Psyche
alle pijlers
Sluit je ogen, denk aan een strand. Zie je niets?
donderdag 16 januari 2020 om 17:47
In een ander topic vroeg ik hoe jullie denken: met of zonder stem in jullie hoofd. Aangezien er in het topic langskwam dat sommigen geen beelden kunnen voorstellen als zij hun ogen sluiten, heb ik besloten om hier een apart topic over te openen.
In de psychologie wordt het 'aphantasia' (Engels) of 'afantasie' (Nederlands) genoemd.
Kortom: Bij 'sluit je ogen en denk aan een strand' ziet 2 à 3 procent van de bevolking niets.
Als ik dat doe, zie ik inderdaad ook niets. Ik heb mijn hele leven al afgevraagd in hoeverre anderen nou echt iets zouden zien. Als ik er naar vraag, beweert de een toch echt letterlijk alles te kunnen zien. De ander beweert vage voorstellingen te kunnen maken van hetgeen wat genoemd wordt.
Hebben jullie aphantasia/afantasie?
(Als jullie wel daadwerkelijk dingen zien: hoe werkt dat met woorden als motivatie etc? Wat zie je dan?)
In de psychologie wordt het 'aphantasia' (Engels) of 'afantasie' (Nederlands) genoemd.
Kortom: Bij 'sluit je ogen en denk aan een strand' ziet 2 à 3 procent van de bevolking niets.
Als ik dat doe, zie ik inderdaad ook niets. Ik heb mijn hele leven al afgevraagd in hoeverre anderen nou echt iets zouden zien. Als ik er naar vraag, beweert de een toch echt letterlijk alles te kunnen zien. De ander beweert vage voorstellingen te kunnen maken van hetgeen wat genoemd wordt.
Hebben jullie aphantasia/afantasie?
(Als jullie wel daadwerkelijk dingen zien: hoe werkt dat met woorden als motivatie etc? Wat zie je dan?)
vrijdag 17 januari 2020 om 09:21
Wat een heerlijke topics open jij. Super leuk om hierover na te denken en dit van anderen te lezen, ik heb oprecht nooit bedacht dat dit zo verschillend kan zijn voor verschillende personen 
Ik denk inderdaad in beelden. Maar ik sta er zelf over het algemeen niet 'in'. Voor mij is het meer als een soort film die zich afspeelt, ik kijk er echt naar. Als ik denk aan het strand zie ik een strand, en de zee, en schelpen, en alles wat ik maar wil zien. Palmbomen, wit zand en een helderblauwe zee. Of het strand van Scheveningen, met de pier en boulevard en het hotel waar ik jaren geleden geweest ben. En dan zie ik dat hotel, de ingang, de receptie, onze kamer, de sauna. En dan zie ik de sauna van een hotel in Valkenburg, waar ik geweest ben met mijn (toen nog) zwangere (inmiddels ex-)vrouw. Dit past eigenlijk ook goed in je andere topic, want zo gaan mijn gedachten dus, aangezien ik dit ook als gedachten zie. Ze uiten zich alleen in beelden.
Waar ik heel erg benieuwd naar ben: de mensen die géén beelden zien. Fantaseren jullie dan ook niet? En zowel: hoe dan? Wat denken/zien/voelen/ervaren jullie? Als iemand mij bijvoorbeeld vraagt wat ik zou doen met een miljoen, zie ik meteen een grote villa met rieten dak aan het water in Loosdrecht voor me. Geen bestaand huis, gewoon een zelf gevormd beeld. Met een grote glazen serre, waar een prachtige vleugel in staat
Of, als we het hebben over fantasieën die inspelen op gevoel, op seksueel vlak? Heel persoonlijk, maar ik ben zo nieuwsgierig. Als ik op dat vlak fantaseer zie ik dat dus ook voor me, kan ik tot op de kleinste details zelf bepalen wat/wie ik zie en waar, en word ik daar ook opgewonden van. Overigens geldt ook hier: ik zit daar zelf dan niet in. Ik kijk ernaar. Net als dat ik er opgewonden van zou worden als die exacte beelden daadwerkelijk in een pornovideo op mijn tv uitgezonden zouden worden 
Ik denk inderdaad in beelden. Maar ik sta er zelf over het algemeen niet 'in'. Voor mij is het meer als een soort film die zich afspeelt, ik kijk er echt naar. Als ik denk aan het strand zie ik een strand, en de zee, en schelpen, en alles wat ik maar wil zien. Palmbomen, wit zand en een helderblauwe zee. Of het strand van Scheveningen, met de pier en boulevard en het hotel waar ik jaren geleden geweest ben. En dan zie ik dat hotel, de ingang, de receptie, onze kamer, de sauna. En dan zie ik de sauna van een hotel in Valkenburg, waar ik geweest ben met mijn (toen nog) zwangere (inmiddels ex-)vrouw. Dit past eigenlijk ook goed in je andere topic, want zo gaan mijn gedachten dus, aangezien ik dit ook als gedachten zie. Ze uiten zich alleen in beelden.
