Psyche
alle pijlers
sterke kinderwens 35 jaar en single. hoe nu verder?
maandag 3 juli 2017 om 14:29
Ik zag en zie mezelf altijd al moeder worden samen met een partner. Een veilige haven, een fijn gezin vormen. Nu na een een lange relatie weer een klein jaar single.
Mijn gezinswens is groot. En al een aantal maanden denk ik ook na over wat als.....wat als ik geen juiste partner tegenkom? Ga ik er dan alleen voor? Een een-oudergezin is ook een gezin.
Op dit moment zit ik in therapie, ik heb een angststoornis ontwikkeld en weet dat ik een chronische piekeraar ben. Het vervelende is juist dat ik oa angst heb om alleen en kinderloos achter te blijven dus bovenstaande vraagstuk maakt het wat complex.
De maakbaarheid tegenwoordig in deze wereld maakt het ook lastiger voor mij. Keuzestress.
Je kan immers kiezen om naar het ziekenhuis te gaan voor een spermadonor en heel veel vrouwen doen dit ook. Ze vervullen hun grootste wens.
Bovenstaande kan ik ook doen, maar voor mij voelt het nog niet goed. Het voelt dan alsof ik deze keuze vanuit mijn angst maak en niet vanuit liefde. Kan ik een kind zonder het te weten wie de biologische vader is laten opgroeien? Het lijkt me best raar dat je niet weet wie deze man is nl.
Heel veel vrouwen kiezen hiervoor. Ze gaan voor hun droom. Hoe komt het dat ik hier dan wel moeite mee heb?
Als ik hier niet voor kies en bv kinderloos blijf, hou ik miss altijd een pijnlijk gemis, en miss krijg ik ook wel spijt vooral als het bv steeds normaler is om dit te doen.
Het lijkt me zo naar voor het kind om geen vader te hebben. Altijd te moeten leven met de gedachte ik kom van een donor. Toch weet je ook niet hoe het leven gaat lopen. Voor hetzelfde geld krijg ik een superleuke vriend die een vaderfiguur is voor het kind en dat mijn kindje super happy is.
Maar het kan ook zo zijn dat het juist niet goed uitpakt.
Ik vind het gewoon nogal wat. Het is zo'n grote beslissing en je weet gewoon niet hoe het gaat lopen.
Zijn er andere vrouwen hier op het forum met dezelfde situatie?
Ik heb voor mezelf op dit moment besloten dat ik het liefste in een relatie een kindje wil krijgen. Ik ga hier wat actiever naar op zoek met hulp van een relatiebemiddelingsbureau ( een goede
.
Mocht ik 37/38 jaar zijn dan ga ik op zoek naar een bekende donor plus, of bv wensvader(s).
Het is een goede volgorde en eigenlijk zal het mij rust moeten geven. Toch blijft de angst wat als het niet lukt om een bekende donor te vinden en ik nog steeds niet 100% achter een onbekende spermadonor sta. Wat als ik spijt krijg als kinderloze vrouw etc. Spijt later omdat ik het gewoon prima had gekund als alleenstaande moeder,
Als ik denk aan mijn ongeboren kind, dan gun ik hem of haar ook een betrokken vader. Ik gun hem of haar zijn afkomst al op jonge leeftijd dus niet vanaf 16 jaar.
Als ik denk aan mezelf dan wil ik mijn grootste wens in vervulling laten gaan.
Zijn er ook vrouwen die niet voor kinderen hebben gekozen? Hoe groot deze wens ook was?
Als ik zeker zou weten dat ik zonder kinderen ook prima gelukkig kan zijn, dan zal dat me ook rust geven. Maar dat weet je gewoon nog niet,
Hopelijk zijn er wijze vrouwen hier op het forum die me tips en adviezen kunnen geven om mijn wens een beetje mer los te laten. Ik wil nl absoluut niet zo vele jaren in onzekerheid leven voor wat als het ergste misschien gaat gebeuren. Ik ben immers nog een aantal jaren vruchtbaar.
