Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 om 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 17 juli 2016 om 10:11
Vrijdag ben ik weer naar de psycholoog geweest. We hebben een aantal gedachtengangen doorgenomen. Dat was best wat raar want ik weet wel dat het niet klopt hoe ik denk (bijvoorbeeld dat ik aankom van brood) maar als je het zo analyseert dan is het gewoon stom.
Vrijdagavond had ik weer mijn boekenclubje. Ik was dit keer verantwoordelijk voor het eten dus ik had er geen problemen mee of voelde geen spanning. Enige spanning die ik voelde was of het bij de rest allemaal wel in de smaak viel.
Het was verder een heel gezellige avond totdat bonuszoon mij belde om half 1
Hij was op een feeste bij zijn neefje en tante. Daar is ruzie ontstaan omdat (volgens hem) tante een opmerking had gemaakt dat ze dacht dat hij wat gebruikt had ondat hij zo agressief reageerde. Waarop bonuszoon een mes uit het keukenblok had gepakt en daarmee dreigend tegenover haar stond en vervolgens had hij het mes op zijn pols gezet.
Een vriend probeerde hem tegen te houden en die werd vervolgens aangevallen door bonuszoon. Bonuszoon het huis uit gezet en vervolgens zijn vuist kapot geslagen op de schutting.
En zijn vriendin zat er ook tussen.
Ik heb toen tante gebeld, vriendin gebeld. Uiteindelijk er voor gezorgd dat hij weg ging daar.
Gisteren nog een tijd met tante aan de telefoon gezeten en contact gehad met vriendin.
Al met al gaat het dus niet goed met hem.
Vandaag breng ik de laatste dag door met vriendin die morgen naar Curaçao vertrekt voor 3 jaar. Heb het er best moeilijk mee en zal haar erg gaan missen.
Donderdag hebben we nog even fijn samen geshopt. De volgende keer zullen we in de warme zon shoppen
Vrijdagavond had ik weer mijn boekenclubje. Ik was dit keer verantwoordelijk voor het eten dus ik had er geen problemen mee of voelde geen spanning. Enige spanning die ik voelde was of het bij de rest allemaal wel in de smaak viel.
Het was verder een heel gezellige avond totdat bonuszoon mij belde om half 1
Hij was op een feeste bij zijn neefje en tante. Daar is ruzie ontstaan omdat (volgens hem) tante een opmerking had gemaakt dat ze dacht dat hij wat gebruikt had ondat hij zo agressief reageerde. Waarop bonuszoon een mes uit het keukenblok had gepakt en daarmee dreigend tegenover haar stond en vervolgens had hij het mes op zijn pols gezet.
Een vriend probeerde hem tegen te houden en die werd vervolgens aangevallen door bonuszoon. Bonuszoon het huis uit gezet en vervolgens zijn vuist kapot geslagen op de schutting.
En zijn vriendin zat er ook tussen.
Ik heb toen tante gebeld, vriendin gebeld. Uiteindelijk er voor gezorgd dat hij weg ging daar.
Gisteren nog een tijd met tante aan de telefoon gezeten en contact gehad met vriendin.
Al met al gaat het dus niet goed met hem.
Vandaag breng ik de laatste dag door met vriendin die morgen naar Curaçao vertrekt voor 3 jaar. Heb het er best moeilijk mee en zal haar erg gaan missen.
Donderdag hebben we nog even fijn samen geshopt. De volgende keer zullen we in de warme zon shoppen
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 17 juli 2016 om 10:46
Lief en begrijpelijk dat je zo betrokken was afgelopen dagen bij bonuszoon en tante.
Maar... Je weet van jezelf wat je valkuil is (moeder Theresa), doe jezelf een plezier en zeg tegen maxi dat hij nu even opstaat en zich met zijn eigen zoon gaat bemoeien.
