Psyche
alle pijlers
Suzeli Lacht, Suzeli Huilt
donderdag 3 september 2009 om 20:16
quote:Quirijn schreef op 03 september 2009 @ 20:09:
Suzeli, het gaat nu om het huishouden.. maar ander keren gaat het om huilen, of pms, of zeuren, of geen steun van hem krijgen, of je lijf.. het is iedere keer wat.. nu focus je je weer helemaal op het verdelen van huishoudelijke taken, maar waar gaat het nu echt om?Ik weet het niet Ik wil gewoon doen wat ik moet doen maar het lukt niet Ik kan het niet maar dat mag ik niet zeggen wat dat is niet waat
Suzeli, het gaat nu om het huishouden.. maar ander keren gaat het om huilen, of pms, of zeuren, of geen steun van hem krijgen, of je lijf.. het is iedere keer wat.. nu focus je je weer helemaal op het verdelen van huishoudelijke taken, maar waar gaat het nu echt om?Ik weet het niet Ik wil gewoon doen wat ik moet doen maar het lukt niet Ik kan het niet maar dat mag ik niet zeggen wat dat is niet waat
donderdag 3 september 2009 om 20:18
quote:Suzeli schreef op 03 september 2009 @ 20:16:
[...]
Ik weet het niet Ik wil gewoon doen wat ik moet doen maar het lukt niet Ik kan het niet maar dat mag ik niet zeggen wat dat is niet waat
Wat kan je dan niet?
Herken je iets van wat ik zei of zie jij het heel anders? Ik ben oprecht benieuwd, zeker omdat je je posting weg hebt gehaald.
[...]
Ik weet het niet Ik wil gewoon doen wat ik moet doen maar het lukt niet Ik kan het niet maar dat mag ik niet zeggen wat dat is niet waat
Wat kan je dan niet?
Herken je iets van wat ik zei of zie jij het heel anders? Ik ben oprecht benieuwd, zeker omdat je je posting weg hebt gehaald.
donderdag 3 september 2009 om 20:19
quote:Chatterly schreef op 03 september 2009 @ 20:13:
on topic
Ik huil zelden. Nou ja..eens per maand misschien. Maar dan uit nijd, frustratie, boosheid gerelateerd aan hormoonschommelingen. Dan voel ik me zo zielig en eenzaam en het lijkt of niemand me begrijpt. Hoe mijn man daar mee omgaat...Ik zie hem denken: Oh, het is weer zo ver! ik vraag me dus oprecht af waarom mijn vriend dit niet kan, waarom hij ook boos wordtIk zie hem vertederend een glimlach onderdrukken en word nog bozer. Maar eigenlijk is dat het beste wat hij kan doen. Stel je voor dat hij er tegenin zou gaan. Op zo'n moment is geen enkele reactie goed voor mij. Troosten? Laat me met rust. Negeren? Het interesseert jou geen reet hoe ik me voel.
Ach t valt soms niet mee om vrouw te zijn
on topic
Ik huil zelden. Nou ja..eens per maand misschien. Maar dan uit nijd, frustratie, boosheid gerelateerd aan hormoonschommelingen. Dan voel ik me zo zielig en eenzaam en het lijkt of niemand me begrijpt. Hoe mijn man daar mee omgaat...Ik zie hem denken: Oh, het is weer zo ver! ik vraag me dus oprecht af waarom mijn vriend dit niet kan, waarom hij ook boos wordtIk zie hem vertederend een glimlach onderdrukken en word nog bozer. Maar eigenlijk is dat het beste wat hij kan doen. Stel je voor dat hij er tegenin zou gaan. Op zo'n moment is geen enkele reactie goed voor mij. Troosten? Laat me met rust. Negeren? Het interesseert jou geen reet hoe ik me voel.
Ach t valt soms niet mee om vrouw te zijn
donderdag 3 september 2009 om 20:21
quote:josephine69 schreef op 03 september 2009 @ 20:18:
[...]
