Tegen overspannen aan

Zwaluw1984 maandag 1 april 2024 om 07:17

Sinds een week of 2 heb ik het gevoel weer: eigenlijk wil een paar dagen alleen maar slapen/in bed liggen en verder niks. Afgelopen jaar is dat al een paar keer geweest. Het is ook een jaar geweest met constant iets: zelf eerst nieuwe baan, daarna meteen sudden deafness gehad, man 3 maanden ziek waardoor hij de hele dag op bed lag en toen meteen daarma ik een operatie. Alles leek voorbij maar nu kwakkelt mijn vader (70) met zijn gezondheid waardoor opa/oma eigenlijk niet goed kunnen oppassen (1x in de week) en moet ik daar soms meer naar het ziekenhuis.

Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.

Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?

Vlag vrijdag 5 april 2024 om 20:26

Allemaal leuk dat man dat wil, maar wat wil jij??

Ik herken hoe druk je het hebt, echt, hier ook 2x fulltime werkende ouders en 2 kinderen onder de 4 en het is hectisch. Maar investeer nou in een goed oppasnetwerk! Ik heb een appgroep met 3 oppasmeiden waardoor er bijna altijd wel eentje kan. Ze leren kennen en hen vertrouwd laten worden met je kinderen is even een hobbel die je moet nemen maar daarna heb je er echt zoveel plezier van. Het geregel is dan ook minimaal, gewoon “hey kan iemand van jullie zaterdag van 6 tot 10 oppassen”, klaar is kees…

Anoniem_663513873c666 vrijdag 5 april 2024 om 20:29

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 20:19
Nog los van al het geregel met oppassen of iets met man moet onderhandelen omdat man standaard 3 dagen weg is en ik 1x minimaal per maand een werkbezoek heb, een speech moet houden op een borrel vanwege pensionering, etentje vanwege vertrek collega, 24 uur sessie van werk etc heb.

Ik ben mentaal moe, niet fysiek.

En dan komt natuurlijk de juf van de basisschool nog een week vantevoren, kun je op dag x om 3 uur voor ouderpraatje. Dat moet dan op de dag dat man thuis werkt, weer geen volledige werkdag. En dan 2 weken later moet dochtertje naar de huisarts of CB.

Ja ik zou ook heel mentaal moe worden als je continue zo tegen al je (zelfgekozen!!) verplichtingen aankijkt, en er geen beweging te krijgen is in alle mogelijke oplossingen omdat de oplossingen niet zijn wat jij voor ogen hebt. Namelijk accepteren dat je 2 kinderen rond hebt lopen en in de tropenjaren van het leven zit.

Ik denk dat de enige optie dan nog een internaat voor de kinderen is 5 dagen en nachten per week, kun je alles doen wat je moet doen en doen zij het ouderpraatje met school wat voor jou zo'n enorme opgave is, of met je kind naar de huisarts.
Als het dan allemaal zo ontzettend vreselijk is..

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 20:30

Ik heb een redelijk oppasnetwerk maar geen meiden die de kinderen uit de opvang kunnen halen en in bed kunnen leggen helaas. Die vind ik lastig te vinden en ook best een grote stap.

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 20:33

renate-2009 schreef: ↑
05-04-2024 20:29
Ja ik zou ook heel mentaal moe worden als je continue zo tegen al je (zelfgekozen!!) verplichtingen aankijkt, en er geen beweging te krijgen is in alle mogelijke oplossingen omdat de oplossingen niet zijn wat jij voor ogen hebt. Namelijk accepteren dat je 2 kinderen rond hebt lopen en in de tropenjaren van het leven zit.

Ik denk dat de enige optie dan nog een internaat voor de kinderen is 5 dagen en nachten per week, kun je alles doen wat je moet doen en doen zij het ouderpraatje met school wat voor jou zo'n enorme opgave is, of met je kind naar de huisarts.
Als het dan allemaal zo ontzettend vreselijk is..

Het zou geen opgave als het alleen dat is, maar het komt bovenop 3 dagen in je eentje hè? Die dagen kan haal ik nauwelijks 8 uur op kantoor omdat ik moet halen en brengen. Dan komt dag 4: weer kan ik niet een normale werkdag maken het is gewoon en en.

