Psyche
alle pijlers
spijt van keizersnede bij stuitligging
woensdag 26 april 2017 om 14:55
Bijna een jaar geleden is mijn dochter geboren met een keizersnede. Ze lag in stuit en na een mislukte versiepoging kreeg ik zelf de keuze of voor een natuurlijke bevalling of een keizersnede. Hoewel ik goed herstel, de keizersnede zelf geen traumatische ervaring was en mijn dochter gezond is, heb ik inmiddels veel spijt van deze keuze. Het klinkt mogelijk vreemd. Wat vooral vervelend is dat het onzekere, eenzame en paniekerige gevoel, dat ik in de periode dat ik de keuze moest maken had, regelmatig terug komt.
Rationeel kan ik goed verklaren waarom ik deze keuze heb gemaakt. Ik wilde geen risico voor mijn kind. Doordat er een aantal dingen mis gingen in de overdracht en communicatie in het ziekenhuis was ik extra angstig dat er op een moment van spoed geen of een slecht geïnformeerde arts aanwezig zou zijn. Gevoelsmatig was dit toen toch en helaas ook achteraf niet de goede keuze. Ik ben op zoek naar vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt of soortgelijke psychische klachten hebben na het ondergaan van een keizersnede of bevalling. Alvast bedankt voor jullie reactie.
Rationeel kan ik goed verklaren waarom ik deze keuze heb gemaakt. Ik wilde geen risico voor mijn kind. Doordat er een aantal dingen mis gingen in de overdracht en communicatie in het ziekenhuis was ik extra angstig dat er op een moment van spoed geen of een slecht geïnformeerde arts aanwezig zou zijn. Gevoelsmatig was dit toen toch en helaas ook achteraf niet de goede keuze. Ik ben op zoek naar vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt of soortgelijke psychische klachten hebben na het ondergaan van een keizersnede of bevalling. Alvast bedankt voor jullie reactie.
woensdag 26 april 2017 om 19:23
quote:Solomio schreef op 26 april 2017 @ 18:39:
[...]
Volgens mij heeft mijn vriendin Beatrijs Smulders (let op haar initialen: BS, dat is niet voor niets) hier een belangrijke rol bij gespeeld.
En dat met onze calvinistische inslag: lijden zul je.
Tnx! Ik zie haar nog steeds dapper proberen NIET beduusd te kijken toen ze na jarenlang wahwah zelf een kind had gekregen en men haar nog eens ondervroeg over pijnstillers en alles wat ze verachtte want ja, lijden zul je, hoe meer hoe beter.. bah.
Daarna verdween ze redelijk snel ergens onder een steen om zich te schamen voor zover ik weet.
Door haar gewauwel voelen vrouwen zich anno '17 nog schuldig over pijnstillers lees ik hierboven. Triest, wat had ik graag iets tegen de pijn gekregen.
Niks: 'die pijn ben je zo vergeten', weet het nog als de dag van gisteren en ben blij dat men tegenwoordig wel een ruggenprik kan krijgen.
Dát zouden ze standaard aan moeten bieden, met eerlijke voorlichting..
[...]
Volgens mij heeft mijn vriendin Beatrijs Smulders (let op haar initialen: BS, dat is niet voor niets) hier een belangrijke rol bij gespeeld.
En dat met onze calvinistische inslag: lijden zul je.
Tnx! Ik zie haar nog steeds dapper proberen NIET beduusd te kijken toen ze na jarenlang wahwah zelf een kind had gekregen en men haar nog eens ondervroeg over pijnstillers en alles wat ze verachtte want ja, lijden zul je, hoe meer hoe beter.. bah.
Daarna verdween ze redelijk snel ergens onder een steen om zich te schamen voor zover ik weet.
Door haar gewauwel voelen vrouwen zich anno '17 nog schuldig over pijnstillers lees ik hierboven. Triest, wat had ik graag iets tegen de pijn gekregen.
Niks: 'die pijn ben je zo vergeten', weet het nog als de dag van gisteren en ben blij dat men tegenwoordig wel een ruggenprik kan krijgen.
Dát zouden ze standaard aan moeten bieden, met eerlijke voorlichting..
woensdag 26 april 2017 om 19:34
quote:Solomio schreef op 26 april 2017 @ 18:39:
[...]
Volgens mij heeft mijn vriendin Beatrijs Smulders (let op haar initialen: BS, dat is niet voor niets) hier een belangrijke rol bij gespeeld.
En dat met onze calvinistische inslag: lijden zul je.
En de pijn verwelkomen natuurlijk, en in je pijn duiken. Want pijn is fijn, als je weet waarvoor je het doet .
