Suzeli Lacht, Suzeli Huilt

02-09-2009 18:31 313 berichten
Alle reacties Link kopieren
Waarom, wanneer en hoe vaak huilen jullie en hoe reageer jullie partner hier op?



Alle reacties Link kopieren
Suzeli (hoi!) Weet je zeker dat vriend het niet aan kan als jij grenzen aangeeft? Of geef jij je grenzen te laat aan?



Ik snap helemaal dat 8 uur op een zaterdag(te) vroeg is, maar als je daarmee in hebt gestemd en dat hebt afgesproken, dan ishet logisch dat vriend het niet leuk vindt als jij weer je bed in gaat. Dan had je niet in moeten stemmen met 8 uur, snap je?
Alle reacties Link kopieren
ik kan geen nee zeggen als hij vraagt of ik er ook vroeg uitkom

het is geen vraag n.l.
Alle reacties Link kopieren
het is: Kom jij er ook uit, wat we moeten nog veel doen
Alle reacties Link kopieren
Dat begrijp ik niet. Hoezo kun jij geen 'nee' zeggen?
Alle reacties Link kopieren
Maar jullie hadden het toch afgesproken?
Alle reacties Link kopieren
Suzeli, je zegt dat jullie geen vrienden hebben.



Ook geen familie, buren of anders die soms even kunnen bijspringen? Als jullie altijd alles met zijn tweeën moeten doen kan ik me voorstellen dat dat frustraties geeft.



Ik moet er sowieso niet aan denken, alles samen doen met 1 persoon (van behangen tot relatie... samenwonen... etc) Hoe lief iemand eventueel ook is... ik zou er ook gek van worden.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
Alle reacties Link kopieren
'vrienden' Ja die te druk zijn, zeggen ze, om te helpen.

mijn ouders wonen 200km verderop

zijn ouders hebben allebij een blessure en hij wil niet dat ze binnen helpen.
Alle reacties Link kopieren
Vind je dat een probleem, Suzeli? Dat je vrienden en ouders niet (kunnen) komen helpen? Je zet vrienden tussen aanhalingstekens, beschouw je ze niet als vrienden? Wil je daar wat aan veranderen, of vind je het wel goed zo als het nu gaat?
Alle reacties Link kopieren
het is gewoon lastig dat je niemand anders heb om mee te praten over serieuze onderwerpen.



En vrienden tussen haakjes omdat ze in de zelfde straat wonen maar ipv het beloofde weekend (allebei) maar een halve dag (alleen hij) zijn komen helpen. en niet eens ff langskomen alleen als ze wat van ons nodig hebben. Best vervelend. en andere 'vrienden' wonen een straat verder maar zij belt niet eens terug. Heb al 2 keer haar voicemail ingespproken of ze wil bellen. Dat deprimeerd ook. Misschien komt het later wel goed. eerst moet het tusen ons goed komen. Conclusie van vanmiddag was eigenlijk dat we eigenlijk met het zelfde probleem zitten alleen uiten we het anders.Beetje magneetachtig. Als er 1 dwars ligt willen ze echt niet bij elkaar komen.



En nu is er nog niets gedaan in huis..... BAH!
Alle reacties Link kopieren
Gisteravond heb ik thuis een gesprek gehad met MEE.

Dat was prettig. Even alles op een rijtje kunnen zetten.

Ze gaat me een lijst sturen met 2e lijns hulp in de buurt.



Ik ga 2 dingen doen.

1. secondopinion laten uitvoeren

2. Hulp zoeken voor plannen en organiseren en voor mijn buien



Mocht ik voor de hulp een pgb aan willen vragen en er niet uit komen kan ik ook bij hen aankloppen.



Nogmaals dank voor de tip.
Alle reacties Link kopieren
Ha Suzeli,



Goed dat je met MEE samen concrete plannen hebt kunnen maken.

Plannen en organiseren van je buien... hoe moet dat? Ik bedoel: wat voor hulp moet je daarvoor zoeken?



Succes in ieder geval.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
Alle reacties Link kopieren
quote:kaetje schreef op 02 september 2009 @ 18:48:

Ik huil vaak. Want ik ben emotioneel incontinent. Dus voor de tv of als ik een goed boek lees kan ik al janken. Of als ik hier op het forum lees. Dan maakt mijn man soms een opmerking. "je zit hier toch niet om te huilen?"

Maar als het echt ergens om gaat dan is hij er. En dan is hij er ook 100%. De laatste keer was toen ik in het ziekenhuis slecht nieuws had gekregen. Toen ik hem belde heeft hij meteen op het werk gezegd: "Ik moet nu weg, mijn vrouw heeft me nodig! Dus ik neem de rest van de dag vrij, doei!". En hij was meteen thuis en heeft nog even lekker met me mee zitten janken. Daarna praten we rustig en houd hij me vast als ik dat wil. Of hij laat een bad voor me vollopen. Of we gaan eventjes ergens wandelen of een broodje eten om even tot rust te komen. Maar das als er echt crisis is.

Maar in ieder geval: als ik huil omdat ik verdriet heb, dan is hij er voor me. En ik zou het niet anders willen. Als hij verdriet heeft ben ik er ook voor hem.Mag hem nog niet 'mijn man' noemen....Maar dit verhaal geldt ook voor mijn vriend en mij.
Alle reacties Link kopieren
Suzeli, hoe gaat het nu? Al bezig de buien in kaart te brengen?

(pf ik lijk Erwin Krol wel)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven