Tegen overspannen aan

Zwaluw1984 maandag 1 april 2024 om 07:17

Sinds een week of 2 heb ik het gevoel weer: eigenlijk wil een paar dagen alleen maar slapen/in bed liggen en verder niks. Afgelopen jaar is dat al een paar keer geweest. Het is ook een jaar geweest met constant iets: zelf eerst nieuwe baan, daarna meteen sudden deafness gehad, man 3 maanden ziek waardoor hij de hele dag op bed lag en toen meteen daarma ik een operatie. Alles leek voorbij maar nu kwakkelt mijn vader (70) met zijn gezondheid waardoor opa/oma eigenlijk niet goed kunnen oppassen (1x in de week) en moet ik daar soms meer naar het ziekenhuis.

Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.

Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?

__appelbloesem__ donderdag 4 april 2024 om 13:28

TO, ik sluit mij aan bij de opmerkingen hierboven, onderzoek eens die bewijsdrang van je. Dingen makkelijker naast je neer kunnen leggen kan al veel ademruimte schelen. Daarnaast heb ik de indruk dat jij en je man echt vechten om iedere cm vrijheid, iedere minuut zorg voor kinderen (en je man regelmatig daarin over jou heen walst). Maar dat is toch geen fijne relatie? Kan je niet in plaats van weer vechten om een middag zorg voor je kinderen, beter vechten dat jullie eens het gezamenlijk belang nastreven, ipv een egoïstisch belang (al dan niet met een relatietherapeut ofzo). Ik denk dat je op de huidige manier echt afstevent op een scheiding. En eerlijk: van wat ik van je heb gelezen over de tijd heen zou ik je groot gelijk geven.

andnowwedance donderdag 4 april 2024 om 14:00

TiumPerfectum schreef: ↑
04-04-2024 08:55
Ok, misschien sla ik een verkeerde weg in maar in al je topics zie ik wel een soort hoge eisen die je aan jezelf stelt en jezelf niets gunnen. Ik herken dat een beetje van een jeugd waarin mijn ouder mij nooit goed genoeg vond, als je daar geen afstand van kunt doen wordt je een volwassene die nooit kan winnen van zichzelf. Dat maakt je ook extra vatbaar voor indruk willen maken op de buitenwereld met je baan, vakanties, huis of wat dan ook en dat brengt je alleen maar verder af van je eigen geluk. Geef jezelf wat compassie. Diaryofanhonestmom vind ik zelf hele fijne content op insta en verhelderend. Misschien is bovenstaande niet aan de orde maar indien het wel het geval is kan het je misschien een beetje helpen om daarmee aan de slag te gaan.

Ik vind juist dat TS best war hogere eisen aan zichzelf mag stellen op bepaalde gebieden. En dan met name het moederschap. En zichzelf meer gunnen; naar mijn idee wil ze juist alles en vooral niet teveel inleveren.

smorre donderdag 4 april 2024 om 18:01

andnowwedance schreef: ↑
04-04-2024 14:00
Ik vind juist dat TS best war hogere eisen aan zichzelf mag stellen op bepaalde gebieden. En dan met name het moederschap. En zichzelf meer gunnen; naar mijn idee wil ze juist alles en vooral niet teveel inleveren.

Hou toch op.

TO is onzeker en perfectionistisch, ze zou zichzelf meer moeten gunnen, en dan vooral in rust en voor zichzelf opkomen.

-Rosings- donderdag 4 april 2024 om 18:06

Ik vind dat er heel hard op haar ouderschap wordt gemopperd. 'Mind your own motherhood'.

Mijn kind was met 4 ook afgepeigerd van school, maar meer dan 2 weken geen bso was geen optie, gelijk 3 dagen per week de 2 weken erna en 4 dagen daarna.

En dat was niet omdat ik doelen had anders dan 'de huur betalen, eten en passende kleding'. Het was niet anders.

De opvang is een prima optie voor werkende ouders, maar dan moet je als er opvang wegvalt door gezondheid zsm andere opvang fixen en daar is TO nu mee bezig.

