Psyche
alle pijlers
Trots zijn op jezelf / van jezelf houden
zaterdag 22 augustus 2020 om 21:55
Hoe zorg je er nou voor dat je echt daadwerkelijk van jezelf gaat houden / tevreden met jezelf bent / trots op jezelf bent? En waar dat dan jezelf staan mag je ook lezen: je eigen leven, gezin, uiterlijk enz.
Momenteel voel ik me onwijs tekort schieten op allerlei vlakken. Ik ben niet tevreden over hoe mijn leven is gelopen, met chronische psychische problemen waardoor ik niet alles heb kunnen doen wat ik had gewild en nog elke dag tegen beperkingen aanloop. Tegelijkertijd denk ik dat ik wel die dingen heb bereikt waar ik me vroeger zorgen over maakte dat het nooit goed zou komen: leuke man, leuk kind, een mooi huis...
Desondanks blijf ik mezelf maar vergelijken met anderen en het gevoel houden dat ik tekort schiet. En dan vlucht ik weg in mezelf verbeteren: afvallen, nieuwe opruimtechnieken, mijn haar afknippen... Dingen waar ik wel blij mee ben en voor een moment dan tevreden, maar het vult dat gat van ontevredenheid niet blijvend.....
Dan stuurt mijn zus bijvoorbeeld een foto van haar perfecte gezinnetje en denk ik: wie hou ik nou voor de gek? Ik zal nooit zo leuk zijn als haar, mijn leven is saai / stom enz. Het lukt me maar niet om te stoppen met vergelijken. En dan vooral met mijn zus, maar ik heb hetzelfde met andere mensen in principe.
Hoe hebben andere mensen dit gedaan??
Momenteel voel ik me onwijs tekort schieten op allerlei vlakken. Ik ben niet tevreden over hoe mijn leven is gelopen, met chronische psychische problemen waardoor ik niet alles heb kunnen doen wat ik had gewild en nog elke dag tegen beperkingen aanloop. Tegelijkertijd denk ik dat ik wel die dingen heb bereikt waar ik me vroeger zorgen over maakte dat het nooit goed zou komen: leuke man, leuk kind, een mooi huis...
Desondanks blijf ik mezelf maar vergelijken met anderen en het gevoel houden dat ik tekort schiet. En dan vlucht ik weg in mezelf verbeteren: afvallen, nieuwe opruimtechnieken, mijn haar afknippen... Dingen waar ik wel blij mee ben en voor een moment dan tevreden, maar het vult dat gat van ontevredenheid niet blijvend.....
Dan stuurt mijn zus bijvoorbeeld een foto van haar perfecte gezinnetje en denk ik: wie hou ik nou voor de gek? Ik zal nooit zo leuk zijn als haar, mijn leven is saai / stom enz. Het lukt me maar niet om te stoppen met vergelijken. En dan vooral met mijn zus, maar ik heb hetzelfde met andere mensen in principe.
Hoe hebben andere mensen dit gedaan??
zondag 23 augustus 2020 om 13:09
Je vult nu teveel voor haar in. Ze zegt: 'Zodra het weer beter ging kreeg ik weer een lichtere vorm van therapie, die ze me nu ook weer zullen gaan aanbieden, en dat doet helaas niks.' Kortom, ze heeft gewoon ervaren dat ze in ieder geval aan die (lichtere vorm) therapie niets heeft...
zondag 23 augustus 2020 om 15:06
Herkenbaar Mindervanmij...
Bij mij staat alles in het teken van mezelf willen verbeteren, o.a. veel sporten, mezelf willen veranderen.
Het is goed om doelen te hebben maar ik ga daarin ook vaak aan mezelf voorbij en dan borrelt het uiteindelijk tot een soort kookpunt en dan komt de emotie eruit.. net als vandaag.
Het gooit me iedere keer terug op mezelf en kom elke keer weer op dat punt:'Mezelf diep van binnen niet goed genoeg vinden' vergelijken enz.