Waar ik heel erg benieuwd naar ben: de mensen die géén beelden zien. Fantaseren jullie dan ook niet? En zowel: hoe dan? Wat denken/zien/voelen/ervaren jullie? Als iemand mij bijvoorbeeld vraagt wat ik zou doen met een miljoen, zie ik meteen een grote villa met rieten dak aan het water in Loosdrecht voor me. Geen bestaand huis, gewoon een zelf gevormd beeld. Met een grote glazen serre, waar een prachtige vleugel in staat
Of, als we het hebben over fantasieën die inspelen op gevoel, op seksueel vlak? Heel persoonlijk, maar ik ben zo nieuwsgierig. Als ik op dat vlak fantaseer zie ik dat dus ook voor me, kan ik tot op de kleinste details zelf bepalen wat/wie ik zie en waar, en word ik daar ook opgewonden van. Overigens geldt ook hier: ik zit daar zelf dan niet in. Ik kijk ernaar. Net als dat ik er opgewonden van zou worden als die exacte beelden daadwerkelijk in een pornovideo op mijn tv uitgezonden zouden worden
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
vrijdag 17 januari 2020 om 10:07
Ik durfde het niet te vragen maar hier was ik ook benieuwd naarmcsteamy schreef: ↑17-01-2020 09:21Wat een heerlijke topics open jij. Super leuk om hierover na te denken en dit van anderen te lezen, ik heb oprecht nooit bedacht dat dit zo verschillend kan zijn voor verschillende personen
Ik denk inderdaad in beelden. Maar ik sta er zelf over het algemeen niet 'in'. Voor mij is het meer als een soort film die zich afspeelt, ik kijk er echt naar. Als ik denk aan het strand zie ik een strand, en de zee, en schelpen, en alles wat ik maar wil zien. Palmbomen, wit zand en een helderblauwe zee. Of het strand van Scheveningen, met de pier en boulevard en het hotel waar ik jaren geleden geweest ben. En dan zie ik dat hotel, de ingang, de receptie, onze kamer, de sauna. En dan zie ik de sauna van een hotel in Valkenburg, waar ik geweest ben met mijn (toen nog) zwangere (inmiddels ex-)vrouw. Dit past eigenlijk ook goed in je andere topic, want zo gaan mijn gedachten dus, aangezien ik dit ook als gedachten zie. Ze uiten zich alleen in beelden.
Waar ik heel erg benieuwd naar ben: de mensen die géén beelden zien. Fantaseren jullie dan ook niet? En zowel: hoe dan? Wat denken/zien/voelen/ervaren jullie? Als iemand mij bijvoorbeeld vraagt wat ik zou doen met een miljoen, zie ik meteen een grote villa met rieten dak aan het water in Loosdrecht voor me. Geen bestaand huis, gewoon een zelf gevormd beeld. Met een grote glazen serre, waar een prachtige vleugel in staat
Als jij die film ziet en er niet in bent, dan ervaar je ook niet de andere zintuigen zoals de zon op je huid? Maar misschien wel geluid?
Ik ben echt erin.
vrijdag 17 januari 2020 om 10:16
vrijdag 17 januari 2020 om 11:09
Opmerkelijk dat dit maar voor 3% van de bevolking geldt, en heel apart dat dat voor mij, mijn kinderen en mijn vriend geldt. Als ik aan een citroen denk trekt mijn mond niet samen, maar als ik terugdenk aan die keer dat ik een boterlammetje aanzag voor suikerbeest en er stiekem de kop afbeet krijg ik wel weer kokhalsneigingen (een ervaring van ruim 40 jaar geleden).
Ik droom wel heel realistisch. Bij lucide dromen ken ik het trucje om vast te stellen dat het een droom is (als je kunt vliegen is het een droom).
Ik droom wel heel realistisch. Bij lucide dromen ken ik het trucje om vast te stellen dat het een droom is (als je kunt vliegen is het een droom).
vrijdag 17 januari 2020 om 11:51
Dus als je zegt: denk niet aan een ijsbeer, dan zijn er dus mensen die echt geen ijsbeer zien. Wat vreemd. Of een gouden bal, dat zie je toch zo voor je? Zijn er ook mensen die een groot deel van te tijd tegen zichzelf aan het praten zijn in hun hoofd? Ik dus wel. Maar zouden jullie van iemand een reconstructiefoto kunnen laten maken? Dat zou mij dan weer niet lukken. Gek eigenlijk
Be yourself, everyone else is already taken.
Oscar Wilde
vrijdag 17 januari 2020 om 12:12
wittereiger schreef: ↑17-01-2020 10:07Ik durfde het niet te vragen maar hier was ik ook benieuwd naar
Als jij die film ziet en er niet in bent, dan ervaar je ook niet de andere zintuigen zoals de zon op je huid? Maar misschien wel geluid?
Ik ben echt erin.
Dat klopt inderdaad. Ik voel de zon op mijn huid niet, maar ik hoor wel alles. Als ik denk aan een ijskoude dag op het strand, 'ervaar' ik dat ook niet als koud. Want ik ben er niet, ik zie het alleen. Maar net als in een film hoor ik geluiden wel. Maar dat moet ik er wel bewust bijdenken. Dus als ik denk aan een strand met schreeuwende kinderen kan ik dat ook horen. Maar als ik dat niet denk, dan zie ik alleen het strand en de kinderen, dan hoor ik in principe niets. Nu ik dit type: het is wel echt allemaal imagination bij mij. Want als ik denk aan de zon op mijn huid kan ik het 'in mijn hoofd' wel voelen. En als ik denk aan een frietkraam op de boulevard kan ik de geur van friet ook.. tsja, ervaren. Voelen. Want echt ruiken is het natuurlijk niet (met m'n neus). Ik kan het visualiseren
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
vrijdag 17 januari 2020 om 15:00
Nee, die voel ik niet. Ik kan het wel hoor, maar bij de opdracht denk aan een strand dan zíe ik het strand. Als er dan komt en voel hoe de zon op je huid brandt, dan voel ik die wel.wittereiger schreef: ↑17-01-2020 10:07Ik durfde het niet te vragen maar hier was ik ook benieuwd naar
Als jij die film ziet en er niet in bent, dan ervaar je ook niet de andere zintuigen zoals de zon op je huid? Maar misschien wel geluid?
Ik ben echt erin.
zaterdag 18 januari 2020 om 00:53
Whaa wat bizar dit.
Ik zie ook een groot zwart niks als ik me dingen ‘visualiseer’. Ik denk in woorden (maar zie ze niet).
Bij ‘denk niet aan een blauwe ijsbeer’ (of wat was het), zie ik inderdaad geen blauwe ijsbeer voor me, maar ik denk wel aan het concept blauwe ijsbeer. Ik denk dan bv ‘ijsbeer in een gekke kleur, een niet realistisch beeld, persoon wil duidelijk maken dat als je iets zegt dat mensen daar automatisch aan denken’ ofzoiets (maar dan in een milliseconde haha).
Maar als iemand dan vraagt, denk je nu aan een blauwe ijsbeer? Dan zeg ik ja, want ik wist tot vandaag niet dat er dan gevraagd werd of ik er dan een zie.
