Psyche
alle pijlers
Thuiswonend, word gek van mijn ouders
dinsdag 28 mei 2019 om 17:20
Hallo,
Ik ben een 27-jarige thuiswonende vrouw. Mijn ouders en ik wonen in een klein dorpje. Toen mijn relatie uit ging, ben ik hier weer komen wonen, dat is ruim twee jaar geleden. Ik heb in mijn studietijd op kamers gewoond, maar met mijn studieschuld en inkomen krijg ik geen hypotheek (ik werk 4 1/2 dag in de week, bijna fulltime, hbo afgestudeerd). Huren kan met het oog op mijn inkomsten alleen in de sociale huursector en die zit, zoals iedereen weet, op slot. Net als velen sta ik jaren ingeschreven.
Mijn vader is met pensioen, mijn moeder werkt nog een beetje. Ze hebben een slecht huwelijk, mijn vader is erg bemoeizuchtig en opvliegend. Toen hij met pensioen ging, ontaardde hij in een tiran. Hij beweert dat hij wel even het huishouden over zal nemen, bakt er niks van en kaffert mijn moeder erom uit, die het jaren op rolletjes heeft gedaan. Hij weigert te koken, en zo kan ik wel even doorgaan. Het is moeilijk uit te leggen, maar ook als hij in een ander deel van het huis is, 'voel' ik hem. Zijn energie, zijn aura. Ik word er helemaal gek van.
Mijn moeder is me op subtiele wijze aan het pushen om op zoek te gaan naar een nieuwe relatie. Volgens haar heb ik geen kansen op een zelfstandige woning en is 'samen' beter. Helaas ben ik niet zo'n sociaal dier, en word ik ook niet verliefd. De dates die ik heb gehad zijn ook op niks uitgelopen.
Bekenden van me krijgen een woning via via, maar ik heb geen netwerk, dus dat kan ik niet aanboren. Ik sta bij 10 woningstichtingen ingeschreven. De stichting waarbij ik veel punten had, heeft de zelfstandige woningen nu ondergebracht bij een andere stichting, waar ik nauwelijks punten heb. Ik struin wekelijks natuurlijk alles af, heb ook al naar alternatieven gekeken. Maar ik weet gewoon dat woongroepen niets voor mij zijn (een voorbeeld dat ik tegen kwam). Ik ben niet sociaal en heb enorm veel ruimte en tijd voor mezelf nodig om op energie te komen, word snel snauwerig.
Het idee dat ik hier nog jaren bij mijn vader en moeder zit, maakt me moedeloos. Mijn vader bekt iedereen af en mijn moeder zit aan te sturen op een new boyfriend. Ik zie het soms even niet meer zitten, probeer wel veel afleiding te zoeken en positieve puntjes te zien, maar het wil niet altijd lukken.
Ik ben een 27-jarige thuiswonende vrouw. Mijn ouders en ik wonen in een klein dorpje. Toen mijn relatie uit ging, ben ik hier weer komen wonen, dat is ruim twee jaar geleden. Ik heb in mijn studietijd op kamers gewoond, maar met mijn studieschuld en inkomen krijg ik geen hypotheek (ik werk 4 1/2 dag in de week, bijna fulltime, hbo afgestudeerd). Huren kan met het oog op mijn inkomsten alleen in de sociale huursector en die zit, zoals iedereen weet, op slot. Net als velen sta ik jaren ingeschreven.
Mijn vader is met pensioen, mijn moeder werkt nog een beetje. Ze hebben een slecht huwelijk, mijn vader is erg bemoeizuchtig en opvliegend. Toen hij met pensioen ging, ontaardde hij in een tiran. Hij beweert dat hij wel even het huishouden over zal nemen, bakt er niks van en kaffert mijn moeder erom uit, die het jaren op rolletjes heeft gedaan. Hij weigert te koken, en zo kan ik wel even doorgaan. Het is moeilijk uit te leggen, maar ook als hij in een ander deel van het huis is, 'voel' ik hem. Zijn energie, zijn aura. Ik word er helemaal gek van.
