Sluit je ogen, denk aan een strand. Zie je niets?

Ik denk dat er nog andere manieren zijn om beelden te herinneren zonder het beeld voor je te zien. Ik heb namelijk wel het idee dat ik beelden herinner.. maar ik zie ze niet
Geen flauw idee hoe ik dat zou moeten omschrijven..

Ik kan niet een herinnering afspelen als een film. Maar kan wel gewoon een herinnering aan iemand anders heel gedetailleerd omschrijven zodanig dat zij het helemaal weten alsof ze erbij waren (en er waarsch dus wel een beeld bij hebben). Het voelt alsof ik dan dezelfde woorden gebruik als dat ik een foto in een fotoboek aan iemand zou omschrijven die blind is bijvoorbeeld. Alleen dan dus zonder zelf een foto te zien.
Dus vandaar dat ik denk dat er misschien nog andere manieren zijn voor de mens om bij alle info van een beeld in je hoofd te komen zonder het beeld te zien.

Dat spook hierboven beschrijft mijn geest

Eleanor12358w schreef: ↑

16-01-2020 20:14

Ik kan me niet voorstellen hoe je een boek kan lezen zonder het voor je te zien, lijkt me echt een gemis.

Zo houdt mijn vrouw dus ook helemaal niet van boeken met visuele omschrijvingen erin, van bijvoorbeeld omgevingen. We kwamen er op een gegeven moment achter dat dat het verschil in onze boekensmaak was.

Ook dat ik de inhoud van een woord voor me zie en zij de letters.

En dingen beter oppikken uit gesproken uitleg of het zelf voor je willen zien.

Spoken: bij mij gaat dat vaak vanzelf, automatisch, als een "pop-up" bij een woord strand bijv. Dat kan ik dan ook niet tegenhouden.

Ik kan idd wel geuren zelf oproepen en ruiken, ook als die niet aanwezig zijn, alleen al door die in gedachten te nemen.
Zo ook beelden bewust oproepen, zoals herinneringen en situaties en die "zie" ik dan als een film, of stilstaand beeld.

Qua horen van eoa nummer uit een bepaalde periode kom ik idd vaak vanzelf terug in die periode waarmee ik dat associeer, ook als ik dat helemaal niet wil, dat gaat dus buiten mezelf om.

Ik denk dat dat NLP er in zoverre mee te maken heeft dat het niet alleen zegt over hoe de buitenwereld het beste bij jou binnenkomt en informatieverwerking, maar gewoon iha een indicatie geeft wat je (onwillekeurige) aanleg/voorkeurszintuigen zijn (die het sterkst aangelegd/ontwikkeld zijn).

Misschien kan jij bijv wel een bepaald liedje en de tekst daarvan oproepen in gedachten en "in je hoofd horen en meezingen"? Om maar iets te noemen Andre Hazes' Leef!
Of een bepaald geluid, van vuurwerk of een vliegtuig in de lucht, een miauwende kat in de straat, iemands stem, oid?

feow schreef: ↑

18-01-2020 14:27

Dat spook hierboven beschrijft mijn geest

GMTA

Ik zie de zee, de wolken ik hoor de wind en de golven aanrollen en zelfs de meeuwen..
Ik kan me niks voorstellen bij het niet kunnen zien van die beelden, als ik me in gedachten omdraai zie ik ook de duinen.

Suzy65 schreef: ↑

18-01-2020 14:56

Spoken: bij mij gaat dat vaak vanzelf, automatisch, als een "pop-up" bij een woord strand bijv. Dat kan ik dan ook niet tegenhouden.

Ik kan idd wel geuren zelf oproepen en ruiken, ook als die niet aanwezig zijn, alleen al door die in gedachten te nemen.
Zo ook beelden bewust oproepen, zoals herinneringen en situaties en die "zie" ik dan als een film, of stilstaand beeld.

Qua horen van eoa nummer uit een bepaalde periode kom ik idd vaak vanzelf terug in die periode waarmee ik dat associeer, ook als ik dat helemaal niet wil, dat gaat dus buiten mezelf om.

