Psyche
alle pijlers
Schoonmoeder op sterven, even van me af schrijven
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:03
Bijna een jaar na de diagnose kanker ligt mijn schoonmoeder nu wel erg slecht. Na een jaar vol zorgen en hoop is het nu bijna aangebroken. De behandeling is gestopt, ze wil niet meer naar een ziekenhuis. Ligt nu in een verpleeghuis. Ze kan niks meer eigenlijk.
Ik ben al ruim 25 jaar met mijn man samen, dus ik ken haar ook zo lang.
Ik vind het erg zwaar, maar gek genoeg ben ik nauwelijks verdrietig. Het is vooral de zorgen die je hebt en het feit dat het gewone leven ernaast gewoon doordendert wat het zo onrealistisch maakt.
Dochter heeft bijna toetsweek en is stiekem bang dat ze dan sterft en dan mist ze misschien een toets dag. De meeste pubers zouden dat prima vinden, maar dochter raakt er van in paniek.
School van andere dochter heeft iets waar de ouders bij verwacht worden. De wil is er maar of het lukt....
Ik heb net een drukke periode met best veel opdrachten en afspraken.
We moeten naar de tandarts, je kent het wel het gewone leven.
En dan nog steeds even kijken hoe het is. Vreselijk hoe ze erbij ligt, het is echt een hoopje niks meer. Soms is ze helder, maar meestal erg afwezig.
Mijn schoonmoeder heeft vorige week (toen ze nog helemaal goed kon nadenken) aangegeven dat ze heel graag met haar kinderen en als het kan ook schoonkinderen erbij wil sterven.
Dat alleen al maakt het dat we ons nogal gekluisterd voelen aan haar bed. Er op uit durven we nauwelijks meer. Wat misschien onzinnig is want deze situatie kan ook nog weken voortduren.
Mijn man heeft daar moeite mee, en wil ook niet waken bij haar bed. Schoonzussen doen dit wel. Maar er is niet 24-7 een van de kinderen bij. Wat mijn schoonzussen wel graag willen, omdat schoonmoeder dit graag zou willen, maar zij hebben ook hun werk en gezin, dus het gaat gewoon niet.
Man wil ook niet teveel vrij meer nemen, want zijn zorgverlof is zo'n beetje op en het is net erg druk op zijn werk. Er is begrip, maar ja het project moet af.
Ze is overigens niet thuis, maar in een verpleeghuis, waar mijn schoonvader ook logeert nu. Dat laatste is zeker ook voor mijn schoonvader erg fijn. Er wordt ook erg goed voor haar gezorgd moet ik zeggen. Ik zie wel dat die meiden zich te pletter werken daar.
Ik merk eigenlijk dat ik me nu vooral daar mee bezig hou. Steeds bereikbaar zijn, opschrikken als de telefoon gaat, bedenken wat handig is om eventueel snel ter plekke te zijn enz..
Ik ben al ruim 25 jaar met mijn man samen, dus ik ken haar ook zo lang.
Ik vind het erg zwaar, maar gek genoeg ben ik nauwelijks verdrietig. Het is vooral de zorgen die je hebt en het feit dat het gewone leven ernaast gewoon doordendert wat het zo onrealistisch maakt.
Dochter heeft bijna toetsweek en is stiekem bang dat ze dan sterft en dan mist ze misschien een toets dag. De meeste pubers zouden dat prima vinden, maar dochter raakt er van in paniek.
School van andere dochter heeft iets waar de ouders bij verwacht worden. De wil is er maar of het lukt....
Ik heb net een drukke periode met best veel opdrachten en afspraken.
We moeten naar de tandarts, je kent het wel het gewone leven.
En dan nog steeds even kijken hoe het is. Vreselijk hoe ze erbij ligt, het is echt een hoopje niks meer. Soms is ze helder, maar meestal erg afwezig.
Mijn schoonmoeder heeft vorige week (toen ze nog helemaal goed kon nadenken) aangegeven dat ze heel graag met haar kinderen en als het kan ook schoonkinderen erbij wil sterven.
Dat alleen al maakt het dat we ons nogal gekluisterd voelen aan haar bed. Er op uit durven we nauwelijks meer. Wat misschien onzinnig is want deze situatie kan ook nog weken voortduren.