Conclusie in dit geval: man doet dat gesprek en ik een keer niet. Juf keek wat raar maar goed.

Pekka123 vrijdag 5 april 2024 om 20:35

Ze wist niet dat het kind 2 ouders heeft?

Vlag vrijdag 5 april 2024 om 20:35

Dat is toch prima? Man en ik gaan ook niet altijd samen naar ouderavonden, heeft nog nooit een juf raar van opgekeken.

Heb je ook nog een fixe reistijd naar kantoor?

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 20:37

Jawel maar er komen niet vaak mannen alleen schijnbaar.

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 20:38

Vlag schreef: ↑
05-04-2024 20:35
Dat is toch prima? Man en ik gaan ook niet altijd samen naar ouderavonden, heeft nog nooit een juf raar van opgekeken.

Heb je ook nog een fixe reistijd naar kantoor?

Nee kwartier. Maar ik er niet voor 9 uur ivm begin tijd basisschool en dan jongste droppen. En rond 1715 moet ik toch aan de avond ophaal ronde beginnen.

canis-felis vrijdag 5 april 2024 om 20:46

Volgens mij is het vrij algemeen bekend dat scholen en opvang nogal eens - onterecht - eerst en vooral moeder benaderen. Nee is ook een antwoord, hè. Als je man het op zich kan nemen geef je dat aan en klaar, hoezo komt het er dan nog eens bovenop?

En dat halen en brengen kan toch geen verrassing zijn? Net als afspraken bij het cb?

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Anoniem_663513873c666 vrijdag 5 april 2024 om 21:03

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 20:33
Het zou geen opgave als het alleen dat is, maar het komt bovenop 3 dagen in je eentje hè? Die dagen kan haal ik nauwelijks 8 uur op kantoor omdat ik moet halen en brengen. Dan komt dag 4: weer kan ik niet een normale werkdag maken het is gewoon en en.

Conclusie in dit geval: man doet dat gesprek en ik een keer niet. Juf keek wat raar maar goed.

Het komt over dat je het als heel zwaar ervaart die 3 dagen, daar zijn al allerlei tips over geweest.
En ik denk te weten hoe zwaar fulltime werken is, ik ben alleenstaande moeder sinds mijn kinderen dreumes en peuter waren. Bij mij was het andersom 2 dagen papa de zorg en dan weer 12 voor mij.
Ik ben niet perfect, maar het lijkt op een 1 of andere manier niet bij je binnen te komen dat jij zelf de sleutel bent om hierin je weg te zoeken en te vinden, en daar zit een stuk acceptatie dat het leven met 2 kinderen en een fulltime baan niet altijd even rooskleurig en geweldig is bij.
Je hebt een man, ga met hem in constructief overleg, inderdaad hij kan prima dat gesprek doen op school (en ik kan me bijna niet voorstellen dat de juf raar keek, zoveel vaders die meedraaien tegenwoordig. Maar al zou dat zo zijn.. daar heb jij toch geen boodschap aan?)
Of je nu als stel of als alleenstaande kinderen opvoed, je leven veranderd enorm. De dagen die ik vrij ben geweest en zonder kinderen in de afgelopen jaren zijn op weinig handen te tellen. Ik werkte als de kinderen bij hun vader waren altijd, zodat ik door de week meer tijd met hen kan hebben of kon helpen op school als overblijf/voorlees/juffendag en computermoeder, waar het maar nodig was. In vakanties dat ze bij hun vader waren werkte ik extra zodat ik uren over had voor zh bezoeken (2 zorgenkinderen met de nodige problemen) Daarnaast stond mijn leven minstens 10 jaar stil. Mijn prioriteitenlijst is kinderen, werk en studie. Met de werkgever had en heb ik enorm goede afspraken gemaakt rondom het moederschap, ook daarin is het geven en nemen.
En ik zeg dat niet omdat iedereen dat zo moet doen of dan maar aan moet kunnen, maar om je te laten zien dat het een keuze is hoe je deze periode aan wil vliegen, met daarin wat mij betreft je kinderen op de voorgrond.
Daar kies je nu eenmaal voor wanneer je kinderen krijgt, om zelf voor onbepaalde periode een stap terug te doen in je eigen behoeftes omdat zij afhankelijk zijn.
Niet helemaal jezelf wegcijferen, maar dat doe je mijns inziens ook niet. Je hebt best veel dingen voor jezelf.

