Psyche
alle pijlers
Spokend paard, al 14 jaar dood, domineert mijn dromen...
donderdag 18 december 2008 om 18:49
Ik ben geen zweverig tiep, ik vind programma's zoals Derek Ogilvie en Het Zesde Zintuig leuk om naar te kijken en ik verbaas me soms ook om de gebeurtenissen. Al blijf ik meestal sceptisch.
Helaas moet ik mijn mening een beetje bij gaan stellen. Er gebeurd mij iets waar ik geen verklaring en ook geen controle over heb. Ik zal proberen het een beetje uit te leggen.
Aankomende zomer is het 14 jaar geleden dat ik mijn Grote Liefde ben verloren. Ik ben altijd al dol op paarden geweest, maar een paard als Gitan had ik nog nooit ontmoet. Van het begin af aan was er magie tussen ons. We hoorden bij elkaar. We hebben in een jaar tijd een ontzettend sterke band opgebouwd. Gitan was een Andalusiër geïmporteerd uit de Pyreneën tegen de Spaanse grens. Hij werkte daar als manegepaard en liep met ervaren ruiters trektochten van weken door de bergen. Hij is door de mensen waar ik op dat moment reed en die de promotie in NL deden naar Nederland gehaald waar ik hem mocht verzorgen. Ik reed toendertijd op hun shetlandertje maar daar was ik vanaf gegroeid. Bij de eerste blik wist ik dat hij een heel bijzondere vriend zou worden.
Een jaar lang zijn we letterlijk onafscheidelijk geweest, ik zag hem elke dag. Als we niet een ritje maakten, liepen we samen door het bos of lazen we een boekje in de wei, tegen elkaar aan liggend. Hij had zijn streken, maar was een man met charisma. Hij rookte zware shag! En at haring en komkommer. Een wervelende circusatractie met een gigantische aantrekkingskracht op mensen. Ik kan de band niet helemaal uitleggen, maar vergelijk het met een hele lieve en vrolijke vriendschap. Zeker als onzeker puber kon ik met alles bij hem terecht. Ik vertrouwde hem. Hield van hem.
Na anderhalf jaar is er vrij abrupt een einde aan onze vriendschap gekomen. Hij was op een dag gewoon weg. Terug naar Frankrijk om daar weer een tocht te lopen met zijn baasje. De baasjes waren weg en in plaats daarvan pastte de vaste oppas voor de shetlander op het huis, Hanneke, een superleuke vrouw met een hart van goud.
Op vakantie in Londen riep mijn vader me bij zich. Hij had iets te vertellen en kon er gewoon niet langer mee leven om dit voor mij geheim te houden. Hanneke had hem verteld dat Gitan verongelukt was tijdens een rit. Zij kon het mij niet vertellen omdat ze mij dat verdriet niet aan kon doen. Mijn vader zou beter het juiste moment kunnen bepalen. Dat lukte hem niet waardoor hij dagen met een rotgevoel heeft gelopen en uiteindelijk toch besloot eerlijk te zijn.
Ik heb toen vrij stoïcijns gereageerd. Mijn schouders opgehaald. Genoten van mijn vakantie. Ik heb het verdriet niet toe willen laten. Er nooit over gepraat. Er zijn nieuwe paarden gekomen. Momenteel heb ik een superleuk paard waar ik veel van houd. Maar wat ik voor Gitan voelde is nooit meer teruggekomen.
Tot een week of 2 geleden.
Hij dook opeens op, uit het niets. 's Nachts. Hij begon in mijn dromen te verschijnen. Gallopeerde rondjes, duwde zijn neus in mijn nek. Pestte me net als vroeger door heel hard over mijn ribben te schuren met zijn neus. Nam me mee naar weilanden, boomgaarden al die plaatsen waar we vroeger samen waren.
