Psyche
alle pijlers
Prosopagnosia / moeilijk gezichten herkennen
woensdag 30 juni 2010 om 02:06
Ik heb al mijn leven lang last van het moeilijk kunnen onthouden van gezichten. Ik moet mensen een paar keer zien voordat ik hun gezichten kan onthouden (dus vrienden en familie herken ik wel ), terwijl ik bijv. hun kleding wel heel goed kan onthouden. Ook als bekenden opeens een ander kapsel hebben herken ik ze soms plots niet meer.
Een paar jaar geleden kwam ik erachter dat het een naam had; Prosopagnosia. Gezichtsherkenning blijkt een apart gedeelte in je hersens te zijn, en bij mij werkt dat dus niet goed terwijl de rest van mijn hersens het prima doen.
Ook schijnt het nog best vaak voor te komen, maar ik heb nog nooit iemand ontmoet die dat ook had (waarvan ik het wist dan).
Het is geen ontzettende handicap maar kan best lastig zijn, vooral op feestjes en borrels. Ik heb al talloze genante situaties meegemaakt omdat ik mensen niet herkende (nieuwe baas, jongen met wie ik op vorig feestje gezoend had, etc).
Zijn hier nog meer mensen die Prosopagnosia hebben, en hoe gaan jullie er mee om?
Een paar jaar geleden kwam ik erachter dat het een naam had; Prosopagnosia. Gezichtsherkenning blijkt een apart gedeelte in je hersens te zijn, en bij mij werkt dat dus niet goed terwijl de rest van mijn hersens het prima doen.
Ook schijnt het nog best vaak voor te komen, maar ik heb nog nooit iemand ontmoet die dat ook had (waarvan ik het wist dan).
Het is geen ontzettende handicap maar kan best lastig zijn, vooral op feestjes en borrels. Ik heb al talloze genante situaties meegemaakt omdat ik mensen niet herkende (nieuwe baas, jongen met wie ik op vorig feestje gezoend had, etc).
Zijn hier nog meer mensen die Prosopagnosia hebben, en hoe gaan jullie er mee om?
woensdag 30 juni 2010 om 02:23
Oh, dat heb ik ook! Nooit geweten dat er een naam voor was. Ik schaar het altijd onder mijn eigen eigenaardigheden. Zo heeft iedereen wel wat, veel andere mensen kunnen bijvoorbeeld heel moeilijk namen onthouden.
Ik kan wel heel erg goed stemmen onthouden. Zelfs van mensen die me heel dicht na staan, vind ik het veel makkelijker om in mijn hoofd op te roepen hoe ze praten dan het beeld van hoe hun gezicht er uitziet. Heb jij dat ook?
Ik kan wel heel erg goed stemmen onthouden. Zelfs van mensen die me heel dicht na staan, vind ik het veel makkelijker om in mijn hoofd op te roepen hoe ze praten dan het beeld van hoe hun gezicht er uitziet. Heb jij dat ook?
woensdag 30 juni 2010 om 02:26
woensdag 30 juni 2010 om 02:38
@heelveelkleurig Ja, geen namen kunnen onthouden komt volgens mij veel meer voor. Erg vaak als ik mensen uitleg dat ik geen gezichten kan onthouden, krijg ik 'ach maar IK kan geen namen onthouden!' als reactie.
Maar het is toch net wat minder genant om 'Hee hallo! Sorry, kom even niet op je naam' tegen een bekende te zeggen dan 'Eh sorry? Ken ik jou?'
Nee, stemmen onthou ik niet persé beter. Ik kan weer wel kleding heel goed onthouden. Als ik bijv. een dag met een groep nieuwe mensen moet werken kan ik ze zo onthouden. Maar de volgende dag hebben ze dan iets anders aan en weet ik niks meer!
Hoe omzeil jij je 'handicap'?
@rastafun Bedankt voor de tip! Ik heb wel eens een boek van Sachs gelezen, maar wist niet dat hij hier zelf ook aan leed. Hij heeft wel een boek geschreven over iemand die niet eens meer een gezicht ergens in kon herkennen.
Maar het is toch net wat minder genant om 'Hee hallo! Sorry, kom even niet op je naam' tegen een bekende te zeggen dan 'Eh sorry? Ken ik jou?'
