Psyche
alle pijlers
Ter beschikking stellen ervaringen rouwverwerking?
donderdag 15 juni 2017 om 23:02
Ik schrijf hier wel vaker mee maar ivm met het onderwerp maar even een ander account aangemaakt.
Wie heeft er als nabestaande ervaring met een ouder die zijn/haar lichaam ter beschikking heeft gesteld van de wetenschap?
Ik heb onlangs te horen gekregen dat dit de wens is van een van mijn ouders en vind dit op dit moment moeilijk om te verwerken en te accepteren.
Ik weet wat het inhoudt en vooral het feit dat een lichaam binnen 24h weg wordt gehaald en er daarna geen ceremonie meer is (wil ouder ook niet) om iets af te kunnen sluiten en niets hebben om eens terug te komen lijkt mij heel moeilijk. Ik heb het er nu eigenlijk al erg moeilijk mee. Misschien is dit al een voorloper van een soort verwerken, wie weet.
Ik kan bijna niets op internet vinden qua ervaringen van nabestaanden, vermoedelijk hier ook niet... Misschien moet ik gewoon even mijn ei kwijt.
Wie heeft er als nabestaande ervaring met een ouder die zijn/haar lichaam ter beschikking heeft gesteld van de wetenschap?
Ik heb onlangs te horen gekregen dat dit de wens is van een van mijn ouders en vind dit op dit moment moeilijk om te verwerken en te accepteren.
Ik weet wat het inhoudt en vooral het feit dat een lichaam binnen 24h weg wordt gehaald en er daarna geen ceremonie meer is (wil ouder ook niet) om iets af te kunnen sluiten en niets hebben om eens terug te komen lijkt mij heel moeilijk. Ik heb het er nu eigenlijk al erg moeilijk mee. Misschien is dit al een voorloper van een soort verwerken, wie weet.
Ik kan bijna niets op internet vinden qua ervaringen van nabestaanden, vermoedelijk hier ook niet... Misschien moet ik gewoon even mijn ei kwijt.
donderdag 15 juni 2017 om 23:06
Hmm, ik vind het eigenlijk wel heel erg tof dat je vader / moeder dit wil doen. Als ik wat kon bijdragen aan de wetenschap zou ik het ook nog wel eens kunnen doen tegen de tijd dat ik dood ga. Misschien kan je denken aan wat dit voor de wetenschap en andere (zieke) mensen kan betekenen. Dat is dan wel even zwaar voor jou maar er worden andere mensen mee helpen!
Internagelaktisch
donderdag 15 juni 2017 om 23:10
Maaique schreef: ↑15-06-2017 23:06Hmm, ik vind het eigenlijk wel heel erg tof dat je vader / moeder dit wil doen. Als ik wat kon bijdragen aan de wetenschap zou ik het ook nog wel eens kunnen doen tegen de tijd dat ik dood ga. Misschien kan je denken aan wat dit voor de wetenschap en andere (zieke) mensen kan betekenen. Dat is dan wel even zwaar voor jou maar er worden andere mensen mee helpen!
Dt is ook zo hoor. Maar mijn moeite zit er meer in dat het voor mij een soort 'onaf' is, lichaam wordt weggehaald en dat was het klaar, weer tot de orde van de dag bij wijze van spreken dan. Je hebt geen idee wat er gebeurt en wanneer uiteindelijk alles wat er 'over is' wordt gecremeerd, dit kan jaren duren en nabestaanden krijgen nooit meer bericht. Ik was altijd vrij nuchter in die dingen (ben zelf ook orgaandonor) maar ik vind vooral dit aspect heel moeilijk...
donderdag 15 juni 2017 om 23:17
Ik begrijp eigenlijk niet waarom er geen ceremonie gehouden zou kunnen worden? Er zijn toch best vaak ceremonies met een gesloten kist, waar dan een foto opstaat. Een ceremonie gaat toch om herinneringen, afscheid nemen en loslaten. We zijn gewend om af te sluiten door het lichaam ergens achter te laten, maar dat is niet het enige wat een ceremonie in houdt.
