Psyche
alle pijlers
Ter beschikking stellen ervaringen rouwverwerking?
donderdag 15 juni 2017 om 23:02
Ik schrijf hier wel vaker mee maar ivm met het onderwerp maar even een ander account aangemaakt.
Wie heeft er als nabestaande ervaring met een ouder die zijn/haar lichaam ter beschikking heeft gesteld van de wetenschap?
Ik heb onlangs te horen gekregen dat dit de wens is van een van mijn ouders en vind dit op dit moment moeilijk om te verwerken en te accepteren.
Ik weet wat het inhoudt en vooral het feit dat een lichaam binnen 24h weg wordt gehaald en er daarna geen ceremonie meer is (wil ouder ook niet) om iets af te kunnen sluiten en niets hebben om eens terug te komen lijkt mij heel moeilijk. Ik heb het er nu eigenlijk al erg moeilijk mee. Misschien is dit al een voorloper van een soort verwerken, wie weet.
Ik kan bijna niets op internet vinden qua ervaringen van nabestaanden, vermoedelijk hier ook niet... Misschien moet ik gewoon even mijn ei kwijt.
Wie heeft er als nabestaande ervaring met een ouder die zijn/haar lichaam ter beschikking heeft gesteld van de wetenschap?
Ik heb onlangs te horen gekregen dat dit de wens is van een van mijn ouders en vind dit op dit moment moeilijk om te verwerken en te accepteren.
Ik weet wat het inhoudt en vooral het feit dat een lichaam binnen 24h weg wordt gehaald en er daarna geen ceremonie meer is (wil ouder ook niet) om iets af te kunnen sluiten en niets hebben om eens terug te komen lijkt mij heel moeilijk. Ik heb het er nu eigenlijk al erg moeilijk mee. Misschien is dit al een voorloper van een soort verwerken, wie weet.
Ik kan bijna niets op internet vinden qua ervaringen van nabestaanden, vermoedelijk hier ook niet... Misschien moet ik gewoon even mijn ei kwijt.
vrijdag 16 juni 2017 om 00:14
Wat mooi.blueeyes*3 schreef: ↑16-06-2017 00:07Geen ervaring met lichaam ter beschikking stellen. Maar wel met Iers anders. Ik heb een kettinkje met daaraan een vingerafdruk van mijn oma. Is gemaakt toen ze nog leefde, maar dat kan ook na overlijden nog. Misschien is zoiets ook iets voor jou? Juist omdat dot ook voor overlijden kan (die vingerafdruk) past het zowel bij de wensen van jou als van de ouder.
vrijdag 16 juni 2017 om 00:56
Lijkt mij best lastig TO. Zeker zoals al iemand schreef: 24 uur is bij een plotseling overlijden echt heel kort. Mijn vader is plotseling overleden en de 'gewone' rouwtijd was zo snel voorbij. Het zinkt pas echt in de eerste keer dat je (in mijn geval) je vader wil bellen om dan die mokerslag te krijgen dat dit niet meer kan.
Ik zou mij richten op zaken die het wat makkelijker voor je zouden maken. Een favoriete pen of ander gebruiksvoorwerp van betreffende ouder naast jouw favoriete foto. Uiteindelijk komt een georganiseerde dienst neer op het sluiten van een compromis tussen de diverse nabestaanden en letterlijk die dagen overeind te blijven. De hele rouwfase daarna, die weg is voor iedereen weer anders. En wat jou op die weg kan helpen, daar zou ik dan over nadenken nu. Nu kun je nog dingen vragen of regelen (zoals bijvoorbeeld zo'n vingerafdruk).
Ik zou mij richten op zaken die het wat makkelijker voor je zouden maken. Een favoriete pen of ander gebruiksvoorwerp van betreffende ouder naast jouw favoriete foto. Uiteindelijk komt een georganiseerde dienst neer op het sluiten van een compromis tussen de diverse nabestaanden en letterlijk die dagen overeind te blijven. De hele rouwfase daarna, die weg is voor iedereen weer anders. En wat jou op die weg kan helpen, daar zou ik dan over nadenken nu. Nu kun je nog dingen vragen of regelen (zoals bijvoorbeeld zo'n vingerafdruk).
vrijdag 16 juni 2017 om 03:38
In ons gezin hebben we hetzelfde aan de orde gehad. Een ouder wilde het lichaam ter beschikking stellen. Ik vond dat prima, mijn zus had daar heel veel moeite mee. Ze bleef daar heel veel moeite mee houden (ook vanuit persoonlijke ervaringen). Van het feit dat het lichaam dan zo snel opgehaald wordt en dat er helemaal niets terugkomt. Uiteindelijk heeft mijn ouder besloten om dit niet te doen.
