Psyche
alle pijlers
spijt van keizersnede bij stuitligging
woensdag 26 april 2017 om 14:55
Bijna een jaar geleden is mijn dochter geboren met een keizersnede. Ze lag in stuit en na een mislukte versiepoging kreeg ik zelf de keuze of voor een natuurlijke bevalling of een keizersnede. Hoewel ik goed herstel, de keizersnede zelf geen traumatische ervaring was en mijn dochter gezond is, heb ik inmiddels veel spijt van deze keuze. Het klinkt mogelijk vreemd. Wat vooral vervelend is dat het onzekere, eenzame en paniekerige gevoel, dat ik in de periode dat ik de keuze moest maken had, regelmatig terug komt.
Rationeel kan ik goed verklaren waarom ik deze keuze heb gemaakt. Ik wilde geen risico voor mijn kind. Doordat er een aantal dingen mis gingen in de overdracht en communicatie in het ziekenhuis was ik extra angstig dat er op een moment van spoed geen of een slecht geïnformeerde arts aanwezig zou zijn. Gevoelsmatig was dit toen toch en helaas ook achteraf niet de goede keuze. Ik ben op zoek naar vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt of soortgelijke psychische klachten hebben na het ondergaan van een keizersnede of bevalling. Alvast bedankt voor jullie reactie.
Rationeel kan ik goed verklaren waarom ik deze keuze heb gemaakt. Ik wilde geen risico voor mijn kind. Doordat er een aantal dingen mis gingen in de overdracht en communicatie in het ziekenhuis was ik extra angstig dat er op een moment van spoed geen of een slecht geïnformeerde arts aanwezig zou zijn. Gevoelsmatig was dit toen toch en helaas ook achteraf niet de goede keuze. Ik ben op zoek naar vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt of soortgelijke psychische klachten hebben na het ondergaan van een keizersnede of bevalling. Alvast bedankt voor jullie reactie.
woensdag 26 april 2017 om 15:05
Je bent hierin zeker niet de enige, hoewel ik er geen last van heb.
Alle drie mijn bevallingen zijn geëindigd in een keizersnede en ik heb nooit het gevoel gehad dat ik gefaald heb of het niet zelf heb gedaan.
Eerlijk gezegd vind ik dat ook echt iets van deze tijd.
Je hebt de beste keuze gemaakt voor de veiligheid van je kind en kunt wat mij betreft blij en tevreden zijn over het feit dat je die beslissing genomen hebt.
Je gevoel is er, maar als je weet dat dat gevoel 'onterecht' is kun je daar best wat in sturen.
Alle drie mijn bevallingen zijn geëindigd in een keizersnede en ik heb nooit het gevoel gehad dat ik gefaald heb of het niet zelf heb gedaan.
Eerlijk gezegd vind ik dat ook echt iets van deze tijd.
Je hebt de beste keuze gemaakt voor de veiligheid van je kind en kunt wat mij betreft blij en tevreden zijn over het feit dat je die beslissing genomen hebt.
Je gevoel is er, maar als je weet dat dat gevoel 'onterecht' is kun je daar best wat in sturen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 26 april 2017 om 15:08
Waarom spijt hebben van een beslissing die je destijds, met je kennis van toen, weloverwogen hebt genomen? Het draait om het resultaat, een gezond kind. Wat maakt het dan in 's hemelsnaam uit hoe ze ter wereld is gekomen. Het is nu ook weer niet zo dat je het makkelijk cadeau krijgt met een keizersnede. Dat is net zo goed, zo niet meer, een opgave als een vaginale bevalling.
Heb je een nabespreking gehad met de gynaecoloog? Daar kun je ook nu nog om vragen.
Heb je een nabespreking gehad met de gynaecoloog? Daar kun je ook nu nog om vragen.
woensdag 26 april 2017 om 15:13
Hoe zou je je nu voelen als je kind gehandicapt zou zijn door zuurstof gebrek.
Ik ken zo'n kindje. Het zal nooit normaal kunnen lopen, nooit naar een normale basisschool, nooit zindelijk worden en nog veel meer ongemakken.
Het kindje werd in het weekend geboren, de moeder heeft gesmeekt om een keizersnede. Helaas was de verloskundige te trots om hulp van de gynaecoloog in te roepen.