Ik vond het leuk, genoot van de herinneringen aan een fijne tijd. Maar langzaam aan begint hij me nare dingen te laten zien. Zijn ongeluk misschien (ik weet niet wat er met hem is gebeurd), ik voel angst 's nachts. Wordt volgens mijn lief zwetend wakker en spook veel. Hij neemt me vaak mee naar (ik denk) de Pyreneën en laat me bergen en ravijnen zien. En andere bange paarden. Ik begrijp niet wat hij van me wilt. Zijn naam dreunt 's nachts maar door mijn hoofd. En het houdt niet op. Dus ik ben oude foto's gaan opsnorren, weet ik veel, ik weet niet waarna ik op zoek ben en wat hij me wilt vertellen. Ik ben zelfs op zoek gegaan naar een precies hetzelfde paard. Of misschien hijzelf, dat hij nog leeft ofzo. Heb zijn naam ge-Googled en ben informatie gaan zoeken over de manege waar hij toen heen is gegaan. Ik vind niks en droom dus elke nacht over hem. En het wordt steeds............ enger.
Ik weet dat het allemaal een beetje vreemd klinkt, en zelf hoop ik dat mijn fantasie een loopje met me neemt, maar ik kan gewoon niet meer ontkennen dat mijn dromen geen invloed hebben op mijn leven overdag. Ik ben dagelijks met hem bezig/ Ik ben niet bang om te gaan slapen ofzo. Ik slaap graag. Alleen is hij er elke nacht. Ik ben 's ochtends ook gaan opschrijven wat ik 's nachts droom. Hij komt me de hele tijd opzoeken.
Heeft iemand ervaring met dit soort vreemde gebeurtenissen? Gaat het over? Begin ik gek te worden? Kan iemand mij een nuchter advies geven, of een betekenis hier aan hangen? Onverwerkte emoties? Het is al zo lang geleden, ik ben hem echt niet vergeten, maar hij spookt nu iets te veel rond in mijn leven.
(zo, lucht op om dit eens op te schrijven, ik hoop alleen dat niemand mij voor gek verklaard )
Helaas moet ik mijn mening een beetje bij gaan stellen. Er gebeurd mij iets waar ik geen verklaring en ook geen controle over heb. Ik zal proberen het een beetje uit te leggen.
Aankomende zomer is het 14 jaar geleden dat ik mijn Grote Liefde ben verloren. Ik ben altijd al dol op paarden geweest, maar een paard als Gitan had ik nog nooit ontmoet. Van het begin af aan was er magie tussen ons. We hoorden bij elkaar. We hebben in een jaar tijd een ontzettend sterke band opgebouwd. Gitan was een Andalusiër geïmporteerd uit de Pyreneën tegen de Spaanse grens. Hij werkte daar als manegepaard en liep met ervaren ruiters trektochten van weken door de bergen. Hij is door de mensen waar ik op dat moment reed en die de promotie in NL deden naar Nederland gehaald waar ik hem mocht verzorgen. Ik reed toendertijd op hun shetlandertje maar daar was ik vanaf gegroeid. Bij de eerste blik wist ik dat hij een heel bijzondere vriend zou worden.
Een jaar lang zijn we letterlijk onafscheidelijk geweest, ik zag hem elke dag. Als we niet een ritje maakten, liepen we samen door het bos of lazen we een boekje in de wei, tegen elkaar aan liggend. Hij had zijn streken, maar was een man met charisma. Hij rookte zware shag! En at haring en komkommer. Een wervelende circusatractie met een gigantische aantrekkingskracht op mensen. Ik kan de band niet helemaal uitleggen, maar vergelijk het met een hele lieve en vrolijke vriendschap. Zeker als onzeker puber kon ik met alles bij hem terecht. Ik vertrouwde hem. Hield van hem.
Na anderhalf jaar is er vrij abrupt een einde aan onze vriendschap gekomen. Hij was op een dag gewoon weg. Terug naar Frankrijk om daar weer een tocht te lopen met zijn baasje. De baasjes waren weg en in plaats daarvan pastte de vaste oppas voor de shetlander op het huis, Hanneke, een superleuke vrouw met een hart van goud.
Op vakantie in Londen riep mijn vader me bij zich. Hij had iets te vertellen en kon er gewoon niet langer mee leven om dit voor mij geheim te houden. Hanneke had hem verteld dat Gitan verongelukt was tijdens een rit. Zij kon het mij niet vertellen omdat ze mij dat verdriet niet aan kon doen. Mijn vader zou beter het juiste moment kunnen bepalen. Dat lukte hem niet waardoor hij dagen met een rotgevoel heeft gelopen en uiteindelijk toch besloot eerlijk te zijn.