Vreselijk, dat mens. Dat genormeer vooral. Ik heb het beide keren zonder pijnstilling gedaan en ik vond het eerlijk best meevallen allemaal, maar wie ben ik dan om te gaan roepen dat al die anderen geen mietjes moeten zijn en het ook zonder moeten doen omdat onzelieveheer dat nou eenmaal zo bedoeld heeft of zo. Laat iedereen toch lekker bevallen zoals ie wil (voor zover dat kan dan).
[...]
Volgens mij heeft mijn vriendin Beatrijs Smulders (let op haar initialen: BS, dat is niet voor niets) hier een belangrijke rol bij gespeeld.
En dat met onze calvinistische inslag: lijden zul je.
En de pijn verwelkomen natuurlijk, en in je pijn duiken. Want pijn is fijn, als je weet waarvoor je het doet .
Vreselijk, dat mens. Dat genormeer vooral. Ik heb het beide keren zonder pijnstilling gedaan en ik vond het eerlijk best meevallen allemaal, maar wie ben ik dan om te gaan roepen dat al die anderen geen mietjes moeten zijn en het ook zonder moeten doen omdat onzelieveheer dat nou eenmaal zo bedoeld heeft of zo. Laat iedereen toch lekker bevallen zoals ie wil (voor zover dat kan dan).
woensdag 26 april 2017 om 19:46
quote:Lady_Voldemort schreef op 26 april 2017 @ 19:34:
[...]
En de pijn verwelkomen natuurlijk, en in je pijn duiken. Want pijn is fijn, als je weet waarvoor je het doet .
.
Ook beter voor de hechting enzo.
Ik ben volstrekt niet gehecht aan mijn kinderen. Dus.
[...]
En de pijn verwelkomen natuurlijk, en in je pijn duiken. Want pijn is fijn, als je weet waarvoor je het doet .
.
Ook beter voor de hechting enzo.
Ik ben volstrekt niet gehecht aan mijn kinderen. Dus.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 26 april 2017 om 19:49
Als je een kies laat trekken krijg je toch ook een verdoving? Dat vráágt de tandarts zelfs niet of je die wil!
En niemand die ernaar vraagt of je die kies met of zonder verdoving hebt laten trekken. En stel dát je het toch zonder verdoving hebt laten doen dan verklaart iedereen je voor gek ipv dat je een lintje krijgt...
Bevallen is bevallen, met of zonder prik, of keizersnede! Een gezond kind is het uiteindelijke doel!
En niemand die ernaar vraagt of je die kies met of zonder verdoving hebt laten trekken. En stel dát je het toch zonder verdoving hebt laten doen dan verklaart iedereen je voor gek ipv dat je een lintje krijgt...
Bevallen is bevallen, met of zonder prik, of keizersnede! Een gezond kind is het uiteindelijke doel!
woensdag 26 april 2017 om 19:52
quote:Solomio schreef op 26 april 2017 @ 19:46:
[...]
Ook beter voor de hechting enzo.
Ik ben volstrekt niet gehecht aan mijn kinderen. Dus.
OMG
Je hebt ze toch wel minstens 6 maanden borstvoeding gegeven? Want fles staat ook garant voor niet hechten natuurlijk.
[...]
Ook beter voor de hechting enzo.
Ik ben volstrekt niet gehecht aan mijn kinderen. Dus.
OMG
Je hebt ze toch wel minstens 6 maanden borstvoeding gegeven? Want fles staat ook garant voor niet hechten natuurlijk.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
woensdag 26 april 2017 om 20:03
quote:tonkje schreef op 26 april 2017 @ 19:52:
[...]
OMG
Je hebt ze toch wel minstens 6 maanden borstvoeding gegeven? Want fles staat ook garant voor niet hechten natuurlijk.Ja, 6 maanden. Tegenwoordig is dat te kort hè. En ik deed het ook nog met tegenzin.
[...]
OMG
Je hebt ze toch wel minstens 6 maanden borstvoeding gegeven? Want fles staat ook garant voor niet hechten natuurlijk.Ja, 6 maanden. Tegenwoordig is dat te kort hè. En ik deed het ook nog met tegenzin.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 26 april 2017 om 20:05
woensdag 26 april 2017 om 20:14
Mijn bevalling was zoals jouw eerste bevalling - placenta kwam niet los, veel bloedverlies, met spoed naar de OK. Ik heb dat best als traumatisch ervaren. Kan het dat je dat eigenlijk ook nog niet goed verwerkt had en daardoor nu met de tweede bevalling worstelt? Beide keren niet gegaan zoals gehoopt... Dat is lastig maar aan de andere kant benadrukt het juist hoe goed je het doet door wel op de juiste plek te zijn om goede zorg te krijgen!!
woensdag 26 april 2017 om 20:29
quote:karin12345 schreef op 26 april 2017 @ 15:37:
[...]
Ik werd helemaal enthousiast toen ik hoorde, dat een ruggenprik tegenwoordig gewoon kan.
Wat heerlijk, hoeven vrouwen vanaf nu geen heftige pijn meer te ondergaan bij een bevalling.