Het topic leest (voor mij) alleen een beetje overdreven omdat er zo moeilijk over gedaan wordt zeker met het inkomen dat binnenkomt. Iets meer flexibiliteit van werkgever eisen/verwachten kan zeker ook zonder de carriere te laten schieten.

Pekka123 donderdag 4 april 2024 om 18:36

Daarbij heeft het kind 2 ouders en kiest de andere ouder ervoor om de helft van de week afwezig te zijn. Gezien hoe hard TO voor zichzelf is, is de perfecte moeder zijn wel het laatste wat zij zou moeten nastreven.

Zolang zij een stap terug of extra hulp in huis ziet als falen, lijkt mij dat niet de juiste boodschap.

Nova donderdag 4 april 2024 om 19:42

Ik begrijp niet zo goed wat TO als falen ziet.
Of die extra dag opvang nu door opa en oma, het kdv/bso of een oppas aan huis geregeld wordt. Het is net zo lang als het breed is.

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 06:18

Nova schreef: ↑
04-04-2024 19:42
Ik begrijp niet zo goed wat TO als falen ziet.
Of die extra dag opvang nu door opa en oma, het kdv/bso of een oppas aan huis geregeld wordt. Het is net zo lang als het breed is.

Waarom lukt het mij niet om 3 dagen alleen te doen icm mijn baan? Er zijn meer alleenstaande moeders die fulltime werken. Maar ik vind dit gewoon killing.

TiumPerfectum vrijdag 5 april 2024 om 08:23

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 06:18
Waarom lukt het mij niet om 3 dagen alleen te doen icm mijn baan? Er zijn meer alleenstaande moeders die fulltime werken. Maar ik vind dit gewoon killing.

Het zou er gewoon helemaal niet toe moeten doen, waarom moet je vergelijken? Waarom moet je heel hard ploeteren voordat je jezelf dat schouder klopje kunt geven en niet bij gewoon je best doen en ook zorgen dat je aan jezelf toekomt?

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 08:47

TiumPerfectum schreef: ↑
05-04-2024 08:23
Het zou er gewoon helemaal niet toe moeten doen, waarom moet je vergelijken? Waarom moet je heel hard ploeteren voordat je jezelf dat schouder klopje kunt geven en niet bij gewoon je best doen en ook zorgen dat je aan jezelf toekomt?

Geen idee, maar het is toch een soort standaard voor mij dat je dit gewoon doet en kunt.

Logingedoe vrijdag 5 april 2024 om 08:48

Ik herken het wel hoor, en deze instelling heeft TO ver gebracht. Met een duidelijk doel, goede keuzes en flink doorbijten had ze vrij jong op papier een soort perfect plaatje. En je denkt die randjes die er aan zitten op dezelfde manier wel weg te kunnen werken.

Nog éven doorzetten en éven dit tweaken. Ik heb moeilijker shit gefixt. Als anderen dit kunnen moet ik het zéker kunnen, want ik ben slim en een bikkel en nog éventjes.

Dit is helaas het perfecte recept voor een flinke burn out en die komt steeds dichterbij. Want in de OP staat;

Sinds een week of 2 heb ik het gevoel weer: eigenlijk wil een paar dagen alleen maar slapen/in bed liggen en verder niks. Afgelopen jaar is dat al een paar keer geweest.

Dit is dus vrij structureel geworden. En TO probeert het steeds op te lossen met even een paar dagen de stekker eruit. Nu was die hoop er weer; weekend met een vriendin moet soelaas bieden.

Maar dat gaat het waarschijnlijk niet. En het copingsmechanisme schouders er onder ik moet dit kunnen, heeft heel veel gebracht maar is nu destructief. Zeker icm een vertekend beeld van falen.

Ik hoop dat de praktische hulp voldoende is. Maar ik zou echt psychologische ondersteuning zoeken. Want dat gevoel van falen wordt nog groter als je toch niets meer kan dan alleen maar huilen. Je hoofd echt niet meer kan denken, onthouden, relaties leggen en elke prikkel te veel is. Want je zag dit toch aankomen? Waarom heb je niet ingegrepen?