Ik denk dat dat NLP er in zoverre mee te maken heeft dat het niet alleen zegt over hoe de buitenwereld het beste bij jou binnenkomt en informatieverwerking, maar gewoon iha een indicatie geeft wat je (onwillekeurige) aanleg/voorkeurszintuigen zijn (die het sterkst aangelegd/ontwikkeld zijn).

Misschien kan jij bijv wel een bepaald liedje en de tekst daarvan oproepen in gedachten en "in je hoofd horen en meezingen"? Om maar iets te noemen Andre Hazes' Leef!
Of een bepaald geluid, van vuurwerk of een vliegtuig in de lucht, een miauwende kat in de straat, iemands stem, oid?

Associaties bij vanalles gaat ook vanzelf bij mij, niet tegen te houden. Alleen dan dus zonder die beelden erbij. Denk niet per se dat afantasten meer of minder kunnen associeren alleen dat het een andere route naar eenzelfde plek aflegt. Misschien de korte (maar niet per se snellere) route, ipv de toeristische route.

Ik kan wel een bepaald geluid bedenken maar ik kan het niet horen of oproepen. Als ik bv denk aan een miauwende kat dan kan ik niet zeggen of die kat dan blij is of aangevallen wordt. Ik hoor m namelijk niet, ik denk alleen aan het concept miauwende kat en alle associaties die ik daarbij heb. (kom ik weer met m’n concepten, sorry haha).

Songteksten ook, ik kan iets makkelijk meezingen maar hoor niet de stem van Andre in mijn hoofd. Dat liedje is wel goed voorbeeld denk ik, want ken ik niet zo heel goed. Ik zou dan nu niet weten welke instrumenten erbij horen anders dan die ikzelf met dat soort ‘vrolijke’ muziek associeer. Als ik een liedje op de radio hoor kan ik bij de meeste liedjes wel binnen een seconde (ofzo) herkennen dat het dat liedje is.

Ik hoor nooit teksten met andermans stem in mijn hoofd. Kan wel voor mezelf een scene ‘schetsen’ en daarin denken aan Morgan Freeman als voice over, zo van, dat zou er goed bij klinken of passend zijn.

Als jij aan iemand van vroeger met een hele felle schrille stem denkt, doet dat dan pijn aan je oren zoals het deed toen diegene daadwerkelijk tegen je praatte en bv hard lachte?

Als jij miauwende kat leest, heb jij dan voor het woord klaar is al een kat ‘gehoord’? Dus dat je ook kan zeggen dat hij bv klonk alsof hij aan het vechten was. En als iemand dan toevoegt ‘ja een blije miauwende kat bedoel ik’, dan hoor je wéér een kat, maar dan een zonder doodsangst?

Trouwens precies paar voorbeelden waar ik niet zo rouwig om ben
Ik heb trouwens ook begrepen dat er mensen zijn die nooit beelden zien maar wel geluiden of geuren kunnen oproepen. Dus er zullen wel veel gradaties zijn.

MissMaran schreef: ↑

18-01-2020 15:07

Ik zie de zee, de wolken ik hoor de wind en de golven aanrollen en zelfs de meeuwen..
Ik kan me niks voorstellen bij het niet kunnen zien van die beelden, als ik me in gedachten omdraai zie ik ook de duinen.

Lijkt me heerlijk

feow schreef: ↑

16-01-2020 21:00

Ik lees heel veel. En graag. En ik zie dan niks voor me. Ik onthoud wel kenmerken, omdat dat misschien nog wel nuttig of nodig is. Ik vind omschrijvingen als ‘sluik halflang bruin haar blablablabla’ irritant, maar iel lijf kan wel handig zijn.

Ik word omschreven als heel erg creatief. Maar zelf vind ik dat ik wel heel veel maak en daarbij veel durf, maar dat ik weinig dingen écht zelf bedenk. Ik maak veel, maar gebruik weinig de gebruiksaanwijzing en pas alles wat in me opkomt als handiger/mooier/goedkoper/leuker aan. En ik jat graag en veel van pinterest en soortgelijken.

