Slecht in communiceren..... :(

Doen doen doen!

Gewoon proberen, wat is er zo erg aan als je een keer het verkeerde zegt? Je schaamt je misschien even, maar daarna moet je het naast je neerleggen.



Ik heb er zelf ook wel lang mee gestoeid, maar door gewoon steeds vaker een kletspraatje aan te gaan, wordt het steeds makkelijk. En nu ben ik een geoefend-kletser!

Als ik op vakantie ben durf ik altijd iedereen aan te spreken, maar thuis vind ik het ook altijd eng.... :-S



Laats kreeg ik de tip om gewoon bij een groepje te gaan staan en op een gegeven moment mee te praten. Ik heb dat geprobeerd op een verjaardag waar ik niemand, op de jarige na, kende en het werkte perfect!!

Als je het andersom bekijkt: Ik zou ook niet zo snel op een onbekende afstappen op een feestje, maar als iemand zich gewoon aansluit en meepraat vind ik dat nooit erg!



Ik ben het dus helemaal eens met diedietje: DOEN DOEN DOEN!!!

Op het schoolplein sta ik heel erg graag alleen



Kwestie van doen. En jezelf zijn.



Mensen reageren eigenlijk altijd wel positief op een prettige benadering. Dat is een open houding, vriendelijk, maar niet overdreven of overdreven terughoudend.

In één op één contacten heb ik geen enkele moeite met communiceren. Maar in groepjes wel een beetje. Ik ben degene die altijd wat stiller is. Maar eerlijk gezegd vind ik dat helemaal niet erg. Het stoort me niet (meer). Iedereen is anders toch?

Ik heb meer moeite 1 op 1 zodra iemand echt in mij geinteresseerd is. Dan voel ik me kwetsbaar en sla ik dicht.



Gelukkig praten mensen liever over zichzelf -;)

Losser worden in omgang met anderen kan je leren. Sommigen hebben het van zichzelf, anderen vele minder. Belangrijk is dat je niet alleen kijkt naar wat mensen zeggen maar ook wat ze niet zeggen. Non verbaal gedrag dus. (zijn leuke boeken over te lezen).



Ik communiceer erg makkelijk dus misschien zie ik het te simpel. Maar soms ben ik in (nieuw) gezelschap ook wel eens onzeker (m.n. op zakelijk gebied). Weet je wat dan altijd helpt?



Vragen stellen! Toon interesse, vraag door en laat mensen vertellen over zichzelf. Ten eerste hoef jij je dan niet zo druk te maken over wat je zegt. Gewoon luisteren en doorvragen. Ten tweede leer je iemand wat sneller kennen als ze vertellen over gezin, hobby's, familie/vrienden of over werk etc.

Tot slot blijkt dat als jij (oprechte) interesse toont mensen je eerder herinneren als aardig persoon (is wetenschappelijk onderzocht zelfs). Mensen blijken achteraf de persoon die interesse in ze toonde het best te herinneren én het meest positief te beoordelen.

Leuke bijkomstigheid: je krijgt soms hele leuke gesprekken over onderwerpen waar je zelf nooit over nadenkt.





Naast vragen stellen moet je mensen leren "lezen". Wat zegt hun gedrag en houding over hun stemming? Hoe kan je daarme omgaan? Probeer de komende tijd in gezelschap eens minder te letten op je eigen gedrag maar op het gedrag van anderen en het effect wat dit op anderen heeft. Houd het zo objectief mogelijk (je ziet dat iemand veel aan het woord is, dat is objectief. Als jij dit beoordeelt als "bijdehand of bazig" dan is dit subjectief --> jij ziet het zo). Door dit gedrag te observeren kan je ook leren van anderen.

Stap eens op zo'n schoolpleingroepje af en stel een vraag bijvoorbeeld: wat een leuk jurkje heeft je dochter, het viel me echt op vanmorgen, mag ik vragen waar je het hebt gekocht? Grote kans dat iemand zich vereerd voelt (die moeder vindt mijn kind leuk gekleed). Opening voor een gesprekje is gemaakt. Toon interesse, stel wat vragen. Maak er geen kruisverhoor van door een lading vragen af te vuren maar luister en vraag wat door. Jurkje voorbeeld: ok, gekocht bij dat winkeltje in straat X. Ga je vaak in die buurt winkelen, ik kom daar niet zo veel? etc etc. Blijf niet te lang plakken (let op hun gedrag) maar zo kan je volgende keer iemand makkelijk aanspreken (hallo, hoe is het met je? Ook een fijn weekend gehad met het mooie weer?).



Kijk naar hoe mensen zich gedragen in gezelschap. Dat kan je overal doen, in winkels, op je werk, tijdens een wandeling, op een terrasje (vanaf een terrasje, in de speeltuin (goede plek om praatje met andere ouders aan te knopen) etc.