Ik denk dat je toen de juiste beslissing hebt genomen.
Ik ken zo'n kindje. Het zal nooit normaal kunnen lopen, nooit naar een normale basisschool, nooit zindelijk worden en nog veel meer ongemakken.
Het kindje werd in het weekend geboren, de moeder heeft gesmeekt om een keizersnede. Helaas was de verloskundige te trots om hulp van de gynaecoloog in te roepen.
Ik denk dat je toen de juiste beslissing hebt genomen.
woensdag 26 april 2017 om 15:18
quote:MinkeDeWit schreef op 26 april 2017 @ 15:08:
Waarom spijt hebben van een beslissing die je destijds, met je kennis van toen, weloverwogen hebt genomen? Het draait om het resultaat, een gezond kind. Wat maakt het dan in 's hemelsnaam uit hoe ze ter wereld is gekomen. Het is nu ook weer niet zo dat je het makkelijk cadeau krijgt met een keizersnede. Dat is net zo goed, zo niet meer, een opgave als een vaginale bevalling.
Heb je een nabespreking gehad met de gynaecoloog? Daar kun je ook nu nog om vragen.
Precies dit. Je hebt je keuze tzt gemaakt met alle informatie die je tot je beschikking had.
Ik heb ook een keizersnede gehad ivm stuitligging en volgens mij is dat het beste wat je voor je kind kunt doen, gezien de risico's bij een bevalling in stuitligging.
Waarom spijt hebben van een beslissing die je destijds, met je kennis van toen, weloverwogen hebt genomen? Het draait om het resultaat, een gezond kind. Wat maakt het dan in 's hemelsnaam uit hoe ze ter wereld is gekomen. Het is nu ook weer niet zo dat je het makkelijk cadeau krijgt met een keizersnede. Dat is net zo goed, zo niet meer, een opgave als een vaginale bevalling.
Heb je een nabespreking gehad met de gynaecoloog? Daar kun je ook nu nog om vragen.
Precies dit. Je hebt je keuze tzt gemaakt met alle informatie die je tot je beschikking had.
Ik heb ook een keizersnede gehad ivm stuitligging en volgens mij is dat het beste wat je voor je kind kunt doen, gezien de risico's bij een bevalling in stuitligging.
woensdag 26 april 2017 om 15:21
Je dochter is gezond ter wereld gekomen, dus het kan sowieso nooit een foute beslissing zijn geweest. Probeer los te laten dat het geen "echte" bevalling is geweest. Ik heb met beide (nog) geen ervaring, maar of je nu vaginaal of via keizersnee een kind ter wereld brengt, vind ik net zo knap hoor. Dat gelul van mensen dat het alleen telt als het vaginaal en zonder verdoving gebeurd is, is zo'n onzin. Je hebt gekozen voor het minst risicovolle voor je dochter, maakt je al voor de geboorte een goede moeder. Geniet van je gezonde dochter en probeer dat gevoel van falen los te laten, want je hebt echt niet gefaald!
woensdag 26 april 2017 om 15:30
Wat lullen wij vrouwen onszelf toch aan zeg?
Ik las laatst nog een verhaal van een vrouw die al een jaar rondliep met een half trauma omdat ze 'Ja' had gezegd op een ruggenprik.
Alsof je pas echt bevallen bent als je 30 uur horrorpijn hebt gehad en vaginaal bent bevallen. Alsof bevallen een enorme opgave MOET zijn.
Het gaat er toch alleen maar om dat het kind er uit is en gezond is, en dat je zelf niet al te veel in de kreukel ligt?
Hoe kan je nu "falen" in bevallen?
Ik las laatst nog een verhaal van een vrouw die al een jaar rondliep met een half trauma omdat ze 'Ja' had gezegd op een ruggenprik.
Alsof je pas echt bevallen bent als je 30 uur horrorpijn hebt gehad en vaginaal bent bevallen. Alsof bevallen een enorme opgave MOET zijn.
Het gaat er toch alleen maar om dat het kind er uit is en gezond is, en dat je zelf niet al te veel in de kreukel ligt?