Alvast bedankt! Liefs
Mijn gezinswens is groot. En al een aantal maanden denk ik ook na over wat als.....wat als ik geen juiste partner tegenkom? Ga ik er dan alleen voor? Een een-oudergezin is ook een gezin.
Op dit moment zit ik in therapie, ik heb een angststoornis ontwikkeld en weet dat ik een chronische piekeraar ben. Het vervelende is juist dat ik oa angst heb om alleen en kinderloos achter te blijven dus bovenstaande vraagstuk maakt het wat complex.
De maakbaarheid tegenwoordig in deze wereld maakt het ook lastiger voor mij. Keuzestress.
Je kan immers kiezen om naar het ziekenhuis te gaan voor een spermadonor en heel veel vrouwen doen dit ook. Ze vervullen hun grootste wens.
Bovenstaande kan ik ook doen, maar voor mij voelt het nog niet goed. Het voelt dan alsof ik deze keuze vanuit mijn angst maak en niet vanuit liefde. Kan ik een kind zonder het te weten wie de biologische vader is laten opgroeien? Het lijkt me best raar dat je niet weet wie deze man is nl.
Heel veel vrouwen kiezen hiervoor. Ze gaan voor hun droom. Hoe komt het dat ik hier dan wel moeite mee heb?
Als ik hier niet voor kies en bv kinderloos blijf, hou ik miss altijd een pijnlijk gemis, en miss krijg ik ook wel spijt vooral als het bv steeds normaler is om dit te doen.
Het lijkt me zo naar voor het kind om geen vader te hebben. Altijd te moeten leven met de gedachte ik kom van een donor. Toch weet je ook niet hoe het leven gaat lopen. Voor hetzelfde geld krijg ik een superleuke vriend die een vaderfiguur is voor het kind en dat mijn kindje super happy is.
Maar het kan ook zo zijn dat het juist niet goed uitpakt.
Ik vind het gewoon nogal wat. Het is zo'n grote beslissing en je weet gewoon niet hoe het gaat lopen.
Zijn er andere vrouwen hier op het forum met dezelfde situatie?
Ik heb voor mezelf op dit moment besloten dat ik het liefste in een relatie een kindje wil krijgen. Ik ga hier wat actiever naar op zoek met hulp van een relatiebemiddelingsbureau ( een goede
.Mocht ik 37/38 jaar zijn dan ga ik op zoek naar een bekende donor plus, of bv wensvader(s).
Het is een goede volgorde en eigenlijk zal het mij rust moeten geven. Toch blijft de angst wat als het niet lukt om een bekende donor te vinden en ik nog steeds niet 100% achter een onbekende spermadonor sta. Wat als ik spijt krijg als kinderloze vrouw etc. Spijt later omdat ik het gewoon prima had gekund als alleenstaande moeder,
Als ik denk aan mijn ongeboren kind, dan gun ik hem of haar ook een betrokken vader. Ik gun hem of haar zijn afkomst al op jonge leeftijd dus niet vanaf 16 jaar.
Als ik denk aan mezelf dan wil ik mijn grootste wens in vervulling laten gaan.
Zijn er ook vrouwen die niet voor kinderen hebben gekozen? Hoe groot deze wens ook was?
Als ik zeker zou weten dat ik zonder kinderen ook prima gelukkig kan zijn, dan zal dat me ook rust geven. Maar dat weet je gewoon nog niet,
Hopelijk zijn er wijze vrouwen hier op het forum die me tips en adviezen kunnen geven om mijn wens een beetje mer los te laten. Ik wil nl absoluut niet zo vele jaren in onzekerheid leven voor wat als het ergste misschien gaat gebeuren. Ik ben immers nog een aantal jaren vruchtbaar.