Heeft jouw ouder alles al geregeld? Ik heb begrepen dat er een tijdje geleden zoveel mensen hiervoor geregistreerd stonden dat je je niet meer kon opgeven. Weet niet of dat nu nog zo is.
Heeft jouw ouder alles al geregeld? Ik heb begrepen dat er een tijdje geleden zoveel mensen hiervoor geregistreerd stonden dat je je niet meer kon opgeven. Weet niet of dat nu nog zo is.
vrijdag 16 juni 2017 om 05:32
vrijdag 16 juni 2017 om 06:55
@free bird: zo te horen is er gevraagd om autopsie bij je moeder na overlijden. Dat vragen artsen aan familie of dat gedaan als de oorzaak onduidelijk is of zeldzame ziektes waarover ze graag meer willen weten qua ziekteproces. Familie kan ook zelf vragen om autopsie. Het is echter iets anders dan je lichaam beschikbaar stellen aan de wetenschap. Hierbij wordt je lichaam opgehaald en gebruikt voor anatomieonderwijs en voor oefenen voor nieuwe operaties en dergelijke door medisch studenten en artsen.
Zelf zou ik er ook moeite mee hebben als een van mijn ouders dit zou willen. Zeker zonder afscheidsdienst voelt het onaf. Ik zou het even laten inwerken en bespreken dat je het op die manier niet prettig vind en wat een tussenweg is.
Zelf zou ik er ook moeite mee hebben als een van mijn ouders dit zou willen. Zeker zonder afscheidsdienst voelt het onaf. Ik zou het even laten inwerken en bespreken dat je het op die manier niet prettig vind en wat een tussenweg is.
vrijdag 16 juni 2017 om 07:26
Alles is geregeld inderdaad. Wel kan het zo zijn dat op dat moment het lichaam niet wordt geaccepteerd omdat men al voldoende heeft.Renaissance_ schreef: ↑16-06-2017 03:38In ons gezin hebben we hetzelfde aan de orde gehad. Een ouder wilde het lichaam ter beschikking stellen. Ik vond dat prima, mijn zus had daar heel veel moeite mee. Ze bleef daar heel veel moeite mee houden (ook vanuit persoonlijke ervaringen). Van het feit dat het lichaam dan zo snel opgehaald wordt en dat er helemaal niets terugkomt. Uiteindelijk heeft mijn ouder besloten om dit niet te doen.
Heeft jouw ouder alles al geregeld? Ik heb begrepen dat er een tijdje geleden zoveel mensen hiervoor geregistreerd stonden dat je je niet meer kon opgeven. Weet niet of dat nu nog zo is.
Ik vind het lastig om hierover echt in discussie te gaan met de ouder. Ik heb gisteren eigenlijk al aangegeven wat mijn gevoelens waren en de reactie was dat dit de eenmaal uiteindelijk de beslissing van de ouder was. Nou was ik verder op dat moment ook niet echt in staat daar nog een zinnig gesprek over te voeren omdat ik zo emotioneel was, vandaag een nieuwe poging.
vrijdag 16 juni 2017 om 07:29
Hoi TO,
Ik weet wel het een ander van het belang van rituelen bij rouw. Ik zou proberen je ouders te overtuigen van het feit dat het belangrijk is dat jij de vrijheid krijgt om - zonder het lichaam - het afscheid vorm te geven met een ritueel op een manier die voor jou goed voelt. En dat jij daar een aantal mensen bij mag betrekken die voor jou belangrijk zijn.
Als de andere, dan nog levende ouder, daar niet bij wil zijn, is dat uiteraard ook zijn of haar goed recht.
Ik weet wel het een ander van het belang van rituelen bij rouw. Ik zou proberen je ouders te overtuigen van het feit dat het belangrijk is dat jij de vrijheid krijgt om - zonder het lichaam - het afscheid vorm te geven met een ritueel op een manier die voor jou goed voelt. En dat jij daar een aantal mensen bij mag betrekken die voor jou belangrijk zijn.
Als de andere, dan nog levende ouder, daar niet bij wil zijn, is dat uiteraard ook zijn of haar goed recht.
vrijdag 16 juni 2017 om 07:42
Mooi om te lezen dat er zo respectvol mee omgegaan wordt.CaroMamaVanMaik schreef: ↑15-06-2017 23:54Mijn beide, gelukkig nog levende en gezonde, ouders stellen hun lichaam ter beschikking. Dat weet ik al dertig jaar en ik ben daar denk ik nuchterder in dan jij, ik vind het heel goed en nuttig en denk er eigenlijk alleen maar over na dat ik het zo snel mogelijk praktisch moet gaan regelen als het ooit zover komt (één telefoontje, maar voor mijn vader een andere universiteit dan voor mijn moeder, en waar liggen die papieren ook weer...).
