Psyche
alle pijlers
Serieus voorgevoel of angst?
woensdag 13 augustus 2008 om 19:51
Hallo,
Ik heb iets heel geks. Ik ben 30 jaar en heb altijd het gevoel gehad dat ik niet oud zou worden. Vroeger in de pubertijd vond ik het heel stoer om dat te zeggen, dus of het nu een voorgevoel is geweest of gewoon een uit de hand gelopen imago (ik heb een wilde pubertijd gehad) ik weet het niet. Mijn moeder is op jonge leeftijd overleden, en haar leeftijd (waarop ze stierf), midden 30, is voor mij altijd een gek getal geweest. Het voelt ook gek om die leeftijd langzaamaan zelf te bereiken. Misschien heeft mijn angst/" voorgevoel" daar ook wel mee te maken. Op de een of andere manier ben ik de laatste tijd zo bezig met de dood. Als iemand het heeft over een feestje in december dan vraag ik me af of ik dit wel ga halen. Het is zo bizar, maar een heel serieuze gedachte... En daar word ik dan zo angstig van, want stel dat het niet zomaar een gedachte is maar een voorgevoel of voorspelling? Ik merk dat dit soort gedachten steeds meer in mijn hoofd opkomen, ik word er ook echt verdrietig van. (Niet zozeer om de gedachte, maar ik ben bang dat het een voorspellende gedachte is, een voorgevoel... ) Ook omdat ik een dochtertje heb, en het idee dat ze ook zonder moeder zou moeten opgroeien maakt me heel ongelukkig
Ik snap niet waar deze gedachten vandaan komen, ik ben jong en heb geen extreme gezondheidsklachten, gelukkig. Ik merk dat deze gedachten me erg prikkelbaar maken, ik kan slecht genieten, want " stel dat ik iets ernstigs onder de leden heb en doodga" Ik begin een hypochonder te worden. Ik heb die klachten altijd wel gehad, maar echt concrete angst om dood te gaan of het gevoel te hebben dat ik niet lang meer leef, dat heb ik nooit eerder zo heftig gehad...
Herkent iemand dit? Ik zou hier graag met jullie over willen praten, misschien tips uit te wisselen, want ik wil gewoon gelukkig zijn en genieten. Buiten mijn angsten is er nl genoeg reden om gelukkig te zijn. Misschien maakt dat me wel zo bang...
Liefs, limoncello
Ik heb iets heel geks. Ik ben 30 jaar en heb altijd het gevoel gehad dat ik niet oud zou worden. Vroeger in de pubertijd vond ik het heel stoer om dat te zeggen, dus of het nu een voorgevoel is geweest of gewoon een uit de hand gelopen imago (ik heb een wilde pubertijd gehad) ik weet het niet. Mijn moeder is op jonge leeftijd overleden, en haar leeftijd (waarop ze stierf), midden 30, is voor mij altijd een gek getal geweest. Het voelt ook gek om die leeftijd langzaamaan zelf te bereiken. Misschien heeft mijn angst/" voorgevoel" daar ook wel mee te maken. Op de een of andere manier ben ik de laatste tijd zo bezig met de dood. Als iemand het heeft over een feestje in december dan vraag ik me af of ik dit wel ga halen. Het is zo bizar, maar een heel serieuze gedachte... En daar word ik dan zo angstig van, want stel dat het niet zomaar een gedachte is maar een voorgevoel of voorspelling? Ik merk dat dit soort gedachten steeds meer in mijn hoofd opkomen, ik word er ook echt verdrietig van. (Niet zozeer om de gedachte, maar ik ben bang dat het een voorspellende gedachte is, een voorgevoel... ) Ook omdat ik een dochtertje heb, en het idee dat ze ook zonder moeder zou moeten opgroeien maakt me heel ongelukkig
Ik snap niet waar deze gedachten vandaan komen, ik ben jong en heb geen extreme gezondheidsklachten, gelukkig. Ik merk dat deze gedachten me erg prikkelbaar maken, ik kan slecht genieten, want " stel dat ik iets ernstigs onder de leden heb en doodga" Ik begin een hypochonder te worden. Ik heb die klachten altijd wel gehad, maar echt concrete angst om dood te gaan of het gevoel te hebben dat ik niet lang meer leef, dat heb ik nooit eerder zo heftig gehad...Herkent iemand dit? Ik zou hier graag met jullie over willen praten, misschien tips uit te wisselen, want ik wil gewoon gelukkig zijn en genieten. Buiten mijn angsten is er nl genoeg reden om gelukkig te zijn. Misschien maakt dat me wel zo bang...
