Psyche
alle pijlers
Steeds blijvende vermoeidheid
zaterdag 28 september 2019 om 08:24
Ik wil toch even mijn verhaal kwijt omdat ik al enige tijd met vermoeidheid loop.
Het is ongeveer vorig jaar in juni begonnen, als het al niet langer is. Daarvoor in 2017 had ik 3 losse baantjes en toen was ik al redelijk vermoeid. Achteraf waren die 3 baantjes waren best veel voor mij. Ook omdat ik steeds overal heen moest. Ik dacht als ik 1 baan heb met meer uren, gaat het vast beter. In 2018 kreeg ik 1 baan bij een andere organisatie en dacht ik eindelijk wat rust te kunnen vinden. Even ging het wel redelijk goed, maar negeerde de vermoeidheid en dacht dat het was opgelost, maar helaas de vermoeidheid bleef.
Vorig jaar had ik een relatie en op een gegeven moment hadden wij wat stribbelingen en daar heb ik veel stress van ervaren. Uiteindelijk dacht ik van, als ik het uitmaak krijg ik vast wel rust en meer energie. Bij die gedachte al, voelde ik mij juist even goed. Eindelijk rust en niet meer op mijn tenen hoeven lopen, Want juist in die tijd was ook geregeld moe, niet fit of snel misselijk. Toen ik het uitmaakte voelde dat wel als een opluchting, en vond ik het heerlijk om alleen te zijn. Ik verlangde echt naar die rust en dacht eindelijk dat ik de goede keuze heb gemaakt.
In november vorig jaar ben ik naar de huisarts geweest omdat ik last had van stemmingswisselingen, vermoeidheid en het echt niet meer zag zitten. Denk aan negatieve gedachten en niet meer helder kunnen denken en vooral emotineel en huilbuien. De huisarts is er mee bekend dat ik regelmatig stemmingswisselingen had ook omdat ik veel dingen voor mij kiezen heb gehad.
De huisarts heeft mij weer doorverwezen naar een psycholoog. Daarvoor zat ik ook al bij een psycholoog voor mijn angsten, wat ik toen heb afgerond, maar ook niet het gevoel kreeg dat er wat werd gedaan aan mijn andere problemen. De huisarts heeft vorige jaar nadrukkelijk ook bij gezet dat ik een andere psycholoog moest hebben en wat mijn problemen waren. In januari dit jaar eerst een intake gedaan dan daaruit werd geconstateerd dat ik trekken van een borderline zou hebben. Ik heb toen groepstherapie gevolgd wat weinig heeft geholpen. In die tijd kreeg ik ook een eetstoornis en dacht als ik af zou vallen dan zouden ze mij vast wel zien staan etc. Ik had een ideaalbeeld in mijn hoofd en ik begon minder te eten en viel wel af. Anorexia had ik niet. Maar in de groepstherapie heb ik uiteindelijk ook aangegeven waar ik mee kampte. Door die eetstoornis voelde ik mij wel redelijk goed. Misschien ook wel omdat ik iets probeerde te verbergen?
Uiteindelijk doorverwezen naar een eetstoorniskliniek en daar ben ik nu nog steeds voor in behandeling. Maar dat gaat echt puur om die eetstoornis en geen. Maar nog steeds is die vermoeidheid niet verdwenen.
Ik heb nu net 3 weken vakantie gehad en heb nog steeds niet het gevoel dat ik tot rust ben gekomen. Of dat de vakantie mij goed heeft gedaan. Ik ben een week op vakantie geweest en dacht eerst dat zou mij wel goed doen. Ook op vakantie was ik gewoon moe. Voor de vakantie dacht ik die vakantie zal mij vast goed doen en straks heb ik weer veel energie maar helaas.
Voor de vakantie had ik al dat veel dingen me energie kostten. Snel emotioneel, moe, nergens zin in hebben, en vooral denken aan rust. Ook werken zag ik tegen op, veel dingen werden me al te veel. Terwijl ik hét werk hartstikke leuk vind. Moeite om uit bed te komen en noem maar op. Ik dacht eerst als het straks mooi weer wordt, dan gaat het vast over maar helaas.