Ook mijn oma, die overleed toen ik 18 was, heeft haar lichaam ter beschikking gesteld. Vlak na haar overlijden ben ik nog even bij haar geweest, dat vond ik prettig, maar dat er daarna verder geen ceremonie was heeft mij (en de rest van de familie) nooit gestoord.
Of je wel of niet een ceremonie-achting iets organiseert vind ik overigens aan de nabestaanden. Die moeten ermee verder. Dat zou je nog eens rustig kunnen bespreken met je ouders.
Overigens heb ik ook aan de andere kant gestaan: ik heb tijdens mijn studie 'snijzaal' gehad en heb daarvan ongelooflijk veel geleerd. Alle boeken, alle plastic modellen zijn toch heel anders dan een echt menselijk lichaam. Onvervangbaar!
En indrukwekkend, met hoeveel respect de docenten en studenten omgingen met de lichamen. Iedereen is er volledig van doordrongen wat een dappere mensen dit geweest zijn, die dit stuk onderwijs mogelijk maken!
Wen rustig aan het idee en hopelijk duurt het nog héél lang voordat het werkelijkheid wordt!
Tja, ik begrijp heel goed dat je hier veel moeite mee hebt. Denk dat ik dat hetzelfde zou voelen.
Waarom willen ze ook geen dienst/ceremonie?
vrijdag 16 juni 2017 om 08:07
In de tijd dat ik het overwoog was er een groot overschot aan kandidaten. Maar waarom niet. Ik denk niet dat ze je versneden restanten aan het grootvuil gaan meegeven (of in de destructieton gooien) dus er zal altijd wel iets van je in je graf komen. In principe wordt toch alles door de maden, bacteriën en schimmels opgegeten dus waar maak je je druk om.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 16 juni 2017 om 08:16
vrijdag 16 juni 2017 om 08:39
Als jij een ceremonie wil houden dan kan dat hè. Je kunt de wens van je ouder hierin meenemen, maar mag ook zeker naar je eigen wens luisteren hierin. Noem het een bijeenkomst, samenzijn, afscheid of toch ceremonie en vul het in zoals het voor jou goed voelt, met respect naar je overleden ouder; haal herinneringen op met elkaar, deel je verdriet en lach met elkaar, neem samen afscheid. Dat hoef je je echt niet af te laten nemen.
vrijdag 16 juni 2017 om 09:12
To, als het allemaal een beetje gezakt is zou ik er met je ouders nog eens op terug komen. Ze beseffen zich vast niet dat de ceremonie niet voor de overledene is maar voor de nabestaande. En wat als de wetenschap hun lichaam niet accepteerd. Wat willen ze dan? Het zijn moeilijke gesprekken... sterkte
vrijdag 16 juni 2017 om 09:37
Ik kan me voorstellen dat je dit nogal heftig vindt. Ik zou het ook heel heftig vinden, vooral als mijn ouder het zo sterk als een voldongen feit zo presenteren, 'deal with it' en ook nog een verbod op een afscheidsceremonie.
Wat dat laatste betreft vind ik dat je niet gehouden bent dat precies op te volgen. Een afscheid is voor de nabestaanden. Als jij er behoefte aan hebt om met wat familie en vrienden stil te staan bij een overlijden, dan moet je dat vooral doen. Dat de overledene geen behoefte had aan een kerkdienst, soit, daar kun je rekening mee houden.
Maar niemand kan jou verbieden om stil te staan bij het verlies van je ouder en dat te doen met verhalen, muziek en daar een kaarsje bij aan te steken. Jij hebt ook je verwerking en afscheid nodig.
Als een lichaam binnen 24 uur opgehaald wordt betekent dat dat je soms niet eens meer je ouder zult kunnen zien. Je zal maar op vakantie zijn als je ouder onverwacht overlijdt. Het mag dan voor een goed doel zijn, en het is natuurlijk heel fijn en nuttig voor het onderwijs dat er mensen zijn die hun lichaam daarvoor beschikbaar stellen. Maar het kan je als kind wel rauw op je dak vallen en jij hebt óók je tijd nodig om aan het idee te wennen en straks tijd en een afscheid nodig om het verlies van je ouder te verwerken. Ik vind sommige reacties dan ook weinig inlevend.
