Psyche
alle pijlers
Socialer zijn en meer interesse tonen in mensen
woensdag 19 april 2017 om 13:29
Hoi Viva-dames,
Ik ben een meid van 22 jaar en nu ik op mijn eigen benen sta (ik woon alleen, werk, heb een vriend etc) moet ik ook echt zelfzeker overkomen, nou heb ik het probleem dat ik sociale situaties bij mensen die ik niet of niet goed ken, zenuwachtig wordt en helemaal niet weet waarover ik kan praten. Wat stom overkomt en ook alsof ik geen interesse heb. Dit gebeurt op het werk, bij mijn schoonouders, algemeen bij nieuwe mensen. Bij mijn eigen familie en vrienden is dit totaal niet. Ik voel me dus ook slecht erbij dat ik die "skill" van sociaal zijn mis.
Nu wil ik daaraan werken, maar daarvoor heb ik tips nodig. Zijn er nog mensen die hetzelfde voor hebben en wat doen jullie eraan? Zijn er bepaalde oefeningen die helpen? En welke vragen kan je stellen of wat kan je vertellen aan mensen die je niet zo goed kent om een gesprek op gang te krijgen. Ik denk telkens als ik iets wil zeggen te hard na, en vind altijd een reden waarom ik het niet zeg (dom overkomen, privacy van mensen schenden door te persoonlijke vragen) Het is dus echt over mijn angst dat ik moet graken.
Ik wil jullie alvast bedanken om mij te helpen
Ik ben een meid van 22 jaar en nu ik op mijn eigen benen sta (ik woon alleen, werk, heb een vriend etc) moet ik ook echt zelfzeker overkomen, nou heb ik het probleem dat ik sociale situaties bij mensen die ik niet of niet goed ken, zenuwachtig wordt en helemaal niet weet waarover ik kan praten. Wat stom overkomt en ook alsof ik geen interesse heb. Dit gebeurt op het werk, bij mijn schoonouders, algemeen bij nieuwe mensen. Bij mijn eigen familie en vrienden is dit totaal niet. Ik voel me dus ook slecht erbij dat ik die "skill" van sociaal zijn mis.
Nu wil ik daaraan werken, maar daarvoor heb ik tips nodig. Zijn er nog mensen die hetzelfde voor hebben en wat doen jullie eraan? Zijn er bepaalde oefeningen die helpen? En welke vragen kan je stellen of wat kan je vertellen aan mensen die je niet zo goed kent om een gesprek op gang te krijgen. Ik denk telkens als ik iets wil zeggen te hard na, en vind altijd een reden waarom ik het niet zeg (dom overkomen, privacy van mensen schenden door te persoonlijke vragen) Het is dus echt over mijn angst dat ik moet graken.
Ik wil jullie alvast bedanken om mij te helpen
woensdag 19 april 2017 om 13:47
Als je bij mensen die je niet zo goed kent bang bent dat je te persoonlijke vragen stelt, kan je ook eerst over iets neutraals praten. Over iets wat je op dat moment beiden ervaart, zoals 'moet je die grijze regenwolk zien, volgens mij gaat het straks regenen'. Dan ben je tenminste in gesprek, en volgt daaruit wellicht een wat meer diepgaand gesprek.
woensdag 19 april 2017 om 13:48
Je bent gewoon verlegen. Je wilt wel interesse tonen en sociaal zijn, prima! Verlegenheid kan voor de andere partij inderdaad opgevat worden als desinteresse. Maar ik denk dat die perceptie wel meevalt als je duidelijk oogcontact blijft maken tijdens het gesprek.
Het probleem is feitelijk dat je teveel in jezelf keert (nadenkt) en die aandacht blokkeert een open communicatie. Probeer die aandacht dus naar buiten te richten. Wat je ook kunt doen is vooraf gewoon zeggen dat je merkt een beetje verlegen te zijn in nieuwe situaties, daar hebben mensen best begrip voor.