Maar nu? Nog steeds voel ik mij vermoeid. Net alsof mijn hele lichaam niet meer wil. Laatst bij de huisarts geweest omdat ik ontzettend last had van mijn onderrug, en spieren. Rontgenfotos laten maken, met de rug was er niks aan de hand, maar had wel een ernstige vorm van obstipatie en daarvoor medicijnen gekregen. Door die obstipatie kon mijn rugpijn ook komen. Maar helaas ging dat niet over. De huisarts zag ook dat het wat scheef stond, en nu ben ik wel onder behandeling van een fysio. Ik heb vaak laten bloedprikken, maar steeds is alles in orde. En vraag mij af wat ik nu nog allemaal kan doen.. ben nu gewoon nog steeds moe en het gevoel dat alles zoveel energie kost. Elke ochtend wordt ik moe wakker, soms geen zin om uit bed te komen, maar hoe dan ook, ik doe het wel. Als ik eenmaal uit bed ben, heb ik moeite met opstarten, heb soms momemten dat ik mij echt vermoeid voel. Ik blijf in beweging, eet gezond en zoek ontspanning.
Mijn zusje heeft afgelopen week 1 nachtje bij mij geslapen. Daar had ik wel zin in. Maar met mijn zusje een dagje weg geweest gisteren. Daar had ik wel zin in, maar na een tijd voelde ik mij echt vermoeid en snel buiten adem. En had last van hartkloppingen. Het liefst wou ik naar huis, ook omdat ik merkte dat ik last kreeg van mijn benen en mijn benen zeer deden. Maar ik liet mij niet kennen, en wou de sfeer ook niet verpesten aangezien ik mijn zusje ook niet vaak meer zie. Op een gegeven moment begon ik gewoon mee te slenteren.
Heb vaker als ik met iemand op pad ga, dat ik na een tijd echt naar huis wil omdat ik dan echt moe ben en geen zin er meer in heb, Terwijl ik eerst uren achter elkaar weg kon. Maar nu heb ik steeds vaker het gevoel dat mijn lichaam op is.
En als ik een dag iets meer energie heb, doe ik iets meer. Maar de volgende dagen moet ik echt bijkomen. Net alsof ik dan een soort griep heb gehad. Voel mij dan niet fit, beetje last van mijn keel en hoofdpijn. Net alsof ik echt heel zwaar heb getraind. Vaak als ik thuis ben, ben ik soms kapot en zou ik het liefst smiddags wel willen slapen. Maar ik ga dan juist naar buiten voor een frisse lucht. Door die vermoeidheid heb ik het gevoel dat veel dingen mij energie kosten. Daardoor ben ik ook prikkelbaarder en angstiger en kan ik elk moment wel huilen. Vaak kan ik mij moeilijk concentreren, of op woorden komen. Laatst wist ik een naam van een collega niet meer. In het begin dacht ik, het gaat wel over, we gaan gewoon door.
Volgende week moet ik weer werken na mijn 3 weken vakantie, maar daar zie ik een beetje tegen op, omdat ik moe ben en het gevoel heb dat mijn lichaam niet meer wil. Omdat ik snel moe ben en mezelf echt door de dag heen moet slepen. Ik vind dit zo vervelend en weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen. Het enigste wat ik denk is: Wat zou het heerlijk zijn om gewoon rust te hebben. Even weg van alles. Soms denk ik ook van, wat zou het fijn zijn om nergens aan hoeven te denken.
Ik ben al zo vaak bij de huisarts geweest, bloed laten prikken en heb al van alles al geprobeerd, van lezen tot ontspanning en noem maar op. Maar door dit ga ik ook meer piekeren, omdat ik vroeger zo veel energie had en mezelf nu niet echt meer terug ken.
Volgende week probeer ik nogmaals weer naar de huisarts te gaan, maar ik weet soms niet hoe ik dit moet aanpakken. En ik ben nog maar 31. Ik wil gewoon weer die energie terug, en die jonge vrolijke vrouw weer zijn..