Liefs, limoncello
woensdag 13 augustus 2008 om 20:00
ik heb altijd gedacht dat ik maar 30 zou worden. Angst voor de dood belemmerde mij soms wel. Soms ineens hartkloppingen terwijl ik op de bank zat.
Inmiddels ben ik 31 en de angst is mss mede omdat ik DE leeftijd gehad heb, een beetje weg. Ik heb een zoon van anderhalf, en heb met m'n man afgesproken dat we pas gaan tegen de tijd dat we allebei 80 zijn. Hahaha.
Misschien kan een psych je helpen?
Inmiddels ben ik 31 en de angst is mss mede omdat ik DE leeftijd gehad heb, een beetje weg. Ik heb een zoon van anderhalf, en heb met m'n man afgesproken dat we pas gaan tegen de tijd dat we allebei 80 zijn. Hahaha.
Misschien kan een psych je helpen?
woensdag 13 augustus 2008 om 20:06
Hoi Limoncello,
Jouw verhaal komt me bekend voor. Ik ken een vrouw die precies hetzelfde als jij had. Tegen de tijd dat ze jarig was en dezelfde leeftijd bereikte als die haar moeder had toen zij overleed,moest ze zelfs in d ziektewet omdat ze het gewoon niet meer aankon. Zij heeft toen hulp gezocht omdat haar dit uiteraard erg belemmerde in haar leventje. Nu gaat het goed met haar. Het is zon spanning die je opbouwt in je koppie,goed dat je het bespreekbaar maakt. Ik hoop dat je reacties krijgt waar je echt iets aan hebt..
Succes!!
Jouw verhaal komt me bekend voor. Ik ken een vrouw die precies hetzelfde als jij had. Tegen de tijd dat ze jarig was en dezelfde leeftijd bereikte als die haar moeder had toen zij overleed,moest ze zelfs in d ziektewet omdat ze het gewoon niet meer aankon. Zij heeft toen hulp gezocht omdat haar dit uiteraard erg belemmerde in haar leventje. Nu gaat het goed met haar. Het is zon spanning die je opbouwt in je koppie,goed dat je het bespreekbaar maakt. Ik hoop dat je reacties krijgt waar je echt iets aan hebt..
Succes!!
woensdag 13 augustus 2008 om 20:12
Dankjulliewel voor jullie reacties. Ik ben al onder behandeling van een psych, maar heb dit nooit zo concreet besproken, ik vind het ook zoiets geks... En daarnaast wordt het zo " echt" als je het gaat bespreken, dit opschrijven vond ik ook al eng, bang dat het dan echt een soort " voorspelling" begint te worden. Over bijgeloof gesproken ...
Fijn (hoewel, niet voor jullie tuuk) dat jullie dit herkennen/in je omgeving hebben meegemaakt, je denkt echt dat je de enige bent...
Krokusje, had het bij jou een reden dat je dit gevoel juist bij 30 had? Of was het ook meer een gevoel? Fijn dat je dat gevoel nu niet meer hebt, ik hoop dat het bij mij ook over gaat...
Fijn (hoewel, niet voor jullie tuuk) dat jullie dit herkennen/in je omgeving hebben meegemaakt, je denkt echt dat je de enige bent...
Krokusje, had het bij jou een reden dat je dit gevoel juist bij 30 had? Of was het ook meer een gevoel? Fijn dat je dat gevoel nu niet meer hebt, ik hoop dat het bij mij ook over gaat...
woensdag 13 augustus 2008 om 20:21
Moeilijk te zeggen of het serieus is of angst. Daarom heb ik dit stuk meermaals weggeveegd en opnieuw proberen te schrijven.
