Psyche
alle pijlers
Tegen overspannen aan
maandag 1 april 2024 om 07:17
Sinds een week of 2 heb ik het gevoel weer: eigenlijk wil een paar dagen alleen maar slapen/in bed liggen en verder niks. Afgelopen jaar is dat al een paar keer geweest. Het is ook een jaar geweest met constant iets: zelf eerst nieuwe baan, daarna meteen sudden deafness gehad, man 3 maanden ziek waardoor hij de hele dag op bed lag en toen meteen daarma ik een operatie. Alles leek voorbij maar nu kwakkelt mijn vader (70) met zijn gezondheid waardoor opa/oma eigenlijk niet goed kunnen oppassen (1x in de week) en moet ik daar soms meer naar het ziekenhuis.
Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.
Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?
Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.
Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?
zaterdag 6 april 2024 om 10:04
Los van dat je man veel meer zou kunnen en moeten doen: dit is ook allemaal gewoon inherent aan het leven met kinderen he? Dan wordt het nou eenmaal een tijdje een stuk saaier. Daar denk je toch over na van tevoren? En wil je dat allemaal niet, dan is er niemand die je verplicht om kinderen te krijgen.
zaterdag 6 april 2024 om 10:50
Ik had gedacht voordat er kinderen kwamen dat er geen genderspecifieke verwachtingen meer zouden zijn anno 2024. Dat zal in bepaalde omgevingen ook wel een stuk minder zijn dan in de mijne.
Trouwens even een samenvatting van de suggesties:
Dag extra kdv/bso, is geregeld over paar weken
Oppas, wordt hard aangewerkt maar dat kost ook een paar weken met proefdraaien voordat ik een oppas echt de kinderen in bed durf te laten werken
Andere baan, ik ben er achter waarom ik dat geen optie vind: teveel scheidingen gezien in mijn jeugd. Deze baan is mijn garantie dat ik een fijne plek voor mijn kan krijgen in mijn eentje. Nog los van dat ik mijn werk erg leuk vind.
Minder sporten: check 1x minder kan, maar ik wil nooit meer zo’n lichamelijk wrak zijn als na mijn 2e zwangerschap. Daarnaast werd sporten beter dan ADHD medicatie en die troep heb ik liever niet in mijn lijf. Daarnaast voelt het huidige sporten al als enorme consessie, ik mis mijn teamsport enorm.
Meer hulp: huidige schoonmaakster kan/wil niet meer uren dus we zoeken een andere.
Man een schop onder zijn kont (hele grote): zo’n beetje ieder weekend.
Psycholoog: sta ingeschreven, maar kan niet overal terecht vanwege combinatie ADHD etc.
Vandaag tijdens mijn fietsronde besefte ik het mij weer: als vader was alles prima geweest
. Qua dat heb ik gewoon “pech” dat ik als vrouw ben geboren. Verhouding was 90%/10%
Trouwens even een samenvatting van de suggesties:
Dag extra kdv/bso, is geregeld over paar weken
Oppas, wordt hard aangewerkt maar dat kost ook een paar weken met proefdraaien voordat ik een oppas echt de kinderen in bed durf te laten werken
Andere baan, ik ben er achter waarom ik dat geen optie vind: teveel scheidingen gezien in mijn jeugd. Deze baan is mijn garantie dat ik een fijne plek voor mijn kan krijgen in mijn eentje. Nog los van dat ik mijn werk erg leuk vind.
Minder sporten: check 1x minder kan, maar ik wil nooit meer zo’n lichamelijk wrak zijn als na mijn 2e zwangerschap. Daarnaast werd sporten beter dan ADHD medicatie en die troep heb ik liever niet in mijn lijf. Daarnaast voelt het huidige sporten al als enorme consessie, ik mis mijn teamsport enorm.
Meer hulp: huidige schoonmaakster kan/wil niet meer uren dus we zoeken een andere.