En je zou graag naar een graf willen kunnen? Misschien kun je daarvan in de plaats een lievelingsplek 'gebruiken'. Mij zegt een graf niet zoveel, maar andere plekken met herinneringen des te meer.
En je zou graag naar een graf willen kunnen? Misschien kun je daarvan in de plaats een lievelingsplek 'gebruiken'. Mij zegt een graf niet zoveel, maar andere plekken met herinneringen des te meer.
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
donderdag 15 juni 2017 om 23:19
Wat ik begrijp wil de ouder dat niet.nederlandsevrouw schreef: ↑15-06-2017 23:17Ik begrijp eigenlijk niet waarom er geen ceremonie gehouden zou kunnen worden? Er zijn toch best vaak ceremonies met een gesloten kist, waar dan een foto opstaat. Een ceremonie gaat toch om herinneringen, afscheid nemen en loslaten. We zijn gewend om af te sluiten door het lichaam ergens achter te laten, maar dat is niet het enige wat een ceremonie in houdt.
En je zou graag naar een graf willen kunnen? Misschien kun je daarvan in de plaats een lievelingsplek 'gebruiken'. Mij zegt een graf niet zoveel, maar andere plekken met herinneringen des te meer.
Mijn ouders willen ook geen dienst e.d.
donderdag 15 juni 2017 om 23:22
Dat wil mijn ouder niet. We kunnen tegen die tijd misschien zelf iets verzinnen dat wel.
Hoe heb je dat verder zelf ervaren? Vond je het moeilijk dat je niet wist wat er met haar lichaam gebeurde? Heb je het echt kunnen afsluiten?
Ik merk dat ik er zelfs een beetje boos om word, zo van jij hebt dit leuk besloten maar wij moeten er maar mee dealen tzt. Zal wel egoistisch gedacht zijn van me maar zo voelt het momenteel een beetje. Ik kan mijn ouders ook niet belasten met mijn gevoel nu vind ik, ik moet zo'n beslissing respecteren natuurlijk.
donderdag 15 juni 2017 om 23:28
Om afscheid te nemen heb je toch geen dienst nodig? Ik denk dat ik juist het in kleine kring afscheid nemen fijn zal vinden.Matthiola schreef: ↑15-06-2017 23:22Dat wil mijn ouder niet. We kunnen tegen die tijd misschien zelf iets verzinnen dat wel.
Hoe heb je dat verder zelf ervaren? Vond je het moeilijk dat je niet wist wat er met haar lichaam gebeurde? Heb je het echt kunnen afsluiten?
Ik merk dat ik er zelfs een beetje boos om word, zo van jij hebt dit leuk besloten maar wij moeten er maar mee dealen tzt. Zal wel egoistisch gedacht zijn van me maar zo voelt het momenteel een beetje. Ik kan mijn ouders ook niet belasten met mijn gevoel nu vind ik, ik moet zo'n beslissing respecteren natuurlijk.
donderdag 15 juni 2017 om 23:29
Waarom niet? Als dat degene helpt die zonder hun door moet? Het hoeft geen gebruikelijke dienst te zijn, maar een bijeenkomst van naasten die samen afscheid willen nemen, eer willen betonen. Wat kan men daar op tegen hebben? Dan hoeft niet in een kerk of aula, kan ook in de favoriet kroeg of aan het strand of wat er ook maar bij de overledene past.MoirenPhae schreef: ↑15-06-2017 23:19Wat ik begrijp wil de ouder dat niet.
Mijn ouders willen ook geen dienst e.d.
Met helemaal niks, zou ik ook moeite hebben.
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
donderdag 15 juni 2017 om 23:31
Ze willen het niet.nederlandsevrouw schreef: ↑15-06-2017 23:29Waarom niet? Als dat degene helpt die zonder hun door moet? Het hoeft geen gebruikelijke dienst te zijn, maar een bijeenkomst van naasten die samen afscheid willen nemen, eer willen betonen. Wat kan men daar op tegen hebben? Dan hoeft niet in een kerk of aula, kan ook in de favoriet kroeg of aan het strand of wat er ook maar bij de overledene past.
