Psyche
alle pijlers
Trots zijn op jezelf / van jezelf houden
zaterdag 22 augustus 2020 om 21:55
Hoe zorg je er nou voor dat je echt daadwerkelijk van jezelf gaat houden / tevreden met jezelf bent / trots op jezelf bent? En waar dat dan jezelf staan mag je ook lezen: je eigen leven, gezin, uiterlijk enz.
Momenteel voel ik me onwijs tekort schieten op allerlei vlakken. Ik ben niet tevreden over hoe mijn leven is gelopen, met chronische psychische problemen waardoor ik niet alles heb kunnen doen wat ik had gewild en nog elke dag tegen beperkingen aanloop. Tegelijkertijd denk ik dat ik wel die dingen heb bereikt waar ik me vroeger zorgen over maakte dat het nooit goed zou komen: leuke man, leuk kind, een mooi huis...
Desondanks blijf ik mezelf maar vergelijken met anderen en het gevoel houden dat ik tekort schiet. En dan vlucht ik weg in mezelf verbeteren: afvallen, nieuwe opruimtechnieken, mijn haar afknippen... Dingen waar ik wel blij mee ben en voor een moment dan tevreden, maar het vult dat gat van ontevredenheid niet blijvend.....
Dan stuurt mijn zus bijvoorbeeld een foto van haar perfecte gezinnetje en denk ik: wie hou ik nou voor de gek? Ik zal nooit zo leuk zijn als haar, mijn leven is saai / stom enz. Het lukt me maar niet om te stoppen met vergelijken. En dan vooral met mijn zus, maar ik heb hetzelfde met andere mensen in principe.
Hoe hebben andere mensen dit gedaan??
Momenteel voel ik me onwijs tekort schieten op allerlei vlakken. Ik ben niet tevreden over hoe mijn leven is gelopen, met chronische psychische problemen waardoor ik niet alles heb kunnen doen wat ik had gewild en nog elke dag tegen beperkingen aanloop. Tegelijkertijd denk ik dat ik wel die dingen heb bereikt waar ik me vroeger zorgen over maakte dat het nooit goed zou komen: leuke man, leuk kind, een mooi huis...
Desondanks blijf ik mezelf maar vergelijken met anderen en het gevoel houden dat ik tekort schiet. En dan vlucht ik weg in mezelf verbeteren: afvallen, nieuwe opruimtechnieken, mijn haar afknippen... Dingen waar ik wel blij mee ben en voor een moment dan tevreden, maar het vult dat gat van ontevredenheid niet blijvend.....
Dan stuurt mijn zus bijvoorbeeld een foto van haar perfecte gezinnetje en denk ik: wie hou ik nou voor de gek? Ik zal nooit zo leuk zijn als haar, mijn leven is saai / stom enz. Het lukt me maar niet om te stoppen met vergelijken. En dan vooral met mijn zus, maar ik heb hetzelfde met andere mensen in principe.
Hoe hebben andere mensen dit gedaan??
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:04
Ik stel me voor wat voor man of persoon ik zou willen zijn, wat voor persoon ben ik nu, en hoe zou ik graag willen zijn in 1, 5 of 10 jaar?
En elke dag werk ik naar dat ideaalbeeld toe. Ik ben er nog niet, misschien zal ik er nooit zijn, maar ik zet elke dag een stap. Een stap waar ik trots op kan zijn.
En na een tijdje, als ik terugkijk op hoever ik al ben gekomen en hoe hard ik er voor heb gewerkt, vult dat me met trots.
Ik vergelijk mijzelf niet met anderen. Sommige zijn beter, sommige slechter - maar ik vergelijk mijzelf met de man die ik gisteren was. Hij is mijn rivaal, zolang ik beter ben dan hem ben ik blij.
Als je jezelf vergelijkt met mensen die beter zijn, zul je altijd depressief zijn. De kans dat je nummer 1 word is laag.
En als je jezelf vergelijkt met mensen die slechter zijn, word je lui want er zijn altijd mensen slechter af dan jij.
En ook dit:
https://i.imgur.com/MzUgPMN.png
En elke dag werk ik naar dat ideaalbeeld toe. Ik ben er nog niet, misschien zal ik er nooit zijn, maar ik zet elke dag een stap. Een stap waar ik trots op kan zijn.
En na een tijdje, als ik terugkijk op hoever ik al ben gekomen en hoe hard ik er voor heb gewerkt, vult dat me met trots.
Ik vergelijk mijzelf niet met anderen. Sommige zijn beter, sommige slechter - maar ik vergelijk mijzelf met de man die ik gisteren was. Hij is mijn rivaal, zolang ik beter ben dan hem ben ik blij.