Want wees eerlijk, we weten allemaal hoe dit anders afloopt... Estrellas aan het zorgen voor een ander tot tien cijfers achter de komma, en waar blijft estrellas zelf?
Kun je facetimen met je vriendin? Zal idd wennen worden de komende tijd.
Maar... Je weet van jezelf wat je valkuil is (moeder Theresa), doe jezelf een plezier en zeg tegen maxi dat hij nu even opstaat en zich met zijn eigen zoon gaat bemoeien.
Want wees eerlijk, we weten allemaal hoe dit anders afloopt... Estrellas aan het zorgen voor een ander tot tien cijfers achter de komma, en waar blijft estrellas zelf?
Kun je facetimen met je vriendin? Zal idd wennen worden de komende tijd.
Clap your hands everybody, and everybody clap your hands.
zondag 17 juli 2016 om 12:11
Ja daar heb ik inderdaad aan gedacht.
Maxi lijkt niet goed te weten wat hij er mee aan moet. Hij heeft zelf natuurlijk ook niet de gesprekken gevoerd.
Ik kreeg vandaag nog een bedankje voor mijn optreden van de moeder van bonuszoon.
En daarbij komt natuurlijk ook wel dat ik hem al bijna 19 jaar ken en hij ook eigen voelt en ik mij dan dus ook zorgen maak om hem.
Maar ik zal het proberen wat losser te laten. Heb hem nog een berichtje gestuurd dat hij altijd mag komen praten, dat heb ik ook naar zijn vriendin gestuurd want ik vind het voor haar ook echt sneu allemaal.
De bal ligt nu bij hem. Hij is "volwassen" en zou zelf in staat moeten zijn om hulp te vragen.
Maar ik weet natuurlijk als geen ander hoe lastig dat is.
Maxi lijkt niet goed te weten wat hij er mee aan moet. Hij heeft zelf natuurlijk ook niet de gesprekken gevoerd.
Ik kreeg vandaag nog een bedankje voor mijn optreden van de moeder van bonuszoon.
En daarbij komt natuurlijk ook wel dat ik hem al bijna 19 jaar ken en hij ook eigen voelt en ik mij dan dus ook zorgen maak om hem.
Maar ik zal het proberen wat losser te laten. Heb hem nog een berichtje gestuurd dat hij altijd mag komen praten, dat heb ik ook naar zijn vriendin gestuurd want ik vind het voor haar ook echt sneu allemaal.
De bal ligt nu bij hem. Hij is "volwassen" en zou zelf in staat moeten zijn om hulp te vragen.
Maar ik weet natuurlijk als geen ander hoe lastig dat is.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 17 juli 2016 om 14:06
Je kan een ander wel elke keer vis brengen, maar je kan hem beter leren zelf te vissen.
Zo werkt het ook met maxi. Klinkt misschien onaardig maar hij komt soms over als iemand die het wel best vindt dat een ander voor hem vist (lees: jij gaat wel weer naar bonuskind om haar/hem te redden, jij gaat wel praten maart die oude baas van hem, jij gaat zijn administratie wel doorspitten met de accountant, etc etc etc...).
En ja dat is begrijpelijk wat betreft de bonuskinderen, omdat je hen al zo lang kent.
Maar zo leert maxi het natuurlijk nooit hè. En hij heeft nog een tweede lichting kinderen die er baat bij hebben als hun vader voor hen vist, want als vader niet kan vissen, hoe moet vader zijn kinderen dan leren vissen?
Dit geldt natuurlijk ook voor de bonuskinderen, ik weet niet in hoeverre die zelf al geleerd hebben te vissen, maar het kan voor hun beeld van maxi (en hun zelfbeeld!) geen kwaad om te zien dat hun vader wel degelijk kan vissen, en het niet allemaal aan estrellas over laat.
Want dat jij kan vissen weet iedereen wel. Ze staan in de rij voor jouw lekkere visjes. Maar je vijver is wel zo'n beetje leeg, en wat blijft er voor jou over? De graten van de visjes die je voor de rest hebt gevist.