Wat kan je dan niet?
Herken je iets van wat ik zei of zie jij het heel anders? Ik ben oprecht benieuwd, zeker omdat je je posting weg hebt gehaald.begon sarcastisch maar ik heb oprecht geen idee. Net als deze vage ruzie. Ik snap het niet. Ik begrijp zijn en mijn acties en reacties niet.
[...]
Wat kan je dan niet?
Herken je iets van wat ik zei of zie jij het heel anders? Ik ben oprecht benieuwd, zeker omdat je je posting weg hebt gehaald.begon sarcastisch maar ik heb oprecht geen idee. Net als deze vage ruzie. Ik snap het niet. Ik begrijp zijn en mijn acties en reacties niet.
donderdag 3 september 2009 om 20:25
quote:Suzeli schreef op 03 september 2009 @ 20:21:
[...]
begon sarcastisch maar ik heb oprecht geen idee. Net als deze vage ruzie. Ik snap het niet. Ik begrijp zijn en mijn acties en reacties niet.
Maar neem je wel verantwoordelijkheid voor je eigen acties? Heb je wel eens met je vriend besproken dat je onmacht voelt en dat je niet weet hoe je dit kan veranderen. Heb je wel eens tegen hem gezegd dat het niet alleen aan hem ligt? Heb je je werkelijk wel eens afgevraagd (op een moment dat alles goed was en goed ging) waarom je reageert zoals je doet?
In een ruzie roept een mens al snel jij doet dit of jij doet dat, maar hoe denk je erover op het moment dat alles goed is?
[...]
begon sarcastisch maar ik heb oprecht geen idee. Net als deze vage ruzie. Ik snap het niet. Ik begrijp zijn en mijn acties en reacties niet.
Maar neem je wel verantwoordelijkheid voor je eigen acties? Heb je wel eens met je vriend besproken dat je onmacht voelt en dat je niet weet hoe je dit kan veranderen. Heb je wel eens tegen hem gezegd dat het niet alleen aan hem ligt? Heb je je werkelijk wel eens afgevraagd (op een moment dat alles goed was en goed ging) waarom je reageert zoals je doet?
In een ruzie roept een mens al snel jij doet dit of jij doet dat, maar hoe denk je erover op het moment dat alles goed is?
donderdag 3 september 2009 om 20:26
Suzeli, zou je even terug willen lezen naar je reacties van vanmorgen/gisterenavond.. waarin je aangaf wat je nodig hebt als je in een bui bent zoals nu.. en waarin je ook aangeeft dat het allemaal helemaal niet zo erg is..
Kun je dan aangeven of het nu wel of niet serieus niet goed met je gaat, want ik ben het even kwijt.
Kun je dan aangeven of het nu wel of niet serieus niet goed met je gaat, want ik ben het even kwijt.
donderdag 3 september 2009 om 20:31
quote:josephine69 schreef op 03 september 2009 @ 20:25:
[...]
Maar neem je wel verantwoordelijkheid voor je eigen acties? dat weet ik eigenlijk niet, hoe bedoel je precies Heb je wel eens met je vriend besproken dat je onmacht voelt en dat je niet weet hoe je dit kan veranderen. ja maar hij neemt het niet aan, je moet het gewoon doen is dan het antwoord, maar ik heb echt geen idee hoe Heb je wel eens tegen hem gezegd dat het niet alleen aan hem ligt? ja, het ligt ook aan mij volgens hem Heb je je werkelijk wel eens afgevraagd (op een moment dat alles goed was en goed ging) waarom je reageert zoals je doet? ja heel vaak en daarom ben ik ook al naar sensire, naar het riagg, naar mijn coach naar de HA en weer naar het riagg (waar ik nu nogsteeds zit) geweest
In een ruzie roept een mens al snel jij doet dit of jij doet dat, maar hoe denk je erover op het moment dat alles goed is?Dan is er eigenlijk niets aan de hand. ik zou nu eigenlijk ook iets aan het huishouden moeten doen (keuken schoonmaken) maar ik kan me er niet toe zetten en hij vind het irri dat ik op internet zit
[...]