Als je jezelf vergelijkt met mensen die beter zijn, zul je altijd depressief zijn. De kans dat je nummer 1 word is laag.
En als je jezelf vergelijkt met mensen die slechter zijn, word je lui want er zijn altijd mensen slechter af dan jij.
En ook dit:
https://i.imgur.com/MzUgPMN.png
anoniem_386559 wijzigde dit bericht op 22-08-2020 22:13
2.53% gewijzigd
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:04
Waarom leef jij zo voor het oog van anderen? Wat heb je nodig van anderen dat je niet krijgt? Bewondering? Respect? Afgunst? Wat?
Ik leef mijn leven, voor mezelf. Als het even saai is, bedenk ik wat ik wil doen. En dan doe ik het voor mezelf. Zet geen stories op insta voor likes of zo. En dat is prima. En ik ben trots op mezelf, mijn leven en mijn invulling daarvan. Dat behoeft geen cijfer van de buurvrouw, de klasgenoot van de basisschool van 25 jaar terug of mijn collega.
Ik leef mijn leven, voor mezelf. Als het even saai is, bedenk ik wat ik wil doen. En dan doe ik het voor mezelf. Zet geen stories op insta voor likes of zo. En dat is prima. En ik ben trots op mezelf, mijn leven en mijn invulling daarvan. Dat behoeft geen cijfer van de buurvrouw, de klasgenoot van de basisschool van 25 jaar terug of mijn collega.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:10
Wat ik wel herkenbaar vind is dat dat negatieve vergelijken het sterkst is bij een broer/zus. Ook wel menselijk, die staan dichtbij je, en je hebt in principe van dezelfde twee mensen je genen en je opvoeding gekregen, dus als je dan 'minder presteert' voelt het meer als falen dan wanneer je dat bij een vriendin ziet. Ik weet niet of ik een kant en klare oplossing heb, maar het kan helpen om te kijken naar aspecten van je leven die anders zijn maar beter bij jou passen. Zij heeft een drukker sociaal leven, maar jij hebt meer tijd om te lezen of te tekenen, en dat zijn dingen die jij heel fijn vindt. Zij heeft een 'betere baan', maar jij kan je werk misschien makkelijker achter je laten in ke vrije tijd vanwege minder verantwoordelijkheid. Zijn er verschillen die je zo kunt bekijken?
Daarnaast actief kijken naar dingen waar je trots op kunt zijn. Leuke familietraditie of -grapjes die je hebt gecreëerd en een veilig gevoel creëren voor je zoon. Een kamer die je mooi hebt ingericht. Een sportieve prestatie. Een vriendin voor wie je een belangrijke steun bent geweest in een moeilijke tijd. Een taak op werk die je heel zorgvuldig hebt uitgevoerd, met een heel tevreden klant als gevolg. Gewoon veel aandacht schenken aan wat je goed doet, ook al voelt het als kleine dingen.
Daarnaast actief kijken naar dingen waar je trots op kunt zijn. Leuke familietraditie of -grapjes die je hebt gecreëerd en een veilig gevoel creëren voor je zoon. Een kamer die je mooi hebt ingericht. Een sportieve prestatie. Een vriendin voor wie je een belangrijke steun bent geweest in een moeilijke tijd. Een taak op werk die je heel zorgvuldig hebt uitgevoerd, met een heel tevreden klant als gevolg. Gewoon veel aandacht schenken aan wat je goed doet, ook al voelt het als kleine dingen.
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:14
syntax18 schreef: ↑22-08-2020 22:04Ik stel me voor wat voor man of persoon ik zou willen zijn, wat voor persoon ben ik nu, en hoe zou ik graag willen zijn in 1, 5 of 10 jaar?
En elke dag werk ik naar dat ideaalbeeld toe. Ik ben er nog niet, misschien zal ik er nooit zijn, maar ik zet elke dag een stap. Een stap waar ik trots op kan zijn.
En na een tijdje, als ik terugkijk op hoever ik al ben gekomen en hoe hard ik er voor heb gewerkt, vult dat me met trots.
Ik vergelijk mijzelf niet met anderen. Sommige zijn beter, sommige slechter - maar ik vergelijk mijzelf met de man die ik gisteren was. Hij is mijn rivaal, zolang ik beter ben dan hem ben ik blij.
Als je jezelf vergelijkt met mensen die beter zijn, zul je altijd depressief zijn. De kans dat je nummer 1 word is laag.
En als je jezelf vergelijkt met mensen die slechter zijn, word je lui want er zijn altijd mensen slechter af dan jij.