Man een schop onder zijn kont (hele grote): zo’n beetje ieder weekend.
Psycholoog: sta ingeschreven, maar kan niet overal terecht vanwege combinatie ADHD etc.
Vandaag tijdens mijn fietsronde besefte ik het mij weer: als vader was alles prima geweest
. Qua dat heb ik gewoon “pech” dat ik als vrouw ben geboren. Verhouding was 90%/10%
zaterdag 6 april 2024 om 10:52
Ik had gedacht dat ik anno 2024 alles 50/50 zou doen en grotendeels het leven van een vader zou kunnen leiden. Door de instelling van man is dat helaas niet mogelijk. Daarnaast dachten wij door Corona wellicht te licht over een 2e kind.Waya schreef: ↑06-04-2024 08:23Ja precies, als je allebei wilt kunnen leven als een stel zonder kinderen, waarom heb je ze dan?
Toen onze kinderen klein waren heb ik nauwelijks gesport, sociale contacten stonden op een lager pitje. In het weekend zat ik te ministecken met ze en ging naar de kinderboerderij. Op werken heb ik niet bezuinigd, ik heb altijd minimaal 32 uur gewerkt, maar stel dat sporten/kroeglopen een essentiële bezigheid van mij was geweest, dan was ik minder gaan werken om dat te kunnen blijven doen. Wat iemand anders ook al schreef, het moet uit de lengte of uit de breedte komen. En van tevoren bedenk je natuurlijk ook of alles financieel haalbaar is.
Wat dacht jij, TO? Hoe had jij je jullie leven met kinderen voorgesteld?
zaterdag 6 april 2024 om 10:52
Ik had gedacht dat ik anno 2024 alles 50/50 zou doen en grotendeels het leven van een vader zou kunnen leiden. Door de instelling van man is dat helaas niet mogelijk. Daarnaast dachten wij door Corona wellicht te licht over een 2e kind.Waya schreef: ↑06-04-2024 08:23Ja precies, als je allebei wilt kunnen leven als een stel zonder kinderen, waarom heb je ze dan?
Toen onze kinderen klein waren heb ik nauwelijks gesport, sociale contacten stonden op een lager pitje. In het weekend zat ik te ministecken met ze en ging naar de kinderboerderij. Op werken heb ik niet bezuinigd, ik heb altijd minimaal 32 uur gewerkt, maar stel dat sporten/kroeglopen een essentiële bezigheid van mij was geweest, dan was ik minder gaan werken om dat te kunnen blijven doen. Wat iemand anders ook al schreef, het moet uit de lengte of uit de breedte komen. En van tevoren bedenk je natuurlijk ook of alles financieel haalbaar is.
Wat dacht jij, TO? Hoe had jij je jullie leven met kinderen voorgesteld?
zaterdag 6 april 2024 om 11:19
Ik vind dat je nu wel een beetje treurig bezig bent. "dat er geen genderspecifieke verwachtingen meer zouden zijn", ik lees alleen dingen die direct het gevolg zijn van jullie keuzes. Hoe zit het met jouw eigen visie op gender? Je legt blijkbaar ieder weekend je man het vuur aan de schenen, maar krijgt niks gedaan. Vind ik altijd wat vreemd. Net als dat wanneer ik 's avonds een biertje ga drinken met een vriendin waarmee ik vervolgens nauwelijks een gesprek kan voeren omdat ze de helft van de tijd op haar telefoon zit te kijken of het thuis, waar haar man (kennelijk onder protest) op de kinderen 'past', wel goed gaat. Ik vind dat dergelijk gedrag de situatie in stand houdt en evengoed debet is aan een ouderwetse visie op rolverdeling. Ook al werkt zij (bijna) fulltime.
Ik begrijp ook niet wat je verstaat onder "het leven van een vader"? Dat is toch, wederom, een ouderwetse denkwijze en heel wat anders dan 50/50?