Ik heb toen vrij stoïcijns gereageerd. Mijn schouders opgehaald. Genoten van mijn vakantie. Ik heb het verdriet niet toe willen laten. Er nooit over gepraat. Er zijn nieuwe paarden gekomen. Momenteel heb ik een superleuk paard waar ik veel van houd. Maar wat ik voor Gitan voelde is nooit meer teruggekomen.
Tot een week of 2 geleden.
Hij dook opeens op, uit het niets. 's Nachts. Hij begon in mijn dromen te verschijnen. Gallopeerde rondjes, duwde zijn neus in mijn nek. Pestte me net als vroeger door heel hard over mijn ribben te schuren met zijn neus. Nam me mee naar weilanden, boomgaarden al die plaatsen waar we vroeger samen waren.
Ik vond het leuk, genoot van de herinneringen aan een fijne tijd. Maar langzaam aan begint hij me nare dingen te laten zien. Zijn ongeluk misschien (ik weet niet wat er met hem is gebeurd), ik voel angst 's nachts. Wordt volgens mijn lief zwetend wakker en spook veel. Hij neemt me vaak mee naar (ik denk) de Pyreneën en laat me bergen en ravijnen zien. En andere bange paarden. Ik begrijp niet wat hij van me wilt. Zijn naam dreunt 's nachts maar door mijn hoofd. En het houdt niet op. Dus ik ben oude foto's gaan opsnorren, weet ik veel, ik weet niet waarna ik op zoek ben en wat hij me wilt vertellen. Ik ben zelfs op zoek gegaan naar een precies hetzelfde paard. Of misschien hijzelf, dat hij nog leeft ofzo. Heb zijn naam ge-Googled en ben informatie gaan zoeken over de manege waar hij toen heen is gegaan. Ik vind niks en droom dus elke nacht over hem. En het wordt steeds............ enger.
Ik weet dat het allemaal een beetje vreemd klinkt, en zelf hoop ik dat mijn fantasie een loopje met me neemt, maar ik kan gewoon niet meer ontkennen dat mijn dromen geen invloed hebben op mijn leven overdag. Ik ben dagelijks met hem bezig/ Ik ben niet bang om te gaan slapen ofzo. Ik slaap graag. Alleen is hij er elke nacht. Ik ben 's ochtends ook gaan opschrijven wat ik 's nachts droom. Hij komt me de hele tijd opzoeken.
Heeft iemand ervaring met dit soort vreemde gebeurtenissen? Gaat het over? Begin ik gek te worden? Kan iemand mij een nuchter advies geven, of een betekenis hier aan hangen? Onverwerkte emoties? Het is al zo lang geleden, ik ben hem echt niet vergeten, maar hij spookt nu iets te veel rond in mijn leven.
(zo, lucht op om dit eens op te schrijven, ik hoop alleen dat niemand mij voor gek verklaard )
donderdag 18 december 2008 om 23:11
Zonder in te willen gaan of zoiets wel of niet bestaat en of je er wel of niet in moet/mag/kunt geloven: Jij bent mens en hij is dier, jij bent levend en jij bent dood. Dat betekent dat jij de macht hebt over de situatie en hij niet. Zoals je het nu beschrijft, geef je de macht over je leven uit handen aan een dood dier. Dat is omgekeerde wereld.
Los van of dit nou "echt" is of niet: je hóeft hier niet in mee te gaan. Wat wel kan werken, of je hier nou wel of niet in gelooft, is om voor je gaat slapen of liever nog: in je droom heel duidelijk te zeggen dat je dit niet wilt. Je wilt die angst niet voelen, je wilt die beelden niet zien en je mag en kunt je hier ook voor afsluiten, simpelweg door dat in je hoofd te zeggen. Of het nou een droom is of echt een spokend paard: uiteindelijk ben jij degene die de macht heeft over jouw gedachten.
Wat ik op een meditatiecursus heb geleerd, is dat je angstige gedachten de baas kunt worden door ze te omarmen en liefdevol weg te sturen. Dat klinkt heel zweverig, maar voor mij heeft het in angstige situaties er wel voor gezorgd dat ik daar op een gezonde manier mee om kon gaan. Juist omdat jouw angstige gedachten (waar ze ook vandaan komen ) gerelateerd zijn aan een dier dat je zo lief was, denk ik dat je er misschien wel baat bij kunt hebben om op eenzelfde manier de angst die dit dier in je droom op je overbrengt de baas te worden. Door het te koesteren, door het dier te koesteren en door het daarna liefdevol weg te sturen.
