen neer. Ik neem een avondje rust met een mooi muziekje, glaasje wijn en kaarsjes aan. Juist in die week ga ik met man-lief ergens een hapje eten. Zo zet je in no-time negativiteit om in positiviteit en kun je jezelf aanleren dat negatief helemaal niet perse negatief is...
Voel je je negatief? Neem even iets meer tijd voor jezelf.
- In plaats van door te rennen kijk je even naar buiten en volg je met je ogen dat mereltje wat daar rondhipt en een dapper roodborstje probeert weg te jagen... en stel je vast dat de natuur zo mooi is... Blijf 5 minuten kijken en voel je rustiger worden.
- Blijf even rustig zitten met je theekopje tussen twee handen geklemd en laat je gedachten wegdromen naar iets dat je fijn vindt, en voel je kalmer worden... Ik kan daarna de wereld wel weer aan!
Nee, niet zo'n engerd die alles weglacht en overal flauw over doet.
En ik heb echt een hoop nare dingen meegemaakt en niet van het kleinste soort. En telkens als men dan zei 'je zult zien, je komt er sterker weer uit' dacht ik: 'Lul niet, mijn moeder is net overleden. Hoezo sterker?' Maar sterk ben ik wel, maar of dat daardoor komt... Ik dank het aan mijn positieve instelling.
Ik ken inmiddels mijn kracht door deze confrontaties. Ik weet nu dat ik telkens weer kan opkrabbelen uit diepe dalen. Dat ik ook de volgende keer dat ik verhuis wel weer wat van dat huisje kan maken, wat voor bouwval het ook is. Dat ik wel weer een leuke baan vindt, ook al is het alweer een tijdelijk contract.
En nee, ik ben niet altijd vrolijk. Heb behoorlijk diepe dalen gekend.
Ik bedoel nu niet te vertellen hoe geweldig ik het allemaal doe. Daar koop je niets voor. Maar misschien kun je uit je eigen ervaringen putten en constateren dat je wel kracht hebt. Dat je dingen gewoon goed kan. Dat je het ondanks je negatieve insteek gewoon goed doet. Dat je wil groeien voor jezelf. Dat je niet bang bent de confrontatie aan te gaan.
Want hoe je nu naar jezelf kijkt vind ik erg knap. Je gaat er maar mooi even aan staan. Echt, daar is moed voor nodig.
Als ik weer een moeilijkere periode heb, dwing ik positieve dingen af.
Ik zorg dat mijn huis op orde is en zet een mooie bos bloemen neer. Ik neem een avondje rust met een mooi muziekje, glaasje wijn en kaarsjes aan. Juist in die week ga ik met man-lief ergens een hapje eten. Zo zet je in no-time negativiteit om in positiviteit en kun je jezelf aanleren dat negatief helemaal niet perse negatief is...
Voel je je negatief? Neem even iets meer tijd voor jezelf.
- In plaats van door te rennen kijk je even naar buiten en volg je met je ogen dat mereltje wat daar rondhipt en een dapper roodborstje probeert weg te jagen... en stel je vast dat de natuur zo mooi is... Blijf 5 minuten kijken en voel je rustiger worden.
- Blijf even rustig zitten met je theekopje tussen twee handen geklemd en laat je gedachten wegdromen naar iets dat je fijn vindt, en voel je kalmer worden... Ik kan daarna de wereld wel weer aan!
donderdag 18 februari 2010 om 09:37
wow wat snel veel goede reacties ben overdondert lol
Nou, ik ben dus in gaan zien dat ik wel een erge pessimist ben doordat mijn vriend zo'n positivo is! Ik benijd m wel daardoor
Jullie hebben ook helemaal gelijk dat het in kleine stapjes moet, en dat ik er van uit moet gaan dat het niet meteen zal lukken (anders is het weer dubbel negatief he). Daar heb je ook helemaal gelijk in Loomii (o.a.)
Die van die 5 dingen opschrijven per dag is een goed idee ik denk dat ik dat als eerste ga doen!
@Lizzl: Ik heb een zusje van een jaar jonger, dus wie weet
Spijker's motto om het leven niet te serieus te nemen is ook een goede. Mijn ouders hebben me altijd zo ingepepert dat alles precies en perfect moet, dat ik niet volledig van het leven kan genieten op en manier die voor mij goed werkt. Want volgens mij is iets wat voor iemand anders (bv mijn ouders) goed werkt, voor een ander (bv mijzelf) niet werken.
