Psyche
alle pijlers
pre-menstrueel kaa uu tee humeur; wat doe je eraan?
dinsdag 5 augustus 2008 om 23:58
Ja hoor, het is weer zo ver. Ik heb werkelijk een humeur om op te schieten en nul energie. Ik kat mijn man en de kinderen af en er komt helemaal niets uit mijn vingers.
Ik weet dat het hormonaal is, dus het enige wachten is op mijn menstruatie. Elke maand is het raak, deze mini-depressie.
Is dit herkenbaar? Wat doe jij eraan? Ik weet dat sporten helpt, maar zelfs daar kan ik me nu niet toe zetten. Ik vind alles stom vandaag.
Ik weet dat het hormonaal is, dus het enige wachten is op mijn menstruatie. Elke maand is het raak, deze mini-depressie.
Is dit herkenbaar? Wat doe jij eraan? Ik weet dat sporten helpt, maar zelfs daar kan ik me nu niet toe zetten. Ik vind alles stom vandaag.
anoniem_10101 wijzigde dit bericht op 05-08-2008 23:59
Reden: ja hoor, ook dat nog! een fout.
Reden: ja hoor, ook dat nog! een fout.
% gewijzigd
maandag 13 oktober 2008 om 18:37
Liefje83, ik wou dat het bij mij zo werkte maar helaas Alle pillen die ik heb geprobeert versterkten alleen maar de achtbaan van heftige emoties. Bij een bepaalde pil (ik geloof Yasmijn, toch 1 vd lichtste in die tijd) werd ik nog labieler en had borsten ter grootte van meloenen.
Het enige wat mij nu helpt (en zelfs dat vergeet ik vaak te doen) is liters sojamelk drinken. Voor de rest probeer ik alle lopende zaken in mijn leven op te ruimen, te ordenen en te verwerken. Liet me eens vertellen dat pms een oude laag pijn is die zich onder invloed van de roesjende hormonen laat horen.
Wat het ook is, ik heb inmiddels ervaren dat ik er niet aan doodga en heb zo mijn maniertjes om er mee om te gaan (weinig contact zoeken met anderen, terugtrekken, veel alleen zijn, mezelf verwennen etc., de buien toestaan etc.)
Hebben jullie dat trouwens ook? Dat je weinig vrouwen in je omgeving kent die het ook hebben? Dat is bij mij althans het geval, ik ken echt niemand in mijn omgeving die het zo heftig heeft...wat dat betreft is een forum als deze wel heel erg troostgevend...je bent nooit de enige
Het enige wat mij nu helpt (en zelfs dat vergeet ik vaak te doen) is liters sojamelk drinken. Voor de rest probeer ik alle lopende zaken in mijn leven op te ruimen, te ordenen en te verwerken. Liet me eens vertellen dat pms een oude laag pijn is die zich onder invloed van de roesjende hormonen laat horen.
Wat het ook is, ik heb inmiddels ervaren dat ik er niet aan doodga en heb zo mijn maniertjes om er mee om te gaan (weinig contact zoeken met anderen, terugtrekken, veel alleen zijn, mezelf verwennen etc., de buien toestaan etc.)
Hebben jullie dat trouwens ook? Dat je weinig vrouwen in je omgeving kent die het ook hebben? Dat is bij mij althans het geval, ik ken echt niemand in mijn omgeving die het zo heftig heeft...wat dat betreft is een forum als deze wel heel erg troostgevend...je bent nooit de enige