Het probleem is feitelijk dat je teveel in jezelf keert (nadenkt) en die aandacht blokkeert een open communicatie. Probeer die aandacht dus naar buiten te richten. Wat je ook kunt doen is vooraf gewoon zeggen dat je merkt een beetje verlegen te zijn in nieuwe situaties, daar hebben mensen best begrip voor.
woensdag 19 april 2017 om 14:28
woensdag 19 april 2017 om 14:38
Weet je van collega's of ze kinderen hebben ? " hoe was hun rapport, weet je al naar welke school ze volgend jaar gaan , of ze op sport zitten "
Vragen of iemand al vakantieplannen heeft
vragen wat ze in het weekend hebben gedaan of gaan doen.
Terugkomen op iets wat ze verteld hebben " is je moeder / hond / kind al weer een beetje opgeknapt "
Vragen of iemand al vakantieplannen heeft
vragen wat ze in het weekend hebben gedaan of gaan doen.
Terugkomen op iets wat ze verteld hebben " is je moeder / hond / kind al weer een beetje opgeknapt "
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 19 april 2017 om 14:50
quote:masala schreef op 19 april 2017 @ 14:28:
Weet ik niet, niet iedereen heeft evenveel met small talk en dan zijn situaties waarin dat gewenst is minder comfortabel. Maar dat is iets anders dan verlegen zijn.Ze heeft het over zenuwachtig zijn en over angst heen moeten komen, dat zie ik als kenmerk. Het gebeurt ook alleen bij vreemden. Goed zijn, of beter worden in smalltalk zal natuurlijk wel helpen.
Weet ik niet, niet iedereen heeft evenveel met small talk en dan zijn situaties waarin dat gewenst is minder comfortabel. Maar dat is iets anders dan verlegen zijn.Ze heeft het over zenuwachtig zijn en over angst heen moeten komen, dat zie ik als kenmerk. Het gebeurt ook alleen bij vreemden. Goed zijn, of beter worden in smalltalk zal natuurlijk wel helpen.
woensdag 19 april 2017 om 15:14
Ik ben ook helemaal geen sociaal type en vaak ook verlegen, maar ik heb een standaard riedeltje vragen voor als ik met vreemden moet praten. Meestal is dat op conferenties voor mijn werk.
- waar kom je vandaan?
- werk je bij een groot kantoor of voor jezelf?
- ben je ergens in gespecialiseerd?
- heb je vaak met dit onderwerp te maken in de praktijk?
Dat soort dingen. In prive situaties vraag ik vaak of iemand in de afgelopen vakantie nog weg is geweest/komende vakantie nog weg gaat. Of hoe het met de kinderen/man/ouders gaat. Dat breng vaak wel een gesprekje op gang.
Goede tip is om open vragen te stellen, dus iets waar iemand niet simpelweg ja of nee op kan zeggen. Dan volgt er makkelijker een gesprek.Maar ik vind het zelf lastig om sommige vragen zo in te kleden dat ze een open vraag worden, dus dat werkt niet altijd even goed in de praktijk.
- waar kom je vandaan?
- werk je bij een groot kantoor of voor jezelf?
- ben je ergens in gespecialiseerd?
- heb je vaak met dit onderwerp te maken in de praktijk?
Dat soort dingen. In prive situaties vraag ik vaak of iemand in de afgelopen vakantie nog weg is geweest/komende vakantie nog weg gaat. Of hoe het met de kinderen/man/ouders gaat. Dat breng vaak wel een gesprekje op gang.
Goede tip is om open vragen te stellen, dus iets waar iemand niet simpelweg ja of nee op kan zeggen. Dan volgt er makkelijker een gesprek.Maar ik vind het zelf lastig om sommige vragen zo in te kleden dat ze een open vraag worden, dus dat werkt niet altijd even goed in de praktijk.
..
woensdag 19 april 2017 om 15:17
quote:Mieke15 schreef op 19 april 2017 @ 15:15:
Bedankt alvast voor de reacties.
Wat ik hieruit onthoud is niet denken en sneller zeggen en misschien wat lullen
Kan ik nog wat voorbeelden krijgen waarover ik mensen kan aanspreken, dat van die collega's was heel helpvol.
Leuke schoenen/jurk/jas
Film X gezien?
Hoe vind je deze muziek?
Woon jij ook in deze buurt?
Nog geneukt?
Nou ja, die laatste kan niet meer misschien...
