Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 om 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 8 maart 2017 om 15:50
woensdag 8 maart 2017 om 15:52
donderdag 9 maart 2017 om 10:12
Bah, vannacht slecht geslapen.
Al die tijd heb ik nog een soort van kunnen ontkennen hoe slecht het eigenlijk met me ging. Maar nu voel ik me moe en ben ik echt heel bang. Het komt ineens zo dichtbij nu. Bang dat het nu ineens echt heel snel over is doordat ik geen chemo meer krijg nu. Bang dat de vakantie die we geboekt hebben niet meer door kan gaan omdat ik dan al te veel klachten heb.
Bang dat ik straks een enorme huilbui ga krijgen terwijl mijn schoonmoeder hier in huis rondloopt (die trouwens wel echt heel lief is).
Al die tijd heb ik nog een soort van kunnen ontkennen hoe slecht het eigenlijk met me ging. Maar nu voel ik me moe en ben ik echt heel bang. Het komt ineens zo dichtbij nu. Bang dat het nu ineens echt heel snel over is doordat ik geen chemo meer krijg nu. Bang dat de vakantie die we geboekt hebben niet meer door kan gaan omdat ik dan al te veel klachten heb.
Bang dat ik straks een enorme huilbui ga krijgen terwijl mijn schoonmoeder hier in huis rondloopt (die trouwens wel echt heel lief is).
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 9 maart 2017 om 10:15
quote:AnnA_C schreef op 09 maart 2017 @ 10:12:
Bah, vannacht slecht geslapen.
Al die tijd heb ik nog een soort van kunnen ontkennen hoe slecht het eigenlijk met me ging. Maar nu voel ik me moe en ben ik echt heel bang. Het komt ineens zo dichtbij nu. Bang dat het nu ineens echt heel snel over is doordat ik geen chemo meer krijg nu. Bang dat de vakantie die we geboekt hebben niet meer door kan gaan omdat ik dan al te veel klachten heb.
Bang dat ik straks een enorme huilbui ga krijgen terwijl mijn schoonmoeder hier in huis rondloopt (die trouwens wel echt heel lief is). Ik ben er voor je Anna! en ik snap dat je bang bent en dat je jeontzettend veel zorgen maakt.
Bah, vannacht slecht geslapen.
Al die tijd heb ik nog een soort van kunnen ontkennen hoe slecht het eigenlijk met me ging. Maar nu voel ik me moe en ben ik echt heel bang. Het komt ineens zo dichtbij nu. Bang dat het nu ineens echt heel snel over is doordat ik geen chemo meer krijg nu. Bang dat de vakantie die we geboekt hebben niet meer door kan gaan omdat ik dan al te veel klachten heb.
Bang dat ik straks een enorme huilbui ga krijgen terwijl mijn schoonmoeder hier in huis rondloopt (die trouwens wel echt heel lief is). Ik ben er voor je Anna! en ik snap dat je bang bent en dat je jeontzettend veel zorgen maakt.
i want your loving and all your lovers revenge, you and me could write a bad romance
donderdag 9 maart 2017 om 10:30
Kunnen ze je nog met iets helpen zodat je beter slaapt? Goed slapen levert zoveel meer vreugde op. Niet dat ze de klachten en angsten weg kunnen halen maar ik heb verschillende keren gehoord dat mensen liever eerder medicijnen voor het slapen hadden gehad. Al is het maar iets om je mee in slaap te krijgen.
Hopelijk komt de zon snel door bij jou!
donderdag 9 maart 2017 om 10:44
Anna Ik kan niet bij mijn telefoon nu.
Huil maar bij je lieve schoonmoeder. Dat geeft toch niet. Ze zal je vasthouden en troosten.
Ik ben ook bang nu en hoop heel erg dat het vrijdag en maandag meevalt. Hele dikke kus!
Huil maar bij je lieve schoonmoeder. Dat geeft toch niet. Ze zal je vasthouden en troosten.
