Psyche
alle pijlers
Tegen overspannen aan
maandag 1 april 2024 om 07:17
Sinds een week of 2 heb ik het gevoel weer: eigenlijk wil een paar dagen alleen maar slapen/in bed liggen en verder niks. Afgelopen jaar is dat al een paar keer geweest. Het is ook een jaar geweest met constant iets: zelf eerst nieuwe baan, daarna meteen sudden deafness gehad, man 3 maanden ziek waardoor hij de hele dag op bed lag en toen meteen daarma ik een operatie. Alles leek voorbij maar nu kwakkelt mijn vader (70) met zijn gezondheid waardoor opa/oma eigenlijk niet goed kunnen oppassen (1x in de week) en moet ik daar soms meer naar het ziekenhuis.
Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.
Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?
Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.
Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?
vrijdag 5 april 2024 om 11:17
Ik sta op 2 wachtlijsten, maar die zijn rond de 5 maanden minimaal.Logingedoe schreef: ↑05-04-2024 11:04Je kunt het zeker. Maar de situatie is veranderd en dat vereist een andere aanpak.
Goed om te horen dat je nog eens naar een vrijgevestigde psycholoog gaat kijken. Die moet echt wel te vinden zijn. Hebben je vriendinnen niet een goede tip? Of vind je het niet prettig om het hen te vragen?
En laat je sowieso op de wachtlijst zetten. Dan sta je daar maar vast. Je schrijft zelf dat dit steeds terugkomt, dus elke keer als het terugkomt (mijn voorspelling; die interval wordt steeds korter) sta je iig hoger op de wachtlijst.
De wachtlijst klinkt een beetje als een excuus. Is toch lang, dus heeft toch geen zin, dus laat maar. Ik heb het altijd gered dus dat zal wel zo blijven en dan hoef je niets aan jezelf toe te geven.
Ik wens je echt toe dat je de moed vindt om je patroon te doorbreken.
vrijdag 5 april 2024 om 11:18
Jup, maar alleen de basis is na een paar weken niet meer leuk kan ik je zeggen. Dan wordt mijn wereld nogal klein en grijs.Ginger schreef: ↑05-04-2024 11:09Nou er zijn maar weinig vrouwen die én én én kunnen. Toen onze kinderen klein waren, stond ik er ook weleens alleen voor als mijn man voor zijn werk in het buitenland zat. Dan ging ik altijd terug maar de basis: werken, eten, verzorgen, repeat. Echt niet dat ik dan nog voor dag en dauw opstond om te sporten of avonden aan een stuk aan het werk was. Dat kan niet als je er alleen voor staat. Dat kan misschien een paar weekjes, maar als je dat anderhalf probeert vol te houden gaat er ergens iets stuk. En dat is nu waar jij tegenaan loopt.
vrijdag 5 april 2024 om 11:27
Maar niet iedereen is hetzelfde. Mijn bazin werkte fulltime met 4 kinderen, later hoorde ik pas dat ze bijvoorbeeld een aupair had die ook kookte. Dus due besteedde dingen uit zodat ze energie over hield voor werken en de kinderen.Zwaluw1984 schreef: ↑05-04-2024 10:57Er zijn vrouwen die het kunnendus dat kan ik ook denk ik altijd. Gewoon tanden op elkaar en doorgaan.
vrijdag 5 april 2024 om 11:28
Het is maar 3 dagen per week dat je zo leeft he? Geen jarenlang dag in dag uit...Zwaluw1984 schreef: ↑05-04-2024 11:18Jup, maar alleen de basis is na een paar weken niet meer leuk kan ik je zeggen. Dan wordt mijn wereld nogal klein en grijs.
Heel eerlijk, ik werk en sport iets minder dan jij maar werk onregelmatig.
Man en ik doen beide de helft in opvoeding, 3e shift en huishoudelijke taken en dan nog kom ik op drukke dagen waar we beiden werken en partner niet voor 21 uur thuis is echt ook uit op werken, kind halen, verzorgen, even spelen, bedritueel, puinruimen en naar bed.
