Psyche
alle pijlers
Suzeli Lacht, Suzeli Huilt
donderdag 3 september 2009 om 22:32
quote:Quirijn schreef op 03 september 2009 @ 21:31:
[...]
En als je een opmerking maakt als 'ik pak mijn spullen en ga weg' of 'als hij niet tegen een boom rijdt', is dat dan serieus bedoelt of niet?Ik bedoel daar mee dat ik echt bang ben dat hij wat ondoordacht autorijd en daardoor een van de gevaarlijke bochten hier mist.
[...]
En als je een opmerking maakt als 'ik pak mijn spullen en ga weg' of 'als hij niet tegen een boom rijdt', is dat dan serieus bedoelt of niet?Ik bedoel daar mee dat ik echt bang ben dat hij wat ondoordacht autorijd en daardoor een van de gevaarlijke bochten hier mist.
vrijdag 4 september 2009 om 07:20
quote:kaetje schreef op 03 september 2009 @ 21:54:
Ja, dat kan natuurlijk ook. Maar ja, we kunnen ook niet meer dan het van haar kant lezen toch?
Met de vraag die ik stelde wil ik ook niet zeggen dat Suzeli geen aandeel heeft in hoe zij en haar vriend met elkaar om gaan hoor. Ik denk juist dat ze een heel groot aandeel in het geheel heeft. Maar dat hebben al meer mensen gezegd en ik heb niet het idee dat zij dat zelf kan of wil zien. In ieder geval heeft ze hulp nodig, zoveel is wel duidelijk.
Ik besef dat we beide een aandeel hier in hebben
w.b. huishouden enzo daar ben ik niet zo handig en snel in. Ik zie niet echt liggen wat er gedaan moet worden en dat irriteerd hem. Ik ben ook wel een beetje sloddervos.
quote:Ik herken er wel iets in. Op een gegeven moment ben je het overzicht kwijt, bijvoorbeeld in het huishouden. Dan denk je: Ja.. ik kan wel gaan afwassen maar dan nog is de vloer smerig. En de rest van de keuken. Dus dan heeft die afwas ook niet zo veel zin.
Zoiets. En dat maakt het gewoon moeilijk om te beginnen.
u gaat door voor de wasmachine
en spullen pakken tja ik kan het wel doen maar dan komt het 1 nooit meer goed en 2 dan kan ik niet naar mijn werk en sollicitaties want als ik naar mijn ouders ga dan zit ik aan de andere kant van het land
Storm is hier weer gaan liggen
Gister samen gaan kijken naar vuurwerk hier in de buurt
Hij is nogsteeds zo licht ontvlambaar als pure alcohol maar ja wat wil je met werkweken van 50 uur en te weinig slaap.
Ik vind ook wel dat hij 'overdrijft'en dingen erger maakt en zwarter ziet dan dat het daadwerkelijk is. Hij zit er b.v. harder mee dat mijn contract afloopt dan ik. Hij doet alsof we het huis al moeten verkopen en failliet gaan als ik dit jaar geen werk meer vind. maar zo'n vaart zal dat echt niet lopen 1 omdat ik nog best goede kansen zie voor een baan 2. omdat we voor de verhuizing ruim rekening gehouden hebben met de kans dat een van ons tijdelijk geen of minder werk zou hebben 3. omdat we het met 3 maanden ww en zijn loon ook wel even redden.
Ik vind dat hij te zwart kijkt / denkt en hij vind dat ik naief optimistisch ben. Dat vind ik niet, ik ben m.i. realistisch wat er kan gebeuren en aan de hand is. En daar wordt ie dan ook weer gestressed van en als ik dan vraag waarom hij meer stress heeft van dat ik mijn baan kwijt raak als ik wordt ie weer sjacho............
bleh tijd voor 4 weken vakantie en de een kadootje van de staatsloterij.
Ja, dat kan natuurlijk ook. Maar ja, we kunnen ook niet meer dan het van haar kant lezen toch?
Met de vraag die ik stelde wil ik ook niet zeggen dat Suzeli geen aandeel heeft in hoe zij en haar vriend met elkaar om gaan hoor. Ik denk juist dat ze een heel groot aandeel in het geheel heeft. Maar dat hebben al meer mensen gezegd en ik heb niet het idee dat zij dat zelf kan of wil zien. In ieder geval heeft ze hulp nodig, zoveel is wel duidelijk.
Ik besef dat we beide een aandeel hier in hebben
w.b. huishouden enzo daar ben ik niet zo handig en snel in. Ik zie niet echt liggen wat er gedaan moet worden en dat irriteerd hem. Ik ben ook wel een beetje sloddervos.
quote:Ik herken er wel iets in. Op een gegeven moment ben je het overzicht kwijt, bijvoorbeeld in het huishouden. Dan denk je: Ja.. ik kan wel gaan afwassen maar dan nog is de vloer smerig. En de rest van de keuken. Dus dan heeft die afwas ook niet zo veel zin.
Zoiets. En dat maakt het gewoon moeilijk om te beginnen.
u gaat door voor de wasmachine
en spullen pakken tja ik kan het wel doen maar dan komt het 1 nooit meer goed en 2 dan kan ik niet naar mijn werk en sollicitaties want als ik naar mijn ouders ga dan zit ik aan de andere kant van het land
Storm is hier weer gaan liggen
Gister samen gaan kijken naar vuurwerk hier in de buurt
Hij is nogsteeds zo licht ontvlambaar als pure alcohol maar ja wat wil je met werkweken van 50 uur en te weinig slaap.
Ik vind ook wel dat hij 'overdrijft'en dingen erger maakt en zwarter ziet dan dat het daadwerkelijk is. Hij zit er b.v. harder mee dat mijn contract afloopt dan ik. Hij doet alsof we het huis al moeten verkopen en failliet gaan als ik dit jaar geen werk meer vind. maar zo'n vaart zal dat echt niet lopen 1 omdat ik nog best goede kansen zie voor een baan 2. omdat we voor de verhuizing ruim rekening gehouden hebben met de kans dat een van ons tijdelijk geen of minder werk zou hebben 3. omdat we het met 3 maanden ww en zijn loon ook wel even redden.
Ik vind dat hij te zwart kijkt / denkt en hij vind dat ik naief optimistisch ben. Dat vind ik niet, ik ben m.i. realistisch wat er kan gebeuren en aan de hand is. En daar wordt ie dan ook weer gestressed van en als ik dan vraag waarom hij meer stress heeft van dat ik mijn baan kwijt raak als ik wordt ie weer sjacho............
bleh tijd voor 4 weken vakantie en de een kadootje van de staatsloterij.
vrijdag 4 september 2009 om 07:37
mamalief schreef in het topic Overwegend Onoplettend (ADD) dit:quote:Ik heb het ook sinds kort dmv zelfdiagnose.