ADHD komt nu ook ineens uit de hoge hoed en je vindt blijkbaar dat jij dat zelf kunt en moet oplossen. Je weet dat o.a. depressie een risicofactor is bij ADHD?
Ik begrijp ook niet wat je verstaat onder "het leven van een vader"? Dat is toch, wederom, een ouderwetse denkwijze en heel wat anders dan 50/50?
ADHD komt nu ook ineens uit de hoge hoed en je vindt blijkbaar dat jij dat zelf kunt en moet oplossen. Je weet dat o.a. depressie een risicofactor is bij ADHD?
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 6 april 2024 om 11:35
Om mijn man van baan te laten veranderen zijn veel gesprekken nodig ja. Als ik eerlijk ben: als man kon halen of brengen die 3 dagen was mijn leven echt een stuk relaxter.
Ik weet al 20 jaar dat ik ADHD heb en kon daar prima mee omgaan. Daar heb ik mijn studietijd begeleiding voor gehad. Soms is het ook prima dat je er mee kunt leven hè?
Ik weet al 20 jaar dat ik ADHD heb en kon daar prima mee omgaan. Daar heb ik mijn studietijd begeleiding voor gehad. Soms is het ook prima dat je er mee kunt leven hè?
zaterdag 6 april 2024 om 11:36
Jawel maar man had toen “geluk” opa’s en oma’s wilden oppassen waardoor we maar 3 dagen opvang nodig hadden. Dat valt nu weg, soms feitelijk zou kan terug naar 4 dagen moeten. Maar ja net dat ene project binnen gehaald wat zijn (laatste) kans is om vennoot te worden. Dan gaat ego en omgeving spelen.
zaterdag 6 april 2024 om 11:50
Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 11:36Jawel maar man had toen “geluk” opa’s en oma’s wilden oppassen waardoor we maar 3 dagen opvang nodig hadden. Dat valt nu weg, soms feitelijk zou kan terug naar 4 dagen moeten. Maar ja net dat ene project binnen gehaald wat zijn (laatste) kans is om vennoot te worden. Dan gaat ego en omgeving spelen.
Jij had toch net zo goed geluk dat ze wilden oppassen?
Het lijkt inderdaad alsof jullie beiden niet de verantwoordelijkheid voor de zorg voor de kinderen willen pakken en er ook nauwelijks overleg is.
zaterdag 6 april 2024 om 12:03
Ego en omgeving?
Of ambitie, net zoals jij die hebt?
Jij verwijt hem de dingen die je voor jezelf ook heel graag wil.
Maar wat jullie beiden willen gaat niet samen met 2 kleine kinderen.
En ja het klopt dat er mensen zijn met een partner thuis die alles fixt waardoor er veel ruimte is voor carriere, hobby, sport en vrienden.
Maar jullie willen beide dezelfde rol in het gezin en dat wringt.
Jullie zullen echt om de tafel moeten om deze jaren met jonge kinderen door te komen.
Dit los je niet alleen op door extra hulp in te kopen want het probleem zit veel dieper.
Of ambitie, net zoals jij die hebt?
Jij verwijt hem de dingen die je voor jezelf ook heel graag wil.
Maar wat jullie beiden willen gaat niet samen met 2 kleine kinderen.
En ja het klopt dat er mensen zijn met een partner thuis die alles fixt waardoor er veel ruimte is voor carriere, hobby, sport en vrienden.
Maar jullie willen beide dezelfde rol in het gezin en dat wringt.
Jullie zullen echt om de tafel moeten om deze jaren met jonge kinderen door te komen.
Dit los je niet alleen op door extra hulp in te kopen want het probleem zit veel dieper.
zaterdag 6 april 2024 om 12:06
Maar jij maakt toch dezelfde keuzes? Hij gaat nu voor dit project/wil vennoot worden terwijl jij een paar jaar geleden carrière maakte.Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 11:36Jawel maar man had toen “geluk” opa’s en oma’s wilden oppassen waardoor we maar 3 dagen opvang nodig hadden. Dat valt nu weg, soms feitelijk zou kan terug naar 4 dagen moeten. Maar ja net dat ene project binnen gehaald wat zijn (laatste) kans is om vennoot te worden. Dan gaat ego en omgeving spelen.