Maar neem je wel verantwoordelijkheid voor je eigen acties? dat weet ik eigenlijk niet, hoe bedoel je precies Heb je wel eens met je vriend besproken dat je onmacht voelt en dat je niet weet hoe je dit kan veranderen. ja maar hij neemt het niet aan, je moet het gewoon doen is dan het antwoord, maar ik heb echt geen idee hoe Heb je wel eens tegen hem gezegd dat het niet alleen aan hem ligt? ja, het ligt ook aan mij volgens hem Heb je je werkelijk wel eens afgevraagd (op een moment dat alles goed was en goed ging) waarom je reageert zoals je doet? ja heel vaak en daarom ben ik ook al naar sensire, naar het riagg, naar mijn coach naar de HA en weer naar het riagg (waar ik nu nogsteeds zit) geweest
In een ruzie roept een mens al snel jij doet dit of jij doet dat, maar hoe denk je erover op het moment dat alles goed is?Dan is er eigenlijk niets aan de hand. ik zou nu eigenlijk ook iets aan het huishouden moeten doen (keuken schoonmaken) maar ik kan me er niet toe zetten en hij vind het irri dat ik op internet zit
donderdag 3 september 2009 om 20:37
Maar neem je wel verantwoordelijkheid voor je eigen acties? dat weet ik eigenlijk niet, hoe bedoel je precies Heb je wel eens met je vriend besproken dat je onmacht voelt en dat je niet weet hoe je dit kan veranderen. ja maar hij neemt het niet aan, je moet het gewoon doen is dan het antwoord, maar ik heb echt geen idee hoe Heb je wel eens tegen hem gezegd dat het niet alleen aan hem ligt? ja, het ligt ook aan mij volgens hem Heb je je werkelijk wel eens afgevraagd (op een moment dat alles goed was en goed ging) waarom je reageert zoals je doet? [ja heel vaak en daarom ben ik ook al naar sensire, naar het riagg, naar mijn coach naar de HA en weer naar het riagg (waar ik nu nogsteeds zit) geweest[/b]
In een ruzie roept een mens al snel jij doet dit of jij doet dat, maar hoe denk je erover op het moment dat alles goed is?
Met verantwoordelijkheid voor je eigen acties bedoel ik of je ook verder kijkt dan wat hij verkeerd doet (en ik geloof direct dat hij niet de ideale man is hoor, begrijp me niet verkeerd) en naar je eigen aandeel in het geheel kijkt.
Wat me verder opvalt in bovenstaande reactie is dat het vooral "hij" is die jou niet begrijpt. Hij neemt het niet aan en hij vindt dat het aan jou ligt. Waar is jouw verantwoordelijkheid in dit verhaal?
Jij besluit nu toch om te internetten en niet het huishouden te doen? Als je echt iets aan het huis wil doen zet je nu je computer uit. Wil je dat niet (wat ik goed begrijp ) dan moet je er ook niet over "zeuren" en gewoon accepteren dat er vandaag niks in huis gaat gebeuren.
Weet je iedereen heeft dat wel eens dat je blijft hangen op internet terwijl je van alles moet. Ik heb daar zelf ook last van, maar jij brengt het nu alsof dat je probleem is en dat is het natuurlijk niet. Net zo min als dat het huishouden het probleem is. Dat zijn alleen symptonen van het onderliggende probleem. En het onderliggende probleem moet aan het oppervlak komen en daar moet je aan werken.
In een ruzie roept een mens al snel jij doet dit of jij doet dat, maar hoe denk je erover op het moment dat alles goed is?
Met verantwoordelijkheid voor je eigen acties bedoel ik of je ook verder kijkt dan wat hij verkeerd doet (en ik geloof direct dat hij niet de ideale man is hoor, begrijp me niet verkeerd) en naar je eigen aandeel in het geheel kijkt.
