Veel moeite met verplichtingen

Lillybit schreef: ↑

06-01-2019 13:32

Als deze mensen echt oprecht om jou zouden geven, dan zouden ze ook moeite doen om je te begrijpen en accepteren dat jij het anders doet.

Precies

Doubletree20 schreef: ↑

05-01-2019 11:23

Als het aan mij ligt wel maar m’n man denkt daar anders over. Die heeft zoiets van het is maar een paar x paar jaar. Dat is ook wel zo maar ik zie bijvoorbeeld nu al tegen volgende maand op. Dan hebben we weer zo’n verjaardag van 3 tot 9. Hij vindt dathij het niet kan maken om alleen ‘s middags te gaan, zeker omdat hij z’n zussen en schoonbroers verder niet ziet. En het is geen optie dat ik eerder weg ga, dat zou te raar zijn.

Hoe vaak ziet je partner z'n broers / zussen dan per jaar, buiten de feestdagen om? Ik begrijp dat er dan geen contact is. Is het dan gek om de verjaardagen aan te houden zodat je iedereen in een keer ziet en tegelijk kunt bij kletsen? Over hoeveel dagen praat je dan en zijn die aantal keren dan zoveel gevraagd? Je zult wel vaker mee maken dat je iets moet doen (in jouw ogen een 'verplichting') zonder dat je daar trek in hebt. Dat geldt ook voor je partner.

Als je het het niet op kunt brengen, dan snap ik niet dat je een relatie wilt hebben met iemand die familie wel belangrijk vindt. Zoek dan iemand die jouw familie net zo behandelt zoals jij je schoonfamilie behandelt.

Zelf ben ik ook niet zo van sociale verplichtingen. Vaak leidt dit tot ruzie tussen mijn man en mij omdat hij niet veel van mijn moeder moet hebben. Nu heb ik besloten: hij hoeft niet meer altijd mee naar familieaangelegenheden. Als hij dan wel mee gaat, spreken we van te voren een tijd af waarop we weggaan. Anders blijft hij uren zeuren hoe laat we gaan.
Zelf vier ik mijn eigen verjaardag ook niet graag groots. Het liefst met mensen die ik lief heb. En dat is gelukkig een klein groepje. Ja, heb een kleine familie. Verder op een andere dag mijn verjaardag gevierd met een paar vriendinnen ergens en dat was ook heel leuk. Ik heb altijd iets van: het maakt me niet uit hoe iemand iets viert, het is zijn of haar dag. Zelf doe ik het liefst iets leuks ipv kadootjes. Dit jaar word ik 50 en Ik weet nog niet wat ik ga doen. Zie wel, is pas over een paar maanden. Wat dan erg fijn is, dat mijn familie zegt: doe lekker waar je zin in hebt, we horen het wel.

Mijn moeder werd pas 70 en iedereen maakte iets lekkers voor haar verjaardag. De mensen die haar het meest na stonden, kwamen en het was lekker ongedwongen. Ze heeft genoten omdat ze het vierde zoals ze het zelf wilde. Niemand was verplicht om te komen. Mijn man is toen ook niet meegekomen. Prima.

miste69 schreef: ↑

06-01-2019 18:59

Zelf ben ik ook niet zo van sociale verplichtingen. Vaak leidt dit tot ruzie tussen mijn man en mij omdat hij niet veel van mijn moeder moet hebben.

Je bent er niet van, hoe kun je er dan ruzie over krijgen als hij er ook niet van is? Die snap ik niet.

Boek een vakantie tijdens de feestdagen en ga op pad tijdens je verjaardag. Zeg niet ik vier het niet, maar zeg dat je je verjaardag viert met je man in...……….Dat vinden mensen makkelijker te accepteren dan nee ik vier het niet.

Kleppeboxx schreef: ↑

06-01-2019 18:11

Hoe vaak ziet je partner z'n broers / zussen dan per jaar, buiten de feestdagen om? Ik begrijp dat er dan geen contact is. Is het dan gek om de verjaardagen aan te houden zodat je iedereen in een keer ziet en tegelijk kunt bij kletsen? Over hoeveel dagen praat je dan en zijn die aantal keren dan zoveel gevraagd? Je zult wel vaker mee maken dat je iets moet doen (in jouw ogen een 'verplichting') zonder dat je daar trek in hebt. Dat geldt ook voor je partner.

Als je het het niet op kunt brengen, dan snap ik niet dat je een relatie wilt hebben met iemand die familie wel belangrijk vindt. Zoek dan iemand die jouw familie net zo behandelt zoals jij je schoonfamilie behandelt.

Mijn man ziet zijn zussen ook bijna nooit, enkel op verjaardagen en met nieuwjaar en sporadisch als er iets is. Hij heeft ook geen band met zijn familie maar heeft er ook niet echt een hekel aan om te gaan.
Ik heb hun niets te vertellen en hun mij ook niet dus ik heb die verjaardagen van z'n zussen en schoonbroers afgeschaft. Ik voel me ook niet schuldig of verplicht.
Misschien speelt het ook mee dat hun gelovig zijn en wij niet. Onze levens staan mijlenver uit elkaar. Mijn man is ook totaal niet familair maar hij kan het wel opbrengen om te gaan. Het zijn en blijven zijn zussen natuurlijk maar ik heb er niets mee.

Soof12 schreef: ↑

07-01-2019 20:34

Nee en dat maakt het zo ongemakkelijk/niet leuk.

Ja..kan ik mij zo voorstellen.

Gatinmijnsok schreef: ↑

06-01-2019 22:02

Boek een vakantie tijdens de feestdagen en ga op pad tijdens je verjaardag. Zeg niet ik vier het niet, maar zeg dat je je verjaardag viert met je man in...……….Dat vinden mensen makkelijker te accepteren dan nee ik vier het niet.

Klopt...zeg ik ook altijd...al 4 jaar lang.
Heerlijk uit eten samen...geen thuiszitten in een kringetje verjaardag.
Daar kan ik echt van genieten