En wat krijg je er voor als dank? Een bedankje van de moeder van bonuszoon. Waar is bonuszoon zelf, om jou te bedanken?
Het is niet gek dat hij niet bedankt, want wat heeft hij voor voorbeeld. Een vader die ook voor zich laat vissen. En die weet ook al 19 jaar dat jij wel door blijft vissen uit jouw vijver, want zo doe je dat al jaren. Dus dat is normaal. En hé, als mijn vader het wel prima vindt, dan zal het wel zo werken, toch? Dan zullen de visjes van estrellas ook wel bij mij op een presenteerblaadje aangeboden worden...
En jouw vijver raakt leger en leger...
Zo werkt het ook met maxi. Klinkt misschien onaardig maar hij komt soms over als iemand die het wel best vindt dat een ander voor hem vist (lees: jij gaat wel weer naar bonuskind om haar/hem te redden, jij gaat wel praten maart die oude baas van hem, jij gaat zijn administratie wel doorspitten met de accountant, etc etc etc...).
En ja dat is begrijpelijk wat betreft de bonuskinderen, omdat je hen al zo lang kent.
Maar zo leert maxi het natuurlijk nooit hè. En hij heeft nog een tweede lichting kinderen die er baat bij hebben als hun vader voor hen vist, want als vader niet kan vissen, hoe moet vader zijn kinderen dan leren vissen?
Dit geldt natuurlijk ook voor de bonuskinderen, ik weet niet in hoeverre die zelf al geleerd hebben te vissen, maar het kan voor hun beeld van maxi (en hun zelfbeeld!) geen kwaad om te zien dat hun vader wel degelijk kan vissen, en het niet allemaal aan estrellas over laat.
Want dat jij kan vissen weet iedereen wel. Ze staan in de rij voor jouw lekkere visjes. Maar je vijver is wel zo'n beetje leeg, en wat blijft er voor jou over? De graten van de visjes die je voor de rest hebt gevist.
En wat krijg je er voor als dank? Een bedankje van de moeder van bonuszoon. Waar is bonuszoon zelf, om jou te bedanken?
Het is niet gek dat hij niet bedankt, want wat heeft hij voor voorbeeld. Een vader die ook voor zich laat vissen. En die weet ook al 19 jaar dat jij wel door blijft vissen uit jouw vijver, want zo doe je dat al jaren. Dus dat is normaal. En hé, als mijn vader het wel prima vindt, dan zal het wel zo werken, toch? Dan zullen de visjes van estrellas ook wel bij mij op een presenteerblaadje aangeboden worden...
En jouw vijver raakt leger en leger...
Clap your hands everybody, and everybody clap your hands.
zondag 17 juli 2016 om 14:19
quote:estrellas2 schreef op 17 juli 2016 @ 12:11:
Maxi lijkt niet goed te weten wat hij er mee aan moet. Hij heeft zelf natuurlijk ook niet de gesprekken gevoerd.
Lees nou even wat hier staat.
Sorry hoor maar die man kan toch nádenken?? Hij kan toch vragen stellen aan zijn zoon? Alsof jij de enige bent die met die jongen kan praten omdat jij (mind you, uit tweede hand! Want je hebt bonuszoon niet zelf gesproken!) gehoord hebt wat er gebeurd is en hoe doe jongen zich voelt.
Ammehoela dat maxi niet weet wat hij moet zeggen. Dan gaat ie daar maar eens even over nadenken. Kom nou zeg.
Maxi lijkt niet goed te weten wat hij er mee aan moet. Hij heeft zelf natuurlijk ook niet de gesprekken gevoerd.
Lees nou even wat hier staat.
Sorry hoor maar die man kan toch nádenken?? Hij kan toch vragen stellen aan zijn zoon? Alsof jij de enige bent die met die jongen kan praten omdat jij (mind you, uit tweede hand! Want je hebt bonuszoon niet zelf gesproken!) gehoord hebt wat er gebeurd is en hoe doe jongen zich voelt.