Bedankt alvast voor de reacties.
Wat ik hieruit onthoud is niet denken en sneller zeggen en misschien wat lullen
Kan ik nog wat voorbeelden krijgen waarover ik mensen kan aanspreken, dat van die collega's was heel helpvol.
Leuke schoenen/jurk/jas
Film X gezien?
Hoe vind je deze muziek?
Woon jij ook in deze buurt?
Nog geneukt?
Nou ja, die laatste kan niet meer misschien...
woensdag 19 april 2017 om 19:35
zondag 23 april 2017 om 11:05
zondag 23 april 2017 om 11:59
quote:Mieke15 schreef op 19 april 2017 @ 15:15:
Bedankt alvast voor de reacties.
Wat ik hieruit onthoud is niet denken en sneller zeggen en misschien wat lullen
Kan ik nog wat voorbeelden krijgen waarover ik mensen kan aanspreken, dat van die collega's was heel helpvol.in welke situatie ?
Bedankt alvast voor de reacties.
Wat ik hieruit onthoud is niet denken en sneller zeggen en misschien wat lullen
Kan ik nog wat voorbeelden krijgen waarover ik mensen kan aanspreken, dat van die collega's was heel helpvol.in welke situatie ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 23 april 2017 om 12:10
Ja, herkenbaar.
Je zou een paar sessies bij een haptotherapeut kunnen doen. Die kan, samen met jou, experimenteren wat voor soort angst je precies hebt, en die wegnemen (of experimenteren).
Bij mij hielp/helpt het heel erg om te starten met te zeggen dat je 'een nieuw contact' spannend vindt.
Of "sorry, komt misschien dom over, maar..... < en dan vragen wat je wilde vragen> "
Of "weet je wat er nu in mij opkomt -- als het teveel privacy is, dan moet je dat zeggen hoor, maar .... "
Of nadat je de vraag hebt gesteld: "ze, hoevaak menstrueer jij nu eigenlijk? -- oh stom van me, dat is misschien teveel privacy"
en dan kijken of ze alsnog antwoorden of niet.
Het klinkt stom (= zo start je nog niet een gesprek?) maar het werkt super.
En je leert pratendewijs wat nu eigenlijk wel privacy-gevoelig ligt, of dom, of dat het allemaal eigenlijk wel meevalt.
Je zou een paar sessies bij een haptotherapeut kunnen doen. Die kan, samen met jou, experimenteren wat voor soort angst je precies hebt, en die wegnemen (of experimenteren).
Bij mij hielp/helpt het heel erg om te starten met te zeggen dat je 'een nieuw contact' spannend vindt.
Of "sorry, komt misschien dom over, maar..... < en dan vragen wat je wilde vragen> "
Of "weet je wat er nu in mij opkomt -- als het teveel privacy is, dan moet je dat zeggen hoor, maar .... "
Of nadat je de vraag hebt gesteld: "ze, hoevaak menstrueer jij nu eigenlijk? -- oh stom van me, dat is misschien teveel privacy"
en dan kijken of ze alsnog antwoorden of niet.
Het klinkt stom (= zo start je nog niet een gesprek?) maar het werkt super.
En je leert pratendewijs wat nu eigenlijk wel privacy-gevoelig ligt, of dom, of dat het allemaal eigenlijk wel meevalt.
zondag 23 april 2017 om 12:16
quote:Mieke15 schreef op 20 april 2017 @ 15:29:
Het is ook vooral als iemand aan het vertellen is dat ik niet wil onderbreken of zelf iets vertellen omdat ik denk dat mijn verhaal niet interessant genoeg zal zijn.
Hier moet je beginnen met te stellen dat dit "gedrag" helemaal niet erg is. Juist door zo te denken, wordt het moeilijker er tussen te komen. Blijf tegen jezelf zeggen... "laat maar even... ik luister gewoon liever aan het begin, dan dat ik mijn verhaal ga vertellen".
Als er dan een stilte valt, is jouw verhaal natuurlijk niet meer interessant (want het onderwerp is al 10x veranderd).
