Psyche
alle pijlers
Slachtoffer geluidsgeweld, wie herkent dit?
maandag 7 april 2008 om 12:06
Maandenlang werd ik geteisterd door geluidsoverlast van muziek van diverse buren. Ik woon in een helaas niet goed geïsoleerde flat en het afgelopen jaar zijn er veel nieuwe buren om me heen komen wonen. Ben druk bezig geweest met overlastmeldingen bij politie en woningbouwstichting. Dit alles heeft me op een gegeven moment behoorlijk opgebroken. Ik heb er psychische klachten van gekregen en behoorlijk ook. Ik slik al maanden kalmeringsmiddelen voor de zwaarste momenten en inmiddels krijg ik therapie. Zelfs op dagen dat er geen overlast is, ben ik alert op muziekjes. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, maar mijn leven ziet er momenteel meer uit als overleven en ik zit er vaak doorheen. Dit is misschien maar heel summier, maar ik vind het moeilijk om mijn verhaal te formuleren. Vroeger dacht ik misschien heel badinerend over geluidsoverlast, maar ik heb nu zelf ondervonden wat voor een effect het op iemand kan hebben.
Zijn er mensen hier die dit herkennen? Hoe gaan jullie ermee om?
Zijn er mensen hier die dit herkennen? Hoe gaan jullie ermee om?
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 7 april 2008 om 12:25
Ja, ik denk dat het ook zo is Yoyo. Geluidsoverlast is niet meer het probleem hier.
Een vriendin van mij kampt nu met hetzelfde. Haar buren bezorgen haar veel overlast en inmiddels is zij er zo overspannen van dat ze niks meer kan hebben van haar buren.
Ook is de woningbouwvereniging op gesprek geweest bij haar en ook is zij erop gewezen, dat waar gewoond wordt, geleefd wordt en er dus altijd geluiden van buren zijn.
Prima er zijn in jouw situatie 2 opties:
- Leren leven met geluiden van anderen (dat kan, zal je zeker ook in therapie geleerd worden)
- Verhuizen, maar dan is het de vraag of het probleem opgelost wordt.
Een vriendin van mij kampt nu met hetzelfde. Haar buren bezorgen haar veel overlast en inmiddels is zij er zo overspannen van dat ze niks meer kan hebben van haar buren.
Ook is de woningbouwvereniging op gesprek geweest bij haar en ook is zij erop gewezen, dat waar gewoond wordt, geleefd wordt en er dus altijd geluiden van buren zijn.
Prima er zijn in jouw situatie 2 opties:
- Leren leven met geluiden van anderen (dat kan, zal je zeker ook in therapie geleerd worden)
- Verhuizen, maar dan is het de vraag of het probleem opgelost wordt.
maandag 7 april 2008 om 12:49
Yoyo, je hebt gelijk. Het is niet meer zozeer de overlast, maar ik zit met de naweeën. Ik heb overigeens geen last van leefgeluiden, maar ik kan muziek van anderen niet meer verdragen. Het is hier ook erg uit de hand gelopen. De woningbouwstichting heeft een bureau op ons afgestuurd en die constateerde ook dat het hier erg extreem geweest is en dat het hier waarschijnlijk niet minder zal worden, eerder meer. De ene overlastveroorzaker trekt de andere mee, de houding hier is: o, als die harde muziek kan draaien, dan kan ik het ook. Hier heeft de woningbouwstichting de duimschroeven aangedraaid bij de buren, dus gezegd dat harde muziek echt niet meer kan. Maar zelfs als het nu rustig is, ben ik onrustig. Ik volg therapie, maar ik kan niet zeggen dat ik daar al echt baat bij heb. Het advies van dat bureau was overigens wel om te gaan verhuizen naar een rustigere woonomgeving. Dat bureau schijnt hier wel vaker te zijn geweest in deze flats, omdat het hier een behoorlijke chaos is wat woonproblemen betreft. Maar goed, ik zit dus met de naweeën en dat maakt me zo kapot, zo voelt het. Iedere keer als ik weer een muziekje hoor, sla ik op tilt. Want ook al zijn de buren gewaarschuwd, toch proberen ze iedere keer weer opnieuw de grenzen te verleggen.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 7 april 2008 om 13:06
Ik snap je probleem en heb ook te maken gehad met geluidsoverlast van de buren. Het ging maar om 1 buurmeisje maar haar dagelijkse herrie maakte me gek, nooit eens rust. Praten hielp maar even en de erbij gehaalde woningbouwvereniging kon ondanks herhaaldelijke gesprekken met haar niet veel doen omdat ik de enige was die klaagde. Later bleek dat haar andere buren ook over haar klaagden maar tegen die politie dus we klaagden langs elkaar heen.