Mijn moeder is me op subtiele wijze aan het pushen om op zoek te gaan naar een nieuwe relatie. Volgens haar heb ik geen kansen op een zelfstandige woning en is 'samen' beter. Helaas ben ik niet zo'n sociaal dier, en word ik ook niet verliefd. De dates die ik heb gehad zijn ook op niks uitgelopen.
Bekenden van me krijgen een woning via via, maar ik heb geen netwerk, dus dat kan ik niet aanboren. Ik sta bij 10 woningstichtingen ingeschreven. De stichting waarbij ik veel punten had, heeft de zelfstandige woningen nu ondergebracht bij een andere stichting, waar ik nauwelijks punten heb. Ik struin wekelijks natuurlijk alles af, heb ook al naar alternatieven gekeken. Maar ik weet gewoon dat woongroepen niets voor mij zijn (een voorbeeld dat ik tegen kwam). Ik ben niet sociaal en heb enorm veel ruimte en tijd voor mezelf nodig om op energie te komen, word snel snauwerig.
Het idee dat ik hier nog jaren bij mijn vader en moeder zit, maakt me moedeloos. Mijn vader bekt iedereen af en mijn moeder zit aan te sturen op een new boyfriend. Ik zie het soms even niet meer zitten, probeer wel veel afleiding te zoeken en positieve puntjes te zien, maar het wil niet altijd lukken.
dinsdag 28 mei 2019 om 18:48
Ik ken een aantal mensen in de categorie 'elke gek kan een huis huren' vallen die allemaal zo via Villex woonruimte hadden.
De OP is blablabla smoesje hier, excuusje daar, niet goed genoeg zo.
En urgentie? Doe normaal.
dinsdag 28 mei 2019 om 18:50
Volgens mij zijn de wachtlijsten voor anti-kraak ook enorm.Grobbekuiken_ schreef: ↑28-05-2019 18:44Gek is dat, op antikraak wordt nauwelijks gereageerd, terwijl dat vooralsnog dé oplossing kan zijn.
Van daaruit verder kijken en zoeken, maar dan ben je in ieder geval even onder de pannen zonder bemoeienis van anderen.
dinsdag 28 mei 2019 om 18:55
Dan zal ze keuzes moeten maken en haar eisenpakket bij moeten stellen. Ander werk, toch een woning delen, toch eerst een kamer, etc.minnimouse schreef: ↑28-05-2019 18:46Nou, dat is wel makkelijk gezegd hoor.
Ook buiten de randstad betaal je vaak veel voor de vrije sector en is de eis ook vaak dat je 4-4,5 keer de maandhuur moet verdienen. Niet met elk hbo diploma verdien je veel en bovendien kan TO nog een starter zijn of op mbo niveau werken of ...
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 28 mei 2019 om 18:56
Het is echt heel lastig hoor, en ik vind het persoonlijk onnatuurlijk dat zoals nu eind twintigers begin dertigers amper alleen kunnen wonen.
Dat gezegd hebbende is de realiteit dat er in beoaalde regio's amper huizen zijn. En de situatie van to klinkt ook wel penibel met die ouders (een moeder die maar wil dat er een relatie komt want dan kan dochter samenwonen, die vader, lekker dan).
Ik zou dan inderdaad minder eisen stellen, liever met wat huisgenoten dan je ouders zo op je lip.
Ik zou dus proberen via bijv fb groepen in een huis te komen met wat huisgenoten of in een krimpregio iets huren en reistijd voor lief nemen als je zo op jezelf bent.
dinsdag 28 mei 2019 om 19:00
Mijn ouders moesten ook eerst inwonen toen ze trouwen. Ergens op een zolderkamertje. Aangezien steeds meer mensen alleen willen wonen, wordt het steeds krapper op de markt en zul je dus eisen bij moeten gaan stellen. Of tot je 70ste bij je ouders wonen en onderhand niet zeiken.Het-groepje schreef: ↑28-05-2019 18:56Het is echt heel lastig hoor, en ik vind het persoonlijk onnatuurlijk dat zoals nu eind twintigers begin dertigers amper alleen kunnen wonen.
dinsdag 28 mei 2019 om 19:21
Dezelfde organisatie verhuist je dan door. Kan niet altijd maar dat proberen ze wel en dan ga je voor op anderen.