Hey is echt zo kut zo’n burn-out. Neem jezelf serieus. Zoek via werk of vrijgevestigd hulp. Is doodnormaal, juist voor slimme, succesvolle mensen. Om je scherp te houden en je blinde vlekken uit te dagen. Om het beste uit jezelf te houden. En soms gewoon om rechtop te blijven staan.

Tunamelt vrijdag 5 april 2024 om 08:57

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 06:18
Waarom lukt het mij niet om 3 dagen alleen te doen icm mijn baan? Er zijn meer alleenstaande moeders die fulltime werken. Maar ik vind dit gewoon killing.

Zonder te vergelijken met die andere moeders: jij staat om 5.00u of 5.30u op om te sporten of te werken, zeg je, en je werkt gerust 's avonds nog tot 22.00u door als de kinderen slapen. Soms ook in het weekend, als de kinderen er geen last van hebben.

Jouw baan neemt heel veel mentale en organisatorische ruimte in beslag, juist omdat je je niet aan negen-tot-vijf werktijden houdt. Je bent altijd aan het time-boxen en dat is ontzettend vermoeiend. Als je op het werk zou werken, en thuis vrij bent, scheelt dat al enorm. Ik spreek uit ervaring (al krijg je mij met geen stok vroeg uit bed om te sporten, moet ik bekennen).

En nog los van het waarom: als het niet werkt, werkt het niet.

Mangogo vrijdag 5 april 2024 om 09:04

Hoe was jij voor er kinderen kwamen to? Durfde je toen wel hulp te vragen of vond je dat je alles alleen moest kunnen en legde je de bar toen al zo hoog?

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 09:08

Mangogo schreef: ↑
05-04-2024 09:04
Hoe was jij voor er kinderen kwamen to? Durfde je toen wel hulp te vragen of vond je dat je alles alleen moest kunnen en legde je de bar toen al zo hoog?

Voordat de 2e kwam liep ik nooit tegen grenzen aan: eigenlijk kon ik alles wel en regelde ik het wel. Dus geen idee, ik heb eigenlijk weinig om hulp hoeven vragen en ik hielp altijd mensen.

Deze week nog lang met een vriendin gebeld, zij is inmiddels ook uitgevallen. Ik geloof dat de score daarbij in mijn omgeving inmiddels op 75% staat.

Mepal vrijdag 5 april 2024 om 09:32

Ook taaie mensen hebben grenzen
Ook taaie mensen hebben zelf hulp nodig
Ook taaie mensen hebben gevoel

Mangogo vrijdag 5 april 2024 om 09:33

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 09:08
Voordat de 2e kwam liep ik nooit tegen grenzen aan: eigenlijk kon ik alles wel en regelde ik het wel. Dus geen idee, ik heb eigenlijk weinig om hulp hoeven vragen en ik hielp altijd mensen.

Deze week nog lang met een vriendin gebeld, zij is inmiddels ook uitgevallen. Ik geloof dat de score daarbij in mijn omgeving inmiddels op 75% staat.

Ik vond ook altijd dat ik alles alleen kon en viel na 2e kind ook uit met een burnout.

bijtie vrijdag 5 april 2024 om 09:40

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 09:08

Deze week nog lang met een vriendin gebeld, zij is inmiddels ook uitgevallen. Ik geloof dat de score daarbij in mijn omgeving inmiddels op 75% staat.

Toch beweer je dat andere moeders het wel kunnen.

Nova vrijdag 5 april 2024 om 09:50

Tunamelt schreef: ↑
05-04-2024 08:57
Zonder te vergelijken met die andere moeders: jij staat om 5.00u of 5.30u op om te sporten of te werken, zeg je, en je werkt gerust 's avonds nog tot 22.00u door als de kinderen slapen. Soms ook in het weekend, als de kinderen er geen last van hebben.