Alvast bedankt voor deze tips Ik ben er blij mee *schrijft op in schrift* dat het zo herkenbaar is en dat jullie goede adviezen geven
Nou, ik ben dus in gaan zien dat ik wel een erge pessimist ben doordat mijn vriend zo'n positivo is! Ik benijd m wel daardoor
Jullie hebben ook helemaal gelijk dat het in kleine stapjes moet, en dat ik er van uit moet gaan dat het niet meteen zal lukken (anders is het weer dubbel negatief he). Daar heb je ook helemaal gelijk in Loomii (o.a.)
Die van die 5 dingen opschrijven per dag is een goed idee ik denk dat ik dat als eerste ga doen!
@Lizzl: Ik heb een zusje van een jaar jonger, dus wie weet
Spijker's motto om het leven niet te serieus te nemen is ook een goede. Mijn ouders hebben me altijd zo ingepepert dat alles precies en perfect moet, dat ik niet volledig van het leven kan genieten op en manier die voor mij goed werkt. Want volgens mij is iets wat voor iemand anders (bv mijn ouders) goed werkt, voor een ander (bv mijzelf) niet werken.
Alvast bedankt voor deze tips Ik ben er blij mee *schrijft op in schrift* dat het zo herkenbaar is en dat jullie goede adviezen geven
donderdag 18 februari 2010 om 09:56
donderdag 18 februari 2010 om 09:57
Amydala, dat klopt ja! Ik wou ook net schrijven: draag t goeie pak. Dat klinkt misschien cryptischer dan het is Als het me 's ochtends een beetje tegenstaat ga ik niet voor de slobbertrui en spijkerbroek, maar juist voor het beste kanten setje uit mn collectie, dat jurkje waarin ik me super voel en een paar killerheels.
En als ik thuiskom en mn hoofd staat op sip, ga ik inderdaad even een half uurtje hard poetsen, dan lekker voor mezelf koken en dan genieten van mn schone huis, lekkere maaltijd en glaasje wijn.
Dus de dingen die je wel kan beïnvloeden een beetje beter maken, dat helpt soms om de rest waar je niets aan kan doen ook mee te trekken naar boven.
En als ik thuiskom en mn hoofd staat op sip, ga ik inderdaad even een half uurtje hard poetsen, dan lekker voor mezelf koken en dan genieten van mn schone huis, lekkere maaltijd en glaasje wijn.
Dus de dingen die je wel kan beïnvloeden een beetje beter maken, dat helpt soms om de rest waar je niets aan kan doen ook mee te trekken naar boven.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 18 februari 2010 om 09:57
Ik hoorde net een nummer op de radio, ik moest direct aan jou denken:
http://www.youtube.com/watch?v=kIC0aQ56ASE
http://www.youtube.com/watch?v=kIC0aQ56ASE
donderdag 18 februari 2010 om 09:59
quote:Punica schreef op 18 februari 2010 @ 09:37:
Mijn ouders hebben me altijd zo ingepepert dat alles precies en perfect moet, dat ik niet volledig van het leven kan genieten op en manier die voor mij goed werkt.
Het is soms juist zo lekker om alle planning even overboord te smijten en dat te doen wat je graag wil, maar wat eigenlijk officieel niet kan.
Een anderhalf uur durende lunchpauze omdat het zo lekker voelt om even een stuk te gaan lopen. Een gesprek tot diep in de nacht ook al moet je morgen werken. Een vliegticket boeken terwijl er eigenlijk geen tijd voor is
Daarna werk ik me wel weer uit de naad om alles te compenseren. Dat krijg ik heus wel voor elkaar.
Mijn ouders hebben me altijd zo ingepepert dat alles precies en perfect moet, dat ik niet volledig van het leven kan genieten op en manier die voor mij goed werkt.
Het is soms juist zo lekker om alle planning even overboord te smijten en dat te doen wat je graag wil, maar wat eigenlijk officieel niet kan.
Een anderhalf uur durende lunchpauze omdat het zo lekker voelt om even een stuk te gaan lopen. Een gesprek tot diep in de nacht ook al moet je morgen werken. Een vliegticket boeken terwijl er eigenlijk geen tijd voor is
Daarna werk ik me wel weer uit de naad om alles te compenseren. Dat krijg ik heus wel voor elkaar.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