Er reizen een heleboel vragen, die jij jezelf misschien zou moeten stellen om te zien of het serieus is of niet.
Allereerst is het belangrijk te weten waardoor je moeder zo vroeg is gestorven. Was het een ongeluk, dan kun je het onder het kopje angst scharen en dus irrieel.
Was het een erfelijke aandoening, dan lijkt het me zinvol om hier onderzoek naar te laten doen. Vanaf dat punt kun je dan verder.
Hoe oud was jezelf toen je moeder overleed en ben je aan rouwen toegekomen? Ben je je juist zo "stoer" gaan gedragen omdat je er eigenlijk niet mee kon/wilde omgaan en was dit jouw manier van ermee dealen? Had je het gevoel dat juist jij sterk moest zijn.....omdat.....tja hier kun je alles invullen.
Soms is stoer doen omdat je denkt dat je stoer bent, soms is het om een ander te beschermen zoals misschien je vader en broertjes/zusjes. Je kunt er door die houding voor jouw gevoel beter zijn.
Straks meer, even eten op tafel toveren.
Er reizen een heleboel vragen, die jij jezelf misschien zou moeten stellen om te zien of het serieus is of niet.
Allereerst is het belangrijk te weten waardoor je moeder zo vroeg is gestorven. Was het een ongeluk, dan kun je het onder het kopje angst scharen en dus irrieel.
Was het een erfelijke aandoening, dan lijkt het me zinvol om hier onderzoek naar te laten doen. Vanaf dat punt kun je dan verder.
Hoe oud was jezelf toen je moeder overleed en ben je aan rouwen toegekomen? Ben je je juist zo "stoer" gaan gedragen omdat je er eigenlijk niet mee kon/wilde omgaan en was dit jouw manier van ermee dealen? Had je het gevoel dat juist jij sterk moest zijn.....omdat.....tja hier kun je alles invullen.
Soms is stoer doen omdat je denkt dat je stoer bent, soms is het om een ander te beschermen zoals misschien je vader en broertjes/zusjes. Je kunt er door die houding voor jouw gevoel beter zijn.
Straks meer, even eten op tafel toveren.
woensdag 13 augustus 2008 om 20:29
Bij mij is het nog een slagje erger: iemand waarbij alle andere voorspellingen over mij uit zijn gekomen, heeft mij ook voorspeld dat ik op mijn 42ste dood zou gaan. Hoe serieus moet je dat nemen?
Ik geloof het wel omdat alles wat ze gezegd heeft uit is gekomen, de meest vreemde dingen waar ik toentertijd niets van begreep. Ik heb ook een zoontje van 3 en ben nu 25. Om heel eerlijk te zijn (en dit weet dus helemaal niemand IRL) is deze voorspelling een van de redenen geweest voor mij en mister Zwieber om vroeg aan een kind te beginnen. Want je weet maar nooit. Ik heb zelfs hele boekwerken voor de kleine geschreven zodat hij later weet, als hij dus 20 is, hoe zijn moeder op die leeftijd was enzo. En anders is het ook leuk te lezen als ik pas op mijn 89ste dood.
Ik voel me er niet gestresst bij. MIsschien omdat de voorspellingen mij gedaan zijn toen ik 12 was en dus al heel lang met deze kennis leef. Ik heb me er altijd bij neergelegd op de een of andere manier. Misschien verandert dat wel als ik ouder wordt.
Ik geloof het wel omdat alles wat ze gezegd heeft uit is gekomen, de meest vreemde dingen waar ik toentertijd niets van begreep. Ik heb ook een zoontje van 3 en ben nu 25. Om heel eerlijk te zijn (en dit weet dus helemaal niemand IRL) is deze voorspelling een van de redenen geweest voor mij en mister Zwieber om vroeg aan een kind te beginnen. Want je weet maar nooit. Ik heb zelfs hele boekwerken voor de kleine geschreven zodat hij later weet, als hij dus 20 is, hoe zijn moeder op die leeftijd was enzo. En anders is het ook leuk te lezen als ik pas op mijn 89ste dood.