Met helemaal niks, zou ik ook moeite hebben.
Dat wij als gezin bij elkaar komen wel, maar geen zaal, kroeg, strand, andere mensen, koffietafels of borrels.
donderdag 15 juni 2017 om 23:32
Maar dat komt er dus niet, alleen de tijd voordat ouder wordt opgehaald is er, binnen 24 uur dus en waarschijnlijk al veel eerder. Verder wil ouder helemaal niets.MoirenPhae schreef: ↑15-06-2017 23:28Om afscheid te nemen heb je toch geen dienst nodig? Ik denk dat ik juist het in kleine kring afscheid nemen fijn zal vinden.
Ik had ook vantevoren niet gedacht dat ik er zo emotioneel op zou reageren... het is echt me zo rauw op mijn dak gevallen.
donderdag 15 juni 2017 om 23:33
Je hebt toch in die 24 uur tijd? Ik begrijp niet zo goed waarom jij het gevoel hebt dat je geen afscheid kan nemen.Matthiola schreef: ↑15-06-2017 23:32Maar dat komt er dus niet, alleen de tijd voordat ouder wordt opgehaald is er, binnen 24 uur dus en waarschijnlijk al veel eerder. Verder wil ouder helemaal niets.
Ik had ook vantevoren niet gedacht dat ik er zo emotioneel op zou reageren... het is echt me zo rauw op mijn dak gevallen.
donderdag 15 juni 2017 om 23:38
Dag Matthiola,
hier wat ervaring met het onderwerp
. Echter was het bij mij niet de wens van de ouder, maar heeft de wetenschap het eigenlijk zelf gevraagd na het plotse overlijden van mijn mama. Ons antwoord was eigenlijk rap beslist.. Mijn mama stond altijd klaar om iedereen te helpen en we wisten dat ze nu ook haar lichaam zou willen afstaan om anderen te helpen.. Wat ik daar zelf van vond heb ik niet lang bij stil gestaan, op dat moment dacht ik enkel aan wat mama zou willen. Uiteindelijk vind ik het verlies zoveel erger dan wat er uiteindelijk gebeurt met de restanten van het lichaam.. Anyway, wij hadden het lichaam vrij snel terug en hebben perfect een dienst ermee kunnen houden. Hier ging het echter wel over onderzoeken over een vrij specifieke ziekte en niet om vanalles op te testen.
hier wat ervaring met het onderwerp
. Echter was het bij mij niet de wens van de ouder, maar heeft de wetenschap het eigenlijk zelf gevraagd na het plotse overlijden van mijn mama. Ons antwoord was eigenlijk rap beslist.. Mijn mama stond altijd klaar om iedereen te helpen en we wisten dat ze nu ook haar lichaam zou willen afstaan om anderen te helpen.. Wat ik daar zelf van vond heb ik niet lang bij stil gestaan, op dat moment dacht ik enkel aan wat mama zou willen. Uiteindelijk vind ik het verlies zoveel erger dan wat er uiteindelijk gebeurt met de restanten van het lichaam.. Anyway, wij hadden het lichaam vrij snel terug en hebben perfect een dienst ermee kunnen houden. Hier ging het echter wel over onderzoeken over een vrij specifieke ziekte en niet om vanalles op te testen.
donderdag 15 juni 2017 om 23:39
Je kunt even goed zeggen dat het egoïstisch is van de ouder om niet te bedenken dat een achterblijver hier wel problemen mee heeft.Matthiola schreef: ↑15-06-2017 23:22Dat wil mijn ouder niet. We kunnen tegen die tijd misschien zelf iets verzinnen dat wel.
Hoe heb je dat verder zelf ervaren? Vond je het moeilijk dat je niet wist wat er met haar lichaam gebeurde? Heb je het echt kunnen afsluiten?
