Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 om 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 21 juli 2017 om 09:33
Jij hysterisch? Ik vind je anders enorm stoer sterk en heb een vreselijk groot respect voor je.AnnA_C schreef: ↑20-07-2017 14:13Jaja, lachen jullie maar.....
Soms scheppen de huilers tegen elkaar op: "ik ben mijn mamma kwijt" "mijn mamma is dood" "mijn pappa is ook dood" "mijn hele familie is doohoohood".
Vorige week kwam jongste naar beneden "pappa, ik wil geen nieuwe mamma." Man: 'eh... nee, natuurlijk niet. je hebt toch al een hele leuke mamma?" "ja, maar als zij dood is en jij weer verliefd wordt. Dan heb ik ineens een mamma die ik helemaal niet ken. En dat wil ik niet hoor."
Ach, breekt mijn hart waar zo'n jongetje zich allemaal druk om maakt. En nu moet ik er zelf steeds aan denken. Ja, ik wil natuurlijk dat hij ooit weer verliefd en gelukkig wordt. Maar jeetje....
En toen bedacht ik ineens: straks wordt hij nog verliefd op een van jullie, meelezers. Dat zou toch echt te bizar zijn. Dus dames: mijn man is heel leuk, maar als je dit topic hebt gelezen blijf je maar mooi van hem af want hij is van mij! En het voelt te intiem dat iemand die ik niet ken en al mijn hysterische buien heeft meegelezen iets met mijn (mijn he?, ik zeg het nog maar eens) man begint.
Zo, nu dit gezegd is (): ik heb vanochtend verloren van oudste met kolonisten. Grrrr......
En hoe slechter ik tegen mijn verlies kon, hoe vrolijker oudste werd.....
Jij hebt echt niks om je voor te schamen.
vrijdag 21 juli 2017 om 11:09
Inderdaad, heel vervelend dat ze hiermee bezig moeten zijn, maar tegelijkertijd wel goed dat ze zich ervan bewust zijn. Een vriendin van mij is haar moeder verloren en heeft voordat ze overleed haar kop in het zand gestoken - zij is compleet overvallen toen haar moeder daadwerkelijk stierf.Sem_ schreef: ↑20-07-2017 23:09Ow Anna toch. Ik moet regelmatig een lach onderdrukken om de anekdotes van je zonen.
Is het ergens niet fijn om te weten dat je kinderen nu eigenlijk al heel bewust zijn met wat er in de toekomst zal gebeuren? Het is natuurlijk heel confronterend om in zo'n situatie te belanden. Niets meer dan respect hoe je omgaat met de situatie. And no worries, het blijft jouw man.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 21 juli 2017 om 11:10
En hier sluit ik me volledig bij aan.Lampie1986 schreef: ↑21-07-2017 09:33Jij hysterisch? Ik vind je anders enorm stoer sterk en heb een vreselijk groot respect voor je.
Jij hebt echt niks om je voor te schamen.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 21 juli 2017 om 15:33
En jaaaa, hier ben ik dan, de vriendin van de weduwnaar. Drie dochters in dit gezin en zelf heb ik twee dochters. Het gaat erg goed tussen zijn dochters en mij. We hebben elkaar twee jaar na het overlijden van zijn vrouw leren kennen. Om eerlijk te zijn waren ze erg blij toen ik in hun leven kwam, ze vonden hun vader een stuk minder verdrietig, hij werd vrolijker en staat niet meer overal alleen voor alhoewel hij dat enorm goed deed. Ik ben hun moeder niet en zij zijn mijn dochters niet, zij hebben een moeder, alhoewel die helaas overleden is. Ik doe wel van alles voor ze, maar een moeder is onvervangbaar. Ik heb hier al eens eerder gereageerd, maar wees nu niet zo bang voor de nieuwe vriendin die er hopelijk gaat komen. Je wordt echt niet vergeten. Ik weet dat het moeilijk is en je wilt er ook niet aan denken maar hoe erg is het voor je man om altijd maar alleen overal voor te staan, de boodschappen, cadeautjes kopen, rijden voor sportclubs, 10 min gesprekken. Hoe fijn zou het zijn als hij weer met iemand naar de verjaardagen zou kunnen en zo'n 10 min gesprek waar hij dan alleen heen gaat wel even met iemand achteraf kan bespreken?