Wat je gelooft of niet gelooft, doet in mijn ogen niet zo heel erg ter zake. Ik ben zelf vrij pragmatisch in mijn spirituele opvatting: iets werkt voor je of iets werkt niet. En als het wel werkt, dan is het belangrijkst dat het werkt en niet wat er nou precies voor mechanisme achter zit. Ik zou dus zeggen: probeer het eens.
(En probeer intussen misschien toch het idee dat het paard iets van je wil los te laten. Dat paard kan dat wel willen, maar het enige wat terzake doet, is of jíj het ook wil. Als dat het geval niet is, dan moet het paard heengaan, stoppen met het te willen of een ander lastig vallen. Als je echt zou geloven in spokende paarden, dan hoort daarbij dat zowel overledenen als dieren lager in de hiërarchie staan dan jij. Het paard heeft dus simpelweg het recht niet. Laat het maar fijn iemand anders lastig vallen. Degene die hem dit heeft aangedaan ofzo.)
Los van of dit nou "echt" is of niet: je hóeft hier niet in mee te gaan. Wat wel kan werken, of je hier nou wel of niet in gelooft, is om voor je gaat slapen of liever nog: in je droom heel duidelijk te zeggen dat je dit niet wilt. Je wilt die angst niet voelen, je wilt die beelden niet zien en je mag en kunt je hier ook voor afsluiten, simpelweg door dat in je hoofd te zeggen. Of het nou een droom is of echt een spokend paard: uiteindelijk ben jij degene die de macht heeft over jouw gedachten.
Wat ik op een meditatiecursus heb geleerd, is dat je angstige gedachten de baas kunt worden door ze te omarmen en liefdevol weg te sturen. Dat klinkt heel zweverig, maar voor mij heeft het in angstige situaties er wel voor gezorgd dat ik daar op een gezonde manier mee om kon gaan. Juist omdat jouw angstige gedachten (waar ze ook vandaan komen ) gerelateerd zijn aan een dier dat je zo lief was, denk ik dat je er misschien wel baat bij kunt hebben om op eenzelfde manier de angst die dit dier in je droom op je overbrengt de baas te worden. Door het te koesteren, door het dier te koesteren en door het daarna liefdevol weg te sturen.
Wat je gelooft of niet gelooft, doet in mijn ogen niet zo heel erg ter zake. Ik ben zelf vrij pragmatisch in mijn spirituele opvatting: iets werkt voor je of iets werkt niet. En als het wel werkt, dan is het belangrijkst dat het werkt en niet wat er nou precies voor mechanisme achter zit. Ik zou dus zeggen: probeer het eens.
(En probeer intussen misschien toch het idee dat het paard iets van je wil los te laten. Dat paard kan dat wel willen, maar het enige wat terzake doet, is of jíj het ook wil. Als dat het geval niet is, dan moet het paard heengaan, stoppen met het te willen of een ander lastig vallen. Als je echt zou geloven in spokende paarden, dan hoort daarbij dat zowel overledenen als dieren lager in de hiërarchie staan dan jij. Het paard heeft dus simpelweg het recht niet. Laat het maar fijn iemand anders lastig vallen. Degene die hem dit heeft aangedaan ofzo.)
donderdag 18 december 2008 om 23:13
Je moet weten dat dromen in jouw hoofd gebeuren.
Door jouw gedachten. En dat jij daardoor alle regie hebt.
Bedenk vooraf, bij waken en overdag met daglicht, een vrolijk einde/mooi plot/ grappige wending/veilige plek/goed afscheid,zodat bij weer een niet leuke droom, je een escape hebt. En herhaal dat beeld nogmaals vlak voor slapen.
Door jouw gedachten. En dat jij daardoor alle regie hebt.
Bedenk vooraf, bij waken en overdag met daglicht, een vrolijk einde/mooi plot/ grappige wending/veilige plek/goed afscheid,zodat bij weer een niet leuke droom, je een escape hebt. En herhaal dat beeld nogmaals vlak voor slapen.
donderdag 18 december 2008 om 23:25
Ik voel (hammmmm, kaasssss) dat het paard door middel van dromen aan jou wil duidelijk maken, dat hij jou verantwoordelijk houdt voor zijn nicotineverslaving. Het is jouw taak hier op aarde, om hem te helpen omgaan met deze zware emotionele last, die hem aardgebonden houdt.