Bij ‘denk aan het strand’ zie ik ook niks en wacht ik op meer info (en een doel; wat moet er bv gebeuren op dat strand) vd aanvrager. Als iemand dan zegt ‘er staan links van je wat palmbomen’ denk ik oke, prima, als jij het zegt. En vervolgens gaan ze verder met omschrijven. Dan moet ik na 4 voorwerpen echt mn best doen om alles te herinneren (beetje zoals ik ga op reis en neem mee...) , want ik zie ze verder niet.
Ik associeer wel erg veel en snel (krijg vaak een ‘huh wat heeft dat er mee te maken’ of een ‘haha hoe verzin je het’)
Word ook wel creatief genoemd, arts & crafts, maar ook qua probleemoplossend vermogen.
Ik kan trouwens niet goed tekenen, maar als ik dat wel zou kunnen: ik zou m’n vriend absoluut niet kunnen natekenen vanuit een beeld in mijn hoofd. Dan zou ik gaan tekenen en tussendoor steeds het resultaat bekijken en zien dat er ‘iets’ niet klopt (want ik herken m wel als ik m zie
) en dan aanpassen tot het wel klopt, denk ik.
Voor de mensen die wèl visualiseren: als je voor een groep mensen moet spreken, kan je dus echt letterlijk iedereen naakt fantaseren en zien??
Vond trouwens dit artikel van iemand die ook niks ziet wel grappig en herkenbaar: https://m.facebook.com/notes/blake-ross ... 4777480504
Ik zie ook een groot zwart niks als ik me dingen ‘visualiseer’. Ik denk in woorden (maar zie ze niet).
Bij ‘denk niet aan een blauwe ijsbeer’ (of wat was het), zie ik inderdaad geen blauwe ijsbeer voor me, maar ik denk wel aan het concept blauwe ijsbeer. Ik denk dan bv ‘ijsbeer in een gekke kleur, een niet realistisch beeld, persoon wil duidelijk maken dat als je iets zegt dat mensen daar automatisch aan denken’ ofzoiets (maar dan in een milliseconde haha).
Maar als iemand dan vraagt, denk je nu aan een blauwe ijsbeer? Dan zeg ik ja, want ik wist tot vandaag niet dat er dan gevraagd werd of ik er dan een zie.
Bij ‘denk aan het strand’ zie ik ook niks en wacht ik op meer info (en een doel; wat moet er bv gebeuren op dat strand) vd aanvrager. Als iemand dan zegt ‘er staan links van je wat palmbomen’ denk ik oke, prima, als jij het zegt. En vervolgens gaan ze verder met omschrijven. Dan moet ik na 4 voorwerpen echt mn best doen om alles te herinneren (beetje zoals ik ga op reis en neem mee...) , want ik zie ze verder niet.
Ik associeer wel erg veel en snel (krijg vaak een ‘huh wat heeft dat er mee te maken’ of een ‘haha hoe verzin je het’)
Word ook wel creatief genoemd, arts & crafts, maar ook qua probleemoplossend vermogen.
Ik kan trouwens niet goed tekenen, maar als ik dat wel zou kunnen: ik zou m’n vriend absoluut niet kunnen natekenen vanuit een beeld in mijn hoofd. Dan zou ik gaan tekenen en tussendoor steeds het resultaat bekijken en zien dat er ‘iets’ niet klopt (want ik herken m wel als ik m zie
) en dan aanpassen tot het wel klopt, denk ik.Voor de mensen die wèl visualiseren: als je voor een groep mensen moet spreken, kan je dus echt letterlijk iedereen naakt fantaseren en zien??
Vond trouwens dit artikel van iemand die ook niks ziet wel grappig en herkenbaar: https://m.facebook.com/notes/blake-ross ... 4777480504
zaterdag 18 januari 2020 om 00:56
zaterdag 18 januari 2020 om 10:53
MevrouwJack schreef: ↑18-01-2020 00:56
O ja hoor, moeiteloosDaarom zou ik dat trucje ook niet inzetten bij een presentatie. Leidt zo af
Same here
Ik kan alles voor me zien wat ik maar wil. En ik vind het nog steeds zó bijzonder dat er mensen zijn die dus geen beelden zien. Ik kan me dat echt niet voorstellen.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
zaterdag 18 januari 2020 om 11:08
Ik zie het in dit artikel ook weer: I thought ‘counting sheep’ was a metaphor. Voor mij zijn metaphoren juist visuele verbeeldingen, de uitleg van een metaphor is ook beeldspraak. Dus wat ze daar nou weer mee bedoelen? Hoe kan je bedenken dat iets een metafoor is, maar daar geen beeld bij hebben?Spoken schreef: ↑18-01-2020 00:53Whaa wat bizar dit.
Ik zie ook een groot zwart niks als ik me dingen ‘visualiseer’. Ik denk in woorden (maar zie ze niet).
Bij ‘denk niet aan een blauwe ijsbeer’ (of wat was het), zie ik inderdaad geen blauwe ijsbeer voor me, maar ik denk wel aan het concept blauwe ijsbeer. Ik denk dan bv ‘ijsbeer in een gekke kleur, een niet realistisch beeld, persoon wil duidelijk maken dat als je iets zegt dat mensen daar automatisch aan denken’ ofzoiets (maar dan in een milliseconde haha).
Maar als iemand dan vraagt, denk je nu aan een blauwe ijsbeer? Dan zeg ik ja, want ik wist tot vandaag niet dat er dan gevraagd werd of ik er dan een zie.
Bij ‘denk aan het strand’ zie ik ook niks en wacht ik op meer info (en een doel; wat moet er bv gebeuren op dat strand) vd aanvrager. Als iemand dan zegt ‘er staan links van je wat palmbomen’ denk ik oke, prima, als jij het zegt. En vervolgens gaan ze verder met omschrijven. Dan moet ik na 4 voorwerpen echt mn best doen om alles te herinneren (beetje zoals ik ga op reis en neem mee...) , want ik zie ze verder niet.