Mijn man heeft daar moeite mee, en wil ook niet waken bij haar bed. Schoonzussen doen dit wel. Maar er is niet 24-7 een van de kinderen bij. Wat mijn schoonzussen wel graag willen, omdat schoonmoeder dit graag zou willen, maar zij hebben ook hun werk en gezin, dus het gaat gewoon niet.
Man wil ook niet teveel vrij meer nemen, want zijn zorgverlof is zo'n beetje op en het is net erg druk op zijn werk. Er is begrip, maar ja het project moet af.
Ze is overigens niet thuis, maar in een verpleeghuis, waar mijn schoonvader ook logeert nu. Dat laatste is zeker ook voor mijn schoonvader erg fijn. Er wordt ook erg goed voor haar gezorgd moet ik zeggen. Ik zie wel dat die meiden zich te pletter werken daar.
Ik merk eigenlijk dat ik me nu vooral daar mee bezig hou. Steeds bereikbaar zijn, opschrikken als de telefoon gaat, bedenken wat handig is om eventueel snel ter plekke te zijn enz..
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:41
quote:Janco schreef op 11 oktober 2016 @ 11:14:
Nou mocht het wel echt zijn, wat klink je ongelofelijk afgemat door de dagelijkse sleur en compleet uit het oog verloren wat echt belangrijk is in dit leven. Alleen maar ik ik ik, zij gaat dood zeg, hallo.Jij kunt je leven maanden on hold zetten?
Nou mocht het wel echt zijn, wat klink je ongelofelijk afgemat door de dagelijkse sleur en compleet uit het oog verloren wat echt belangrijk is in dit leven. Alleen maar ik ik ik, zij gaat dood zeg, hallo.Jij kunt je leven maanden on hold zetten?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:43
Ik snap je ook, hoor. Dat die stomme opmerkingen je zo raken, zegt ook veel over jou. Probeer je er niet zoveel van aan te trekken. Toen mijn schoonmoeder op haar sterfbed lag, heb ik juist gekeken naar wat ik kon overnemen van m'n vriend en schoonfamilie, zodat zij meer tijd hadden voor hun moeder/vrouw. Even boodschappen halen, naar de apotheek voor schoonvader, zulke dingen. En natuurlijk was ik er ook elke dag wel even, maar 24 uur per dag is mij ook te veel hoor, zeker als het nog weken of maanden zou kunnen duren. Dat trok ik gewoon niet.
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:43
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:46
Herkenbaar.
Ook meegemaakt met ouders/ schoonouders.
Als het lang gaat duren kún je er nu eenmaal niet allemaal bij zijn.
Wel zo veel mogelijk langs geweest, maar ik ben bij het echte sterven ook bij niemand aanwezig geweest.
En dat was goed.
Voor mij telde juist de tijd ervoor en erna.
Sterkte TO. Heel moeilijke tijd dit.
Ook meegemaakt met ouders/ schoonouders.
Als het lang gaat duren kún je er nu eenmaal niet allemaal bij zijn.
Wel zo veel mogelijk langs geweest, maar ik ben bij het echte sterven ook bij niemand aanwezig geweest.
En dat was goed.
Voor mij telde juist de tijd ervoor en erna.
Sterkte TO. Heel moeilijke tijd dit.
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:50
heb er geen woorden voor, ik begrijp je helemaal maar ook denk ik, Tandarts ? toetsenweek e.d heb ik wel even zo gekeken
maar ik begrijp het,
mijn vriend is 4 jaar geleden zijn oma verloren, en haar ziekte bed deed bij elkaar dus 2 weken, haar nieuwe man en haar 2 kinderen + 2 schoonkinderen en haar 4 klein kinderen waren om en om bij haar, het opschrikken van elk geluid op je huis(telefoon) zo herkenbaar en ook toen ging alles door, gelukkig deed het maar 2 weken...
hoe dan ook ik begrijp je volledig TO en wil je alle sterkte wensen en praat lekker van je af, ik hoop dat werkt voor jou en het je sterker zal maken en steun uit haalt,
sterkte voor je man, schoonfamilie en kinderen
maar ik begrijp het,
mijn vriend is 4 jaar geleden zijn oma verloren, en haar ziekte bed deed bij elkaar dus 2 weken, haar nieuwe man en haar 2 kinderen + 2 schoonkinderen en haar 4 klein kinderen waren om en om bij haar, het opschrikken van elk geluid op je huis(telefoon) zo herkenbaar en ook toen ging alles door, gelukkig deed het maar 2 weken...
hoe dan ook ik begrijp je volledig TO en wil je alle sterkte wensen en praat lekker van je af, ik hoop dat werkt voor jou en het je sterker zal maken en steun uit haalt,
sterkte voor je man, schoonfamilie en kinderen
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:53
quote:Gelukspopje schreef op 11 oktober 2016 @ 11:20:
[...]