Wat me verder opvalt in bovenstaande reactie is dat het vooral "hij" is die jou niet begrijpt. Hij neemt het niet aan en hij vindt dat het aan jou ligt. Waar is jouw verantwoordelijkheid in dit verhaal?
Jij besluit nu toch om te internetten en niet het huishouden te doen? Als je echt iets aan het huis wil doen zet je nu je computer uit. Wil je dat niet (wat ik goed begrijp ) dan moet je er ook niet over "zeuren" en gewoon accepteren dat er vandaag niks in huis gaat gebeuren.
Weet je iedereen heeft dat wel eens dat je blijft hangen op internet terwijl je van alles moet. Ik heb daar zelf ook last van, maar jij brengt het nu alsof dat je probleem is en dat is het natuurlijk niet. Net zo min als dat het huishouden het probleem is. Dat zijn alleen symptonen van het onderliggende probleem. En het onderliggende probleem moet aan het oppervlak komen en daar moet je aan werken.
donderdag 3 september 2009 om 20:48
quote:josephine69 schreef op 03 september 2009 @ 20:37:
Maar neem je wel verantwoordelijkheid voor je eigen acties? dat weet ik eigenlijk niet, hoe bedoel je precies Heb je wel eens met je vriend besproken dat je onmacht voelt en dat je niet weet hoe je dit kan veranderen. ja maar hij neemt het niet aan, je moet het gewoon doen is dan het antwoord, maar ik heb echt geen idee hoe Heb je wel eens tegen hem gezegd dat het niet alleen aan hem ligt? ja, het ligt ook aan mij volgens hem Heb je je werkelijk wel eens afgevraagd (op een moment dat alles goed was en goed ging) waarom je reageert zoals je doet? [ja heel vaak en daarom ben ik ook al naar sensire, naar het riagg, naar mijn coach naar de HA en weer naar het riagg (waar ik nu nogsteeds zit) geweest[/b]
In een ruzie roept een mens al snel jij doet dit of jij doet dat, maar hoe denk je erover op het moment dat alles goed is?
Met verantwoordelijkheid voor je eigen acties bedoel ik of je ook verder kijkt dan wat hij verkeerd doet (en ik geloof direct dat hij niet de ideale man is hoor, begrijp me niet verkeerd) en naar je eigen aandeel in het geheel kijkt. ik denk van wel want een van zijn ergenissen is dat ik steeds maar vraag (als een vastlopende plaat) waarom ik wil weten wat ik fout doe (behalve doorzeuren) en waarom het in eerste instantie misgaat. Ik weet niet waarom en ik krijg geen antwoord op mijn vraag waarom?!
Wat me verder opvalt in bovenstaande reactie is dat het vooral "hij" is die jou niet begrijpt. Hij neemt het niet aan en hij vindt dat het aan jou ligt. Waar is jouw verantwoordelijkheid in dit verhaal? ik wil hem uitleggen waarom het mij moeite kost om b.v. het huis netjes te houden maar hij wil het niet weten. Ik doe mijn best om aan therapie en begeleiding en weet ik veel wat te komen maar als ik geen terugkoppeling krijg uit mijn thuissituatie hoe moet ik dan weten of het werkt. Zelfs mijn moeder (woont 2 kn verder op) viel het op dat ik me beter voelde met medicatie. maar volgens hem is er geen verschil / hij wil er niets van weten
Jij besluit nu toch om te internetten en niet het huishouden te doen? Als je echt iets aan het huis wil doen zet je nu je computer uit. ben al weg, ga afwassen want anders gebeurt het nooit Wil je dat niet (wat ik goed begrijp ) dan moet je er ook niet over "zeuren" en gewoon accepteren dat er vandaag niks in huis gaat gebeuren.