Maar goed. Toen we op het politiebureau zaten omdat zij mij ging bedreigen omdat ze mijn kat kon horen heeft ze eieren voor haar geld gekozen en is ze met haar partner elders gaan wonen. Bij elkaar heeft de ellende zo´n 7 jaar geduurd.
Ik begrijp dat therapie niet helpt. Alleen misschien om te accepteren dat mensen egoistisch kunnen zijn en niet bereid zijn om rekening te houden met andere mensen. Wellicht speelt dat bij jou een rol? Dit leid ik een beetje af uit jouw laatste zin dat mensen toch weer opnieuw de grenzen proberen te verleggen. Bij mij speelde het wel een rol, ik was soms kwader over haar houding (ikke ikke ikke) dan de daadwerkelijke geluidsoverlast. Vooral omdat ik wel zo braaf ben dat ik altijd met andere mensen rekening hou. En het niet goed kan accepteren als andere mensen niet zo denken.
Ik snap het als je niet wilt verhuizen maar soms heiligt het doel de middelen. Ik woon nu in een beter geisoleerde woning en hierdoor is er nauwelijks meer overlast.
Heel veel sterkte!
Maar goed. Toen we op het politiebureau zaten omdat zij mij ging bedreigen omdat ze mijn kat kon horen heeft ze eieren voor haar geld gekozen en is ze met haar partner elders gaan wonen. Bij elkaar heeft de ellende zo´n 7 jaar geduurd.
Ik begrijp dat therapie niet helpt. Alleen misschien om te accepteren dat mensen egoistisch kunnen zijn en niet bereid zijn om rekening te houden met andere mensen. Wellicht speelt dat bij jou een rol? Dit leid ik een beetje af uit jouw laatste zin dat mensen toch weer opnieuw de grenzen proberen te verleggen. Bij mij speelde het wel een rol, ik was soms kwader over haar houding (ikke ikke ikke) dan de daadwerkelijke geluidsoverlast. Vooral omdat ik wel zo braaf ben dat ik altijd met andere mensen rekening hou. En het niet goed kan accepteren als andere mensen niet zo denken.
Ik snap het als je niet wilt verhuizen maar soms heiligt het doel de middelen. Ik woon nu in een beter geisoleerde woning en hierdoor is er nauwelijks meer overlast.
Heel veel sterkte!
maandag 7 april 2008 om 13:08
Zou ik toch ook even op het andere topic kijken, daar waren een paar van de posters ook wanhopig.
Heb er zelf ook last van gehad en ben uiteindelijk verhuisd.
En na bijna 10 jaar zonder herrie kan ik eindelijk zeggen dat ik enigszins begin te ontspannen en niet meer bij een beetje geluid denk dat het weer gaat beginnen...
Heb er zelf ook last van gehad en ben uiteindelijk verhuisd.