Ik ben ook bang nu en hoop heel erg dat het vrijdag en maandag meevalt. Hele dikke kus!
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
donderdag 9 maart 2017 om 11:05
Dank jullie wel!
(Nog) geen enorme huilbui gekregen. Net even thee gedronken, schoonmoeder had enorme chocolademuffins meegenomen, mjammie.
Ik vond haar ogen er ook erg vochtig uitzien, maar hadden geloof ik allebei geen zin om echt in te storten dus hebben gewoon over koetjes en kalfjes zitten kletsen. En vreemd genoeg voelt dat ook goed.
Voel we alweer iets rustiger nu.
En volgens mij voelt zij zich ook wat beter, want ze staat nu een stuk minder hard op het bad te schrobben dan ze net deed
(Nog) geen enorme huilbui gekregen. Net even thee gedronken, schoonmoeder had enorme chocolademuffins meegenomen, mjammie.
Ik vond haar ogen er ook erg vochtig uitzien, maar hadden geloof ik allebei geen zin om echt in te storten dus hebben gewoon over koetjes en kalfjes zitten kletsen. En vreemd genoeg voelt dat ook goed.
Voel we alweer iets rustiger nu.
En volgens mij voelt zij zich ook wat beter, want ze staat nu een stuk minder hard op het bad te schrobben dan ze net deed
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 9 maart 2017 om 11:08
donderdag 9 maart 2017 om 11:20
Ja, badkamer wordt gepoetst! Bedden zijn ook al verschoond en deels gewassen, en 'mijn' wc is ook al gepoetst. Man heeft dus weer mazzel (ok, ik zal eerlijk toegeven: hij heeft gisteren robotje door het hele huis laten gaan en daarna op zijn knieën de bovenverdiepingen gedweild)
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 9 maart 2017 om 12:30
Ach Anna_c wat balen dat het even tegen lijkt te zitten allemaal....En wat enorm fijn dat je schoonmoeder en jij een goede manier hebben gevonden om de druk eraf te halen zonder in te storten.
Ik hoop dat het weer vandaag nog opklaart, dat je snel troostchocola mag ontvangen van Marels, dat je kunt genieten van je blinkende huisje, maar vooral dat het vrijdag en maandag meevalt. Hou je taai! De kaarsjes branden hier continu voor jou en voor al die mama's die eenzelfde levensreis doormaken.
Ik hoop dat het weer vandaag nog opklaart, dat je snel troostchocola mag ontvangen van Marels, dat je kunt genieten van je blinkende huisje, maar vooral dat het vrijdag en maandag meevalt. Hou je taai! De kaarsjes branden hier continu voor jou en voor al die mama's die eenzelfde levensreis doormaken.
donderdag 9 maart 2017 om 12:46
Lieve Anna
misschien heb je iets aan mijn verhaal: mijn tante is overleden aan borstkanker, en heeft tot twee dagen ervoor nog gewerkt (ze wist al een jaar dat ze zou sterven, maar ze is zich goed genoeg blijven voelen tot op het einde. Toen overleed ze toch nog plots en onverwacht aan een complicatie van de behandeling.)
Was uiteraard geen fysiek veeleisende baan maar mentaal best wel!
Ik wil maar zeggen; het hoeft niet zo te gaan dat je je steeds slechter en slechter voelt tot je niks meer kunt.
misschien heb je iets aan mijn verhaal: mijn tante is overleden aan borstkanker, en heeft tot twee dagen ervoor nog gewerkt (ze wist al een jaar dat ze zou sterven, maar ze is zich goed genoeg blijven voelen tot op het einde. Toen overleed ze toch nog plots en onverwacht aan een complicatie van de behandeling.)
Was uiteraard geen fysiek veeleisende baan maar mentaal best wel!
Ik wil maar zeggen; het hoeft niet zo te gaan dat je je steeds slechter en slechter voelt tot je niks meer kunt.