Dat is nu eenmaal wanneer je beiden veel wil werken en in de kleine kinderen zit...
vrijdag 5 april 2024 om 11:29
Is terug gaan naar de basis op dagen dat je man weg is voor zijn werk wel een optie voor je? Dan hou je nog een aantal dagen over om wel te sporten. Dan ga je bijvoorbeeld 2 keer ipv 4 keer of je doet een workour thuis etc.Zwaluw1984 schreef: ↑05-04-2024 11:18Jup, maar alleen de basis is na een paar weken niet meer leuk kan ik je zeggen. Dan wordt mijn wereld nogal klein en grijs.
vrijdag 5 april 2024 om 11:46
Het is maar net waar je prioriteiten liggen en het gaat maar drie dagen per week. De andere dagen heb je ruimte om te sporten, lunchen, weekendjes weg ....Zwaluw1984 schreef: ↑05-04-2024 11:18Jup, maar alleen de basis is na een paar weken niet meer leuk kan ik je zeggen. Dan wordt mijn wereld nogal klein en grijs.
En hoezo klein en grijs? Je werk is niet 'klein' en toch erg leuk? En je kinderen, die zijn wel klein, maar ik mag hopen dat je die ook leuk vindt?
vrijdag 5 april 2024 om 11:55
Nee maar ik vind 3 dagen per week ‘‘s avonds alleen thuiszitten best saai. Mijn kinderen zijn mijn wereld, maar als die slapen vind ik het fijn om even weg te kunnen. Als is het maar een rondje wandelen en nog even buiten zijn. Zal iets psychisch zijn maar ik voel mij dan zo enorm opgesloten.Joyce48 schreef: ↑05-04-2024 11:46Het is maar net waar je prioriteiten liggen en het gaat maar drie dagen per week. De andere dagen heb je ruimte om te sporten, lunchen, weekendjes weg ....
En hoezo klein en grijs? Je werk is niet 'klein' en toch erg leuk? En je kinderen, die zijn wel klein, maar ik mag hopen dat je die ook leuk vindt?
vrijdag 5 april 2024 om 12:08
Ik dacht dat je vrijwel elke avond aan het werk was om aan je uren te komen?Zwaluw1984 schreef: ↑05-04-2024 11:55Nee maar ik vind 3 dagen per week ‘‘s avonds alleen thuiszitten best saai. Mijn kinderen zijn mijn wereld, maar als die slapen vind ik het fijn om even weg te kunnen. Als is het maar een rondje wandelen en nog even buiten zijn. Zal iets psychisch zijn maar ik voel mij dan zo enorm opgesloten.
Maar dan nog: zoek een oppas. Zodat je af en toe een avondje weg kan. Alleen of met man. En die eventueel ook in kan springen bij een ziek kind, een keer in de ochtend zodat je eerder naar je werk kan etc.
vrijdag 5 april 2024 om 12:13
Zo te lezen heb je (ook) last hebt van de verplichtingen die het hebben van kinderen met zich mee brengen. De routine, het niet meer spontaan de deur uit kunnen. Met een kind gaat dat nog redelijk, met twee is dat een stuk lastiger.
Dat is iets waar je mee zult leren omgaan, in ieder geval de komende jaren, tot je kinderen minder zorg nodig hebben.
Dat is iets waar je mee zult leren omgaan, in ieder geval de komende jaren, tot je kinderen minder zorg nodig hebben.
vrijdag 5 april 2024 om 12:16
Dat snap ik ook wel, ik voel me in deze periode ook wel een beetje gebonden aan huis maar ik heb er zelf eigenlijk niet zo'n moeite mee. Ik omarm deze huismus-fase volledig, haha.
Maar als je zelf wél behoefte hebt aan iets van uithuizigheid, regel dat inderdaad! Met een oppas bijvoorbeeld, of claim net als je man een dagdeel per week of 2 weken dat jij gewoon lekker op pad gaat. Hij een seizoenskaart bij de voetbal, jij bij de sauna ofzo.
Maar als je zelf wél behoefte hebt aan iets van uithuizigheid, regel dat inderdaad! Met een oppas bijvoorbeeld, of claim net als je man een dagdeel per week of 2 weken dat jij gewoon lekker op pad gaat. Hij een seizoenskaart bij de voetbal, jij bij de sauna ofzo.
vrijdag 5 april 2024 om 12:48
Het klinkt alsof je je weigert neer te leggen bij een veranderd leven van kinderen en dus een gezin hebben. Alsof je een leven had vóór je kinderen en bang bent stiekem te sterven als je dat opgeeft.