Ik weet al heel lang dat ik daar iets mee moet maar mijn brein lijkt wel zo geprogrammeerd dat ik continu wil verbeteren. Wat niet perse een slecht ding hoeft te zijn maar wel als het uit een gebrek aan eigenwaarde/laag zelfbeeld is.
Het gaat dan ook weleens een tijdje goed, kan trots zijn op de dingen die wél goed gaan enz (alhoewel er wel altijd dat knagende stemmetje is)tot er weer een moeizame periode volgt waar ik tegen dingen aan loop, het gevoel heb dat ik achterloop en moeite heb met accepteren dat bepaalde dingen bij mij zo zijn gelopen en dat dingen voor mij anders werken...
Dus ja, herkenbaar en gewoon even een
Bij mij staat alles in het teken van mezelf willen verbeteren, o.a. veel sporten, mezelf willen veranderen.
Het is goed om doelen te hebben maar ik ga daarin ook vaak aan mezelf voorbij en dan borrelt het uiteindelijk tot een soort kookpunt en dan komt de emotie eruit.. net als vandaag.
Het gooit me iedere keer terug op mezelf en kom elke keer weer op dat punt:'Mezelf diep van binnen niet goed genoeg vinden' vergelijken enz.
Ik weet al heel lang dat ik daar iets mee moet maar mijn brein lijkt wel zo geprogrammeerd dat ik continu wil verbeteren. Wat niet perse een slecht ding hoeft te zijn maar wel als het uit een gebrek aan eigenwaarde/laag zelfbeeld is.
Het gaat dan ook weleens een tijdje goed, kan trots zijn op de dingen die wél goed gaan enz (alhoewel er wel altijd dat knagende stemmetje is)tot er weer een moeizame periode volgt waar ik tegen dingen aan loop, het gevoel heb dat ik achterloop en moeite heb met accepteren dat bepaalde dingen bij mij zo zijn gelopen en dat dingen voor mij anders werken...
Dus ja, herkenbaar en gewoon even een
zondag 23 augustus 2020 om 23:02
Als ik mezelf met jou vergelijk, kom ik er slecht af; ik heb geen goedverdienende man, geen kind en ik heb grote moeite met sporten/afvallen. Toch ben ik over het algemeen een redelijk tevreden mens, omdat ik zo min mogelijk met anderen vergelijk, maar juist met mezelf. Ik kijk geregeld naar waar ik vandaan kom en ben dan trots op mezelf. In vijf jaar tijd ben ik in veel opzichten gegroeid (wahaa, ja, helaas ook in kilo’s). Voor een ander is mijn leven niets bijzonders, maar... I know where I’m going and I know where I’ve been 
.
.
zondag 23 augustus 2020 om 23:18
Even tussen neus en lippen door, dit vind ik een hele aantrekkelijke levenshoudingVesperLynd schreef: ↑23-08-2020 23:02Als ik mezelf met jou vergelijk, kom ik er slecht af; ik heb geen goedverdienende man, geen kind en ik heb grote moeite met sporten/afvallen. Toch ben ik over het algemeen een redelijk tevreden mens, omdat ik zo min mogelijk met anderen vergelijk, maar juist met mezelf. Ik kijk geregeld naar waar ik vandaan kom en ben dan trots op mezelf. In vijf jaar tijd ben ik in veel opzichten gegroeid (wahaa, ja, helaas ook in kilo’s). Voor een ander is mijn leven niets bijzonders, maar... I know where I’m going and I know where I’ve been
You go Vesper!
zondag 23 augustus 2020 om 23:21
Dat is een mooie inderdaad
maandag 24 augustus 2020 om 00:09
En ook dit wordt een beetje aangehaald in dat boek: not giving a fuck.mindervanmij schreef: ↑23-08-2020 00:02gaat niet persé alleen over prestaties. Ook dingen als hobby's, interesses enz. worden door anderen niet interessant gevonden. Misschien wijk ik teveel af van de mensen om me heen, ik weet het niet.