Ik denk vaak anders. Ben uitgesproken kritisch. Tegen álles totdat ik voor ben, dat werk. Maar omdat ik heel vaak gelijk (ik mag van mijn omgeving niet altijd zeggen) blijk te krijgen heb ik in vergaderingen enzo vrij veel gezag. En bij maakdingen vertrouwen ze mij, ook als ik om ongebruikelijke dingen vraag

Kan ik me helemaal voorstellen (letterlijk ook ja). Als je met een stel beelddenkers bent en gezamelijk zegt "laten we een beeld van een blauwe olifant maken!" dan zijn alle beelddenkers in hun hoofd bezig met hun beeld. Denken dat de anderen die enthousiast 'ja!' roepen hetzelfde voor zich zien (tenminste, dat zou ik ook denken). En dan blijkt later dat de een een grote stenen olifant wilde beeldhouwen en blauw schilderen, de volgende wilde er een kleien van Fimo klei, weer een begon direct met gaas voor de papier-machee etc. Groot, klein, staand, zittend etc. Jij stelt waarschijnlijk al die vragen over hoe en met welke kenmerken?

Spoken schreef: ↑

18-01-2020 00:53

[..]
Voor de mensen die wèl visualiseren: als je voor een groep mensen moet spreken, kan je dus echt letterlijk iedereen naakt fantaseren en zien??
[...]

Ja. Dankje
Nu ziet mijn beeld van de laatste bijeenkomst waar ik was er opeens heel anders uit.

Spoken schreef: ↑

18-01-2020 13:02

[...]

O en ik begin nu de oprechte afschuw op waarde te schatten als ik iets ranzigs zeg en iemand zegt ‘ieuw ik denk heel erg in beelden’. Sorry.

Ja, dat ja! Ik zie die dingen meestal direct voor me en dat kan soms erg vies zijn.

yette schreef: ↑

16-01-2020 20:45

Ik zie helemaal niks. Wist niet dat dit bestond. Mijn kinderen zien ook niks. Jammer!

Wat ik ook bijzonder vind, is dat ik die Engelse neurowetenschapper uit dat artikel in de Volkskrant, ken! Ik heb een zeldzame soort epilepsie (wereldwijd nog geen honderd keer omschreven) en deze Adam Zeman heeft het grootste onderzoek ernaar gedaan. Kenmerk van die epilepsie is een rare vorm van amnesie.

Dus nu vraag ik me af of er een verband is tussen mijn epilepsie en die afantasie en of hij dat misschien weet

Interessant! Zou ik hem zeker vragen. De gemiddelde wetenschapper vind het wel leuk dat soort dingen ook te onderzoeken

Wat een ontzettend leuk topic!
Ik had het al eerder gezien, maar geen tijd alles te lezen. Super interessant om te lezen dat veel mensen echt geen plaatje van iets voor zich kunnen zien.

Ik denk zelf heel erg in beelden. Stel, ik zou mijn sleutelbos verliezen en de politie zou vragen hoe hij er uit ziet, dan zou ik in mijn hoofd dat ding uit mijn zak halen en dan beschrijven wat ik zie. Veel makkelijker dan te proberen kenmerken die ik onthouden heb op te diepen.

Zo kook ik ook vaak. Ik heb zin in iets dat ongeveer zus of zo smaakt, als een recept op een plaatje, of als iets wat ik een paar weken geleden ergens gegeten had. Dan koop ik ingredieenten die ik daar bij vind passen en probeer de smaak uit mijn hoofd na te maken.