Ammehoela dat maxi niet weet wat hij moet zeggen. Dan gaat ie daar maar eens even over nadenken. Kom nou zeg.
Clap your hands everybody, and everybody clap your hands.
zondag 17 juli 2016 om 15:19
quote:estrellas2 schreef op 17 juli 2016 @ 12:11:
Ja daar heb ik inderdaad aan gedacht.
Maxi lijkt niet goed te weten wat hij er mee aan moet. Hij heeft zelf natuurlijk ook niet de gesprekken gevoerd.
Ik kreeg vandaag nog een bedankje voor mijn optreden van de moeder van bonuszoon.
En daarbij komt natuurlijk ook wel dat ik hem al bijna 19 jaar ken en hij ook eigen voelt en ik mij dan dus ook zorgen maak om hem.
Maar ik zal het proberen wat losser te laten. Heb hem nog een berichtje gestuurd dat hij altijd mag komen praten, dat heb ik ook naar zijn vriendin gestuurd want ik vind het voor haar ook echt sneu allemaal.
De bal ligt nu bij hem. Hij is "volwassen" en zou zelf in staat moeten zijn om hulp te vragen.
Maar ik weet natuurlijk als geen ander hoe lastig dat is.Mijn therapeut zei altijd: tussen een minderwaardigheidscomplex en grootheidswaan zit maar een dunne lijn. Lees de vetgedrukte dingen maar eens. Echt, je zou toch beter moeten weten ondertussen.
Ja daar heb ik inderdaad aan gedacht.
Maxi lijkt niet goed te weten wat hij er mee aan moet. Hij heeft zelf natuurlijk ook niet de gesprekken gevoerd.
Ik kreeg vandaag nog een bedankje voor mijn optreden van de moeder van bonuszoon.
En daarbij komt natuurlijk ook wel dat ik hem al bijna 19 jaar ken en hij ook eigen voelt en ik mij dan dus ook zorgen maak om hem.
Maar ik zal het proberen wat losser te laten. Heb hem nog een berichtje gestuurd dat hij altijd mag komen praten, dat heb ik ook naar zijn vriendin gestuurd want ik vind het voor haar ook echt sneu allemaal.
De bal ligt nu bij hem. Hij is "volwassen" en zou zelf in staat moeten zijn om hulp te vragen.
Maar ik weet natuurlijk als geen ander hoe lastig dat is.Mijn therapeut zei altijd: tussen een minderwaardigheidscomplex en grootheidswaan zit maar een dunne lijn. Lees de vetgedrukte dingen maar eens. Echt, je zou toch beter moeten weten ondertussen.
zondag 17 juli 2016 om 15:31
Maxi heeft de afgelopen weken al meerdere gesprekken met hem gevoerd. Heeft hem toen ook mee genomen naar zn sollicitatie in Arnhem zodat er in de auto genoeg tijd was en geen afleiding om te kunnen praten.
Maar nu heeft hij geloof ik een beetje iets van, hij zoekt het maar even uit.
En hij heeft zijn moeder ook al een paar keer gebeld om te praten over bonuszoon.
Dus wat dat aan gaat is het echt niet dat ik het allemaal voor hem aandraag en hem aanstuur. Alleen was het in deze situatie misschien anders omdat ik Bonuszoon aan de telefoon had. Maxi sliep toen ook al.
Bonuszoon had mij overigens wel bedankt de volgende dag.
Wat bedoel je eigenlijk met dat ik Maxi zijn oude baas bel? Die kan ik even niet plaatsen (of heb ik verdrongen )
Zijn moeder belde mij vandaag nog om even goed te horen wat er precies voorgevallen was voordat ze naar haar zus (de tante) ging.
Aan ieder verhaal zit natuurlijk 2 kanten maar ik heb niet veel verteld, dat mag ze zelf uitvogelen.