Ik ben echt niet hier om te klagen maar ben nu even ten einde raad... hoe ik zoiets moet aanpakken of dat er iemand überhaupt naar mijn luistert.
Het is ongeveer vorig jaar in juni begonnen, als het al niet langer is. Daarvoor in 2017 had ik 3 losse baantjes en toen was ik al redelijk vermoeid. Achteraf waren die 3 baantjes waren best veel voor mij. Ook omdat ik steeds overal heen moest. Ik dacht als ik 1 baan heb met meer uren, gaat het vast beter. In 2018 kreeg ik 1 baan bij een andere organisatie en dacht ik eindelijk wat rust te kunnen vinden. Even ging het wel redelijk goed, maar negeerde de vermoeidheid en dacht dat het was opgelost, maar helaas de vermoeidheid bleef.
Vorig jaar had ik een relatie en op een gegeven moment hadden wij wat stribbelingen en daar heb ik veel stress van ervaren. Uiteindelijk dacht ik van, als ik het uitmaak krijg ik vast wel rust en meer energie. Bij die gedachte al, voelde ik mij juist even goed. Eindelijk rust en niet meer op mijn tenen hoeven lopen, Want juist in die tijd was ook geregeld moe, niet fit of snel misselijk. Toen ik het uitmaakte voelde dat wel als een opluchting, en vond ik het heerlijk om alleen te zijn. Ik verlangde echt naar die rust en dacht eindelijk dat ik de goede keuze heb gemaakt.
In november vorig jaar ben ik naar de huisarts geweest omdat ik last had van stemmingswisselingen, vermoeidheid en het echt niet meer zag zitten. Denk aan negatieve gedachten en niet meer helder kunnen denken en vooral emotineel en huilbuien. De huisarts is er mee bekend dat ik regelmatig stemmingswisselingen had ook omdat ik veel dingen voor mij kiezen heb gehad.
De huisarts heeft mij weer doorverwezen naar een psycholoog. Daarvoor zat ik ook al bij een psycholoog voor mijn angsten, wat ik toen heb afgerond, maar ook niet het gevoel kreeg dat er wat werd gedaan aan mijn andere problemen. De huisarts heeft vorige jaar nadrukkelijk ook bij gezet dat ik een andere psycholoog moest hebben en wat mijn problemen waren. In januari dit jaar eerst een intake gedaan dan daaruit werd geconstateerd dat ik trekken van een borderline zou hebben. Ik heb toen groepstherapie gevolgd wat weinig heeft geholpen. In die tijd kreeg ik ook een eetstoornis en dacht als ik af zou vallen dan zouden ze mij vast wel zien staan etc. Ik had een ideaalbeeld in mijn hoofd en ik begon minder te eten en viel wel af. Anorexia had ik niet. Maar in de groepstherapie heb ik uiteindelijk ook aangegeven waar ik mee kampte. Door die eetstoornis voelde ik mij wel redelijk goed. Misschien ook wel omdat ik iets probeerde te verbergen?
Uiteindelijk doorverwezen naar een eetstoorniskliniek en daar ben ik nu nog steeds voor in behandeling. Maar dat gaat echt puur om die eetstoornis en geen. Maar nog steeds is die vermoeidheid niet verdwenen.
Ik heb nu net 3 weken vakantie gehad en heb nog steeds niet het gevoel dat ik tot rust ben gekomen. Of dat de vakantie mij goed heeft gedaan. Ik ben een week op vakantie geweest en dacht eerst dat zou mij wel goed doen. Ook op vakantie was ik gewoon moe. Voor de vakantie dacht ik die vakantie zal mij vast goed doen en straks heb ik weer veel energie maar helaas.
Voor de vakantie had ik al dat veel dingen me energie kostten. Snel emotioneel, moe, nergens zin in hebben, en vooral denken aan rust. Ook werken zag ik tegen op, veel dingen werden me al te veel. Terwijl ik hét werk hartstikke leuk vind. Moeite om uit bed te komen en noem maar op. Ik dacht eerst als het straks mooi weer wordt, dan gaat het vast over maar helaas.