Ik hou niet van etiketjes maar vond dit een hele goede smoes voor mijn chaotisch zijn, onattent zijn, lui zijn, slechte huisvrouw/moeder/vriendin/familielid zijn.
Als iemand mij hierover aanspreekt roep ik niet meer zoals voorheen: "zo ben ik nou eenmaal!" maar "ik heb ADD!"
En het mooie is: nu accepteert men het wel....Het laatste mis ik dus. Ik kan niet zeggen het lukt niet zo goed als ik zou willen door ...... (add / pdd-nos). Het wordt niet geaccepteerd en ik moet me niet zo aanstellen. Ik vraag eigenlijk alleen of hij zich wil verdiepen in het stickertje wat ik gekregen heb, da's toch niet zo raar?
Ik hou niet van etiketjes maar vond dit een hele goede smoes voor mijn chaotisch zijn, onattent zijn, lui zijn, slechte huisvrouw/moeder/vriendin/familielid zijn.
Als iemand mij hierover aanspreekt roep ik niet meer zoals voorheen: "zo ben ik nou eenmaal!" maar "ik heb ADD!"
En het mooie is: nu accepteert men het wel....Het laatste mis ik dus. Ik kan niet zeggen het lukt niet zo goed als ik zou willen door ...... (add / pdd-nos). Het wordt niet geaccepteerd en ik moet me niet zo aanstellen. Ik vraag eigenlijk alleen of hij zich wil verdiepen in het stickertje wat ik gekregen heb, da's toch niet zo raar?
vrijdag 4 september 2009 om 09:13
quote:Madhe schreef op 03 september 2009 @ 21:10:
[...]
Kan het zijn, Suzeli, dat hij het idee heeft dat jij je etiket nogal gebruikt om onder je eigen verantwoordelijkheid uit te komen?
Dat idee krijg ik bijvoorbeeld wel al, als ik alleen dit topic maar lees. Als dat zo is, kan ik me heel goed voorstellen dat hij het zat is dat je huilt, dat hij niet mee wilt naar de psych en hier gewoon zwaar chagrijnig en geirriteert door is. Ik begrijp alleen niet wat hij dan nog met jou in zijn leven doet.
Kortom; kijk naar je eigen aandeel, en werk daaraan. Dan vertel je maar voor de 200e keer hetzelfde verhaal, maar dan doe je wel iets waardoor het beter kan gaan. Zo negatief doorgaan maakt het er niet leuker op. Ook niet voor je vriend, of voor jou.
Bijvoorbeeld met pms, je kunt ook je vriend ontzien. ik geef ook altijd aan wanneer mijn rotdag er aan komt, hou het vrij in mijn agenda en zorg dat ik geen lastige gesprekken heb die dag. Zo hou ik anderen en mijzelf vrij van problemen. Hij wil er alleen geen rekening mee houden en ik vraag hem om dat wel te doen. Al is het alleen maar dat hij snapt dat ik op zo'n dag b.v. na 2 uur het niet meer gezellig vind om visite over de vloer te hebben. Dat het dan moeilijker is om het leuk te vinden dat er mensen langs komen. Ik vraag allen acceptatie en niet dat het weg gewuifd word als onzin. Dat verder er niemand last van heeft zorg ik zelf wel voor door b.v halfverwege de avond even weg te gaan, was op vouwen boven zodat ik even alleen ben en dan na een kwartiertje weer gezellig kan zijn. Begrijpen jullie me? Pms is lastig maar wil niet zeggen dat je dat moet botvieren op een ander, of dat je dan niet normaal kunt doen. Het is alleen wat lastiger dan, voor jezelf.
[...]
Kan het zijn, Suzeli, dat hij het idee heeft dat jij je etiket nogal gebruikt om onder je eigen verantwoordelijkheid uit te komen?
Dat idee krijg ik bijvoorbeeld wel al, als ik alleen dit topic maar lees. Als dat zo is, kan ik me heel goed voorstellen dat hij het zat is dat je huilt, dat hij niet mee wilt naar de psych en hier gewoon zwaar chagrijnig en geirriteert door is. Ik begrijp alleen niet wat hij dan nog met jou in zijn leven doet.
Kortom; kijk naar je eigen aandeel, en werk daaraan. Dan vertel je maar voor de 200e keer hetzelfde verhaal, maar dan doe je wel iets waardoor het beter kan gaan. Zo negatief doorgaan maakt het er niet leuker op. Ook niet voor je vriend, of voor jou.
Bijvoorbeeld met pms, je kunt ook je vriend ontzien. ik geef ook altijd aan wanneer mijn rotdag er aan komt, hou het vrij in mijn agenda en zorg dat ik geen lastige gesprekken heb die dag. Zo hou ik anderen en mijzelf vrij van problemen. Hij wil er alleen geen rekening mee houden en ik vraag hem om dat wel te doen. Al is het alleen maar dat hij snapt dat ik op zo'n dag b.v. na 2 uur het niet meer gezellig vind om visite over de vloer te hebben. Dat het dan moeilijker is om het leuk te vinden dat er mensen langs komen. Ik vraag allen acceptatie en niet dat het weg gewuifd word als onzin. Dat verder er niemand last van heeft zorg ik zelf wel voor door b.v halfverwege de avond even weg te gaan, was op vouwen boven zodat ik even alleen ben en dan na een kwartiertje weer gezellig kan zijn. Begrijpen jullie me? Pms is lastig maar wil niet zeggen dat je dat moet botvieren op een ander, of dat je dan niet normaal kunt doen. Het is alleen wat lastiger dan, voor jezelf.
vrijdag 4 september 2009 om 09:24
vrijdag 4 september 2009 om 10:07
Suzeli, heb je al eens therapie gehad? (Ben het even kwijt) Krijg je daar geen handvaten aangereikt zodat je je dagelijkse leven wat meer structuur kan geven?
Je gaat binnenkort naar MEE toch? Daar kan je dezelfde vraag stellen, als ze je daar niet kunnen helpen, weten ze ongetwijfeld wél waar je je dan kan wenden voor hulp.
Je moet ook zelf wíllen veranderen en hulp willen nemen.
Wat ik de laatste dagen een beetje van je lees (en dat is niet om je aan te vallen, ik bedoel het goed) is dat JIJ handicaps hebt waardoor je dagelijkse leven een beetje een puinhoop is geworden. Je wilt de puinhoop opruimen, maar mensen moeten zich naar jou schikken ipv dat je ook jezelf en je eigen gedrag onder de loep neemt. Als jij ook de puinhoop halverwege tegemoet kan komen, lijkt me berg allang niet meer zo onoverzichtelijk. Alleen moet je natuurlijk wél die trap willen vinden, waarmee je de berg op kan klimmen
Succes!
Je gaat binnenkort naar MEE toch? Daar kan je dezelfde vraag stellen, als ze je daar niet kunnen helpen, weten ze ongetwijfeld wél waar je je dan kan wenden voor hulp.