Op zich zit er wel wat herkenning in, omdat ik ook erg heb geworsteld met die switch en weinig voldoening kon halen uit het simpele thuis zijn. Het voelde idd soms benauwend. Maar ik was daarmee tevens ook mijn ergste vijand. Ik was een doemscenario aan het bevechten dat mijn leven voortaan altijd heel klein zou zijn.
Mijn beste advies daarover (mits je dat herkent) is om je hieraan toch over te geven. Je beeld van jezelf bij te stellen in deze fase van je leven. Want je gaat het (onbewust) je omgeving kwalijk nemen als je maar half accepteert dat je nu ook moeder bent. Ik weet ten minste mijn onrustige gevoelens nog toendertijd. Ik accepteerde (hell no, maar dacht dat ik het accepteerde) het gegeven dat ik tussen tijd x en y in moeder stand stond. Maar had onbewust in mijn achterhoofd dat het vanaf tijd y grote mensen Nomen tijd was. Dat ging vaak wel goed, want kinderen sliepen. Maar ik was zo flexibel als een houten deur als er dan toch 1 wakker werd, ziek werd, ontroostbare avonden had. Ik was intern constant aan het strijden met moeder zijn en me time. Het heeft (te) lang geduurd voordat ik me daaraan over kon geven en koste bakken met energie. Het was mijn eigen duivel, voor niemand zichtbaar. Aan de buitenkant was ik gewoon een prima moeder, maar emotioneel voelde ik weerstand op die momenten.
Je doet jezelf een groot kado (en daarmee ook je kindjes) als je deze fase écht kunt accepteren en idd het mooie kunt zien in klein en fijn. Het zou een goede uitdaging en oefening zijn om in die 3 dagen écht je verwachtingen aan te passen aan de realiteit.
Sporten wanneer daar écht ruimte voor is (kindjes slapen rustig, zijn niet huilerig, je hebt de energie en zin, niks houdt je tegen) ipv ruimte moeten scheppen om te sporten en huilerige kindjes passen daar eigenlijk niet bij, het ergert dan alleen maar. Misschien maakt het in effectieve sport uren amper uit, maar het mentale effect is groot. Je bent flexibeler, kunt onverwachte wendingen mentaal veel beter aan.
Op zich zit er wel wat herkenning in, omdat ik ook erg heb geworsteld met die switch en weinig voldoening kon halen uit het simpele thuis zijn. Het voelde idd soms benauwend. Maar ik was daarmee tevens ook mijn ergste vijand. Ik was een doemscenario aan het bevechten dat mijn leven voortaan altijd heel klein zou zijn.
Mijn beste advies daarover (mits je dat herkent) is om je hieraan toch over te geven. Je beeld van jezelf bij te stellen in deze fase van je leven. Want je gaat het (onbewust) je omgeving kwalijk nemen als je maar half accepteert dat je nu ook moeder bent. Ik weet ten minste mijn onrustige gevoelens nog toendertijd. Ik accepteerde (hell no, maar dacht dat ik het accepteerde) het gegeven dat ik tussen tijd x en y in moeder stand stond. Maar had onbewust in mijn achterhoofd dat het vanaf tijd y grote mensen Nomen tijd was. Dat ging vaak wel goed, want kinderen sliepen. Maar ik was zo flexibel als een houten deur als er dan toch 1 wakker werd, ziek werd, ontroostbare avonden had. Ik was intern constant aan het strijden met moeder zijn en me time. Het heeft (te) lang geduurd voordat ik me daaraan over kon geven en koste bakken met energie. Het was mijn eigen duivel, voor niemand zichtbaar. Aan de buitenkant was ik gewoon een prima moeder, maar emotioneel voelde ik weerstand op die momenten.
Je doet jezelf een groot kado (en daarmee ook je kindjes) als je deze fase écht kunt accepteren en idd het mooie kunt zien in klein en fijn. Het zou een goede uitdaging en oefening zijn om in die 3 dagen écht je verwachtingen aan te passen aan de realiteit.
