Psyche
alle pijlers
Praatgroepje - gebroken met familie
woensdag 23 februari 2022 om 10:32
Hoi Allen,
Na meer eerdere topic over de onterving van mijn zusjes heb ik besloten voorgoed met ze te breken na WEER een heel naar akkefietje. Elke keer als ik 'heen moest' ging ik met een steen in mijn maag en lood in mijn schoenen heen. Zit ik daar op een verjaardag zal er niemand met me praten. Kortom ik word er dood ongelukkig van. Daarna volgen zeker weer een week nare appjes e.d. Reageer ik niet en blokkeer is ze gaan ze rustig door maar dan naar mijn zakelijke e-mail adres of nog erger, naar dat van mijn vriend. Het geeft me echt ontzettend veel stress. Ik heb dus besloten er klaar mee te zijn. Het 'akkefietje' nu is dat ik via een vriendin haar ouders (die jarenlang naast die van mij hebben gewoond) een uitnodiging hebben gehad voor een soort herinneringsdag aan mijn moeder die vorig jaar midden in de Covid periode is overleden en er daardoor bijna niemand aanwezig kon zijn. Wij (mijn vriend en ik) hebben die kaart uiteraard niet gehad, sterker nog, we worden niet eens genoemd op de kaart. Nou ja, noem het maar en akkefietje, het is meer een dolk in je rug. En zo voelt dat dus ook. Het is dus over en klaar voor mij nu.
Nu klinkt dat gewoon makkelijker dan het is. Ik heb wel familie, maar ben eigenlijk een soort 'enigst kind zonder verdere familie'. Het voelt als een soort rouw en dat doet gewoon af en toe best wel zeer. Het idee dat je gewoon familie hebt, maar ze gewoon niet meer zal zien. Geen deel meer bent van elkaars leven.
Ik weet dat ik er verder weinig aan zal missen. Immers een appje op mijn verjaardag was al 20 jaar te veel, een 'gelukkig nieuwjaarskaart' ook al. En toch voelt het soms naar. Zijn er mensen die ook hebben gebroken met hun familie en hier met mij hun ervaringen willen delen?
Na meer eerdere topic over de onterving van mijn zusjes heb ik besloten voorgoed met ze te breken na WEER een heel naar akkefietje. Elke keer als ik 'heen moest' ging ik met een steen in mijn maag en lood in mijn schoenen heen. Zit ik daar op een verjaardag zal er niemand met me praten. Kortom ik word er dood ongelukkig van. Daarna volgen zeker weer een week nare appjes e.d. Reageer ik niet en blokkeer is ze gaan ze rustig door maar dan naar mijn zakelijke e-mail adres of nog erger, naar dat van mijn vriend. Het geeft me echt ontzettend veel stress. Ik heb dus besloten er klaar mee te zijn. Het 'akkefietje' nu is dat ik via een vriendin haar ouders (die jarenlang naast die van mij hebben gewoond) een uitnodiging hebben gehad voor een soort herinneringsdag aan mijn moeder die vorig jaar midden in de Covid periode is overleden en er daardoor bijna niemand aanwezig kon zijn. Wij (mijn vriend en ik) hebben die kaart uiteraard niet gehad, sterker nog, we worden niet eens genoemd op de kaart. Nou ja, noem het maar en akkefietje, het is meer een dolk in je rug. En zo voelt dat dus ook. Het is dus over en klaar voor mij nu.
Nu klinkt dat gewoon makkelijker dan het is. Ik heb wel familie, maar ben eigenlijk een soort 'enigst kind zonder verdere familie'. Het voelt als een soort rouw en dat doet gewoon af en toe best wel zeer. Het idee dat je gewoon familie hebt, maar ze gewoon niet meer zal zien. Geen deel meer bent van elkaars leven.
