Psyche
alle pijlers
Slecht slapen na inbraak
vrijdag 14 juli 2017 om 03:16
Ik had al een account op Viva, maar omdat ik bang ben dat bekenden van mij meelezen en de details zullen herkennen, heb ik een nieuw account aangemaakt voor dit topic.
Een tijdje geleden is er ingebroken. Ik werd er wakker van en ik heb letterlijk tegenover de inbrekers gestaan. Hoewel ze geen poging hebben gedaan om mij te verwonden of iets dergelijks heeft het er toch diep ingehakt. Sindsdien slaap ik hooguit drie uur per nacht. Wanneer ik een geluid hoor, zit ik rechtop in bed en zou ik het liefst bij elk raam controleren of ik iets of iemand buiten zie bewegen, maar tegelijk durf ik me nauwelijks te verroeren. Net klonk er bijvoorbeeld een knal en ik zit al typend te trillen en over mijn schouder te kijken voor het geval dat. De nachten duren erg lang. Ook als er geen geluiden zijn, slaap ik niet of nauwelijks.
Ik ben student (van begin twintig, als mijn leeftijd ertoe doet) en dit slaaptekort heeft voor problemen gezorgd. Mijn concentratie is merkbaar minder en ik heb mijn laatste tentamens compleet verprutst, waardoor ik volgend jaar veel colleges opnieuw zal moeten volgen. Daarnaast heeft het invloed op mijn uiterlijk en op mijn humeur. Ik ben erg prikkelbaar, snel moe, snel geïrriteerd.
Het zijn geen enorme dingen en ik ben me ervan bewust dat dit eigenlijk helemaal geen psychisch probleem is en dat ik me niet zo moet aanstellen, maar het slaapgebrek begint me nu op te breken en ik ben lichtelijk wanhopig. Ik heb twee oplossingen bedacht:
1. Verhuizen.
2. Psychische hulp.
Het probleem met de eerste oplossing is dat ik vanwege een contract niet meteen weg kan uit het huis waar ik nu woon en ik weet ook niet zeker of ik beter slaap in een nieuwe woonruimte. Het probleem met de tweede oplossing is dat de psychologen in de omgeving waar ik woon het erg druk hebben. Een vriendin heeft recent psychische hulp gezocht voor een veel groter probleem en zij kon pas over zes tot acht weken bij een psycholoog terecht. Ook vind ik het een beetje belachelijk om psychische hulp te vragen voor zoiets kleins en de plaats in te nemen van iemand die echt hulp nodig heeft.
Verder probeer ik nu ook elke avond te sporten, te fietsen of in elk geval mezelf doodmoe te maken, zodat ik sneller in slaap val, maar dat werkt negen van de tien keer niet. Soms heb ik een goede nacht, als ik vier of vijf nachten nauwelijks heb geslapen, maar daarna volgen standaard weer slechte nachten.
Praten met mijn omgeving is niet echt een optie. Normaal ben ik erg nuchter en vragen vriendinnen vaak mijn advies, en omdat andere mensen mij de laatste tijd hard nodig hadden, heb ik de inbraak en de gevolgen een beetje weggelachen en weggewuifd, waardoor het nu heel raar overkomt als ik alsnog aangeef dat ik er last van heb. Daarom heb ik hier een topic aangemaakt. Ik zou het fijn vinden om ervaringen te lezen van mensen bij wie ook is ingebroken en hoe jullie die inbraak hebben verwerkt, maar alle reacties zijn welkom. Het luchtte op om dit te typen en bedankt dat je dit hele verhaal hebt gelezen.
Een tijdje geleden is er ingebroken. Ik werd er wakker van en ik heb letterlijk tegenover de inbrekers gestaan. Hoewel ze geen poging hebben gedaan om mij te verwonden of iets dergelijks heeft het er toch diep ingehakt. Sindsdien slaap ik hooguit drie uur per nacht. Wanneer ik een geluid hoor, zit ik rechtop in bed en zou ik het liefst bij elk raam controleren of ik iets of iemand buiten zie bewegen, maar tegelijk durf ik me nauwelijks te verroeren. Net klonk er bijvoorbeeld een knal en ik zit al typend te trillen en over mijn schouder te kijken voor het geval dat. De nachten duren erg lang. Ook als er geen geluiden zijn, slaap ik niet of nauwelijks.
Ik ben student (van begin twintig, als mijn leeftijd ertoe doet) en dit slaaptekort heeft voor problemen gezorgd. Mijn concentratie is merkbaar minder en ik heb mijn laatste tentamens compleet verprutst, waardoor ik volgend jaar veel colleges opnieuw zal moeten volgen. Daarnaast heeft het invloed op mijn uiterlijk en op mijn humeur. Ik ben erg prikkelbaar, snel moe, snel geïrriteerd.