Maar nu heeft hij geloof ik een beetje iets van, hij zoekt het maar even uit.
En hij heeft zijn moeder ook al een paar keer gebeld om te praten over bonuszoon.
Dus wat dat aan gaat is het echt niet dat ik het allemaal voor hem aandraag en hem aanstuur. Alleen was het in deze situatie misschien anders omdat ik Bonuszoon aan de telefoon had. Maxi sliep toen ook al.
Bonuszoon had mij overigens wel bedankt de volgende dag.
Wat bedoel je eigenlijk met dat ik Maxi zijn oude baas bel? Die kan ik even niet plaatsen (of heb ik verdrongen )
Zijn moeder belde mij vandaag nog om even goed te horen wat er precies voorgevallen was voordat ze naar haar zus (de tante) ging.
Aan ieder verhaal zit natuurlijk 2 kanten maar ik heb niet veel verteld, dat mag ze zelf uitvogelen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 17 juli 2016 om 15:58
Ik snap jouw bericht niet helemaal Lionlilly.
Is het nou zo vekeerd om mij zorgen te maken en te helpen waar ik kan? Het komt allemaal een beetje over alsof ik helemaal mijn handen er van af moet trekken want hij is immers niet míjn zoon?
Is het nou zo vekeerd om mij zorgen te maken en te helpen waar ik kan? Het komt allemaal een beetje over alsof ik helemaal mijn handen er van af moet trekken want hij is immers niet míjn zoon?
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 17 juli 2016 om 16:10
quote:estrellas2 schreef op 17 juli 2016 @ 15:58:
Ik snap jouw bericht niet helemaal Lionlilly.
Is het nou zo vekeerd om mij zorgen te maken en te helpen waar ik kan? Het komt allemaal een beetje over alsof ik helemaal mijn handen er van af moet trekken want hij is immers niet míjn zoon?Nee, zo is het niet bedoeld. Het gaat erom dat jij altijd degene moet zijn die inspringt. En dat dan op een bepaalde manier jij je gevoel van bestaansrecht weer hebt kunnen voelen. Je bent ook belangrijk als je niet degene bent die het oplost.
Ik snap jouw bericht niet helemaal Lionlilly.
Is het nou zo vekeerd om mij zorgen te maken en te helpen waar ik kan? Het komt allemaal een beetje over alsof ik helemaal mijn handen er van af moet trekken want hij is immers niet míjn zoon?Nee, zo is het niet bedoeld. Het gaat erom dat jij altijd degene moet zijn die inspringt. En dat dan op een bepaalde manier jij je gevoel van bestaansrecht weer hebt kunnen voelen. Je bent ook belangrijk als je niet degene bent die het oplost.
zondag 17 juli 2016 om 17:52
Ik deel het maar even zoals ik het zie.
Ik volg je nu zo'n twee jaar. In die twee jaar heb ik je niet zo heel vaak gehoord over hoe stevig maxi zich opstelde met bijvoorbeeld zijn kinderen, maar ook tegenover zijn carrière, administratie, psychisch welzijn, omkijken naar jou, prioriteren (ga ik vanavond weer naar de sportschool of help ik mijn vrouw met onze huilbaby...). Etcetera etcetera.
En natuurlijk lezen wij alleen jouw kant van het verhaal. Maar kom op zeg, ik kan echt wel tussen de regels door lezen. En daar lees ik dat hij af en toe even een momentje heeft, of een momentje dat een paar weken duurt. Maar dat momentje gaat ook weer voorbij. En dan kun je nu allerlei voorbeeldjes geven van hoe hij vorige week of vorige maand wel met zijn zoon gepraat heeft.
Maar wat je hier over de lange termijn telkens weer laat zien (ook al schrijf je het niet letterlijk op) is dat jij elke keer de lul bent. Jij mag het oplossen. En je doet het jezelf aan. Het moeder Theresa complex. Precies wat lionlily zegt.