Hoe kan je nu "falen" in bevallen?
woensdag 26 april 2017 om 15:33
Mijn zoon is 12 jaar geleden geboren via een geplande keizersnede, ook vanwege stuitligging. Ik kreeg na een mislukte versiepoging de keuze: een geplande keizersnede of een stuitbevalling. Ondanks het lange herstel en het vele bloedverlies en me lange tijd zwak voelen, heb ik geen seconde spijt gehad. Ook niet toen de verloskundige me er nog even op wees dat ik best voor een stuitbevalling had kunnen kiezen. Fijn om dat zo midden in je kraamperiode te horen te krijgen, maar hallo, mijn lijf en mijn kind. Ik wilde 100x liever zelf het risico lopen dan mijn baby. 2 jaar later ben ik op natuurlijke wijze bevallen van mijn dochter, op medische indicatie in het ziekenhuis.
woensdag 26 april 2017 om 15:35
Hier gelijk verhaal. De geboorte van mijn eerste dochter is na een lange bevalling geëindigd in een spoed keizersnede op mijn verzoek. Geen fijne bevalling, spoedig herstel van de keizersnede en een gezond kindje.
De tweede lag in stuit en een stuitbevalling deden ze niet na een keizersnede. Draaien was nog een optie, maar voordat ik had besloten kwam ze al. 4 weken te vroeg en dus ook een keizersnede.
Bij mij ook wel twijfels, had ik toch door moeten zetten bij de eerste? Heb nu nog nooit een natuurlijke bevalling gehad. En die eenzaamheid van het beslissen om wel of niet te draaien bij de tweede herken ik ook. Ik vond het een hele rotte en emotionele periode. Wel draaien gaf me toen de kans om nog een keer natuurlijk te bevallen, al hadden draaien ook zo zijn nadelen en is een bevalling ook niet zaligmakend. Neem daar nog een moeilijke echtgenoot bij die me niet steunde, maar het zo knap vond dat ik alles alleen zo goed kon (lekker dan, het was meer noodzaak dan luxe, want hij deed ook echt geen poging, snif).
Kan nog de tranen in m'n ogen krijgen van die tijd en ik heb altijd het gevoel dat mijn dochtertje zelf heeft gekozen door alvast te komen.
Iedereen kan roepen, je hebt twee gezonde kinderen en spoedig herstel gehad... het gevoel kan wel degelijk anders zijn.
De tweede lag in stuit en een stuitbevalling deden ze niet na een keizersnede. Draaien was nog een optie, maar voordat ik had besloten kwam ze al. 4 weken te vroeg en dus ook een keizersnede.
Bij mij ook wel twijfels, had ik toch door moeten zetten bij de eerste? Heb nu nog nooit een natuurlijke bevalling gehad. En die eenzaamheid van het beslissen om wel of niet te draaien bij de tweede herken ik ook. Ik vond het een hele rotte en emotionele periode. Wel draaien gaf me toen de kans om nog een keer natuurlijk te bevallen, al hadden draaien ook zo zijn nadelen en is een bevalling ook niet zaligmakend. Neem daar nog een moeilijke echtgenoot bij die me niet steunde, maar het zo knap vond dat ik alles alleen zo goed kon (lekker dan, het was meer noodzaak dan luxe, want hij deed ook echt geen poging, snif).
Kan nog de tranen in m'n ogen krijgen van die tijd en ik heb altijd het gevoel dat mijn dochtertje zelf heeft gekozen door alvast te komen.
Iedereen kan roepen, je hebt twee gezonde kinderen en spoedig herstel gehad... het gevoel kan wel degelijk anders zijn.
woensdag 26 april 2017 om 15:37
quote:Lucylucille schreef op 26 april 2017 @ 15:30:
Wat lullen wij vrouwen onszelf toch aan zeg?
Ik las laatst nog een verhaal van een vrouw die al een jaar rondliep met een half trauma omdat ze 'Ja' had gezegd op een ruggenprik.
Alsof je pas echt bevallen bent als je 30 uur horrorpijn hebt gehad en vaginaal bent bevallen. Alsof bevallen een enorme opgave MOET zijn.
Ik werd helemaal enthousiast toen ik hoorde, dat een ruggenprik tegenwoordig gewoon kan.