Ik weet dat ik er verder weinig aan zal missen. Immers een appje op mijn verjaardag was al 20 jaar te veel, een 'gelukkig nieuwjaarskaart' ook al. En toch voelt het soms naar. Zijn er mensen die ook hebben gebroken met hun familie en hier met mij hun ervaringen willen delen?
woensdag 23 februari 2022 om 19:24
Mijn hemel wat een verhaal BuzzieBee... wat verschrikkelijk. Ik heb er eigenlijk geen woorden voor. Onbegrijpelijk dat je je eigen kind/je eigen zus zoiets aandoet 
Hier ook ervaring, ik heb gebroken met mijn vader. Hij heeft een narcistische persoonlijkheidsstoornis (gediagnosticeerd) en was gedurende mijn jeugd zeer agressief, met name verbaal en soms fysiek. Inmiddels doet hij alsof er nooit iets gebeurd is, alles ligt aan mij. Ik heb het geluk dat ik nog lieve andere familieleden heb en een lieve schoonfamilie, maar heb het er nog steeds moeilijk mee. Nu ik zelf zwanger bent komen er ook weer allemaal herinneringen naar boven die me dan weer extra raken, en aan de andere kant voel ik me ook schuldig dat ik hem zijn eerste kleinkind ontneem.
Je zei dat je gelukkig geen GGZ-hulp nodig hebt en dat is heel fijn als je het zonder redt, maar ik zou je willen aanraden om niet bang te zijn om extra hulp in te schakelen als je daar behoefte aan hebt. Ik ben zelf direct nadat ik het contact verbrak in therapie geweest bij iemand die gespecialiseerd is in (c)ptss, en dat heeft me toen enorm geholpen. Ik kan me voorstellen dat er misschien een moment komt dat je meer nodig hebt dan een POH kan bieden (maar misschien ook niet, dan moet je dit vooral negeren).
Ook een dikke knuffel voor alle anderen in dit topic.
Hier ook ervaring, ik heb gebroken met mijn vader. Hij heeft een narcistische persoonlijkheidsstoornis (gediagnosticeerd) en was gedurende mijn jeugd zeer agressief, met name verbaal en soms fysiek. Inmiddels doet hij alsof er nooit iets gebeurd is, alles ligt aan mij. Ik heb het geluk dat ik nog lieve andere familieleden heb en een lieve schoonfamilie, maar heb het er nog steeds moeilijk mee. Nu ik zelf zwanger bent komen er ook weer allemaal herinneringen naar boven die me dan weer extra raken, en aan de andere kant voel ik me ook schuldig dat ik hem zijn eerste kleinkind ontneem.
Je zei dat je gelukkig geen GGZ-hulp nodig hebt en dat is heel fijn als je het zonder redt, maar ik zou je willen aanraden om niet bang te zijn om extra hulp in te schakelen als je daar behoefte aan hebt. Ik ben zelf direct nadat ik het contact verbrak in therapie geweest bij iemand die gespecialiseerd is in (c)ptss, en dat heeft me toen enorm geholpen. Ik kan me voorstellen dat er misschien een moment komt dat je meer nodig hebt dan een POH kan bieden (maar misschien ook niet, dan moet je dit vooral negeren).
Ook een dikke knuffel voor alle anderen in dit topic.
donderdag 24 februari 2022 om 22:48
Ik heb zelf ook wel eens een topic geopend over dit onderwerp, maar ik heb zelf sinds 9 maanden ook geen contact meer met familie. Daar ging 20 jaar drama aan vooraf, en ik was op een gegeven moment op. Ik wou rust.
Ik herken heel erg het missen van een familie, i.p.v. mijn familie.
Ik voel me soms heel erg eenzaam, hoewel ik een lief gezin en schoonfamilie heb. Vooral met de feestdagen had ik het moeilijk. Maar de rust is belangrijker voor mij.
Ik herken heel erg het missen van een familie, i.p.v. mijn familie.
Ik voel me soms heel erg eenzaam, hoewel ik een lief gezin en schoonfamilie heb. Vooral met de feestdagen had ik het moeilijk. Maar de rust is belangrijker voor mij.
donderdag 10 maart 2022 om 07:56
donderdag 10 maart 2022 om 08:11
zaterdag 12 maart 2022 om 09:15
Nou het is weer zover hoor. Ik heb een brief gekregen. Immers geblokkeerd op social media. Blijkbaar heeft iemand uit de familie toch iets gezegd want nu ‘mag ik best komen op de herdenkingsdag van ma, zolang ik me maar op de achtergrond hou’. Ik mag dus geen woordje oid doen, dat doen zij en hun kinderen. Oh EN mijn ex!! En of ik even 1500 euro wil overmaken voor die gelegenheid en het eten ed omdat ze het ran door drieën deelden als ik zou komen.