Ik weet niet wat maakt dat je verhaal me raakt, ik vind het ergens zonde en ook echt een gemis voor je dat je het als zo zwaar ervaart en allerlei wensen en prioriteiten hebt, terwijl je niet beseft hoe kostbaar de tijd is en hoe snel deze voorbij gaat.

anoniem_663513873c666 wijzigde dit bericht op 05-04-2024 21:35

0.18% gewijzigd

Merys vrijdag 5 april 2024 om 21:11

Wat hierboven gezegd wordt idd.
Met jonge kinderen staat voor bijna iedereen het leven een poosje min of meer on hold.
Ik heb dat ook echt zo ervaren. Na een jaar of 10 kwamen al die moeders weer een beetje uit de mist opdoemen en kwam er weer ruimte voor andere dingen.

merys wijzigde dit bericht op 05-04-2024 21:12

2.27% gewijzigd

Mangogo vrijdag 5 april 2024 om 21:12

Vlag schreef: ↑
05-04-2024 20:35
Dat is toch prima? Man en ik gaan ook niet altijd samen naar ouderavonden, heeft nog nooit een juf raar van opgekeken.

Man en ik wisselen ook af met ouderavonden. We regelen hier geen oppas voor over het algemeen.

Mangogo vrijdag 5 april 2024 om 21:13

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 20:38
Nee kwartier. Maar ik er niet voor 9 uur ivm begin tijd basisschool en dan jongste droppen. En rond 1715 moet ik toch aan de avond ophaal ronde beginnen.

En als je dat omdraait? Eerst jongste droppen en dan oudste naar school brengen?

Zwaluw1984 vrijdag 5 april 2024 om 21:30

Mangogo schreef: ↑
05-04-2024 21:13
En als je dat omdraait? Eerst jongste droppen en dan oudste naar school brengen?

Daar win ik niks mee, dan moet ik praktisch gezien terug naar huis (wonen op 150 meter van school).

bijtie vrijdag 5 april 2024 om 21:44

Je klinkt wel een beetje zelf nog als een kind hoor. Dat je met zo'n salaris klaagt over werkverplichtingen, dat je leven saai is als je niet naar buiten kan, maar geen oppas durven regelen. Je weet dat je zelf kiest voor dit leven toch.

TiumPerfectum vrijdag 5 april 2024 om 21:51

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 21:30
Daar win ik niks mee, dan moet ik praktisch gezien terug naar huis (wonen op 150 meter van school).

Daar win je dan toch tijd mee omdat je niet na half 9 nog naar de crèche hoeft en om 17:15 hoef je toch niet al te gaan halen?

TiumPerfectum vrijdag 5 april 2024 om 21:56

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 20:19
Nog los van al het geregel met oppassen of iets met man moet onderhandelen omdat man standaard 3 dagen weg is en ik 1x minimaal per maand een werkbezoek heb, een speech moet houden op een borrel vanwege pensionering, etentje vanwege vertrek collega, 24 uur sessie van werk etc heb.

Ik ben mentaal moe, niet fysiek.

En dan komt natuurlijk de juf van de basisschool nog een week vantevoren, kun je op dag x om 3 uur voor ouderpraatje. Dat moet dan op de dag dat man thuis werkt, weer geen volledige werkdag. En dan 2 weken later moet dochtertje naar de huisarts of CB.