Het is echt maar een fijn lijntje hoor tussen grootheidswaan (moeder Theresa complex, niemand anders dan ik kan [...vul maar in] helpen want [...vul maar in]) en een minderwaardigheidscomplex (ik ben het niet waard, ik ben een slechte moeder want [...vul maar in], ik ben te dik, etc etc).
En nog niet te beginnen over de vraag of je maxi wel voor vol aan ziet, als je telkens maar blijft denken dat het voor hem heel moeilijk is om zijn zoon te helpen omdat (in dit geval) hij de gesprekken tussen jou en tante en een vriendin niet heeft gehoord...
Sorry meid dat ik het even keihard neerzet. Maar dit is mijn observatie. En ik hoop dat ik het mis heb. Ik zou bijna willen zeggen: vraag maxi om hier mee te komen schrijven. Krijgen we beide kanten te lezen.
Ik volg je nu zo'n twee jaar. In die twee jaar heb ik je niet zo heel vaak gehoord over hoe stevig maxi zich opstelde met bijvoorbeeld zijn kinderen, maar ook tegenover zijn carrière, administratie, psychisch welzijn, omkijken naar jou, prioriteren (ga ik vanavond weer naar de sportschool of help ik mijn vrouw met onze huilbaby...). Etcetera etcetera.
En natuurlijk lezen wij alleen jouw kant van het verhaal. Maar kom op zeg, ik kan echt wel tussen de regels door lezen. En daar lees ik dat hij af en toe even een momentje heeft, of een momentje dat een paar weken duurt. Maar dat momentje gaat ook weer voorbij. En dan kun je nu allerlei voorbeeldjes geven van hoe hij vorige week of vorige maand wel met zijn zoon gepraat heeft.
Maar wat je hier over de lange termijn telkens weer laat zien (ook al schrijf je het niet letterlijk op) is dat jij elke keer de lul bent. Jij mag het oplossen. En je doet het jezelf aan. Het moeder Theresa complex. Precies wat lionlily zegt.
Het is echt maar een fijn lijntje hoor tussen grootheidswaan (moeder Theresa complex, niemand anders dan ik kan [...vul maar in] helpen want [...vul maar in]) en een minderwaardigheidscomplex (ik ben het niet waard, ik ben een slechte moeder want [...vul maar in], ik ben te dik, etc etc).
En nog niet te beginnen over de vraag of je maxi wel voor vol aan ziet, als je telkens maar blijft denken dat het voor hem heel moeilijk is om zijn zoon te helpen omdat (in dit geval) hij de gesprekken tussen jou en tante en een vriendin niet heeft gehoord...
Sorry meid dat ik het even keihard neerzet. Maar dit is mijn observatie. En ik hoop dat ik het mis heb. Ik zou bijna willen zeggen: vraag maxi om hier mee te komen schrijven. Krijgen we beide kanten te lezen.
Clap your hands everybody, and everybody clap your hands.
zondag 17 juli 2016 om 19:01
Mooie aanvulling, pointdexter. We zijn het helemaal eens.
Als je je minderwaardig voelt, is het heel fijn om je 'nodig' te voelen, gewenst, de goede luisteraar, de vrouw die altijd klaarstaat. Omdat je zelf niet kunt voelen dat je de moeite waard bent, je hebt de externe beoordeling nodig.
En dat gevoel heb je nodig, dat heeft ieder mens nodig, het gevoel te mogen bestaan. Maar door jezelf 'verantwoordelijk' te maken voor andermans geluk, zet je jezelf daarmee op een voetstuk: 'ik ben degene die het geluk van de ander kan maken of breken als ik mij niet dienstbaar opstel, of als ik niet dit of dat doe', en daarmee ga je voorbij aan het feit dat iemand dat zelf prima kan (en ook moet), maar ook maak je jezelf daarbij véél belangrijker dan je bent. Hoe naar dat ook is.
