Psyche
alle pijlers
Slecht slapen na inbraak
vrijdag 14 juli 2017 om 03:16
Ik had al een account op Viva, maar omdat ik bang ben dat bekenden van mij meelezen en de details zullen herkennen, heb ik een nieuw account aangemaakt voor dit topic.
Een tijdje geleden is er ingebroken. Ik werd er wakker van en ik heb letterlijk tegenover de inbrekers gestaan. Hoewel ze geen poging hebben gedaan om mij te verwonden of iets dergelijks heeft het er toch diep ingehakt. Sindsdien slaap ik hooguit drie uur per nacht. Wanneer ik een geluid hoor, zit ik rechtop in bed en zou ik het liefst bij elk raam controleren of ik iets of iemand buiten zie bewegen, maar tegelijk durf ik me nauwelijks te verroeren. Net klonk er bijvoorbeeld een knal en ik zit al typend te trillen en over mijn schouder te kijken voor het geval dat. De nachten duren erg lang. Ook als er geen geluiden zijn, slaap ik niet of nauwelijks.
Ik ben student (van begin twintig, als mijn leeftijd ertoe doet) en dit slaaptekort heeft voor problemen gezorgd. Mijn concentratie is merkbaar minder en ik heb mijn laatste tentamens compleet verprutst, waardoor ik volgend jaar veel colleges opnieuw zal moeten volgen. Daarnaast heeft het invloed op mijn uiterlijk en op mijn humeur. Ik ben erg prikkelbaar, snel moe, snel geïrriteerd.
Het zijn geen enorme dingen en ik ben me ervan bewust dat dit eigenlijk helemaal geen psychisch probleem is en dat ik me niet zo moet aanstellen, maar het slaapgebrek begint me nu op te breken en ik ben lichtelijk wanhopig. Ik heb twee oplossingen bedacht:
1. Verhuizen.
2. Psychische hulp.
Het probleem met de eerste oplossing is dat ik vanwege een contract niet meteen weg kan uit het huis waar ik nu woon en ik weet ook niet zeker of ik beter slaap in een nieuwe woonruimte. Het probleem met de tweede oplossing is dat de psychologen in de omgeving waar ik woon het erg druk hebben. Een vriendin heeft recent psychische hulp gezocht voor een veel groter probleem en zij kon pas over zes tot acht weken bij een psycholoog terecht. Ook vind ik het een beetje belachelijk om psychische hulp te vragen voor zoiets kleins en de plaats in te nemen van iemand die echt hulp nodig heeft.
Verder probeer ik nu ook elke avond te sporten, te fietsen of in elk geval mezelf doodmoe te maken, zodat ik sneller in slaap val, maar dat werkt negen van de tien keer niet. Soms heb ik een goede nacht, als ik vier of vijf nachten nauwelijks heb geslapen, maar daarna volgen standaard weer slechte nachten.
Praten met mijn omgeving is niet echt een optie. Normaal ben ik erg nuchter en vragen vriendinnen vaak mijn advies, en omdat andere mensen mij de laatste tijd hard nodig hadden, heb ik de inbraak en de gevolgen een beetje weggelachen en weggewuifd, waardoor het nu heel raar overkomt als ik alsnog aangeef dat ik er last van heb. Daarom heb ik hier een topic aangemaakt. Ik zou het fijn vinden om ervaringen te lezen van mensen bij wie ook is ingebroken en hoe jullie die inbraak hebben verwerkt, maar alle reacties zijn welkom. Het luchtte op om dit te typen en bedankt dat je dit hele verhaal hebt gelezen.
Een tijdje geleden is er ingebroken. Ik werd er wakker van en ik heb letterlijk tegenover de inbrekers gestaan. Hoewel ze geen poging hebben gedaan om mij te verwonden of iets dergelijks heeft het er toch diep ingehakt. Sindsdien slaap ik hooguit drie uur per nacht. Wanneer ik een geluid hoor, zit ik rechtop in bed en zou ik het liefst bij elk raam controleren of ik iets of iemand buiten zie bewegen, maar tegelijk durf ik me nauwelijks te verroeren. Net klonk er bijvoorbeeld een knal en ik zit al typend te trillen en over mijn schouder te kijken voor het geval dat. De nachten duren erg lang. Ook als er geen geluiden zijn, slaap ik niet of nauwelijks.