Ik associeer wel erg veel en snel (krijg vaak een ‘huh wat heeft dat er mee te maken’ of een ‘haha hoe verzin je het’)
Word ook wel creatief genoemd, arts & crafts, maar ook qua probleemoplossend vermogen.
Ik kan trouwens niet goed tekenen, maar als ik dat wel zou kunnen: ik zou m’n vriend absoluut niet kunnen natekenen vanuit een beeld in mijn hoofd. Dan zou ik gaan tekenen en tussendoor steeds het resultaat bekijken en zien dat er ‘iets’ niet klopt (want ik herken m wel als ik m zie
Voor de mensen die wèl visualiseren: als je voor een groep mensen moet spreken, kan je dus echt letterlijk iedereen naakt fantaseren en zien??
Vond trouwens dit artikel van iemand die ook niks ziet wel grappig en herkenbaar: https://m.facebook.com/notes/blake-ross ... 4777480504
En ja, ik kan letterlijk mensen naakt fantaseren.
zaterdag 18 januari 2020 om 11:12
Exact, dit heb ik dus ook.Spoken schreef: ↑18-01-2020 00:53Whaa wat bizar dit.
Ik zie ook een groot zwart niks als ik me dingen ‘visualiseer’. Ik denk in woorden (maar zie ze niet).
Bij ‘denk niet aan een blauwe ijsbeer’ (of wat was het), zie ik inderdaad geen blauwe ijsbeer voor me, maar ik denk wel aan het concept blauwe ijsbeer. Ik denk dan bv ‘ijsbeer in een gekke kleur, een niet realistisch beeld, persoon wil duidelijk maken dat als je iets zegt dat mensen daar automatisch aan denken’ ofzoiets (maar dan in een milliseconde haha).
Maar als iemand dan vraagt, denk je nu aan een blauwe ijsbeer? Dan zeg ik ja, want ik wist tot vandaag niet dat er dan gevraagd werd of ik er dan een zie.
Bij ‘denk aan het strand’ zie ik ook niks en wacht ik op meer info (en een doel; wat moet er bv gebeuren op dat strand) vd aanvrager. Als iemand dan zegt ‘er staan links van je wat palmbomen’ denk ik oke, prima, als jij het zegt. En vervolgens gaan ze verder met omschrijven. Dan moet ik na 4 voorwerpen echt mn best doen om alles te herinneren (beetje zoals ik ga op reis en neem mee...) , want ik zie ze verder niet.
Ik associeer wel erg veel en snel (krijg vaak een ‘huh wat heeft dat er mee te maken’ of een ‘haha hoe verzin je het’)
Word ook wel creatief genoemd, arts & crafts, maar ook qua probleemoplossend vermogen.
Ik kan trouwens niet goed tekenen, maar als ik dat wel zou kunnen: ik zou m’n vriend absoluut niet kunnen natekenen vanuit een beeld in mijn hoofd. Dan zou ik gaan tekenen en tussendoor steeds het resultaat bekijken en zien dat er ‘iets’ niet klopt (want ik herken m wel als ik m zie
Voor de mensen die wèl visualiseren: als je voor een groep mensen moet spreken, kan je dus echt letterlijk iedereen naakt fantaseren en zien??
Vond trouwens dit artikel van iemand die ook niks ziet wel grappig en herkenbaar: https://m.facebook.com/notes/blake-ross ... 4777480504
Als mensen zeggen dat ik een strand moet visualiseren, dan denk ik in concepten.
Als in: ik 'voel' wat er wordt bedoeld en associeer dit met ervaringen uit het verleden, maar ik zie of hoor niks.
Het is echt heel moeilijk om uit te leggen.
zaterdag 18 januari 2020 om 11:14
Ik snap er ook niks van als je zegt: dan denk ik in concepten en je voelt wat er wordt bedoelt, maar niet letterlijk voelen.monpapouille schreef: ↑18-01-2020 11:12Exact, dit heb ik dus ook.
Als mensen zeggen dat ik een strand moet visualiseren, dan denk ik in concepten.
Als in: ik 'voel' wat er wordt bedoeld en associeer dit met ervaringen uit het verleden, maar ik zie of hoor niks.
Het is echt heel moeilijk om uit te leggen.
zaterdag 18 januari 2020 om 11:15
Voor mij zijn metaphoren 'dingen' die ik 'aanvoel' of zo.Mevrouw75 schreef: ↑18-01-2020 11:08Ik zie het in dit artikel ook weer: I thought ‘counting sheep’ was a metaphor. Voor mij zijn metaphoren juist visuele verbeeldingen, de uitleg van een metaphor is ook beeldspraak. Dus wat ze daar nou weer mee bedoelen? Hoe kan je bedenken dat iets een metafoor is, maar daar geen beeld bij hebben?
En ja, ik kan letterlijk mensen naakt fantaseren.
Ik vind het moeilijk om te omschrijven.
Als iemand zegt: 'Jan is de giraffe van het basketbalteam' dan gaat het denk ik ongeveer zo in mijn hoofd (ik bedenk concepten):
Giraffe = lang. Jan = giraffe. Jan = lang.
Basketbalteam = lange mensen.
Giraffe in basketbalteam = iemand die nog langer is dan de anderen.
Ik begrijp zeg maar wel wat ermee wordt bedoeld, omdat ik het metafoor koppel aan de kennis die ik heb over iets.
Maar ik zie nooit iets.
zaterdag 18 januari 2020 om 12:59
Leuk onderwerp dit!
Bij NLP (Neuro linguistisch programmeren) maken ze onderscheid in hoe je met je zintuigen de wereld waarneemt of informatie tot je neemt.
Grofweg komt het erop neer of je voornamelijk visueel bent in gesteld, of auditief (horend) of kinestetisch (emotionele aspecten of tastindrukken, waaronder reuk en smaak( en bij iedereen verschilt (in testjes) de combi van de percentages van die 3.
Vaak heeft iemand al die manieren in meer of mindere mate, maar zal de ene manier overheersend zijn boven de andere.
Ik beschouw mezelf (hoe kan het anders?! ) als verbaal sterk, ik was altijd een prater, maar kan me veel beter uitdrukken via het geschreven woord.