Als allerlaatste: neem zelf een open houding aan. Dus glimlach naar mensen, of je ze kent of niet. Zeg de kassamevrouw vriendelijk gedag terwijl je haar aankijkt. Hou de deur voor iemand open en maak eens een simpele opmerking naar een vreemde (test dit op bejaarden en moeders met kinderen.. daarmee werkt het bijna altijd). Zo'n opmerking kan zijn: (tegen een moeder) wat een heerlijk weer om met uw kleine te wandelen. Of tegen een oudere dame: zit u fijn te genieten in de zon?



(Het vriendelijk zijn tegen anderen werkt trouwens ook als je een snerthumeur hebt. Dwing jezelf op straat mensen vriendelijk toe te knikken bij het passeren en/of goedendag te wensen...na een paar verbaasde blikken en vriendelijk goedendag vergeet ik vaak dat ik eigenlijk stikchagerijnig was...).



Misschien stel ik het allemaal te simpel voor (ik vind het namelijk geweldig om mensen, hun gedrag en het effect te observeren) maar probeer je niet te krampachtig op jezelf te focussen. De meeste mensen letten meer op zichzelf dan hun omgeving en zien vaak helemaal niet dat jij wat onzeker bent om bij een groepje te gaan staan.

Voor mijn studie en werk heb ik regelmatig communicatietrainingen gevolgd en heb hier veel aan gehad. Je wordt bewuster van je eigen gedrag en het effect op anderen en vice versa.



Er zijn verschillende cursussen (bv via maatschappelijk werk) die je kunnen helpen. Denk aan assertiviteitstraining/sociale vaardigheden/zelfvertrouwen/communicatie (google eens op deze begrippen + maatschappelijk werk).



Succes!!

...

haha, DNM dan zou je misschien wel de kriebels van mij krijgen. Ik vind het leuk om mensen te vragen naar hun interesses en meningen..(zie meestal prima als mensen ongemakkelijk worden en kan het prima sturen gelukkig).



Leuk onderwerp trouwens. Ben zelf een ontzettene kletser. Raak zo vaak met vreemden aan de praat. Mijn vriend houdt er al rekening mee. Als ik na 1,5 uur terugkom van één brood halen bij de bakker op de hoek weet hij al hoe laat het is...

Als ik je OP lees, ben je vooral bezig met jezelf.

Hoe moet ik beginnen

Bang iets verkeerds te zeggen

Bang niet interessant genoeg te zijn enz enz.



Je bent dus vooral met jezelf bezig en niet met de ander.

Dat voelt die ander en daarmee ben je voor die ander ook niet in hem of haar geinteresseerd.

Probeer dat eens te veranderen.

Vraag je af wat de ander bezig houdt.

Waar is de ander mee bezig.

Welke hobby's

Wat doen kinderen.

Enz enz.



Ik hoop dat je iets met deze tip kunt.

Vragen stellen is inderdaad ook een goede tip!



De meeste mensen praten toch echt graag over zichzelf, haha.

En op die manier begin je makkelijk een gesprek.



Misschien op het schoolplein iets vragen over hun kinderen, of hun ervaring in een bepaalde situatie etc.

...

Ik ben dus ook een introvert type, geen makkelijke kletser. En ik probeer ook vaak een gesprek op gang te houden door vragen te stellen, maar voor mijn gevoel komt het snel nep over. Het kost me soms ook zoveel moeite om een gesprek draaiende te houden, dat ik vooral constant aan het piekeren ben: "Wat wordt er van me verwacht dat ik zeg" en "Waar moet ik nou op ingaan..." Ik ben ook slecht in smalltalk over het weer of dingen die in de omgeving gebeuren. Dat praten om te praten, daar heb ik gewoon vaak geen zin in. Waarschijnlijk ben ik door het oeverloze geklets van mijn moeder al op jonge leeftijd afgehaakt en heb ik geconcludeerd dat veel praten niet goed is.

Hi,



Ik was er vroeger heel slecht in, maar heb het mezelf aardig aangeleerd. Nu niet meer zo'n moeite mee. Sommige situaties viond ik nog weleens lastig. Aanlsuiting vinden bij de schoolpleinmoeders bijvoorbeeld, dat was hier nogal een ons-kent-ons clubje. Ben gewoon mezelf gebleven, ik dacht: ik heb 8 jaar de tijd om hier vrienden te maken, het hoeft niet in de eerste week. En je merkt dat je dan door af en toe eens mee te helpen, of gewoon bij het ophalen om 15.00 uur bij het groepje te gaan staan (nog zonder echt iets te zeggen, behalve 'hallo'), er vanzelf een soort contact komt. En dat is dan veel natureller dan wanneer je enorm je best gaat lopen doen om te communiceren



Vragen stellen is inderdaad een goeie tip in acute situaties. Gewoon iets simpels als 'woon jij hier ook in de buurt?' of 'heb je nog vakantieplannen?'.



Nog even een enorme don't: probeer niet het ijs te breken door een grapje. Is heel pijnlijk als de ander dan jouw humor niet waardeert.

Mijn man is net als jij, en ik ben net als Mips.