Ojee wat erg. Sorry zeg. Ja klopt IK ben erg verdwaasd. En IK moet zorgen dat mijn gezin blijft functioneren. Wat ik ook doe naar kunnen. Ik troost mijn man. troost mijn schoonzussen en mijn kinderen. Heb tot nu toe erg veel klaargestaan voor mijn schoonouders.
Maar Ik schrijf hier van mij af. Dus inderdaad dit is een topic waarbij Ik inderdaad even helemaal over mezelf praat...
Ik snap dat dat ego overkomt. Maar dan geef ik aan dat ik je reactie best wel stom vind eigenlijk.
Ik begrijp to wel. Zeker als je nog een gezin naast een stervende hebt. Daar ben je ook verantwoordenlijk voor. Zeker ook omdat haar man werkt en nog een verantwoording naar zijn moeder en familie heefft. En soms kan het langer duren. Ik vind het ook niet op te brengen als het weken duurt dat het is afgelopen. Je moet ook op jezelf en je man en gezin letten.
Dag en nacht waken en dan liefst iedereen erbij dat gaat toch helemaal niet. En kan je dat als stervende wel verwachten als het langer duurt.
[...]
Ojee wat erg. Sorry zeg. Ja klopt IK ben erg verdwaasd. En IK moet zorgen dat mijn gezin blijft functioneren. Wat ik ook doe naar kunnen. Ik troost mijn man. troost mijn schoonzussen en mijn kinderen. Heb tot nu toe erg veel klaargestaan voor mijn schoonouders.
Maar Ik schrijf hier van mij af. Dus inderdaad dit is een topic waarbij Ik inderdaad even helemaal over mezelf praat...
Ik snap dat dat ego overkomt. Maar dan geef ik aan dat ik je reactie best wel stom vind eigenlijk.
Ik begrijp to wel. Zeker als je nog een gezin naast een stervende hebt. Daar ben je ook verantwoordenlijk voor. Zeker ook omdat haar man werkt en nog een verantwoording naar zijn moeder en familie heefft. En soms kan het langer duren. Ik vind het ook niet op te brengen als het weken duurt dat het is afgelopen. Je moet ook op jezelf en je man en gezin letten.
Dag en nacht waken en dan liefst iedereen erbij dat gaat toch helemaal niet. En kan je dat als stervende wel verwachten als het langer duurt.
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:54
TO, trek het je niet aan. Je doet wat je kunt en meer kun je gewoon niet doen. Ik lees iemand die ontzettend meeleeft met de situatie van schoonmoeder en idd. het gewone leven gaat gewoon door. Dat moet je allemaal maar zien te combineren. Schrijf lekker van je af en probeer je niet schuldig te voelen als je er niet bent. Daar heeft je schoonmoeder niks aan, want dan had je er net zo goed wel lijfelijk aanwezig kunnen zijn, als je het in je hoofd toch niet even opzij kunt zetten. Probeer de momenten dat je er niet bent ook echt even met andere dingen bezig te zijn en jezelf even te ontzien. Neem een bad, ga lekker onder de douche en voel je vooral niet schuldig! Dan kom je opgeladen weer bij schoonmoeder aan en ben je voor iedereen in je omgeving een grotere steun, als je ook even weer kunt opladen als je er niet bent.
Dezelfde tip die je doorgaans jonge moeders geeft of gezinnen met een chronisch zorgbehoeftig kind (ontspan, laad op, pak even rustmomenten, probeer niet constant met je kind bezig te zijn) gelden hier ook voor jou. Dat blijkt nog altijd de beste weg als je iets langdurig moet volhouden.
Dezelfde tip die je doorgaans jonge moeders geeft of gezinnen met een chronisch zorgbehoeftig kind (ontspan, laad op, pak even rustmomenten, probeer niet constant met je kind bezig te zijn) gelden hier ook voor jou. Dat blijkt nog altijd de beste weg als je iets langdurig moet volhouden.
dinsdag 11 oktober 2016 om 12:02
Ik snap je wel, je gedachten gaan van links naar rechts en je wil ook niet dat je kinderen in de war raken. Maar het hoort er helaas bij, ook voor hen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het voor mijn kinderen misschien (te) moeilijk zou vinden om bij een overlijden aanwezig te zijn. Ik zou ze ook niet laten waken.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het voor mijn kinderen misschien (te) moeilijk zou vinden om bij een overlijden aanwezig te zijn. Ik zou ze ook niet laten waken.
dinsdag 11 oktober 2016 om 12:08
To bescherm jezelf en je kinderen tegen de druk die het geeft. En de verwachtingen van je stervende schoonmoeder.
