Psyche
alle pijlers
Veel moeite met verplichtingen
vrijdag 4 januari 2019 om 10:17
redbulletje schreef: ↑03-01-2019 09:04Ze hebben opgepast voor jou, om jou te ontlasten en je opvang kosten te besparen. Pubers zijn ondankbare honden en dat hadden ze tijdens hun eigen leg al kunnen leren. Hopelijk leven ze nog wat jaartjes en gaan je Jong volwassenen kinderen dan weer met plezier een keertje langs bij de oudjes.
Ja, natuurlijk hebben ze ook opgepast om mij te helpen. Maar zeker ook omdat de kinderen toen nog innemende mannetjes waren die erg op opa en oma gesteld waren. Tja, waar is het misgegaan.... Waarschijnlijk op het moment dat mijn ouders persé dingen met ze wilde gaan doen na schooltijd, terwijl zij gewoon met vriendjes wilden afspreken. De generatie van m'n ouders verwacht nogal wat van hun (klein)kinderen, omdat ze dat zelf ook gewend waren. Ik moest elke zaterdagochtend naar oma 1, elke zondag eerst naar de kerk... en van daaruit naar oma 2. En dan soms wéér naar oma 1! Mijn moeder (huisvrouw) ging doordeweek bijna elke middag thee drinken bij oma 1... en als ik niet bij een vriendje ging spelen, dan moest ik daar vanuit school ook naartoe.
Ik denk dat het vooral kwalijk is dat ze op je schuldgevoel werken. Tegen mijn kinderen zeggen ze: 'Later krijg je misschien spijt dat je zo weinig bent langsgekomen, want dan zijn wij er niet meer'. Dat soort uitspraken werken juist de verkeerde kant op, maar dat begrijpen mijn ouders niet.
vrijdag 4 januari 2019 om 11:46
Ik heb hier ook moeite mee. Wat je ook kiest, het voelt niet goed hè? Als ik te vaak mee ga naar iets dat ik niet zie zitten dan ga ik over mijn grenzen om anderen te plezieren, maar als ik thuis blijf zitten dan zit ik telkens met dat knagende gevoel van 'ze mogen me nu niet'.
Het zorgt hoe dan ook voor gezeik (in mezelf). Moet ik echt proberen af te leren, want ik ben ze (afgezien van wat vaste verjaardagen in het jaar) echt niks verplicht vind ik.
Daarom is het ook belangrijk dat je vanaf dag 1 in een relatie duidelijk bent wat voor persoon je bent op dat vlak. Als je eerst wel al die verplichtingen afloopt is het normaal geworden en dan is het helemaal vreemd als je niet meer komt opdagen.
Maar is moeilijk.
vrijdag 4 januari 2019 om 13:18
Alleen naar het kind gaan.
Dan maar gezeur, maar dit is toch absurd??
vrijdag 4 januari 2019 om 13:21
vrijdag 4 januari 2019 om 13:34
Doubletree20 schreef: ↑02-01-2019 11:13Blijkbaar zit het haar hoog dus topics openen mag.
Vind ik ook...soms krijg je gewoonweg geen reactie 's meer...terwijl het je dan nog heel hoog zit ....de reacties kunnen je dan echt tot steun zijn
maar als je vriend daar heel anders in staat is dat inderdaad lastig.
Dan gaat ie toch alleen ? Doet de mijne tenminste wel. Hij blij..ik ook blij
vrijdag 4 januari 2019 om 13:37
Hier ook.
Feest van vriendlieff is totaal het tegenovergestelde...t is dat ik zoveel van hem hou...maar anders
vrijdag 4 januari 2019 om 13:40
Zelf breng ik vriendlieff naar de verjaardag...proost alcholvrij op de jarige en ga naar huis.yogayup schreef: ↑02-01-2019 11:20Gelukkig woon ik nu in het buitenland, dus ik heb deze sociale verplichtingen gelukkig niet meer. Wat voor de een een kleine moeite is, is voor de ander een energiedrain. Jammer dat er dan altijd met dooddoeners wordt gegooid of steken onder water worden gegeven door het andere kamp.
Ja, ook ik ging opzitten en pootjes geven, bijvoorbeeld op de verjaardag van Mn ouders. In zo’n typische kring. Mijn ouders sprak ik dan de hele avond niet, terwijl ik voor hen kwam. Ik ging liever apart langs, zodat je echt tijd samen hebt ipv kamervulling te zijn. Ons compromis is geworden (toen ik nog in nl woonde): ik kom eerder, dus samen eten oid en blijf nog eventjes helpen als alle bezoek er is en ga dan lekker vroeg naar huis.