Ik ben student (van begin twintig, als mijn leeftijd ertoe doet) en dit slaaptekort heeft voor problemen gezorgd. Mijn concentratie is merkbaar minder en ik heb mijn laatste tentamens compleet verprutst, waardoor ik volgend jaar veel colleges opnieuw zal moeten volgen. Daarnaast heeft het invloed op mijn uiterlijk en op mijn humeur. Ik ben erg prikkelbaar, snel moe, snel geïrriteerd.
Het zijn geen enorme dingen en ik ben me ervan bewust dat dit eigenlijk helemaal geen psychisch probleem is en dat ik me niet zo moet aanstellen, maar het slaapgebrek begint me nu op te breken en ik ben lichtelijk wanhopig. Ik heb twee oplossingen bedacht:
1. Verhuizen.
2. Psychische hulp.
Het probleem met de eerste oplossing is dat ik vanwege een contract niet meteen weg kan uit het huis waar ik nu woon en ik weet ook niet zeker of ik beter slaap in een nieuwe woonruimte. Het probleem met de tweede oplossing is dat de psychologen in de omgeving waar ik woon het erg druk hebben. Een vriendin heeft recent psychische hulp gezocht voor een veel groter probleem en zij kon pas over zes tot acht weken bij een psycholoog terecht. Ook vind ik het een beetje belachelijk om psychische hulp te vragen voor zoiets kleins en de plaats in te nemen van iemand die echt hulp nodig heeft.
Verder probeer ik nu ook elke avond te sporten, te fietsen of in elk geval mezelf doodmoe te maken, zodat ik sneller in slaap val, maar dat werkt negen van de tien keer niet. Soms heb ik een goede nacht, als ik vier of vijf nachten nauwelijks heb geslapen, maar daarna volgen standaard weer slechte nachten.
Praten met mijn omgeving is niet echt een optie. Normaal ben ik erg nuchter en vragen vriendinnen vaak mijn advies, en omdat andere mensen mij de laatste tijd hard nodig hadden, heb ik de inbraak en de gevolgen een beetje weggelachen en weggewuifd, waardoor het nu heel raar overkomt als ik alsnog aangeef dat ik er last van heb. Daarom heb ik hier een topic aangemaakt. Ik zou het fijn vinden om ervaringen te lezen van mensen bij wie ook is ingebroken en hoe jullie die inbraak hebben verwerkt, maar alle reacties zijn welkom. Het luchtte op om dit te typen en bedankt dat je dit hele verhaal hebt gelezen.
vrijdag 14 juli 2017 om 03:42
Wat naar dat je dat meegemaakt hebt, ik denk dat je je niet zo hoeft te schamen dat je nu bang bent, dat is eigenlijk vrij logisch.
Ik zie eigenlijk niet waarom je hier niet met mensen over zou kunnen praten, geef gewoon aan dat je er eerst niet zoveel last van had, maar dat het nu pas binnenkomt (dat is ook niet zo raar hoor, veel mensen voelen een trauma pas na een tijdje)
Verhuizen heeft niet zoveel zin denk ik, grote kans dat de angst gewoon mee verhuist.
Psychische hulp zou kunnen helpen, bel gewoon eens met slachtofferhulp, daar zitten mensen met wie je gewoon telefonisch (gratis ook nog) kunt praten, best kans dat dat al oplucht, en anders een therapeut zoeken.
https://www.slachtofferhulp.nl/
Als slachtofferhulp niet kan helpen, ga dan eens naar de huisarts, die kan je ook doorverwijzen.
Ik heb nooit een inbraak meegemaakt, maar ik ben wel berooft een tijd geleden, en het heeft nog best lang geduurd eer ik weer normaal over straat kon (ik liet me er niet door tegenhouden hoor, maar ik liep zowat te hyperventileren als er maar iemand scheef naar me keek)
Ik heb zelf 1 of twee keer met slachtofferhulp gepraat, maar wat het meeste hielp was gewoon doorgaan met alles, na een tijd zakte de angst vanzelf af.
Hiermee wil ik niet zeggen dat je geen hulp moet zoeken trouwens, je slaapt niet, je voelt je ongelukkig, dat is reden genoeg.
Wacht niet te lang maar ga er gewoon over praten met iemand.
Ik zie eigenlijk niet waarom je hier niet met mensen over zou kunnen praten, geef gewoon aan dat je er eerst niet zoveel last van had, maar dat het nu pas binnenkomt (dat is ook niet zo raar hoor, veel mensen voelen een trauma pas na een tijdje)
Verhuizen heeft niet zoveel zin denk ik, grote kans dat de angst gewoon mee verhuist.