Je kan aan sommige situaties niet 24 uur per dag bij iemand gaan waken. Zeker als het nog weken kan gaan duren. Of blijkt te gaan duren. Je zou met de andere familieleden kunnen afspreken. Maar dat zou niet te kosten moeten gaan van jezelf of je gezin.
Ik zou mezelf ook geen schuldgevoel laten aanpraten. Als jij verder altijd goed bent geweest voor je schoonouders.
Is dat al een goede prestatie van de liefde en de goedheid van jouw.
Ik vind ook dat iemand niet mag verwachten dat de hele familie paraat staan om te blijven waken. Schoonmoeder moet ook begrijpen dat dit je niet kan verlangen van mensen, wat nog weken kan gaan duren.
Heb nooit spijt van de dingen die je doet nu of in de toekomst. Als jij op dit moment vind dat je kinderen niet hoeven waken. Dat is dat goed. Ik vind het persoonlijk niet eens een goed idee om kinderen al zo te betrekken bij een stervenden. Ze weten dat het bij het leven hoort. Maar ik vind ze kunnen best eens mee. Maar om nu het hele leven om te gaan gooien dat ze school missen. Omdat er gewaakt moet worden. Het zijn nog kinderen, naar mijn idee mogen ze best wat meemaken.
Maar uren lang zitten bij een stervenden nee. En als lieve oma begrijp je dat.
Je kan aan sommige situaties niet 24 uur per dag bij iemand gaan waken. Zeker als het nog weken kan gaan duren. Of blijkt te gaan duren. Je zou met de andere familieleden kunnen afspreken. Maar dat zou niet te kosten moeten gaan van jezelf of je gezin.
Ik zou mezelf ook geen schuldgevoel laten aanpraten. Als jij verder altijd goed bent geweest voor je schoonouders.
Is dat al een goede prestatie van de liefde en de goedheid van jouw.
Ik vind ook dat iemand niet mag verwachten dat de hele familie paraat staan om te blijven waken. Schoonmoeder moet ook begrijpen dat dit je niet kan verlangen van mensen, wat nog weken kan gaan duren.
Heb nooit spijt van de dingen die je doet nu of in de toekomst. Als jij op dit moment vind dat je kinderen niet hoeven waken. Dat is dat goed. Ik vind het persoonlijk niet eens een goed idee om kinderen al zo te betrekken bij een stervenden. Ze weten dat het bij het leven hoort. Maar ik vind ze kunnen best eens mee. Maar om nu het hele leven om te gaan gooien dat ze school missen. Omdat er gewaakt moet worden. Het zijn nog kinderen, naar mijn idee mogen ze best wat meemaken.
Maar uren lang zitten bij een stervenden nee. En als lieve oma begrijp je dat.
dinsdag 11 oktober 2016 om 12:09
Ik begrijp je ook. Het hele gezin wordt hierin getrokken. Een situatie dat veel energie kost. En dat al maandenlang. En dan nog maar niet te spreken over wat het emotioneel met je doet iemand zo af te zien takelen. Ik heb het proces met mijn schoonmoeder gezien. het is zo verdrietig haar zo te zien lijden. Plus de kinderen konden niet altijd mee, te jong en daardoor te druk, je leunt zelf ook op je netwerk.
dinsdag 11 oktober 2016 om 12:13
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me ook bijna niet kan voorstellen dat je schoonmoeder van jullie verwacht dat iedereen dag en nacht aan haar zijde zit. En zou ze dat wel verwachten, dan denk ik persoonlijk dat ze best veel noten op haar zang heeft. Ook als ziek en stervend iemand kan je best bedenken dat het leven van je geliefde naasten ook doorgaat en dat niet iedereen weken zijn/haar leven on hold kan zetten om 24/7 je handje vast te houden.
Misschien is het eerder wat jullie denken dat ze verwacht, terwijl dat waarschijnlijk helemaal niet waar is? Ik kan me bijna niet voorstellen dat je schoonouders zouden willen dat je er bijkans overspannen van raakt. Dat zou je zelf toch ook niet van anderen verwachten als jouw einde nadert? Toch?