Alvast bedankt! Liefs
maandag 3 juli 2017 om 14:42
Plus ik denk dat je het beeld van 'het perfecte gezin' los moet laten. Man + vrouw + kind is niet perfect. Vrouw + kind is ook niet perfect. Man + kind ook niet. Ga dit idee los laten, want ik denk dat je kinderwens dan leidend zal zijn naar je zoektocht van een leuke relatie. Iedere man die je tegen komt zal dan in het licht staan van 'potentiële vader' en zal je dus minder rationeel kunnen kijken naar de persoon die voor je staat.
maandag 3 juli 2017 om 14:45
maandag 3 juli 2017 om 15:09
Frizz bedankt voor het reageren
Ik wil het liefst binnen een relatie kinderen. En ik denk dat iedereen boven de 35 met een kinderwens wel zo stiekem denkt bij daten.
Als ik ga beginnen met daten via relatiebemiddeling wil ik wel een man met ook een kinderwens,dat is toch niet gelijk zoeken naar een vader voor mijn kind? De relatie staat voorop. Mocht ik 37/38 jaar zijn en niet in een relatie zitten dan ga ik op zoek naar een bekende donor. Dus ik kies in eerste instantie voor een relatie. Het geeft me juist angst om me in te schrijven in voor een donor, want ik wil het nu niet alleen gaan doen. Juist in een liefdesrelatie.
Ik wil het liefst binnen een relatie kinderen. En ik denk dat iedereen boven de 35 met een kinderwens wel zo stiekem denkt bij daten.
Als ik ga beginnen met daten via relatiebemiddeling wil ik wel een man met ook een kinderwens,dat is toch niet gelijk zoeken naar een vader voor mijn kind? De relatie staat voorop. Mocht ik 37/38 jaar zijn en niet in een relatie zitten dan ga ik op zoek naar een bekende donor. Dus ik kies in eerste instantie voor een relatie. Het geeft me juist angst om me in te schrijven in voor een donor, want ik wil het nu niet alleen gaan doen. Juist in een liefdesrelatie.
maandag 3 juli 2017 om 15:23
Ik lees dat je eigenlijk heel goed weet wat je wilt. Maar dat je een beetje onzeker bent.
Dus ik zou zeggen: ga ervoor!
Ik zelf was bang dat het ook niet meer zou lukken en was daar behoorlijk neerslachtig van geworden rond mijn 37e, ik ben nu 40, maar: op dit moment zwanger en de vader is mijn superlieve vriend. Hij had al 2 kinderen en samen vormen we een knus gezinnetje.
Dus zo zie je maar weer: geef het nog wat tijd, wat niet is kan nog komen.
Zet in op je hoogste doel, don't go for second best.
Heb nog even vertrouwen en wie weet worden ook al jouw dromen waar.
Ik wens je alle geluk van de wereld.
Dus ik zou zeggen: ga ervoor!
Ik zelf was bang dat het ook niet meer zou lukken en was daar behoorlijk neerslachtig van geworden rond mijn 37e, ik ben nu 40, maar: op dit moment zwanger en de vader is mijn superlieve vriend. Hij had al 2 kinderen en samen vormen we een knus gezinnetje.
Dus zo zie je maar weer: geef het nog wat tijd, wat niet is kan nog komen.
Zet in op je hoogste doel, don't go for second best.
Heb nog even vertrouwen en wie weet worden ook al jouw dromen waar.
Ik wens je alle geluk van de wereld.
maandag 3 juli 2017 om 15:26
Precies, ik denk ook aan het kind. En dat maakt het zo lastig. Tegenwoordig gaan single vrouwen als snel naar een spermabank. En het kan ook. Maar je weet gewoon niet hoe de toekomst van het kindje is.
Het kan goed gaan maar ook niet.
Als ik voor mezelf spreek is het verstandelijk gezien beter als ik het kindje kan delen met een liefdevolle vader/ of in een relatie en dat de basis van het kind veilig en duidelijk is. Maar gevoelsmatig is het moeilijk omdat er dan ook een grote kans bestaat dat ik kinderloos blijf. Gezien ik wel deze man moet gaan vinden.