Ik voel me er niet gestresst bij. MIsschien omdat de voorspellingen mij gedaan zijn toen ik 12 was en dus al heel lang met deze kennis leef. Ik heb me er altijd bij neergelegd op de een of andere manier. Misschien verandert dat wel als ik ouder wordt.
woensdag 13 augustus 2008 om 20:43
heeeeeeeeeel herkenbaar.
mijn vader heeft altijd gezegd dat hij niet ouder zou worden als 50. 26-05-08 is hij plotsling overleden op zijn 50e!
*zijn vader is ook overleden op zijn 50e, ook aan een acute hartaanval*
gekgenoeg zeg ik zelf ook altijd dat ik niet oud zal worden, als sinds ik heeel jong ben natuurlijk zei mijn vader dat toen wij nog klein waren niet tegen ons dus het idee komt niet van hem het was later pas dat we er van elkaar achter kwamen toch heb ik ook ik altijd 50 in gedachte gehad echt al sinds ik me kan herinneren.ik baseer het nergens op ik 'voel' het ofzo... en nu blijkt dat mijn vader ook nog eens gelijk heeft gehad bij hem ,vind ik het extra eng/gek.
mijn vader heeft altijd gezegd dat hij niet ouder zou worden als 50. 26-05-08 is hij plotsling overleden op zijn 50e!
*zijn vader is ook overleden op zijn 50e, ook aan een acute hartaanval*
gekgenoeg zeg ik zelf ook altijd dat ik niet oud zal worden, als sinds ik heeel jong ben natuurlijk zei mijn vader dat toen wij nog klein waren niet tegen ons dus het idee komt niet van hem het was later pas dat we er van elkaar achter kwamen toch heb ik ook ik altijd 50 in gedachte gehad echt al sinds ik me kan herinneren.ik baseer het nergens op ik 'voel' het ofzo... en nu blijkt dat mijn vader ook nog eens gelijk heeft gehad bij hem ,vind ik het extra eng/gek.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
woensdag 13 augustus 2008 om 20:44
Misschien dat dat later wel zo is hoor maar je kan er zo weinig aan doen. Ik probeer eigenlijk juist extra te genieten van het leven. Ik zeg ook elke dag aan mister Zwieber en Zwiepje hoeveel ik van ze hou want ik wil niet dat ze daar ooit aan twijfelen mocht ik toch eerder doodgaan (ha, want dat kan ook natuurlijk!). Maar over het algemeen heb ik me er wel redelijk op ingesteld. Ook wel lekker om de overgang niet door te hoeven!
woensdag 13 augustus 2008 om 20:48
woensdag 13 augustus 2008 om 20:50
ik heb hem even aangevult:
heeeeeeeeeel herkenbaar.
mijn vader heeft altijd gezegd dat hij niet ouder zou worden als 50. 26-05-08 is hij plotsling overleden op zijn 50e!
*zijn vader is ook overleden op zijn 50e, ook aan een acute hartaanval*
gekgenoeg zeg ik zelf ook altijd dat ik niet oud zal worden, als sinds ik heeel jong ben natuurlijk zei mijn vader dat toen wij nog klein waren niet tegen ons dus het idee komt niet van hem het was later pas dat we er van elkaar achter kwamen toch heb ik ook ik altijd 50 in gedachte gehad echt al sinds ik me kan herinneren.ik baseer het nergens op ik 'voel' het ofzo... en nu blijkt dat mijn vader ook nog eens gelijk heeft gehad bij hem ,vind ik het extra eng/gek.
ik leef ook echt in het nu, natuurlijk met onwijs veel ups and down... maar ik zit al bijna op de helft van mijn leven!
* zucht * dat ik niet de enige was wist ik van mijn vader maar dat er nog veel meer waren...
heeeeeeeeeel herkenbaar.
mijn vader heeft altijd gezegd dat hij niet ouder zou worden als 50. 26-05-08 is hij plotsling overleden op zijn 50e!
