Psyche
alle pijlers
Schoonmoeder op sterven, even van me af schrijven
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:03
Bijna een jaar na de diagnose kanker ligt mijn schoonmoeder nu wel erg slecht. Na een jaar vol zorgen en hoop is het nu bijna aangebroken. De behandeling is gestopt, ze wil niet meer naar een ziekenhuis. Ligt nu in een verpleeghuis. Ze kan niks meer eigenlijk.
Ik ben al ruim 25 jaar met mijn man samen, dus ik ken haar ook zo lang.
Ik vind het erg zwaar, maar gek genoeg ben ik nauwelijks verdrietig. Het is vooral de zorgen die je hebt en het feit dat het gewone leven ernaast gewoon doordendert wat het zo onrealistisch maakt.
Dochter heeft bijna toetsweek en is stiekem bang dat ze dan sterft en dan mist ze misschien een toets dag. De meeste pubers zouden dat prima vinden, maar dochter raakt er van in paniek.
School van andere dochter heeft iets waar de ouders bij verwacht worden. De wil is er maar of het lukt....
Ik heb net een drukke periode met best veel opdrachten en afspraken.
We moeten naar de tandarts, je kent het wel het gewone leven.
En dan nog steeds even kijken hoe het is. Vreselijk hoe ze erbij ligt, het is echt een hoopje niks meer. Soms is ze helder, maar meestal erg afwezig.
Mijn schoonmoeder heeft vorige week (toen ze nog helemaal goed kon nadenken) aangegeven dat ze heel graag met haar kinderen en als het kan ook schoonkinderen erbij wil sterven.
Dat alleen al maakt het dat we ons nogal gekluisterd voelen aan haar bed. Er op uit durven we nauwelijks meer. Wat misschien onzinnig is want deze situatie kan ook nog weken voortduren.
Mijn man heeft daar moeite mee, en wil ook niet waken bij haar bed. Schoonzussen doen dit wel. Maar er is niet 24-7 een van de kinderen bij. Wat mijn schoonzussen wel graag willen, omdat schoonmoeder dit graag zou willen, maar zij hebben ook hun werk en gezin, dus het gaat gewoon niet.
Man wil ook niet teveel vrij meer nemen, want zijn zorgverlof is zo'n beetje op en het is net erg druk op zijn werk. Er is begrip, maar ja het project moet af.
Ze is overigens niet thuis, maar in een verpleeghuis, waar mijn schoonvader ook logeert nu. Dat laatste is zeker ook voor mijn schoonvader erg fijn. Er wordt ook erg goed voor haar gezorgd moet ik zeggen. Ik zie wel dat die meiden zich te pletter werken daar.
Ik merk eigenlijk dat ik me nu vooral daar mee bezig hou. Steeds bereikbaar zijn, opschrikken als de telefoon gaat, bedenken wat handig is om eventueel snel ter plekke te zijn enz..
Ik ben al ruim 25 jaar met mijn man samen, dus ik ken haar ook zo lang.
Ik vind het erg zwaar, maar gek genoeg ben ik nauwelijks verdrietig. Het is vooral de zorgen die je hebt en het feit dat het gewone leven ernaast gewoon doordendert wat het zo onrealistisch maakt.
Dochter heeft bijna toetsweek en is stiekem bang dat ze dan sterft en dan mist ze misschien een toets dag. De meeste pubers zouden dat prima vinden, maar dochter raakt er van in paniek.
School van andere dochter heeft iets waar de ouders bij verwacht worden. De wil is er maar of het lukt....
Ik heb net een drukke periode met best veel opdrachten en afspraken.
We moeten naar de tandarts, je kent het wel het gewone leven.
En dan nog steeds even kijken hoe het is. Vreselijk hoe ze erbij ligt, het is echt een hoopje niks meer. Soms is ze helder, maar meestal erg afwezig.
Mijn schoonmoeder heeft vorige week (toen ze nog helemaal goed kon nadenken) aangegeven dat ze heel graag met haar kinderen en als het kan ook schoonkinderen erbij wil sterven.
Dat alleen al maakt het dat we ons nogal gekluisterd voelen aan haar bed. Er op uit durven we nauwelijks meer. Wat misschien onzinnig is want deze situatie kan ook nog weken voortduren.
Mijn man heeft daar moeite mee, en wil ook niet waken bij haar bed. Schoonzussen doen dit wel. Maar er is niet 24-7 een van de kinderen bij. Wat mijn schoonzussen wel graag willen, omdat schoonmoeder dit graag zou willen, maar zij hebben ook hun werk en gezin, dus het gaat gewoon niet.