Ja, dat soort gedoetjes horen er wel een beetje bij. Als voorbeeld moet ik de komende maand 3 keer naar een andere medisch specialist voor afspraken van mijn kinderen, daar heb je vaak ook niet zoveel te kiezen. Mijn middelste heeft ADHD en heeft twee keer per dag medicatie, daar moet je als ouders altijd aan denken, of er aan denken om het mee te geven aan de ouders van een vriendje. Om nog maar niet te spreken over het tijdrovende onderzoeksproject. De jongste heeft buisjes, middelste heeft een tijd terug zijn pols gecompliceerd gebroken en had twee operaties nodig, jongste ook wat gebroken.... en zo voort. Ik probeer me er niet teveel aan te storen of tegen te verzetten maar als man het plan krijgt om 3 dagen per week van huis te gaan voor langere tijd gaat dat gewoon niet gebeuren en andersom dus ook niet. Dat past niet in ons leven.

Ginger vrijdag 5 april 2024 om 21:58

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 11:18
Jup, maar alleen de basis is na een paar weken niet meer leuk kan ik je zeggen. Dan wordt mijn wereld nogal klein en grijs.

Daarom moet je je er hard voor maken dat je op de dagen dat je man thuis is, wel tijd voor jezelf hebt. Voor jezelf hè. Niet voor je werk.
Uiteindelijk hou je het daarmee langer vol.

Bastuba vrijdag 5 april 2024 om 21:59

Wat zou je van het forum willen horen TO?

Dat is wat ik me afvraag na pagina's vol tips, van hele praktische tot het advies om toch eens met een professional te gaan praten. En de waarschuwing om alle fysieke en mentale signalen die je ervaart echt serieus te nemen, voordat je straks met een burn-out voor langere tijd uitvalt.

Nou hoef je niemand daarvoor te bedanken, maar het voelt alsof het ook niet erg aankomt. Kan me voorstellen dat dat komt omdat je al zover in de tunnel naar uitval zit dat je te gefocust bent op 'er kan niks anders' om nog oplossingen te zien.

Of is er iets anders? En in dat geval: als alles mogelijk was, wat had je dan het allerliefste van het forum gehoord?

Ginger vrijdag 5 april 2024 om 22:38

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 20:33
Het zou geen opgave als het alleen dat is, maar het komt bovenop 3 dagen in je eentje hè? Die dagen kan haal ik nauwelijks 8 uur op kantoor omdat ik moet halen en brengen. Dan komt dag 4: weer kan ik niet een normale werkdag maken het is gewoon en en.

Conclusie in dit geval: man doet dat gesprek en ik een keer niet. Juf keek wat raar maar goed.

Wat een ouderwetse juf. Er zijn echt wel meer vaders die dat soort gesprekken doen.

En voor wat betreft die 8 uur op kantoor: mogen jullie niet deels vanuit huis werken?

NomenNescio zaterdag 6 april 2024 om 00:04

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 20:30
Ik heb een redelijk oppasnetwerk maar geen meiden die de kinderen uit de opvang kunnen halen en in bed kunnen leggen helaas. Die vind ik lastig te vinden en ook best een grote stap.

ben je nu aan het grappen of wat? Ik begrijp je geloof ik niet helemaal. Wat wil je nu eigenlijk? Je wilt neem ik aan hetzelfde als je man > een paar dagen per week je volledig op je werk kunnen storten zonder onderbroken te worden en dan misschien na je werk met collega's erop uit of sporten.

Maar waarom hebben jullie dan beiden gekozen voor kinderen? Jullie lijken allebei liever zo min mogelijk met die zorg belast te worden. Wat prima is, maar had dan geen kinderen gekregen. Nu snap ik gewoon werkelijk niet wat je wil, behalve dat ik de sterke indruk krijg dat jij noch hij eigenlijk het ouderschap op je willen nemen. Tja, dat is nu eenmaal een feit he? Terugstoppen gaat niet meer. Dan kun je dat beter maar (allebei) accepteren en de tering naar de nering zetten zolang ze nog zo klein zijn.
Je had niet kunnen bedenken dat kinderen niet alleen maar een beroep op je doen als het jou uitkomt? Dat je worstelt begrijp ik best (zie eerdere toelichting), maar ik zou onderhand maar heel hard gaan leren accepteren dat het nu eenmaal zo is. Verzet heeft weinig zin, echt hoor, je kinderen verdwijnen nl. niet.

debuurvrouw zaterdag 6 april 2024 om 00:05

Dat er op een bepaalde manier naar je gekeken wordt wanneer je juf/leidster doorverwijst naar de vader trekt wel bij of je wordt er minder gevoelig voor is mijn ervaring.