Aanvulling: Het gaat mij dus niet om dat ik niks voor een ander over heb of mensen niet wil zien, maar dat de hele nietszeggende urenlange kamervulling momenten echt energie trekkers zijn. Daar vind ik liever een compromis in.
Vriend wordt thuisgebracht door familie ofzo...of ik ga hem ophalen.
Hij blij..ik ook blij.
Idd heel energievretend is dat.
vrijdag 4 januari 2019 om 13:44
Denk dat je in een eerste serieuze relatie nog moet ontdekken tot hoe ver je wil gaan wat betreft al die sociale bullshit. Voor je t weet slepen er tradities in waar je je niet lekker bij voelt en dan is het moeilijker te door breken. Bij een volgende relatie kun je beter gelijk je grenzen aangeven tot hoe ver je bereid bent deel te nemen aan schoonfamiliebezoek.
vrijdag 4 januari 2019 om 13:46
Ik doe niet meer mee aan verplichtingen. Altijd op dezelfde manier: ik zeg af voor het feestje omdat drukdrukdruk, maar stel meteen voor om dan en dan te gaan lunchen oid. Vind ik ook een leuker kado dan het zoveelste prul dat in de kast verdwijnt.
Nieuwjaarsdag: Ik kom binnen bij familie, hou mn jas aan, geef iedereen een zoen en helaas helaas moet ik meteen weer weg want drukdrukdruk.
Helemaal niet meer gaan heb ik geprobeerd, maar daar wordt de familieband niet beter van. Op deze manier hou ik iedereen tevreden.
Nieuwjaarsdag: Ik kom binnen bij familie, hou mn jas aan, geef iedereen een zoen en helaas helaas moet ik meteen weer weg want drukdrukdruk.
Helemaal niet meer gaan heb ik geprobeerd, maar daar wordt de familieband niet beter van. Op deze manier hou ik iedereen tevreden.
vrijdag 4 januari 2019 om 14:33
Ja precies dit!RégineFilange schreef: ↑04-01-2019 11:46Ik heb hier ook moeite mee. Wat je ook kiest, het voelt niet goed hè? Als ik te vaak mee ga naar iets dat ik niet zie zitten dan ga ik over mijn grenzen om anderen te plezieren, maar als ik thuis blijf zitten dan zit ik telkens met dat knagende gevoel van 'ze mogen me nu niet'.
vrijdag 4 januari 2019 om 14:38
Jemig, 4 verjaardagen in 1 week! Ik krijg al een inzinking bij 2 verjaardagen in 2 weken! Ik snap wel dat het lastig is hoor om nee te zeggen, ik heb dat ook heel erg hoewel het nu minder is dan vroeger.
Ik zou alleen nog naar de verjaardag gaan van schoonouders en de rest laten vallen. Zo doe ik het nu ook, m’n man accepteert dat nu en z’n familie... dat weet ik niet maar het interesseert me ook niet. De band is er toch niet, daar gaan die verjaardagen geen verschil in maken.
Ik zou alleen nog naar de verjaardag gaan van schoonouders en de rest laten vallen. Zo doe ik het nu ook, m’n man accepteert dat nu en z’n familie... dat weet ik niet maar het interesseert me ook niet. De band is er toch niet, daar gaan die verjaardagen geen verschil in maken.
vrijdag 4 januari 2019 om 14:44
Wat de laatste jaren ook zo klote is bij verjaardagen van schoonouders, het begint ‘s middags al in een zaal, daarna daar eten, daarna weer koffie en voor je het weet zit je er 5 of 6 uur. Niet te doen gewoon.
Voor het eten weg gaan is not done. Hebben we 1x gedaan op z’n ma’s verjaardag, toen heeft ze weken niet tegen ons gesproken.
Nieuwjaar wensen ook, met letterlijk 26 man (inclusief kinderen) in een woonkamer. Rond half 5 daar zijn, blijven eten en dan rond 9 uur weer naar huis. Wat was ik blij dat m’n man moest werken dinsdag!
Een verjaardag vind ik opzich niet zo erg om naar toe te gaan maar zo lang, dat trek ik gewoon niet.
Voor het eten weg gaan is not done. Hebben we 1x gedaan op z’n ma’s verjaardag, toen heeft ze weken niet tegen ons gesproken.
Nieuwjaar wensen ook, met letterlijk 26 man (inclusief kinderen) in een woonkamer. Rond half 5 daar zijn, blijven eten en dan rond 9 uur weer naar huis. Wat was ik blij dat m’n man moest werken dinsdag!