Jammer dat het in mijn tijd nog niet tot de mogelijkheden behoorde: ik had er meteen voor gekozen.
Heerlijk toch, vrijwel pijnloos bevallen!Mijn idee! En TO in mijn tijd moest stuit ligging gewoon natuurlijk bevallen in de tijd van mevrouw BS.. gevolg baby van vriendin overleden, baby van zus jaar in spreid broek gezeten om heup jes te corrigeren en toenmalig buurjongetje hersenbeschadiging door te kort aan zuurstof.. en dan ga jij zitten treuren omdat je kindje gezond met een keizersnee ter wereld is gekomen en jij liever een natuurlijke bevalling zou hebben gewild ondanks de risico's
[...]
Ik werd helemaal enthousiast toen ik hoorde, dat een ruggenprik tegenwoordig gewoon kan.
Wat heerlijk, hoeven vrouwen vanaf nu geen heftige pijn meer te ondergaan bij een bevalling.
Jammer dat het in mijn tijd nog niet tot de mogelijkheden behoorde: ik had er meteen voor gekozen.
Heerlijk toch, vrijwel pijnloos bevallen!Mijn idee! En TO in mijn tijd moest stuit ligging gewoon natuurlijk bevallen in de tijd van mevrouw BS.. gevolg baby van vriendin overleden, baby van zus jaar in spreid broek gezeten om heup jes te corrigeren en toenmalig buurjongetje hersenbeschadiging door te kort aan zuurstof.. en dan ga jij zitten treuren omdat je kindje gezond met een keizersnee ter wereld is gekomen en jij liever een natuurlijke bevalling zou hebben gewild ondanks de risico's
woensdag 26 april 2017 om 20:32
quote:Solomio schreef op 26 april 2017 @ 20:03:
[...]
Ja, 6 maanden. Tegenwoordig is dat te kort hè. En ik deed het ook nog met tegenzin.Oh, ik heb het dan weer te lang gedaan. Compensatiedrang natuurlijk, omdat ik het kind niet helemaal zelf had uitgepoept maar me lekker gemakzuchtig met een vacuümpomp had laten helpen. Zonder pijnstilling dan wel, maar dan nog is zulks natuurlijk funest voor de bonding.
[...]
Ja, 6 maanden. Tegenwoordig is dat te kort hè. En ik deed het ook nog met tegenzin.Oh, ik heb het dan weer te lang gedaan. Compensatiedrang natuurlijk, omdat ik het kind niet helemaal zelf had uitgepoept maar me lekker gemakzuchtig met een vacuümpomp had laten helpen. Zonder pijnstilling dan wel, maar dan nog is zulks natuurlijk funest voor de bonding.
woensdag 26 april 2017 om 22:05
quote:Xervy schreef op 26 april 2017 @ 18:51:
[...]
Ik sluit me 100000% bij je aan.
Hoewel ik het herstel ook super vind meevallen. (Ben er nog mee bezig )Eens.. hier ook amper last gehad van het herstel na ks. Had vooral last van een slechte conditie maar echt bijna geen pijn gehad. Dat kan alleen maar tegenvallen over 8 weken en met een menneke van 2 om me heen. Maar toch ga ik er weer voor
[...]
Ik sluit me 100000% bij je aan.
Hoewel ik het herstel ook super vind meevallen. (Ben er nog mee bezig )Eens.. hier ook amper last gehad van het herstel na ks. Had vooral last van een slechte conditie maar echt bijna geen pijn gehad. Dat kan alleen maar tegenvallen over 8 weken en met een menneke van 2 om me heen. Maar toch ga ik er weer voor
~ It takes a rad mama to be a father too ~
woensdag 26 april 2017 om 22:09
TO, heb je wellicht last van een postnatale depressie? Het eenzame, angstige en paniekerige gevoel dat je noemt heb ik na de bevalling gehad en was bij mij een postnatale depressie/paniekstoornis. Bij mij richtten de angsten zich niet op de bevalling, maar op angst niet voor mijn zoon te kunnen zorgen door vermoeidheid en slaapproblemen. Ik ben gelukkig snel en goed geholpen toen ik hiermee naar de huisarts ben gegaan. Heb jij je gevoelens al besproken met je huisarts?
Overigens denk ik dat je je keuze op dat moment gebaseerd hebt op de informatie die je had en hoe je je toen voelde daarbij. De beste keuze toen. Ik snap je keuze heel goed, omdat ik juist, in dezelfde uitgangssituatie, de andere keuze heb gemaakt. Ik kreeg namelijk ook de keuze tussen keizersnee of vaginale stuitbevalling en kreeg juist het gevoel, bij mijn ziekenhuis en mijn artsen, dat door hun checks vooraf en controles tijdens de bevalling, dat het net zo veilig zou zijn als een normale vaginale bevalling, alleen wel met hogere kans op een keizersnee (30-40%). Ik heb daardoor voor een vaginale stuitbevalling gekozen en dat is prima verlopen. Als ik niet dat gevoel van veiligheid had gehad had ik voor een keizersnee gekozen. Dus ik snap je keuze heel goed.