Wat heerlijk, hoeven vrouwen vanaf nu geen heftige pijn meer te ondergaan bij een bevalling.
Jammer dat het in mijn tijd nog niet tot de mogelijkheden behoorde: ik had er meteen voor gekozen.
Heerlijk toch, vrijwel pijnloos bevallen!
Wat lullen wij vrouwen onszelf toch aan zeg?
Ik las laatst nog een verhaal van een vrouw die al een jaar rondliep met een half trauma omdat ze 'Ja' had gezegd op een ruggenprik.
Alsof je pas echt bevallen bent als je 30 uur horrorpijn hebt gehad en vaginaal bent bevallen. Alsof bevallen een enorme opgave MOET zijn.
Ik werd helemaal enthousiast toen ik hoorde, dat een ruggenprik tegenwoordig gewoon kan.
Wat heerlijk, hoeven vrouwen vanaf nu geen heftige pijn meer te ondergaan bij een bevalling.
Jammer dat het in mijn tijd nog niet tot de mogelijkheden behoorde: ik had er meteen voor gekozen.
Heerlijk toch, vrijwel pijnloos bevallen!
woensdag 26 april 2017 om 15:38
quote:Goudsbloemen schreef op 26 april 2017 @ 15:35:
Hier gelijk verhaal. De geboorte van mijn eerste dochter is na een lange bevalling geëindigd in een spoed keizersnede op mijn verzoek. Geen fijne bevalling, spoedig herstel van de keizersnede en een gezond kindje.
De tweede lag in stuit en een stuitbevalling deden ze niet na een keizersnede. Draaien was nog een optie, maar voordat ik had besloten kwam ze al. 4 weken te vroeg en dus ook een keizersnede.
Bij mij ook wel twijfels, had ik toch door moeten zetten bij de eerste? Heb nu nog nooit een natuurlijke bevalling gehad. En die eenzaamheid van het beslissen om wel of niet te draaien bij de tweede herken ik ook. Ik vond het een hele rotte en emotionele periode. Wel draaien gaf me toen de kans om nog een keer natuurlijk te bevallen, al hadden draaien ook zo zijn nadelen en is een bevalling ook niet zaligmakend. Neem daar nog een moeilijke echtgenoot bij die me niet steunde, maar het zo knap vond dat ik alles alleen zo goed kon (lekker dan, het was meer noodzaak dan luxe, want hij deed ook echt geen poging, snif).
Kan nog de tranen in m'n ogen krijgen van die tijd en ik heb altijd het gevoel dat mijn dochtertje zelf heeft gekozen door alvast te komen.
Iedereen kan roepen, je hebt twee gezonde kinderen en spoedig herstel gehad... het gevoel kan wel degelijk anders zijn. Die echtgenoot lijkt mij erger.
Hier gelijk verhaal. De geboorte van mijn eerste dochter is na een lange bevalling geëindigd in een spoed keizersnede op mijn verzoek. Geen fijne bevalling, spoedig herstel van de keizersnede en een gezond kindje.
De tweede lag in stuit en een stuitbevalling deden ze niet na een keizersnede. Draaien was nog een optie, maar voordat ik had besloten kwam ze al. 4 weken te vroeg en dus ook een keizersnede.
Bij mij ook wel twijfels, had ik toch door moeten zetten bij de eerste? Heb nu nog nooit een natuurlijke bevalling gehad. En die eenzaamheid van het beslissen om wel of niet te draaien bij de tweede herken ik ook. Ik vond het een hele rotte en emotionele periode. Wel draaien gaf me toen de kans om nog een keer natuurlijk te bevallen, al hadden draaien ook zo zijn nadelen en is een bevalling ook niet zaligmakend. Neem daar nog een moeilijke echtgenoot bij die me niet steunde, maar het zo knap vond dat ik alles alleen zo goed kon (lekker dan, het was meer noodzaak dan luxe, want hij deed ook echt geen poging, snif).
Kan nog de tranen in m'n ogen krijgen van die tijd en ik heb altijd het gevoel dat mijn dochtertje zelf heeft gekozen door alvast te komen.
