Psyche
alle pijlers
"nog" niet burn out, maar wel in de buurt
donderdag 19 juni 2008 om 12:49
Ik hoop dat ik met de titel meteen kan aangeven waarom ik het toch een apart topic waard vind 
Een aantal forummers zullen wel eerder wat van me hebben gelezen, en waarschijnlijk veel van "toen" herkennen.
Ik combineer een fulltime studie met een deeltijd baan (onderwijs, 2 dagen/week). Nu sinds 2 jaar. Rond de herfstvakantie dit jaar ging dat even helemaal niet goed meer, toen heb ik overal aan getwijfeld, en een flinke dip gehad. Toen heb ik coaching op m'n werk aangevraagd en gekregen, ben minder en efficienter gaan studeren, en ben beter gaan plannen. Ik ben ook meer gaan sporten, heb een cursus meditatie gevolgd, en ben een "rustdag" gaan inlassen. Op die manier vond ik een modus die goed vol te houden was.
Maar nu: m'n studiejaar is eigenlijk al afgesloten, op m'n werk is een hele hectische periode net voorbij, en ineens ben ik zo ongelofelijk uitgeput! Het gevoel van over de finish komen bij een hardloopwedstrijd: op het moment dat je stopt met rennen merk je pas hoe moe je bent.
Al sinds een paar dagen ben ik rond 4 uur 's middags "op", ben ik sjacherijnig, kan ik niks meer hebben. Gisteren was dat moment al om 12 uur, heb ik op m'n werk m'n leidinggevende en directeur afgebekt (niet ernstig, en no hard feelings van hen), heb ik aan één stuk door gehuild en ben daarna naar huis gegaan. Eenmaal thuis, belde een collega, dat hij met een aantal anderen al mijn taken heeft overgenomen tot de zomervakantie, en dat ik wat hem betreft dus al vakantie heb. Vandaag belt de directeur om te bevestigen dat ik "vrij" ben en uit mag rusten.
(ik wil vooral niet te labiel overkomen aan de telefoon, verstandig praten enzo. Maar ben heel bang dat als hij vraagt "gaat het", ik begin te janken)
Hoe moet dit nou? Ik loop een beetje met m'n ziel onder de arm, weet niet zo goed meer hoe of wat. Begon meteen vanochtend weer te malen "zou collega wel hieraan denken", "ik móet vandaag schoonmaken", "vindt iedereen me een watje?". En loop voor de zoveelste keer te twijfelen over studie, kan dat wel enzo. Ik heb weer een veel te zwaar jaar gehad, en moet er nog 2 op deze manier.
Ik weet niet eens wat nu m'n vraag is...
Een aantal forummers zullen wel eerder wat van me hebben gelezen, en waarschijnlijk veel van "toen" herkennen.Ik combineer een fulltime studie met een deeltijd baan (onderwijs, 2 dagen/week). Nu sinds 2 jaar. Rond de herfstvakantie dit jaar ging dat even helemaal niet goed meer, toen heb ik overal aan getwijfeld, en een flinke dip gehad. Toen heb ik coaching op m'n werk aangevraagd en gekregen, ben minder en efficienter gaan studeren, en ben beter gaan plannen. Ik ben ook meer gaan sporten, heb een cursus meditatie gevolgd, en ben een "rustdag" gaan inlassen. Op die manier vond ik een modus die goed vol te houden was.
Maar nu: m'n studiejaar is eigenlijk al afgesloten, op m'n werk is een hele hectische periode net voorbij, en ineens ben ik zo ongelofelijk uitgeput! Het gevoel van over de finish komen bij een hardloopwedstrijd: op het moment dat je stopt met rennen merk je pas hoe moe je bent.
Al sinds een paar dagen ben ik rond 4 uur 's middags "op", ben ik sjacherijnig, kan ik niks meer hebben. Gisteren was dat moment al om 12 uur, heb ik op m'n werk m'n leidinggevende en directeur afgebekt (niet ernstig, en no hard feelings van hen), heb ik aan één stuk door gehuild en ben daarna naar huis gegaan. Eenmaal thuis, belde een collega, dat hij met een aantal anderen al mijn taken heeft overgenomen tot de zomervakantie, en dat ik wat hem betreft dus al vakantie heb. Vandaag belt de directeur om te bevestigen dat ik "vrij" ben en uit mag rusten.
(ik wil vooral niet te labiel overkomen aan de telefoon, verstandig praten enzo. Maar ben heel bang dat als hij vraagt "gaat het", ik begin te janken)
Hoe moet dit nou? Ik loop een beetje met m'n ziel onder de arm, weet niet zo goed meer hoe of wat. Begon meteen vanochtend weer te malen "zou collega wel hieraan denken", "ik móet vandaag schoonmaken", "vindt iedereen me een watje?". En loop voor de zoveelste keer te twijfelen over studie, kan dat wel enzo. Ik heb weer een veel te zwaar jaar gehad, en moet er nog 2 op deze manier.
Ik weet niet eens wat nu m'n vraag is...
dinsdag 15 juli 2008 om 23:21
Voor levensbedreigende dingen heb je 112, voor dit soort gevallen de huisarts. Het is misschien wat overdreven om ermee naar een nachtdienst te gaan, maar drie weken wachten is echt te lang hoor. Gewoon bellen dus, en nogmaals, als je bang bent dat ze moeilijk gaan doen, vraag of je man of een vriendin wil bellen en eventueel mee wil gaan. Soms kan het helpen om een steuntje in de rug te hebben voor als jij even niet goed uit je woorden kunt komen.