Overigens denk ik dat je je keuze op dat moment gebaseerd hebt op de informatie die je had en hoe je je toen voelde daarbij. De beste keuze toen. Ik snap je keuze heel goed, omdat ik juist, in dezelfde uitgangssituatie, de andere keuze heb gemaakt. Ik kreeg namelijk ook de keuze tussen keizersnee of vaginale stuitbevalling en kreeg juist het gevoel, bij mijn ziekenhuis en mijn artsen, dat door hun checks vooraf en controles tijdens de bevalling, dat het net zo veilig zou zijn als een normale vaginale bevalling, alleen wel met hogere kans op een keizersnee (30-40%). Ik heb daardoor voor een vaginale stuitbevalling gekozen en dat is prima verlopen. Als ik niet dat gevoel van veiligheid had gehad had ik voor een keizersnee gekozen. Dus ik snap je keuze heel goed.
woensdag 26 april 2017 om 23:48
woensdag 26 april 2017 om 23:49
quote:Christiana schreef op 26 april 2017 @ 20:29:
[...]
Mijn idee! En TO in mijn tijd moest stuit ligging gewoon natuurlijk bevallen in de tijd van mevrouw BS.. gevolg baby van vriendin overleden, baby van zus jaar in spreid broek gezeten om heup jes te corrigeren en toenmalig buurjongetje hersenbeschadiging door te kort aan zuurstof.. en dan ga jij zitten treuren omdat je kindje gezond met een keizersnee ter wereld is gekomen en jij liever een natuurlijke bevalling zou hebben gewild ondanks de risico's Christiana, de spreidbroek om de ontwikkeling van de heupen weer goed te krijgen kan een gevolg zijn van stuitligging van de baby, niet van de stuitbevalling. Ook stuitliggers die met keizersnee geboren zijn krijgen extra onderzoek van de heupen, aangezien ze een verhoogd risico hebben op problemen in de heupontwikkeling.
[...]
Mijn idee! En TO in mijn tijd moest stuit ligging gewoon natuurlijk bevallen in de tijd van mevrouw BS.. gevolg baby van vriendin overleden, baby van zus jaar in spreid broek gezeten om heup jes te corrigeren en toenmalig buurjongetje hersenbeschadiging door te kort aan zuurstof.. en dan ga jij zitten treuren omdat je kindje gezond met een keizersnee ter wereld is gekomen en jij liever een natuurlijke bevalling zou hebben gewild ondanks de risico's Christiana, de spreidbroek om de ontwikkeling van de heupen weer goed te krijgen kan een gevolg zijn van stuitligging van de baby, niet van de stuitbevalling. Ook stuitliggers die met keizersnee geboren zijn krijgen extra onderzoek van de heupen, aangezien ze een verhoogd risico hebben op problemen in de heupontwikkeling.
woensdag 26 april 2017 om 23:58
quote:bam_1984 schreef op 26 april 2017 @ 22:05:
[...]
Eens.. hier ook amper last gehad van het herstel na ks. Had vooral last van een slechte conditie maar echt bijna geen pijn gehad. Dat kan alleen maar tegenvallen over 8 weken en met een menneke van 2 om me heen. Maar toch ga ik er weer voor Fijn. Ik had de eerste week veel pijn, moest ook extra pijnstilling. Had ook veel bloedverlies gehad. Na drie weken ging het wel weer, na acht weken voelde ik me weer de oude. Maar de eerste drie weken had ik dus echt het gevoel van een zware operatie herstellende te zijn, wat feitelijk ook zo is. Maar het kan dus blijkbaar ook anders! Alleen maar fijn!
[...]
Eens.. hier ook amper last gehad van het herstel na ks. Had vooral last van een slechte conditie maar echt bijna geen pijn gehad. Dat kan alleen maar tegenvallen over 8 weken en met een menneke van 2 om me heen. Maar toch ga ik er weer voor Fijn. Ik had de eerste week veel pijn, moest ook extra pijnstilling. Had ook veel bloedverlies gehad. Na drie weken ging het wel weer, na acht weken voelde ik me weer de oude. Maar de eerste drie weken had ik dus echt het gevoel van een zware operatie herstellende te zijn, wat feitelijk ook zo is. Maar het kan dus blijkbaar ook anders! Alleen maar fijn!
donderdag 27 april 2017 om 08:03
quote:baukelien schreef op 26 april 2017 @ 23:58:
[...]