Sporten wanneer daar écht ruimte voor is (kindjes slapen rustig, zijn niet huilerig, je hebt de energie en zin, niks houdt je tegen) ipv ruimte moeten scheppen om te sporten en huilerige kindjes passen daar eigenlijk niet bij, het ergert dan alleen maar. Misschien maakt het in effectieve sport uren amper uit, maar het mentale effect is groot. Je bent flexibeler, kunt onverwachte wendingen mentaal veel beter aan.
vrijdag 5 april 2024 om 12:54
Kun je eventueel na het eten gewoon nog even rondje wandelen met kinderen? 1 in buggy en 1 op fiets ernaast of beiden op (loop)fiets? Dan ben je toch al buiten geweest.
Ik denk dat het meer in het idee zit dat je niet weg kunt, dan in het daadwerkelijk zijn.
Het is niet realistisch als je er alleen voor staat 3 dagen dat je iedere avond naar buiten kunt als ze slapen.
Ik denk dat het meer in het idee zit dat je niet weg kunt, dan in het daadwerkelijk zijn.
Het is niet realistisch als je er alleen voor staat 3 dagen dat je iedere avond naar buiten kunt als ze slapen.
vrijdag 5 april 2024 om 13:42
Of in de avonden wat in de tuin/Garage werken als je die hebt? Ik herken ook wel het benauwende soms van het vele thuis zijn, maar dit helpt mij enorm. Letterlijk iets fysieke doen of in de garage een meubel schuren/verven opknappen. Ni het lichter in de avonden blijft vind ik het altijd heerlijk om dan in de tuin te rommelen of juist te netflixen in bad..
vrijdag 5 april 2024 om 14:00
vrijdag 5 april 2024 om 14:28
Ik ben alleenstaande moeder met 1 kind, ben de meeste avonden thuis met kind, en god wat is dat soms rete-saai inderdaad.
En dan denk ik aan mijn moeder, ook alleen met 3 kinderen begin jaren tachtig.
Geen internet op de pc, laat staan op een mobiele telefoon, 3 tv-netten waar je voor moest op staan om te switchen en iemand bellen na 20.30 werd als onbeleefd beschouwd (voor haar in ieder geval, nooit achter gekomen of de rest van de wereld dat ook vond).
en dan voel ik me al blijer, met mn mobiel, switch, streaming diensten enzo
En dan denk ik aan mijn moeder, ook alleen met 3 kinderen begin jaren tachtig.
Geen internet op de pc, laat staan op een mobiele telefoon, 3 tv-netten waar je voor moest op staan om te switchen en iemand bellen na 20.30 werd als onbeleefd beschouwd (voor haar in ieder geval, nooit achter gekomen of de rest van de wereld dat ook vond).
en dan voel ik me al blijer, met mn mobiel, switch, streaming diensten enzo
vrijdag 5 april 2024 om 14:48
-Rosings- schreef: ↑05-04-2024 14:28Ik ben alleenstaande moeder met 1 kind, ben de meeste avonden thuis met kind, en god wat is dat soms rete-saai inderdaad.
En dan denk ik aan mijn moeder, ook alleen met 3 kinderen begin jaren tachtig.
Geen internet op de pc, laat staan op een mobiele telefoon, 3 tv-netten waar je voor moest op staan om te switchen en iemand bellen na 20.30 werd als onbeleefd beschouwd (voor haar in ieder geval, nooit achter gekomen of de rest van de wereld dat ook vond).
en dan voel ik me al blijer, met mn mobiel, switch, streaming diensten enzo
Ik was alleenstaande moeder van 2. Al die jaren kwamen vriendinnen (al dan niet met een fles wijn onder de arm) bij mij om bij te kletsen.
Ik heb me eigenlijk nooit geïsoleerd of verveeld gevoeld, ook niet als ik alleen was.
vrijdag 5 april 2024 om 15:03
Zeker, maar ik ervaar een behoorlijke drempel om zoiets te vragen: andersom doen andere buren dat ook niet.debuurvrouw schreef: ↑05-04-2024 14:44Geen fijne buren toevallig TO?
Ik zet wel eens de babyfoon bij de buurt voor een blokje om.