Je werkt fulltime maar wil wel een parttime dag. Dus moet je in de avonduren werken, zit er nul speling in je planning en is elke onverwachte afspraak/gebeurtenis teveel. Hij wil tijd voor zijn sociaal leven in het weekend, maar ook jij sport 4x per week, gaat zeer regelmatig een weekend alleen weg etc. Kortom, jullie beiden zijn erg druk met van alles.
Edit, wat debuurvrouw zegt dus.
zaterdag 6 april 2024 om 12:16
Ik zeg nergens dat dat niet zo is. Maar misschien is dat op enig moment (tijdelijk) niet meer zo. Ik neem aan dat je het niet voor niks noemt, als je er prima mee kunt leven is het toch niet relevant voor de therapie? Er zijn trouwens allerlei vormen van therapie waar je naar zou kunnen kijken, staar je je nu niet blind op een psycholoog/psychotherapeut? Haptotherapie, schematherapie, vaktherapie, etc.Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 11:35Om mijn man van baan te laten veranderen zijn veel gesprekken nodig ja. Als ik eerlijk ben: als man kon halen of brengen die 3 dagen was mijn leven echt een stuk relaxter.
Ik weet al 20 jaar dat ik ADHD heb en kon daar prima mee omgaan. Daar heb ik mijn studietijd begeleiding voor gehad. Soms is het ook prima dat je er mee kunt leven hè?
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 6 april 2024 om 12:32
...én gedaan hebt, laten we dat even niet vergeten! En die rol lijken ze beiden vooral búiten het gezin te willen.debuurvrouw schreef: ↑06-04-2024 12:03Ego en omgeving?
Of ambitie, net zoals jij die hebt?
Jij verwijt hem de dingen die je voor jezelf ook heel graag wil.
Maar wat jullie beiden willen gaat niet samen met 2 kleine kinderen.
En ja het klopt dat er mensen zijn met een partner thuis die alles fixt waardoor er veel ruimte is voor carriere, hobby, sport en vrienden.
Maar jullie willen beide dezelfde rol in het gezin en dat wringt.
Jullie zullen echt om de tafel moeten om deze jaren met jonge kinderen door te komen.
Dit los je niet alleen op door extra hulp in te kopen want het probleem zit veel dieper.
Ik zou het niet trekken om binnen mijn leven kinderen op te voeden. Daarom heb ik ze dus ook niet.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 6 april 2024 om 12:39
Als dat in 4 dagen moet wel he...canis-felis schreef: ↑06-04-2024 12:36Trouwens, als fulltime bij jou 36 uur is (tel je zegeningen) zou dat hele halen en brengen toch nauwelijks een probleem moeten vormen?
zaterdag 6 april 2024 om 12:40
Klopt, maar ze kan wel onderhand eens wat doen aan die houding dat alles haar overkomt. Adviezen van anderen over de tropenjaren serieus nemen. Haar zegeningen tellen. Of onderkennen dat er bij haarzélf wat mis is momenteel waardoor ze zo tegen alles aanloopt. Ze zal zichzelf links- of rechtsom bij de kladden moeten pakken.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 6 april 2024 om 12:40
Als ze dat in 4 dagen wil.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 6 april 2024 om 12:52
Mijn man is zeer gender bewust opgevoed.canis-felis schreef: ↑06-04-2024 11:19Ik vind dat je nu wel een beetje treurig bezig bent. "dat er geen genderspecifieke verwachtingen meer zouden zijn", ik lees alleen dingen die direct het gevolg zijn van jullie keuzes. Hoe zit het met jouw eigen visie op gender? Je legt blijkbaar ieder weekend je man het vuur aan de schenen, maar krijgt niks gedaan. Vind ik altijd wat vreemd. Net als dat wanneer ik 's avonds een biertje ga drinken met een vriendin waarmee ik vervolgens nauwelijks een gesprek kan voeren omdat ze de helft van de tijd op haar telefoon zit te kijken of het thuis, waar haar man (kennelijk onder protest) op de kinderen 'past', wel goed gaat. Ik vind dat dergelijk gedrag de situatie in stand houdt en evengoed debet is aan een ouderwetse visie op rolverdeling. Ook al werkt zij (bijna) fulltime.