Psychische hulp zou kunnen helpen, bel gewoon eens met slachtofferhulp, daar zitten mensen met wie je gewoon telefonisch (gratis ook nog) kunt praten, best kans dat dat al oplucht, en anders een therapeut zoeken.
https://www.slachtofferhulp.nl/
Als slachtofferhulp niet kan helpen, ga dan eens naar de huisarts, die kan je ook doorverwijzen.
Ik heb nooit een inbraak meegemaakt, maar ik ben wel berooft een tijd geleden, en het heeft nog best lang geduurd eer ik weer normaal over straat kon (ik liet me er niet door tegenhouden hoor, maar ik liep zowat te hyperventileren als er maar iemand scheef naar me keek)
Ik heb zelf 1 of twee keer met slachtofferhulp gepraat, maar wat het meeste hielp was gewoon doorgaan met alles, na een tijd zakte de angst vanzelf af.
Hiermee wil ik niet zeggen dat je geen hulp moet zoeken trouwens, je slaapt niet, je voelt je ongelukkig, dat is reden genoeg.
Wacht niet te lang maar ga er gewoon over praten met iemand.
vrijdag 14 juli 2017 om 03:56
Dit advies vond ik trouwens op de site van slachtofferhulp:
Maakt u zich zorgen of lukt het na 4-6 weken nog niet om de draad weer op te pakken? Neem dan contact op met uw huisarts. De huisarts kan samen met u kijken of en zo ja welke hulp u nodig heeft. U kunt hierbij denken aan het maatschappelijk werk, een fysiotherapeut of een psycholoog.
U kunt ook contact opnemen met een van onze medewerkers via telefoonnummer 0900-0101 .
Maakt u zich zorgen of lukt het na 4-6 weken nog niet om de draad weer op te pakken? Neem dan contact op met uw huisarts. De huisarts kan samen met u kijken of en zo ja welke hulp u nodig heeft. U kunt hierbij denken aan het maatschappelijk werk, een fysiotherapeut of een psycholoog.
U kunt ook contact opnemen met een van onze medewerkers via telefoonnummer 0900-0101 .
vrijdag 14 juli 2017 om 04:02
Ben jij zo iemand die vindt dat iedereen zwakke momentjes mag hebben, behalve jij? 
Meid, het is heel normaal wat je voelt.
En ik zou je zeker aanraden er met een goede vriend(in) over te praten.
Het zal zijn tijd nodig hebben, en het allemaal maar opkroppen en verzwijgen gaat je zeker niet helpen bij het verwerken.
Jouw stekje, waar je je altijd zo heerlijk geborgen voelde, blijkt ineens niet zo veilig te zijn als je altijd dacht.
Dat hakt er echt wel even in, bij iedereen hoor.
Ik heb zelf nog nooit een inbraak meegemaakt, maar een aantal jaar geleden werd er ingebroken bij mijn buren. En daar had ik al wat last van. Dat fijne, veilige gevoel dat er in mijn straatje nooit enge dingen gebeuren was in 1 klap verdwenen.
Ik weet niet of je profesionele hulp nodig hebt, maar je moet er wel met iemand over praten.
Buiten dat denk ik echt dat het vooral tijd nodig heeft. En misschien een paar hele grote sloten.
Sterkte meid.
Meid, het is heel normaal wat je voelt.
En ik zou je zeker aanraden er met een goede vriend(in) over te praten.
Het zal zijn tijd nodig hebben, en het allemaal maar opkroppen en verzwijgen gaat je zeker niet helpen bij het verwerken.
Jouw stekje, waar je je altijd zo heerlijk geborgen voelde, blijkt ineens niet zo veilig te zijn als je altijd dacht.
Dat hakt er echt wel even in, bij iedereen hoor.
Ik heb zelf nog nooit een inbraak meegemaakt, maar een aantal jaar geleden werd er ingebroken bij mijn buren. En daar had ik al wat last van. Dat fijne, veilige gevoel dat er in mijn straatje nooit enge dingen gebeuren was in 1 klap verdwenen.
Ik weet niet of je profesionele hulp nodig hebt, maar je moet er wel met iemand over praten.
Buiten dat denk ik echt dat het vooral tijd nodig heeft. En misschien een paar hele grote sloten.
Sterkte meid.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
vrijdag 14 juli 2017 om 05:35
Wat ben je streng voor jezelf! Alsnog aangeven bij vrienden dat het er nu inhakt bij je en dat je er veel last van hebt. Slachtofferhulp is een goede tip.
Is er iemand die misschien 1 of 2 nachten bij je kan logeren zodat je je wat veiliger voelt en door kunt slapen?