Nee, stemmen onthou ik niet persé beter. Ik kan weer wel kleding heel goed onthouden. Als ik bijv. een dag met een groep nieuwe mensen moet werken kan ik ze zo onthouden. Maar de volgende dag hebben ze dan iets anders aan en weet ik niks meer!
Hoe omzeil jij je 'handicap'?
@rastafun Bedankt voor de tip! Ik heb wel eens een boek van Sachs gelezen, maar wist niet dat hij hier zelf ook aan leed. Hij heeft wel een boek geschreven over iemand die niet eens meer een gezicht ergens in kon herkennen.
woensdag 30 juni 2010 om 02:49
AliceV, je vraagt hoe anderen ermee omgaan. Nu ik er zo over na zit te denken heb ik onbewust best veel strategieën ontwikkeld om het te omzeilen. Als mensen me aankijken met een blik van herkenning, dan groet ik bijvoorbeeld gewoon terug ook al denk ik: "Die heb ik echt nog nooit gezien." En als mensen me dan aanspreken, doe ik vaak of ik geen namen kan onthouden. Dus dan zeg ik: "Oh, ik ben toch zo slecht in namen onthouden, hoe heet je ook alweer?" Adhv de naam kan ik iemand dan vaak wel weer plaatsen. Als je dat zegt, antwoorden mensen namelijk vaak opgelucht: "Oh, dat heb ik ook, hoe heet jij ook alweer?" Maar als ik eerlijk zeg: "Ik herken je niet" dan reageren mensen vaak beledigd. En dat snap ik ook wel, het komt heel arrogant over natuurlijk.
En ik onthoud dus wél mensen hun stemmen, hun intonatie, hun manier van spreken. En vaak inderdaad dingen als hun kapsel of kleding. De context is ook van belang. Kom ik een buurvrouw tegen op vakantie, dan loop ik er straal voorbij.
Ach, ik zie er de humor wel van in. Ik 'lijd' er niet onder, het levert vaak wel hilarische anecdotes op waar je nog jaren de lachers mee op je hand krijgt. Mensen die me goed kennen, en weten dat ik op dat punt nogal verstrooid ben, lachen zich wild als ik inderdaad weer eens een jongen niet herken waar ik nota bene mee gezoend heb bijvoorbeeld.
En ik onthoud dus wél mensen hun stemmen, hun intonatie, hun manier van spreken. En vaak inderdaad dingen als hun kapsel of kleding. De context is ook van belang. Kom ik een buurvrouw tegen op vakantie, dan loop ik er straal voorbij.
Ach, ik zie er de humor wel van in. Ik 'lijd' er niet onder, het levert vaak wel hilarische anecdotes op waar je nog jaren de lachers mee op je hand krijgt. Mensen die me goed kennen, en weten dat ik op dat punt nogal verstrooid ben, lachen zich wild als ik inderdaad weer eens een jongen niet herken waar ik nota bene mee gezoend heb bijvoorbeeld.
woensdag 30 juni 2010 om 03:07
Haha, ja dat doe ik ook, mensen maar vrolijk terug groeten terwijl ik denk 'wie IS dat in hemelsnaam?!'.
Ik haal soms ook mensen door elkaar, die ik al langer ken maar die bijv. een beetje hetzelfde kapsel hebben. Hebben jullie dat ook?
En ja, de context is ook belangrijk, dan kom je nog ergens met je herinnering aan 'blonde magere vrouw bij dat bedrijf'. Als die blonde magere vrouw opeens ergens op straat loopt, is ze voor mij hetzelfde als miljoenen andere blonde magere vrouwen...
Maar als ik mensen een paar keer ontmoet heb kan ik ze meestal wel onthouden. Alleen de eerste ontmoetingen zijn dus lastig. Hoe gaat dat bij jullie?
Mensen die ik misschien nog een keer tegen zal komen, ben ik daarom maar gaan waarschuwen; dat ze niet boos moeten worden als ik ze de volgende keer 'arrogant' voorbij loop. Ik heb inmiddels zo vaak genante dingen ermee meegemaakt dat ik de schaamte voorbij ben en het maar eerlijk speel.
Ik haal soms ook mensen door elkaar, die ik al langer ken maar die bijv. een beetje hetzelfde kapsel hebben. Hebben jullie dat ook?
En ja, de context is ook belangrijk, dan kom je nog ergens met je herinnering aan 'blonde magere vrouw bij dat bedrijf'. Als die blonde magere vrouw opeens ergens op straat loopt, is ze voor mij hetzelfde als miljoenen andere blonde magere vrouwen...