Dan.... als je je rustig voelt... kun je gaan vertellen over jouw afgelopen weekend of een compleet nieuw/ander verhaal. Dat klinkt in het begin ook geforceeerd/spannend (want waarom begint die meid over iets compleet irrelevants -- we hadden het toch over vakanties?) maar in de praktijk is dat niet zo.
Je kunt in zo'n stilte-break ook zeggen: "zeg, wat jij 10 minuten geleden zei, dat XYZ, dat vond ik erg interessant... heb ik ook meegemaakt... wil ik toch even op reageren..." <en dan vertel je je verhaal>
Het is ook vooral als iemand aan het vertellen is dat ik niet wil onderbreken of zelf iets vertellen omdat ik denk dat mijn verhaal niet interessant genoeg zal zijn.
Hier moet je beginnen met te stellen dat dit "gedrag" helemaal niet erg is. Juist door zo te denken, wordt het moeilijker er tussen te komen. Blijf tegen jezelf zeggen... "laat maar even... ik luister gewoon liever aan het begin, dan dat ik mijn verhaal ga vertellen".
Als er dan een stilte valt, is jouw verhaal natuurlijk niet meer interessant (want het onderwerp is al 10x veranderd).
Dan.... als je je rustig voelt... kun je gaan vertellen over jouw afgelopen weekend of een compleet nieuw/ander verhaal. Dat klinkt in het begin ook geforceeerd/spannend (want waarom begint die meid over iets compleet irrelevants -- we hadden het toch over vakanties?) maar in de praktijk is dat niet zo.
Je kunt in zo'n stilte-break ook zeggen: "zeg, wat jij 10 minuten geleden zei, dat XYZ, dat vond ik erg interessant... heb ik ook meegemaakt... wil ik toch even op reageren..." <en dan vertel je je verhaal>
zondag 23 april 2017 om 12:18
quote:daddy_gijs schreef op 23 april 2017 @ 12:10:
Bij mij hielp/helpt het heel erg om te starten met te zeggen dat je 'een nieuw contact' spannend vindt.
Of "sorry, komt misschien dom over, maar..... < en dan vragen wat je wilde vragen> "
Of "weet je wat er nu in mij opkomt -- als het teveel privacy is, dan moet je dat zeggen hoor, maar .... "
Of nadat je de vraag hebt gesteld: "ze, hoevaak menstrueer jij nu eigenlijk? -- oh stom van me, dat is misschien teveel privacy"
en dan kijken of ze alsnog antwoorden of niet.Wat een uh, bijzondere techniek.
Bij mij hielp/helpt het heel erg om te starten met te zeggen dat je 'een nieuw contact' spannend vindt.
Of "sorry, komt misschien dom over, maar..... < en dan vragen wat je wilde vragen> "
Of "weet je wat er nu in mij opkomt -- als het teveel privacy is, dan moet je dat zeggen hoor, maar .... "
Of nadat je de vraag hebt gesteld: "ze, hoevaak menstrueer jij nu eigenlijk? -- oh stom van me, dat is misschien teveel privacy"
en dan kijken of ze alsnog antwoorden of niet.Wat een uh, bijzondere techniek.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
zondag 23 april 2017 om 12:20
quote:daddy_gijs schreef op 23 april 2017 @ 12:10:
Ja, herkenbaar.
Je zou een paar sessies bij een haptotherapeut kunnen doen. Die kan, samen met jou, experimenteren wat voor soort angst je precies hebt, en die wegnemen (of experimenteren).
Bij mij hielp/helpt het heel erg om te starten met te zeggen dat je 'een nieuw contact' spannend vindt.
Of "sorry, komt misschien dom over, maar..... < en dan vragen wat je wilde vragen> "
Of "weet je wat er nu in mij opkomt -- als het teveel privacy is, dan moet je dat zeggen hoor, maar .... "
Of nadat je de vraag hebt gesteld: "ze, hoevaak menstrueer jij nu eigenlijk? -- oh stom van me, dat is misschien teveel privacy"
en dan kijken of ze alsnog antwoorden of niet.
Het klinkt stom (= zo start je nog niet een gesprek?) maar het werkt super.
En je leert pratendewijs wat nu eigenlijk wel privacy-gevoelig ligt, of dom, of dat het allemaal eigenlijk wel meevalt.wat een slecht advies.