Ik ben voornamelijk als een "woord-"/beelddenker: als ik iets lees "zie" ik daar automatisch tegelijkertijd levendig beeld bij.
Wat ik wel moeilijk voor me kan zien is bijv inrichting, me voorstellen hoe iets in huis past of staat, gebrek aan ruimtelijk inzicht (een kubus uitvouwen in psychologische test: tis dat ik wéét welke platte wel en niet een kubus worden door de goede antwoorden te onthouden) maar ook bijv hoe nieuwe bank, stoel of andere kleur op de muur uitpakt, dat soort dingen kan ik niet vooraf een realistisch beeld van maken.
Ook geuren (zwitsal, of lavendel, citroen, whatever) en smaken kan ik vrijwel direct oproepen of kan zo zijn dat een geur/smaak iets in me oproept (herinnering of associatie ergens mee).
Auditief hangt er vanaf: ik heb altijd muziek aan staan, vroeger ook al, en bij de eerste tonen weet ik wat er volgt, welk lied. Van klassiek tot pop enzo. Helaas kan ik de namen van bands of van het nummer zelf niet onthouden, dus heb ik niks aan.
Ik houd niet van muziek uit bijv de jaren 70,80,90 omdat ik ook de sfeer van toen erbij ervaar, en daar heb ik vaak geen zin in: ik leef heel erg graag in het nu en wil de bijbehorende muziek van nu (met een voorkeur voor "deep lounge", hele dag Ibiza Global Radio aan staan, met drum/ djembe en langgerekte geluiden).
Maar ik kan ook de stilte waarderen, zeker als het mooi helder weer is, en dan de vogels horen of een vliegtuig wat overvliegt in de verte, en alleen maar rondkijken en genieten van het uitzicht, natuur, zee, bergen, vergezichten.
Auditief in de zin van luisterend informatie opnemen/verwerken kost juist moeite, ik ben ook slecht in mondelinge examens of in een klas/collegezaal al onthouden wat ik gehoord heb aan info, ik moet het (na/her)lezen, zelf verwoorden in een uittreksel oid, wil ik leerstof eigen maken.
Tastzin en voelen kan ik wel, maar moet ik me heel erg op concentreren. Bijv zon en warmte of juist kou op mijn huid inbeelden en dat ook voelen lukt als ik me erop focus, maar ook de "bodycheck" kan ik heel goed (van tenen omhoog naar je kruin jezelf "van binnenuit" voelen, het voelen stromen of hartslag op die plekken), maar minder met tast, zoals aanraken/aangeraakt worden, daar komt weinig gevoel bij, arm om me heen om getroost te worden doet me niks.
Seksuele opwinding gebeurt bij mij dan ook niet via tast/ aanraking, ook niet visueel, niet via pornobeelden, maar via woorden. Ik spreek mezelf soort van toe of maak een voorstelling/ scenario in mijn hoofd of via een pornoverhaal lezen naar mijn smaak me daarin inleven en fysiek op reageren. Ook door dirty talk en "instructies" (hardop of vooraf, wat er verwacht wordt wordt dan soort van in werking gezet).
Ook intens zoenen kan dat wel opwekken, maar ik word niet graag (voor mij vanuit het niks) onverwachts aangeraakt (en zeker niet door iedereen, ik heb een intieme zone om me heen waar ik selectief mensen in "toelaat").
Toch is mijn huid op zich wel sensitief, krijg bij de kapper als die mijn hoofdhuid masseert al kippenvel en ik relax graag door in een warm bad of sauna oid te zijn. Ik heb het niet snel koud tov anderen.
Dus via vrijwel alle zintuigen, zij het de ene sterker voor informatie opnemen/ verwerken en andere juist sterker voor gevoelens/voelen.
Ik denk dat als je sommige echt niet kan/kent, je dat ook niet kunt ontwikkelen al zou je graag willen, maar wel als er eentje minder ontwikkeld is (maar wel hebt) je die kunt trainen en versterken door oefening en je daarop concentreren.
In het verleden heb ik zelfs gedissocieerd (na wat traumatische/heftige negatieve ervaringen), was de connectie met mijn lichaam enmet gevoelens/ het voelen kwijt, zat paar maanden in een roes "in mijn hoofd", alsof het een rol in een film was, mezelf waarnam van buitenaf, mezelf zag doen en laten van een afstandje of mezelf "speelde" zoals ik wist dat ik was, lastig te omschrijven maar niet "verbonden" met mezelf.
Dat is gelukkig allemaal weer goedgekomen, maar nog moet ik me soms bewust erg concentreren of in alle privacy alleenzijn om vanalles buiten te sluiten en uitsluitend te richten op voelen.
Ik ben juist vrij gevoelig als het gaat om "aanvoelen": van sferen, stemmingen en emoties van anderen, vrij sterke intuitie, als 6e zintuig?
Bij NLP (Neuro linguistisch programmeren) maken ze onderscheid in hoe je met je zintuigen de wereld waarneemt of informatie tot je neemt.
Grofweg komt het erop neer of je voornamelijk visueel bent in gesteld, of auditief (horend) of kinestetisch (emotionele aspecten of tastindrukken, waaronder reuk en smaak( en bij iedereen verschilt (in testjes) de combi van de percentages van die 3.
Vaak heeft iemand al die manieren in meer of mindere mate, maar zal de ene manier overheersend zijn boven de andere.
Ik beschouw mezelf (hoe kan het anders?!
) als verbaal sterk, ik was altijd een prater, maar kan me veel beter uitdrukken via het geschreven woord.Ik ben voornamelijk als een "woord-"/beelddenker: als ik iets lees "zie" ik daar automatisch tegelijkertijd levendig beeld bij.
Wat ik wel moeilijk voor me kan zien is bijv inrichting, me voorstellen hoe iets in huis past of staat, gebrek aan ruimtelijk inzicht (een kubus uitvouwen in psychologische test: tis dat ik wéét welke platte wel en niet een kubus worden door de goede antwoorden te onthouden) maar ook bijv hoe nieuwe bank, stoel of andere kleur op de muur uitpakt, dat soort dingen kan ik niet vooraf een realistisch beeld van maken.