Voor wat betreft vriendinnen: toen iedereen ging samenwonen/kinderen zijn er veel ergens anders beland omdat de stad en dorpen hier onbetaalbaar zijn voor de meesten. Soms bel ik wel eens een buurvrouw, maar dat is niet structureel.
vrijdag 5 april 2024 om 17:16
Dat zou voor mij niet werken, kind slaapt pas rond 20.30 op een goede dag, ik wil rond 22 uur naar bed op een werk/schooldag, en er woont niemand om de hoek. Wel een fijne oplossing.
Maar ook, soms wil ik savonds helemaal weg, maar dat het niet kan zonder dat ik eerder een oppas heb geregeld kan beklemmend voelen.
vrijdag 5 april 2024 om 18:33
Ik begin me af te vragen of je voor jezelf je probleem helder hebt.
Je voelt je overspannen, het is allemaal teveel omdat je man 3 dagen per week weg is en de oppas is weggevallen. Het enige wat je zou willen is slapen en niks.
Je wilt niet van s'morgens vroeg tot s'avonds laat bezig zijn, want dat houd niemand vol, en jij moet werken/sporten etc. voor de kinderen uit bed komen of als ze op bed liggen.
Vervolgens zijn er pagina's lang suggesties gedaan om dit te realiseren.
En nu is het probleem dat als je 3 avonden een stap terug doet en je enkel focust op de basis, je je leven saai en grijs vindt? Met de rust waarin je in de OP om vraagt, lijken die saaie en grijze avonden toch echt een uitkomst zodat je even niks hebt. Wil je nu rust of niet?
Ik vraag me af of je niet een probleem hebt met stilzitten/geconfronteerd worden met rust etc. en dan jezelf misschien enorm tegenkomt (of iets in die richting) want het klinkt niet gezond. Goed dat je in elk geval op de wachtlijst staat voor hulp!
De vergelijking met alleenstaande moeders die het ook kunnen vind ik niet opgaan. En dat jij het jezelf op zou leggen omdat zij het wel kunnen.
Besef je dat je uit een hele luxe situatie komt, waarin je keuzes kunt maken en er genoeg ruimte is voor jou om of juist die rust te creëren of d.m.v keuzes meer tijd voor jezelf.
Helaas is het voor veel alleenstaande moeders nog steeds geen keuze om het te kunnen en het alleen te doen. Ze geven er een draai aan en proberen er het beste van te maken.
Je voelt je overspannen, het is allemaal teveel omdat je man 3 dagen per week weg is en de oppas is weggevallen. Het enige wat je zou willen is slapen en niks.
Je wilt niet van s'morgens vroeg tot s'avonds laat bezig zijn, want dat houd niemand vol, en jij moet werken/sporten etc. voor de kinderen uit bed komen of als ze op bed liggen.
Vervolgens zijn er pagina's lang suggesties gedaan om dit te realiseren.
En nu is het probleem dat als je 3 avonden een stap terug doet en je enkel focust op de basis, je je leven saai en grijs vindt? Met de rust waarin je in de OP om vraagt, lijken die saaie en grijze avonden toch echt een uitkomst zodat je even niks hebt. Wil je nu rust of niet?
Ik vraag me af of je niet een probleem hebt met stilzitten/geconfronteerd worden met rust etc. en dan jezelf misschien enorm tegenkomt (of iets in die richting) want het klinkt niet gezond. Goed dat je in elk geval op de wachtlijst staat voor hulp!
De vergelijking met alleenstaande moeders die het ook kunnen vind ik niet opgaan. En dat jij het jezelf op zou leggen omdat zij het wel kunnen.
Besef je dat je uit een hele luxe situatie komt, waarin je keuzes kunt maken en er genoeg ruimte is voor jou om of juist die rust te creëren of d.m.v keuzes meer tijd voor jezelf.
Helaas is het voor veel alleenstaande moeders nog steeds geen keuze om het te kunnen en het alleen te doen. Ze geven er een draai aan en proberen er het beste van te maken.
vrijdag 5 april 2024 om 18:40
Dit.debuurvrouw schreef: ↑05-04-2024 11:28Het is maar 3 dagen per week dat je zo leeft he? Geen jarenlang dag in dag uit...
Heel eerlijk, ik werk en sport iets minder dan jij maar werk onregelmatig.