Misschien is het eerder wat jullie denken dat ze verwacht, terwijl dat waarschijnlijk helemaal niet waar is? Ik kan me bijna niet voorstellen dat je schoonouders zouden willen dat je er bijkans overspannen van raakt. Dat zou je zelf toch ook niet van anderen verwachten als jouw einde nadert? Toch?
dinsdag 11 oktober 2016 om 12:16
quote:Gelukspopje schreef op 11 oktober 2016 @ 11:20:
[...]
Ojee wat erg. Sorry zeg. Ja klopt IK ben erg verdwaasd. En IK moet zorgen dat mijn gezin blijft functioneren. Wat ik ook doe naar kunnen. Ik troost mijn man. troost mijn schoonzussen en mijn kinderen. Heb tot nu toe erg veel klaargestaan voor mijn schoonouders.
Maar Ik schrijf hier van mij af. Dus inderdaad dit is een topic waarbij Ik inderdaad even helemaal over mezelf praat...
Ik snap dat dat ego overkomt. Maar dan geef ik aan dat ik je reactie best wel stom vind eigenlijk.Als het echt is....
Die paniek van je dochter heeft ze niet van een vreemd zeker? Want wat maak jij je druk zeg. Op het werk uitleggen dat er een moment kan komen dat je /jullie op stel en sprong weg moeten , idem voor school En zo'n toets kan ze ook later inhalen, tis niet zo dat ze zich verslapen had ofzo.
Gewoon naar de tandarts en gewoon je boodschappen doen. Neem aan dat je net als iedereen mobiel hebt en dus ben je altijd te bereiken.
Maak een rooster met wie wanneer bij ma zit en die belt één of twee mensen die ieder weer een of twee bellen en zo heb je binnen 5 minuten iedereen geactiveerd.
Of ga jij op de bank zitten wachten? Je maakt je echt veel te druk om futiele zaken.
Wat komt dat komt en je kunt de boel voorbereiden op dat telefoontje en verder moet je gewoon door met ademhalen enzo.
[...]
Ojee wat erg. Sorry zeg. Ja klopt IK ben erg verdwaasd. En IK moet zorgen dat mijn gezin blijft functioneren. Wat ik ook doe naar kunnen. Ik troost mijn man. troost mijn schoonzussen en mijn kinderen. Heb tot nu toe erg veel klaargestaan voor mijn schoonouders.
Maar Ik schrijf hier van mij af. Dus inderdaad dit is een topic waarbij Ik inderdaad even helemaal over mezelf praat...
Ik snap dat dat ego overkomt. Maar dan geef ik aan dat ik je reactie best wel stom vind eigenlijk.Als het echt is....
Die paniek van je dochter heeft ze niet van een vreemd zeker? Want wat maak jij je druk zeg. Op het werk uitleggen dat er een moment kan komen dat je /jullie op stel en sprong weg moeten , idem voor school En zo'n toets kan ze ook later inhalen, tis niet zo dat ze zich verslapen had ofzo.
Gewoon naar de tandarts en gewoon je boodschappen doen. Neem aan dat je net als iedereen mobiel hebt en dus ben je altijd te bereiken.
Maak een rooster met wie wanneer bij ma zit en die belt één of twee mensen die ieder weer een of twee bellen en zo heb je binnen 5 minuten iedereen geactiveerd.
Of ga jij op de bank zitten wachten? Je maakt je echt veel te druk om futiele zaken.
Wat komt dat komt en je kunt de boel voorbereiden op dat telefoontje en verder moet je gewoon door met ademhalen enzo.
dinsdag 11 oktober 2016 om 12:43
Soms lukt het om de stervende in het draaiende gezin te laten zijn. Kennis heeft dit gedaan. Moeder was zeer ziek, het was afzienbaar dat het nog ca een half jaar duurde. In dat halve jaar was mama thuis, verpleegster kwam regelmatig langs, er was een huishoudelijke hulp, zoon en dochter werkten overdag, oma at met de kleine kinderen. Ja, aantal maanden draaide alles in het gezin om de stervende. Heel zwaar. Ze zijn nu heel erg blij dat ze het zo hebben gedaan. Achteraf hadden ze nog het gevoel te weinig tijd met de overleden ouder te hebben doorgebracht.