Jouw baan neemt heel veel mentale en organisatorische ruimte in beslag, juist omdat je je niet aan negen-tot-vijf werktijden houdt. Je bent altijd aan het time-boxen en dat is ontzettend vermoeiend. Als je op het werk zou werken, en thuis vrij bent, scheelt dat al enorm. Ik spreek uit ervaring (al krijg je mij met geen stok vroeg uit bed om te sporten, moet ik bekennen).

Dit. Je sport, werkt, zorgt voor de kinderen en werkt. Daarbij ben je die 3 dagen alleen verantwoordelijk, dus je moet continue aan staan. Plus dat twee kinderen nu eenmaal flink meer werk is dan één. En ja, er zijn meer fulltime werkende moeders. Maar er zijn veel meer moeders die al veel eerder overspannen waren geraakt. Je zegt zelf dat er in je omgeving meer vrouwen uitgevallen zijn. Dus zo standaard is het helemaal niet.

Zorg voor voldoende opvang, zodat je ´s avonds niet meer hoeft te werken. En ga terug naar twee keer sporten ipv vier. Zodat je ook tijd hebt om een keer niks te doen.

Kleinezon vrijdag 5 april 2024 om 09:51

Logingedoe schreef: ↑
05-04-2024 08:48
Ik herken het wel hoor, en deze instelling heeft TO ver gebracht. Met een duidelijk doel, goede keuzes en flink doorbijten had ze vrij jong op papier een soort perfect plaatje. En je denkt die randjes die er aan zitten op dezelfde manier wel weg te kunnen werken.

Nog éven doorzetten en éven dit tweaken. Ik heb moeilijker shit gefixt. Als anderen dit kunnen moet ik het zéker kunnen, want ik ben slim en een bikkel en nog éventjes.

Dit is helaas het perfecte recept voor een flinke burn out en die komt steeds dichterbij. Want in de OP staat;

Sinds een week of 2 heb ik het gevoel weer: eigenlijk wil een paar dagen alleen maar slapen/in bed liggen en verder niks. Afgelopen jaar is dat al een paar keer geweest.

Dit is dus vrij structureel geworden. En TO probeert het steeds op te lossen met even een paar dagen de stekker eruit. Nu was die hoop er weer; weekend met een vriendin moet soelaas bieden.

Maar dat gaat het waarschijnlijk niet. En het copingsmechanisme schouders er onder ik moet dit kunnen, heeft heel veel gebracht maar is nu destructief. Zeker icm een vertekend beeld van falen.

Ik hoop dat de praktische hulp voldoende is. Maar ik zou echt psychologische ondersteuning zoeken. Want dat gevoel van falen wordt nog groter als je toch niets meer kan dan alleen maar huilen. Je hoofd echt niet meer kan denken, onthouden, relaties leggen en elke prikkel te veel is. Want je zag dit toch aankomen? Waarom heb je niet ingegrepen?

Hey is echt zo kut zo’n burn-out. Neem jezelf serieus. Zoek via werk of vrijgevestigd hulp. Is doodnormaal, juist voor slimme, succesvolle mensen. Om je scherp te houden en je blinde vlekken uit te dagen. Om het beste uit jezelf te houden. En soms gewoon om rechtop te blijven staan.

Pffff, ik vind dit topic nu pas. En dan deze post, zo mooi geschreven.

@to ik heb geen tips anders dan 'zoek hulp'. Ik lees zo ontzettend veel herkenning in je verhaal. Het is een dun lijntje om langs te lopen. Heb mezelf nog niet de schop onder mijn kont gegeven om hulp te zoeken, dus ben ook geen geschikt voorbeeld helaas.

Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 10:06

Ik zal nog eens kijken naar een andere psycholoog, maar ook vrijgevestigd zijn ze wachttijden lang helaas in de regio.

@kleine zon ergens fijn om te horen dat ik niet de enigste ben die er mee worstelt. Ik hoop dat jij er op tijd bij bent!