Fijn. Ik had de eerste week veel pijn, moest ook extra pijnstilling. Had ook veel bloedverlies gehad. Na drie weken ging het wel weer, na acht weken voelde ik me weer de oude. Maar de eerste drie weken had ik dus echt het gevoel van een zware operatie herstellende te zijn, wat feitelijk ook zo is. Maar het kan dus blijkbaar ook anders! Alleen maar fijn!Ja je leest echt heel verschillende ervaringen. Ik heb geen morfine gehad, alleen pcm en in het ziekenhuis een andere pijnstiller in pilvorm (ben de naam kwijt). Thuis nog een dag of 2 ibuprofen maar al snel zonder. Ik voelde de wond wel wat trekken aan de kant waar ze begonnen zijn met hechten maar echt pijn? Nee. De kraamzorg was ook enorm verbaasd dat ik zelf de deur open kwam maken toen ze er was de eerste dag thuis. Ik had eerst alles opgeruimd en toen pas gebeld dat ze konden komen niemand gelooft mij als ik dat vertel..
[...]
Fijn. Ik had de eerste week veel pijn, moest ook extra pijnstilling. Had ook veel bloedverlies gehad. Na drie weken ging het wel weer, na acht weken voelde ik me weer de oude. Maar de eerste drie weken had ik dus echt het gevoel van een zware operatie herstellende te zijn, wat feitelijk ook zo is. Maar het kan dus blijkbaar ook anders! Alleen maar fijn!Ja je leest echt heel verschillende ervaringen. Ik heb geen morfine gehad, alleen pcm en in het ziekenhuis een andere pijnstiller in pilvorm (ben de naam kwijt). Thuis nog een dag of 2 ibuprofen maar al snel zonder. Ik voelde de wond wel wat trekken aan de kant waar ze begonnen zijn met hechten maar echt pijn? Nee. De kraamzorg was ook enorm verbaasd dat ik zelf de deur open kwam maken toen ze er was de eerste dag thuis. Ik had eerst alles opgeruimd en toen pas gebeld dat ze konden komen niemand gelooft mij als ik dat vertel..
~ It takes a rad mama to be a father too ~
donderdag 27 april 2017 om 08:09
Ik heb ook iets langer dan een jaar geleden een keizersnede gehad ivm stuitligging.
Voorafgaand een mislukte versie poging die enorm pijnlijk en die ik achteraf misschien liever had geweigerd, want ging er echt ruig aan toe (zweet stond ze op het voorhoofd omdat er zoveel kracht gezet werd).
Ik denk ook nog vaak terug aan de periode dat ik (wij) een keuze moesten maken. Als ik er aan denk krijg ik een benauwend/paniekerig gevoel. Volgens mij niet vanwege de keuze maar omdat ik het gevoel had dat mijn keuze ernstige gevolgen kon hebben voor het welzijn van mijn kindje.
De beroepsvereniging van gyneacologen geeft (als ik het me goed herinner van publicaties van hun website) als advies een keizersnede bij een eerste bevalling van een stuitligging, bij een tweede of derde kind adviseren ze een vaginale bevalling. Mijn gyneacoloog in het ziekenhuis heeft erg aangedrongen op een vaginale bevalling. Ze heeft gezegd dat ze het belachelijk vond dat wij die keuze hadden, dat ze een stuitbevalling in een auto heeft meegemaakt (stelt niks voor dus), dat ze het grappig vond dat ik voor minder risico voor een ongeboren kind koos ipv minder risico voor mijzelf. Wat nog het ergste was is dat ze herhaaldelijk mijn partner bang maakte dat ik wel eens op de operatietafel zou kunnen overlijden en of hij weet hoe het is voor een gezin om zonder moeder verder te gaan. Dit was heel ongepast omdat mijn partner zijn moeder op jonge leeftijd is verloren en zelfs bij haar onverwachte en traumatische overlijden was. Nadat ik dit had aangegeven herhaalde ze het toch nog een paar keer: "hoe zou je het vinden als ...".
Wat was ik blij dat zij niet mijn keizersnede uitvoerde, dat was echt een top team, ben ze zo dankbaar. Iedereen was zo vriendelijk en lief . Ondanks dat ik erg ziek werd van de ruggenprik (overgeven en bloeddruk daalde een paar keer) vond ik het een geweldige ervaring.
Ik kon de volgende dag zelf douchen en de ochtend daarna naar huis. Nooit ergens last van gehad daarna, voelde me super fit zelfs...
Wat ik lastig vind is mijn keizersnede een bevalling te noemen, ik weet niet of dat wel gebruikelijk is? Ik zeg altijd de geboorte van mijn zoon of mijn keizersnede. Voelf alsof ik lieg als ik zou zeggen bevalling...
In het land waar ik nu woon zijn keizersnedes vaak onder volledige narcoses, dat is eigenlijk mijn grootste angst om mee te maken bij een volgende eventuele keizersnede, je krijgt je kind ook niet gelijk op je borst gelegd zoals in Nederland.