Weet je iedereen heeft dat wel eens dat je blijft hangen op internet terwijl je van alles moet. Ik heb daar zelf ook last van, maar jij brengt het nu alsof dat je probleem is en dat is het natuurlijk niet. Net zo min als dat het huishouden het probleem is. Dat zijn alleen symptonen van het onderliggende probleem. En het onderliggende probleem moet aan het oppervlak komen en daar moet je aan werken.
Maar neem je wel verantwoordelijkheid voor je eigen acties? dat weet ik eigenlijk niet, hoe bedoel je precies Heb je wel eens met je vriend besproken dat je onmacht voelt en dat je niet weet hoe je dit kan veranderen. ja maar hij neemt het niet aan, je moet het gewoon doen is dan het antwoord, maar ik heb echt geen idee hoe Heb je wel eens tegen hem gezegd dat het niet alleen aan hem ligt? ja, het ligt ook aan mij volgens hem Heb je je werkelijk wel eens afgevraagd (op een moment dat alles goed was en goed ging) waarom je reageert zoals je doet? [ja heel vaak en daarom ben ik ook al naar sensire, naar het riagg, naar mijn coach naar de HA en weer naar het riagg (waar ik nu nogsteeds zit) geweest[/b]
In een ruzie roept een mens al snel jij doet dit of jij doet dat, maar hoe denk je erover op het moment dat alles goed is?
Met verantwoordelijkheid voor je eigen acties bedoel ik of je ook verder kijkt dan wat hij verkeerd doet (en ik geloof direct dat hij niet de ideale man is hoor, begrijp me niet verkeerd) en naar je eigen aandeel in het geheel kijkt. ik denk van wel want een van zijn ergenissen is dat ik steeds maar vraag (als een vastlopende plaat) waarom ik wil weten wat ik fout doe (behalve doorzeuren) en waarom het in eerste instantie misgaat. Ik weet niet waarom en ik krijg geen antwoord op mijn vraag waarom?!
Wat me verder opvalt in bovenstaande reactie is dat het vooral "hij" is die jou niet begrijpt. Hij neemt het niet aan en hij vindt dat het aan jou ligt. Waar is jouw verantwoordelijkheid in dit verhaal? ik wil hem uitleggen waarom het mij moeite kost om b.v. het huis netjes te houden maar hij wil het niet weten. Ik doe mijn best om aan therapie en begeleiding en weet ik veel wat te komen maar als ik geen terugkoppeling krijg uit mijn thuissituatie hoe moet ik dan weten of het werkt. Zelfs mijn moeder (woont 2 kn verder op) viel het op dat ik me beter voelde met medicatie. maar volgens hem is er geen verschil / hij wil er niets van weten
Jij besluit nu toch om te internetten en niet het huishouden te doen? Als je echt iets aan het huis wil doen zet je nu je computer uit. ben al weg, ga afwassen want anders gebeurt het nooit Wil je dat niet (wat ik goed begrijp ) dan moet je er ook niet over "zeuren" en gewoon accepteren dat er vandaag niks in huis gaat gebeuren.
Weet je iedereen heeft dat wel eens dat je blijft hangen op internet terwijl je van alles moet. Ik heb daar zelf ook last van, maar jij brengt het nu alsof dat je probleem is en dat is het natuurlijk niet. Net zo min als dat het huishouden het probleem is. Dat zijn alleen symptonen van het onderliggende probleem. En het onderliggende probleem moet aan het oppervlak komen en daar moet je aan werken.
donderdag 3 september 2009 om 21:07
quote:Quirijn schreef op 03 september 2009 @ 20:26:
Suzeli, zou je even terug willen lezen naar je reacties van vanmorgen/gisterenavond.. waarin je aangaf wat je nodig hebt als je in een bui bent zoals nu.. en waarin je ook aangeeft dat het allemaal helemaal niet zo erg is..
Kun je dan aangeven of het nu wel of niet serieus niet goed met je gaat, want ik ben het even kwijt.Heb je dit nog gedaan?