En na bijna 10 jaar zonder herrie kan ik eindelijk zeggen dat ik enigszins begin te ontspannen en niet meer bij een beetje geluid denk dat het weer gaat beginnen...
maandag 7 april 2008 om 13:17
Jesper, jij vat het heel goed samen. Bij mij is het inderdaad ook de woede dat sommige mensen maar raak leven zonder rekening te houden met een ander. Een buurvrouw die frustraties uitleefde op het draaien van harde muziek. Dat ik er last van had, boeide haar niet. Bovenburen eigenlijk eender. Ze hadden toch recht op het geven overlast tot 22 uur 's avonds? Dat was hun redenatie, overdag moest het allemaal maar kunnen. Ik ben zover dat ik dolgraag wil verhuizen. Punt is helaas dat ik in een regio woon waar je jàren meettijd nodig hebt voor andere woonruimte. Maar we gaan het nu maar met urgentie etc proberen. Vanwege mijn slechte gezondheid(chronische moeheid) heb ik ook veel rust nodig, ook overdag.
In deze omgeving zal ik niet meer tot herstel komen.
In deze omgeving zal ik niet meer tot herstel komen.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 7 april 2008 om 13:28
Hoi Prima69,
Ik hoop dat het met een urgentie gaat lukken om weg te komen. Wellicht dat de woningbouwvereniging ook kan helpen om je elders te plaatsen in een van hun woningen? Ze weten immers van de overlast.
Bij mij was het ook moeilijk om wat anders te vinden omdat ik in het centrum van een van de grote steden woonde en daar eigenlijk niet weg wilde. Maar iets anders betaalbaars vinden daar was heel moeilijk.
Accepteren van andermans asociale gedrag heb ik inmiddels wel geleerd. Aso´s kom je namelijk ook op je werk, in de bios en in het verkeer tegen. Ik heb geen zin meer om overspannen of zwaar geirriteerd te raken omdat ik andermans asociale gedrag niet kan accepteren of verdragen. Je kunt een ander niet veranderen, alleen jezelf. En dat heb ik door schade en schande geleerd.
Ik hoop dat het met een urgentie gaat lukken om weg te komen. Wellicht dat de woningbouwvereniging ook kan helpen om je elders te plaatsen in een van hun woningen? Ze weten immers van de overlast.
Bij mij was het ook moeilijk om wat anders te vinden omdat ik in het centrum van een van de grote steden woonde en daar eigenlijk niet weg wilde. Maar iets anders betaalbaars vinden daar was heel moeilijk.
Accepteren van andermans asociale gedrag heb ik inmiddels wel geleerd. Aso´s kom je namelijk ook op je werk, in de bios en in het verkeer tegen. Ik heb geen zin meer om overspannen of zwaar geirriteerd te raken omdat ik andermans asociale gedrag niet kan accepteren of verdragen. Je kunt een ander niet veranderen, alleen jezelf. En dat heb ik door schade en schande geleerd.
maandag 7 april 2008 om 13:44
Zou het alleen om mezelf gaan zou ik zo deze regio uitgaan. Maar ja, ik heb kinderen die voor hun opleiding toch erg afhankelijk zijn van deze plaats en of omgeving. En we hebben hier natuurlijk ook onze sociale contacten etc.
Ik heb een blik geworpen op het topic op Actueel, ik begrijp alleen dat daar de TO van haar probleem nu af is doordat ze een koopwoning heeft weten te bemachtigen. Verder wordt er niet meer echt gereageerd zie ik.
Waar ik eigenlijk inderdaad meer op zoek naar ben, is hoe anderen omgaan met hun psychische klachten die ze eraan overgehouden hebben. Want van dat niet kunnen ontspannen is zeer herkenbaar. Met oxazepam kan ik een beetje de onrust wat onderdrukken. Ik slik inmiddels ook amitryptiline als antidepressivum( het middel slikte ik al vanwege pijnklachten in een dosis die niet antidepressief werkt, dus voor de psychiater was de stap om dan maar dit middel uit te bouwen naar een dosis die voor depressie werkt logisch, mijn lichaam was toch al aan de stoffen gewend en om er nou een ander middel naast te slikken is ook niet handig).
Ik heb een blik geworpen op het topic op Actueel, ik begrijp alleen dat daar de TO van haar probleem nu af is doordat ze een koopwoning heeft weten te bemachtigen. Verder wordt er niet meer echt gereageerd zie ik.
