Psyche
alle pijlers
Tegen overspannen aan
maandag 1 april 2024 om 07:17
Sinds een week of 2 heb ik het gevoel weer: eigenlijk wil een paar dagen alleen maar slapen/in bed liggen en verder niks. Afgelopen jaar is dat al een paar keer geweest. Het is ook een jaar geweest met constant iets: zelf eerst nieuwe baan, daarna meteen sudden deafness gehad, man 3 maanden ziek waardoor hij de hele dag op bed lag en toen meteen daarma ik een operatie. Alles leek voorbij maar nu kwakkelt mijn vader (70) met zijn gezondheid waardoor opa/oma eigenlijk niet goed kunnen oppassen (1x in de week) en moet ik daar soms meer naar het ziekenhuis.
Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.
Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?
Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.
Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?
zaterdag 6 april 2024 om 13:48
Mooie samenvatting. Natuurlijk weet ik dat de kinderen er nu eenmaal zijn, maar het beeld dat uit dit topic bovenkomt - en niet alleen bij mij - stemt me verdrietig en boos. Ik hoop echt dat die kinderen zich gewenst en geliefd voelen of snel (weer) gaan voelen door hun ouders. Niet alleen doordat die ouders tijd creëren voor hun kinderen, maar ook doordat de ouders emotioneel aanwezig zijn voor die kinderen. Nu lijkt de focus elders te liggen. Dat herken ik uit mijn jeugd; één ouder was er weinig en degene die er wél was straalde uit niet in het gezin te willen zijn. Dat heeft mij behoorlijk wat schade berokkend waar ik nu, als veertiger, nog steeds mee aan het werk ben. Als kind stel je vaak alles in het werk om je ouders blij te maken, te zorgen dat ze er wél willen zijn. Een niet onaanzienlijk deel van mijn jeugd bestond uit het dichtlopen van gaten die mijn ouders lieten vallen. En dan bedoel ik niet financieel of in de 'fysieke' verzorging.NomenNescio schreef: ↑06-04-2024 13:12Ik zou ook een betere 'vader' zijn geweest dan moeder. Maar iemand in het gezin moet wel die rol pakken als 1 de veel werken en weg zijn rol pakt. Of je moet het anders inrichten met oppas/au pair. Maar twee "vaders" zonder dat netwerk kan gewoonweg niet.
Hebben jullie daar nooit van te voren over gesproken? Dat jullie allebei niet minder willen werken en net zoveel uithuizig willen zijn? Eigenlijk is mijn conclusie dan dat als allebei niet willen aanpassen, dat kinderen dan simpelweg geen optie zijn.
Maar goed, dit wetende en beseffende, jullie hebben ze nu eenmaal en je zult linksom of rechtsom samen met je man die shift moeten gaan verleggen naar jullie kinderen. Allebei. Dan ga je maar samen in therapie, maar nu willen jullie beiden iets niet wat wel nodig is, gezien jullie kindjes er al zijn. En ik neem aan dat jullie je kinderen willen meegeven dat ze gewenst en geliefd zijn. Dat ga je niet bereiken door beiden halstarrig vast te houden aan het principe dat je beiden de uithuizige rol niet wil opgeven.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 6 april 2024 om 13:49
zaterdag 6 april 2024 om 15:39
Ik zie bij jou een enorme fixatie op man-vrouw verhoudingen en de verdeling van taken. Misschien goed om dat eens los te laten en te kijken naar de realiteit? Het lijkt wel alsof bij jou alles op de weegschaal moet.
Misschien speelt je adhd hierin ook een rol, dat weet ik niet, maar het komt bij mij allemaal erg vermoeiend over. Niet iedereen kan voldoen aan jouw (hoge) verwachtingen.
Er klinkt in jouw woorden overigens ook niet veel liefde voor je man door.
Misschien speelt je adhd hierin ook een rol, dat weet ik niet, maar het komt bij mij allemaal erg vermoeiend over. Niet iedereen kan voldoen aan jouw (hoge) verwachtingen.
Er klinkt in jouw woorden overigens ook niet veel liefde voor je man door.
zaterdag 6 april 2024 om 15:49
Verwachtingen, verwachtingen...Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 10:52Ik had gedacht dat ik anno 2024 alles 50/50 zou doen en grotendeels het leven van een vader zou kunnen leiden. Door de instelling van man is dat helaas niet mogelijk. Daarnaast dachten wij door Corona wellicht te licht over een 2e kind.
TO, leg de lat toch niet zo hoog voor mensen in je omgeving. Je relatie wordt er denk ik niet leuker op zo.
Dat het nu (tijdelijk) scheef zit, dat snap ik, maar zoek dan samen naar constructieve oplossingen.