Voorafgaand een mislukte versie poging die enorm pijnlijk en die ik achteraf misschien liever had geweigerd, want ging er echt ruig aan toe (zweet stond ze op het voorhoofd omdat er zoveel kracht gezet werd).
Ik denk ook nog vaak terug aan de periode dat ik (wij) een keuze moesten maken. Als ik er aan denk krijg ik een benauwend/paniekerig gevoel. Volgens mij niet vanwege de keuze maar omdat ik het gevoel had dat mijn keuze ernstige gevolgen kon hebben voor het welzijn van mijn kindje.
De beroepsvereniging van gyneacologen geeft (als ik het me goed herinner van publicaties van hun website) als advies een keizersnede bij een eerste bevalling van een stuitligging, bij een tweede of derde kind adviseren ze een vaginale bevalling. Mijn gyneacoloog in het ziekenhuis heeft erg aangedrongen op een vaginale bevalling. Ze heeft gezegd dat ze het belachelijk vond dat wij die keuze hadden, dat ze een stuitbevalling in een auto heeft meegemaakt (stelt niks voor dus), dat ze het grappig vond dat ik voor minder risico voor een ongeboren kind koos ipv minder risico voor mijzelf. Wat nog het ergste was is dat ze herhaaldelijk mijn partner bang maakte dat ik wel eens op de operatietafel zou kunnen overlijden en of hij weet hoe het is voor een gezin om zonder moeder verder te gaan. Dit was heel ongepast omdat mijn partner zijn moeder op jonge leeftijd is verloren en zelfs bij haar onverwachte en traumatische overlijden was. Nadat ik dit had aangegeven herhaalde ze het toch nog een paar keer: "hoe zou je het vinden als ...".
Wat was ik blij dat zij niet mijn keizersnede uitvoerde, dat was echt een top team, ben ze zo dankbaar. Iedereen was zo vriendelijk en lief . Ondanks dat ik erg ziek werd van de ruggenprik (overgeven en bloeddruk daalde een paar keer) vond ik het een geweldige ervaring.
Ik kon de volgende dag zelf douchen en de ochtend daarna naar huis. Nooit ergens last van gehad daarna, voelde me super fit zelfs...
Wat ik lastig vind is mijn keizersnede een bevalling te noemen, ik weet niet of dat wel gebruikelijk is? Ik zeg altijd de geboorte van mijn zoon of mijn keizersnede. Voelf alsof ik lieg als ik zou zeggen bevalling...
In het land waar ik nu woon zijn keizersnedes vaak onder volledige narcoses, dat is eigenlijk mijn grootste angst om mee te maken bij een volgende eventuele keizersnede, je krijgt je kind ook niet gelijk op je borst gelegd zoals in Nederland.
www.sayswho.nl - het NIEUWE forum - Says who? Says you!
donderdag 27 april 2017 om 08:14
De gyn die ik toen had drong heel erg aan op een draaipoging, toen ze besefte dat ze dat niet van me ging winnen heeft ze zich wel neergelegd bij een keizersnede. Vervelend dat jouw gyn dat toen zo heeft aangepakt Ik was bang dat ik nu bij de 2e zwangerschap en het gesprek over de wens voor weer een keizersnede weer diezelfde gyn zou hebben maar gelukkig was het iemand anders die mij geheel vrij laat in mijn keuze. Wel iemand die duidelijk de nadelen wilde noemen maar dat mag natuurlijk en is alleen maar goed juist.
~ It takes a rad mama to be a father too ~
donderdag 27 april 2017 om 08:18
quote:bam_1984 schreef op 27 april 2017 @ 08:14:
De gyn die ik toen had drong heel erg aan op een draaipoging, toen ze besefte dat ze dat niet van me ging winnen heeft ze zich wel neergelegd bij een keizersnede. Vervelend dat jouw gyn dat toen zo heeft aangepakt Ik was bang dat ik nu bij de 2e zwangerschap en het gesprek over de wens voor weer een keizersnede weer diezelfde gyn zou hebben maar gelukkig was het iemand anders die mij geheel vrij laat in mijn keuze. Wel iemand die duidelijk de nadelen wilde noemen maar dat mag natuurlijk en is alleen maar goed juist.
Wat fijn . Heb je al een keuze moeten maken?
Zo een gesprek zou idd informerend en adviserend moeten zijn, maar niet dwingend en zo persoonlijk
.
De gyn die ik toen had drong heel erg aan op een draaipoging, toen ze besefte dat ze dat niet van me ging winnen heeft ze zich wel neergelegd bij een keizersnede. Vervelend dat jouw gyn dat toen zo heeft aangepakt Ik was bang dat ik nu bij de 2e zwangerschap en het gesprek over de wens voor weer een keizersnede weer diezelfde gyn zou hebben maar gelukkig was het iemand anders die mij geheel vrij laat in mijn keuze. Wel iemand die duidelijk de nadelen wilde noemen maar dat mag natuurlijk en is alleen maar goed juist.