Mijn 'stiefdochters' hebben al ellende genoeg door het gemis van hun moeder, ze moeten nog uitzoeken of ze ook dat borstkanker gen hebben, moeten hun moeder missen met diploma uitreikingen en ik hou m'n hart vast voor als ze later zelf zwanger worden, zo jammer dat ze dat dan niet kunnen delen met hun moeder. En natuurlijk zal ik ze helpen maar dat is zo niet vergelijkbaar. No worries over dit onderwerp!!! Heb vertrouwen in je man in deze!
Mijn 'stiefdochters' hebben al ellende genoeg door het gemis van hun moeder, ze moeten nog uitzoeken of ze ook dat borstkanker gen hebben, moeten hun moeder missen met diploma uitreikingen en ik hou m'n hart vast voor als ze later zelf zwanger worden, zo jammer dat ze dat dan niet kunnen delen met hun moeder. En natuurlijk zal ik ze helpen maar dat is zo niet vergelijkbaar. No worries over dit onderwerp!!! Heb vertrouwen in je man in deze!
vrijdag 21 juli 2017 om 16:27
Kan je nagaan hoe beheerst ik me normaal gedraag 
Fijn dat jullie allemaal van mijn man af gaan blijven!
En Mila, ook fijn om jouw kant van het verhaal te lezen. Want inderdaad, dat ja. Al die kleine dingetjes. En daarom gun ik hem ook een nieuwe partner, maar niet meteen
. Want ja, het lijkt me zwaar om alles alleen te moeten doen. Dat hij het kan en goed zal doen, daar heb ik geen twijfel over. Er hoeft echt geen vrouw te komen voor de was en het eten. Maar het altijd alleen zijn, niet iemand thuis hebben om je werkfrustraties even te uiten, of te bespreken welke school het beste is, of welk sportclubje of weet ik veel wat. Altijd oppas moeten regelen omdat je jezelf niet kan splitsen. Nou zal dat laatste wel makkelijker worden omdat de kinderen steeds ouder worden, maar toch. En het lijkt me ook realistisch: ik kan toch niet verwachten dat hij de komende 50-60 jaar van zijn leven alleen is omdat hij 15 jaar wat met mij heeft gehad? Staat niet echt in verhouding vind ik. Ik vind alleen het idee dat hij een (veel) jongere partner zou vinden en daarmee nog een kind zou krijgen echt verschrikkelijk. Die fase hoort bij ons. Maar ja, ook dat is theoretisch gezien niet onrealistisch: hij is nu 34, de meeste mannen die ik ken beginnen dan net aan die fase van settelen en kinderen krijgen (we zoeken nog steeds een jongere vader op het schoolplein, maar nog niet gevonden
). Vanochtend ven supervrouw en -mamma gespeeld: man naar werk gebracht met de auto (hoeft hij niet met de trein en de bus met die krukken) en daarna doorgereden naar het strand. Oudste heeft heerlijk gespeeld, jongste had geen zin maar heeft lekker liggen lezen. Het was alleen iets kouder dan ik dacht, dus we zijn niet heel lang geweest. Op de terugweg dus iemand blij gemaakt met onze dagkaart voor het parkeren en nu zitten we al lekker de hele middag met z'n drietjes op de bank te lummelen op de playstation etc.
Zo maar eens soep gaan maken (voor de benodigde Pejekapunten
(voor wie dat topic heeft gelezen (sorry pejeka, als je meeleest, ik vond het puntenidee gewoon erg grappig in dat topic, niet lullig bedoelt naar jou)))
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 21 juli 2017 om 16:42
vrijdag 21 juli 2017 om 22:59
Aansluitend op het bericht van Ladenkastje had ik een nogal praktische gedachte... Ook mij lijkt het superwaardevol voor jullie om dit 'dagboek' te hebben om nu en later nog eens door te lezen. Misschien is het een goed idee om het eens tussendoor offline op te slaan / uit te printen? Internet is geen archief en wie weet komt er dadelijk een nieuw forum of een cyberaanval (of een Pokemonaanval) of wordt dit topic per ongeluk gewist... Dat zou wel heel zonde zijn.
zondag 23 juli 2017 om 12:29
Slim!!!Cuques schreef: ↑21-07-2017 22:59Aansluitend op het bericht van Ladenkastje had ik een nogal praktische gedachte... Ook mij lijkt het superwaardevol voor jullie om dit 'dagboek' te hebben om nu en later nog eens door te lezen. Misschien is het een goed idee om het eens tussendoor offline op te slaan / uit te printen? Internet is geen archief en wie weet komt er dadelijk een nieuw forum of een cyberaanval (of een Pokemonaanval) of wordt dit topic per ongeluk gewist... Dat zou wel heel zonde zijn.