Suzeli, zou je even terug willen lezen naar je reacties van vanmorgen/gisterenavond.. waarin je aangaf wat je nodig hebt als je in een bui bent zoals nu.. en waarin je ook aangeeft dat het allemaal helemaal niet zo erg is..
Kun je dan aangeven of het nu wel of niet serieus niet goed met je gaat, want ik ben het even kwijt.Heb je dit nog gedaan?
donderdag 3 september 2009 om 21:10
quote:Suzeli schreef op 02 september 2009 @ 21:37:
[...]
Hij zegt dat ik de syptomen uit het boek naboots ipv dat ik de symptomen heb die in het boek beschreven worden. Niet dat ie het gelezen heeft, dat heb ik hem wel gevraagd maar ja...
Kan het zijn, Suzeli, dat hij het idee heeft dat jij je etiket nogal gebruikt om onder je eigen verantwoordelijkheid uit te komen?
Dat idee krijg ik bijvoorbeeld wel al, als ik alleen dit topic maar lees. Als dat zo is, kan ik me heel goed voorstellen dat hij het zat is dat je huilt, dat hij niet mee wilt naar de psych en hier gewoon zwaar chagrijnig en geirriteert door is. Ik begrijp alleen niet wat hij dan nog met jou in zijn leven doet.
Kortom; kijk naar je eigen aandeel, en werk daaraan. Dan vertel je maar voor de 200e keer hetzelfde verhaal, maar dan doe je wel iets waardoor het beter kan gaan. Zo negatief doorgaan maakt het er niet leuker op. Ook niet voor je vriend, of voor jou.
Bijvoorbeeld met pms, je kunt ook je vriend ontzien. Pms is lastig maar wil niet zeggen dat je dat moet botvieren op een ander, of dat je dan niet normaal kunt doen. Het is alleen wat lastiger dan, voor jezelf.
[...]
Hij zegt dat ik de syptomen uit het boek naboots ipv dat ik de symptomen heb die in het boek beschreven worden. Niet dat ie het gelezen heeft, dat heb ik hem wel gevraagd maar ja...
Kan het zijn, Suzeli, dat hij het idee heeft dat jij je etiket nogal gebruikt om onder je eigen verantwoordelijkheid uit te komen?
Dat idee krijg ik bijvoorbeeld wel al, als ik alleen dit topic maar lees. Als dat zo is, kan ik me heel goed voorstellen dat hij het zat is dat je huilt, dat hij niet mee wilt naar de psych en hier gewoon zwaar chagrijnig en geirriteert door is. Ik begrijp alleen niet wat hij dan nog met jou in zijn leven doet.
Kortom; kijk naar je eigen aandeel, en werk daaraan. Dan vertel je maar voor de 200e keer hetzelfde verhaal, maar dan doe je wel iets waardoor het beter kan gaan. Zo negatief doorgaan maakt het er niet leuker op. Ook niet voor je vriend, of voor jou.
Bijvoorbeeld met pms, je kunt ook je vriend ontzien. Pms is lastig maar wil niet zeggen dat je dat moet botvieren op een ander, of dat je dan niet normaal kunt doen. Het is alleen wat lastiger dan, voor jezelf.
donderdag 3 september 2009 om 21:17
Ik herken er wel iets in. Op een gegeven moment ben je het overzicht kwijt, bijvoorbeeld in het huishouden. Dan denk je: Ja.. ik kan wel gaan afwassen maar dan nog is de vloer smerig. En de rest van de keuken. Dus dan heeft die afwas ook niet zo veel zin.
Zoiets. En dat maakt het gewoon moeilijk om te beginnen.
(of gaat dat bij jou niet zo, Suzeli?)
Heb je iemand die je kan helpen bij het huishouden? Dus een keer samen een dag keihard er tegenaan, alles schoon en het daarna bijhouden.