All truly great thoughts are conceived by walking.
Friedrich Nietzsche
Friedrich Nietzsche
dinsdag 11 oktober 2016 om 12:51
Nou ik was zo stom om toch nog even te lezen hier voor ik zo op pad ga.
Ik heb echt zo verschrikkelijk veel spijt dat ik hier gepost heb. Kan dit topic weg?
Ik lees gelukkig ook nog wel goede reacties die meeleven, maar echt dat er mensen zijn die me harteloos vinden omdat mijn kind in paniek raakt om de toetsweek... En dat heeft ze niet echt van mij. Fijn ook die conclusies.
En dat ik noem dat we inderdaad naar de tandarts moeten. Dat is juist om aan te geven hoe surreëel het is. Wie weet een verkeerde metafoor.Ik heb school al afgebeld trouwens.... Ook daar moet je aan denken. Maar dat zal ook wel super harteloos zijn dat ik daar mee bezig ben.
Ik had me niet gerealiseerd hoe waardeloos ik me zou voelen bij sommige reacties. Ik ben echt een rot mens geloof ik voor sommigen. Ik kan het niet anders lezen. En wauw dat doet erg veel pijn.
En helaas hebben al die negatieve reacties veel meer impact op me. Dus ik moet hier echt kappen.
En echt ik vind het heel erg vooral voor mijn schoonouders en mijn man en schoonzussen. Dat heb ik denk ik niet genoeg benadrukt.
En sorry voor degene die wel begrip hadden (die bedoel ik niet) maar ik vind jullie echt een stel tuthola's. Ik mag hopen dat jullie hier zelf geen ervaring mee hebben en het daarom niet snappen.
Ik heb echt zo verschrikkelijk veel spijt dat ik hier gepost heb. Kan dit topic weg?
Ik lees gelukkig ook nog wel goede reacties die meeleven, maar echt dat er mensen zijn die me harteloos vinden omdat mijn kind in paniek raakt om de toetsweek... En dat heeft ze niet echt van mij. Fijn ook die conclusies.
En dat ik noem dat we inderdaad naar de tandarts moeten. Dat is juist om aan te geven hoe surreëel het is. Wie weet een verkeerde metafoor.Ik heb school al afgebeld trouwens.... Ook daar moet je aan denken. Maar dat zal ook wel super harteloos zijn dat ik daar mee bezig ben.
Ik had me niet gerealiseerd hoe waardeloos ik me zou voelen bij sommige reacties. Ik ben echt een rot mens geloof ik voor sommigen. Ik kan het niet anders lezen. En wauw dat doet erg veel pijn.
En helaas hebben al die negatieve reacties veel meer impact op me. Dus ik moet hier echt kappen.
En echt ik vind het heel erg vooral voor mijn schoonouders en mijn man en schoonzussen. Dat heb ik denk ik niet genoeg benadrukt.
En sorry voor degene die wel begrip hadden (die bedoel ik niet) maar ik vind jullie echt een stel tuthola's. Ik mag hopen dat jullie hier zelf geen ervaring mee hebben en het daarom niet snappen.
dinsdag 11 oktober 2016 om 12:57
quote:Gelukspopje schreef op 11 oktober 2016 @ 12:51:
Nou ik was zo stom om toch nog even te lezen hier voor ik zo op pad ga.
Ik heb echt zo verschrikkelijk veel spijt dat ik hier gepost heb. Kan dit topic weg?
Ik lees gelukkig ook nog wel goede reacties die meeleven, maar echt dat er mensen zijn die me harteloos vinden omdat mijn kind in paniek raakt om de toetsweek... En dat heeft ze niet echt van mij. Fijn ook die conclusies.
En dat ik noem dat we inderdaad naar de tandarts moeten. Dat is juist om aan te geven hoe surreëel het is. Wie weet een verkeerde metafoor.Ik heb school al afgebeld trouwens.... Ook daar moet je aan denken. Maar dat zal ook wel super harteloos zijn dat ik daar mee bezig ben.
Ik had me niet gerealiseerd hoe waardeloos ik me zou voelen bij sommige reacties. Ik ben echt een rot mens geloof ik voor sommigen. Ik kan het niet anders lezen. En wauw dat doet erg veel pijn.
En helaas hebben al die negatieve reacties veel meer impact op me. Dus ik moet hier echt kappen.
En echt ik vind het heel erg vooral voor mijn schoonouders en mijn man en schoonzussen. Dat heb ik denk ik niet genoeg benadrukt.