Ja, herkenbaar.
Je zou een paar sessies bij een haptotherapeut kunnen doen. Die kan, samen met jou, experimenteren wat voor soort angst je precies hebt, en die wegnemen (of experimenteren).
Bij mij hielp/helpt het heel erg om te starten met te zeggen dat je 'een nieuw contact' spannend vindt.
Of "sorry, komt misschien dom over, maar..... < en dan vragen wat je wilde vragen> "
Of "weet je wat er nu in mij opkomt -- als het teveel privacy is, dan moet je dat zeggen hoor, maar .... "
Of nadat je de vraag hebt gesteld: "ze, hoevaak menstrueer jij nu eigenlijk? -- oh stom van me, dat is misschien teveel privacy"
en dan kijken of ze alsnog antwoorden of niet.
Het klinkt stom (= zo start je nog niet een gesprek?) maar het werkt super.
En je leert pratendewijs wat nu eigenlijk wel privacy-gevoelig ligt, of dom, of dat het allemaal eigenlijk wel meevalt.wat een slecht advies.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 23 april 2017 om 12:23
Sorry, nog een derde post (en dan hou ik op).
Bij vragen als "wat voor werk doe je eigenlijk?" of "heb je nog wat leuks gedaan dit weekend?" of "wat een leuke jas" leg je onmiddelijk het initiatief bij de ander neer. Hij/zij moet antwoorden en het gesprek continueren.
Jij bent dus na 5 seconden niet meer aan de beurt.
Je kunt small-talk beter beginnen door een verhaal te vertellen of je eigen experience te vertellen. Bijv. "Afgelopen weekend heb ik dat-en-dat gedaan en wat ik nu zo leuk vond is blah blah". De ander begint spontaan te luisteren en de kans is groter dat er daarna een gesprek ontstaat.
Bij vragen als "wat voor werk doe je eigenlijk?" of "heb je nog wat leuks gedaan dit weekend?" of "wat een leuke jas" leg je onmiddelijk het initiatief bij de ander neer. Hij/zij moet antwoorden en het gesprek continueren.
Jij bent dus na 5 seconden niet meer aan de beurt.
Je kunt small-talk beter beginnen door een verhaal te vertellen of je eigen experience te vertellen. Bijv. "Afgelopen weekend heb ik dat-en-dat gedaan en wat ik nu zo leuk vond is blah blah". De ander begint spontaan te luisteren en de kans is groter dat er daarna een gesprek ontstaat.
vrijdag 23 juni 2017 om 15:53
Ik herken je probleem Mieke15, ik ben nl ook zoals jij. Met dat verschil, dat ik er geen behoefte meer aan heb mezelf hierin te veranderen, of te gaan forceren. Vroeger - ik ben nu ongeveer dubbel zo oud als jij - wilde ik mezelf ook persé socialer opstellen en beter overkomen naar de buitenwereld toe.
Wat ik geleerd heb is dat je de aard van het beestje niet zomaar kan veranderen. Ik aanvaard mezelf nu zoals ik ben, ik heb niet meer de neiging om persé gesprekken aan te gaan knopen omdat het zo hoort, of social talk te verkopen die niet bij mij past.
Het gevolg is dat ik mij voorafgaand bepaalde events of feestjes niet meer zenuwachtig maak, en het daardoor alleen al veel beter gaat. Eens een gesprek op gang is loopt het meestal wel vlot, en ik ervaar het niet langer als een probleem.
Allicht niet de tip die je verwacht, maar wilde het toch even kwijt.
Wat ik geleerd heb is dat je de aard van het beestje niet zomaar kan veranderen. Ik aanvaard mezelf nu zoals ik ben, ik heb niet meer de neiging om persé gesprekken aan te gaan knopen omdat het zo hoort, of social talk te verkopen die niet bij mij past.
Het gevolg is dat ik mij voorafgaand bepaalde events of feestjes niet meer zenuwachtig maak, en het daardoor alleen al veel beter gaat. Eens een gesprek op gang is loopt het meestal wel vlot, en ik ervaar het niet langer als een probleem.
Allicht niet de tip die je verwacht, maar wilde het toch even kwijt.