Je moet ook zelf wíllen veranderen en hulp willen nemen.
Wat ik de laatste dagen een beetje van je lees (en dat is niet om je aan te vallen, ik bedoel het goed) is dat JIJ handicaps hebt waardoor je dagelijkse leven een beetje een puinhoop is geworden. Je wilt de puinhoop opruimen, maar mensen moeten zich naar jou schikken ipv dat je ook jezelf en je eigen gedrag onder de loep neemt. Als jij ook de puinhoop halverwege tegemoet kan komen, lijkt me berg allang niet meer zo onoverzichtelijk. Alleen moet je natuurlijk wél die trap willen vinden, waarmee je de berg op kan klimmen
Succes!
vrijdag 4 september 2009 om 10:18
oke Suzeli, (even tussen de werkzaamheden door)
Allereerst, de reden dat ik je vroeg om terug te lezen. Je post namelijk over heel veel verschillende problemen. En dan proberen mensen je te helpen, en dan vervolgens ga je het enorm afzwakken. Je ervaart problemen op veel gebieden (thuis, werk, relatie, vriendschappen, lijf, zelf etc), en vervolgens doe je het allemaal af als stress. Daarbij is het ook nog eens zo dat je behoorlijk krachtige dingen gebruikt, zoals dat je je koffers gaat pakken, dat je nergens heen kunt, dat je bang bent dat hij tegen een boom rijdt. En dan vraag ik me af in hoeverre dat 'echt' is, aangezien het een uur later afgedaan wordt als stress.
Nu kan het zo zijn dat je gewoon heel erg boos/verdrietig/in paniek bent op het moment dat je het schrijft, maar je moet begrijpen dat andere mensen zich op dat moment zorgen om je gaan maken. En als jij dan vervolgens een uur later weer zegt dat er eigenlijk niet zo veel aan de hand is, dan weten mensen ook niet meer wat nou waar is.. en dan haken mensen een keertje af.
Daarom heb ik je gevraagd om te proberen te omschrijven wat nu echt het probleem is, maar je vervalt erg in details (huishouden, huilen etc), dan is het moeilijk inschatten wat nu het grotere, achterliggende probleem is.. ik hoop dat je daar met hulp wel uitkomt..
Daarnaast zijn er heel veel praktische tips voor je problemen. Ik begrijp dat je veel chaos ervaart, en dat is ook te zien in je reacties. Volgens mij heb je enorm veel moeite om alles op een rijtje te krijgen, en dan voornamelijk je eigen problemen.
Voor het huishouden is het denk ik het beste om een rooster te maken, deze optie is hier al eens uitgebreid besproken (Zoals je in ons 100+ topic misschien wel eens leest, wij hebben er hier thuis ook één. Daar staan onze werktijden op, wat we per avond eten, wie er op welke dag boodschappen doet, bijzonderheden zoals tandarts etc. en daarnaast wie op welke dag wat in het huishouden doet).
Allereerst, de reden dat ik je vroeg om terug te lezen. Je post namelijk over heel veel verschillende problemen. En dan proberen mensen je te helpen, en dan vervolgens ga je het enorm afzwakken. Je ervaart problemen op veel gebieden (thuis, werk, relatie, vriendschappen, lijf, zelf etc), en vervolgens doe je het allemaal af als stress. Daarbij is het ook nog eens zo dat je behoorlijk krachtige dingen gebruikt, zoals dat je je koffers gaat pakken, dat je nergens heen kunt, dat je bang bent dat hij tegen een boom rijdt. En dan vraag ik me af in hoeverre dat 'echt' is, aangezien het een uur later afgedaan wordt als stress.
Nu kan het zo zijn dat je gewoon heel erg boos/verdrietig/in paniek bent op het moment dat je het schrijft, maar je moet begrijpen dat andere mensen zich op dat moment zorgen om je gaan maken. En als jij dan vervolgens een uur later weer zegt dat er eigenlijk niet zo veel aan de hand is, dan weten mensen ook niet meer wat nou waar is.. en dan haken mensen een keertje af.
Daarom heb ik je gevraagd om te proberen te omschrijven wat nu echt het probleem is, maar je vervalt erg in details (huishouden, huilen etc), dan is het moeilijk inschatten wat nu het grotere, achterliggende probleem is.. ik hoop dat je daar met hulp wel uitkomt..
Daarnaast zijn er heel veel praktische tips voor je problemen. Ik begrijp dat je veel chaos ervaart, en dat is ook te zien in je reacties. Volgens mij heb je enorm veel moeite om alles op een rijtje te krijgen, en dan voornamelijk je eigen problemen.
Voor het huishouden is het denk ik het beste om een rooster te maken, deze optie is hier al eens uitgebreid besproken (Zoals je in ons 100+ topic misschien wel eens leest, wij hebben er hier thuis ook één. Daar staan onze werktijden op, wat we per avond eten, wie er op welke dag boodschappen doet, bijzonderheden zoals tandarts etc. en daarnaast wie op welke dag wat in het huishouden doet).
vrijdag 4 september 2009 om 10:33
quote:Sarah Scott schreef op 04 september 2009 @ 10:07:
Suzeli, heb je al eens therapie gehad? (Ben het even kwijt) Krijg je daar geen handvaten aangereikt zodat je je dagelijkse leven wat meer structuur kan geven? ik loop nu bij het riagg maar dat schiet niet op. tis niet naast de deur, voel me er niet begrepen en ik vertrouw ze niet
Je gaat binnenkort naar MEE toch? Daar kan je dezelfde vraag stellen, als ze je daar niet kunnen helpen, weten ze ongetwijfeld wél waar je je dan kan wenden voor hulp.
Je moet ook zelf wíllen veranderen en hulp willen nemen.
Wat ik de laatste dagen een beetje van je lees (en dat is niet om je aan te vallen, ik bedoel het goed) is dat JIJ handicaps hebt waardoor je dagelijkse leven een beetje een puinhoop is geworden. ik heb pas sinds mei de diagnose. ik had toen eigenlijk geen tijd om er wat mee te doen ivm de naderende verhuizing. Toen kreeg ik net voor de verhuizing de mededeling dat mijn contract niet verlengd zou worden. Contact opgenomen met verschillende bureau's en me eerst geconcentreerd op de verhuizing omdat het toch zomervakantie was. Ik heb mijn vriend al tijdens het onderzoekstraject gevraagd om zich iig even in te lezen op ADD enzo maar dat wil hij niet. Hij vindt dat ik de symptomen uit het boek gehaald heb Het enige wat ik wil is een beetje steun en iemand waarmee ik over oplossingen kan praten die mij IRL kent
Je wilt de puinhoop opruimen, maar mensen moeten zich naar jou schikken ipv dat je ook jezelf en je eigen gedrag onder de loep neemt. ik kan mezelf wel blijven analyseren. Psych vond ook al dat ik mijn emoties zo zakelijk uit kon leggen. maar het is of dat of ik stort in (wat nu ook dreigt te gebeuren) Ik wil niet dat mensen zich naar mij schikken ik vraag of ze het willen proberen te begrijpen en willen helpen om werkbare oplossingen te bedenken. Mijn vrolijk gekleurde takenlijstjes van max 5 punten kunnen werken maar dan moet ik ze wel in het zicht kunnen hangen en niet ze weg moeten stoppen in een kastje want dan 'vergeet' ik hetAls jij ook de puinhoop halverwege tegemoet kan komen, lijkt me berg allang niet meer zo onoverzichtelijk. Alleen moet je natuurlijk wél die trap willen vinden, waarmee je de berg op kan klimmen
een bergbeklimmen terwijl er steeds naast je iemand zegt dat je wel netjes rechtop moet lopen, niet moet hijgen (klopt wel maar een natuurlijke reactie hou je soms zo moeilijk tegen) en harder moet lopen is zo lastig en zo voelt het nu
Succes!