Man en ik doen beide de helft in opvoeding, 3e shift en huishoudelijke taken en dan nog kom ik op drukke dagen waar we beiden werken en partner niet voor 21 uur thuis is echt ook uit op werken, kind halen, verzorgen, even spelen, bedritueel, puinruimen en naar bed.
Dat is nu eenmaal wanneer je beiden veel wil werken en in de kleine kinderen zit...
En met kleine kinderen noemen ze het ook wel de 'tropenjaren'.
Ja het is weleens saai (vooral in de wintertijd), maar dat is dan gewoon even zo. Die basis: gezin, huis/ financiën op orde, eten, drinken, slapen - is nu eenmaal het belangrijkste.
Only dead fish go with the flow
vrijdag 5 april 2024 om 18:44
renate-2009 schreef: ↑05-04-2024 18:33Ik begin me af te vragen of je voor jezelf je probleem helder hebt.
Je voelt je overspannen, het is allemaal teveel omdat je man 3 dagen per week weg is en de oppas is weggevallen. Het enige wat je zou willen is slapen en niks.
Je wilt niet van s'morgens vroeg tot s'avonds laat bezig zijn, want dat houd niemand vol, en jij moet werken/sporten etc. voor de kinderen uit bed komen of als ze op bed liggen.
Vervolgens zijn er pagina's lang suggesties gedaan om dit te realiseren.
En nu is het probleem dat als je 3 avonden een stap terug doet en je enkel focust op de basis, je je leven saai en grijs vindt? Met de rust waarin je in de OP om vraagt, lijken die saaie en grijze avonden toch echt een uitkomst zodat je even niks hebt. Wil je nu rust of niet?
Ik vraag me af of je niet een probleem hebt met stilzitten/geconfronteerd worden met rust etc. en dan jezelf misschien enorm tegenkomt (of iets in die richting) want het klinkt niet gezond. Goed dat je in elk geval op de wachtlijst staat voor hulp!
De vergelijking met alleenstaande moeders die het ook kunnen vind ik niet opgaan. En dat jij het jezelf op zou leggen omdat zij het wel kunnen.
Besef je dat je uit een hele luxe situatie komt, waarin je keuzes kunt maken en er genoeg ruimte is voor jou om of juist die rust te creëren of d.m.v keuzes meer tijd voor jezelf.
Helaas is het voor veel alleenstaande moeders nog steeds geen keuze om het te kunnen en het alleen te doen. Ze geven er een draai aan en proberen er het beste van te maken.
Eens met het hele stuk. Over het dikgedrukte: dat is wel mijn indruk ja, gezien TO beide zwangerschapsverloven niet vol te houden vond zonder werk en studie.
vrijdag 5 april 2024 om 20:01
Nee 6 maanden alleen met een baby kroelen is zeker niet mijn ding
. En ik wil de rust om dingen op mijn gemak te doen. Het verschil met mijn man is: zijn vrije tijd is aan 1 gesloten. En als hij 3 dagen weg is, wil hij op zondagavond gezellig doen en als hij terug os de avond er na niks. Tussendoor loopt de 3e shift wel door, dat kun je niet uitbesteden.
vrijdag 5 april 2024 om 20:19
Nog los van al het geregel met oppassen of iets met man moet onderhandelen omdat man standaard 3 dagen weg is en ik 1x minimaal per maand een werkbezoek heb, een speech moet houden op een borrel vanwege pensionering, etentje vanwege vertrek collega, 24 uur sessie van werk etc heb.
Ik ben mentaal moe, niet fysiek.
En dan komt natuurlijk de juf van de basisschool nog een week vantevoren, kun je op dag x om 3 uur voor ouderpraatje. Dat moet dan op de dag dat man thuis werkt, weer geen volledige werkdag. En dan 2 weken later moet dochtertje naar de huisarts of CB.
Ik ben mentaal moe, niet fysiek.
En dan komt natuurlijk de juf van de basisschool nog een week vantevoren, kun je op dag x om 3 uur voor ouderpraatje. Dat moet dan op de dag dat man thuis werkt, weer geen volledige werkdag. En dan 2 weken later moet dochtertje naar de huisarts of CB.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