Het zijn geen enorme dingen en ik ben me ervan bewust dat dit eigenlijk helemaal geen psychisch probleem is en dat ik me niet zo moet aanstellen, maar het slaapgebrek begint me nu op te breken en ik ben lichtelijk wanhopig. Ik heb twee oplossingen bedacht:
1. Verhuizen.
2. Psychische hulp.
Het probleem met de eerste oplossing is dat ik vanwege een contract niet meteen weg kan uit het huis waar ik nu woon en ik weet ook niet zeker of ik beter slaap in een nieuwe woonruimte. Het probleem met de tweede oplossing is dat de psychologen in de omgeving waar ik woon het erg druk hebben. Een vriendin heeft recent psychische hulp gezocht voor een veel groter probleem en zij kon pas over zes tot acht weken bij een psycholoog terecht. Ook vind ik het een beetje belachelijk om psychische hulp te vragen voor zoiets kleins en de plaats in te nemen van iemand die echt hulp nodig heeft.
Verder probeer ik nu ook elke avond te sporten, te fietsen of in elk geval mezelf doodmoe te maken, zodat ik sneller in slaap val, maar dat werkt negen van de tien keer niet. Soms heb ik een goede nacht, als ik vier of vijf nachten nauwelijks heb geslapen, maar daarna volgen standaard weer slechte nachten.
Praten met mijn omgeving is niet echt een optie. Normaal ben ik erg nuchter en vragen vriendinnen vaak mijn advies, en omdat andere mensen mij de laatste tijd hard nodig hadden, heb ik de inbraak en de gevolgen een beetje weggelachen en weggewuifd, waardoor het nu heel raar overkomt als ik alsnog aangeef dat ik er last van heb. Daarom heb ik hier een topic aangemaakt. Ik zou het fijn vinden om ervaringen te lezen van mensen bij wie ook is ingebroken en hoe jullie die inbraak hebben verwerkt, maar alle reacties zijn welkom. Het luchtte op om dit te typen en bedankt dat je dit hele verhaal hebt gelezen.
vrijdag 14 juli 2017 om 11:33
Ik moet zeggen dat ik de politie ook weinig behulpzaam vond.Blondie456 schreef: ↑14-07-2017 11:10Ik had om 7 uur in de ochtend de politie gebeld maar ze hadden het te druk. Ze konden pas om 2 uur 's middags komen en ik mocht ondertussen niets aanraken in huisTja, hoe doe je dat? Ze hebben vingerafdrukken genomen maar de daders zijn nooit gevonden.
Na de beroving kwamen ze wel direct, maar na twee weken kreeg ik doodleuk te horen dat ze dachten dat ik het verzonnen had, om verzekeringsgeld los te krijgen.
Verder vonden ze het een onwaarschijnlijk verhaal, want op die plek gebeurt nooit iets, en wie word er nou berooft om 9 uur 's avonds?
Later heeft de dader alsnog bekent, hij zat vast voor iets anders, en wilde "schoon schip" maken.
Ik denk eigenlijk dat hij vooral hoopte op strafvermindering, maar goed, ik was allang blij.
De politie had trouwens niet eens het fatsoen om zelf te bellen, die hebben slachtofferhulp dat laten doen, en toen ik later zelf belde kon er ook niet echt een excuusje vanaf
vrijdag 14 juli 2017 om 16:40
Bedankt voor al jullie reacties, ik vind ze erg lief. Ik was aan het werk, vandaar dat ik niet eerder kon reageren.
Hier is de politie ook geweest en ik heb inderdaad aangifte gedaan, maar tijdens het hele proces is Slachtofferhulp niet eens genoemd en eerlijk gezegd heb ik daar zelf ook niet aan gedacht. In mijn ogen is Slachtofferhulp echt voor mensen die iets ergs hebben meegemaakt, iets traumatisch. Ik weet dat ik ook niet helemaal lekker reageer op de inbraak, maar overdag kan ik de boel, op mijn humeur na, aardig relativeren en voelt het alsof ik me 's nachts aanstel. Ik zou me heel schuldig voelen als Slachtofferhulp met mij zou praten terwijl ze hun tijd ook zouden kunnen besteden aan mensen die veel harder hulp nodig hebben.