Dat lijkt me juist enorm vermoeiend.
Ik hoef niet morgen beter te zijn. Ik ben vandaag al genoeg. En soms (vaak) voel ik dat niet, maar dan probeer ik mezelf daar aan te herinneren.
Ik leg de lat niet te hoog, hoef mezelf niet persé mooi te vinden of van mezelf te houden. Maar ik ben goed genoeg. Niet lelijk, niet mooi, niet succesvol, geen mislukking, gewoon oké.
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:16
Voor mij, ik kan niet zo maar trots op mijzelf zijn voor niets. Ik hoef niet perfect te zijn, maar ik ben altijd trots op elke stap die ik zet, hoe klein het ook is.OohBoy schreef: ↑22-08-2020 22:14Dat lijkt me juist enorm vermoeiend.
Ik hoef niet morgen beter te zijn. Ik ben vandaag al genoeg. En soms (vaak) voel ik dat niet, maar dan probeer ik mezelf daar aan te herinneren.
Ik leg de lat niet te hoog, hoef mezelf niet persé mooi te vinden of van mezelf te houden. Maar ik ben goed genoeg. Niet lelijk, niet mooi, niet succesvol, geen mislukking, gewoon oké.
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:17
Ik zou al heel blij zijn als ik gewoon tevreden ben. Tot nu toe ben ik erg geneigd om elke keer mijn eigen prestaties te bagetaliseren omdat ze niet veel voorstellen in andermans ogen of omdat anderen het niet belangrijk / interessant vinden.
Soms ben ik ergens heel enthousiast over, maar vaak wordt dat direct alweer overschaduwd door de gedachte: wat stelt dit nou voor als ik het vergelijk met ...?
Soms ben ik ergens heel enthousiast over, maar vaak wordt dat direct alweer overschaduwd door de gedachte: wat stelt dit nou voor als ik het vergelijk met ...?
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:21
Dat zijn er momenteel niet zoveel. Ik denk van mezelf: ik heb geluk gehad dat ik een man heb getroffen die goed verdient, dus dat is me eigenlijk aan komen waaien als het ware. Wat ik zelf heb bereikt: een kind gekregen.Ooit in een ver verleden een diploma gehaald. Een paar keer geprobeerd een baan te krijgen, maar met mijn aandoening loopt dat elke keer mis, omdat ik geen stress kan hebben. Meer heb ik eighenlijk niet bereikt eigenlijk.
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:29
mindervanmij schreef: ↑22-08-2020 22:21Dat zijn er momenteel niet zoveel. Ik denk van mezelf: ik heb geluk gehad dat ik een man heb getroffen die goed verdient, dus dat is me eigenlijk aan komen waaien als het ware. Wat ik zelf heb bereikt: een kind gekregen.Ooit in een ver verleden een diploma gehaald. Een paar keer geprobeerd een baan te krijgen, maar met mijn aandoening loopt dat elke keer mis, omdat ik geen stress kan hebben. Meer heb ik eighenlijk niet bereikt eigenlijk.
Ik herken het heel erg hoor, dat als eerst.
Maar wat is er nou eigenlijk erg aan?
Van wie zou je iets bereikt moeten hebben? Het zou fijn geweest zijn als het anders was, maar zo is het niet gelopen en daar heb je niet voor gekozen. Het is wat het is. Je houdt je hoofd boven water en dat is voor jou al meer dan genoeg (en een prestatie op zich) op dit moment.
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:34
Zal ik vertellen op welk punt ik nu zit... Maar nee, weet je, je vergelijkt altijd met wat in bij jou in het oog springt en dat zijn de mensen wie het beter af lijkt te gaan. En niet de mensen die op straat leven of verslaafd zijn of eenzaam zijn of in een gevaarlijke situatie leven nu. Dat kijken naar anderen heeft totaal geen zin.mindervanmij schreef: ↑22-08-2020 22:21Dat zijn er momenteel niet zoveel. Ik denk van mezelf: ik heb geluk gehad dat ik een man heb getroffen die goed verdient, dus dat is me eigenlijk aan komen waaien als het ware. Wat ik zelf heb bereikt: een kind gekregen.Ooit in een ver verleden een diploma gehaald. Een paar keer geprobeerd een baan te krijgen, maar met mijn aandoening loopt dat elke keer mis, omdat ik geen stress kan hebben. Meer heb ik eighenlijk niet bereikt eigenlijk.
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:34
OohBoy schreef: ↑22-08-2020 22:29Ik herken het heel erg hoor, dat als eerst.