Oei, ik blaas maar snel mijn geestverruimende wierookstukje uit, want ik hoor dat beest van jou nu ook al in míjn helderhorend oor hinniken.
Oei, ik blaas maar snel mijn geestverruimende wierookstukje uit, want ik hoor dat beest van jou nu ook al in míjn helderhorend oor hinniken.
vrijdag 19 december 2008 om 02:55
vrijdag 19 december 2008 om 08:38
quote:winkelfanaat schreef op 19 december 2008 @ 03:48:
Wat is er eigenlijk gebeurd met de persoon die op het paard zat toen die in het ravijn viel?!?!?!?
Ik weet het niet. Zijn dood is een mysterie. Mijn vader wist alleen te vertellen dat Gitan een ongeluk had gehad en daarbij om het leven was gekomen. Hij zou in een ravijn gestort zijn. De mensen van wie hij was hadden nog een paard waar ik ook weleens op reed (maar niet zo liefhad als Gitan), en ook die heb ik nooit meer terug gezien. Er kwam daarna wel een nieuw paard, ik heb die mensen uiteraard nog gesproken. Maar niet lang daarna werd ik door anderen benaderd om hun paarden te rijden en dat ben ik gaan doen.
Gitan is doodgezwegen en ik heb het weggestopt.
Inmiddels heb ik mijn eigen paard, Gambo, die helemaal niet op hem lijkt. Totaal ander paard, wit en KWPN'er. Wel een bomproof karakter. Ik heb besloten wel naar een Andalusiër te gaan kijken omdat tja........ Misschien zoek ik wel naar een Gitan-kopie.
Wat is er eigenlijk gebeurd met de persoon die op het paard zat toen die in het ravijn viel?!?!?!?
Ik weet het niet. Zijn dood is een mysterie. Mijn vader wist alleen te vertellen dat Gitan een ongeluk had gehad en daarbij om het leven was gekomen. Hij zou in een ravijn gestort zijn. De mensen van wie hij was hadden nog een paard waar ik ook weleens op reed (maar niet zo liefhad als Gitan), en ook die heb ik nooit meer terug gezien. Er kwam daarna wel een nieuw paard, ik heb die mensen uiteraard nog gesproken. Maar niet lang daarna werd ik door anderen benaderd om hun paarden te rijden en dat ben ik gaan doen.
Gitan is doodgezwegen en ik heb het weggestopt.
Inmiddels heb ik mijn eigen paard, Gambo, die helemaal niet op hem lijkt. Totaal ander paard, wit en KWPN'er. Wel een bomproof karakter. Ik heb besloten wel naar een Andalusiër te gaan kijken omdat tja........ Misschien zoek ik wel naar een Gitan-kopie.
vrijdag 19 december 2008 om 12:19
Hm als ik jou verhaal zo lees is het mij super duidelijk, je hebt het verdriet nooit toegelaten en dat haalt je nu in...nog steeds laat je het niet toe, maar 's nachts komt het via je onbewuste naar boven. Dus probeer er aan toe te geven, het is logisch dat je hier heel verdrietig over bent! Je had zo'n goede band met dat beest en hebt heel veel met hem gedeeld, het dromen over ravijnen en andere angst is verklaarbaar. Je weet niet zeker hoe hij om het leven is gekomen, je hebt een vermoeden door wat je verteld is, maar misschien was er een andere reden (paard verkocht)? In je dromen komt naar voren dat je ermee bezig bent hoe hij ineens kon verdwijnen en of hij echt dood is en hoe dat gegaan moet zijn. Dat geeft angst omdat je je misschien kunt voorstellen hoe erg dat voor hem geweest moet zijn als hij daadwerkelijk in het ravijn is gevallen. Doe wat met je verdriet, schrijf het op, ga desnoods op onderzoek uit over zijn precieze verdwijning, nog eens een gesprek met je vader? Misschien wilde hij je toen je jong was niet alles vertellen en mogelijk nu wel? Sterkte en voel met je mee!
maandag 22 december 2008 om 23:31
Ik denk ook dat je iets met die droom moet doen. Kennelijk heb je nog vragen.