*zijn vader is ook overleden op zijn 50e, ook aan een acute hartaanval*
gekgenoeg zeg ik zelf ook altijd dat ik niet oud zal worden, als sinds ik heeel jong ben natuurlijk zei mijn vader dat toen wij nog klein waren niet tegen ons dus het idee komt niet van hem het was later pas dat we er van elkaar achter kwamen toch heb ik ook ik altijd 50 in gedachte gehad echt al sinds ik me kan herinneren.ik baseer het nergens op ik 'voel' het ofzo... en nu blijkt dat mijn vader ook nog eens gelijk heeft gehad bij hem ,vind ik het extra eng/gek.
ik leef ook echt in het nu, natuurlijk met onwijs veel ups and down... maar ik zit al bijna op de helft van mijn leven!
* zucht * dat ik niet de enige was wist ik van mijn vader maar dat er nog veel meer waren...
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
woensdag 13 augustus 2008 om 21:03
@ limoncello
Soms kloppen dat soort gevoelens, soms niet. Ik heb altijd gedacht dat mijn vader niet oud zou worden, al van kleins af aan, maar hij is er gelukkig nog steeds. Mijn stiefmoeder heeft altijd gedacht dat mijn stiefbroer niet oud zou worden, hij heeft de 30 nooit gehaald. Of het voorgevoel klopt of niet, kan alleen de tijd uitwijzen. Veel belangrijker is het om elke dag te leven of het je laatste dag zal zijn en daar volop van te genieten.
@Mies85
Soms kloppen dat soort gevoelens, soms niet. Ik heb altijd gedacht dat mijn vader niet oud zou worden, al van kleins af aan, maar hij is er gelukkig nog steeds. Mijn stiefmoeder heeft altijd gedacht dat mijn stiefbroer niet oud zou worden, hij heeft de 30 nooit gehaald. Of het voorgevoel klopt of niet, kan alleen de tijd uitwijzen. Veel belangrijker is het om elke dag te leven of het je laatste dag zal zijn en daar volop van te genieten.
@Mies85
anoniem_41160 wijzigde dit bericht op 13-08-2008 22:21
Reden: gewijzigd ivm privacy
Reden: gewijzigd ivm privacy
% gewijzigd
woensdag 13 augustus 2008 om 21:10
ja je hebt gelijk, ik heb hem op hyves staan ja... en die is prive dus... zijn we daar vrienden? ik kan nu niet bij mijn mail waar ik dit account mee gemaakt heb maar wel bij mijn hyves... en anders lees ik het morgen wel natuurlijk. ik ben echt helemaal ondersteboven echt waar.
en nu huil ik. en waarom? geen idee
en nu huil ik. en waarom? geen idee
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
woensdag 13 augustus 2008 om 21:17
prima, sjeetje ik ben weer normaal. pff haha.
dit had ik niet verwacht en op het moment... kan ik weinig hebben. en mijn hele leven ligt hier op het forum wordt ik ook nog herkent haha.
nouja ik ken dit gevoel dus... nu weer ontopic :P
dit had ik niet verwacht en op het moment... kan ik weinig hebben. en mijn hele leven ligt hier op het forum wordt ik ook nog herkent haha.
nouja ik ken dit gevoel dus... nu weer ontopic :P
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
woensdag 13 augustus 2008 om 21:20
Ik hoop dat het geen serieus voorgevoel is, want heb twee prachtige meiden en ik wil nu minstens 100 worden..
woensdag 13 augustus 2008 om 21:51
Jeetje wat een verhalen zeg. Moeilijk te zeggen of het een voorgevoel is dat gaat uitkomen of niet. Dat weet je alleen achteraf. Zelf heb ik het omgekeerde; ik denk al van kinds af aan dat ik 94 ga worden. Terwijl ik het schrijf denk ik "dat is de goden verzoeken, om dat hier zo zwart op wit neer te zetten", maar ik voel het echt zo. Ik heb geen enkele reden om dat te denken, hoewel mijn opa's, oma's en nog overgrootouders wel allemaal heel oud zijn geworden. Dus misschien is het dat. Als ik het haal, laat ik het hier tegen die tijd nog wel weten...haha.