Je zou ook bij je huisarts slaaptabletten kunnen vragen voor af en toe zodat je een nacht meer rust kunt pakken en je je wat beter voelt.
Heel veel succes, ik weet hoe het is om slecht te slapen!
Is er iemand die misschien 1 of 2 nachten bij je kan logeren zodat je je wat veiliger voelt en door kunt slapen?
Je zou ook bij je huisarts slaaptabletten kunnen vragen voor af en toe zodat je een nacht meer rust kunt pakken en je je wat beter voelt.
Heel veel succes, ik weet hoe het is om slecht te slapen!
vrijdag 14 juli 2017 om 06:43
Och meid, wat een ervaring! Tuurlijk werkt dit door en ben je angstig. Het is nog al wat, tegenover je inbrekers staan.
Ik ken iemand (een man) bij wie ze een poging tot hebben gedaan. Hij lachte dat weg tegenover de politie, maar die vertelde hem dat het best wel even kon doorwerken en dat het zomaar kon zijn dat hij een paar nachten minder sliep. Dus, ik bedoel maar.
En ga er wel met je vrienden over praten! Daar zijn ze voor.
En bel inderdaad naar slachtofferhulp, die mensen zijn er voor je.
Ik ken iemand (een man) bij wie ze een poging tot hebben gedaan. Hij lachte dat weg tegenover de politie, maar die vertelde hem dat het best wel even kon doorwerken en dat het zomaar kon zijn dat hij een paar nachten minder sliep. Dus, ik bedoel maar.
En ga er wel met je vrienden over praten! Daar zijn ze voor.
En bel inderdaad naar slachtofferhulp, die mensen zijn er voor je.
vrijdag 14 juli 2017 om 07:30
Een inbraak is gewoon heel heftig. Mensen komen ongevraagd en zonder goede bedoelingen in jouw veilige plek. En je hebt ze nog gezien ook! Dat is meer dan voldoende om naar een huisarts te gaan en hulp te vragen. Heb je aangifte gedaan? Dan hadden ze je ook slachtoffer hulp aangeboden.
Wees niet zo streng voor jezelf. Laat vrienden je helpen. Kijk eens hoe een mooie club mensen jij om je heen hebt die je steunen en helpen als je gewoon toegeeft dat het je niet in de koude kleren is gaan zitten.
Wees niet zo streng voor jezelf. Laat vrienden je helpen. Kijk eens hoe een mooie club mensen jij om je heen hebt die je steunen en helpen als je gewoon toegeeft dat het je niet in de koude kleren is gaan zitten.
vrijdag 14 juli 2017 om 07:44
EMDR lijkt me een echte aanrader voor jou... zijn geen lange wachtlijsten voor. Traumatherapie is dat... google er maar eens op. Ik zou ook een draadloos alarm installeren en er snel met vrienden/ huisarts over praten/huilen/boos zijn. Het is niet niks wat je hebt meegemaakt.
Je kunt dit niet alleen... Sterkte!
Je kunt dit niet alleen... Sterkte!
vrijdag 14 juli 2017 om 08:02
vrijdag 14 juli 2017 om 08:06
Ik heb het ook meegemaakt, werd wakker met een man in mijn slaapkamer. Heb er ook een tijd last van gehad. Ik heb buiten hele goede sloten een dievenhaak op m'n slaapkamerdeur gezet en dat hielp veel, omdat ik me veiliger voelde. Verder had het gewoon tijd nodig.
Misschien is slachtofferhulp inderdaad een idee voor je? Het is niet gek hoor, dat je je zo voelt! Sterkte!
Misschien is slachtofferhulp inderdaad een idee voor je? Het is niet gek hoor, dat je je zo voelt! Sterkte!
vrijdag 14 juli 2017 om 08:16
Wat ben je hard voor je zelf. Je neemt helemaal geen ruimte in voor je zelf. Niet praten met vriendinnen omdat zij ergere problemen hebben, het onzin vinden naar de psych te gaan omdat je anders iemand zijn plek inneemt. Hallloooo, jij bent ook belangrijk!
En je veilige gevoel is onderuit geschopt door de inbraak. Dat is nogal wat, je huis zou toch een plek moeten zijn waar je je veilig zou moeten voelen. Je reactie vind ik dan eigenlijk ook wel normaal.