Bij de meeste antikraak organisaties moet je voorgedragen worden door iemand die al voor hen woont en antikraak organisaties hebben veelal wachtlijsten en nemen geen nieuwe mensen meer aan.
I told you walking was idiotic.
dinsdag 28 mei 2019 om 19:21
Dezelfde organisatie verhuist je dan door. Kan niet altijd maar dat proberen ze wel en dan ga je voor op anderen.
Bij de meeste antikraak organisaties moet je voorgedragen worden door iemand die al voor hen woont en antikraak organisaties hebben veelal wachtlijsten en nemen geen nieuwe mensen meer aan.
I told you walking was idiotic.
dinsdag 28 mei 2019 om 19:25
Ik ben van de Hornbach-aanpak: maak er jouw project van.
Dat doe ik met alles wat ik graag wil en daar komt vaak wel wat uit. Niet altijd, maar mijn ervaring is wel dat hard werken en je echt focussen op je doelen wel verschil maakt. Ben je niet sociaal, dan doe je maar even sociaal. Je wilt daar weg toch?
Dus: document openen op je computer en concreet plannen gaan maken. Welke acties heb je nog niet ondernomen, welke acties kun je herhalen, weten mensen dat je woonruimte zoekt, kun je je wensen naar beneden bijstellen. Probeer te denken in kansen en niet in onmogelijkheden, vecht voor wat je wilt.
Dat doe ik met alles wat ik graag wil en daar komt vaak wel wat uit. Niet altijd, maar mijn ervaring is wel dat hard werken en je echt focussen op je doelen wel verschil maakt. Ben je niet sociaal, dan doe je maar even sociaal. Je wilt daar weg toch?
Dus: document openen op je computer en concreet plannen gaan maken. Welke acties heb je nog niet ondernomen, welke acties kun je herhalen, weten mensen dat je woonruimte zoekt, kun je je wensen naar beneden bijstellen. Probeer te denken in kansen en niet in onmogelijkheden, vecht voor wat je wilt.
Hallo?!
dinsdag 28 mei 2019 om 19:27
Weinig plekken waar je daar nog urgentie voor krijgt.
dinsdag 28 mei 2019 om 19:27
Ik verdien 1500 pm. Vrije sector is al gauw 800 kale huur ...Tintintin- schreef: ↑28-05-2019 18:39Probeer een andere stad/dorp
Ik snap het niet; hier genoeg particuliere woningen (grote stad)
Iets duurder maar je zal voldoende verdienen met bijna fulltime op hbo niveau
En anders een kamer, antikraak of woongroep
Wegwezen daar!!
Ps Facebook of andere sociale media inzetten!!
dinsdag 28 mei 2019 om 19:30
Een vader die je kleineert en bij het minste geringste uit z'n vel springt? Die je moeder kleineert? Die eigenlijk geen respect voor vrouwen heeft? Vroeger jou verrot sloeg en in staat is om dat nog te doen als hij zich niet meer kan inhouden? Met spullen gooit, het huis vernielt?
Ik ben geen verwend nest, en wil mijn vader niet verder zwartmaken, maar even wat genuanceerder blijven tot meer concrete informatie hebt, is wel op zijn plaats. En ik was overigens niet eens van plan urgentie aan te vragen.
dinsdag 28 mei 2019 om 19:30
Bel Veilig Thuis als het allemaal zo erg is.JoosjeVis schreef: ↑28-05-2019 19:30Een vader die je kleineert en bij het minste geringste uit z'n vel springt? Die je moeder kleineert? Die eigenlijk geen respect voor vrouwen heeft? Vroeger jou verrot sloeg en in staat is om dat nog te doen als hij zich niet meer kan inhouden? Met spullen gooit, het huis vernielt?
Ik ben geen verwend nest, en wil mijn vader niet verder zwartmaken, maar even wat genuanceerder blijven tot meer concrete informatie hebt, is wel op zijn plaats. En ik was overigens niet eens van plan urgentie aan te vragen.
dinsdag 28 mei 2019 om 19:33