Misschien droomde je in eerste instantie over een paard vanwege de symbolische betekenis die daarbij hoort. Jij associeerde dat paard waarschijnlijk met Gitan zodat het paard in je droom daar ook precies op leek. Als je zoals je schrijft niet precies weet wat er is gebeurd met hem, alleen vaag, kan ik me voorstellen dat dit door de aanzet tot 'leven' is gekomen. Ik zou het uit gaan zoeken en als je een antwoord vindt, wie weet komt Gitan dan niet meer in je dromen.
Misschien droomde je in eerste instantie over een paard vanwege de symbolische betekenis die daarbij hoort. Jij associeerde dat paard waarschijnlijk met Gitan zodat het paard in je droom daar ook precies op leek. Als je zoals je schrijft niet precies weet wat er is gebeurd met hem, alleen vaag, kan ik me voorstellen dat dit door de aanzet tot 'leven' is gekomen. Ik zou het uit gaan zoeken en als je een antwoord vindt, wie weet komt Gitan dan niet meer in je dromen.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 24 december 2008 om 20:27
quote:WishfulThinking schreef op 18 december 2008 @ 23:25:
Ik voel (hammmmm, kaasssss) dat het paard door middel van dromen aan jou wil duidelijk maken, dat hij jou verantwoordelijk houdt voor zijn nicotineverslaving. Het is jouw taak hier op aarde, om hem te helpen omgaan met deze zware emotionele last, die hem aardgebonden houdt.
Oei, ik blaas maar snel mijn geestverruimende wierookstukje uit, want ik hoor dat beest van jou nu ook al in míjn helderhorend oor hinniken.
Misschien probeert het paard haar duidelijk te maken dat ze een topic moet openen op Viva, zodat ik weer eens geconfronteerd wordt met het feit dat er nou eenmaal mensen zijn die soms respectloos en lomp reageren op de kwetsbaarheid van een ander. Misschien leer ik dat dan nog eens te begrijpen.
@Nastik - Ik sluit me aan bij een groot deel van de mensen boven mij. Wie ben ik om te zeggen wat het is? Is het een geest? Is het een hallucinatie? Is het je onderbewustzijn? Who knows! Je kunt kijken of je er iets mee kunt, dan beslissen of je er ook daadwerkelijk iets mee wilt, en zo ja: dat uitvoeren. Dus misschien kun je naar de geschiedenis kijken, of kijken of er nog iets is wat jij ermee wilt waardoor je je er prettiger bij voelt. Zodat het voor jou gelukkig en fijn is. En of dat nou zweverig, idioot of iets anders is... ach, dat is alleen maar een oordeel dat iemand eraan geeft. Succes!
Ik voel (hammmmm, kaasssss) dat het paard door middel van dromen aan jou wil duidelijk maken, dat hij jou verantwoordelijk houdt voor zijn nicotineverslaving. Het is jouw taak hier op aarde, om hem te helpen omgaan met deze zware emotionele last, die hem aardgebonden houdt.
Oei, ik blaas maar snel mijn geestverruimende wierookstukje uit, want ik hoor dat beest van jou nu ook al in míjn helderhorend oor hinniken.
Misschien probeert het paard haar duidelijk te maken dat ze een topic moet openen op Viva, zodat ik weer eens geconfronteerd wordt met het feit dat er nou eenmaal mensen zijn die soms respectloos en lomp reageren op de kwetsbaarheid van een ander. Misschien leer ik dat dan nog eens te begrijpen.
@Nastik - Ik sluit me aan bij een groot deel van de mensen boven mij. Wie ben ik om te zeggen wat het is? Is het een geest? Is het een hallucinatie? Is het je onderbewustzijn? Who knows! Je kunt kijken of je er iets mee kunt, dan beslissen of je er ook daadwerkelijk iets mee wilt, en zo ja: dat uitvoeren. Dus misschien kun je naar de geschiedenis kijken, of kijken of er nog iets is wat jij ermee wilt waardoor je je er prettiger bij voelt. Zodat het voor jou gelukkig en fijn is. En of dat nou zweverig, idioot of iets anders is... ach, dat is alleen maar een oordeel dat iemand eraan geeft. Succes!