Nou ehm, laat maar…. Echt he, hoe krijg je het voor elkaar
Woensdag hebben vriend en ik ze compleet uit de erfenis gehaald. Ten eerste is het leeuwendeel van ons vermogen van mijn vriend. En dat zou dan naar hun gaan als ik als laatste overlijdt. Mijn vermogen is de helft van het (hypotheekvrije) huis en mijn spaargeld. Weten ze niet natuurlijk. Maar het geeft rust dat dat nu is geregeld.
Nou ehm, laat maar…. Echt he, hoe krijg je het voor elkaar
Woensdag hebben vriend en ik ze compleet uit de erfenis gehaald. Ten eerste is het leeuwendeel van ons vermogen van mijn vriend. En dat zou dan naar hun gaan als ik als laatste overlijdt. Mijn vermogen is de helft van het (hypotheekvrije) huis en mijn spaargeld. Weten ze niet natuurlijk. Maar het geeft rust dat dat nu is geregeld.
zaterdag 12 maart 2022 om 09:22
Oh en mijn totaal onbekende zwager is door de administratie gegaan. Ik was de mantelzorger voor ma. En ze kwamen ermee dat ik boodschappen voor ma bij de AH had gedaan de laatste jaren en niet bij de Aldi waar mam vroeger zelf altijd kwam. Hallo stelletje trutten. IK moest 80 km enkele reis elk weekend en weer terug en de AH boodschappen deed ik gelijk met de mijne. Lidl ligt niet op de route. Ik ging daar heen om het huis te doen, de wassen te draaien, haar haar te wassen. Etc etc. Werkelijk waar halen ze het vandaan!!
zaterdag 12 maart 2022 om 10:11
volg
ik mis echt zoiets als https://www.standalone.org.uk/ hier in Nederland!
ik mis echt zoiets als https://www.standalone.org.uk/ hier in Nederland!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zaterdag 12 maart 2022 om 11:00
Buzzie wees me op dit topic. Dank daarvoor. Wat een verhaal, ongelooflijk. En waarom? Het lijkt wel jalouzie. Kan het dat zijn? Dat jij het financieel goed voor elkaar hebt?
Dat appje! Te bizar. Ik weet niet of ik mijn mond zou kunnen houden om, nu je je testament hebt, een rotopmerking te maken, met een glimlach erbij: oja, ik was bij de notaris….
Dat appje! Te bizar. Ik weet niet of ik mijn mond zou kunnen houden om, nu je je testament hebt, een rotopmerking te maken, met een glimlach erbij: oja, ik was bij de notaris….
zaterdag 12 maart 2022 om 15:23
Nou Buzziebee die mensen zijn natuurlijk echt niet normaal.Bizar.
Ik heb 9 jaar geleden gebroken met mijn ouders (die ik sindsdien geen ouders meer noem eigenlijk)nadat bekend werd dat mijn vader onze dochter misbruikte.
Inderdaad je mist familie maar niet deze mensen. En dan zijn er sommigen die mijn ouders kennen en durven te zeggen "maar het zijn toch je ouders"
Bepaalde mensen denken dat familie altijd heilig is ofzo.
Ik heb 9 jaar geleden gebroken met mijn ouders (die ik sindsdien geen ouders meer noem eigenlijk)nadat bekend werd dat mijn vader onze dochter misbruikte.
Inderdaad je mist familie maar niet deze mensen. En dan zijn er sommigen die mijn ouders kennen en durven te zeggen "maar het zijn toch je ouders"
Bepaalde mensen denken dat familie altijd heilig is ofzo.
maandag 14 maart 2022 om 09:05
@Buzziebee:
Is die zwager van de pot gerukt ofzo??!! Je maakte al een halve wereldreis om bij je moeder te komen en dan zou je ook nog eens naar de verkeerde supermarkt zijn gegaan.... Wat zijn dat voor ellendelingen, joh? Echt goed dat je ze onterfd heb..
@kers:
Ik heb van het weekend even op die site gekeken en ik vind het een goed initiatief. Maar waarschijnlijk is het een nog groter taboe in NL dan bewust geen kinderen hebben.