Maar als ik mensen een paar keer ontmoet heb kan ik ze meestal wel onthouden. Alleen de eerste ontmoetingen zijn dus lastig. Hoe gaat dat bij jullie?
Mensen die ik misschien nog een keer tegen zal komen, ben ik daarom maar gaan waarschuwen; dat ze niet boos moeten worden als ik ze de volgende keer 'arrogant' voorbij loop. Ik heb inmiddels zo vaak genante dingen ermee meegemaakt dat ik de schaamte voorbij ben en het maar eerlijk speel.
woensdag 30 juni 2010 om 06:25
Ik heb geen prosnogwat, maar kan ook niet goed gezichten onthouden (en namen ook niet). Hierdoor ben ik bang dat ik in mijn dorp als arrogant bekend sta, "want ik voel me te goed om hoi te zeggen". Maar dat is niet zo, ik herken mensen gewoon niet.
Kan me nog wel een situatie herinneren, werkte voorheen hier via het uitzendbureau, mijn personal ehh dinges (degene met wie je contact hebt bij het uitzendbureau) had ik paar keer eerder gezien. Op een gegeven moment was ze hier, ik zat in de kantine te eten. Zegt ze heel vrolijk hoi tegen me. Ik zei uiteraard wel hoi terug, maar dacht echt: Wie is DAT??
Paar maanden later zat ik achter mijn bureau en er stonden 2 personen van een afstand naar mij te kijken. Wat ik nogal irritant vond. Bleek dat zij dat weer was, maar ik herkende d'r wederom niet als degene van het uitzendbureau. Ze kwam me een kerstcadeautje geven.
Kan me nog wel een situatie herinneren, werkte voorheen hier via het uitzendbureau, mijn personal ehh dinges (degene met wie je contact hebt bij het uitzendbureau) had ik paar keer eerder gezien. Op een gegeven moment was ze hier, ik zat in de kantine te eten. Zegt ze heel vrolijk hoi tegen me. Ik zei uiteraard wel hoi terug, maar dacht echt: Wie is DAT??
Paar maanden later zat ik achter mijn bureau en er stonden 2 personen van een afstand naar mij te kijken. Wat ik nogal irritant vond. Bleek dat zij dat weer was, maar ik herkende d'r wederom niet als degene van het uitzendbureau. Ze kwam me een kerstcadeautje geven.
woensdag 30 juni 2010 om 07:11
Die Psychologie ga ik ook kopen
Ik heb er dus ook last van, maar begreep van mijn begeleidster bij het ggz dat het ook een uiting van contextblindheid kan zijn die samenhangt met dat beetje autisme dat ik heb.
Meer dan genoeg genante situaties. Op een gegeven moment twijfelde ik er ernstig aan of ik mijn ex nog wel zou herkennen als ik hem op straat zou tegenkomen, met als gevolg dat ik een volledig onbekende die op hem lijkt meermaals warm en vriendelijk heb aangekeken. Een buurvrouw die aan de andere kant van de stad een praatje met mijn kinderen aanging, en waar ik dwars doorheen keek bij wijze van spreken, kijkt mij nu op haar beurt niet meer aan. En op het schoolplein raak ik steevast de kluts kwijt als ik meer moeders leer kennen... om het nog maar niet te hebben over die kinderen.
Strategie: waarschijnlijk sinds die buurvrouw vertel ik het aan mensen waarvan ik wil dat ze me niet kwalijk nemen dat ik hen niet zou herkennen. Hierin heb ik maar 1 keer meegemaakt dat iemand hier erg verontwaardigd op reageerde (een client).
Zeggen 'dat ik nooit namen kan herkennen' lukt me niet, want dat is juist een van mijn talenten. Zou wel handig zijn, kennelijk.
Ik heb er dus ook last van, maar begreep van mijn begeleidster bij het ggz dat het ook een uiting van contextblindheid kan zijn die samenhangt met dat beetje autisme dat ik heb.
Meer dan genoeg genante situaties. Op een gegeven moment twijfelde ik er ernstig aan of ik mijn ex nog wel zou herkennen als ik hem op straat zou tegenkomen, met als gevolg dat ik een volledig onbekende die op hem lijkt meermaals warm en vriendelijk heb aangekeken. Een buurvrouw die aan de andere kant van de stad een praatje met mijn kinderen aanging, en waar ik dwars doorheen keek bij wijze van spreken, kijkt mij nu op haar beurt niet meer aan. En op het schoolplein raak ik steevast de kluts kwijt als ik meer moeders leer kennen... om het nog maar niet te hebben over die kinderen.