Ik merk dat ik er zelfs een beetje boos om word, zo van jij hebt dit leuk besloten maar wij moeten er maar mee dealen tzt. Zal wel egoistisch gedacht zijn van me maar zo voelt het momenteel een beetje. Ik kan mijn ouders ook niet belasten met mijn gevoel nu vind ik, ik moet zo'n beslissing respecteren natuurlijk.
Zo heb ik gevoelsmatig meer met begraven dan met cremeren, maar als de familie liever cremeert, prima ( de naaste familie zijn mijn zussen) zij moeten er mee verder leven
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 15 juni 2017 om 23:42
Ik ga het er toch nog eens met ze over hebben. Gewoon dan voor de kinderen en kleinkinderen, om iets af te kunnen sluiten.nederlandsevrouw schreef: ↑15-06-2017 23:29Waarom niet? Als dat degene helpt die zonder hun door moet? Het hoeft geen gebruikelijke dienst te zijn, maar een bijeenkomst van naasten die samen afscheid willen nemen, eer willen betonen. Wat kan men daar op tegen hebben? Dan hoeft niet in een kerk of aula, kan ook in de favoriet kroeg of aan het strand of wat er ook maar bij de overledene past.
Met helemaal niks, zou ik ook moeite hebben.
Wat je schrijft: als het ons nou helpt.
donderdag 15 juni 2017 om 23:47
Vooral bij een plotseling overlijden is 24 uur ontzettend snel. Voordat je hebt geregeld dat jij (en je eventuele gezin) vrij en bij de overledene zijn, en dat aan alle formaliteiten is voldaan, dat zal ook bij ter beschikking stelling 'gedoe' opleveren, voordat je inderdaad beseft dat iemand echt dood is en dat dit afscheid definitief is.MoirenPhae schreef: ↑15-06-2017 23:33Je hebt toch in die 24 uur tijd? Ik begrijp niet zo goed waarom jij het gevoel hebt dat je geen afscheid kan nemen.
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
donderdag 15 juni 2017 om 23:49
Wat goed! In ons geval zal er echter niets meer terugkomen.FreeBird16 schreef: ↑15-06-2017 23:38Dag Matthiola,
hier wat ervaring met het onderwerp
Het is natuurlijk zo: het verlies is op dat moment het ergste en overheerst alles. Ik stel me zo voor dat ik er later moeite mee ga hebben. Maar misschien ben ik nu al aan het verwerken dat het zo zal zijn en is het straks niet echt een issue meer...
donderdag 15 juni 2017 om 23:50
Inderdaad...nederlandsevrouw schreef: ↑15-06-2017 23:47Vooral bij een plotseling overlijden is 24 uur ontzettend snel. Voordat je hebt geregeld dat jij (en je eventuele gezin) vrij en bij de overledene zijn, en dat aan alle formaliteiten is voldaan, dat zal ook bij ter beschikking stelling 'gedoe' opleveren, voordat je inderdaad beseft dat iemand echt dood is en dat dit afscheid definitief is.
donderdag 15 juni 2017 om 23:54
Mijn beide, gelukkig nog levende en gezonde, ouders stellen hun lichaam ter beschikking. Dat weet ik al dertig jaar en ik ben daar denk ik nuchterder in dan jij, ik vind het heel goed en nuttig en denk er eigenlijk alleen maar over na dat ik het zo snel mogelijk praktisch moet gaan regelen als het ooit zover komt (één telefoontje, maar voor mijn vader een andere universiteit dan voor mijn moeder, en waar liggen die papieren ook weer...).
Ook mijn oma, die overleed toen ik 18 was, heeft haar lichaam ter beschikking gesteld. Vlak na haar overlijden ben ik nog even bij haar geweest, dat vond ik prettig, maar dat er daarna verder geen ceremonie was heeft mij (en de rest van de familie) nooit gestoord.