@hofdame1981:
Dat meen je niet.. Je vader die jouw dochter misbruikte! Wat verschrikkelijk!! en dan ook nog eens die opmerking... Wat hebben sommige mensen toch een ongelooflijk blok beton voor hun kop!!
Is die zwager van de pot gerukt ofzo??!! Je maakte al een halve wereldreis om bij je moeder te komen en dan zou je ook nog eens naar de verkeerde supermarkt zijn gegaan.... Wat zijn dat voor ellendelingen, joh? Echt goed dat je ze onterfd heb..
@kers:
Ik heb van het weekend even op die site gekeken en ik vind het een goed initiatief. Maar waarschijnlijk is het een nog groter taboe in NL dan bewust geen kinderen hebben.
@hofdame1981:
Dat meen je niet.. Je vader die jouw dochter misbruikte! Wat verschrikkelijk!! en dan ook nog eens die opmerking... Wat hebben sommige mensen toch een ongelooflijk blok beton voor hun kop!!
maandag 14 maart 2022 om 09:25
woensdag 16 maart 2022 om 23:34
Ik ga sinds 2007 niet meer met mijn vader om, hoewel ons contact niet echt verbroken is. Eind 2006 scheidden mijn ouders. Hij had al 2 jaar een ander toen hij het opbiechtte. Hoewel we wel al vermoedens hadden. Meneer wilde scheiden en het boeide hem niet wat het voor ons inhield. Mijn moeder was er kapot van.
We verhuisden allemaal. Ik ging bij moeder wonen. Zijn vriendin trok bij hem in.
Terwijl hij gezegd had alleen te gaan wonen.
Na een half jaar hertrouwde hij. Tot op zijn bruiloft bracht ik hem soms nog bezoekjes, maar ben ermee gestopt omdat er voor mij nooit echt aandacht was. Vader-dochtermomenten vond hij niet meer nodig, waardoor al het vertrouwde aan ons contact weg viel. Hij was veranderd in een man die ik niet kende. Zeker omdat hij op financieel gebied ook geen enkele steun gaf aan ons en ook geld van mij heeft achtergehouden. Dat had ik nooit achter hem gezocht.
Eerst dacht ik nog: als het nieuwe van zijn huwelijk eraf is wordt ons contact wel weer beter. Maar dat was niet zo. Nog altijd toont hij geen interesse uit zichzelf. We chatten zo'n 3 keer per jaar, wat altijd van mijn kant komt. Soms denk ik: Waarom doe ik dit? Omdat we vroeger wél een goede band hadden en ik nog stiekem hoop dat het tij zich ooit weer keert. Gelukkig ben ik niet afhankelijk van hem, redt het prima verder. En een goede band met mijn moeder. Maar het blijft raar voelen dat we zo vervreemd zijn van elkaar.
We verhuisden allemaal. Ik ging bij moeder wonen. Zijn vriendin trok bij hem in.
Terwijl hij gezegd had alleen te gaan wonen.
Na een half jaar hertrouwde hij. Tot op zijn bruiloft bracht ik hem soms nog bezoekjes, maar ben ermee gestopt omdat er voor mij nooit echt aandacht was. Vader-dochtermomenten vond hij niet meer nodig, waardoor al het vertrouwde aan ons contact weg viel. Hij was veranderd in een man die ik niet kende. Zeker omdat hij op financieel gebied ook geen enkele steun gaf aan ons en ook geld van mij heeft achtergehouden. Dat had ik nooit achter hem gezocht.
Eerst dacht ik nog: als het nieuwe van zijn huwelijk eraf is wordt ons contact wel weer beter. Maar dat was niet zo. Nog altijd toont hij geen interesse uit zichzelf. We chatten zo'n 3 keer per jaar, wat altijd van mijn kant komt. Soms denk ik: Waarom doe ik dit? Omdat we vroeger wél een goede band hadden en ik nog stiekem hoop dat het tij zich ooit weer keert. Gelukkig ben ik niet afhankelijk van hem, redt het prima verder. En een goede band met mijn moeder. Maar het blijft raar voelen dat we zo vervreemd zijn van elkaar.