Waar ik eigenlijk inderdaad meer op zoek naar ben, is hoe anderen omgaan met hun psychische klachten die ze eraan overgehouden hebben. Want van dat niet kunnen ontspannen is zeer herkenbaar. Met oxazepam kan ik een beetje de onrust wat onderdrukken. Ik slik inmiddels ook amitryptiline als antidepressivum( het middel slikte ik al vanwege pijnklachten in een dosis die niet antidepressief werkt, dus voor de psychiater was de stap om dan maar dit middel uit te bouwen naar een dosis die voor depressie werkt logisch, mijn lichaam was toch al aan de stoffen gewend en om er nou een ander middel naast te slikken is ook niet handig).
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 7 april 2008 om 14:03
Ja ik werd ook altijd gek van gestommel en krakende vloeren in het appartement waar ik zat. Doodongelukkig werd ik er. Ik werd er heel gestresst van dus kan me heel goed voorstellen hoe jij je voelt. Mijn vriend had nergens last van maarja die zit anders in elkaar.
Ik ben verhuisd, maar erger me nog steeds bijvoorbeeld aan brommers en klierende kinderen voor de deur.
Ja het is een afwijking maar zorg dat je ergens gaat wonen waar de overlast minimaal is.
Dus op een hoek of op een bovenste etage.
In plaats van jezelf vol te stoppen met mediacatie zou ik er voor zorgen dat je het heft in eigen hand neemt en je situatie aanpakt. Jammer dan voor je kinderen dat ze wat verder moeten fietsen, maar zo hebben ze toch niet zo veel aan je als jij ongelukkig bent?
Succes en sterkte.
Ik ben verhuisd, maar erger me nog steeds bijvoorbeeld aan brommers en klierende kinderen voor de deur.
Ja het is een afwijking maar zorg dat je ergens gaat wonen waar de overlast minimaal is.
Dus op een hoek of op een bovenste etage.
In plaats van jezelf vol te stoppen met mediacatie zou ik er voor zorgen dat je het heft in eigen hand neemt en je situatie aanpakt. Jammer dan voor je kinderen dat ze wat verder moeten fietsen, maar zo hebben ze toch niet zo veel aan je als jij ongelukkig bent?
Succes en sterkte.
maandag 7 april 2008 om 16:08
Wij zijn bezig met het aanpakken van de situatie, helaas stuit je op een muur van bureaucratie. Dus hebben we daar maar hulp voor ingeschakeld in de vorm van maatschappelijk werk. Want zelf kunnen we dat maar met moeite aan.
Wij hebben gekeken in de regio buiten ons verzorgingsgebied, maar dan zit je al gauw vast aan plaatsen die 30 kilometer buiten onze huidige woonplaats zitten. We hebben geen auto en zijn dan afhankelijk van (gebrekkig) openbaar vervoer. In sommige van die dorpen rijdt de bus op zondag al bijvoorbeeld niet of je hebt te maken met een belbus. Mijn kinderen zouden zoveel reistijd kwijt zijn, dat is echt niet te doen. Zeker niet voor mijn jongste die over een jaar naar het voortgezet onderwijs zal moeten en niet zomaar op elke middelbare school terechtkan(heeft waarschijnlijk individueel onderwijs nodig). Dus we proberen nu maar met de hulp die we nu hebben om een voor ons geschikte woonruimte te krijgen. Maar de weg zal helaas nog lang zijn. Dus voorlopig zit ik helaas vast aan kalmeringstabletten. Het is niet anders. De huisarts en de psychiater noemen het een noodgreep en snappen dat het soms even niet anders kan.