Better save than sorry
maandag 24 juli 2017 om 18:10
Hmmm.... daar had ik niet aan gedacht. Misschien moet ik het binnenkort inderdaad maar vast uit gaan printen.
Gisteren verjaardag van jongste gevierd. Hij was zaterdag al helemaal hyper, maar ja, hij moest toen toch echt nog een dag wachten. maar eindelijk, eindelijk..... heeft hij dan toch ook die felbegeerde 'tebulut' gekregen En gelukkig voor hem kreeg ik vanochtend bezoek en was ik daarna moe, dus hij heeft er ook zo'n beetje de hele dag op gespeeld.
Donderdag kinderfeestje, dus morgen maar eindelijk die pokemons gaan printen, knippen en lamineren voor de speurtocht. En dan hopen op mooi weer, want jongste had niet door dat het een grapje van mij was dat ik alle kinderen met waterballonnen ga bekogelen omdat ik denk dat zij pokemons zijn en de ballonnen pokeballen
En natuurlijk afwachten of morgen de schoonmaakster komt. Dat is ook elke week weer een verrassing (ik zoek ondertussen dus alweer door naar een nieuwe). Maar botje is iig vast goed bezig boven, dus dat is dan maar weer gebeurd.
Gisteren verjaardag van jongste gevierd. Hij was zaterdag al helemaal hyper, maar ja, hij moest toen toch echt nog een dag wachten. maar eindelijk, eindelijk..... heeft hij dan toch ook die felbegeerde 'tebulut' gekregen
En gelukkig voor hem kreeg ik vanochtend bezoek en was ik daarna moe, dus hij heeft er ook zo'n beetje de hele dag op gespeeld. Donderdag kinderfeestje, dus morgen maar eindelijk die pokemons gaan printen, knippen en lamineren voor de speurtocht. En dan hopen op mooi weer, want jongste had niet door dat het een grapje van mij was dat ik alle kinderen met waterballonnen ga bekogelen omdat ik denk dat zij pokemons zijn en de ballonnen pokeballen
En natuurlijk afwachten of morgen de schoonmaakster komt. Dat is ook elke week weer een verrassing (ik zoek ondertussen dus alweer door naar een nieuwe). Maar botje is iig vast goed bezig boven, dus dat is dan maar weer gebeurd.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 25 juli 2017 om 17:01
Net een nieuwe dieptepunt bereikt.... Is het een bijwerking dat je incontinent wordt?
Ik was met jongens naar winkelcentrum geweest om hun zakgeld te verbrassen in de speelgoedwinkel. Op de terugweg zat jongste met mijn telefoon op de achterbank, met de opdracht aan alle pokestops te draaien waar we langs kwamen (ok, dit is eigenlijk ook al een dieptepunt ). Afgericht als hij soms is, gilde hij ineens toen we het dorp inreden: "mamma, een rode gym waar nog een plekje vrij is!". Dus ik ben netjes omgedraaid, geparkeerd en naar de gym gelopen met ze. Pokemon in gym gezet, educatief gesprek gehad over de oorlog (gym was het verzetsmonument, vond het toch niet helemaal gepast om ze daar dan niets over te vertellen). Op de terugweg naar de auto kwamen we langs de begraafplaats (die waar ik overigens niet heen mag, tenzij ik me nog even bekeer) en jongste had pas gezegd dat hij nog nooit een begraafplaats had gezien. Het hek stond open, dus toen ben ik even met ze naar binnen gelopen. Ze vonden het heel apart, dat mensen dan allemaal tuintjes voor de dode mensen maakten. Toen heb ik uitgelegd dat ze mij gaan cremeren, en dat ik dan in een potje kom en dat ze dat potje kunnen begraven en daar een mooi tuintje op kunnen maken. Jongste vond het maar niks, een mamma in een potje en wilde dat stomme potje nooit zien en hij wilde ook nooit meer op een begraafplaats komen! Wat doe je dan als goede moeder? Door je hurken zakken en hem een knuffel geven. Helaas viel ik bij het hurken zakken heel oncharmant achterover op mijn kont, en op dat moment.... psssttt...... Heb me niet laten kennen en net gedaan alsof het heel gewoon was om een natte plek in je broek te hebben terwijl ik bij de visboer stond (waar het gelukkig niet druk was). Want hoe kon ik nou op dat moment de vraag van jongste of we vanavond vis aten negeren?