Strategie: waarschijnlijk sinds die buurvrouw vertel ik het aan mensen waarvan ik wil dat ze me niet kwalijk nemen dat ik hen niet zou herkennen. Hierin heb ik maar 1 keer meegemaakt dat iemand hier erg verontwaardigd op reageerde (een client).
Zeggen 'dat ik nooit namen kan herkennen' lukt me niet, want dat is juist een van mijn talenten. Zou wel handig zijn, kennelijk.
woensdag 30 juni 2010 om 08:16
Als je clienten/collega's hebt, zou het dan een idee zijn om op het visitekaartje zijn/haar gezicht te 'tekenen' met de opvallende kenmerken?
Dan heb je en bewust zijn gezicht goed bestudeerd (hierdoor herken je ze misschien ietwat makkelijker) en heb je een soort ezelsbruggetje (of kan je even terugzoeken als je het niet zeker weet of dat nou je nieuwe baas is of niet ).
Ik roep maar wat hoor.
Dan heb je en bewust zijn gezicht goed bestudeerd (hierdoor herken je ze misschien ietwat makkelijker) en heb je een soort ezelsbruggetje (of kan je even terugzoeken als je het niet zeker weet of dat nou je nieuwe baas is of niet ).
Ik roep maar wat hoor.
woensdag 30 juni 2010 om 09:15
Ik heb het heel erg. Vooral als ik mensen onverwacht tegenkom, herken ik ze niet. Ik ben zelfs m'n eigen man wel eens voorbijgelopen op straat, haha. Ook een collega die bij mij in het dorp woont, loop ik in het weekend altijd straal voorbij.
Ik moet zelfs altijd goed zoeken naar mijn eigen kinderen op het kdv, gelukkig herkennen ze mij wel en komen ze meestal hard roepend aanrennen.
Ik vind het wel vervelend, het komt zo ongeinteresseerd over, maar ik kan er echt niets aan doen.
Ik moet zelfs altijd goed zoeken naar mijn eigen kinderen op het kdv, gelukkig herkennen ze mij wel en komen ze meestal hard roepend aanrennen.
Ik vind het wel vervelend, het komt zo ongeinteresseerd over, maar ik kan er echt niets aan doen.
..
woensdag 30 juni 2010 om 09:46
woensdag 30 juni 2010 om 10:03
*rent ook naar de winkel voor Psychologie*. Ik heb ook prosopagnosia, echt lastig en mijn herkenningen zijn inderdaad kleding en brillen. Kleding is dus idd erg lastig als mensen steeds wat anders aandoen . Ik gebruik ook vaak het excuus dat ik niet zo goed in namen ben en zodra ik de naam hoor, herinner ik me meteen weer dingen die bij die persoon horen dus dan is het probeel omzeild. Als je eerlijk zegt dat je iemand niet (her)kent, zijn ze daar vaak niet blij mee inderdaad. En om nu meteen met een aandoeing op de proppen te komen bij emsnen die ik net heb ontmoet vind ik altijd nogal aanstallerig en aandacht trekkerig overkomen, beetje interresant doen zeg maar. Niet dat ik zo ben, maar stel dat ze dan dan vinden van mij.
Het is trouwens idd een gedeelte van de hersens die niet helemaal goed werken, ik heb hetzelfde met wegherkenning, dat zit daar ook.
Voor de meeste mensen geldt: als je ergens heen bent gegaan, dan ken je de terugweg. Voor mij is de terugweg altijd een nieuwe weg. Zelfs als ik ergens meerdere malen ben geweest, heb ik nog steeds twee wegen om te onthouden, heen en terug. Dingen die bij mij wel blijven hangen onderweg: overstekende eenden, verblindende zon, overstekende fietsers, etc. lekekr handig, want die zijn er op de terugweg niet he...
Wat leuk om hier een topic over te lezen, ik ken echt niemand die dit ook heeft en mensen begrijpen me ook echt niet, ik ben een meester in verbloemen en veel mensen weten het dus ook niet van mij.
Het is trouwens idd een gedeelte van de hersens die niet helemaal goed werken, ik heb hetzelfde met wegherkenning, dat zit daar ook.