Ik begrijp ook niet wat je verstaat onder "het leven van een vader"? Dat is toch, wederom, een ouderwetse denkwijze en heel wat anders dan 50/50?
ADHD komt nu ook ineens uit de hoge hoed en je vindt blijkbaar dat jij dat zelf kunt en moet oplossen. Je weet dat o.a. depressie een risicofactor is bij ADHD?
Maar ik ben een beetje eh niet opgevoed en woonde voordat ik hem leerde kennen al 10 jaar alleen. En heb een wat bijzondere jeugd gehad waardoor ik niet echt een idee heb hoe dingen horen.
Dus avondje uit ben ik zo afgeleid dat tje wel kan bellen maar ik zie die hele telefoon niet.
Dingen als ramen lappen enzo zie ik gewoon letterlijk niet.
Man had al snel door: als ik bij deze vrouw blijf moet ik zelf aan de bak.
Daarnaast vind ik het toch bijzonder dat mannen wb hun kinderen zichzelf zo buitensluiten.
Ik weet nog dat man het heel erg leuk vond de oudste uit bed te halen want zo'n blije baby die zo naar je kijkt is toch super, luiers verwisselen idem 'hele dag gewerkt en geen kind gezien, laat mij maar'.
Dat leven van een vader moet je samen vormgeven. Ik ga er gewoon vanuit dat hij zijn dingen zelfstandig doet als ik er niet bij ben.
Een ontploft huis als ik terugkom wat ik 'moet opruimen' komt niet voor, is hier: ik zie de rommel niet eens, en man houdt niet van rommel dus die ruimt het een dag erna of in het weekend ofzo op.
Het blijft gewoon liggen dus. Ik ben de werkster hier niet. Wordt ook chagrijnig van schoonmaken enzo.
zaterdag 6 april 2024 om 12:59
TO, ik denk dat je 2 dingen moet gaan scheiden die beide waar zijn:
1. Er zijn in Nederland nog steeds onbewust andere gendernormen voor mannen dan voor vrouwen. Zoals: gemiddeld blijven mannen (bijna) fulltime werken na de geboorte van een kind; gemiddeld gaan vrouwen parttime werken met een kind. Als je iets anders wil dan de norm, dan moet je daar soms wat harder voor werken dan wanneer je de norm volgt. Mag je best wat van vinden. Genoeg interessante boeken ook hierover (“Al die liefde & woede” van Ianthe Mosselman; “Kapitalisme is seksisme” van Doortje Smithuijsen zijn mijn tips).
2. De situatie is nu eenmaal zoals die is: jij wil fulltime werken en een rijk sociaal leven en je man wil dat ook. Dat is jullie situatie dus dat is waar je wat mee moet. Ofwel een betere taakverdeling binnen het gezin, ofwel meer hulp inkopen. Of 1 van die andere tips die in dit topic gegeven zijn.
Ja, punt 1 kan frustrerend zijn. Blijf activistisch en blijf je uitspreken. Maar punt 2 is het enige waar jij op korte termijn echt wat aan kan doen. Je zou graag een traditionele vaderrol willen. Dat kan, maar jouw partner wil geen traditionele moederrol. Dat is je startpunt. Blijven hangen in “als ik een traditionele vader was…” gaat je niks opleveren.