Met een spermadonor kan je wens wel in vervulling gaan...
Het kan goed gaan maar ook niet.
Als ik voor mezelf spreek is het verstandelijk gezien beter als ik het kindje kan delen met een liefdevolle vader/ of in een relatie en dat de basis van het kind veilig en duidelijk is. Maar gevoelsmatig is het moeilijk omdat er dan ook een grote kans bestaat dat ik kinderloos blijf. Gezien ik wel deze man moet gaan vinden.
Met een spermadonor kan je wens wel in vervulling gaan...
maandag 3 juli 2017 om 15:35
shisha, bedankt voor je post. Wat fijn dat je wens in vervulling is gegaan.
Het is lastig om ergens controle over te willen hebben waar je geen controle over hebt.
Als ik vanuit liefde denk denk ik aan een kind moet uit liefde geboren worden zonder angst.
Dus met een man en vrouw die samen een kinderwens hebben.
Vanuit angst is vanuit mij gezien inschrijven bij een spermabank.
Het is lastig om ergens controle over te willen hebben waar je geen controle over hebt.
Als ik vanuit liefde denk denk ik aan een kind moet uit liefde geboren worden zonder angst.
Dus met een man en vrouw die samen een kinderwens hebben.
Vanuit angst is vanuit mij gezien inschrijven bij een spermabank.
maandag 3 juli 2017 om 15:44
Als het je rust geeft op dit moment kun je eens bekijken wat er allemaal kan op dit gebied.
Wat er mogelijk is en wenselijk.
maandag 3 juli 2017 om 15:48
Hier dacht ik ook gelijk aan. Zo kan je het ouderschap delen en ik het idee dat je dat graag zou willen.karin12345 schreef: ↑03-07-2017 15:40Of twee samenwonende mannen die graag vader willen worden?
Dat je samen de verantwoording en verzorging deelt?
maandag 3 juli 2017 om 21:23
Tja en die potentiële vader van je kind kan de brui geven aan de relatie voor je zwanger bent. Of jullie krijgen een kind en het is een verschrikkelijke vent die tijdens het tijdens de omgangsregeling normaal vindt om jouw zwart te maken.Dokatten82 schreef: ↑03-07-2017 15:26Precies, ik denk ook aan het kind. En dat maakt het zo lastig. Tegenwoordig gaan single vrouwen als snel naar een spermabank. En het kan ook. Maar je weet gewoon niet hoe de toekomst van het kindje is.
Het kan goed gaan maar ook niet.
Als ik voor mezelf spreek is het verstandelijk gezien beter als ik het kindje kan delen met een liefdevolle vader/ of in een relatie en dat de basis van het kind veilig en duidelijk is. Maar gevoelsmatig is het moeilijk omdat er dan ook een grote kans bestaat dat ik kinderloos blijf. Gezien ik wel deze man moet gaan vinden.
Met een spermadonor kan je wens wel in vervulling gaan...
Je weet het niet. En je kunt het ook niet weten.
Desalniettemin lijkt gezond worden me een goede eerste stap. Je schrijft dat je inschrijven vanuit een donor vanuit angst zou zijn, maar schrijf je je niet ook in bij een relatiebureau vanuit angst? Aangezien je een angststoornis hebt gebaseerd op de angst om alleen te blijven.
Hoe dan ook: allereerst therapie.
•
maandag 3 juli 2017 om 21:49
Tja voor mij was het 2 kinderen of niks.
Het is niks geworden.
Nu ik 46 jaar ben, denk ik: kinderen was leuk geweest, had het ook zekergraag gewild!
Maar ongelukkig daardoor?Nee, dat geloof ik niet.
Ik zie nu ook wat een gedoe kinderen hebben soms is, zeker in deze huidige tijd met internet.
Onderzoek wijst ook uit dat mensen zonder kinderen in huis gelukkiger zijn dan mensen met kinderen.
http://www.volkskrant.nl/wetenschap/gel ... ~a3577061/
Het is niks geworden.