Voor de meeste mensen geldt: als je ergens heen bent gegaan, dan ken je de terugweg. Voor mij is de terugweg altijd een nieuwe weg. Zelfs als ik ergens meerdere malen ben geweest, heb ik nog steeds twee wegen om te onthouden, heen en terug. Dingen die bij mij wel blijven hangen onderweg: overstekende eenden, verblindende zon, overstekende fietsers, etc. lekekr handig, want die zijn er op de terugweg niet he...
Wat leuk om hier een topic over te lezen, ik ken echt niemand die dit ook heeft en mensen begrijpen me ook echt niet, ik ben een meester in verbloemen en veel mensen weten het dus ook niet van mij.
woensdag 30 juni 2010 om 10:55
Ik heb het zelf niet, maar ik ken iemand die het heeft. En ik dacht in het begin inderdaad dat ze gewoon onaardig was.
Eigenlijk gek. Ik had haar eerder op een festival ontmoet en heel leuk met haar gesproken. Vervolgens herkende ze me niet meer, maar in plaats dat ik dan denk "he weet je nog ik ben lola van dat festival' denk ik "nou dan niet joh, arrogant / onaardig mens".
Terwijl het natuurlijk een beetje onlogisch is dat iemand een hele dag heel gezellig met je optrekt om je dan opeens te negeren.
Eigenlijk gek. Ik had haar eerder op een festival ontmoet en heel leuk met haar gesproken. Vervolgens herkende ze me niet meer, maar in plaats dat ik dan denk "he weet je nog ik ben lola van dat festival' denk ik "nou dan niet joh, arrogant / onaardig mens".
Terwijl het natuurlijk een beetje onlogisch is dat iemand een hele dag heel gezellig met je optrekt om je dan opeens te negeren.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 30 juni 2010 om 10:58
Goh, ik wist niet dat er een naam voor was!
Dat heb ik dus ook. En dat met die weg en terugweg óók.
Wat fijn om herkenning te vinden. Ik zeg thuis altijd: als iemand een ander achtergrondplaatje heeft dan waar ik diegene van ken, herken ik hem of haar niet.
Bijv. iemand van de bieb die je in het dorp tegenkomt. Andere context dus. Best wel lastig!
*noteert Psychologie op boodschappenlijstje*
Dat heb ik dus ook. En dat met die weg en terugweg óók.
Wat fijn om herkenning te vinden. Ik zeg thuis altijd: als iemand een ander achtergrondplaatje heeft dan waar ik diegene van ken, herken ik hem of haar niet.
Bijv. iemand van de bieb die je in het dorp tegenkomt. Andere context dus. Best wel lastig!
*noteert Psychologie op boodschappenlijstje*
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 30 juni 2010 om 12:05
woensdag 30 juni 2010 om 12:17
quote:Primabella schreef op 30 juni 2010 @ 08:16:
Als je clienten/collega's hebt, zou het dan een idee zijn om op het visitekaartje zijn/haar gezicht te 'tekenen' met de opvallende kenmerken?
Dan heb je en bewust zijn gezicht goed bestudeerd (hierdoor herken je ze misschien ietwat makkelijker) en heb je een soort ezelsbruggetje (of kan je even terugzoeken als je het niet zeker weet of dat nou je nieuwe baas is of niet ).
Ik roep maar wat hoor.
Dat is nu juist het lastige met prosopagnosia, als iemand echt iets heel erg opvallends heeft kun je dat wel noteren, zoals een bijzondere moedervlek oid. Verder heb ik jouw tip ook weleens geprobeerd, maar dan zie ik niets opvallends. Maar het is geen kwestie van 'vergeten hoe iemand eruit ziet', het heeft meer met het registreren van en opslaan in de hersenen te maken. Als je baapelde dingen niet zoet of herkent, onthou je dat dus ook niet.
Ieder gezicht heeft gewoon twee ogen een neus en een mond. En ja die ogen kunnen verschillen van kleur, maar dan nog ken ik heel veel meiden met halflang blond haar en groene ogen bv. Meer genuanceerde verschillen zijn lastig te registreren. Ook heb ik bv 2x gehad dat iemand een opmerking maakte dat ze getint was/ halfbloed en dat ik dacht: oh goh... ja nu je het zegt. Dan had ik dat gewoon helemaal niet door. Behalve met super chineze ogen of met een grote mond en rastahaar om het maar even zwart/wit te zeggen, zie ik dat niet eens altijd. Als je het niet hebt is het heel moeilijk om uit te leggen. Want het is nu ook weer niet zo dat iedereen er voor mij hetzelfde uitziet en ik vind ook mensen mooi of lelijk, alleen de waarnemening is toch anders.