Hoop wel dat het geen blijvende bijwerking is maar gewoon een ongelukje
Ik was met jongens naar winkelcentrum geweest om hun zakgeld te verbrassen in de speelgoedwinkel. Op de terugweg zat jongste met mijn telefoon op de achterbank, met de opdracht aan alle pokestops te draaien waar we langs kwamen (ok, dit is eigenlijk ook al een dieptepunt
). Afgericht als hij soms is, gilde hij ineens toen we het dorp inreden: "mamma, een rode gym waar nog een plekje vrij is!". Dus ik ben netjes omgedraaid, geparkeerd en naar de gym gelopen met ze. Pokemon in gym gezet, educatief gesprek gehad over de oorlog (gym was het verzetsmonument, vond het toch niet helemaal gepast om ze daar dan niets over te vertellen). Op de terugweg naar de auto kwamen we langs de begraafplaats (die waar ik overigens niet heen mag, tenzij ik me nog even bekeer) en jongste had pas gezegd dat hij nog nooit een begraafplaats had gezien. Het hek stond open, dus toen ben ik even met ze naar binnen gelopen. Ze vonden het heel apart, dat mensen dan allemaal tuintjes voor de dode mensen maakten. Toen heb ik uitgelegd dat ze mij gaan cremeren, en dat ik dan in een potje kom en dat ze dat potje kunnen begraven en daar een mooi tuintje op kunnen maken. Jongste vond het maar niks, een mamma in een potje en wilde dat stomme potje nooit zien en hij wilde ook nooit meer op een begraafplaats komen! Wat doe je dan als goede moeder? Door je hurken zakken en hem een knuffel geven. Helaas viel ik bij het hurken zakken heel oncharmant achterover op mijn kont, en op dat moment.... psssttt...... Heb me niet laten kennen en net gedaan alsof het heel gewoon was om een natte plek in je broek te hebben terwijl ik bij de visboer stond (waar het gelukkig niet druk was). Want hoe kon ik nou op dat moment de vraag van jongste of we vanavond vis aten negeren?Hoop wel dat het geen blijvende bijwerking is maar gewoon een ongelukje
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 25 juli 2017 om 21:49
Oe wat vervelend. Geen idee of het een bijwerking is, maar kan het niet zijn dat je blaas gewoon vol was en je net verkeerd kantelde? Misschien even aangeven bij je volgende artsen bezoekje.
Wat gaaf dat hij zo blij was met zijn tebulut! Dat is een goed kado geweest.
En dan nog het feestje. Succes met voorbereiden en op het feestje zelf met al dat gespuis. Weer of geen weer waterballonnen it is.
Plak je wel even een foto hier van de cake/taart? Ben benieuwd wat je er van gemaakt hebt.
Tuintjes en begraafplaatsen zijn ook stom. Dus ik snap de heren wel.
Heeft een urnentuintje/grafje ook grafrust net als gewone graven? Bij wet hebben graven 10 jaar grafrust en mag er al die jaren niets mee gedaan worden. Maar is dat bij urnen ook zo? Of mogen ze jou opgraven en verhuizen naar een andere woonplaats, mochten ze ooit verhuizen?
Wij zullen bijvoorbeeld nooit meer onze woonplaats verlaten omdat onze oudste hier begraven ligt. Maar ik ken ook mensen die om deze reden hun kind hebben gecremeerd en in een urn in huis houden omdat ze kind altijd dichtbij willen hebben.