Maar nu? Nog steeds voel ik mij vermoeid. Net alsof mijn hele lichaam niet meer wil. Laatst bij de huisarts geweest omdat ik ontzettend last had van mijn onderrug, en spieren. Rontgenfotos laten maken, met de rug was er niks aan de hand, maar had wel een ernstige vorm van obstipatie en daarvoor medicijnen gekregen. Door die obstipatie kon mijn rugpijn ook komen. Maar helaas ging dat niet over. De huisarts zag ook dat het wat scheef stond, en nu ben ik wel onder behandeling van een fysio. Ik heb vaak laten bloedprikken, maar steeds is alles in orde. En vraag mij af wat ik nu nog allemaal kan doen.. ben nu gewoon nog steeds moe en het gevoel dat alles zoveel energie kost. Elke ochtend wordt ik moe wakker, soms geen zin om uit bed te komen, maar hoe dan ook, ik doe het wel. Als ik eenmaal uit bed ben, heb ik moeite met opstarten, heb soms momemten dat ik mij echt vermoeid voel. Ik blijf in beweging, eet gezond en zoek ontspanning.
Mijn zusje heeft afgelopen week 1 nachtje bij mij geslapen. Daar had ik wel zin in. Maar met mijn zusje een dagje weg geweest gisteren. Daar had ik wel zin in, maar na een tijd voelde ik mij echt vermoeid en snel buiten adem. En had last van hartkloppingen. Het liefst wou ik naar huis, ook omdat ik merkte dat ik last kreeg van mijn benen en mijn benen zeer deden. Maar ik liet mij niet kennen, en wou de sfeer ook niet verpesten aangezien ik mijn zusje ook niet vaak meer zie. Op een gegeven moment begon ik gewoon mee te slenteren.
Heb vaker als ik met iemand op pad ga, dat ik na een tijd echt naar huis wil omdat ik dan echt moe ben en geen zin er meer in heb, Terwijl ik eerst uren achter elkaar weg kon. Maar nu heb ik steeds vaker het gevoel dat mijn lichaam op is.
En als ik een dag iets meer energie heb, doe ik iets meer. Maar de volgende dagen moet ik echt bijkomen. Net alsof ik dan een soort griep heb gehad. Voel mij dan niet fit, beetje last van mijn keel en hoofdpijn. Net alsof ik echt heel zwaar heb getraind. Vaak als ik thuis ben, ben ik soms kapot en zou ik het liefst smiddags wel willen slapen. Maar ik ga dan juist naar buiten voor een frisse lucht. Door die vermoeidheid heb ik het gevoel dat veel dingen mij energie kosten. Daardoor ben ik ook prikkelbaarder en angstiger en kan ik elk moment wel huilen. Vaak kan ik mij moeilijk concentreren, of op woorden komen. Laatst wist ik een naam van een collega niet meer. In het begin dacht ik, het gaat wel over, we gaan gewoon door.
Volgende week moet ik weer werken na mijn 3 weken vakantie, maar daar zie ik een beetje tegen op, omdat ik moe ben en het gevoel heb dat mijn lichaam niet meer wil. Omdat ik snel moe ben en mezelf echt door de dag heen moet slepen. Ik vind dit zo vervelend en weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen. Het enigste wat ik denk is: Wat zou het heerlijk zijn om gewoon rust te hebben. Even weg van alles. Soms denk ik ook van, wat zou het fijn zijn om nergens aan hoeven te denken.
Ik ben al zo vaak bij de huisarts geweest, bloed laten prikken en heb al van alles al geprobeerd, van lezen tot ontspanning en noem maar op. Maar door dit ga ik ook meer piekeren, omdat ik vroeger zo veel energie had en mezelf nu niet echt meer terug ken.
Volgende week probeer ik nogmaals weer naar de huisarts te gaan, maar ik weet soms niet hoe ik dit moet aanpakken. En ik ben nog maar 31. Ik wil gewoon weer die energie terug, en die jonge vrolijke vrouw weer zijn..