Als je clienten/collega's hebt, zou het dan een idee zijn om op het visitekaartje zijn/haar gezicht te 'tekenen' met de opvallende kenmerken?
Dan heb je en bewust zijn gezicht goed bestudeerd (hierdoor herken je ze misschien ietwat makkelijker) en heb je een soort ezelsbruggetje (of kan je even terugzoeken als je het niet zeker weet of dat nou je nieuwe baas is of niet ).
Ik roep maar wat hoor.
Dat is nu juist het lastige met prosopagnosia, als iemand echt iets heel erg opvallends heeft kun je dat wel noteren, zoals een bijzondere moedervlek oid. Verder heb ik jouw tip ook weleens geprobeerd, maar dan zie ik niets opvallends. Maar het is geen kwestie van 'vergeten hoe iemand eruit ziet', het heeft meer met het registreren van en opslaan in de hersenen te maken. Als je baapelde dingen niet zoet of herkent, onthou je dat dus ook niet.
Ieder gezicht heeft gewoon twee ogen een neus en een mond. En ja die ogen kunnen verschillen van kleur, maar dan nog ken ik heel veel meiden met halflang blond haar en groene ogen bv. Meer genuanceerde verschillen zijn lastig te registreren. Ook heb ik bv 2x gehad dat iemand een opmerking maakte dat ze getint was/ halfbloed en dat ik dacht: oh goh... ja nu je het zegt. Dan had ik dat gewoon helemaal niet door. Behalve met super chineze ogen of met een grote mond en rastahaar om het maar even zwart/wit te zeggen, zie ik dat niet eens altijd. Als je het niet hebt is het heel moeilijk om uit te leggen. Want het is nu ook weer niet zo dat iedereen er voor mij hetzelfde uitziet en ik vind ook mensen mooi of lelijk, alleen de waarnemening is toch anders.
woensdag 30 juni 2010 om 13:30
Ha wat leuk dat er hier meer mensen zijn die dit hebben!
En ja, aan tekeningetjes maken van gezichten heb je met Prosopagnosia niet veel; Dat heb ik wel eens geprobeerd maar dan kwam ik niet verder dan 'kaal hoofd+bril+smal gezicht'. Dat zijn dus kenmerken om het gezicht heen.
quote:moekie76 schreef op 30 juni 2010 @ 12:17:Maar het is geen kwestie van 'vergeten hoe iemand eruit ziet', het heeft meer met het registreren van en opslaan in de hersenen te maken.
Ja precies, goed verwoord! Zelfs als ik met iemand praat en mijn uiterste best doe om diens gezicht 'op te slaan' ben ik het weer kwijt zodra die persoon de kamer uit is.
Ik leg het ook niet aan iedereen uit, maar als ik heel gezellig met iemand sta te praten op een borrel en ik diegene waarschijnlijk nog een keer zal tegenkomen, geef ik even een waarschuwing. Ik hoop niet dat mensen het opvatten als interessant doen, het is gewoon een vervelend sociaal probleem en ik heb besloten om het serieus te nemen ipv te verbergen.
De weg niet terug kunnen vinden heb ik zelf trouwens niet. Wat apart, hoe zou dat er mee te maken kunnen hebben?
Het schijnt trouwens in verschillende gradaties voor te komen, ik las dat er zelfs mensen zijn die zichzelf niet eens kunnen herkennen als ze in de spiegel kijken!
En ja, aan tekeningetjes maken van gezichten heb je met Prosopagnosia niet veel; Dat heb ik wel eens geprobeerd maar dan kwam ik niet verder dan 'kaal hoofd+bril+smal gezicht'. Dat zijn dus kenmerken om het gezicht heen.
quote:moekie76 schreef op 30 juni 2010 @ 12:17:Maar het is geen kwestie van 'vergeten hoe iemand eruit ziet', het heeft meer met het registreren van en opslaan in de hersenen te maken.
Ja precies, goed verwoord! Zelfs als ik met iemand praat en mijn uiterste best doe om diens gezicht 'op te slaan' ben ik het weer kwijt zodra die persoon de kamer uit is.