Dat je niet uniek bent. Heel lullig maar hij schrijft dat als jij in scheiding ligt en voor jou gevoel heel de wereld stopt met draaien dat voor een ander gewoon zo niet is. Ieder zijn geluk, ieder zijn eigen verdriet. Mijn problemen voelen voor mij zwaar terwijl er mensen zijn die nog veel grotere problemen hebben. Dus ook daar in vergelijken heeft geen zin. Want wat is groter? Met wie zou je ruilen?? Want dan ruil je ook van leed...
Hij schrijft ook dat je altijd problemen hebt. Als je wilt feesten dan kost dat geld. Als je dat geld daar niet aan uit wil geven, kan je dus minder feesten. Dus alle keuzes hebben aan de andere kant een 'probleem'. Keuzes, keuzes.
Ik wil dunner zijn. Probleem... minder snoepen. Of wel snoepen en dikker zijn...wat uiteraard niet suggereert dat je over al een keuze in hebt.
Maar was geinig boek vind ik.
TO waarom ben je zo afhankelijk van het oordeel van anderen??? Ben je vroeger gepest??
Ik heb ook erg veel aan het boek: patronen doorbreken gehad.
En je zou je eventueel kunnen verdiepen in de Transactionele Analyse. Welke houding neem je aan, in het contact en waarom??
mabelle wijzigde dit bericht op 24-08-2020 00:23
11.56% gewijzigd
maandag 24 augustus 2020 om 00:18
Maar dan nog. Je kan niet denken goh als ik dat heb, als ik met haar hebt geruild, dan is het goed. Dan ben ik gelukkig. Gelukkig ben je als je niet op zoek gaat naar geluk maar het gewoon bent. Ieder heeft zijn stormen. Het is hoe je er mee omgaat.isa_isa_ schreef: ↑23-08-2020 12:45Voor mij gaat dit denk ik niet op hoor. Er zijn genoeg mensen met wie ik niet wil ruilen (mensen in oorlogsgebieden, ernstig zieke mensen etc etc), maar er zijn genoeg mensen met wie ik best zou willen ruilen (mensen zonder psychische aandoeningen met leuk werk en een lieve partner en leuk gezin, etc)...
En inderdaad, makkelijk lullen, want ik ga nu redelijk goed. Maar denken dat je uniek bent met unieke problemen is niet zo. Iedereen heeft ze. Maar ieder gaat er anders mee om.
maandag 24 augustus 2020 om 07:30
tijdens mijn hele basisschooltijd ben ik buitengesloten en soms gepest, en op de middelbare school van klas 3 tot 5 ook echt actief gepest over dat ik lelijk zou zijn. Daarnaast ook een vrij kritische moeder die me graag anders wilde zien dan ik was / ben.
Ik heb fases dat het gewoon goed gaat en dan heb ik er allemaal ook weinig last van, maar helaas zitten daar dus ook fases tussen dat het wel heel pittig is, en momenteel zit ik dan dus in die fase. Maar het duurt me nu wel erg lang, dus ik denk dat ik de huisarts straks ga bellen en ga bespreken wat mogelijk is qua toch weer therapie of wellicht gesprekken met een POH oid.
Ik heb fases dat het gewoon goed gaat en dan heb ik er allemaal ook weinig last van, maar helaas zitten daar dus ook fases tussen dat het wel heel pittig is, en momenteel zit ik dan dus in die fase. Maar het duurt me nu wel erg lang, dus ik denk dat ik de huisarts straks ga bellen en ga bespreken wat mogelijk is qua toch weer therapie of wellicht gesprekken met een POH oid.
maandag 24 augustus 2020 om 09:09
Als ik jou zo hoor is het niet gek dat je hier in je latere leven nog last van hebt. Het is alleen op een gegeven moment wel zonde om de rest van je leven er door te laten beïnvloeden. Hoe moeilijk dat ook is, maar geef al die mensen niet te veel eer, zij deden ook maar wat en vervolgens geloof jij nog steeds in de dingen die ze zeiden.mindervanmij schreef: ↑24-08-2020 07:30tijdens mijn hele basisschooltijd ben ik buitengesloten en soms gepest, en op de middelbare school van klas 3 tot 5 ook echt actief gepest over dat ik lelijk zou zijn. Daarnaast ook een vrij kritische moeder die me graag anders wilde zien dan ik was / ben.