Praat er nog eens over met je ouders, neem je tijd om aan het idee te wennen, leg uit dat jij ook je behoeftes hebt rond dat overlijden, en trek als het zover is ook een beetje je eigen plan wat betreft een eventuele afscheidsbijeenkomst.
Wat dat laatste betreft vind ik dat je niet gehouden bent dat precies op te volgen. Een afscheid is voor de nabestaanden. Als jij er behoefte aan hebt om met wat familie en vrienden stil te staan bij een overlijden, dan moet je dat vooral doen. Dat de overledene geen behoefte had aan een kerkdienst, soit, daar kun je rekening mee houden.
Maar niemand kan jou verbieden om stil te staan bij het verlies van je ouder en dat te doen met verhalen, muziek en daar een kaarsje bij aan te steken. Jij hebt ook je verwerking en afscheid nodig.
Als een lichaam binnen 24 uur opgehaald wordt betekent dat dat je soms niet eens meer je ouder zult kunnen zien. Je zal maar op vakantie zijn als je ouder onverwacht overlijdt. Het mag dan voor een goed doel zijn, en het is natuurlijk heel fijn en nuttig voor het onderwijs dat er mensen zijn die hun lichaam daarvoor beschikbaar stellen. Maar het kan je als kind wel rauw op je dak vallen en jij hebt óók je tijd nodig om aan het idee te wennen en straks tijd en een afscheid nodig om het verlies van je ouder te verwerken. Ik vind sommige reacties dan ook weinig inlevend.
Praat er nog eens over met je ouders, neem je tijd om aan het idee te wennen, leg uit dat jij ook je behoeftes hebt rond dat overlijden, en trek als het zover is ook een beetje je eigen plan wat betreft een eventuele afscheidsbijeenkomst.
vrijdag 16 juni 2017 om 09:47
Hoi Matthiola,
Vervelend dat jij en je ouders verschillende behoeftes omtrent dit onderwerp hebben. Ik wil je de tip geven om het eerst even te laten bezinken en dan nog eens met je ouders om tafel gaan. Is het jou duidelijk waarom ze het op deze manier willen? Waarom willen ze hun lichaam ter beschikking stellen en waarom willen ze geen ceremonie?
En wat bedoelen ze precies met geen ceremonie? Niet bij het lichaam of helemaal niet? Als jij niet precies weet wat de beweegredenen zijn, is het lastiger om hun keuze te accepteren.
Zet voordat je dat gesprek aan gaat ook eens goed op een rijtje, wat jij nodig hebt om op een goede manier afscheid te kunnen nemen. Welke aspecten zijn hierin voor jou belangrijk? Is dat het delen van herinneringen met andere dierbaren? Is dat het kunnen zien van het lichaam om aan het idee te kunnen wennen dat je ouder inderdaad overleden is? Zijn dat bepaalde rituelen? Enz. Als jij duidelijk hebt wat jij precies nodig hebt om op een goede manier afscheid te nemen, dan kun je gaan kijken wat er toch mogelijk is.
Als het je bijv. puur om het delen van de herinneringen gaat, kun je dat ook zonder lichaam doen.
Als je het gesprek met je ouders aangaat geef aan dat je heel graag hun wensen wilt respecteren, maar ook ruimte wilt krijgen om afscheid te nemen op een manier die bij jou past. Jij moet immers daarna weer verder kunnen met jouw leven en dat wordt lastig als er voor jou iets niet is "afgerond". Geef dan aan waar jij behoefte aan hebt en vraag ze of ze samen met jou naar een compromis zouden willen zoeken, die zoveel mogelijk aan de behoeften van je ouders maar ook aan de behoeften van jou tegemoet komen.
Mochten ze daar nu geen enkel gehoor aan willen geven, dan zou ik voor mezelf toch op zoek gaan naar een afscheidsvorm die bij jou past, al was het alleen maar een ceremonie voor jezelf. Jij moet nl. verder daarna en jouw ouders hebben geen recht om jou dat te ontnemen.
Ik heb niet helemaal helder of jij nog broers/zussen hebt. Zo ja, hoe staan die er tegen over?
Vervelend dat jij en je ouders verschillende behoeftes omtrent dit onderwerp hebben. Ik wil je de tip geven om het eerst even te laten bezinken en dan nog eens met je ouders om tafel gaan. Is het jou duidelijk waarom ze het op deze manier willen? Waarom willen ze hun lichaam ter beschikking stellen en waarom willen ze geen ceremonie?