Hij kent me nu ruim 10 jaar en hij heeft zich altijd verbaasd over het feit dat ik zo makkelijk contact leg met volslagen vreemden. Vooral tijdens wandelingen met de honden. Inmiddels is de verbazing omgeslagen in observatie hoe ik dat toch elke keer doe. Hij wil het ook graag leren, dus hij gaat de kunst van mij afkijken, zegt hij.



Ik ben van mening dat de een het gewoon wel heeft, en de ander niet. Ik vind het knap van je dat je het jezelf wilt leren.

Setter

quote:mips schreef op 25 juni 2010 @ 10:31:

Vragen stellen!

...

Naast vragen stellen moet je mensen leren "lezen".

...

Als allerlaatste: neem zelf een open houding aan. !(Ik zou het hele bericht kunnen quoten, maar vanwege de lengte quote ik alleen het vetgedrukte. Ik vind wel het hele bericht belangrijk)



Dat zijn m.i. erg waardevolle tips. Ik pas ze gedeeltelijk al toe in het contact met anderen, en gedeeltelijk ook niet. In dat geval zou ik ze wel een keer toe kunnen passen.



Omdat ik ze toepas word ik vaak gezien als vriendelijk.



Een leuk voorbeeld (al is het een kort gesprek) is het volgende:



Ik kwam de trein binnen en ik zocht naar een lege plek. Ik vond er een en rechts ervan was een plek dat helemaal bedekt was met open kranten. Schuin tegenover mij zat een vrouw. Ik vroeg aan haar of ik ze mocht lezen. Ik zei er ook bij dat het leek dat zie uitgebreid al die kranten zat te lezen. Haar reactie: "haha, nee, hoor. Die kranten lagen daar al. Ik ben hier net gaan zitten."quote:korenwolf schreef op 25 juni 2010 @ 10:32:

Klinkt eerder als slecht in small talk en in kennismaken dan als slecht in communiceren. Of kun je ook nergens over praten als je mensen goed kent?Bij communiceren denk ik zelf ook aan "gericht" praten: het uitwisselen van gedachten, gevoelens, informatie, zodat het bij een ander overkomt. Het praten over koetjes en kalfjes heeft volgens mij een socialer doel.

Ook hier herken ik me in, heb zelf gister een post geplaatst omdat ik niet goed in mijn vel zit en me vaak buitengesloten voel.



Veel goede tips hier, toch zijn dingen in de praktijk erg moeilijk. Bijvoorbeeld de suggestie om een open houding aan te nemen. Ben zelf vaak moe en vind het lastig om dan altijd maar te lachen. Verder lijkt het wel dat als je "goed lachs" bent mensen jou "makkelijk" vinden en dus makkelijker voorbij lopen. Terwijl iemand die niks zegt en star voor zich uitkijkt juist aangesproken wordt.

quote:Lekkerwarm80 schreef op 28 juni 2010 @ 16:46:

Verder lijkt het wel dat als je "goed lachs" bent mensen jou "makkelijk" vinden en dus makkelijker voorbij lopen. Terwijl iemand die niks zegt en star voor zich uitkijkt juist aangesproken wordt.Dit laatste snap ik niet helemaal. Ik ben vaak in goede stemming, en ik word er juist vaak uitgepikt om te vragen naar de weg.

@hans66



Op straat, tijdens het winkelen heb ik dat ook inderdaad. Blijkbaar een open blik en vriendelijke uitstraling. Makkelijk om tegen te praten.

Maar op het moment dat je de glimlach techniek op een verjaardag of op je werk toepast ben je volgens mij te makkelijk ofzo, of het ligt aan mij. Ik word juist in bekenden kringen eerder genegeerd, naar mijn idee, omdat ik zo makkelijk ben en lief naar iedereen lach.

Dat laatste ervaar ik niet op het werk. Collega's gaan leuk met me om, en leerlingen - vooral meisjes - trouwens ook.

Het klopt wel, de mensen die het meest "ouwehoeren" , populair zijn, goedgebekt, die krijgen ook de meeste aandacht. Daarentegen is het wel zo dat ik meerdere keren gehoord heb dat ik wel "rust" uitstraal en dat mensen dat prettig vinden. Als ik een goede dag heb ( hm, klinkt best raar ) dan straal ik dat uit en dan merk ik ook wel dat mensen sneller naar me toe komen.

Wel denk ik dat die popie mensen, waar ik soms dan wel jaloers op ben, minder diepgang hebben. Misschien moet ik er dan ook maar weer trots op zijn dat er wel mensen naar mij toe komen die hun ei kwijt willen.

Het hangt ook een beetje van de ander af of ik slap zal zitten ouwehoeren met de ene woordgrap na de andere, of met voortdurend voor de grap dingen letterlijk opvatten terwijl ze figuurlijk bedoeld zijn, of dat ik echt serieus kan zijn. Ik kijk hoe anderen reageren. Als ze mat reageren, word ik zelf ook serieuzer, maar alleen t.o.v. van hen. Niet t.o.v. andere mensen. Ik weet zo ongeveer bij welke collega's ik grapjes kan uithalen, omdat ze erom zullen lachen, en bij welke collega's dat effect minder is.