We hebben inderdaad de dag na de inbraak al andere sloten geregeld, een knip op de voordeur, etc. Maar voor mijn gevoel van veiligheid helpt het toch niet. Ik heb het idee dat inbrekers alsnog via het balkon binnen zouden kunnen komen, ondanks het feit dat die deur nu ook een knip heeft (want er zit veel glas in de deur en dat heb je zo kapot geslagen als je wilt). Daarnaast slapen sommige huisgenoten graag met hun raam open, iets wat ik heel goed snap. Alleen nu geeft het me wel kriebels. Maar ja, ik wil ook niet dat zeikwijf zijn dat ze gaat verbieden om in de zomer met open raam te slapen.
Verder wordt er in de buurt sinds onze inbraak best regelmatig ingebroken, dat stelt me ook niet gerust.
Wat ik wel heb gedaan vanmorgen, voordat ik ging werken, is de huisarts gebeld voor een afspraak. Ik wil graag slaappillen proberen en ik kan dinsdag terecht. Ik weet nog niet zeker of ik dan ook een doorverwijzing voor een psycholoog ga vragen, dat is toch een drempel, maar ik doe dan in elk geval wel iets.
Hier is de politie ook geweest en ik heb inderdaad aangifte gedaan, maar tijdens het hele proces is Slachtofferhulp niet eens genoemd en eerlijk gezegd heb ik daar zelf ook niet aan gedacht. In mijn ogen is Slachtofferhulp echt voor mensen die iets ergs hebben meegemaakt, iets traumatisch. Ik weet dat ik ook niet helemaal lekker reageer op de inbraak, maar overdag kan ik de boel, op mijn humeur na, aardig relativeren en voelt het alsof ik me 's nachts aanstel. Ik zou me heel schuldig voelen als Slachtofferhulp met mij zou praten terwijl ze hun tijd ook zouden kunnen besteden aan mensen die veel harder hulp nodig hebben.
We hebben inderdaad de dag na de inbraak al andere sloten geregeld, een knip op de voordeur, etc. Maar voor mijn gevoel van veiligheid helpt het toch niet. Ik heb het idee dat inbrekers alsnog via het balkon binnen zouden kunnen komen, ondanks het feit dat die deur nu ook een knip heeft (want er zit veel glas in de deur en dat heb je zo kapot geslagen als je wilt). Daarnaast slapen sommige huisgenoten graag met hun raam open, iets wat ik heel goed snap. Alleen nu geeft het me wel kriebels. Maar ja, ik wil ook niet dat zeikwijf zijn dat ze gaat verbieden om in de zomer met open raam te slapen.
Verder wordt er in de buurt sinds onze inbraak best regelmatig ingebroken, dat stelt me ook niet gerust.Wat ik wel heb gedaan vanmorgen, voordat ik ging werken, is de huisarts gebeld voor een afspraak. Ik wil graag slaappillen proberen en ik kan dinsdag terecht. Ik weet nog niet zeker of ik dan ook een doorverwijzing voor een psycholoog ga vragen, dat is toch een drempel, maar ik doe dan in elk geval wel iets.
vrijdag 14 juli 2017 om 16:44
vrijdag 14 juli 2017 om 19:57
Ik snap wel een beetje wat je bedoelt, maar ik vraag me toch af of je alleen zo redeneert omdat het om jezelf gaat.Nachtwaker schreef: ↑14-07-2017 16:40Bedankt voor al jullie reacties, ik vind ze erg lief. Ik was aan het werk, vandaar dat ik niet eerder kon reageren.
Hier is de politie ook geweest en ik heb inderdaad aangifte gedaan, maar tijdens het hele proces is Slachtofferhulp niet eens genoemd en eerlijk gezegd heb ik daar zelf ook niet aan gedacht. In mijn ogen is Slachtofferhulp echt voor mensen die iets ergs hebben meegemaakt, iets traumatisch. Ik weet dat ik ook niet helemaal lekker reageer op de inbraak, maar overdag kan ik de boel, op mijn humeur na, aardig relativeren en voelt het alsof ik me 's nachts aanstel. Ik zou me heel schuldig voelen als Slachtofferhulp met mij zou praten terwijl ze hun tijd ook zouden kunnen besteden aan mensen die veel harder hulp nodig hebben.
We hebben inderdaad de dag na de inbraak al andere sloten geregeld, een knip op de voordeur, etc. Maar voor mijn gevoel van veiligheid helpt het toch niet. Ik heb het idee dat inbrekers alsnog via het balkon binnen zouden kunnen komen, ondanks het feit dat die deur nu ook een knip heeft (want er zit veel glas in de deur en dat heb je zo kapot geslagen als je wilt). Daarnaast slapen sommige huisgenoten graag met hun raam open, iets wat ik heel goed snap. Alleen nu geeft het me wel kriebels. Maar ja, ik wil ook niet dat zeikwijf zijn dat ze gaat verbieden om in de zomer met open raam te slapen.