En sorry voor degene die wel begrip hadden (die bedoel ik niet) maar ik vind jullie echt een stel tuthola's. Ik mag hopen dat jullie hier zelf geen ervaring mee hebben en het daarom niet snappen.Joh dat weet je toch onderhand wel? Als iets anders is dan iemand anders het zelf zou doen is het al gauw niet echt. En iedereen doet dit op zijn eigen manier. En natuurlijk ben je bezig met de toetsweek als je kind daar mee bezig is. En op die leeftijd was ik daar al ruim van te voren mee bezig door te leren. Zo gek vind ik het helemaal niet. Maar jij hebt je energie hard nodig, dus als je hier niet tegen kunt op dit moment, gewoon negeren dit topic!
Nou ik was zo stom om toch nog even te lezen hier voor ik zo op pad ga.
Ik heb echt zo verschrikkelijk veel spijt dat ik hier gepost heb. Kan dit topic weg?
Ik lees gelukkig ook nog wel goede reacties die meeleven, maar echt dat er mensen zijn die me harteloos vinden omdat mijn kind in paniek raakt om de toetsweek... En dat heeft ze niet echt van mij. Fijn ook die conclusies.
En dat ik noem dat we inderdaad naar de tandarts moeten. Dat is juist om aan te geven hoe surreëel het is. Wie weet een verkeerde metafoor.Ik heb school al afgebeld trouwens.... Ook daar moet je aan denken. Maar dat zal ook wel super harteloos zijn dat ik daar mee bezig ben.
Ik had me niet gerealiseerd hoe waardeloos ik me zou voelen bij sommige reacties. Ik ben echt een rot mens geloof ik voor sommigen. Ik kan het niet anders lezen. En wauw dat doet erg veel pijn.
En helaas hebben al die negatieve reacties veel meer impact op me. Dus ik moet hier echt kappen.
En echt ik vind het heel erg vooral voor mijn schoonouders en mijn man en schoonzussen. Dat heb ik denk ik niet genoeg benadrukt.
En sorry voor degene die wel begrip hadden (die bedoel ik niet) maar ik vind jullie echt een stel tuthola's. Ik mag hopen dat jullie hier zelf geen ervaring mee hebben en het daarom niet snappen.Joh dat weet je toch onderhand wel? Als iets anders is dan iemand anders het zelf zou doen is het al gauw niet echt. En iedereen doet dit op zijn eigen manier. En natuurlijk ben je bezig met de toetsweek als je kind daar mee bezig is. En op die leeftijd was ik daar al ruim van te voren mee bezig door te leren. Zo gek vind ik het helemaal niet. Maar jij hebt je energie hard nodig, dus als je hier niet tegen kunt op dit moment, gewoon negeren dit topic!
dinsdag 11 oktober 2016 om 12:58
Mijn schoonmoeder is in april overleden. Mijn vriend, zijn broer en vrouw en de kleinkinderen zijn er regelmatig geweest toen ze slecht lag. Na een paar weken werd dat echt teveel en hebben ze met het personeel van het verpleeghuis afgesproken dat ze pas zouden bellen als het zover was. Zelf merkte ze het niet meer en het gaf de familie meer rust. Mijn vriend moest ook al voor mij zorgen omdat ik net geopereerd was en niks zelf kon. En dan ook nog werken en hij heeft zelf een hartaandoening, het was echt teveel allemaal.
Sterkte.
Sterkte.