Iedereen kan roepen, je hebt twee gezonde kinderen en spoedig herstel gehad... het gevoel kan wel degelijk anders zijn. Die echtgenoot lijkt mij erger.
woensdag 26 april 2017 om 15:39
Ik heb bij mijn eerste kind geen keus gekregen. Nadat een draaipoging bij de VK mislukt was en ik, voor ik naar de gynaecoloog kon gaan, ineens met 2,5cm ontsluiting in het ziekenhuis lag, kreeg ik gewoon een keizersnee.
Drie jaar later kreeg ik nog een kind, en had ik eventueel voor een keizersnee mogen kiezen. Ik wou echter graag het andere ook wel een keer proberen.
Als ik nog een derde zou krijgen en ik mocht kiezen, zou ik het niet weten. De KS heeft me echt heel, heel lang gekost om fysiek van te herstellen. Pas na vijf weken kon ik voor het eerst alleen naar buiten terwijl ik bij de tweede bevalling een week later al in de tuin een beetje onkruid zat te trekken. Echter, de bevalling zelf vond ik echt heel naar, in velerlei opzichten, terwijl ik aan de KS, het OK team, de verpleging tijdens en erna, juist hele goede herinneringen heb.
Ik herken helemaal niks in je gevoelens. Je krijgt een kind en dat kind moet er uit, zo gezond mogelijk met zo min mogelijk kans op risico's. Hoe dat precies gebeurt vind ik echt totaal irrelevant. Jammer dat het jou zo vreselijk in de weg zit. Ik zou er met iemand over gaan praten, want het klinkt alsof het nog heel lang kan blijven hangen zo.
Drie jaar later kreeg ik nog een kind, en had ik eventueel voor een keizersnee mogen kiezen. Ik wou echter graag het andere ook wel een keer proberen.
Als ik nog een derde zou krijgen en ik mocht kiezen, zou ik het niet weten. De KS heeft me echt heel, heel lang gekost om fysiek van te herstellen. Pas na vijf weken kon ik voor het eerst alleen naar buiten terwijl ik bij de tweede bevalling een week later al in de tuin een beetje onkruid zat te trekken. Echter, de bevalling zelf vond ik echt heel naar, in velerlei opzichten, terwijl ik aan de KS, het OK team, de verpleging tijdens en erna, juist hele goede herinneringen heb.
Ik herken helemaal niks in je gevoelens. Je krijgt een kind en dat kind moet er uit, zo gezond mogelijk met zo min mogelijk kans op risico's. Hoe dat precies gebeurt vind ik echt totaal irrelevant. Jammer dat het jou zo vreselijk in de weg zit. Ik zou er met iemand over gaan praten, want het klinkt alsof het nog heel lang kan blijven hangen zo.
woensdag 26 april 2017 om 15:43
Ik bn bevallen met een spoed keizersnee onder volledige narcose en heb dus 0,0 meegekregen van de geboorte.
Heb nooit ook maar 1 wee gevoeld.
Op zich vind ik het heel jammer dat ik nu noot zal weten hoe het voelt om te bevallen. Dat ik nooit dat moment al meemaken dat je baby voor het eerst op je buik wordt gelegd nadat hij net geboren is. Dus aan de ene ant begrijp ik je wel.
Maar het voordeel is wel dat ik ook geen last heb gehad van inscheuren en andere ellende.
Jouw kind is gezond. Je bent zelf goed herstelt. Dat is toch het belangrijkste.
Had je echt liever een nachtmerrie achtige bevalling gehad met en kind dat klem zit, zuurstofgebrek bij het kind. en dan ook allerlei toestanden of ingeknipt worden of uitgescheurd en dan met pech alsnog een
keizersnee moeten.
Dit was toch gewoon de beste keus.
Heb nooit ook maar 1 wee gevoeld.
Op zich vind ik het heel jammer dat ik nu noot zal weten hoe het voelt om te bevallen. Dat ik nooit dat moment al meemaken dat je baby voor het eerst op je buik wordt gelegd nadat hij net geboren is. Dus aan de ene ant begrijp ik je wel.
Maar het voordeel is wel dat ik ook geen last heb gehad van inscheuren en andere ellende.