Hoewel ik zelf ook niet zo netjes ben, vind ik het weer geen enkel probleem om bij vrienden even te helpen. En omgekeerd heeft een vriendin wel eens mijn huis 'omgetoverd'.
Misschien ken je iemand die jou een dagje kan helpen? (sorry voor mij is achterhoek erg ver )
Dan is in ieder geval 1 probleem voor even opgelost. En kun jij misschien weer wat helderder denken.
Zoiets. En dat maakt het gewoon moeilijk om te beginnen.
(of gaat dat bij jou niet zo, Suzeli?)
Heb je iemand die je kan helpen bij het huishouden? Dus een keer samen een dag keihard er tegenaan, alles schoon en het daarna bijhouden.
Hoewel ik zelf ook niet zo netjes ben, vind ik het weer geen enkel probleem om bij vrienden even te helpen. En omgekeerd heeft een vriendin wel eens mijn huis 'omgetoverd'.
Misschien ken je iemand die jou een dagje kan helpen? (sorry voor mij is achterhoek erg ver )
Dan is in ieder geval 1 probleem voor even opgelost. En kun jij misschien weer wat helderder denken.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 3 september 2009 om 21:31
donderdag 3 september 2009 om 21:33
Je schreef eerder dat je vriend depressief is/ is geweest. Heeft je vriend ook een (sociale) stoornis? Ik denk dat het voor jou moeilijk is om mensen/emoties/reacties te begrijpen maar kan het zijn dat dat voor hem net zo is? Dat hij er daarom niet mee om kan gaan? Of kan hij wel met (heftige) emoties van een ander omgaan?
donderdag 3 september 2009 om 21:36
quote:kaetje schreef op 03 september 2009 @ 21:33:
Je schreef eerder dat je vriend depressief is/ is geweest. Heeft je vriend ook een (sociale) stoornis? Ik denk dat het voor jou moeilijk is om mensen/emoties/reacties te begrijpen maar kan het zijn dat dat voor hem net zo is? Dat hij er daarom niet mee om kan gaan? Of kan hij wel met (heftige) emoties van een ander omgaan?
We lezen het nu allemaal van 1 kant.
Kan vriend van Suzeli hier niet mee omgaan, of denkt Suzeli dat vriend er niet mee kan omgaan? Wordt er nog gepraat, of alleen maar ingevuld?
Je schreef eerder dat je vriend depressief is/ is geweest. Heeft je vriend ook een (sociale) stoornis? Ik denk dat het voor jou moeilijk is om mensen/emoties/reacties te begrijpen maar kan het zijn dat dat voor hem net zo is? Dat hij er daarom niet mee om kan gaan? Of kan hij wel met (heftige) emoties van een ander omgaan?
We lezen het nu allemaal van 1 kant.
Kan vriend van Suzeli hier niet mee omgaan, of denkt Suzeli dat vriend er niet mee kan omgaan? Wordt er nog gepraat, of alleen maar ingevuld?
donderdag 3 september 2009 om 21:54
Ja, dat kan natuurlijk ook. Maar ja, we kunnen ook niet meer dan het van haar kant lezen toch?
Met de vraag die ik stelde wil ik ook niet zeggen dat Suzeli geen aandeel heeft in hoe zij en haar vriend met elkaar om gaan hoor. Ik denk juist dat ze een heel groot aandeel in het geheel heeft. Maar dat hebben al meer mensen gezegd en ik heb niet het idee dat zij dat zelf kan of wil zien. In ieder geval heeft ze hulp nodig, zoveel is wel duidelijk.
Met de vraag die ik stelde wil ik ook niet zeggen dat Suzeli geen aandeel heeft in hoe zij en haar vriend met elkaar om gaan hoor. Ik denk juist dat ze een heel groot aandeel in het geheel heeft. Maar dat hebben al meer mensen gezegd en ik heb niet het idee dat zij dat zelf kan of wil zien. In ieder geval heeft ze hulp nodig, zoveel is wel duidelijk.