Wij hebben gekeken in de regio buiten ons verzorgingsgebied, maar dan zit je al gauw vast aan plaatsen die 30 kilometer buiten onze huidige woonplaats zitten. We hebben geen auto en zijn dan afhankelijk van (gebrekkig) openbaar vervoer. In sommige van die dorpen rijdt de bus op zondag al bijvoorbeeld niet of je hebt te maken met een belbus. Mijn kinderen zouden zoveel reistijd kwijt zijn, dat is echt niet te doen. Zeker niet voor mijn jongste die over een jaar naar het voortgezet onderwijs zal moeten en niet zomaar op elke middelbare school terechtkan(heeft waarschijnlijk individueel onderwijs nodig). Dus we proberen nu maar met de hulp die we nu hebben om een voor ons geschikte woonruimte te krijgen. Maar de weg zal helaas nog lang zijn. Dus voorlopig zit ik helaas vast aan kalmeringstabletten. Het is niet anders. De huisarts en de psychiater noemen het een noodgreep en snappen dat het soms even niet anders kan.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 7 april 2008 om 18:22
Ik werd op een gegeven moment ook gek van geluiden en allerlei soorten (o.a. drugs)overlast, contactgeluiden, muziek, studenten. Dat je thuiskomt en meteen weer gespannen bent. Het drijft je tot de rand van de waanzin.
Ik woon nu een keer zo klein, EUR 200,00 duurder. Geen balkon meer, geen tuin. Maar een stuk stiller! Ik ben een stuk ontspannener. Dat ik vaak geen radio of TV aan heb, dat het gewoon stil is, zonder dat ik andere geluiden moet "maskeren".
Veel sterkte! Ik weet wat het is!
Ik woon nu een keer zo klein, EUR 200,00 duurder. Geen balkon meer, geen tuin. Maar een stuk stiller! Ik ben een stuk ontspannener. Dat ik vaak geen radio of TV aan heb, dat het gewoon stil is, zonder dat ik andere geluiden moet "maskeren".
Veel sterkte! Ik weet wat het is!
maandag 7 april 2008 om 18:28
Ik kan het me heel goed voorstellen. Mijn buren hebben een paar maanden lang enorme overlast veroorzaakt. Continu keiharde muziek, alles trilde in mijn huis. Het ging psychisch al niet goed met me en ik werd er echt wanhopig van. Heel veel geklaagd maar niets hielp. En ineens was het stil. Weet niet waarom maar ben er heel blij mee. Buren wonen er nog maar zetten nu een koptelefoon op ofzo. Of de boxen zijn doorgebrand ;) Maar met mij gaat het beter, mijn hartkloppingenen en stress zijn voorbij! Ik heb geen tips want heb dus geen idee waarom de buren ineens sociaal werden. Wil je wel heel veel sterkte wensen en hoop dat er een oplossing komt want ik weet hoe erg het is.
maandag 7 april 2008 om 21:17
Ook wij hebben veel ervaring met geluidsoverlast. Dat kan inderdaad veel spanning geven. Als je iedere keer maar de tv of muziek harder moet zetten om de herrie niet te horen dat is heel vervelend.
Ik probeer voor me zelf ook onderscheid te maken tussen de werkelijke herrie en het feit dat mensen zo aso kunnen zijn! Maar dat is soms moeilijk. Inmiddels heb je zo'n hekel gekregen aan die mensen dat je het niet gemakkelijk anders kunt zien.
Woningbouw of politie heeft ons niet echt kunnen helpen. Helaas sta je al snel als 'zeurders' bekend. Die omgekeerde wereld, daar heb ik moeite mee.
Gelukkig gaat het nu beter. Maar verhuizen vind ik ook niet direct een optie. Je weet nooit wat je elders weer tegen komt. Het gaat niet altijd om een goed geisoleerd huis, soms is het ook in de tuin een behoorlijke herrie.
Waar ik ook moeite mee heb is als andere buurtgenoten er ook last van hebben maar daar niks van durven zeggen. Soms zou het beter zijn om met zijn allen actie te ondernemen.
Ik probeer voor me zelf ook onderscheid te maken tussen de werkelijke herrie en het feit dat mensen zo aso kunnen zijn! Maar dat is soms moeilijk. Inmiddels heb je zo'n hekel gekregen aan die mensen dat je het niet gemakkelijk anders kunt zien.
Woningbouw of politie heeft ons niet echt kunnen helpen. Helaas sta je al snel als 'zeurders' bekend. Die omgekeerde wereld, daar heb ik moeite mee.