Jouw kind is gezond. Je bent zelf goed herstelt. Dat is toch het belangrijkste.
Had je echt liever een nachtmerrie achtige bevalling gehad met en kind dat klem zit, zuurstofgebrek bij het kind. en dan ook allerlei toestanden of ingeknipt worden of uitgescheurd en dan met pech alsnog een
keizersnee moeten.
Dit was toch gewoon de beste keus.
woensdag 26 april 2017 om 15:43
quote:Lucylucille schreef op 26 april 2017 @ 15:30:
Wat lullen wij vrouwen onszelf toch aan zeg?
Ik las laatst nog een verhaal van een vrouw die al een jaar rondliep met een half trauma omdat ze 'Ja' had gezegd op een ruggenprik.
Alsof je pas echt bevallen bent als je 30 uur horrorpijn hebt gehad en vaginaal bent bevallen. Alsof bevallen een enorme opgave MOET zijn.
Het gaat er toch alleen maar om dat het kind er uit is en gezond is, en dat je zelf niet al te veel in de kreukel ligt?
Hoe kan je nu "falen" in bevallen?Je toch niet waarom ze een half trauma had? Misschien wel helemaal niet vanwege geen horrorpijn, maar omdat ze het gevoel had geen eigen keuze te hebben gehad voor of tegen die prik. Dat het haar meer overkomen is, dan dat ze zelf de regie had over haar eigen bevalling.
Wat lullen wij vrouwen onszelf toch aan zeg?
Ik las laatst nog een verhaal van een vrouw die al een jaar rondliep met een half trauma omdat ze 'Ja' had gezegd op een ruggenprik.
Alsof je pas echt bevallen bent als je 30 uur horrorpijn hebt gehad en vaginaal bent bevallen. Alsof bevallen een enorme opgave MOET zijn.
Het gaat er toch alleen maar om dat het kind er uit is en gezond is, en dat je zelf niet al te veel in de kreukel ligt?
Hoe kan je nu "falen" in bevallen?Je toch niet waarom ze een half trauma had? Misschien wel helemaal niet vanwege geen horrorpijn, maar omdat ze het gevoel had geen eigen keuze te hebben gehad voor of tegen die prik. Dat het haar meer overkomen is, dan dat ze zelf de regie had over haar eigen bevalling.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
woensdag 26 april 2017 om 15:45
Lang geleden heeft mijn moeder een stuitbevalling gehad: als ze een keizersnede had gehad had ik nu een oudere broer gehad..
Het ging mis, hoofdje was te groot en hij heeft het niet gehaald door een gebrek aan zuurstof. Mijn moeder leeft niet meer ik kan haar niet vragen haar verhaal te doen maar weet wel dat het zo'n traumatische bevalling is geweest dat ze daarna geen kinderen meer wilde.
En toch ben ik er, een ongeluk zit in een klein hoekje en gelukkig voor haar schijnt mijn bevalling juist heel makkelijk te zijn gegaan. Je hebt er goed aan gedaan, waarom meer risico lopen dan nodig?
Ook woonde er bij ons in de straat een gehandicapte jongen die ook bij een stuitbevalling een ernstig zuurstoftekort had gehad.
Beide kindertjes waren voor de bevalling kerngezond en het was duidelijk dat zuurstofgebrek de oorzaak was, de beentjes waren al geboren maar de hoofdjes wilden er niet uit.
Ik zou als ik jou was wel steun zoeken om de bevalling en alles wat er bij kwam kijken te verwerken; het is niet niks. Akelig dat ze je zelf de keuze hebben gegeven zonder zéér dringend advies om voor een keizersnede te kiezen, daarom zit je nu wellicht met dat gevoel.
Ook denk ik dat je angst dat er iets fout zou gaan door de slechte communicatie je parten speelt. Heel begrijpelijk dat dat er stevig inhakt en zeker als dat weggewuifd wordt met opmerkingen als: 'het is toch goed gegaan'.
Neem jezelf en je gevoelens serieus, je ratio vertelt je iets anders dan je gevoel; ik hoop dat je het ook gevoelsmatig zo kan gaan ervaren als je erover gaat praten, mss met de betrokkenen van toen?
Sterkte!!