Wat fijn . Heb je al een keuze moeten maken?
Zo een gesprek zou idd informerend en adviserend moeten zijn, maar niet dwingend en zo persoonlijk
.
www.sayswho.nl - het NIEUWE forum - Says who? Says you!
donderdag 27 april 2017 om 08:22
quote:Mamica schreef op 27 april 2017 @ 08:09:
Ik heb ook iets langer dan een jaar geleden een keizersnede gehad ivm stuitligging.
Voorafgaand een mislukte versie poging die enorm pijnlijk en die ik achteraf misschien liever had geweigerd, want ging er echt ruig aan toe (zweet stond ze op het voorhoofd omdat er zoveel kracht gezet werd).
Ik denk ook nog vaak terug aan de periode dat ik (wij) een keuze moesten maken. Als ik er aan denk krijg ik een benauwend/paniekerig gevoel. Volgens mij niet vanwege de keuze maar omdat ik het gevoel had dat mijn keuze ernstige gevolgen kon hebben voor het welzijn van mijn kindje.
De beroepsvereniging van gyneacologen geeft (als ik het me goed herinner van publicaties van hun website) als advies een keizersnede bij een eerste bevalling van een stuitligging, bij een tweede of derde kind adviseren ze een vaginale bevalling. Mijn gyneacoloog in het ziekenhuis heeft erg aangedrongen op een vaginale bevalling. Ze heeft gezegd dat ze het belachelijk vond dat wij die keuze hadden, dat ze een stuitbevalling in een auto heeft meegemaakt (stelt niks voor dus), dat ze het grappig vond dat ik voor minder risico voor een ongeboren kind koos ipv minder risico voor mijzelf. Wat nog het ergste was is dat ze herhaaldelijk mijn partner bang maakte dat ik wel eens op de operatietafel zou kunnen overlijden en of hij weet hoe het is voor een gezin om zonder moeder verder te gaan. Dit was heel ongepast omdat mijn partner zijn moeder op jonge leeftijd is verloren en zelfs bij haar onverwachte en traumatische overlijden was. Nadat ik dit had aangegeven herhaalde ze het toch nog een paar keer: "hoe zou je het vinden als ...".
Wat was ik blij dat zij niet mijn keizersnede uitvoerde, dat was echt een top team, ben ze zo dankbaar. Iedereen was zo vriendelijk en lief . Ondanks dat ik erg ziek werd van de ruggenprik (overgeven en bloeddruk daalde een paar keer) vond ik het een geweldige ervaring.
Ik kon de volgende dag zelf douchen en de ochtend daarna naar huis. Nooit ergens last van gehad daarna, voelde me super fit zelfs...
Wat ik lastig vind is mijn keizersnede een bevalling te noemen, ik weet niet of dat wel gebruikelijk is? Ik zeg altijd de geboorte van mijn zoon of mijn keizersnede. Voelf alsof ik lieg als ik zou zeggen bevalling...
In het land waar ik nu woon zijn keizersnedes vaak onder volledige narcoses, dat is eigenlijk mijn grootste angst om mee te maken bij een volgende eventuele keizersnede, je krijgt je kind ook niet gelijk op je borst gelegd zoals in Nederland.Wat erg bij mij zeiden ze waarom er vaginale bevalling goed zou kunnen, maar dat ik ook mocht kiezen voor een keizersnee en dat ik er rekening mee moest houden dat er een grote kans was dat het toch een keizersnee zou worden als het ergens stagneerde.
Ik heb ook iets langer dan een jaar geleden een keizersnede gehad ivm stuitligging.
Voorafgaand een mislukte versie poging die enorm pijnlijk en die ik achteraf misschien liever had geweigerd, want ging er echt ruig aan toe (zweet stond ze op het voorhoofd omdat er zoveel kracht gezet werd).
Ik denk ook nog vaak terug aan de periode dat ik (wij) een keuze moesten maken. Als ik er aan denk krijg ik een benauwend/paniekerig gevoel. Volgens mij niet vanwege de keuze maar omdat ik het gevoel had dat mijn keuze ernstige gevolgen kon hebben voor het welzijn van mijn kindje.
De beroepsvereniging van gyneacologen geeft (als ik het me goed herinner van publicaties van hun website) als advies een keizersnede bij een eerste bevalling van een stuitligging, bij een tweede of derde kind adviseren ze een vaginale bevalling. Mijn gyneacoloog in het ziekenhuis heeft erg aangedrongen op een vaginale bevalling. Ze heeft gezegd dat ze het belachelijk vond dat wij die keuze hadden, dat ze een stuitbevalling in een auto heeft meegemaakt (stelt niks voor dus), dat ze het grappig vond dat ik voor minder risico voor een ongeboren kind koos ipv minder risico voor mijzelf. Wat nog het ergste was is dat ze herhaaldelijk mijn partner bang maakte dat ik wel eens op de operatietafel zou kunnen overlijden en of hij weet hoe het is voor een gezin om zonder moeder verder te gaan. Dit was heel ongepast omdat mijn partner zijn moeder op jonge leeftijd is verloren en zelfs bij haar onverwachte en traumatische overlijden was. Nadat ik dit had aangegeven herhaalde ze het toch nog een paar keer: "hoe zou je het vinden als ...".