Maar wat is er nou eigenlijk erg aan?
Van wie zou je iets bereikt moeten hebben? Het zou fijn geweest zijn als het anders was, maar zo is het niet gelopen en daar heb je niet voor gekozen. Het is wat het is. Je houdt je hoofd boven water en dat is voor jou al meer dan genoeg (en een prestatie op zich) op dit moment.
Wat ik er persoonlijk erg aan vind is dat ik me vaak minderwaardig voel ten opzichte van andere mensen. Vaak wordt toch als eerste gevraagd wat je voor werk doet. Ik werk niet en heb altijd het gevoel dat mensen je dan eigenlijk al (soort van) afschrijven.
Als het gaat over het druk hebben of moe zijn dan reageren mensen meewarig als ik zeg dat ik druk ben of moe. Want waar kan ik nou druk van zijn? Ik heb "maar" 1 kind én geen werk. Dus waarom ben ik dan moe? Zulke dingen.
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:40
In sommige gevallen zal het zeker projectie zijn van mezelf.
Dat verhaal over dat moe zijn of het druk hebben, dat is echter recht in mijn gezicht gezegd. En dan denk ik: er zijn meer redenen om moe te zijn dan alleen het hebben van een new born. Leven met een chronische ziekte is een dagelijks gevecht maar dat is niet sexy dus daar moet ik eigenlijk vaak mijn mond maar over houden heb ik het idee
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:42
Dat vergelijken met anderen herken ik heel sterk. Vaak het gevoel aan het kortste eind te trekken. Dat had ik in mijn vroege jeugd al. Voelde me altijd anders door mijn afkomst, karakter en psychische problemen. Van dat laatste kreeg ik op mijn 20e een diagnose. Het gevoel is nooit echt weg gegaan. Soms verdwijnt het wat naar de achtergrond, maar het komt telkens terug. Therapieën hielpen nooit lang. Volgens mij zit ik te complex in elkaar om echt te kunnen veranderen.
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:49
Die ander weet helemaal niet hoe het voor jou is en projecteert zelf net zo goed.mindervanmij schreef: ↑22-08-2020 22:40In sommige gevallen zal het zeker projectie zijn van mezelf.
Dat verhaal over dat moe zijn of het druk hebben, dat is echter recht in mijn gezicht gezegd. En dan denk ik: er zijn meer redenen om moe te zijn dan alleen het hebben van een new born. Leven met een chronische ziekte is een dagelijks gevecht maar dat is niet sexy dus daar moet ik eigenlijk vaak mijn mond maar over houden heb ik het idee
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:50
Ik heb ook het nodige meegemaakt en ik herken veel in jou. Ik heb me jaren zo gevoeld als jij en ik had lange tijd erg weinig zelfvertrouwen.mindervanmij schreef: ↑22-08-2020 22:09Geen idee, dat is het stomme.Ik weet het allemaal, maar mijn gevoel gaat er niet in mee.
(En ook ik heb 2 zussen en een broer met een heel ander leven dan ik en ik heb me lang minder gevoeld dan zij)
De laatste jaren ben ik enorm vooruit gegaan en heb ik heel wat meer zelfvertrouwen gekregen en ben ik mijzelf ook meer gaan waarderen, maar dat ging niet makkelijk.
Wat ik gedaan heb is hulp gezocht toen ik er helemaal doorheen zat. Eerst via de praktijkondersteuner, toen een tijdje bij een psycholoog, wat me enorm geholpen heeft, daarna nabehandeling weer bij de Poh (was toen een ander waar het meer mee klikte). Ook, maar dat is bij mij echt nodig omdat mijn Serotonine niet in balans is, hetgeen klachten geeft, ben ik sinds een jaar weer prozac gaan slikken. Dat pilletje doet maar 1 ding, namelijk regelen dat de serotonine in je lijf blijft, maar het is bij mij een wereld van verschil. Ik ben veel rustiger in mijn hoofd en, ik slaap veel beter. Dat heeft in combinatie met de therapie en het aan mijzelf werken voor een hele andere Phoebe gezorgd.
Nu ben jij een ander mens dan ik maar ik deel mijn verhaal omdat je er misschien iets aan hebt.
Veel succes
anoniem_386798 wijzigde dit bericht op 22-08-2020 22:53
4.70% gewijzigd
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:52
Maar waarom moet je trots op jezelf zijn en altijd stappen zetten? Ik ben tevreden met wie en hoe ik ben, ik ben aardig en behulpzaam naar anderen toe en ik hou van mezelf. Zoals iemand al zei: als ik het saai vind worden, dan ga ik iets leuks of nuttigs doen. En verder doe ik als het nodig is dingen die ik moet doen en als het kan dingen die ik wil doen.