Het ging mis, hoofdje was te groot en hij heeft het niet gehaald door een gebrek aan zuurstof. Mijn moeder leeft niet meer ik kan haar niet vragen haar verhaal te doen maar weet wel dat het zo'n traumatische bevalling is geweest dat ze daarna geen kinderen meer wilde.
En toch ben ik er, een ongeluk zit in een klein hoekje en gelukkig voor haar schijnt mijn bevalling juist heel makkelijk te zijn gegaan. Je hebt er goed aan gedaan, waarom meer risico lopen dan nodig?
Ook woonde er bij ons in de straat een gehandicapte jongen die ook bij een stuitbevalling een ernstig zuurstoftekort had gehad.
Beide kindertjes waren voor de bevalling kerngezond en het was duidelijk dat zuurstofgebrek de oorzaak was, de beentjes waren al geboren maar de hoofdjes wilden er niet uit.
Ik zou als ik jou was wel steun zoeken om de bevalling en alles wat er bij kwam kijken te verwerken; het is niet niks. Akelig dat ze je zelf de keuze hebben gegeven zonder zéér dringend advies om voor een keizersnede te kiezen, daarom zit je nu wellicht met dat gevoel.
Ook denk ik dat je angst dat er iets fout zou gaan door de slechte communicatie je parten speelt. Heel begrijpelijk dat dat er stevig inhakt en zeker als dat weggewuifd wordt met opmerkingen als: 'het is toch goed gegaan'.
Neem jezelf en je gevoelens serieus, je ratio vertelt je iets anders dan je gevoel; ik hoop dat je het ook gevoelsmatig zo kan gaan ervaren als je erover gaat praten, mss met de betrokkenen van toen?
Sterkte!!
woensdag 26 april 2017 om 15:52
Ik heb bij mijn eerste gekozen voor een stuitbevalling. Ze hebben m eruit gestrokken omdat hij zuurstofgebrek kreeg. Hij heeft daar niks aan over gehouden maar wel aan dat eruit trekken (namelijk een nekspierprobleem).
Ik snap ergens wel dat je spijt heb van je keuze maar je kindje is gezond en daar gaat het om. Die van mij heel anderhalf jaar een helm gehad en loopt nog steeds bij de fysio. Als ik het over zou kunnen doen, kies ik voor een keizersnede. Toch heb ik op basis van mijn kennis van toen een keuze gemaakt en ik heb het mezelf nooit (lees: niet lang) kwalijk genomen.
Mijn advies is dan ook om het los te laten. Je bent een mens, je maakt fouten en deze is zonder gevolgen gebleven.
Ik snap ergens wel dat je spijt heb van je keuze maar je kindje is gezond en daar gaat het om. Die van mij heel anderhalf jaar een helm gehad en loopt nog steeds bij de fysio. Als ik het over zou kunnen doen, kies ik voor een keizersnede. Toch heb ik op basis van mijn kennis van toen een keuze gemaakt en ik heb het mezelf nooit (lees: niet lang) kwalijk genomen.
Mijn advies is dan ook om het los te laten. Je bent een mens, je maakt fouten en deze is zonder gevolgen gebleven.
woensdag 26 april 2017 om 16:01
quote:anki schreef op 26 april 2017 @ 15:52:
Mijn advies is dan ook om het los te laten. Je bent een mens, je maakt fouten en deze is zonder gevolgen gebleven.
Hoezo deze is zonder gevolgen gebleven?
Dat kan je alleen zeggen als ze een fout gemaakt zou hebben. Dat heeft ze niet.
Jouw verhaal bevestigd alleen maar weer dat ze just wel de juiste
keuze heeft gemaakt.
En dat perse vaginaal willen bevallen slecht an zijn voor het kind.
Mijn advies is dan ook om het los te laten. Je bent een mens, je maakt fouten en deze is zonder gevolgen gebleven.
Hoezo deze is zonder gevolgen gebleven?
Dat kan je alleen zeggen als ze een fout gemaakt zou hebben. Dat heeft ze niet.
Jouw verhaal bevestigd alleen maar weer dat ze just wel de juiste
keuze heeft gemaakt.
En dat perse vaginaal willen bevallen slecht an zijn voor het kind.