Wat was ik blij dat zij niet mijn keizersnede uitvoerde, dat was echt een top team, ben ze zo dankbaar. Iedereen was zo vriendelijk en lief . Ondanks dat ik erg ziek werd van de ruggenprik (overgeven en bloeddruk daalde een paar keer) vond ik het een geweldige ervaring.
Ik kon de volgende dag zelf douchen en de ochtend daarna naar huis. Nooit ergens last van gehad daarna, voelde me super fit zelfs...
Wat ik lastig vind is mijn keizersnede een bevalling te noemen, ik weet niet of dat wel gebruikelijk is? Ik zeg altijd de geboorte van mijn zoon of mijn keizersnede. Voelf alsof ik lieg als ik zou zeggen bevalling...
In het land waar ik nu woon zijn keizersnedes vaak onder volledige narcoses, dat is eigenlijk mijn grootste angst om mee te maken bij een volgende eventuele keizersnede, je krijgt je kind ook niet gelijk op je borst gelegd zoals in Nederland.Wat erg bij mij zeiden ze waarom er vaginale bevalling goed zou kunnen, maar dat ik ook mocht kiezen voor een keizersnee en dat ik er rekening mee moest houden dat er een grote kans was dat het toch een keizersnee zou worden als het ergens stagneerde.
donderdag 27 april 2017 om 08:24
Nee idd, dat ben ik met je eens!
Ik ben nu 32 weken en ze draait nog als een malle haha maar mijn voorkeur gaat toch uit naar weer een keizersnede. 26 mei heb ik weer een gesprek en word ik sowieso overgedragen aan de gyn vanwege de eerste keizersnede. Dan gaan we ook de datum prikken.
Ik ben nu 32 weken en ze draait nog als een malle haha maar mijn voorkeur gaat toch uit naar weer een keizersnede. 26 mei heb ik weer een gesprek en word ik sowieso overgedragen aan de gyn vanwege de eerste keizersnede. Dan gaan we ook de datum prikken.
~ It takes a rad mama to be a father too ~
donderdag 27 april 2017 om 08:27
quote:bam_1984 schreef op 27 april 2017 @ 08:03:
[...]
Ja je leest echt heel verschillende ervaringen. Ik heb geen morfine gehad, alleen pcm en in het ziekenhuis een andere pijnstiller in pilvorm (ben de naam kwijt). Thuis nog een dag of 2 ibuprofen maar al snel zonder. Ik voelde de wond wel wat trekken aan de kant waar ze begonnen zijn met hechten maar echt pijn? Nee. De kraamzorg was ook enorm verbaasd dat ik zelf de deur open kwam maken toen ze er was de eerste dag thuis. Ik had eerst alles opgeruimd en toen pas gebeld dat ze konden komen niemand gelooft mij als ik dat vertel..
Ik heb 3 keizersnedes gehad, waarvan de eerste en de laatste ook zo ongeveer zo gingen als jij beschrijft.
Na de tweede keizersnede verliep het herstel veel moeizamer, heb ik veel meer pijnstilling nodig gehad en duurde het aanzienlijk langer voordat ik weer op de been was.
Geen idee waar dat verschil vandaan komt.
Niet om je ongerust te maken, maar de ene of de andere keizersnede kan nogal verschillen.
[...]
Ja je leest echt heel verschillende ervaringen. Ik heb geen morfine gehad, alleen pcm en in het ziekenhuis een andere pijnstiller in pilvorm (ben de naam kwijt). Thuis nog een dag of 2 ibuprofen maar al snel zonder. Ik voelde de wond wel wat trekken aan de kant waar ze begonnen zijn met hechten maar echt pijn? Nee. De kraamzorg was ook enorm verbaasd dat ik zelf de deur open kwam maken toen ze er was de eerste dag thuis. Ik had eerst alles opgeruimd en toen pas gebeld dat ze konden komen niemand gelooft mij als ik dat vertel..
Ik heb 3 keizersnedes gehad, waarvan de eerste en de laatste ook zo ongeveer zo gingen als jij beschrijft.
Na de tweede keizersnede verliep het herstel veel moeizamer, heb ik veel meer pijnstilling nodig gehad en duurde het aanzienlijk langer voordat ik weer op de been was.
Geen idee waar dat verschil vandaan komt.
Niet om je ongerust te maken, maar de ene of de andere keizersnede kan nogal verschillen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