Ook geuren (zwitsal, of lavendel, citroen, whatever) en smaken kan ik vrijwel direct oproepen of kan zo zijn dat een geur/smaak iets in me oproept (herinnering of associatie ergens mee).
Auditief hangt er vanaf: ik heb altijd muziek aan staan, vroeger ook al, en bij de eerste tonen weet ik wat er volgt, welk lied. Van klassiek tot pop enzo. Helaas kan ik de namen van bands of van het nummer zelf niet onthouden, dus heb ik niks aan.
Ik houd niet van muziek uit bijv de jaren 70,80,90 omdat ik ook de sfeer van toen erbij ervaar, en daar heb ik vaak geen zin in: ik leef heel erg graag in het nu en wil de bijbehorende muziek van nu (met een voorkeur voor "deep lounge", hele dag Ibiza Global Radio aan staan, met drum/ djembe en langgerekte geluiden).
Maar ik kan ook de stilte waarderen, zeker als het mooi helder weer is, en dan de vogels horen of een vliegtuig wat overvliegt in de verte, en alleen maar rondkijken en genieten van het uitzicht, natuur, zee, bergen, vergezichten.
Auditief in de zin van luisterend informatie opnemen/verwerken kost juist moeite, ik ben ook slecht in mondelinge examens of in een klas/collegezaal al onthouden wat ik gehoord heb aan info, ik moet het (na/her)lezen, zelf verwoorden in een uittreksel oid, wil ik leerstof eigen maken.
Tastzin en voelen kan ik wel, maar moet ik me heel erg op concentreren. Bijv zon en warmte of juist kou op mijn huid inbeelden en dat ook voelen lukt als ik me erop focus, maar ook de "bodycheck" kan ik heel goed (van tenen omhoog naar je kruin jezelf "van binnenuit" voelen, het voelen stromen of hartslag op die plekken), maar minder met tast, zoals aanraken/aangeraakt worden, daar komt weinig gevoel bij, arm om me heen om getroost te worden doet me niks.
Seksuele opwinding gebeurt bij mij dan ook niet via tast/ aanraking, ook niet visueel, niet via pornobeelden, maar via woorden. Ik spreek mezelf soort van toe of maak een voorstelling/ scenario in mijn hoofd of via een pornoverhaal lezen naar mijn smaak me daarin inleven en fysiek op reageren. Ook door dirty talk en "instructies" (hardop of vooraf, wat er verwacht wordt wordt dan soort van in werking gezet).
Ook intens zoenen kan dat wel opwekken, maar ik word niet graag (voor mij vanuit het niks) onverwachts aangeraakt (en zeker niet door iedereen, ik heb een intieme zone om me heen waar ik selectief mensen in "toelaat").
Toch is mijn huid op zich wel sensitief, krijg bij de kapper als die mijn hoofdhuid masseert al kippenvel en ik relax graag door in een warm bad of sauna oid te zijn. Ik heb het niet snel koud tov anderen.
Dus via vrijwel alle zintuigen, zij het de ene sterker voor informatie opnemen/ verwerken en andere juist sterker voor gevoelens/voelen.
Ik denk dat als je sommige echt niet kan/kent, je dat ook niet kunt ontwikkelen al zou je graag willen, maar wel als er eentje minder ontwikkeld is (maar wel hebt) je die kunt trainen en versterken door oefening en je daarop concentreren.
In het verleden heb ik zelfs gedissocieerd (na wat traumatische/heftige negatieve ervaringen), was de connectie met mijn lichaam enmet gevoelens/ het voelen kwijt, zat paar maanden in een roes "in mijn hoofd", alsof het een rol in een film was, mezelf waarnam van buitenaf, mezelf zag doen en laten van een afstandje of mezelf "speelde" zoals ik wist dat ik was, lastig te omschrijven maar niet "verbonden" met mezelf.
Dat is gelukkig allemaal weer goedgekomen, maar nog moet ik me soms bewust erg concentreren of in alle privacy alleenzijn om vanalles buiten te sluiten en uitsluitend te richten op voelen.
Ik ben juist vrij gevoelig als het gaat om "aanvoelen": van sferen, stemmingen en emoties van anderen, vrij sterke intuitie, als 6e zintuig?
suzy65 wijzigde dit bericht op 18-01-2020 13:08
8.23% gewijzigd
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 18 januari 2020 om 13:02
Ik gebruik heel vaak metaforen, vaak om uit uit te leggen over hoe ik me voel of om een bepaald punt te maken.. voor mij is een metafoor een vergelijking met iets anders om een bepaalde verhouding aan te geven. Dat kan prima met woorden (zonder een giraffe voor me te zien denk ik bij horen van dat woord wel meteen aan woorden ‘lange nek’ geel’ enz.). Misschien wel handiger juist; ik word nooit afgeleid door rare beelden van ome Jan met een lange nek en hoorntjes.Mevrouw75 schreef: ↑18-01-2020 11:08Ik zie het in dit artikel ook weer: I thought ‘counting sheep’ was a metaphor. Voor mij zijn metaphoren juist visuele verbeeldingen, de uitleg van een metaphor is ook beeldspraak. Dus wat ze daar nou weer mee bedoelen? Hoe kan je bedenken dat iets een metafoor is, maar daar geen beeld bij hebben?
En ja, ik kan letterlijk mensen naakt fantaseren.
Ik gebruik ook zinnen als ‘om even het beeld te schetsen’ of ‘het plaatje is me niet helemaal duidelijk’ (nee duh little did i know). Maar voor mij is ‘een beeld vormen’ meer ‘de situatie en alle mogelijkheden daarbinnen kunnen bedenken’ Niet iets waarbij ik een letterlijk beeld nodig heb of wil geven.
Ben ook meestal wel goed in die testjes van ‘dit voorwerp staat tot dat ding als dit staat tot....’
Hoe gekker de vergelijkingen hoe beter.