Ik ben echt niet hier om te klagen maar ben nu even ten einde raad... hoe ik zoiets moet aanpakken of dat er iemand überhaupt naar mijn luistert.
zaterdag 28 september 2019 om 08:41
Wat klinkt dat verdrietig. Misschien helpt het om 'gewoon' te accepteren dat je om onverklaarbare redenen snel moe bent. Probeer te genieten van de momenten dat je wèl iets kan doen en neem op tijd je rust. Stop met piekeren over wat je zelf zou kunnen doen om meer energie te krijgen want op die manier stel je jezelf verantwoordelijk voor hoe slecht je je voelt. En van die zelfkritiek kan je doodmoe worden. Niet alles is haalbaar en niet alles is maakbaar, helaas!
zaterdag 28 september 2019 om 09:55
Ik eet nu wel meer. En ook gun ik mezelf iets lekkers. Ik at nooit echt brood en aardappels meer. Maar sindskort eet ik weer bijna elke dag aardappels, af en toe brood en pasta's en eet ik wel veel groente en fruit.Blijenvrij schreef: ↑28-09-2019 09:05Hoe eet je nu? Slecht eten kan een heel grote invloed op je energie hebben. Dus voldoende eten met de juiste voedingsstoffen kan een wereld van verschil maken.
zaterdag 28 september 2019 om 09:56
Daar heb ik het nog niet over gehad met hem. Misschien toch dat eens proberenparbleumondieu schreef: ↑28-09-2019 09:11Hoe staat je huisarts tegenover een doorverwijzing naar een internist?
Dat zou ik proberen.
zaterdag 28 september 2019 om 10:09
Het lijkt me goed dat je multidisciplinair bekeken wordt. Dan is er een team van artsen die allemaal gespecialiseerd zijn in vermoeidheid en die nemen alles van Je mee. Je gaat dan een dag op locatie en aan het einde van de dag hoor je wat de bevindingen zijn en krijg je advies hoe dit te behandelen.
Ik zou dus een verwijzing vragen naar een vermoeidheidscentrum.
Maar: onderschat ook de kracht van stress niet op vermoeidheid. Dat doet heel veel met de stresshormonen in je bloed en daarmee met vermoeidheid. Zoek dat maar eens op.
Ik zou dus een verwijzing vragen naar een vermoeidheidscentrum.
Maar: onderschat ook de kracht van stress niet op vermoeidheid. Dat doet heel veel met de stresshormonen in je bloed en daarmee met vermoeidheid. Zoek dat maar eens op.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zaterdag 28 september 2019 om 10:24
Daar dacht ik al ook gelijk aan! Zoveel herkenbare symptonen die ik had voordat ik behandeld werd voor mijn B12 tekort.
To, zoek eens op Google naar symptonen bij een B12 tekort. Kijk of je er zelf in herkent.
zaterdag 28 september 2019 om 10:36
Klinkt als het ijsberg effect en jou psycholoog/psychiater alleen maar naar de oppervlakte kijkt. Ik heb denk ik wel een vermoeden wat er speelt maar mag dag hier niet benoemen. Je zal echt een goede psycholoog nodig hebben wil je erachter komen. Degene die geen zin hebben om het echt te onderzoeken of gewoon niet goed genoeg zijn voor hun vak roepen al snel het is borderline is mijn ervaring
zaterdag 28 september 2019 om 10:41
Helaas weten huisartsen weinig van vitaminen af en is er een groot grijs gebied tussen lage en hoge waarden.
Mijn B12 werd al jaren geprikt, was altijd goed totdat ik eindelijk bij een neuroloog en internist kwam . Toen bleek mijn B12 al jaren in het grijze gebied te zitten.
Wat ben ik opgeknapt nadat ik injecties B12 kreeg.
Zo zonde dat ik al die jaren blind vaarde op de kennis van mijn huisarts.
zaterdag 28 september 2019 om 12:51
Ik heb overal op laten prikken, alle vitamines etc. In het verleden al eens een b12 tekort gehad.
Daarnaast heb ik ook regelmatig last van mijn buik en darmen. Ben zelf al bekend met PDS.
Qua stress zou ik niet weten, waar ik steeds van zou moeten hebben. Misschien onbewust
Maar ik ga voor mezelf eerst op schrijven waar ik last van heb en wat ik voel. Ik kan mij op papier makkelijker verwoorden dan face to face. En volgende week de huisarts weer bellen en dat van een internist op tafel gooien.
Daarnaast heb ik ook regelmatig last van mijn buik en darmen. Ben zelf al bekend met PDS.
Qua stress zou ik niet weten, waar ik steeds van zou moeten hebben. Misschien onbewust
Maar ik ga voor mezelf eerst op schrijven waar ik last van heb en wat ik voel. Ik kan mij op papier makkelijker verwoorden dan face to face. En volgende week de huisarts weer bellen en dat van een internist op tafel gooien.
zaterdag 28 september 2019 om 15:30
Welkom in de wereld van de eeuwige vermoeidheid. Ik vecht er al 15 jaar tegen... Alles is bij mij getest medisch, het is psychisch. Enige medische wat ik nog wil proberen is een endocrinoloog, om te kijken of de hormoonbalans verstoord is door jarenlange stress. Daarom heb ik alleen de tip oor je om te accepteren dat het nu even niet is zoals je wilt. Maar laat dat nou net het allermoeilijkste zijn, ik weet zelf ook nog niet zo goed hij ik dat moet doen.
Bij mij komt het overigens met vlagen, soms lig ik maanden voor pampus op de bank, andere momenten dan kan ik de hele wereld aan...
Ik ben overigens vrijwel even oud.
Bij mij komt het overigens met vlagen, soms lig ik maanden voor pampus op de bank, andere momenten dan kan ik de hele wereld aan...
Ik ben overigens vrijwel even oud.
'Happiness is only real when shared'.
zaterdag 28 september 2019 om 16:13
Ben je een veganist? Je kan niet zomaar een eenmalig B12 tekort krijgen. Zeker niet als je dagelijks zuivel en vlees drinkt/eet. Vaak betreft het een chronisch tekort wat levenslange behandeling nodig heeft.my_little schreef: ↑28-09-2019 12:51Ik heb overal op laten prikken, alle vitamines etc. In het verleden al eens een b12 tekort gehad.
Daarnaast heb ik ook regelmatig last van mijn buik en darmen. Ben zelf al bekend met PDS.
Qua stress zou ik niet weten, waar ik steeds van zou moeten hebben. Misschien onbewust
Maar ik ga voor mezelf eerst op schrijven waar ik last van heb en wat ik voel. Ik kan mij op papier makkelijker verwoorden dan face to face. En volgende week de huisarts weer bellen en dat van een internist op tafel gooien.
Van B12 kan je ook enorm veel psychische klachten krijgen naast vermoeidheid.. En nog tig andere klachten.
Lees je eerst goed in voordat je het laat prikken.
zaterdag 28 september 2019 om 16:50
Nee ik ben geen veganist. Heb vorig jaar wel aan de huisarts verteld over vitamine b12 tekort dat je niet zomaar mag stoppen met b12 injecties hij vond dat achterhaald. Maar naast mijn vermoeidheid heb ik Ook last van andere klachten.summerheat schreef: ↑28-09-2019 16:13Ben je een veganist? Je kan niet zomaar een eenmalig B12 tekort krijgen. Zeker niet als je dagelijks zuivel en vlees drinkt/eet. Vaak betreft het een chronisch tekort wat levenslange behandeling nodig heeft.
Van B12 kan je ook enorm veel psychische klachten krijgen naast vermoeidheid.. En nog tig andere klachten.
Lees je eerst goed in voordat je het laat prikken.
zaterdag 28 september 2019 om 16:58
Juist een tekort geeft zoveel klachten naast de vermoeidheid. Ik kon niet eens meer de trap opkomen zonder buiten adem te zijn, verzuurde pijnlijke spieren, pijnlijke tong, hartklachten, vergeetachtig, kort lontje, lusteloos, depressief, verlies van eetlust, zenuwpijn... De lijst is eindeloos! Je zachte weefsels worden aangetast, je kapsels om je zenuwbanen lossen op.