Er is mij eens een voorspelling gedaan door iemand die heel goed kon pendelen, dat ik 3 kinderen zou krijgen. Ik heb er nu twee en het ziet er naar uit dat het daarbij blijft vanwege bepaalde redenen. Toch zou ik niet verbaasd zijn als het uitkomt. Ik geloof ergens wel in die dingen.
Zwieber, dat jij dat kunt. Je zegt dat je je er op ingesteld hebt, maar hoe zal dat voelen als je straks 41 bent? Leef je dan niet in ontzettende angst? Ik zou dat wel hebben. Weet je ook waar je dan aan dood zult gaan (even cru gezegd?). Jeetje, ik zou dat niet willen weten.
Nog een laatste gedachte; ik heb soms ook voorgevoelens of angsten. En juist door me daar dan bewust van te zijn (bijvoorbeeld angst dat mijn kind wegloopt of kwijtraakt) denk ik dat het niet gaat gebeuren. Door er even aan gedacht te hebben is het al gepasseerd en gebeurd het gewoon niet. Rare gedachte he?
Er is mij eens een voorspelling gedaan door iemand die heel goed kon pendelen, dat ik 3 kinderen zou krijgen. Ik heb er nu twee en het ziet er naar uit dat het daarbij blijft vanwege bepaalde redenen. Toch zou ik niet verbaasd zijn als het uitkomt. Ik geloof ergens wel in die dingen.
Zwieber, dat jij dat kunt. Je zegt dat je je er op ingesteld hebt, maar hoe zal dat voelen als je straks 41 bent? Leef je dan niet in ontzettende angst? Ik zou dat wel hebben. Weet je ook waar je dan aan dood zult gaan (even cru gezegd?). Jeetje, ik zou dat niet willen weten.
Nog een laatste gedachte; ik heb soms ook voorgevoelens of angsten. En juist door me daar dan bewust van te zijn (bijvoorbeeld angst dat mijn kind wegloopt of kwijtraakt) denk ik dat het niet gaat gebeuren. Door er even aan gedacht te hebben is het al gepasseerd en gebeurd het gewoon niet. Rare gedachte he?
woensdag 13 augustus 2008 om 22:34
Nog een laatste gedachte; ik heb soms ook voorgevoelens of angsten. En juist door me daar dan bewust van te zijn (bijvoorbeeld angst dat mijn kind wegloopt of kwijtraakt) denk ik dat het niet gaat gebeuren. Door er even aan gedacht te hebben is het al gepasseerd en gebeurd het gewoon niet. Rare gedachte he?[/quote]
Dat heb ik ook! :-) Hoewel ik me er soms wel door laat lijden hoor, net als de reden van dit topic. Dan denk ik: Ik denk dit toch niet zomaar? Het betekent vast iets! En dan zie ik mijn man alweer hoofdschuddend naar me kijken, want volgens hem is er van al mijn voorspellingen nog nooit een uitgekomen... Ik weet eigenlijk nieteens of dat klopt. Meestal gaat het om een gevoel wat ik bij mensen heb en dat klopt vaak wel. Maar mijn voorspellingen kloppen niet altijd... Toch speelt dit/de voorgevoel/angst mbt het gevoel dat ik misschien niet oud ga worden een hele grote rol in mijn leven... Sterker nog, ik kan gewoon niet genieten omdat het zo vaak in mijn gedachten opkomt...
Dat heb ik ook! :-) Hoewel ik me er soms wel door laat lijden hoor, net als de reden van dit topic. Dan denk ik: Ik denk dit toch niet zomaar? Het betekent vast iets! En dan zie ik mijn man alweer hoofdschuddend naar me kijken, want volgens hem is er van al mijn voorspellingen nog nooit een uitgekomen... Ik weet eigenlijk nieteens of dat klopt. Meestal gaat het om een gevoel wat ik bij mensen heb en dat klopt vaak wel. Maar mijn voorspellingen kloppen niet altijd... Toch speelt dit/de voorgevoel/angst mbt het gevoel dat ik misschien niet oud ga worden een hele grote rol in mijn leven... Sterker nog, ik kan gewoon niet genieten omdat het zo vaak in mijn gedachten opkomt...