Met mij gaat het eigenlijk heel goed. Ik ben ondanks alle gedoe afgelopen mei gepromoveerd (ik ben onderzoeker), en ben nu net met een nieuwe baan begonnen. Ik werk nu weer fulltime, en dat gaat eigenlijk gewoon goed. Ik ben alleen 's avonds wel moe, maar daar geef ik tegenwoordig gewoon aan toe. Ik heb moeten leren dat ik niet fulltime kan werken, vijf dagen in de week 's avonds kan afspreken, een cursus Spaans kan doen en de zorg voor een aantal mensen op me kan nemen tegelijk. Ik heb een stapje terug gedaan, maar niet op een negatieve manier. Ik heb meer rust in mijn hoofd, en hoef ook niet meer zonodig zo hard te rennen. Ik zag dat destijds echt niet gebeuren, maar ik ben er toch beter uitgekomen.
Met mij gaat het eigenlijk heel goed. Ik ben ondanks alle gedoe afgelopen mei gepromoveerd (ik ben onderzoeker), en ben nu net met een nieuwe baan begonnen. Ik werk nu weer fulltime, en dat gaat eigenlijk gewoon goed. Ik ben alleen 's avonds wel moe, maar daar geef ik tegenwoordig gewoon aan toe. Ik heb moeten leren dat ik niet fulltime kan werken, vijf dagen in de week 's avonds kan afspreken, een cursus Spaans kan doen en de zorg voor een aantal mensen op me kan nemen tegelijk. Ik heb een stapje terug gedaan, maar niet op een negatieve manier. Ik heb meer rust in mijn hoofd, en hoef ook niet meer zonodig zo hard te rennen. Ik zag dat destijds echt niet gebeuren, maar ik ben er toch beter uitgekomen.
zaterdag 19 juli 2008 om 16:14
@nausicaa, wat fijn om je verhaal te lezen. Dat wil ik ook voor elkaar krijgen: weten wat ik wel/niet aankan, meer rust in m'n hoofd, en goed doorkrijgen wanneer ik teveel wil. Heel fijn dat jij dat voor elkaar hebt gekregen, als in, bemoedigend.
@lammy, hoe is het? Ik hoop eigenlijk dat je thuis zit en aan het bijkomen bent, dat je bij de huisarts bent geweest en van hem ook hebt gehoord dat je je niet aanstelt. Of dat je lekker op vakantie bent en daar een beetje tot rust kunt komen...
Ik had gisteren een hele fijne therapiesessie. We hebben mijn belangrijkste vraag geformuleerd. "Hoe doe ik studie en werk zo dat ik me goed voel?", en zijn daar soort van op gaan brainstormen. Ik moest heel erg bij m'n ademhaling blijven, met m'n concentratie op mezelf, soort van meditatie. Toen herhaalde m'n peut die vraag, en kon ik gaan spuien, terwijl zij meeschreef. Omdat ik heel rustig was, blokkeerde ik totaal niet, stresste ik niet, en kwam er zoveel uit. Allemaal kleine stappen die ik kan (en ga!) nemen, die allemaal rust geven.
Ik heb net m'n lijst overgetikt en zat er nog eens naar te kijken. Geen hele verrassende punten ("twijfels over studie bespreken met docent", "níet studeren op werkdagen",
"geen privéleerlingen meer", "geen moeilijke projecten meer opzetten"), maar bij elkaar is het eindelijk eens een lijst, waarvan ik denk: ja! Zo lukt het me wel...
Maandag ga ik op vakantie, voel me nu bijzonder opgelucht en heb er erg zin in.
Jullie ook een fijne vakantie!
@lammy, hoe is het? Ik hoop eigenlijk dat je thuis zit en aan het bijkomen bent, dat je bij de huisarts bent geweest en van hem ook hebt gehoord dat je je niet aanstelt. Of dat je lekker op vakantie bent en daar een beetje tot rust kunt komen...
Ik had gisteren een hele fijne therapiesessie. We hebben mijn belangrijkste vraag geformuleerd. "Hoe doe ik studie en werk zo dat ik me goed voel?", en zijn daar soort van op gaan brainstormen. Ik moest heel erg bij m'n ademhaling blijven, met m'n concentratie op mezelf, soort van meditatie. Toen herhaalde m'n peut die vraag, en kon ik gaan spuien, terwijl zij meeschreef. Omdat ik heel rustig was, blokkeerde ik totaal niet, stresste ik niet, en kwam er zoveel uit. Allemaal kleine stappen die ik kan (en ga!) nemen, die allemaal rust geven.
Ik heb net m'n lijst overgetikt en zat er nog eens naar te kijken. Geen hele verrassende punten ("twijfels over studie bespreken met docent", "níet studeren op werkdagen",
"geen privéleerlingen meer", "geen moeilijke projecten meer opzetten"), maar bij elkaar is het eindelijk eens een lijst, waarvan ik denk: ja! Zo lukt het me wel...
Maandag ga ik op vakantie, voel me nu bijzonder opgelucht en heb er erg zin in.
Jullie ook een fijne vakantie!