Anyway, ik dwaal af. Sorry, maar ik vroeg het me opeens af.
Wat gaaf dat hij zo blij was met zijn tebulut! Dat is een goed kado geweest.
En dan nog het feestje. Succes met voorbereiden en op het feestje zelf met al dat gespuis. Weer of geen weer waterballonnen it is.
Plak je wel even een foto hier van de cake/taart? Ben benieuwd wat je er van gemaakt hebt.
Tuintjes en begraafplaatsen zijn ook stom. Dus ik snap de heren wel.
Heeft een urnentuintje/grafje ook grafrust net als gewone graven? Bij wet hebben graven 10 jaar grafrust en mag er al die jaren niets mee gedaan worden. Maar is dat bij urnen ook zo? Of mogen ze jou opgraven en verhuizen naar een andere woonplaats, mochten ze ooit verhuizen?
Wij zullen bijvoorbeeld nooit meer onze woonplaats verlaten omdat onze oudste hier begraven ligt. Maar ik ken ook mensen die om deze reden hun kind hebben gecremeerd en in een urn in huis houden omdat ze kind altijd dichtbij willen hebben.
Anyway, ik dwaal af. Sorry, maar ik vroeg het me opeens af.
dinsdag 25 juli 2017 om 21:50
+1highlander schreef: ↑25-07-2017 21:40Tja, 'n jonge moeder met kleine kinderen.
Die hebben net omgevallen limonade gehad.
Zoiets zou ik denken als ik je gezien had.
dinsdag 25 juli 2017 om 21:58
Ja, een urn mag je opgraven. Hij wordt ook niet echt begraven maar in een soort kelder geplaatst. En daar ligt dan een plaatje of ene laag grond op. Dat is ook de reden voor mijn voorkeur voor crematie: bij een verhuizing kunnen ze me gewoon weer meenemen. Heb ze dat ook uitgelegd, en dat vonden ze wel een goed argument, dus daar waren ze het wel mee eens.
Ik kan me goed voorstellen Smart, dat je nooit meer uit je woonplaats weg wilt omdat je oudste daar begraven ligt. Het lijkt me echt heel heftig, en elke keer als ik een bericht van jou lees dan realiseer ik me weer even hoe blij ik ben met mijn jongens.
voor jou, gewoon omdat het kan en ik echt heel veel bewondering voor je heb hoe je er over schrijft.
Ik kan me goed voorstellen Smart, dat je nooit meer uit je woonplaats weg wilt omdat je oudste daar begraven ligt. Het lijkt me echt heel heftig, en elke keer als ik een bericht van jou lees dan realiseer ik me weer even hoe blij ik ben met mijn jongens.
voor jou, gewoon omdat het kan en ik echt heel veel bewondering voor je heb hoe je er over schrijft.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 26 juli 2017 om 11:51
Dank je, maar voor ons is het gewoon de dagelijkse werkelijkheid en daar praten we gewoon over. Als wij dat niet doen zal niemand het doen en we willen natuurlijk niet dat oudste vergeten wordt.
terug, omdat ik om je kan lachen, omdat ik om/met je kan huilen, omdat jij een enorm voorbeeld bent voor velen, omdat je jouw heren gewoon in het gareel blijft houden, gewoon omdat het kan.
Volgens mij was ik je helemaal vergeten te feliciteren met kind 2! Nog van harte gefeliciteerd!
terug, omdat ik om je kan lachen, omdat ik om/met je kan huilen, omdat jij een enorm voorbeeld bent voor velen, omdat je jouw heren gewoon in het gareel blijft houden, gewoon omdat het kan.Volgens mij was ik je helemaal vergeten te feliciteren met kind 2! Nog van harte gefeliciteerd!
woensdag 26 juli 2017 om 17:24
donderdag 27 juli 2017 om 13:56
Net een prachtige (ahum) taart gemaakt voor het feestje. Volcanion was best lastig dus is mwah geworden, maar mijn magicarp vond ik nog best goed gelukt. Heb speciaal voor jullie een foto gemaakt zonder naam, maar weet iemand hoe ik die hier kan plakken?
Speurtocht is uitgezet, schat is ingepakt. We zijn er klaar voor!
Speurtocht is uitgezet, schat is ingepakt. We zijn er klaar voor!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