Gelukkig gaat het nu beter. Maar verhuizen vind ik ook niet direct een optie. Je weet nooit wat je elders weer tegen komt. Het gaat niet altijd om een goed geisoleerd huis, soms is het ook in de tuin een behoorlijke herrie.
Waar ik ook moeite mee heb is als andere buurtgenoten er ook last van hebben maar daar niks van durven zeggen. Soms zou het beter zijn om met zijn allen actie te ondernemen.
maandag 7 april 2008 om 22:24
Hallo allemaal, heel erg bedankt voor alle reacties. Ik weet het, het is heel moeilijk om tips te geven.
Wat in mijn wijk niet meehelpt, is dat mensen hier niet echt lang blijven wonen. Heel wat mensen, die ik wel aardige buren vond, zijn het afgelopen jaar weggegaan. Ook omdat ze overlast ervaren hebben. Zelfs onze huismeester zegt dat de kans op overlast hier gewoon enorm groot geworden is de laatste jaren. Hij ziet het hier helaas afglijden en snapt heel goed dat we hier weg willen, zelfs hij raadt het eigenlijk aan. Moet je nagaan en hij is in dienst van de woningbouwstichting.
Een positief puntje dat ik de laatste tijd hier ervaren heb, zijn nieuwe onderburen. Die kwamen heel netjes vragen of wij soms hun radio konden horen, omdat ze het volume aan het afstellen waren en ze wilden niet dat wij de radio konden horen. Als ze allemaal zo waren.............
Wat in mijn wijk niet meehelpt, is dat mensen hier niet echt lang blijven wonen. Heel wat mensen, die ik wel aardige buren vond, zijn het afgelopen jaar weggegaan. Ook omdat ze overlast ervaren hebben. Zelfs onze huismeester zegt dat de kans op overlast hier gewoon enorm groot geworden is de laatste jaren. Hij ziet het hier helaas afglijden en snapt heel goed dat we hier weg willen, zelfs hij raadt het eigenlijk aan. Moet je nagaan en hij is in dienst van de woningbouwstichting.
Een positief puntje dat ik de laatste tijd hier ervaren heb, zijn nieuwe onderburen. Die kwamen heel netjes vragen of wij soms hun radio konden horen, omdat ze het volume aan het afstellen waren en ze wilden niet dat wij de radio konden horen. Als ze allemaal zo waren.............
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
donderdag 10 april 2008 om 19:11
Ik heb ook heel erg last gehad van geluidsoverlast. Het gaat inmiddels een stuk beter, maar ik ben nog altijd snel op de kast als ik muziekjes hoor.
Een groot deel van mijn verhaal staat in het topic wat al gelinkt is. Er wrodt misschien weinig meer bijgeschreven, maar dat maakt al die pagina's die er geschreven zijn niet minder nuttig.
Een groot deel van mijn verhaal staat in het topic wat al gelinkt is. Er wrodt misschien weinig meer bijgeschreven, maar dat maakt al die pagina's die er geschreven zijn niet minder nuttig.
donderdag 10 april 2008 om 21:36
Ja 't is leuk hoor Lindy, die tip om te verhuizen, maar helaas niet altijd realistisch. Met deze woningbouw heb ik het gehad, de andere kent wachtlijsten van mínstens 3,5 jaar, vrije sector is óf veel te duur óf wederom een lange wachtlijst... ik zit redelijk vast. Dus verhuizen is niet altijd een optie.
Ik vestig mijn hoop op een vast contract en een hypotheek over een tijdje, en in de tussentijd hoop ik dat het zo rustig blijft als het tegenwoordig is. Want als het weer wordt zoals het was ben ik bang dat ik gillend gek word.
Ik vestig mijn hoop op een vast contract en een hypotheek over een tijdje, en in de tussentijd hoop ik dat het zo rustig blijft als het tegenwoordig is. Want als het weer wordt zoals het was ben ik bang dat ik gillend gek word.