Dank je
Zie nu nog een naar trekje van me. alles met beeldende, vaak voor andere niet begrijpbare, voorbeelden willen uitleggen. Dat doe ik best vaak
Suzeli, heb je al eens therapie gehad? (Ben het even kwijt) Krijg je daar geen handvaten aangereikt zodat je je dagelijkse leven wat meer structuur kan geven? ik loop nu bij het riagg maar dat schiet niet op. tis niet naast de deur, voel me er niet begrepen en ik vertrouw ze niet
Je gaat binnenkort naar MEE toch? Daar kan je dezelfde vraag stellen, als ze je daar niet kunnen helpen, weten ze ongetwijfeld wél waar je je dan kan wenden voor hulp.
Je moet ook zelf wíllen veranderen en hulp willen nemen.
Wat ik de laatste dagen een beetje van je lees (en dat is niet om je aan te vallen, ik bedoel het goed) is dat JIJ handicaps hebt waardoor je dagelijkse leven een beetje een puinhoop is geworden. ik heb pas sinds mei de diagnose. ik had toen eigenlijk geen tijd om er wat mee te doen ivm de naderende verhuizing. Toen kreeg ik net voor de verhuizing de mededeling dat mijn contract niet verlengd zou worden. Contact opgenomen met verschillende bureau's en me eerst geconcentreerd op de verhuizing omdat het toch zomervakantie was. Ik heb mijn vriend al tijdens het onderzoekstraject gevraagd om zich iig even in te lezen op ADD enzo maar dat wil hij niet. Hij vindt dat ik de symptomen uit het boek gehaald heb Het enige wat ik wil is een beetje steun en iemand waarmee ik over oplossingen kan praten die mij IRL kent
Je wilt de puinhoop opruimen, maar mensen moeten zich naar jou schikken ipv dat je ook jezelf en je eigen gedrag onder de loep neemt. ik kan mezelf wel blijven analyseren. Psych vond ook al dat ik mijn emoties zo zakelijk uit kon leggen. maar het is of dat of ik stort in (wat nu ook dreigt te gebeuren) Ik wil niet dat mensen zich naar mij schikken ik vraag of ze het willen proberen te begrijpen en willen helpen om werkbare oplossingen te bedenken. Mijn vrolijk gekleurde takenlijstjes van max 5 punten kunnen werken maar dan moet ik ze wel in het zicht kunnen hangen en niet ze weg moeten stoppen in een kastje want dan 'vergeet' ik hetAls jij ook de puinhoop halverwege tegemoet kan komen, lijkt me berg allang niet meer zo onoverzichtelijk. Alleen moet je natuurlijk wél die trap willen vinden, waarmee je de berg op kan klimmen
een bergbeklimmen terwijl er steeds naast je iemand zegt dat je wel netjes rechtop moet lopen, niet moet hijgen (klopt wel maar een natuurlijke reactie hou je soms zo moeilijk tegen) en harder moet lopen is zo lastig en zo voelt het nu
Succes!
Dank je
Zie nu nog een naar trekje van me. alles met beeldende, vaak voor andere niet begrijpbare, voorbeelden willen uitleggen. Dat doe ik best vaak
vrijdag 4 september 2009 om 10:37
quote:Quirijn schreef op 04 september 2009 @ 10:18:
oke Suzeli, (even tussen de werkzaamheden door)
Allereerst, de reden dat ik je vroeg om terug te lezen. Je post namelijk over heel veel verschillende problemen. En dan proberen mensen je te helpen, en dan vervolgens ga je het enorm afzwakken. Je ervaart problemen op veel gebieden (thuis, werk, relatie, vriendschappen, lijf, zelf etc), en vervolgens doe je het allemaal af als stress. Daarbij is het ook nog eens zo dat je behoorlijk krachtige dingen gebruikt, zoals dat je je koffers gaat pakken, dat je nergens heen kunt, dat je bang bent dat hij tegen een boom rijdt. En dan vraag ik me af in hoeverre dat 'echt' is, aangezien het een uur later afgedaan wordt als stress. tis vooral paniek en niet meer helder kunnen denken
Nu kan het zo zijn dat je gewoon heel erg boos/verdrietig/in paniek bent op het moment dat je het schrijft, maar je moet begrijpen dat andere mensen zich op dat moment zorgen om je gaan maken. En als jij dan vervolgens een uur later weer zegt dat er eigenlijk niet zo veel aan de hand is, dan weten mensen ook niet meer wat nou waar is.. en dan haken mensen een keertje af.
Daarom heb ik je gevraagd om te proberen te omschrijven wat nu echt het probleem is, maar je vervalt erg in details (huishouden, huilen etc), dan is het moeilijk inschatten wat nu het grotere, achterliggende probleem is.. ik hoop dat je daar met hulp wel uitkomt..
Daarnaast zijn er heel veel praktische tips voor je problemen. Ik begrijp dat je veel chaos ervaart, en dat is ook te zien in je reacties. Volgens mij heb je enorm veel moeite om alles op een rijtje te krijgen, en dan voornamelijk je eigen problemen.