Wat ik wel heb gedaan vanmorgen, voordat ik ging werken, is de huisarts gebeld voor een afspraak. Ik wil graag slaappillen proberen en ik kan dinsdag terecht. Ik weet nog niet zeker of ik dan ook een doorverwijzing voor een psycholoog ga vragen, dat is toch een drempel, maar ik doe dan in elk geval wel iets.
Draai het nou eens om, een vriendin zegt tegen jou dat ze iets naars heeft meegemaakt en dat ze niet meer slaapt, dat ze bang is en dat haar werk/studie er bij inschiet door de spanning.
Zou je haar dan uitlachen?
Of zou je hopen dat ze een beetje ondersteuning kan vinden ergens?
Ik denk zeker dat het goed is dat je naar de huisarts gaat, ik hoop voor je dat je je snel weer wat beter voelt.
vrijdag 14 juli 2017 om 19:59
Weet je, ik kreeg zelfs slachtofferhulp nadat er ingebroken was, ik was niet thuis en zelf ook wel zag dat ik zo ongeveer een letterlijke uitnodiging had geplaatst.Nachtwaker schreef: ↑14-07-2017 16:40Bedankt voor al jullie reacties, ik vind ze erg lief. Ik was aan het werk, vandaar dat ik niet eerder kon reageren.
Hier is de politie ook geweest en ik heb inderdaad aangifte gedaan, maar tijdens het hele proces is Slachtofferhulp niet eens genoemd en eerlijk gezegd heb ik daar zelf ook niet aan gedacht. In mijn ogen is Slachtofferhulp echt voor mensen die iets ergs hebben meegemaakt, iets traumatisch. Ik weet dat ik ook niet helemaal lekker reageer op de inbraak, maar overdag kan ik de boel, op mijn humeur na, aardig relativeren en voelt het alsof ik me 's nachts aanstel. Ik zou me heel schuldig voelen als Slachtofferhulp met mij zou praten terwijl ze hun tijd ook zouden kunnen besteden aan mensen die veel harder hulp nodig hebben.
We hebben inderdaad de dag na de inbraak al andere sloten geregeld, een knip op de voordeur, etc. Maar voor mijn gevoel van veiligheid helpt het toch niet. Ik heb het idee dat inbrekers alsnog via het balkon binnen zouden kunnen komen, ondanks het feit dat die deur nu ook een knip heeft (want er zit veel glas in de deur en dat heb je zo kapot geslagen als je wilt). Daarnaast slapen sommige huisgenoten graag met hun raam open, iets wat ik heel goed snap. Alleen nu geeft het me wel kriebels. Maar ja, ik wil ook niet dat zeikwijf zijn dat ze gaat verbieden om in de zomer met open raam te slapen.
Wat ik wel heb gedaan vanmorgen, voordat ik ging werken, is de huisarts gebeld voor een afspraak. Ik wil graag slaappillen proberen en ik kan dinsdag terecht. Ik weet nog niet zeker of ik dan ook een doorverwijzing voor een psycholoog ga vragen, dat is toch een drempel, maar ik doe dan in elk geval wel iets.
vrijdag 14 juli 2017 om 20:49
Je lijkt nog steeds te ontkennen dat je best iets heftigs hebt meegemaakt. Maar ben jij iemand die als het om jezelf gaat, dingen ontkent, maar als het om een ander gaat ze wel serieus neemt? Is het een overlevingsmechanisme?
Hoe serieus neem jij jezelf?
Goed dat je een afspraak hebt gemaakt. En ga het bij de huisarts nou niet allemaal bagatelliseren. Zeg eerlijk waar je last van hebt en zwak het niet af en lach het niet weg.
Hoe serieus neem jij jezelf?
Goed dat je een afspraak hebt gemaakt. En ga het bij de huisarts nou niet allemaal bagatelliseren. Zeg eerlijk waar je last van hebt en zwak het niet af en lach het niet weg.
dinsdag 18 juli 2017 om 20:21
Je lijkt nog steeds niet te beseffen dat je dit niet zonder hulp kan doen. PRAAT met de huisarts en anderen, bagatalliseer de boel niet. Dat deed je waarschijnlijk ook bij de politie, daarom hebben ze vast niet stilgestaan bij slachtofferhulp aanbieden. Je lijkt me een harde voor jezelf... Er is veel verschil tussen zeuren en verstandig met jezelf omgaan;-)
Vind jezelf belangrijk en onderneem actie! Dit gaatnuet vanzelf over, slaappillen maken het alleen maar erger... succes
Vind jezelf belangrijk en onderneem actie! Dit gaatnuet vanzelf over, slaappillen maken het alleen maar erger... succes