Mijn partner is chef kdv/psz en ik mis wel eens een memo want ik heb de app niet eens op mijn telefoon.
Dus dan sta ik verkeerd ofzo en dan helpen de juffen me want ja ik ben type nokia 3310 en mijn man is weg.
Kind en ik lijden daar echt niks van.

Gesprekken idem, wie kan die gaat en de juffen sturen inmiddels de uitnodiging naar ons beiden.
Kan bij gescheiden ouders toch ook?

Nova zaterdag 6 april 2024 om 00:58

Zwaluw1984 schreef: ↑
05-04-2024 20:19
Nog los van al het geregel met oppassen of iets met man moet onderhandelen omdat man standaard 3 dagen weg is en ik 1x minimaal per maand een werkbezoek heb, een speech moet houden op een borrel vanwege pensionering, etentje vanwege vertrek collega, 24 uur sessie van werk etc heb.

Ik ben mentaal moe, niet fysiek.

En dan komt natuurlijk de juf van de basisschool nog een week vantevoren, kun je op dag x om 3 uur voor ouderpraatje. Dat moet dan op de dag dat man thuis werkt, weer geen volledige werkdag. En dan 2 weken later moet dochtertje naar de huisarts of CB.

Je bent duidelijk superdruk met werk. En dan poeh poeh, een keer een ouderpraatje en een CB bezoek. Allebei dingen die niet elke week voorkomen én een van beide ouders prima alleen kan doen (raar kijken van de juf kun je gewoon begeren). Maar dat is teveel.
Het hele topic staat vol tips maar niks komt aan. Ik krijg de indruk dat de kinderen eigenlijk niet in jullie leven passen.

Anoniem_665d841e2c472 zaterdag 6 april 2024 om 08:23

Nova schreef: ↑
06-04-2024 00:58
Ik krijg de indruk dat de kinderen eigenlijk niet in jullie leven passen.

Ja precies, als je allebei wilt kunnen leven als een stel zonder kinderen, waarom heb je ze dan?

Toen onze kinderen klein waren heb ik nauwelijks gesport, sociale contacten stonden op een lager pitje. In het weekend zat ik te ministecken met ze en ging naar de kinderboerderij. Op werken heb ik niet bezuinigd, ik heb altijd minimaal 32 uur gewerkt, maar stel dat sporten/kroeglopen een essentiële bezigheid van mij was geweest, dan was ik minder gaan werken om dat te kunnen blijven doen. Wat iemand anders ook al schreef, het moet uit de lengte of uit de breedte komen. En van tevoren bedenk je natuurlijk ook of alles financieel haalbaar is.

Wat dacht jij, TO? Hoe had jij je jullie leven met kinderen voorgesteld?

Anoniem_665d841e2c472 zaterdag 6 april 2024 om 09:01

TiumPerfectum schreef: ↑
05-04-2024 21:56
[/b]

Ja, dat soort gedoetjes horen er wel een beetje bij. Als voorbeeld moet ik de komende maand 3 keer naar een andere medisch specialist voor afspraken van mijn kinderen, daar heb je vaak ook niet zoveel te kiezen. Mijn middelste heeft ADHD en heeft twee keer per dag medicatie, daar moet je als ouders altijd aan denken, of er aan denken om het mee te geven aan de ouders van een vriendje. Om nog maar niet te spreken over het tijdrovende onderzoeksproject. De jongste heeft buisjes, middelste heeft een tijd terug zijn pols gecompliceerd gebroken en had twee operaties nodig, jongste ook wat gebroken.... en zo voort. Ik probeer me er niet teveel aan te storen of tegen te verzetten maar als man het plan krijgt om 3 dagen per week van huis te gaan voor langere tijd gaat dat gewoon niet gebeuren en andersom dus ook niet. Dat past niet in ons leven.

Dat zijn inderdaad geen verstoringen van je leven, dat is je leven.

Actieve topics