Of je wel of niet een ceremonie-achting iets organiseert vind ik overigens aan de nabestaanden. Die moeten ermee verder. Dat zou je nog eens rustig kunnen bespreken met je ouders.
Overigens heb ik ook aan de andere kant gestaan: ik heb tijdens mijn studie 'snijzaal' gehad en heb daarvan ongelooflijk veel geleerd. Alle boeken, alle plastic modellen zijn toch heel anders dan een echt menselijk lichaam. Onvervangbaar!
En indrukwekkend, met hoeveel respect de docenten en studenten omgingen met de lichamen. Iedereen is er volledig van doordrongen wat een dappere mensen dit geweest zijn, die dit stuk onderwijs mogelijk maken!
Wen rustig aan het idee en hopelijk duurt het nog héél lang voordat het werkelijkheid wordt!
Ook mijn oma, die overleed toen ik 18 was, heeft haar lichaam ter beschikking gesteld. Vlak na haar overlijden ben ik nog even bij haar geweest, dat vond ik prettig, maar dat er daarna verder geen ceremonie was heeft mij (en de rest van de familie) nooit gestoord.
Of je wel of niet een ceremonie-achting iets organiseert vind ik overigens aan de nabestaanden. Die moeten ermee verder. Dat zou je nog eens rustig kunnen bespreken met je ouders.
Overigens heb ik ook aan de andere kant gestaan: ik heb tijdens mijn studie 'snijzaal' gehad en heb daarvan ongelooflijk veel geleerd. Alle boeken, alle plastic modellen zijn toch heel anders dan een echt menselijk lichaam. Onvervangbaar!
En indrukwekkend, met hoeveel respect de docenten en studenten omgingen met de lichamen. Iedereen is er volledig van doordrongen wat een dappere mensen dit geweest zijn, die dit stuk onderwijs mogelijk maken!
Wen rustig aan het idee en hopelijk duurt het nog héél lang voordat het werkelijkheid wordt!
caromamavanmaik wijzigde dit bericht op 15-06-2017 23:57
0.14% gewijzigd
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
donderdag 15 juni 2017 om 23:56
Hoe lang weet je dit nu? Lijkt alsof je het nog niet zo lang weet.
Ik zou het er nog eens over hebben met je ouder(s). In ieder geval over het als familie afscheid nemen. Zoals al gezegd kan dit op het strand of in favoriet café, maar ook met z'n allen eten bv.
Hoe staat de andere ouder ertegen over? Willen ze allebei hetzelfde?, is er sprake van ziekte of is er nog 'tijd'?
Ik heb dit vanuit mijn werk meegemaakt, client stond haar lichaam ook af aan de wetenschap, kinderen hadden het er heel moeilijk mee omdat er daarna idd 'niks' meer is. Gebruik ipv een urn of begraafplaats iets persoonlihks, een foto die jullie nu nog met z'n allen laten maken bv. Overleg dit met je ouder(s) waarschijnlijk hebben ze hier gewoon niet goed over nagedacht.
Voor jou sterkte, het is idd een stukje rouwen wat je nu voelt, maar wat je ouder wil is een mooi iets. Er word echt met respect met een lichaam omgegaan!
Ik zou het er nog eens over hebben met je ouder(s). In ieder geval over het als familie afscheid nemen. Zoals al gezegd kan dit op het strand of in favoriet café, maar ook met z'n allen eten bv.
Hoe staat de andere ouder ertegen over? Willen ze allebei hetzelfde?, is er sprake van ziekte of is er nog 'tijd'?
Ik heb dit vanuit mijn werk meegemaakt, client stond haar lichaam ook af aan de wetenschap, kinderen hadden het er heel moeilijk mee omdat er daarna idd 'niks' meer is. Gebruik ipv een urn of begraafplaats iets persoonlihks, een foto die jullie nu nog met z'n allen laten maken bv. Overleg dit met je ouder(s) waarschijnlijk hebben ze hier gewoon niet goed over nagedacht.