Een verjaardag vind ik opzich niet zo erg om naar toe te gaan maar zo lang, dat trek ik gewoon niet.
vrijdag 4 januari 2019 om 14:47
Doubletree20 schreef: ↑04-01-2019 14:44Wat de laatste jaren ook zo klote is bij verjaardagen van schoonouders, het begint ‘s middags al in een zaal, daarna daar eten, daarna weer koffie en voor je het weet zit je er 5 of 6 uur. Niet te doen gewoon.
Voor het eten weg gaan is not done. Hebben we 1x gedaan op z’n ma’s verjaardag, toen heeft ze weken niet tegen ons gesproken.
Nieuwjaar wensen ook, met letterlijk 26 man (inclusief kinderen) in een woonkamer. Rond half 5 daar zijn, blijven eten en dan rond 9 uur weer naar huis. Wat was ik blij dat m’n man moest werken dinsdag!
Een verjaardag vind ik opzich niet zo erg om naar toe te gaan maar zo lang, dat trek ik gewoon niet.
Dat zou ik ook niet trekken. Van huis uit ben ik gewend als gezin uit eten te gaan op onze verjaardagen. Dat was dus met 3 personen en heel gezellig. Moet er niet aan denken dat ik in zulke massahysterische verjaardagsrituelen bij schoonouders terecht zou komen. In dat geval zou ik ook de schoonouders overslaan en me nog 'ns goed achter de oren krabben of hun zoon dan wel 'n geschikte match zou zijn voor mij als ie uit zo'n nest komt.
vrijdag 4 januari 2019 om 15:17
Doubletree20 schreef: ↑04-01-2019 14:44Wat de laatste jaren ook zo klote is bij verjaardagen van schoonouders, het begint ‘s middags al in een zaal, daarna daar eten, daarna weer koffie en voor je het weet zit je er 5 of 6 uur. Niet te doen gewoon.
Voor het eten weg gaan is not done. Hebben we 1x gedaan op z’n ma’s verjaardag, toen heeft ze weken niet tegen ons gesproken.
Dat is ook zoiets ja... Want als je eens komt, moet er ook álles uit gehaald worden... Als mijn moeder de deur open doet ('Wat zijn jullie láát!'). Tot afgelopen keer, dat de tafel al was gedekt voor het eten terwijl we hadden gezegd dat we alleen wat kwamen drinken. Het erge is, dat je dus echt een geldig excuus moet hebben. Bijvoorbeeld afgesproken hebben om ergens anders te gaan eten. Gewoon thuis willen eten omdat je een paar uurtjes wel goed vindt, telt niet. Echt bizar dat je dan als (schoon)ouder vindt dat je in je recht staat door zo te gaan mokken en niet meer spreken... Mijn moeder heeft daar ook een handje van. Geen contact opnemen en kijken wanneer ik dan over de brug kom. Maar ik denk dat hoe ouder ze worden, hoe stelliger... en wellicht geldt dat ook voor ons tegen die tijd!
vrijdag 4 januari 2019 om 15:38
Maar daarna weer wel? Dus het is goedgekomen en je kunt het nog eens flikkenDoubletree20 schreef: ↑04-01-2019 14:44Wat de laatste jaren ook zo klote is bij verjaardagen van schoonouders, het begint ‘s middags al in een zaal, daarna daar eten, daarna weer koffie en voor je het weet zit je er 5 of 6 uur. Niet te doen gewoon.
Voor het eten weg gaan is not done. Hebben we 1x gedaan op z’n ma’s verjaardag, toen heeft ze weken niet tegen ons gesproken.
vrijdag 4 januari 2019 om 15:43
Gaan jij zo weinig naar je ouders dan dat ze het gevoel heeft er alles uit te moeten halen?vivinnetje schreef: ↑04-01-2019 15:17Dat is ook zoiets ja... Want als je eens komt, moet er ook álles uit gehaald worden... Als mijn moeder de deur open doet ('Wat zijn jullie láát!'). Tot afgelopen keer, dat de tafel al was gedekt voor het eten terwijl we hadden gezegd dat we alleen wat kwamen drinken. Het erge is, dat je dus echt een geldig excuus moet hebben. Bijvoorbeeld afgesproken hebben om ergens anders te gaan eten. Gewoon thuis willen eten omdat je een paar uurtjes wel goed vindt, telt niet. Echt bizar dat je dan als (schoon)ouder vindt dat je in je recht staat door zo te gaan mokken en niet meer spreken... Mijn moeder heeft daar ook een handje van. Geen contact opnemen en kijken wanneer ik dan over de brug kom. Maar ik denk dat hoe ouder ze worden, hoe stelliger... en wellicht geldt dat ook voor ons tegen die tijd!