Man wil ook niet teveel vrij meer nemen, want zijn zorgverlof is zo'n beetje op en het is net erg druk op zijn werk. Er is begrip, maar ja het project moet af.
Ze is overigens niet thuis, maar in een verpleeghuis, waar mijn schoonvader ook logeert nu. Dat laatste is zeker ook voor mijn schoonvader erg fijn. Er wordt ook erg goed voor haar gezorgd moet ik zeggen. Ik zie wel dat die meiden zich te pletter werken daar.
Ik merk eigenlijk dat ik me nu vooral daar mee bezig hou. Steeds bereikbaar zijn, opschrikken als de telefoon gaat, bedenken wat handig is om eventueel snel ter plekke te zijn enz..
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:12
Zolang jij jezelf in de spiegel aan kan kijken met de hulp die jij geboden hebt en het er zijn voor haar, is dat goed.
Je schoonmoeder geeft aan dat ze er iedereen graag bij wil hebben, maar soms kan dat net te veel zijn voor iemand.
Moeilijke situatie. Daarom, doe wat je kan en als dat minder is dan wat schoonmoeder is, dan is dat heel jammer, maar soms loopt het gewoon zo.
Je schoonmoeder geeft aan dat ze er iedereen graag bij wil hebben, maar soms kan dat net te veel zijn voor iemand.
Moeilijke situatie. Daarom, doe wat je kan en als dat minder is dan wat schoonmoeder is, dan is dat heel jammer, maar soms loopt het gewoon zo.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:13
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:13
Ik begrijp je dubbele gevoel wel TO. Je bent, voor zover mogelijk, nu gewend aan het idee dat ze zal sterven, dan wil je het misschien ook maar gehad hebben ( klinkt lomper dan ik het bedoel, kan niet helemaal de goede woorden vinden). Sterkte de komende tijd!
-sense- wijzigde dit bericht op 11-10-2016 11:17
Reden: typfouten verbeterd en sterktewens toegevoegd
Reden: typfouten verbeterd en sterktewens toegevoegd
% gewijzigd
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:14
De oma van mijn man heeft weken zo gelegen. En dan bedoel ik echt weken als in bijna drie maanden. Ondoenlijk om dan dag en nacht te waken. En voordat zij er zo slecht bijlag, heeft ze de afgelopen twee jaren meerdere van die momenten gehad, waarbij de artsen hebben aangegeven dat het voorbij was en ze er niet bovenop zou komen. Iedere keer weer opnieuw afscheid nemen, alle kinderen en kleinkinderen die langskwamen en gingen waken.
Ik hoop dat dit jullie en haar bespaard blijft. Doe wat je kunt naar beste vermogen, maar verwacht niet het onmogelijke van jezelf.
Ik hoop dat dit jullie en haar bespaard blijft. Doe wat je kunt naar beste vermogen, maar verwacht niet het onmogelijke van jezelf.
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:15
quote:Machutookunbietjemeerzijn schreef op 11 oktober 2016 @ 11:12:
Zolang jij jezelf in de spiegel aan kan kijken met de hulp die jij geboden hebt en het er zijn voor haar, is dat goed.
Je schoonmoeder geeft aan dat ze er iedereen graag bij wil hebben, maar soms kan dat net te veel zijn voor iemand.
Moeilijke situatie. Daarom, doe wat je kan en als dat minder is dan wat schoonmoeder is, dan is dat heel jammer, maar soms loopt het gewoon zo.
Dat gevoel had ik zondag ook. Omdat ze ineens zo verslechterd was kwam echt iedereen nog even langs.
En zij lag daar maar. Ik ben ook in de grote ruimte gaan zitten, omdat ik het gevoel had dat het teveel was.
En nu heb ik toch het gevoel dat ik tekort schiet. Want op dit moment is er alleen maar 1 kind bij.
Zolang jij jezelf in de spiegel aan kan kijken met de hulp die jij geboden hebt en het er zijn voor haar, is dat goed.
Je schoonmoeder geeft aan dat ze er iedereen graag bij wil hebben, maar soms kan dat net te veel zijn voor iemand.
Moeilijke situatie. Daarom, doe wat je kan en als dat minder is dan wat schoonmoeder is, dan is dat heel jammer, maar soms loopt het gewoon zo.