Voor jou sterkte, het is idd een stukje rouwen wat je nu voelt, maar wat je ouder wil is een mooi iets. Er word echt met respect met een lichaam omgegaan!
donderdag 15 juni 2017 om 23:57
Dankjewel, lief dat je dit nog even wilde delen.CaroMamaVanMaik schreef: ↑15-06-2017 23:54Mijn beide, gelukkig nog levende en gezinde, ouders stellen hun lichaam ter beschikking. Dat weet ik al dertig jaar en ik ben daar denk ik nuchterder in dan jij, ik vind het heel goed en nuttig en denk er eigenlijk alleen naar over na dat ik het zo snel mogelijk praktisch moet gaan regelen als het ooit zover komt (één telefoontje, maar voor mijn vader een andere universiteit dan voor mijn moeder, en waar liggen die papieren ook weer...).
Ook mijn oma, die overleed toen ik 18 was, heeft haar lichaam ter beschikking gesteld. Vlak na haar overlijden ben ik nog even bij haar geweest, dat vond ik prettig, maar dat er daarna verder geen ceremonie was heeft mij (en de rest van de familie) nooit gestoord.
Of je wel of niet een ceremonie-achting iets organiseert vind ik overigens aan de nabestaanden. Die moeten ermee verder. Dat zou je nog eens rustig kunnen bespreken met je ouders.
Overigens heb ik ook aan de andere kant gestaan: ik heb tijdens mijn studie 'snijzaal' gehad en heb daarvan ongelooflijk veel geleerd. Alle boeken, alle plastic modellen zijn toch heel anders dan een echt menselijk lichaam. Onvervangbaar!
En indrukwekkend, met hoeveel respect de docenten en studenten omgingen met de lichamen. Iedereen is er volledig van doordrongen wat een dappere mensen dit geweest zijn, die dit stuk onderwijs mogelijk maken!
Wen rustig aan het idee en hopelijk duurt het nog héél lang voordat het werkelijkheid wordt!
vrijdag 16 juni 2017 om 00:01
Klopt, om precies te zijn sinds vanmiddag... dus de emoties zitten nog heel hoog.cookie84 schreef: ↑15-06-2017 23:56Hoe lang weet je dit nu? Lijkt alsof je het nog niet zo lang weet.
Ik zou het er nog eens over hebben met je ouder(s). In ieder geval over het als familie afscheid nemen. Zoals al gezegd kan dit op het strand of in favoriet café, maar ook met z'n allen eten bv.
Hoe staat de andere ouder ertegen over? Willen ze allebei hetzelfde?, is er sprake van ziekte of is er nog 'tijd'?
Ik heb dit vanuit mijn werk meegemaakt, client stond haar lichaam ook af aan de wetenschap, kinderen hadden het er heel moeilijk mee omdat er daarna idd 'niks' meer is. Gebruik ipv een urn of begraafplaats iets persoonlihks, een foto die jullie nu nog met z'n allen laten maken bv. Overleg dit met je ouder(s) waarschijnlijk hebben ze hier gewoon niet goed over nagedacht.
Voor jou sterkte, het is idd een stukje rouwen wat je nu voelt, maar wat je ouder wil is een mooi iets. Er word echt met respect met een lichaam omgegaan!
De andere ouder staat er overigens heel nuchter in, had ik eigenlijk niet zo verwacht.
vrijdag 16 juni 2017 om 00:02
Je andere ouder weet dit natuurlijk al veel langer, hebben het er waarschijnlijk samen uitgebreid over gehad.
Ga lekker slapen, morgen een nieuwe dag.
vrijdag 16 juni 2017 om 00:07
Geen ervaring met lichaam ter beschikking stellen. Maar wel met Iers anders. Ik heb een kettinkje met daaraan een vingerafdruk van mijn oma. Is gemaakt toen ze nog leefde, maar dat kan ook na overlijden nog. Misschien is zoiets ook iets voor jou? Juist omdat dot ook voor overlijden kan (die vingerafdruk) past het zowel bij de wensen van jou als van de ouder.