Ik zou gek worden als ik in een relatie zou zitten waarin iemand zoveel druk op mij zou leggen en zulke hoge verwachtingen had.
Gun je man die kans op promotie en accepteer dat het dan momenteel anders gaat dan je was gewend. Zoek naar oplossingen in plaats van er een man-vrouw discussie van te maken.
zaterdag 6 april 2024 om 15:53
Relax, ontspan en neem de dingen zoals ze komen. Daar wordt je leven een stuk makkelijker van.
Jouw leven lijkt wel een wedstrijd waarbij het vooral draait om zo goed mogelijk te presteren. Als ik het lees word ik al moe...
En deze baan moet je houden, voor het geval je ooit zou gaan scheiden?
Controlfreak much?
Jouw leven lijkt wel een wedstrijd waarbij het vooral draait om zo goed mogelijk te presteren. Als ik het lees word ik al moe...
En deze baan moet je houden, voor het geval je ooit zou gaan scheiden?
Controlfreak much?
zaterdag 6 april 2024 om 17:02
Is dat zo?NomenNescio schreef: ↑06-04-2024 16:25Op zich is dat 'ooit zou gaan scheiden' een realistisch scenario wat ik begrijp van to, omdat ze daar regelmatig aan denkt.
Wat triest allemaal.
Ik denk dat die twee eens goed met elkaar moeten praten, waarbij TO ook iets van haar vastomlijnde overtuigingen zou kunnen loslaten. Niet alles in het leven is maakbaar.
zaterdag 6 april 2024 om 17:06
Zwaluw1984 schreef: ↑05-04-2024 20:33Het zou geen opgave als het alleen dat is, maar het komt bovenop 3 dagen in je eentje hè? Die dagen kan haal ik nauwelijks 8 uur op kantoor omdat ik moet halen en brengen. Dan komt dag 4: weer kan ik niet een normale werkdag maken het is gewoon en en.
Conclusie in dit geval: man doet dat gesprek en ik een keer niet. Juf keek wat raar maar goed.
Keek juf echt wat raar? Of zit dat in jezelf?
Vind jij dat je dat ook beslist nog zelf moet doen? Bracht je het wat weifelend en interpreteerde je de blik van de juf misschien verkeerd? Juist omdat het niet jouw overtuigde mening is dat mannen dat ook kunnen.
Twintig jaar geleden keken de leerkrachten van mijn kinderen dat al niet van op.
zaterdag 6 april 2024 om 17:13
Zwaluw1984 schreef: ↑05-04-2024 21:30Daar win ik niks mee, dan moet ik praktisch gezien terug naar huis (wonen op 150 meter van school).
Ik vond dat ik daar juist heel veel tijd mee won een dan deed ik dat meestal nog op de fiets ook. Fietste ik tien voor acht weg, met drie kinderen naar kdv, dan met oudste terug naar school. En dan weer terug. Mijn kantoor en het kdv deelden één groot parkeerterrein en school was vlak bij huis. Kind kon ik om 8:20 kwijt op school en dan zat ik voor 8:40 achter mijn balie die om 8:45 open ging.
zaterdag 6 april 2024 om 17:23
Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 10:50Ik had gedacht voordat er kinderen kwamen dat er geen genderspecifieke verwachtingen meer zouden zijn anno 2024. Dat zal in bepaalde omgevingen ook wel een stuk minder zijn dan in de mijne.
En hoe zit het met je eigen genderspecifieke verwachtingen? En die van je man?
En het gaat niet om je omgeving hè? Het gaat om jullie! Wij hebben thuis het werkverdelingsplan niet ingevuld op gender maar op kunnen en vermogen. Omdat man meer thuis werkt tegenwoordig, ziet en doet hij veel meer kleine dingetjes, kookt hij twee dagen in de week en steekt hij er af en toe spontaan een was in als de zon schijnt.
zaterdag 6 april 2024 om 18:21
Hoezo dat dan weer? Je hebt een partner die veel werkt en jij wil ook veel werken. Wat maakt het uit of jij de vader of de moeder bent?Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 10:50Vandaag tijdens mijn fietsronde besefte ik het mij weer: als vader was alles prima geweest. Qua dat heb ik gewoon “pech” dat ik als vrouw ben geboren. Verhouding was 90%/10%
. Qua dat heb ik gewoon “pech” dat ik als vrouw ben geboren. Verhouding was 90%/10%
zaterdag 6 april 2024 om 18:30
Ik denk dat jij hier een denkfout maakt.Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 10:52Ik had gedacht dat ik anno 2024 alles 50/50 zou doen en grotendeels het leven van een vader zou kunnen leiden. Door de instelling van man is dat helaas niet mogelijk. Daarnaast dachten wij door Corona wellicht te licht over een 2e kind.