Ik las ook ergens van een man die voor zijn werk heel blij was hiermee want hij kon net zo makkelijk in 3D denken als in 1000D. Omdat dat wat lastig visualiseren wordt maar als je alleen over het concept nadenkt maakt het niks uit of het 3D of 1000D is.
Las ook een stuk over die uitgevouwen kubussen of gedraaide figuren (welk figuur komt overeen met het origineel, maar dan gedraaid ofzo) dat gaat blijkbaar sneller als je niet in je hoofd in beeld het figuur om hoeft te draaien of uit te vouwen. Vooral bij grote voorwerpen waarbij de draaiing heel groot is duurt het blijkbaar letterlijk langer voor mensen om het figuur in hun hoofd daadwerkelijk om te draaien. Voor mij voelt het bizar om zo’n oefening op te lossen door het zien van dat figuur in je hoofd en het dan letterlijk om te draaien om de andere kant te zien. Voelt een beetje alsof je een spiekbriefje gebruikt
(al snap ik dat dit dus blijkbaar de gebruikelijke manier is)En wat bizar dat jullie mensen dan naakt zien haha! Is dat dan in 1 keer ‘poef’ iedereen naakt en je kan gaan kijken hoe het er allemaal uitziet bij iedereen? Of moet je het wel per persoon ‘bewust’ invullen en vormt het als je dan iedereen hebt gehad één geheel aan naakte mensen? Hier heb ik toch wel het gevoel dat ik iets mis in het leven hoor
Het is echt een enorm rare gewaarwording dit en heel grappig hoe moeilijk dit voor kamp-beeld en kamp-zwart is om aan elkaar uit te leggen.
O en ik begin nu de oprechte afschuw op waarde te schatten als ik iets ranzigs zeg en iemand zegt ‘ieuw ik denk heel erg in beelden’. Sorry.
zaterdag 18 januari 2020 om 13:11
Dit heb ik ook. Ik zie niet als in een film een strand met alles erop en eraan, ik kan wel heel goed verhalen verzinnen en ik ben ook heel associatief.Spoken schreef: ↑18-01-2020 00:53Whaa wat bizar dit.
Ik zie ook een groot zwart niks als ik me dingen ‘visualiseer’. Ik denk in woorden (maar zie ze niet).
Bij ‘denk niet aan een blauwe ijsbeer’ (of wat was het), zie ik inderdaad geen blauwe ijsbeer voor me, maar ik denk wel aan het concept blauwe ijsbeer. Ik denk dan bv ‘ijsbeer in een gekke kleur, een niet realistisch beeld, persoon wil duidelijk maken dat als je iets zegt dat mensen daar automatisch aan denken’ ofzoiets (maar dan in een milliseconde haha).
Maar als iemand dan vraagt, denk je nu aan een blauwe ijsbeer? Dan zeg ik ja, want ik wist tot vandaag niet dat er dan gevraagd werd of ik er dan een zie.
Bij ‘denk aan het strand’ zie ik ook niks en wacht ik op meer info (en een doel; wat moet er bv gebeuren op dat strand) vd aanvrager. Als iemand dan zegt ‘er staan links van je wat palmbomen’ denk ik oke, prima, als jij het zegt. En vervolgens gaan ze verder met omschrijven. Dan moet ik na 4 voorwerpen echt mn best doen om alles te herinneren (beetje zoals ik ga op reis en neem mee...) , want ik zie ze verder niet.
Ik associeer wel erg veel en snel (krijg vaak een ‘huh wat heeft dat er mee te maken’ of een ‘haha hoe verzin je het’)
Word ook wel creatief genoemd, arts & crafts, maar ook qua probleemoplossend vermogen.
Ik kan trouwens niet goed tekenen, maar als ik dat wel zou kunnen: ik zou m’n vriend absoluut niet kunnen natekenen vanuit een beeld in mijn hoofd. Dan zou ik gaan tekenen en tussendoor steeds het resultaat bekijken en zien dat er ‘iets’ niet klopt (want ik herken m wel als ik m zie
Voor de mensen die wèl visualiseren: als je voor een groep mensen moet spreken, kan je dus echt letterlijk iedereen naakt fantaseren en zien??
Vond trouwens dit artikel van iemand die ook niks ziet wel grappig en herkenbaar: https://m.facebook.com/notes/blake-ross ... 4777480504
Als ik aan het woord strand denk, krijg ik meteen allemaal herinneringen binnen die met strand te maken hebben. Zoals toen ik klein was en mijn vader met mij achterop helemaal naar het strand was gefietst en de zomer en er daar achterkwam dat hij de zwemspullen vergeten was. Toen ik op Kreta samen met mijn nichtje een gesprek had over gekke dingen die je op een strand kon vinden, we 'een kunstgebit' zeiden en even later daadwerkelijk een kunstgebit vonden. Dat ik na die vakantie voor het eerst weer op het strand in Scheveningen kwam op een bewolkte dag en dat die zee opeens zo grijs was na wekenlang die helderblauwe zee te hebben gezien. De eerste keer dat mijn zoontje als baby op het strand kwam en we zo'n tentje bij ons hadden tegen de wind. En nog heel veel meer strandherinneringen. En ik denk wel aan het gevoel van het koele ruwe natte zand in de buurt van de branding en het geluid van de zee. Maar dus niet zo'n hele film, of een strand waarop ik rond kan lopen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 18 januari 2020 om 13:15
Ik begrijp je helemaal hoor, kom maar hier met die conceptenmonpapouille schreef: ↑18-01-2020 11:16Hmm ja begrijp ik. Ik kan het niet echt beter uitleggen haha.
zaterdag 18 januari 2020 om 13:23
Maar zie je het wel letterlijk voor je? Zie je wat jij en je nichtje voor kleren aanhadden? (zonder te beredeneren dat je die vakantie een nieuwe bikini had gekocht en die logischerwijs aanhad)
Want sommige mensen zien geen film, maar meer niet-bewegend beeld bijvoorbeeld.