Vlag vrijdag 5 april 2024 om 10:19

FWIW, dit topic heeft mij ook wel de ogen geopend in hoe ik met mijn eigen energie en mentale gezondheid om ga. Ik zit niet helemaal in dezelfde situatie (mijn man pakt minstens 50% van huishouden en mentale load op), maar ik herken wel dat ik enorm streng voor mezelf ben. Ik dacht altijd dat dat kwam omdat ik gedreven en ambitieus ben en daar hangt het vast ook mee samen. Maar het doet me ook inzien dat ik hiermee de tropenjaren met jonge kinderen niet op een gezonde manier ga doorkomen.

Nou goed, lang verhaal kort, ik denk dat ik ook op zoek ga naar een therapeut. Want ik herken meer in dingen die hier geschreven worden dan goed voor me is.

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 10:57

bijtie schreef: ↑
05-04-2024 09:40
Toch beweer je dat andere moeders het wel kunnen.

Er zijn vrouwen die het kunnen

dus dat kan ik ook denk ik altijd. Gewoon tanden op elkaar en doorgaan.

-Rosings- vrijdag 5 april 2024 om 11:02

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 10:57
Er zijn vrouwen die het kunnen dus dat kan ik ook denk ik altijd. Gewoon tanden op elkaar en doorgaan.

Maar niet als de randvoorwaarden niet goed geregeld zijn. Zodra je je tanden op elkaar moet gaan zetten loopt het scheef.

Logingedoe vrijdag 5 april 2024 om 11:04

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 10:57
Er zijn vrouwen die het kunnen dus dat kan ik ook denk ik altijd. Gewoon tanden op elkaar en doorgaan.

Je kunt het zeker. Maar de situatie is veranderd en dat vereist een andere aanpak.

Goed om te horen dat je nog eens naar een vrijgevestigde psycholoog gaat kijken. Die moet echt wel te vinden zijn. Hebben je vriendinnen niet een goede tip? Of vind je het niet prettig om het hen te vragen?

En laat je sowieso op de wachtlijst zetten. Dan sta je daar maar vast. Je schrijft zelf dat dit steeds terugkomt, dus elke keer als het terugkomt (mijn voorspelling; die interval wordt steeds korter) sta je iig hoger op de wachtlijst.

De wachtlijst klinkt een beetje als een excuus. Is toch lang, dus heeft toch geen zin, dus laat maar. Ik heb het altijd gered dus dat zal wel zo blijven en dan hoef je niets aan jezelf toe te geven.

Ik wens je echt toe dat je de moed vindt om je patroon te doorbreken.

logingedoe wijzigde dit bericht op 05-04-2024 11:07

34.98% gewijzigd

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 11:07

Logingedoe schreef: ↑
05-04-2024 11:04
Je kunt het zeker. Maar de situatie is veranderd en dat vereist een andere aanpak.

Goed om te horen dat je nog eens naar een vrijgevestigde psycholoog gaat kijken. Die moet echt wel te vinden zijn. Hebben je vriendinnen niet een goede tip? Of vind je het niet prettig om het hen te vragen?

Resultaat bij vriendinnen is tot nu altijd: stoppen met werken of een flinke stap terugzetten. Of een scheiding

in een bepaald geval. Mentaal zit er nog niet zo ver doorheen dat die stappen wil en kan maken voor mezelf.

Ginger vrijdag 5 april 2024 om 11:09

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 10:57
Er zijn vrouwen die het kunnen dus dat kan ik ook denk ik altijd. Gewoon tanden op elkaar en doorgaan.

Nou er zijn maar weinig vrouwen die én én én kunnen. Toen onze kinderen klein waren, stond ik er ook weleens alleen voor als mijn man voor zijn werk in het buitenland zat. Dan ging ik altijd terug maar de basis: werken, eten, verzorgen, repeat. Echt niet dat ik dan nog voor dag en dauw opstond om te sporten of avonden aan een stuk aan het werk was. Dat kan niet als je er alleen voor staat. Dat kan misschien een paar weekjes, maar als je dat anderhalf probeert vol te houden gaat er ergens iets stuk. En dat is nu waar jij tegenaan loopt.

Actieve topics