1. Er zijn in Nederland nog steeds onbewust andere gendernormen voor mannen dan voor vrouwen. Zoals: gemiddeld blijven mannen (bijna) fulltime werken na de geboorte van een kind; gemiddeld gaan vrouwen parttime werken met een kind. Als je iets anders wil dan de norm, dan moet je daar soms wat harder voor werken dan wanneer je de norm volgt. Mag je best wat van vinden. Genoeg interessante boeken ook hierover (“Al die liefde & woede” van Ianthe Mosselman; “Kapitalisme is seksisme” van Doortje Smithuijsen zijn mijn tips).
2. De situatie is nu eenmaal zoals die is: jij wil fulltime werken en een rijk sociaal leven en je man wil dat ook. Dat is jullie situatie dus dat is waar je wat mee moet. Ofwel een betere taakverdeling binnen het gezin, ofwel meer hulp inkopen. Of 1 van die andere tips die in dit topic gegeven zijn.
Ja, punt 1 kan frustrerend zijn. Blijf activistisch en blijf je uitspreken. Maar punt 2 is het enige waar jij op korte termijn echt wat aan kan doen. Je zou graag een traditionele vaderrol willen. Dat kan, maar jouw partner wil geen traditionele moederrol. Dat is je startpunt. Blijven hangen in “als ik een traditionele vader was…” gaat je niks opleveren.
vlag wijzigde dit bericht op 06-04-2024 13:03
Reden: Stukje toegevoegd over traditionele rollen
Reden: Stukje toegevoegd over traditionele rollen
9.08% gewijzigd
zaterdag 6 april 2024 om 12:59
Jij hebt deze gekozen als partner, niet wij. Eerlijk gezegd ik denk dat de combinatie ADHD, perfectionisme en doorgeslagen feminisme op termijn je gaat opbreken, daarom is het goed dat je er wat mee doet. Kinderen, familie en een partner gaan zich namelijk niet schikken naar jouw overtuigingen. Soms moet je met de realiteit om gaan.Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 10:50
Vandaag tijdens mijn fietsronde besefte ik het mij weer: als vader was alles prima geweest
zaterdag 6 april 2024 om 13:12
Ik zou ook een betere 'vader' zijn geweest dan moeder. Maar iemand in het gezin moet wel die rol pakken als 1 de veel werken en weg zijn rol pakt. Of je moet het anders inrichten met oppas/au pair. Maar twee "vaders" zonder dat netwerk kan gewoonweg niet.Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 10:50
Vandaag tijdens mijn fietsronde besefte ik het mij weer: als vader was alles prima geweest
Hebben jullie daar nooit van te voren over gesproken? Dat jullie allebei niet minder willen werken en net zoveel uithuizig willen zijn? Eigenlijk is mijn conclusie dan dat als allebei niet willen aanpassen, dat kinderen dan simpelweg geen optie zijn.
Maar goed, dit wetende en beseffende, jullie hebben ze nu eenmaal en je zult linksom of rechtsom samen met je man die shift moeten gaan verleggen naar jullie kinderen. Allebei. Dan ga je maar samen in therapie, maar nu willen jullie beiden iets niet wat wel nodig is, gezien jullie kindjes er al zijn. En ik neem aan dat jullie je kinderen willen meegeven dat ze gewenst en geliefd zijn. Dat ga je niet bereiken door beiden halstarrig vast te houden aan het principe dat je beiden de uithuizige rol niet wil opgeven.
zaterdag 6 april 2024 om 13:41
Het gaat toch niet om in welk jaar we leven of om de omgeving waar je leeft, het gaat om jou en je partner. Wat een slap gedoe.Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 10:50Ik had gedacht voordat er kinderen kwamen dat er geen genderspecifieke verwachtingen meer zouden zijn anno 2024. Dat zal in bepaalde omgevingen ook wel een stuk minder zijn dan in de mijne.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