Ik heb fases dat het gewoon goed gaat en dan heb ik er allemaal ook weinig last van, maar helaas zitten daar dus ook fases tussen dat het wel heel pittig is, en momenteel zit ik dan dus in die fase. Maar het duurt me nu wel erg lang, dus ik denk dat ik de huisarts straks ga bellen en ga bespreken wat mogelijk is qua toch weer therapie of wellicht gesprekken met een POH oid.
Misschien moet je het omdraaien, ondanks je verleden, ondanks een kritische moeder, ondanks je gezondheid, heb je een leuke man gevonden, heb je een fijne, gezonde zoon en houd je thuis de boel draaiende. Dat is heel mooi lijkt me.
En dan niet gaan vergelijken met een ander zodat je alles weer teniet doet.
Want dat vergelijken blijft altijd wel doorgaan, als je dan eenmaal wel - ik zeg maar wat- een leuke baan hebt, zit je jezelf weer te vergelijken met collega's. Zo houdt het nooit op.
Ik denk echt dat veel mensen zich wel eens met een ander vergelijken, dat is ook menselijk lijkt me, maar het moet niet ongezond worden zeg maar. Bij jou slaat het wat door.
Wees wat aardiger voor jezelf.
maandag 24 augustus 2020 om 10:36
Ik denk ook helemaal niet dat ik uniek ben oid, ik weet alleen inmiddels wel dat het gras ergens anders soms gewoon echt groener kan zijn en dat ik dat beter kan accepteren dan ontkennen dat het niet zo is. Daarbij is de manier van hoe je met dingen omgaat ook niet altijd zo maakbaar als we graag zouden willen geloven.mabelle schreef: ↑24-08-2020 00:18Maar dan nog. Je kan niet denken goh als ik dat heb, als ik met haar hebt geruild, dan is het goed. Dan ben ik gelukkig. Gelukkig ben je als je niet op zoek gaat naar geluk maar het gewoon bent. Ieder heeft zijn stormen. Het is hoe je er mee omgaat.
En inderdaad, makkelijk lullen, want ik ga nu redelijk goed. Maar denken dat je uniek bent met unieke problemen is niet zo. Iedereen heeft ze. Maar ieder gaat er anders mee om.
vrijdag 28 augustus 2020 om 14:12
Hi, sorry dat ik opeens niet meer reageerde, ik was even een paar daagjes op vakantie en heb veel nagedacht. En probeer nu wat meer te focussen op de dingen die bij mezelf goed gaan en die ik zelf goed doe / leuke dingen die ik meemaak. En daar kan ik dan op terugvallen als het minder gaat.
Voorbeeld: ik had de gedachte: mijn zoon heeft echt pech met zo'n moeder die niet veel met hem speelt. Toen ging ik eens kijken en kwam erachter dat we deze vakantie echt enorm veel uitstapjes hebben gemaakt en dat dit echt in mijn hoofd zit dat hij pech zou hebben.
Dat nare stemmetje is er toch weer ingeslopen maar schop ik er nu weer uit. En probeer dat bewust te blijven doen.
Voorbeeld: ik had de gedachte: mijn zoon heeft echt pech met zo'n moeder die niet veel met hem speelt. Toen ging ik eens kijken en kwam erachter dat we deze vakantie echt enorm veel uitstapjes hebben gemaakt en dat dit echt in mijn hoofd zit dat hij pech zou hebben.
Dat nare stemmetje is er toch weer ingeslopen maar schop ik er nu weer uit. En probeer dat bewust te blijven doen.