Ik leg het ook niet aan iedereen uit, maar als ik heel gezellig met iemand sta te praten op een borrel en ik diegene waarschijnlijk nog een keer zal tegenkomen, geef ik even een waarschuwing. Ik hoop niet dat mensen het opvatten als interessant doen, het is gewoon een vervelend sociaal probleem en ik heb besloten om het serieus te nemen ipv te verbergen.
De weg niet terug kunnen vinden heb ik zelf trouwens niet. Wat apart, hoe zou dat er mee te maken kunnen hebben?
Het schijnt trouwens in verschillende gradaties voor te komen, ik las dat er zelfs mensen zijn die zichzelf niet eens kunnen herkennen als ze in de spiegel kijken!
woensdag 30 juni 2010 om 13:39
Ohja, en kunnen jullie dan wel mensen die jullie vaker zien herkennen?
Het gezicht van mijn vriend bijv. zit wel in mijn geheugen gebeiteld, en als ik iemand een aantal keer (ongeveer 3 keer) ontmoet heb, lukt het me ook om ze te herkennen.
Behalve dan mensen waar ik niet echt contact mee heb; de cassieres in de supermarkt, de buren... Mensen die ik 100 keer zie en daarna weer 100 keer vergeet.
Het gezicht van mijn vriend bijv. zit wel in mijn geheugen gebeiteld, en als ik iemand een aantal keer (ongeveer 3 keer) ontmoet heb, lukt het me ook om ze te herkennen.
Behalve dan mensen waar ik niet echt contact mee heb; de cassieres in de supermarkt, de buren... Mensen die ik 100 keer zie en daarna weer 100 keer vergeet.
woensdag 30 juni 2010 om 21:02
Als ik zo het gezicht van mijn vader / moeder / broertje / vriend voor de geest moet halen, lukt me dat niet.
En als ik op aankomende meet bijv Tijgermeisje zou zien, zou ik niet weten dat zij het is, terwijl ik vorige meet tegenover haar heb gezeten en zelfs ff haar telefoon mocht lenen om wat op het forum te plempen.
En als ik op aankomende meet bijv Tijgermeisje zou zien, zou ik niet weten dat zij het is, terwijl ik vorige meet tegenover haar heb gezeten en zelfs ff haar telefoon mocht lenen om wat op het forum te plempen.
woensdag 30 juni 2010 om 22:02
woensdag 30 juni 2010 om 22:53
Ja hoor, hier ook herkenning. Niet zo erg als sommigen hier, tenminste, ik zou mezelf geen label willen geven. Maar inderdaad, ik herken mensen pas vanaf de derde keer of zo. En dat mensen daar boos op reageren ken ik ook.
Wat voor mij al een paar keer vervelend is geweest is het verjaardagsfeestje van een vriend van mij. Ik zie hem niet vaak, en zijn vrienden al helemaal niet. Die zag ik jaren geleden nog wel eens met stappen, maar nu alleen nog maar elk jaar op de verjaardag van die vriend. De vrouwen die bij die maten horen, ken ik dus alleen maar van elk jaar die verjaardag. En dat is niet genoeg voor mij. Dus elk jaar ben ik weer bang dat ik ze niet herken, en inderdaad, ik herken ze niet. Mijn uitleg dat ik echt heel slecht ben in gezichten helpt niet, ze vinden me een arrogante trut. Nou ja, dan doe ik mijn best niet meer, en weet ik nu al dat het op het volgende feestje weer mis is
Ik heb ook mannen niet herkend na toch heel gezellige dates
Wat voor mij al een paar keer vervelend is geweest is het verjaardagsfeestje van een vriend van mij. Ik zie hem niet vaak, en zijn vrienden al helemaal niet. Die zag ik jaren geleden nog wel eens met stappen, maar nu alleen nog maar elk jaar op de verjaardag van die vriend. De vrouwen die bij die maten horen, ken ik dus alleen maar van elk jaar die verjaardag. En dat is niet genoeg voor mij. Dus elk jaar ben ik weer bang dat ik ze niet herken, en inderdaad, ik herken ze niet. Mijn uitleg dat ik echt heel slecht ben in gezichten helpt niet, ze vinden me een arrogante trut. Nou ja, dan doe ik mijn best niet meer, en weet ik nu al dat het op het volgende feestje weer mis is
Ik heb ook mannen niet herkend na toch heel gezellige dates