Voor het huishouden is het denk ik het beste om een rooster te maken, deze optie is hier al eens uitgebreid besproken dat wil IK wel maar...... en als ik geen steun heb in het volhouden van zo'n rooster dan is het op het moment bijna niet te doen(Zoals je in ons 100+ topic misschien wel eens leest, wij hebben er hier thuis ook één. Daar staan onze werktijden op, wat we per avond eten, wie er op welke dag boodschappen doet, bijzonderheden zoals tandarts etc. en daarnaast wie op welke dag wat in het huishouden doet).
oke Suzeli, (even tussen de werkzaamheden door)
Allereerst, de reden dat ik je vroeg om terug te lezen. Je post namelijk over heel veel verschillende problemen. En dan proberen mensen je te helpen, en dan vervolgens ga je het enorm afzwakken. Je ervaart problemen op veel gebieden (thuis, werk, relatie, vriendschappen, lijf, zelf etc), en vervolgens doe je het allemaal af als stress. Daarbij is het ook nog eens zo dat je behoorlijk krachtige dingen gebruikt, zoals dat je je koffers gaat pakken, dat je nergens heen kunt, dat je bang bent dat hij tegen een boom rijdt. En dan vraag ik me af in hoeverre dat 'echt' is, aangezien het een uur later afgedaan wordt als stress. tis vooral paniek en niet meer helder kunnen denken
Nu kan het zo zijn dat je gewoon heel erg boos/verdrietig/in paniek bent op het moment dat je het schrijft, maar je moet begrijpen dat andere mensen zich op dat moment zorgen om je gaan maken. En als jij dan vervolgens een uur later weer zegt dat er eigenlijk niet zo veel aan de hand is, dan weten mensen ook niet meer wat nou waar is.. en dan haken mensen een keertje af.
Daarom heb ik je gevraagd om te proberen te omschrijven wat nu echt het probleem is, maar je vervalt erg in details (huishouden, huilen etc), dan is het moeilijk inschatten wat nu het grotere, achterliggende probleem is.. ik hoop dat je daar met hulp wel uitkomt..
Daarnaast zijn er heel veel praktische tips voor je problemen. Ik begrijp dat je veel chaos ervaart, en dat is ook te zien in je reacties. Volgens mij heb je enorm veel moeite om alles op een rijtje te krijgen, en dan voornamelijk je eigen problemen.
Voor het huishouden is het denk ik het beste om een rooster te maken, deze optie is hier al eens uitgebreid besproken dat wil IK wel maar...... en als ik geen steun heb in het volhouden van zo'n rooster dan is het op het moment bijna niet te doen(Zoals je in ons 100+ topic misschien wel eens leest, wij hebben er hier thuis ook één. Daar staan onze werktijden op, wat we per avond eten, wie er op welke dag boodschappen doet, bijzonderheden zoals tandarts etc. en daarnaast wie op welke dag wat in het huishouden doet).
vrijdag 4 september 2009 om 11:03
quote:Suzeli schreef op 04 september 2009 @ 10:33:
[...]
1 - ik loop nu bij het riagg maar dat schiet niet op. tis niet naast de deur, voel me er niet begrepen en ik vertrouw ze niet
2 - ik heb pas sinds mei de diagnose. ik had toen eigenlijk geen tijd om er wat mee te doen ivm de naderende verhuizing. Toen kreeg ik net voor de verhuizing de mededeling dat mijn contract niet verlengd zou worden. Contact opgenomen met verschillende bureau's en me eerst geconcentreerd op de verhuizing omdat het toch zomervakantie was. Ik heb mijn vriend al tijdens het onderzoekstraject gevraagd om zich iig even in te lezen op ADD enzo maar dat wil hij niet. Hij vindt dat ik de symptomen uit het boek gehaald heb Het enige wat ik wil is een beetje steun en iemand waarmee ik over oplossingen kan praten die mij IRL kent
3 - ik kan mezelf wel blijven analyseren. Psych vond ook al dat ik mijn emoties zo zakelijk uit kon leggen. maar het is of dat of ik stort in (wat nu ook dreigt te gebeuren) Ik wil niet dat mensen zich naar mij schikken ik vraag of ze het willen proberen te begrijpen en willen helpen om werkbare oplossingen te bedenken. Mijn vrolijk gekleurde takenlijstjes van max 5 punten kunnen werken maar dan moet ik ze wel in het zicht kunnen hangen en niet ze weg moeten stoppen in een kastje want dan 'vergeet' ik het
4 - een bergbeklimmen terwijl er steeds naast je iemand zegt dat je wel netjes rechtop moet lopen, niet moet hijgen (klopt wel maar een natuurlijke reactie hou je soms zo moeilijk tegen) en harder moet lopen is zo lastig en zo voelt het nu
Dank je
5 - Zie nu nog een naar trekje van me. alles met beeldende, vaak voor andere niet begrijpbare, voorbeelden willen uitleggen. Dat doe ik best vaak
1 - Wanneer jij het gevoel hebt dat je huidige behandeling niet helpt, moet je op zoek naar iets wat wél helpt. Desnoods ga je even in conclaaf met je huisarts, die kent je waarschijnlijk ook al wat langer dan de mensen bij het Riagg.
2 - Heel begrijpelijk dat je steun wilt, vooral van vriend. Ben je gediagnosticeerd via een psychiater? Heeft hij/zij je geen dingen aangeraden waar je iets mee kan? Neem je vriend eens mee naar de psych, misschien ziet ie dan in hoeveel impact het heeft?
3 - Iedereen moet zichzelf continu blijven analyseren, een beetje zelfkennis hoort bij het leven Je omgeving moet je niet helpen om werkbare oplossingen te verzinnen. Dat moet JIJ doen, want JIJ hebt het probleem. Klinkt heel hard, maar zo werkt het wel. Alleen JIJ kan bepalen wat handig is, waar je baat bij hebt en wat voor jou het beste werkt. Je omgeving moet zich daar maar naar schikken. Samenwonen gaat nou eenmaal niet vanzelf, zowel jij als vriend zullen elkaar moeten respecteren en steunen. En daar hoort "iets weg moeten stoppen in een kastje" m.i. niet bij. Vergeet niet dat JIJ als eerste met jezelf moet leven, niet hij.
4 - Kan me helemaal voorstellen dat dát lastig is. Juist van je partner verwacht je een helpende hand, dat ie je helpt de berg opklimmen, omdat hij wellicht in een wat betere conditie is. Maar nogmaals; je moet het op den duur wel zelf kunnen, dat betekent dus dat je moet trainen om die berg alleen te kunnen bedwingen. Dat zal heus met vallen en opstaan gaan, misschien zelfs wel met een instorting wegens uitputting, maar als het je uiteindelijk lukt, ben je supertrots op jezelf!
5 - Vind ik geen nare trek
Volgens mij kamp je met 2 "problemen". Ten eerste je diagnose, maar daarmee kan je m.i. heel goed leren leven zodra je het accepteert en gaat zoeken (al dan niet met hulp) naar hoe jij het beste daarmee om kan gaan zodat er rust en regelmaat in je leven komt. Met rust en regelmaat heb je ook veel meer overzicht.
Je 2e probleem is je relatie, die loopt gewoon niet goed. Aan jou om te bedenken of je het zonder hem wilt doen, of met hem. Maar dan wel zoals het hoort in een relatie. Geven en nemen, begrip tonen voor elkaar en elkaar steunen. Elkaar respecteren. En dat doen jullie beiden niet, als ik het zo lees. Relatietherapie voorstellen aan vriend? Hij zal toch ook wel doorhebben dat het niet zo lekker loopt tussen jullie?
[...]