Kortom.. Lees je in en zoek een betere huisarts of eis een doorverwijzing naar een in vit. B gespecialiseerde specialist. Je kan niet zomaar een tekort hebben van vit. B en als de oorzaak niet is achterhaald verdwijnt het probleem niet.
https://www.b12kliniek.com/vitamine-b12 ... b12-tekort
In deze link van de B12 kliniek lees je welke klachten je kan krijgen door een onbehandelde vit B 12 tekort.
zaterdag 28 september 2019 om 17:17
Dus hier wordt even beweerd dat de huisarts niet te vertrouwen is want die weet niks, de psycholoog is niet goed bezig en de psychiater ook niet. Mensen denken tegenwoordig dat ze het allemaal beter weten door een beetje googelen en dat ze op grond van een berichtje op een forum het beter weten dan mensen die er jaren voor gestudeerd hebben.
Als je TO loept zie je dat ze al heel lang met psychische problemen kampt en dat er al van alles getest is bij haar (schrijft ze in dit topic ook). En als iemand jaren psychische problemen heeft, kan je daar ook heel moe van worden. Het is niet anders.
Blijf naar je hulpverleners luisteren TO. En probeer een beetje te accepteren dat vermoeidheid er een beetje bijhoort zolang je onder behandeling bent.
Als je TO loept zie je dat ze al heel lang met psychische problemen kampt en dat er al van alles getest is bij haar (schrijft ze in dit topic ook). En als iemand jaren psychische problemen heeft, kan je daar ook heel moe van worden. Het is niet anders.
Blijf naar je hulpverleners luisteren TO. En probeer een beetje te accepteren dat vermoeidheid er een beetje bijhoort zolang je onder behandeling bent.
zaterdag 28 september 2019 om 17:30
Als ik naar mijn huisarts en psycholoog had geluisterd was ik nu invalide en had ik nog steeds in bed gelegen.bethweeter schreef: ↑28-09-2019 17:17Dus hier wordt even beweerd dat de huisarts niet te vertrouwen is want die weet niks, de psycholoog is niet goed bezig en de psychiater ook niet. Mensen denken tegenwoordig dat ze het allemaal beter weten door een beetje googelen en dat ze op grond van een berichtje op een forum het beter weten dan mensen die er jaren voor gestudeerd hebben.
Als je TO loept zie je dat ze al heel lang met psychische problemen kampt en dat er al van alles getest is bij haar (schrijft ze in dit topic ook). En als iemand jaren psychische problemen heeft, kan je daar ook heel moe van worden. Het is niet anders.
Blijf naar je hulpverleners luisteren TO. En probeer een beetje te accepteren dat vermoeidheid er een beetje bijhoort zolang je onder behandeling bent.
Dit heeft mij 15 jaar van mijn leven gekost. En veel andere patiënten met een B12 tekort hebben ook eerst jaren moeten strijden.
Alsof elke huisarts of psycholoog voldoende op de hoogte is van deze aandoening? Nee, want vitaminen e.d. leren ze weinig over tijdens hun studie. Het zijn namelijk geen artsen die hierin gespecialiseerd zijn. Daarvoor moeten ze je doorsturen. Het kan dus gebeuren dat de huisarts denkt dat het 'tussen de oren' zit en je dus verkeerd doorstuurd. Namelijk naar een psycholoog, die hierop voortborduurd, want die denkt dat de huisarts alles al heeft uitgesloten.
Terwijl je eigenlijk naar de internist had moeten gaan.
Maar goed, ik heb de wijsheid niet in pacht. Maar de combinatie dat to last van haar buik heeft, al eerder een tekort had die niet behandeld is, de lichamelijke klachten in combinatie met de psychische klachten triggerde mij enorm.
zaterdag 28 september 2019 om 22:28
Ik wil niet zeggen dat je met b12 alles oplost........ maar ik zou wel rap laten prikken. Alles onder de 300 = bijslikken of prikken.
Kan je daarna zien wat er van de klachten overblijft.