Het leven van een vader kan alleen bestaan met een moeder die daarvoor van alles geeft en doet.
Even knullig gesteld:
Vader doet 10%, dan doet moeder 100%. Samen is dat 110 %.
En als je allebei 50% doet, kom je er achter dat dat samen geen 110% is.
Ik vind je trouwens geen doorgeslagen feminist als je verwacht dat je partner kansen laat liggen omdat dat nou eenmaal niet mogelijk is met een gelijke verdeling.
O, en het laten liggen van die kansen vind ik ook geen reden om daarvoor te compenseren.
Ik denk dat je wel je prioriteiten anders moet stellen als ouders. Niet enkel als moeder, maar als ouders.
Structureel drie dagen weg voor werk kan bij een gelijke verdeling van taken en lasten enkel als je de andere vier dagen (veel) meer op je neemt.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 6 april 2024 om 18:38
Ik vind het salaris van je man niet in verhouding staan tot hoeveel hij weg is. Het zal allemaal wel vreselijk leuk leuk en belangrijk zijn, maar dat soort bedragen kun je ook verdienen in een baan die zich 100% in NL afspeelt en waarbij je je kind van de opvang kunt halen.
Het lijkt wel alsof jullie die kinderen allebei helemaal niet leuk vinden, echt alles heeft prioriteit behalve het helpen van twee hummels naar volwassenheid.
Het komt over alsof het gezinsleven vooral verplichtingen zijn waarbij jullie zijn uitgechecked waar het gaat om het goed houden van de onderlinge relaties.
Het lijkt wel alsof jullie die kinderen allebei helemaal niet leuk vinden, echt alles heeft prioriteit behalve het helpen van twee hummels naar volwassenheid.
Het komt over alsof het gezinsleven vooral verplichtingen zijn waarbij jullie zijn uitgechecked waar het gaat om het goed houden van de onderlinge relaties.
zaterdag 6 april 2024 om 18:41
Zwaluw1984 schreef: ↑06-04-2024 10:50
Vandaag tijdens mijn fietsronde besefte ik het mij weer: als vader was alles prima geweest
Het was prachtig weer, je hebt twee gezonde kinderen, een baan waar je van houdt, een leuke man (hoop ik), maar jij blijft maar rondjes draaien in je hoofd over hoe oneerlijk het is verdeeld tussen man en vrouw. Kom op, geniet eens van wat er wel is, daar wordt je leven een stuk gemakkelijker van.
Wie was er bij jullie kinderen toen jij ging fietsen?
zaterdag 6 april 2024 om 18:42
Pekka123 schreef: ↑06-04-2024 18:38Ik vind het salaris van je man niet in verhouding staan tot hoeveel hij weg is. Het zal allemaal wel vreselijk leuk leuk en belangrijk zijn, maar dat soort bedragen kun je ook verdienen in een baan die zich 100% in NL afspeelt en waarbij je je kind van de opvang kunt halen.
Het lijkt wel alsof jullie die kinderen allebei helemaal niet leuk vinden, echt alles heeft prioriteit behalve het helpen van twee hummels naar volwassenheid.
Het komt over alsof het gezinsleven vooral verplichtingen zijn waarbij jullie zijn uitgechecked waar het gaat om het goed houden van de onderlinge relaties.
Dit.
zaterdag 6 april 2024 om 18:44
Dit. Iemand moet de verantwoordelijkheid nemen voor de kinderen. Vader of moeder maakt niet uit. Alleen in deze situatie wil geen van de ouders voor de kinderen zorgen.
zaterdag 6 april 2024 om 20:12
Nou precies!
Alleen als dit geuit wordt, weet TO niet hoe we erbij komen dat ze de kinderen niet leuk vindt. ALLES draait om de kinderen, en de kinderen zijn haar wereld.
Nou TO ik kan je vertellen dat echt het tegenovergestelde overkomt.
Alles draait om jou wereld, hoe jij het wil hebben en welke prioriteiten jij stelt aan JOU leven.
Je wilt uitdaging in je werk, je wilt geen grijze en saaie avonden, je hebt je ontspanning zo nodig d.m.v sporten en weekendjes weg, je wilt uit eten met vriendinnen, je wilt dat je man zich helemaal aanpast aan jou wensen en anders speelt scheiden door je hoofd. En ik vraag me af wat er nog meer aan dit lijstje toe te voegen is.
In geen enkele reactie komt mijns inziens naar voren dat de kinderen je wereld zijn. (en ook niet van je man op dit moment, want als ik man was en ik zag dat mijn bloedeigen kinderen zo'n last voor mijn vrouw zouden zijn. dan zorgde ik er hoogstpersoonlijk voor dat ze door mij wel geliefd en verzorgd zouden worden.)