En je veilige gevoel is onderuit geschopt door de inbraak. Dat is nogal wat, je huis zou toch een plek moeten zijn waar je je veilig zou moeten voelen. Je reactie vind ik dan eigenlijk ook wel normaal.
vrijdag 14 juli 2017 om 08:41
Wat erg. Ja, ik begrijp dat dit veel met je doet. Je angst is volledig normaal, maar dat wil niet zeggen dat je daar niet iets mee kunt doen. Zoals de goede tips hierboven, EMDR of slachtoffer hulp. Doen hoor!
Ik heb zelf EMDR gehad, wel om een andere reden, en daar veel aan gehad. Ook is er bij mij een paar keer ingebroken, maar gelukkig was ik niet thuis. Lijkt me vreselijk.
Neem inderdaad de ruimte om dit te verwerken.
Wat een lieve reacties hierboven. Daar put je hopelijk ook steun uit.
Ik heb zelf EMDR gehad, wel om een andere reden, en daar veel aan gehad. Ook is er bij mij een paar keer ingebroken, maar gelukkig was ik niet thuis. Lijkt me vreselijk.
Neem inderdaad de ruimte om dit te verwerken.
Wat een lieve reacties hierboven. Daar put je hopelijk ook steun uit.
vrijdag 14 juli 2017 om 09:17
Eh, dit is niet iets kleins hoor! Oog in oog komen met een inbreker in je eigen huis is een behoorlijk heftige ervaring. En zo slecht slapen als je nu doet is ook heel ingrijpend voor de psyche (en lichaam, maar daar was je al achter). Als je dat al iets kleins noemt! Ga alsjeblieft hulp vragen bij je huisarts. Dan is de wachtlijst 7-8 weken, nou en? Als je morgen langs gaat, ben je over 8 weken aan de beurt. Als je blijft twijfelen ivm lange wachttijd, gebeurd er niks. En in de tussentijd heeft de huisarts tegenwoordig een praktijkondersteuner voor psychische dingen, die kan je wellicht ook al een heel eind helpen.
vrijdag 14 juli 2017 om 09:27
Bij ons is er een jaar of 15 geleden ingebroken toen wij lagen te slapen. Toen we 's morgens beneden kwamen stonden alle laden en kasten open. Stekker van tv was er al uit maar waarschijnlijk zijn ze op de vlucht gegaan toen onze dikke kat naar beneden kwam. Ik heb achteraf wel de kat naar beneden horen gaan wat ze eigenlijk nooit deed. Het is niet dat ik me echt onveilig voel maar sindsdien slaap ik heel licht en ben bij elk geluidje wakker. Dat is nooit meer over gegaan. Inbrekers hebben geen idee wat ze mensen aan kunnen doen. Van mij mogen ze hun hand eraf hakken.
vrijdag 14 juli 2017 om 09:45
Ik heb 15 jaar geleden echt niet aangeboden gekregen van de politie om slachtofferhulp te krijgen. Daar zou ik trouwens ook geen gebruik van gemaakt hebben. Ik vind het geen zin hebben om te praten wat er gebeurd is. Niemand praat mij uit mijn hoofd dat het weer kan gebeuren. Ik ben realistisch. Wel hebben we toen ons huis beter beveiligd. Dat heeft wel zin.
vrijdag 14 juli 2017 om 10:59
Tegenwoordig krijg je volgens mij standaard een afspraak met slachtofferhulp als je aangifte doet (dat was bij mij tenminste wel zo, dat ze me belden) maar het zou natuurlijk kunnen dat TO daar in de eerste instantie geen gebruik van heeft gemaakt.Blondie456 schreef: ↑14-07-2017 09:45Ik heb 15 jaar geleden echt niet aangeboden gekregen van de politie om slachtofferhulp te krijgen. Daar zou ik trouwens ook geen gebruik van gemaakt hebben. Ik vind het geen zin hebben om te praten wat er gebeurd is. Niemand praat mij uit mijn hoofd dat het weer kan gebeuren. Ik ben realistisch. Wel hebben we toen ons huis beter beveiligd. Dat heeft wel zin.
Slachtofferhulp is er trouwens niet om je uit het hoofd te praten dat er weer zoiets kan gebeuren, mijn ervaring was eigenlijk meer dat ik er mijn verhaal kwijt kon (en daar heeft niet iedereen behoefte aan, dat snap ik, het is meer dat TO niet bang hoeft te zijn dat haar van alles aangepraat gaat worden als ze belt.)
Daarnaast heb ik ze later zelf gebeld voor praktisch advies met betrekking tot het politieonderzoek en de rechtszaak.
Tja, hoe doe je dat? Ze hebben vingerafdrukken genomen maar de daders zijn nooit gevonden.