Ik zie dus helemaal geen beeld maar ik heb wel ook gewoon herinneringen en associaties bij het woord strand.
zaterdag 18 januari 2020 om 13:29
Nee, zo zie ik het niet. Het is meer een verhaal in mijn hoofd en er zitten ook wel wat plaatjes bij, ik weet nog hoe dat strand eruit zag en ik zie dat kunstgebit ook weer liggen in het zand, maar ik zie ons niet voor me. Ik weet nog wel een heleboel details te noemen van die vakantie, maar het is geen bewegende film, meer een boek waarin ik een heleboel dingen op kan zoeken, en van de ene herinnering ga ik dan weer naar de andere, dus dan moet ik ook denken aan het etentje op de dag voor die vakantie en wat voor restaurant dat was, hoe het was om voor het eerst te vliegen, enzovoort. Mensen zijn heel vaak verbaasd dat ik bepaalde dingen nog weet. Maar het is geen film. Meer een gedetailleerd verslag met wat screenshots.Spoken schreef: ↑18-01-2020 13:23Maar zie je het wel letterlijk voor je? Zie je wat jij en je nichtje voor kleren aanhadden? (zonder te beredeneren dat je die vakantie een nieuwe bikini had gekocht en die logischerwijs aanhad)
Want sommige mensen zien geen film, maar meer niet-bewegend beeld bijvoorbeeld.
Ik zie dus helemaal geen beeld maar ik heb wel ook gewoon herinneringen en associaties bij het woord strand.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 18 januari 2020 om 13:54
Wat gebeurt er dan in je hoofd als je denkt aan vroeger? Denk je dan aan wat woorden die je je kan herinneren en vorm je zo een gebeurtenis? Hoe goed is je geheugen als je geen beelden zie?
Als ik denk aan vroeger dan zie ik alles voor me. Kan het van meerdere kanten bekijken. Uit mezelf en in mezelf. Komen veel gevoelens bij, geluiden, gedachten, reuk of smaak. Als ik me focus merk ik details op of kan ik ineens anders naar een situatie gaan kijken. Heb je dit alles niet als je afantasia hebt? Kun je iets niet herbeleven?
Als ik denk aan vroeger dan zie ik alles voor me. Kan het van meerdere kanten bekijken. Uit mezelf en in mezelf. Komen veel gevoelens bij, geluiden, gedachten, reuk of smaak. Als ik me focus merk ik details op of kan ik ineens anders naar een situatie gaan kijken. Heb je dit alles niet als je afantasia hebt? Kun je iets niet herbeleven?
zaterdag 18 januari 2020 om 14:02
Mijn herinneringen lijken het meest op terugbladeren in een boek wat ik lang geleden heb gelezen. Dan (bij een boek) kan ik ook vrij snel inschatten of ik voorin of achterin moet bladeren, of ik nog verder terug moet of juist vooruit. En dan ‘weet’ ik dingen weer. Wat ze zeiden, wat ik dacht, hoe ik iets ervaarde.
Herinneringen zijn trouwens rare dingen. De meeste mensen denken dat ze zich dingen goed en correct herinneren (zowel korte als lange termijnen) maar als je echt kunt controleren blijkt dat wel vaak iets anders te liggen. Ik heb geen idee of daarbij (bij foute herinneringen die wel heel correct lijken) verschillen zitten tussen beeldenders, geluidhoorders en citroenenproevers.
Herinneringen zijn trouwens rare dingen. De meeste mensen denken dat ze zich dingen goed en correct herinneren (zowel korte als lange termijnen) maar als je echt kunt controleren blijkt dat wel vaak iets anders te liggen. Ik heb geen idee of daarbij (bij foute herinneringen die wel heel correct lijken) verschillen zitten tussen beeldenders, geluidhoorders en citroenenproevers.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 18 januari 2020 om 14:02
Maar ivm NLP en over hoe ieder de wereld waarneemt.. weet niet of dat hetzelfde is als wat ik hier bedoel (misschien ook wel en overlapt het hoor, geen idee, ben gewoon wat aan het nadenken) want ik neem ook gewoon beelden waar enzo, alleen ik ‘maak’ ze niet automatisch in mijn hoofd als ik een woord zie of aan een woord denk. Ik zie geen beelden die een ander niet kan zien zegmaar.Suzy65 schreef: ↑18-01-2020 12:59Leuk onderwerp dit!
Bij NLP (Neuro linguistisch programmeren) maken ze onderscheid in hoe je met je zintuigen de wereld waarneemt of informatie tot je neemt.
Grofweg komt het erop neer of je voornamelijk visueel bent in gesteld, of auditief (horend) of kinestetisch (emotionele aspecten of tastindrukken, waaronder reuk en smaak( en bij iedereen verschilt (in testjes) de combi van de percentages van die 3.
Vaak heeft iemand al die manieren in meer of mindere mate, maar zal de ene manier overheersend zijn boven de andere.
...
En een geur roept bij mij ook bepaalde associaties op, alleen kan ik die geur niet zelf oproepen (dat kan jij dus wel zeg je). Ik kan me wel gewoon herinneren van een vorige keer dat ik bij een bepaalde geur bepaalde nostalgische gevoelens krijg, maar kan die nostalgische gevoelens dan niet zelf oproepen door alleen aan die geur te denken en hem in mijn hoofd te ruiken (kan die gevoelens misschien wel oproepen door gewoon aan die tijd te denken, maar dan dus niet via die geur).
Muziek ook, ik kan heel veel dingen voelen (ook aan bepaalde tijden terugdenken en de sfeer die daarbij hoorde) als ik daadwerkelijk muziek hoor en zelfs als ik aan bepaalde muziek denk. Maar niet ómdat ik als ik eraan denk de muziek ook in mijn hoofd ‘hoor’.
Verder voel ik ook sferen aan, krijg ook kippenvel bij de kapper en werken alle zintuigen ook gewoon. Het gaat specifiek om jezelf de dingen inbeelden als die stimuli van buitenaf er niet ook daadwerkelijk zijn zegmaar. Niet hoe je ze waarneemt als ze er wèl zijn.
Dus wat je zegt over dat je bij het lezen van een woord er meteen een levendig beeld bij hebt in je hoofd en dat je warmte en kou op je huid kan voelen op je huid als je je concentreert, dát is bijvoorbeeld wat ik niet kan