vrijdag 4 januari 2019 om 15:49
Ik herken dat van beide kanten van de familie. Echt irritant dat je ineens moet blijven eten of dat er op je schuldgevoel wordt gespeeld met al het eten dat is ingekocht en dat anders niet op komt. Koop het dan niet zonder afspraak!vivinnetje schreef: ↑04-01-2019 15:17Dat is ook zoiets ja... Want als je eens komt, moet er ook álles uit gehaald worden... Als mijn moeder de deur open doet ('Wat zijn jullie láát!'). Tot afgelopen keer, dat de tafel al was gedekt voor het eten terwijl we hadden gezegd dat we alleen wat kwamen drinken.
Ook zo eentje is als je aangegeven hebt dat je vroeg weg wil en dus graag vroeg wil eten (bij wél afgesproken hebben), en soms al hebt aangegeven, 'we willen graag rond 18.00 weg zijn', dat er dan pas rond 17.45 na jouw hints gekeken wordt wat iedereen wil eten, tegen 18.00 iemand naar de Chinees gaat/de pizzaboer belt/of de keuken in gaat natuurlijk. En dan komt het tegen 18.30. Als het op is, mag je niet weg, want ongezellig.
Bij mij bereik je dan dat ik niet meer kom
vrijdag 4 januari 2019 om 15:51
Dat kan ook. Ik dacht meer van: dat kind hoeft er niet per se de dupe van te zijn dat de rest maf is. Schoonmoeder die viert terwijl ze weet dat het de rest van de week ook iedere dag raak is, is natuurlijk zo maf als een deur. Een dergelijk beslag op mijn tijd hoef je niet te belonen wat mij betreft.redbulletje schreef: ↑04-01-2019 13:21Juist niet naar het kind gaan. Dat is een gezinsaangelegenheid. De schoonouders zelf vind ik dan nog wel een te verantwoorden verplicht nummertje maar al hun verdere aanhangsels niet.
vrijdag 4 januari 2019 om 15:58
vrijdag 4 januari 2019 om 16:05
Met een kind van een sibling van je partner heb je niets te maken. Die heeft zijn eigen gezin en zijn opa's en oma's en een kinderfeestje. Al die opgeklopte toestanden die ze er anno nu van maken kun je gewoon overslaan.3thee schreef: ↑04-01-2019 15:51Dat kan ook. Ik dacht meer van: dat kind hoeft er niet per se de dupe van te zijn dat de rest maf is. Schoonmoeder die viert terwijl ze weet dat het de rest van de week ook iedere dag raak is, is natuurlijk zo maf als een deur. Een dergelijk beslag op mijn tijd hoef je niet te belonen wat mij betreft.
Ik had in TO's geval tijdens de nieuwjaarsborrel de a.s. jarigen alvast gefeliciteerd en gezegd dat je de komende maand druk bent.
vrijdag 4 januari 2019 om 17:06
Maar hoe weten ze dat dan? Verzin iets over 'n project op je werk of over 'n vriendin die d'r been gebroken heeft en waar je de komende maand boodschappen voor moet doen ofzoiets. Of dat je je lamlendig voelt en gewoon lekker op tijd je bed in wil als het om avondvoorstellingen gaat.RégineFilange schreef: ↑04-01-2019 17:03Het kutte bij mij is dat ik niet druk ben (en ze dat ook weten), en dat ik dat dus nooit als excuus kan opvoeren.
Maar beter is gewoon te zeggen dat sociale bijeenkomsten niet jouw ding zijn. Ik heb dat jaaaaren geleden gezegd om mij te onttrekken aan allerlei familiaire gelegenheden. Toen kon ik autisme nog niet als excuus gebruiken
vrijdag 4 januari 2019 om 20:05
Je kunt ook zeggen, ik ga mee maar na een uurtje ga ik naar huis want morgen moet ik werken, moet er vroeg uit want andere afspraken et cetera. Heb je toch je gezicht laten zien en houdt je de regie. Ik zie het probleem niet.Soof12 schreef: ↑03-01-2019 22:38Gisteren weer eens met mijn vriend over gehad, aangezien we de komende week naar 4 verjaardagen moeten..
Vriend ziet het echt niet als een probleem maar vind dat ik niet mee hoef te gaan als ik dat niet wil.
Probleem is alleen dat de schoonfamilie dit niet leuk gaat vinden. En daarom blijf ik zo in dubio zitten.. Ik wil niet naar die verschikkelijke kringverjaardagen maar ik wil ook geen ruzie met de schoonfamilie.