Nu ik 46 jaar ben, denk ik: kinderen was leuk geweest, had het ook zekergraag gewild!
Maar ongelukkig daardoor?Nee, dat geloof ik niet.
Ik zie nu ook wat een gedoe kinderen hebben soms is, zeker in deze huidige tijd met internet.
Onderzoek wijst ook uit dat mensen zonder kinderen in huis gelukkiger zijn dan mensen met kinderen.
http://www.volkskrant.nl/wetenschap/gel ... ~a3577061/
maandag 3 juli 2017 om 22:02
Ik sta op het punt om het wel alleen te gaan doen, maar ik snap heel goed dat dat niet voor iedereen een optie is hoor. Voor sommigen is het vooral de kinderwens die enorm is, voor anderen is het eigenlijk meer een 'gezinswens'. En dat is net zo'n valide wens als alleen de kinderwens. En het opgeven van die gezinswens kan net zo'n rouwproces zijn. Ik word altijd ontzettend pissig van die 'ach, als je het echt graag gewild had, was je er wel alleen voor gegaan'. Dat is niet voor iedereen een optie, om welke reden dan ook.
Het klinkt alsof je nu nog niet helemaal stabiel bent. Dat lijkt me zeker iets om aan te gaan werken, mocht je over een tijdje toch je kinderwens in vervulling laten gaan. Ook als dat voor jou niet alleen is, maar op een ander manier. Want ook voor een constructie met een bekende donor of bijvoorbeeld een homostel moet je wel een beetje stevig in je schoenen staan.
Laat je niet dwingen door 'als je het echt wilt, doe je het wel alleen', dat is makkelijk praten voor mensen met een relatie vanaf hun 20e. Als het voor jou niet goed voelt, moet je het niet doen. Alleen een klein advies: mocht je het toch overwegen, hou dan rekening met lange wachtlijsten, zeker voor Nederlandse donoren. Dus wacht dan niet tot je 40 bent met aanmelden.
Het klinkt alsof je nu nog niet helemaal stabiel bent. Dat lijkt me zeker iets om aan te gaan werken, mocht je over een tijdje toch je kinderwens in vervulling laten gaan. Ook als dat voor jou niet alleen is, maar op een ander manier. Want ook voor een constructie met een bekende donor of bijvoorbeeld een homostel moet je wel een beetje stevig in je schoenen staan.
Laat je niet dwingen door 'als je het echt wilt, doe je het wel alleen', dat is makkelijk praten voor mensen met een relatie vanaf hun 20e. Als het voor jou niet goed voelt, moet je het niet doen. Alleen een klein advies: mocht je het toch overwegen, hou dan rekening met lange wachtlijsten, zeker voor Nederlandse donoren. Dus wacht dan niet tot je 40 bent met aanmelden.
maandag 3 juli 2017 om 23:14
Ja er kan vanalles gebeuren, maar je bent er dan zelf bij. Je kan rustig onderzoeken of je partner/wensvader bij jou past. Hier kies je voor, garanties heeft niemand. Als je voor een spermadonor kiest uit t ziekenhuis weet je al vooraf dat je de donor niet kent en dat is 100% zeker. Dus vanuit dat gegeven kan ik al wel een keuze maken. Wil ik een kindje laten opgroeien waarvan ik maar de helft van zn afkomst ken?Frizz schreef: ↑03-07-2017 21:23Tja en die potentiële vader van je kind kan de brui geven aan de relatie voor je zwanger bent. Of jullie krijgen een kind en het is een verschrikkelijke vent die tijdens het tijdens de omgangsregeling normaal vindt om jouw zwart te maken.
Je weet het niet. En je kunt het ook niet weten.
Desalniettemin lijkt gezond worden me een goede eerste stap. Je schrijft dat je inschrijven vanuit een donor vanuit angst zou zijn, maar schrijf je je niet ook in bij een relatiebureau vanuit angst? Aangezien je een angststoornis hebt gebaseerd op de angst om alleen te blijven.