Dat gevoel had ik zondag ook. Omdat ze ineens zo verslechterd was kwam echt iedereen nog even langs.
En zij lag daar maar. Ik ben ook in de grote ruimte gaan zitten, omdat ik het gevoel had dat het teveel was.
En nu heb ik toch het gevoel dat ik tekort schiet. Want op dit moment is er alleen maar 1 kind bij.
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:19
@Janco, niet iedereen wordt even sentimenteel als iemand op sterven ligt. Sterven is naast verdriet ook onderdeel van het leven, waarbij alle ballen door de omgeving nog steeds omhoog gehouden moeten worden. En zeker aan het eind van een lang en mooi leven is sterven een natuurlijk proces (wat erg lang kan duren is mijn ervaring) en niet iedereen zet z'n leven daarvoor emotioneel on hold. Ik lees dat to vooral probeert goed te doen, voor schoonmoeder én voor haar man. Maar dat neemt niet weg dat ze dit een lastige periode kan vinden die z'n tol eist op een gegeven moment.
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:20
Doe waar jij je goed bij voelt en kom zo ver als je kan tegemoet aan de wensen van je schoonmoeder. Zoals eerder al iemand zei, dit kan je nooit opnieuw doen. Wekenlang 24 uur per dag aanwezig zijn lijkt me iets teveel gevraagd, maar als je elke dag kunt langskomen of als je je man kan ontlasten zodat hij daar zoveel mogelijk tijd door kan brengen, dan zou je dat toch kunnen doen.
Sterkte.
Sterkte.
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:20
quote:Janco schreef op 11 oktober 2016 @ 11:14:
Nou mocht het wel echt zijn, wat klink je ongelofelijk afgemat door de dagelijkse sleur en compleet uit het oog verloren wat echt belangrijk is in dit leven. Alleen maar ik ik ik, zij gaat dood zeg, hallo.
Ojee wat erg. Sorry zeg. Ja klopt IK ben erg verdwaasd. En IK moet zorgen dat mijn gezin blijft functioneren. Wat ik ook doe naar kunnen. Ik troost mijn man. troost mijn schoonzussen en mijn kinderen. Heb tot nu toe erg veel klaargestaan voor mijn schoonouders.
Maar Ik schrijf hier van mij af. Dus inderdaad dit is een topic waarbij Ik inderdaad even helemaal over mezelf praat...
Ik snap dat dat ego overkomt. Maar dan geef ik aan dat ik je reactie best wel stom vind eigenlijk.
Nou mocht het wel echt zijn, wat klink je ongelofelijk afgemat door de dagelijkse sleur en compleet uit het oog verloren wat echt belangrijk is in dit leven. Alleen maar ik ik ik, zij gaat dood zeg, hallo.
Ojee wat erg. Sorry zeg. Ja klopt IK ben erg verdwaasd. En IK moet zorgen dat mijn gezin blijft functioneren. Wat ik ook doe naar kunnen. Ik troost mijn man. troost mijn schoonzussen en mijn kinderen. Heb tot nu toe erg veel klaargestaan voor mijn schoonouders.
Maar Ik schrijf hier van mij af. Dus inderdaad dit is een topic waarbij Ik inderdaad even helemaal over mezelf praat...
Ik snap dat dat ego overkomt. Maar dan geef ik aan dat ik je reactie best wel stom vind eigenlijk.
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:23
quote:Janco schreef op 11 oktober 2016 @ 11:11:
je moet naar de tandarts?
Dit verhaal is niet echt.
Een stervend iemand bijstaan is ongelooflijk zwaar. De werkelijkheid dat iemand er zo niet meer is, is vaak niet te bevatten.
En ja, dan gaan soms triviale zaken de boventoon voeren: "Ik moet naar de tandarts, de school wil dat we komen, etc..." Dat lijkt belachelijk, maar is meer gevoelsmatig struisvogelpolitiek spelen.
Als ik het niet zie, bestaat het ook niet.
Heel herkenbaar.
Mijn zwager en schoonzus hebben deze "smoezen" ook gebruikt in de laatste maanden van het leven van mijn schoonmoeder.
Realiteit is nu dat zij nu moeten leven met het feit dat ze achteraf wellicht vinden dat ze er te weinig voor haar geweest zijn en dat ze zaken gemist hebben. Ik hoop zeker voor hun dat hun kinderen meer zorg voor ze hebben in laatste momenten. Mochten ze dit niet vinden dan is dat zo en dan is het voor hun goed zo.