Je man heeft jou de kans gegeven je te ontwikkelen, nu is het zijn kans en aan jou om de schouders eronder te zetten.
Continue naar alles om je heen wijzen (de omstandigheden waren toen anders/ je had een man willen zijn etc) gaan je niet helpen.
Daarbij vraag ik me af of je er hetzelfde over had gedacht als jou man zijn kans al had gehad en het nu jou kans was geweest om je te ontwikkelen en ineens de oppas weg zou vallen. Je komt op mij niet over als een persoon die op maar enig moment dan haar dromen en idealen zou laten varen voor de kinderen om je man niet 3 dagen met de kinderen alleen te laten zijn.
Ik heb alleen maar intens medelijden maar de 2 kinderen die in deze situatie zitten, met ouders die in een cirkel draaien vol strijd en ruzies. Vol van eigen gelijk, en waar er geen beschermende cirkel rondom de kinderen gevormd wordt waarbij het om hen draait.
zaterdag 6 april 2024 om 20:18
Pekka123 schreef: ↑06-04-2024 18:38Ik vind het salaris van je man niet in verhouding staan tot hoeveel hij weg is. Het zal allemaal wel vreselijk leuk leuk en belangrijk zijn, maar dat soort bedragen kun je ook verdienen in een baan die zich 100% in NL afspeelt en waarbij je je kind van de opvang kunt halen.
Het lijkt wel alsof jullie die kinderen allebei helemaal niet leuk vinden, echt alles heeft prioriteit behalve het helpen van twee hummels naar volwassenheid.
Het komt over alsof het gezinsleven vooral verplichtingen zijn waarbij jullie zijn uitgechecked waar het gaat om het goed houden van de onderlinge relaties.
Het is vooral een heel hard spelletje 'wijzen naar elkaar' en maar vinden dat je allebei lekker nog álles kunt blijven doen alsof je geen kinderen hebt. En vooral niet minder willen kunnen dan de ander, qua alle activiteiten buiten de kinderen om.
zaterdag 6 april 2024 om 20:21
Ik zou als ik jou was stoppen met hier meelezen en reageren to, want het punt is weer aangebroken: een to geeft aan erdoorheen te zitten en er is iets gevonden waardoor we allemaal nog even extra gaan trappen.
Ik kan je alleen maar meegeven: hier zijn ze 10 en 15 en dan is het echt heel anders. Veel relaxter. Dat opgesloten gevoel is weg, ik doe het nooit maar het feit dat ik een paar pizza's kan laten bezorgen en zelf een avond weg kan geeft mij al zo'n fijn idee.
Ik snap je ergens best.
Ik kan je alleen maar meegeven: hier zijn ze 10 en 15 en dan is het echt heel anders. Veel relaxter. Dat opgesloten gevoel is weg, ik doe het nooit maar het feit dat ik een paar pizza's kan laten bezorgen en zelf een avond weg kan geeft mij al zo'n fijn idee.
Ik snap je ergens best.
zaterdag 6 april 2024 om 20:30
Wat overdreven.Surebaby schreef: ↑06-04-2024 20:21Ik zou als ik jou was stoppen met hier meelezen en reageren to, want het punt is weer aangebroken: een to geeft aan erdoorheen te zitten en er is iets gevonden waardoor we allemaal nog even extra gaan trappen.
Ik kan je alleen maar meegeven: hier zijn ze 10 en 15 en dan is het echt heel anders. Veel relaxter. Dat opgesloten gevoel is weg, ik doe het nooit maar het feit dat ik een paar pizza's kan laten bezorgen en zelf een avond weg kan geeft mij al zo'n fijn idee.
Ik snap je ergens best.
Volgens mij staat het hier pagina's vol begrip dat het druk is in de tropenjaar met daarbij tips/opties, nog meer tips en opties en nog meer.
Alleen heeft to op alles een weerwoord en excuus, waarbij ze de oplossing steeds op haar omgeving afschuift en niet op haar eigen denkwijze/houding.
zaterdag 6 april 2024 om 20:34
Ach, dat gebash komt niet echt binnen denk ik of maakt TO nog vastbeslotener om haar eigen weg te volgen. Soms zit je zo vast in je eigen groef dat je het gewoon niet meer kunt zien.
TO, je kunt alles wegorganiseren / managen. Alleen aandacht voor je kinderen en je relatie niet. Dit geldt evengoed voor jou als voor je man.
Ik hoop voor jou dat jullie er samen een weg in kunnen vinden.
TO, je kunt alles wegorganiseren / managen. Alleen aandacht voor je kinderen en je relatie niet. Dit geldt evengoed voor jou als voor je man.
Ik hoop voor jou dat jullie er samen een weg in kunnen vinden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