1 - ik loop nu bij het riagg maar dat schiet niet op. tis niet naast de deur, voel me er niet begrepen en ik vertrouw ze niet
2 - ik heb pas sinds mei de diagnose. ik had toen eigenlijk geen tijd om er wat mee te doen ivm de naderende verhuizing. Toen kreeg ik net voor de verhuizing de mededeling dat mijn contract niet verlengd zou worden. Contact opgenomen met verschillende bureau's en me eerst geconcentreerd op de verhuizing omdat het toch zomervakantie was. Ik heb mijn vriend al tijdens het onderzoekstraject gevraagd om zich iig even in te lezen op ADD enzo maar dat wil hij niet. Hij vindt dat ik de symptomen uit het boek gehaald heb Het enige wat ik wil is een beetje steun en iemand waarmee ik over oplossingen kan praten die mij IRL kent
3 - ik kan mezelf wel blijven analyseren. Psych vond ook al dat ik mijn emoties zo zakelijk uit kon leggen. maar het is of dat of ik stort in (wat nu ook dreigt te gebeuren) Ik wil niet dat mensen zich naar mij schikken ik vraag of ze het willen proberen te begrijpen en willen helpen om werkbare oplossingen te bedenken. Mijn vrolijk gekleurde takenlijstjes van max 5 punten kunnen werken maar dan moet ik ze wel in het zicht kunnen hangen en niet ze weg moeten stoppen in een kastje want dan 'vergeet' ik het
4 - een bergbeklimmen terwijl er steeds naast je iemand zegt dat je wel netjes rechtop moet lopen, niet moet hijgen (klopt wel maar een natuurlijke reactie hou je soms zo moeilijk tegen) en harder moet lopen is zo lastig en zo voelt het nu
Dank je
5 - Zie nu nog een naar trekje van me. alles met beeldende, vaak voor andere niet begrijpbare, voorbeelden willen uitleggen. Dat doe ik best vaak
1 - Wanneer jij het gevoel hebt dat je huidige behandeling niet helpt, moet je op zoek naar iets wat wél helpt. Desnoods ga je even in conclaaf met je huisarts, die kent je waarschijnlijk ook al wat langer dan de mensen bij het Riagg.
2 - Heel begrijpelijk dat je steun wilt, vooral van vriend. Ben je gediagnosticeerd via een psychiater? Heeft hij/zij je geen dingen aangeraden waar je iets mee kan? Neem je vriend eens mee naar de psych, misschien ziet ie dan in hoeveel impact het heeft?
3 - Iedereen moet zichzelf continu blijven analyseren, een beetje zelfkennis hoort bij het leven Je omgeving moet je niet helpen om werkbare oplossingen te verzinnen. Dat moet JIJ doen, want JIJ hebt het probleem. Klinkt heel hard, maar zo werkt het wel. Alleen JIJ kan bepalen wat handig is, waar je baat bij hebt en wat voor jou het beste werkt. Je omgeving moet zich daar maar naar schikken. Samenwonen gaat nou eenmaal niet vanzelf, zowel jij als vriend zullen elkaar moeten respecteren en steunen. En daar hoort "iets weg moeten stoppen in een kastje" m.i. niet bij. Vergeet niet dat JIJ als eerste met jezelf moet leven, niet hij.
4 - Kan me helemaal voorstellen dat dát lastig is. Juist van je partner verwacht je een helpende hand, dat ie je helpt de berg opklimmen, omdat hij wellicht in een wat betere conditie is. Maar nogmaals; je moet het op den duur wel zelf kunnen, dat betekent dus dat je moet trainen om die berg alleen te kunnen bedwingen. Dat zal heus met vallen en opstaan gaan, misschien zelfs wel met een instorting wegens uitputting, maar als het je uiteindelijk lukt, ben je supertrots op jezelf!
5 - Vind ik geen nare trek
Volgens mij kamp je met 2 "problemen". Ten eerste je diagnose, maar daarmee kan je m.i. heel goed leren leven zodra je het accepteert en gaat zoeken (al dan niet met hulp) naar hoe jij het beste daarmee om kan gaan zodat er rust en regelmaat in je leven komt. Met rust en regelmaat heb je ook veel meer overzicht.
Je 2e probleem is je relatie, die loopt gewoon niet goed. Aan jou om te bedenken of je het zonder hem wilt doen, of met hem. Maar dan wel zoals het hoort in een relatie. Geven en nemen, begrip tonen voor elkaar en elkaar steunen. Elkaar respecteren. En dat doen jullie beiden niet, als ik het zo lees. Relatietherapie voorstellen aan vriend? Hij zal toch ook wel doorhebben dat het niet zo lekker loopt tussen jullie?
vrijdag 4 september 2009 om 11:33
quote:Sarah Scott schreef op 04 september 2009 @ 11:03:
[...]
1 - Wanneer jij het gevoel hebt dat je huidige behandeling niet helpt, moet je op zoek naar iets wat wél helpt. Desnoods ga je even in conclaaf met je huisarts, die kent je waarschijnlijk ook al wat langer dan de mensen bij het Riagg.
Het riagg heeft meerdere malen er behoorlijk naastgezeten. Ik ben er eerder geweest Toen zat ik erg in een dip omdat mijn slecht lopende maar enige vriendschap met een vriendin kapot liep. Toen hebben ze mij proberen te praten dat ik een sociaal probleem had zonder uit te leggen wat. Die vriendschap ging stuk omdat zij mij vaak liet stikken in de kroeg (zij: kleven met een gozer, ik: opgescheept met zijn vrienden, best gezellig maar daar gingen we niet voor) en op een gegevenmoment boos is weg gelopen en een nacht bus alleen heeft teuggepakt waardoor ik (we we waren met 3) niet wist waar ze was en heel centrum van r'dam af gezocht hebben. Ik weet niet wat ik fout deed, ik kan ook niet zo bedenken wat ik fout gedaan zou kunnen hebben. Ik kan geen gedachten lezen.
2 - Heel begrijpelijk dat je steun wilt, vooral van vriend. Ben je gediagnosticeerd via een psychiater? ja Heeft hij/zij je geen dingen aangeraden waar je iets mee kan? nee Neem je vriend eens mee naar de psych, misschien ziet ie dan in hoeveel impact het heeft? wil ie niet, da's nou net het probleem
3 - Iedereen moet zichzelf continu blijven analyseren, een beetje zelfkennis hoort bij het leven Je omgeving moet je niet helpen om werkbare oplossingen te verzinnen. Dat moet JIJ doen, want JIJ hebt het probleem. Klinkt heel hard, maar zo werkt het wel. Alleen JIJ kan bepalen wat handig is, waar je baat bij hebt en wat voor jou het beste werkt. Je omgeving moet zich daar maar naar schikken. Samenwonen gaat nou eenmaal niet vanzelf, zowel jij als vriend zullen elkaar moeten respecteren en steunen. En daar hoort "iets weg moeten stoppen in een kastje" m.i. niet bij. Vergeet niet dat JIJ als eerste met jezelf moet leven, niet hij.