@TO: als jou man er mee kan leven dat hij "het" mist, dan is het goed. Pech voor je schoonmoeder, maar zo is het dan eenmaal.
Je doet wat je kan en dat moet dan maar genoeg zijn. Niemand heft er iets aan als er ook nog mensen in gaan storten.
Heel veel sterkte, zeker ook voor je schoonmoeder.
je moet naar de tandarts?
Dit verhaal is niet echt.
Een stervend iemand bijstaan is ongelooflijk zwaar. De werkelijkheid dat iemand er zo niet meer is, is vaak niet te bevatten.
En ja, dan gaan soms triviale zaken de boventoon voeren: "Ik moet naar de tandarts, de school wil dat we komen, etc..." Dat lijkt belachelijk, maar is meer gevoelsmatig struisvogelpolitiek spelen.
Als ik het niet zie, bestaat het ook niet.
Heel herkenbaar.
Mijn zwager en schoonzus hebben deze "smoezen" ook gebruikt in de laatste maanden van het leven van mijn schoonmoeder.
Realiteit is nu dat zij nu moeten leven met het feit dat ze achteraf wellicht vinden dat ze er te weinig voor haar geweest zijn en dat ze zaken gemist hebben. Ik hoop zeker voor hun dat hun kinderen meer zorg voor ze hebben in laatste momenten. Mochten ze dit niet vinden dan is dat zo en dan is het voor hun goed zo.
@TO: als jou man er mee kan leven dat hij "het" mist, dan is het goed. Pech voor je schoonmoeder, maar zo is het dan eenmaal.
Je doet wat je kan en dat moet dan maar genoeg zijn. Niemand heft er iets aan als er ook nog mensen in gaan storten.
Heel veel sterkte, zeker ook voor je schoonmoeder.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:24
Heftig he, dat wachten op het einde. En er ligt dan zo'n lading op, je wenst dat het wel voorbij is, maar dan komt weer het hele gedoe van begrafenis/crematie regelen, afscheid nemen, al die mensen, enz. Fijn om te weten dat er goed voor haar gezorgd wordt. En verder maar gewoon een beetje doorrommelen, dingen laten doorgaan zolang dat nog kan, er zijn voor je kinderen, je man en vergeet jezelf niet. En je relaliseren dat de dood ook bij het leven hoort en dat dit een periode is die ook voorbij gaat. Sterkte met alles!
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:27
quote:funnylady schreef op 11 oktober 2016 @ 11:21:
Wat een warm gevoelig gezin zeg! Arme schoonmoeder....
? Deze snap ik ook niet... Volgens mij is er juist heel veel warmte met zijn allen.
Alleen het leven gaat gewoon door. En dat maakt het zo zwaar.
Het gaat al sinds augustus zo slecht dat ze niet meer thuis is en gaan sowieso dagelijks langs. Al is het maar 10 minuten.
Nu is dat nog vaker en langer.
Sorry maar ik stop even met lezen hier. Ik wilde even van me afschrijven, en hoopte op herkenning of tips. En fijn dat ik die ook krijg, bedankt voor alle knuffels...
Stom ik kan dit natuurlijk ook verwachten op een forum)
Maar om als egoist te worden weggezet en als koud?
Ik word ineens aan de schandpaal genageld, met man en zussen erbij, terwijl ik zelf hoop dat als ik ooit zo ziek ben en ga dat iedereen ook zo betrokken is.
Oke en nu zit ik wel te janken.
Wat een warm gevoelig gezin zeg! Arme schoonmoeder....
? Deze snap ik ook niet... Volgens mij is er juist heel veel warmte met zijn allen.
Alleen het leven gaat gewoon door. En dat maakt het zo zwaar.
Het gaat al sinds augustus zo slecht dat ze niet meer thuis is en gaan sowieso dagelijks langs. Al is het maar 10 minuten.
Nu is dat nog vaker en langer.
Sorry maar ik stop even met lezen hier. Ik wilde even van me afschrijven, en hoopte op herkenning of tips. En fijn dat ik die ook krijg, bedankt voor alle knuffels...
Stom ik kan dit natuurlijk ook verwachten op een forum)
Maar om als egoist te worden weggezet en als koud?
Ik word ineens aan de schandpaal genageld, met man en zussen erbij, terwijl ik zelf hoop dat als ik ooit zo ziek ben en ga dat iedereen ook zo betrokken is.
Oke en nu zit ik wel te janken.
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:29
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:31
Het is zeker niet mijn bedoeling je aan de schandpaal te nagelen! En ook je man en schoonzussen niet!
Dit is ongelooflijk zwaar en nogmaals doe wat je kan en wat voor jou goed voelt: meer kan je niet doen.
Het is een vreselijk process en als je er midden in zit lijkt het allemaal eeuwig te duren, maar als het voorbij is, is het allemaal veel te snel gegaan.
Het is een slechte film waar in je in zit en ja, onwerkelijk dat de wereld doordraait, terwijl voor jouw gevoel alles stil staat of iig stil zou moeten staan!
Dit is ongelooflijk zwaar en nogmaals doe wat je kan en wat voor jou goed voelt: meer kan je niet doen.
Het is een vreselijk process en als je er midden in zit lijkt het allemaal eeuwig te duren, maar als het voorbij is, is het allemaal veel te snel gegaan.
Het is een slechte film waar in je in zit en ja, onwerkelijk dat de wereld doordraait, terwijl voor jouw gevoel alles stil staat of iig stil zou moeten staan!
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:32
quote:Gelukspopje schreef op 11 oktober 2016 @ 11:20:
[...]
Ojee wat erg. Sorry zeg. Ja klopt IK ben erg verdwaasd. En IK moet zorgen dat mijn gezin blijft functioneren. Wat ik ook doe naar kunnen. Ik troost mijn man. troost mijn schoonzussen en mijn kinderen. Heb tot nu toe erg veel klaargestaan voor mijn schoonouders.
Maar Ik schrijf hier van mij af. Dus inderdaad dit is een topic waarbij Ik inderdaad even helemaal over mezelf praat...
Ik snap dat dat ego overkomt. Maar dan geef ik aan dat ik je reactie best wel stom vind eigenlijk.
Het is al een poos een zware tijd en dat wordt nu teveel. Ik herken het. Het trekt zo'n zware wissel. Ze is al een jaar (heel) ziek en ligt al een poosje heel slecht, dat dubbelleven dat jij (en je gezin) daardoor leidt is echt niet fijn. Eigenlijk is het gewoon klote. Het is klote omdat jullie haar straks moeten missen, maar ook omdat het moeilijk is een gewoon gezins/werk/schoolleven te leiden naast haar (vrij langdurige) ziekte/sterfbed. Dat je dat soms niet trekt en dat je daarvan baalt is heel menselijk!
Sterkte!
[...]
Ojee wat erg. Sorry zeg. Ja klopt IK ben erg verdwaasd. En IK moet zorgen dat mijn gezin blijft functioneren. Wat ik ook doe naar kunnen. Ik troost mijn man. troost mijn schoonzussen en mijn kinderen. Heb tot nu toe erg veel klaargestaan voor mijn schoonouders.
Maar Ik schrijf hier van mij af. Dus inderdaad dit is een topic waarbij Ik inderdaad even helemaal over mezelf praat...
Ik snap dat dat ego overkomt. Maar dan geef ik aan dat ik je reactie best wel stom vind eigenlijk.
Het is al een poos een zware tijd en dat wordt nu teveel. Ik herken het. Het trekt zo'n zware wissel. Ze is al een jaar (heel) ziek en ligt al een poosje heel slecht, dat dubbelleven dat jij (en je gezin) daardoor leidt is echt niet fijn. Eigenlijk is het gewoon klote. Het is klote omdat jullie haar straks moeten missen, maar ook omdat het moeilijk is een gewoon gezins/werk/schoolleven te leiden naast haar (vrij langdurige) ziekte/sterfbed. Dat je dat soms niet trekt en dat je daarvan baalt is heel menselijk!
Sterkte!
WTF?
dinsdag 11 oktober 2016 om 11:33
Ik snap het best hoor, TO. Je wil er graag zijn, maar alle andere dingen die moeten gaan ook gewoon door en je moet toch je gezin draaiende houden. Natuurlijk kun je best de tandarts skippen of niet naar die ouderavond gaan, maar het zijn gewoon heel veel dingen bij elkaar en je weet even niet hoe je dat allemaal moet regelen, weet niet wanneer je wel en niet even weg kan, hoe je haar wens kunt vervullen en door de bomen nog steeds het bos kunt zien. Dat je hier nu een rijtje concrete dingen opnoemt maakt je niet een ongevoelig mens. Het is gewoon de hele situatie bij elkaar.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