Met boeken vorm ik ook een beeld van de hoofdpersoon. Iemand beschrijf zo treffend dat als er dan een extra kenmerk werd genoemd (bijvoorbeeld dat de man kalend is) dat dan in je hoofd het haar verdwijnd.
Zo heb ik het ook een beetje bij 'stel je een strand voor'. In eerste instantie zie ik iets wat vooral op een foto van een strand lijkt. Ik zie een plaatje van een strand, nogal statisch. Als men dan dingen zegt als 'je loop over het strand en voelt de schelpen onder je voeten' dan kan ik die ook voelen. Iemand had het over de zon op je blote vel. Opeens voelde ik die ook toen ik het las. Mijn mijn eerste beeld is dus niet zo uitgebreid.
Geuren, geluiden, gevoelens kan ik allemaal wel voorstellen, maar het begint met het plaatje. Als je lavendel zegt is de geur wel zo sterk dat het plaatje ook direct naar lavendel ruikt

Ik kan door die beelden meestal makkelijk dingen terugvinden. Als ik, maar ook mijn man of kind iets kwijt is laat ik ze zeggen waar het voor het laatst is gezien. Bijvoorbeeld op de bank. Dan kan ik mezelf zo voorstellen dat het tussen de kussens zakte, of er achter viel. Daar ga ik dan dus kijken en vaak is het raak. Terwijl mijn man dan denkt 'daarna ging ik naar buiten, had ik het misschien meegenomen, eens in mijn jaszak zoeken.

Erg creatief ben ik trouwens niet. Volgens mij lees ik hier redelijk veel mensen die juist geen beelden zien die wel erg creatief zijn, iets nieuws maken. Ik ben meer van het afwijken van voorbeelden, een eigen uitgang of afslag, maar niet vanuit niets iets nieuws beginnen.

Spoken schreef: ↑

18-01-2020 00:53

Whaa wat bizar dit.
Ik zie ook een groot zwart niks als ik me dingen ‘visualiseer’. Ik denk in woorden (maar zie ze niet).

Bij ‘denk niet aan een blauwe ijsbeer’ (of wat was het), zie ik inderdaad geen blauwe ijsbeer voor me, maar ik denk wel aan het concept blauwe ijsbeer. Ik denk dan bv ‘ijsbeer in een gekke kleur, een niet realistisch beeld, persoon wil duidelijk maken dat als je iets zegt dat mensen daar automatisch aan denken’ ofzoiets (maar dan in een milliseconde haha).
Maar als iemand dan vraagt, denk je nu aan een blauwe ijsbeer? Dan zeg ik ja, want ik wist tot vandaag niet dat er dan gevraagd werd of ik er dan een zie.

Bij ‘denk aan het strand’ zie ik ook niks en wacht ik op meer info (en een doel; wat moet er bv gebeuren op dat strand) vd aanvrager. Als iemand dan zegt ‘er staan links van je wat palmbomen’ denk ik oke, prima, als jij het zegt. En vervolgens gaan ze verder met omschrijven. Dan moet ik na 4 voorwerpen echt mn best doen om alles te herinneren (beetje zoals ik ga op reis en neem mee...) , want ik zie ze verder niet.

Ik associeer wel erg veel en snel (krijg vaak een ‘huh wat heeft dat er mee te maken’ of een ‘haha hoe verzin je het’)

Word ook wel creatief genoemd, arts & crafts, maar ook qua probleemoplossend vermogen.
Ik kan trouwens niet goed tekenen, maar als ik dat wel zou kunnen: ik zou m’n vriend absoluut niet kunnen natekenen vanuit een beeld in mijn hoofd. Dan zou ik gaan tekenen en tussendoor steeds het resultaat bekijken en zien dat er ‘iets’ niet klopt (want ik herken m wel als ik m zie ) en dan aanpassen tot het wel klopt, denk ik.

Voor de mensen die wèl visualiseren: als je voor een groep mensen moet spreken, kan je dus echt letterlijk iedereen naakt fantaseren en zien??

Vond trouwens dit artikel van iemand die ook niks ziet wel grappig en herkenbaar: https://m.facebook.com/notes/blake-ross ... 4777480504

Leuk artikel!
Even doorklikkend naar wie de auteur is, kom ik erachter dat die man de/een founder van Firefox is! Zelfs Mark Zuckerberg heeft het artikel geliked! Hoe sneu ook dat we geen zee zien, als 'blinden' begeven we ons in elk geval in bijzonder gezelschap