dinsdag 11 oktober 2016 om 13:01
Wat een reacties hier weer zeg.. Trek het je niet aan dit soort dingen zijn gewoon zwaar. Wij hebben het ook gehad met een familielid en dat duurde ook zo lang. Meerdere keren ging het nu toch echt snel gebeuren, weer erheen, weer afscheid nemen en dan gebeurde het toch niet. Maar je bent altijd in een staat van paraatheid, je denkt bij alles wat je doet ook suffe dingen als naar de tandarts aan wat er staat te gebeuren en wat je dan allemaal moet regelen. Als iemand op sterven ligt is dat natuurlijk heel naar voor die persoon maar het is ook heftig voor de omgeving. Niets wat je doet is nog gewoon want op elk moment kan het zover zijn, gewoon dingen doen en je mobiel meenemen doe je wel maar het zit toch in je achterhoofd waardoor het allemaal niet zo normaal meer is en het je ook veel energie kost. Zo te horen doen jullie enorm jullie best er zo vaak mogelijk te zijn en klaar te staan voor het geval dat. Voel je niet schuldig dat je niet de hele dag aan haar bed zit te waken want hoe hard het ook klinkt het leven gaat door ook als iemand in je omgeving op sterven ligt en ook nadat iemand overlijd. De meeste mensen kunnen hun leven niet weken of maanden on hold zetten, je baas accepteert gewoon niet dat je weken weg bent en om nou als gevolg van een (aanstaand)overlijden je baan te verliezen gaat ook nogal ver. Na het overlijden gaat het leven van je gezin gewoon door en moet er gewoon brood op de plank komen. Helaas heb ik verder geen tips, dit is gewoon een rottijd. Sterkte
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
dinsdag 11 oktober 2016 om 13:01
Ik begrijp het Gelukspopje. Toen mijn moeder thuis kwam om te sterven, vervulde mijn man jouw rol. Ik had zonder hem niet het afscheid kunnen nemen zoals het gegaan is. Hij liet me vrij om te gaan wanneer ik wenste, kwam met mij mee als ik het vroeg, haalde dochter op en bracht haar naar de opvang, of oppas, of nam haar mee en nam alle zorg op zich.
Zoals ik het lees, wil jij ook gewoon dat alles door kan gaan en je man en zijn zussen kunnen rekenen op jouw steun. Dat deed mijn man ook, en dat is zwaar. Toen mijn schoonmoeder overleed had ik nog geen kinderen, dus de vrijheid om even vrij te nemen en te gaan om mijn man te ondersteunen was er. Ik weet niet hoe mijn man het gedraaid heeft gekregen, maar ik weet zeker dat ik het niet nagedaan zou hebben. Of toch, op die automatische piloot. Misschien.
Ik heb niet zozeer een oplossing, maar weet dat ik het begrijp en weet hoe belangrijk je bent voor je schoonfamilie. Je zoekt een manier om er mee om te gaan en niemand te ontzien in het proces. En dan moet je ook nog aan jezelf denken. Dat is lastig, want jezelf vergeet je het snelst.
Ik wens je heel veel sterkte.
Zoals ik het lees, wil jij ook gewoon dat alles door kan gaan en je man en zijn zussen kunnen rekenen op jouw steun. Dat deed mijn man ook, en dat is zwaar. Toen mijn schoonmoeder overleed had ik nog geen kinderen, dus de vrijheid om even vrij te nemen en te gaan om mijn man te ondersteunen was er. Ik weet niet hoe mijn man het gedraaid heeft gekregen, maar ik weet zeker dat ik het niet nagedaan zou hebben. Of toch, op die automatische piloot. Misschien.
Ik heb niet zozeer een oplossing, maar weet dat ik het begrijp en weet hoe belangrijk je bent voor je schoonfamilie. Je zoekt een manier om er mee om te gaan en niemand te ontzien in het proces. En dan moet je ook nog aan jezelf denken. Dat is lastig, want jezelf vergeet je het snelst.
Ik wens je heel veel sterkte.
dinsdag 11 oktober 2016 om 13:02
Jammer dat de negatieve reacties je zo hard raken TO. Ik begrijp je wel. Toen ik het nieuws kreeg dat mijn moeder op de intensive care lag riep ik als eerste: "Dat kan niet, ik moet morgen een belangrijke presentatie geven!" Harteloos? Welnee, ik was zo van slag dat ik de situatie gewoon niet overzag. Heel logisch dat jij dat ook hebt.
Ik heb geen nuttige tips voor je maar wens je wel veel sterkte. Je bent echt geen slecht mens, wat mensen ook roepen.
Ik heb geen nuttige tips voor je maar wens je wel veel sterkte. Je bent echt geen slecht mens, wat mensen ook roepen.
dinsdag 11 oktober 2016 om 13:08
Ach, ik zie je laatste post nu pas. Laat je niet wegjagen door een paar opmerkingen. Het is heel gemakkelijk om achter een beeldscherm te roepen wat allemaal wel en niet mag. Terwijl, vermoed ik zo even, niemand dat tegen zijn eigen beste vriendin of de buuf durft te zeggen.
Trek het je niet aan. Jij doet er ook toe en goed juist dat je in deze moeilijke periode ook even aan jezelf denkt.
Trek het je niet aan. Jij doet er ook toe en goed juist dat je in deze moeilijke periode ook even aan jezelf denkt.