HA belt me zo en ik ga daarna MEE bellen
4 - Kan me helemaal voorstellen dat dát lastig is. Juist van je partner verwacht je een helpende hand, dat ie je helpt de berg opklimmen, omdat hij wellicht in een wat betere conditie is. Maar nogmaals; je moet het op den duur wel zelf kunnen, dat betekent dus dat je moet trainen om die berg alleen te kunnen bedwingen. Dat zal heus met vallen en opstaan gaan, misschien zelfs wel met een instorting wegens uitputting, maar als het je uiteindelijk lukt, ben je supertrots op jezelf!
5 - Vind ik geen nare trek tnx, ben ik voor jou wel duidelijk dan?
Volgens mij kamp je met 2 "problemen". Ten eerste je diagnose, maar daarmee kan je m.i. heel goed leren leven zodra je het accepteert ik accepteer het ook, hoe er mee om te gaan moet ik nog leren, ik ben al lang blij dat ik misschien weet hoe het heet en gaat zoeken (al dan niet met hulp) naar hoe jij het beste daarmee om kan gaan zodat er rust en regelmaat in je leven komt. Met rust en regelmaat heb je ook veel meer overzicht. klopt, ik plan voor mezelf bijna alles, plan zelfs stukjes waar ik niet hoef te plannen en wel ff zie wie wat waar hoe
Je 2e probleem is je relatie, die loopt gewoon niet goed. Aan jou om te bedenken of je het zonder hem wilt doen, of met hem. Maar dan wel zoals het hoort in een relatie. Geven en nemen, begrip tonen voor elkaar en elkaar steunen. Elkaar respecteren. En dat doen jullie beiden niet, als ik het zo lees. Relatietherapie voorstellen aan vriend? voorlopig wil hij dat niet, hij had met vorige burnout depressie een psych maar had niet het idee dat hij er wat aan had Hij zal toch ook wel doorhebben dat het niet zo lekker loopt tussen jullie?
[...]
1 - Wanneer jij het gevoel hebt dat je huidige behandeling niet helpt, moet je op zoek naar iets wat wél helpt. Desnoods ga je even in conclaaf met je huisarts, die kent je waarschijnlijk ook al wat langer dan de mensen bij het Riagg.
Het riagg heeft meerdere malen er behoorlijk naastgezeten. Ik ben er eerder geweest Toen zat ik erg in een dip omdat mijn slecht lopende maar enige vriendschap met een vriendin kapot liep. Toen hebben ze mij proberen te praten dat ik een sociaal probleem had zonder uit te leggen wat. Die vriendschap ging stuk omdat zij mij vaak liet stikken in de kroeg (zij: kleven met een gozer, ik: opgescheept met zijn vrienden, best gezellig maar daar gingen we niet voor) en op een gegevenmoment boos is weg gelopen en een nacht bus alleen heeft teuggepakt waardoor ik (we we waren met 3) niet wist waar ze was en heel centrum van r'dam af gezocht hebben. Ik weet niet wat ik fout deed, ik kan ook niet zo bedenken wat ik fout gedaan zou kunnen hebben. Ik kan geen gedachten lezen.
2 - Heel begrijpelijk dat je steun wilt, vooral van vriend. Ben je gediagnosticeerd via een psychiater? ja Heeft hij/zij je geen dingen aangeraden waar je iets mee kan? nee Neem je vriend eens mee naar de psych, misschien ziet ie dan in hoeveel impact het heeft? wil ie niet, da's nou net het probleem
3 - Iedereen moet zichzelf continu blijven analyseren, een beetje zelfkennis hoort bij het leven Je omgeving moet je niet helpen om werkbare oplossingen te verzinnen. Dat moet JIJ doen, want JIJ hebt het probleem. Klinkt heel hard, maar zo werkt het wel. Alleen JIJ kan bepalen wat handig is, waar je baat bij hebt en wat voor jou het beste werkt. Je omgeving moet zich daar maar naar schikken. Samenwonen gaat nou eenmaal niet vanzelf, zowel jij als vriend zullen elkaar moeten respecteren en steunen. En daar hoort "iets weg moeten stoppen in een kastje" m.i. niet bij. Vergeet niet dat JIJ als eerste met jezelf moet leven, niet hij.
HA belt me zo en ik ga daarna MEE bellen
4 - Kan me helemaal voorstellen dat dát lastig is. Juist van je partner verwacht je een helpende hand, dat ie je helpt de berg opklimmen, omdat hij wellicht in een wat betere conditie is. Maar nogmaals; je moet het op den duur wel zelf kunnen, dat betekent dus dat je moet trainen om die berg alleen te kunnen bedwingen. Dat zal heus met vallen en opstaan gaan, misschien zelfs wel met een instorting wegens uitputting, maar als het je uiteindelijk lukt, ben je supertrots op jezelf!
5 - Vind ik geen nare trek tnx, ben ik voor jou wel duidelijk dan?
Volgens mij kamp je met 2 "problemen". Ten eerste je diagnose, maar daarmee kan je m.i. heel goed leren leven zodra je het accepteert ik accepteer het ook, hoe er mee om te gaan moet ik nog leren, ik ben al lang blij dat ik misschien weet hoe het heet en gaat zoeken (al dan niet met hulp) naar hoe jij het beste daarmee om kan gaan zodat er rust en regelmaat in je leven komt. Met rust en regelmaat heb je ook veel meer overzicht. klopt, ik plan voor mezelf bijna alles, plan zelfs stukjes waar ik niet hoef te plannen en wel ff zie wie wat waar hoe
Je 2e probleem is je relatie, die loopt gewoon niet goed. Aan jou om te bedenken of je het zonder hem wilt doen, of met hem. Maar dan wel zoals het hoort in een relatie. Geven en nemen, begrip tonen voor elkaar en elkaar steunen. Elkaar respecteren. En dat doen jullie beiden niet, als ik het zo lees. Relatietherapie voorstellen aan vriend? voorlopig wil hij dat niet, hij had met vorige burnout depressie een psych maar had niet het idee dat hij er wat aan had Hij zal toch ook wel doorhebben dat het niet zo lekker loopt tussen jullie?
vrijdag 4 september 2009 om 12:10
quote:Sarah Scott schreef op 04 september 2009 @ 12:04:
Ik denk dat je beter af bent zónder hem Suzeli. Ik weet dat je net verhuisd bent, maar heb je het wel eens overwogen? Wat doet ie wél voor je? Waarmee steunt ie je?ga er over nadenken
In Voor- en Tegenspoed (kan er ook ff nix aan doen dat het nu windkracht 12 tegenwind is, ben bezig met het windscherm )
Ik denk dat je beter af bent zónder hem Suzeli. Ik weet dat je net verhuisd bent, maar heb je het wel eens overwogen? Wat doet ie wél voor je? Waarmee steunt ie je?ga er over nadenken
In Voor- en Tegenspoed (kan er ook ff nix aan doen dat het nu windkracht 12 tegenwind is, ben bezig met het windscherm )
vrijdag 4 september 2009 om 12:12
quote:Sarah Scott schreef op 04 september 2009 @ 12:05:
Oh enneh ja hoor, ik kan je prima volgen
Succes vandaag met HA en MEE! Hoop dat ze je wat vooruit kunnen helpen
Ik ga een andere psych / hulp zoeken. HA schrijft verwijzing.