En wat bedoelen ze precies met geen ceremonie? Niet bij het lichaam of helemaal niet? Als jij niet precies weet wat de beweegredenen zijn, is het lastiger om hun keuze te accepteren.
Zet voordat je dat gesprek aan gaat ook eens goed op een rijtje, wat jij nodig hebt om op een goede manier afscheid te kunnen nemen. Welke aspecten zijn hierin voor jou belangrijk? Is dat het delen van herinneringen met andere dierbaren? Is dat het kunnen zien van het lichaam om aan het idee te kunnen wennen dat je ouder inderdaad overleden is? Zijn dat bepaalde rituelen? Enz. Als jij duidelijk hebt wat jij precies nodig hebt om op een goede manier afscheid te nemen, dan kun je gaan kijken wat er toch mogelijk is.
Als het je bijv. puur om het delen van de herinneringen gaat, kun je dat ook zonder lichaam doen.
Als je het gesprek met je ouders aangaat geef aan dat je heel graag hun wensen wilt respecteren, maar ook ruimte wilt krijgen om afscheid te nemen op een manier die bij jou past. Jij moet immers daarna weer verder kunnen met jouw leven en dat wordt lastig als er voor jou iets niet is "afgerond". Geef dan aan waar jij behoefte aan hebt en vraag ze of ze samen met jou naar een compromis zouden willen zoeken, die zoveel mogelijk aan de behoeften van je ouders maar ook aan de behoeften van jou tegemoet komen.
Mochten ze daar nu geen enkel gehoor aan willen geven, dan zou ik voor mezelf toch op zoek gaan naar een afscheidsvorm die bij jou past, al was het alleen maar een ceremonie voor jezelf. Jij moet nl. verder daarna en jouw ouders hebben geen recht om jou dat te ontnemen.
Ik heb niet helemaal helder of jij nog broers/zussen hebt. Zo ja, hoe staan die er tegen over?
vrijdag 16 juni 2017 om 15:05
TO, misschien heb je iets aan deze website in het gesprek met je ouders: https://www.rouwverwerking.net/rouwverw ... uelen.html
vrijdag 16 juni 2017 om 16:14
Ik heb ca 10 jaar geleden laten registreren dat ik mijn lichaam ter beschikking stel aan de wetenschap. Aangezien ik een donorcodicil had moest ik deze eerst weer intrekken want deze gaat voor. De papieren liggen klaar,1 telefoontje naar dat nummer en alles wordt in gang gezet.
Nabestaanden hebben de herinneringen.
Nabestaanden hebben de herinneringen.
vrijdag 16 juni 2017 om 16:31
Ik kan me voorstellen dat je aan het idee moet wennen.
Staat het hele idee je tegen of vooral toch de omgang met het afscheid, dat er ook geen ceremonie gewenst is?
Dat laatste lijkt me iets waarin nog zeker overleg mogelijk is.
Belangrijk om nog te weten is dat de lichamen niet altijd geaccepteerd kunnen worden, dat wordt op het moment zelf besloten. Een ernstige infectieziekte bijvoorbeeld, of overlijden tijdens een operatie. De persoon die voor terbeschikking stelling kiest, wordt aangeraden altijd rekening te houden met het feit dat er toch een normale uitvaart moet komen.
Geef het de tijd om te wennen..
In Nijmegen, Utrecht, Rotterdam, Amsterdam en Groningen zijn monumenten onthuld ter herinnering aan hen die hun lichaam gaven ten behoeve van de medische wetenschap. Van Nijmegen weet ik dat daar jaarlijks een ceremonie bij gehouden wordt voor nabestaanden.
Staat het hele idee je tegen of vooral toch de omgang met het afscheid, dat er ook geen ceremonie gewenst is?
Dat laatste lijkt me iets waarin nog zeker overleg mogelijk is.
Belangrijk om nog te weten is dat de lichamen niet altijd geaccepteerd kunnen worden, dat wordt op het moment zelf besloten. Een ernstige infectieziekte bijvoorbeeld, of overlijden tijdens een operatie. De persoon die voor terbeschikking stelling kiest, wordt aangeraden altijd rekening te houden met het feit dat er toch een normale uitvaart moet komen.
Geef het de tijd om te wennen..
In Nijmegen, Utrecht, Rotterdam, Amsterdam en Groningen zijn monumenten onthuld ter herinnering aan hen die hun lichaam gaven ten behoeve van de medische wetenschap. Van Nijmegen weet ik dat daar jaarlijks een ceremonie bij gehouden wordt voor nabestaanden.