Hoe dan ook: allereerst therapie.
je hebt zeker een punt als t gaat om mijn angst. Ik heb het al besproken met zowel mijn therapeut als relatiebemiddelaar. Ik ga er ook pas mee starten als ik wat verder met therapie ben. Al denk ik dat ik altijd een soort van angst in mij zal dragen. Hier moet ik mee leren omgaan mee dealen. Dus ik kan niet wachten dat ik gezond ben want in mijn ogen word ik nooit helemaal gezond. Dat weerhoud me niet om ergens voor te gaan wat ik graag wil. Ik vind het gewoon geen fijn om eigenlijk dubbel mezelf te straffen omdat ik een handicap heb. Ik wil heel graag een gezinnetje maar het is niet zo van ik moet en zal....
maandag 3 juli 2017 om 23:38
Mooi om te lezen, dat je daarbij stil staat.Dokatten82 schreef: ↑03-07-2017 23:14Ja er kan vanalles gebeuren, maar je bent er dan zelf bij. Je kan rustig onderzoeken of je partner/wensvader bij jou past. Hier kies je voor, garanties heeft niemand. Als je voor een spermadonor kiest uit t ziekenhuis weet je al vooraf dat je de donor niet kent en dat is 100% zeker. Dus vanuit dat gegeven kan ik al wel een keuze maken. Wil ik een kindje laten opgroeien waarvan ik maar de helft van zn afkomst ken?
Ik vind het nogal wat om voor een kind een vader al bij voorbaat uit te sluiten, omdat jij zo graag wil moederen.
Ik wens je heel veel succes verder!
maandag 3 juli 2017 om 23:44
Dus om elk mogelijk risico uit te sluiten, ga je dan voor een donor?Frizz schreef: ↑03-07-2017 21:23Tja en die potentiële vader van je kind kan de brui geven aan de relatie voor je zwanger bent. Of jullie krijgen een kind en het is een verschrikkelijke vent die tijdens het tijdens de omgangsregeling normaal vindt om jouw zwart te maken.
Je weet het niet. En je kunt het ook niet weten.
De meeste kinderen in Nederland groeien nog altijd op in een 2-oudergezin en de meeste ouders doen dat heel behoorlijk.
Als eenderde van de huwelijken stuk loopt, betekent dat nog atijd dat tweederde blijft bestaan "tot de dood hen scheidt".
Dus de kans is groter, dat je een man tegen komt die samen met jou in een gezin kind(eren) groot wil brengen en dat dit succesvol verloopt.
dinsdag 4 juli 2017 om 00:10
Kinderen worden tegenwoordig niet alleen binnen een huwelijk geboren. Ook verkeringen, verlovingen en partnerschappen worden verbroken als er kinderen zijn.karin12345 schreef: ↑03-07-2017 23:44Dus om elk mogelijk risico uit te sluiten, ga je dan voor een donor?
De meeste kinderen in Nederland groeien nog altijd op in een 2-oudergezin en de meeste ouders doen dat heel behoorlijk.
Als eenderde van de huwelijken stuk loopt, betekent dat nog atijd dat tweederde blijft bestaan "tot de dood hen scheidt".
Dus de kans is groter, dat je een man tegen komt die samen met jou in een gezin kind(eren) groot wil brengen en dat dit succesvol verloopt.
Ik denk alleen dat ik niet helemaal duidelijk ben. Een kind krijgen binnen een relatie is niet zaligmakend. Je kan nog zo de wens hebben een mooi gezin te stichten, de realiteit is helaas weerbarstiger. En ik durf wel te stellen dat koppels die bij elkaar gekomen zijn juist om nog in korte tijd een gezin te stichten een groter risico lopen dan zij die gewoon zonder druk stralend verliefd zijn geworden.
Mijn punt is slechts dat je het allemaal niet kan voorspellen.
•