Ik ga zo MEE bellen want k heb nog geen reactie op mijn mail. Misschien weten zijn ook wel psych oid.
K heb ook het hele topic gekopieerd kan ik het laten lezen aan psych oid.
Oh enneh ja hoor, ik kan je prima volgen
Succes vandaag met HA en MEE! Hoop dat ze je wat vooruit kunnen helpen
Ik ga een andere psych / hulp zoeken. HA schrijft verwijzing.
Ik ga zo MEE bellen want k heb nog geen reactie op mijn mail. Misschien weten zijn ook wel psych oid.
K heb ook het hele topic gekopieerd kan ik het laten lezen aan psych oid.
vrijdag 4 september 2009 om 12:12
quote:Sarah Scott schreef op 04 september 2009 @ 12:05:
Oh enneh ja hoor, ik kan je prima volgen
Succes vandaag met HA en MEE! Hoop dat ze je wat vooruit kunnen helpen
Ik ga een andere psych / hulp zoeken. HA schrijft verwijzing.
Ik ga zo MEE bellen want k heb nog geen reactie op mijn mail. Misschien weten zijn ook wel psych oid.
K heb ook het hele topic gekopieerd kan ik het laten lezen aan psych oid.
Oh enneh ja hoor, ik kan je prima volgen
Succes vandaag met HA en MEE! Hoop dat ze je wat vooruit kunnen helpen
Ik ga een andere psych / hulp zoeken. HA schrijft verwijzing.
Ik ga zo MEE bellen want k heb nog geen reactie op mijn mail. Misschien weten zijn ook wel psych oid.
K heb ook het hele topic gekopieerd kan ik het laten lezen aan psych oid.
vrijdag 4 september 2009 om 12:21
ik huil alleen als ik iets zie wat ik heel erg zielig of emotioneel vind, zoals (vreselijk corny, maar goed) programma's op tv van familieleden die elkaar uit het oog zijn verloren en weerzien, of als een ouder vertelt over het overlijden van een van zijn kinderen etc... Dan biggelen ze echt over mn wangen als ik alleen ben.
Als het mezelf aangaat huil ik nooit. Heel soms komt er een traan als je aan het verleden denkt en dan denk ik huh een traan en die veeg je dan weg... verder niet.
Als het mezelf aangaat huil ik nooit. Heel soms komt er een traan als je aan het verleden denkt en dan denk ik huh een traan en die veeg je dan weg... verder niet.
vrijdag 4 september 2009 om 12:31
quote:Suzeli schreef op 04 september 2009 @ 12:10:
ga er over nadenken
In Voor- en Tegenspoed (kan er ook ff nix aan doen dat het nu windkracht 12 tegenwind is, ben bezig met het windscherm )
Zo maar doen? Samen een windscherm opzetten gaat bovendien veel gemakkelijker
Topic uitprinten en meenemen is een heel erg goed idee! Fijn dat huisarts met je meedenkt, nu hopelijk MEE ook (maar dat komt vast goed, heb heel veel positieve geluiden over MEE gehoord)
Zet hem op meis!
ga er over nadenken
In Voor- en Tegenspoed (kan er ook ff nix aan doen dat het nu windkracht 12 tegenwind is, ben bezig met het windscherm )
Zo maar doen? Samen een windscherm opzetten gaat bovendien veel gemakkelijker
Topic uitprinten en meenemen is een heel erg goed idee! Fijn dat huisarts met je meedenkt, nu hopelijk MEE ook (maar dat komt vast goed, heb heel veel positieve geluiden over MEE gehoord)
Zet hem op meis!
vrijdag 4 september 2009 om 12:35
quote:Sarah Scott schreef op 04 september 2009 @ 12:31:
[...]
Zo maar doen? Samen een windscherm opzetten gaat bovendien veel gemakkelijker ga de gebruiksaanwijzing wel vast lezen
Topic uitprinten en meenemen is een heel erg goed idee! Fijn dat huisarts met je meedenkt, nu hopelijk MEE ook (maar dat komt vast goed, heb heel veel positieve geluiden over MEE gehoord)
Zet hem op meis!
[...]
Zo maar doen? Samen een windscherm opzetten gaat bovendien veel gemakkelijker ga de gebruiksaanwijzing wel vast lezen
Topic uitprinten en meenemen is een heel erg goed idee! Fijn dat huisarts met je meedenkt, nu hopelijk MEE ook (maar dat komt vast goed, heb heel veel positieve geluiden over MEE gehoord)
Zet hem op meis!
vrijdag 4 september 2009 om 19:48
MEE gebeld, binnen 10 dagen wordt ik gebeld door een begeleider voor een afspraak aan huis. Vriend is er ook blij mee.
Kennismakeingsgesprek geslaagd, volgende week sollicitatie
Vriend weer lief, zo nog ff wat dingen goed maken
prettig weekend allemaal en nogmaals bedankt voor de MEE-tip
Ik ga feesten!!!!
Kennismakeingsgesprek geslaagd, volgende week sollicitatie
Vriend weer lief, zo nog ff wat dingen goed maken
prettig weekend allemaal en nogmaals bedankt voor de MEE-tip
Ik ga feesten!!!!
vrijdag 4 september 2009 om 20:04
Ik huil heel vaak. Dat is erg lastig. Mijn vriend heeft me de eerste jaren an de relatie best laten zitten. ER was nooit wat mogeljk enz. Hi vond me naief en zonder eigen inititatief. Daar hebik echt een dreun van gehad. Had wellicht weg moeten gaan maar deed dat niet.
Nou gaat het wel een stukje beter. Ons leven is anders het loopt beter zeg maar. Toch heb ik nog vaak heel erg veel verdriet om die eerste tijd (hij is nu nog steeds vaak bot enz maar een stukminder)
hij heeft hier een hekel aan, ik ben eignelijk steeds labieler gewroden al die jaren. dat voelt heelrot
Nou gaat het wel een stukje beter. Ons leven is anders het loopt beter zeg maar. Toch heb ik nog vaak heel erg veel verdriet om die eerste tijd (hij is nu nog steeds vaak bot enz maar een stukminder)
hij heeft hier een hekel aan, ik ben eignelijk steeds labieler gewroden al die jaren. dat voelt heelrot
vrijdag 4 september 2009 om 20:22