Ik heb niet de illusie dat ik (en wie dan ook) belangrijk ben, we zijn allemaal niet meer dan een mier in een mierenhoop met maar een beperkte tijd op aarde die je zo fijn mogelijk kunt maken voor jezelf en anderen, bijvoorbeeld je kinderen. Het maakt geen reet uit of je stappen zet zodat je trots op jezelf kunt zijn.
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:53
Sorry, ik zit in een soort depressie/rouwperiode en heb zulke gesprekken als dit topic vrijwel dagelijks in mijn hoofd en vanavond heb ik er even genoeg van. Dit is gewoon mijn leven en een beter leven heb ik op dit moment niet, het is wat het is, dit is waar ik het mee moet doen. En als ik dingen wil bereiken, moet ik daaraan gaan werken of me erbij neerleggen dat het 'm niet wordt. Er zit niks anders op. Ik heb ineens helemaal geen zin meer om naar al die andere stemmen in m'n hoofd te luisteren die vinden dat ik na mijn diploma niks meer heb bereikt. Want dat is inderdaad wat ik zelf denk nu. Maar zo blijft het niet. Ik ga me er verdorie niet bij neerleggen dat mijn leven zo blijft als nu. Ik verdien beter. En daar ga ik aan werken.
Ik geloof dat ik in je topic het ook vooral tegen mezelf heb. Even een schop onder m'n mooie reet.
Ik geloof dat ik in je topic het ook vooral tegen mezelf heb. Even een schop onder m'n mooie reet.
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:56
Dus eigenlijk ben je heel erg bezig met wat anderen van je vinden?mindervanmij schreef: ↑22-08-2020 22:17Ik zou al heel blij zijn als ik gewoon tevreden ben. Tot nu toe ben ik erg geneigd om elke keer mijn eigen prestaties te bagetaliseren omdat ze niet veel voorstellen in andermans ogen of omdat anderen het niet belangrijk / interessant vinden.
Soms ben ik ergens heel enthousiast over, maar vaak wordt dat direct alweer overschaduwd door de gedachte: wat stelt dit nou voor als ik het vergelijk met ...?
zaterdag 22 augustus 2020 om 22:56
Dit vind ik mooi gezegd.pamelacourson schreef: ↑22-08-2020 22:52Maar waarom moet je trots op jezelf zijn en altijd stappen zetten? Ik ben tevreden met wie en hoe ik ben, ik ben aardig en behulpzaam naar anderen toe en ik hou van mezelf. Zoals iemand al zei: als ik het saai vind worden, dan ga ik iets leuks of nuttigs doen. En verder doe ik als het nodig is dingen die ik moet doen en als het kan dingen die ik wil doen.
Ik heb niet de illusie dat ik (en wie dan ook) belangrijk ben, we zijn allemaal niet meer dan een mier in een mierenhoop met maar een beperkte tijd op aarde die je zo fijn mogelijk kunt maken voor jezelf en anderen, bijvoorbeeld je kinderen. Het maakt geen reet uit of je stappen zet zodat je trots op jezelf kunt zijn.
Bezig zijn met wat anderen vinden van mij en mijn leven heb ik ook erg lang last van gehad, tot ik mij realiseerde dat ik daar doodongelukkig van wordt en dat mensen altijd een mening hebben.
Tuurlijk is het soms lastig maar ik kan nu ik meer op mijzelf vertrouw de knop beter omzetten.
TO werk, desnoods met hulp (heb ik ook gedaan) aan je zelfvertrouwen en realiseer je dat het echt geen hol uitmaakt wat een ander van je vindt.
En leg de lat wat minder hoog voor jezelf.
zaterdag 22 augustus 2020 om 23:11
Ik realiseerde me op een gegeven moment dat hoe goed je het ook voor elkaar hebt, er zal altijd iemand zijn die het beter voor elkaar heeft dan jij. Vergelijken is dus oneindig, kan je er maar beter mee stoppen.
Het helpt om elke dag bij te houden wat je goed vond gaan, en dan ook de super kleine dingen, om je beter over jezelf te voelen. Als je er echt mee aan de slag wil kan ik je het zelfhulpboek van Manja de Neef aanraden, vond het heel verhelderend.
Het helpt om elke dag bij te houden wat je goed vond gaan, en dan ook de super kleine dingen, om je beter over jezelf te voelen. Als je er echt mee aan de slag wil kan ik je het zelfhulpboek van Manja de Neef aanraden, vond het heel verhelderend.