Zelfvertrouwen moet van binnenuit komen.
Als je je minderwaardig voelt, is het heel fijn om je 'nodig' te voelen, gewenst, de goede luisteraar, de vrouw die altijd klaarstaat. Omdat je zelf niet kunt voelen dat je de moeite waard bent, je hebt de externe beoordeling nodig.
En dat gevoel heb je nodig, dat heeft ieder mens nodig, het gevoel te mogen bestaan. Maar door jezelf 'verantwoordelijk' te maken voor andermans geluk, zet je jezelf daarmee op een voetstuk: 'ik ben degene die het geluk van de ander kan maken of breken als ik mij niet dienstbaar opstel, of als ik niet dit of dat doe', en daarmee ga je voorbij aan het feit dat iemand dat zelf prima kan (en ook moet), maar ook maak je jezelf daarbij véél belangrijker dan je bent. Hoe naar dat ook is.
Zelfvertrouwen moet van binnenuit komen.
zondag 17 juli 2016 om 19:10
zondag 17 juli 2016 om 20:11
voor jou. Het is voor jou pittig om te lezen denk ik wat hierboven geschreven wordt. Hopelijk begrijp jij dat iedereen jou hier steunt en probeert te helpen.
Mag ik vragen waarom jij Maxi niet wakker maakt als stiefzoon jou midden in de nacht in totale paniek belt? Wil Maxi zoiets niet direct horen zodat hij actie kan ondernemen? Gewoon een vraag hoor, geen oordeel.
Ik hoop dat jij vandaag een fijne dag met jouw gezin gehad hebt.
Mag ik vragen waarom jij Maxi niet wakker maakt als stiefzoon jou midden in de nacht in totale paniek belt? Wil Maxi zoiets niet direct horen zodat hij actie kan ondernemen? Gewoon een vraag hoor, geen oordeel.
Ik hoop dat jij vandaag een fijne dag met jouw gezin gehad hebt.
zondag 17 juli 2016 om 20:58
Ik was niet thuis Yoogali, Maxi lag te slapen en heeft dan zijn geluid op stil. Bonuszoon had hem al wel gebeld en tegen de tijd dat ik weer thuis was, had ik al bericht gehad dat bonuszoon ook thuis was en ging slapen.
En ja, ik vind het pittig om te lezen, heb ook nog even niet gereageerd omdat ik het eerst nog een (paar) keer wil lezen.
En verder voel ik me nu gewoon eventjes rot omdat ik vandaag een gezellige dag met mijn vriendin en haar baby gehad heb en daar net afscheid van heb genomen. Ik ga ze missen.
En ja, ik vind het pittig om te lezen, heb ook nog even niet gereageerd omdat ik het eerst nog een (paar) keer wil lezen.
En verder voel ik me nu gewoon eventjes rot omdat ik vandaag een gezellige dag met mijn vriendin en haar baby gehad heb en daar net afscheid van heb genomen. Ik ga ze missen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 18 juli 2016 om 13:09
En nog steeds weet ik niet goed hoe te reageren. Ik vind het heel naar dat Maxi hier overkomt als een egoïstische nare man die vooral op zijn vrouw leunt.
En alles wat ik schrijf zal aan dat beeld niets veranderen. Feit dat ik bijvoorbeeld de administratie doe is gewoon omdat hij een varend beroep heeft al jaren en ik bekaaider ben met computers enz. Hij heeft weer andere kwaliteiten. Is dat niet in iedere relatie zo? Of is het overal echt 50/50. Van wat ik om mij heen zie in ieder geval niet.
Maar goed, wat voor positiefs ik op zal schrijven over Maxi, dat maakt niet echt uit. Ik ben immers ook die vrouw die een laag zelfbeeld heeft en leuk gevonden wil worden en dus ook dat mijn man leuk gevonden wordt.
En ja, het klopt dat ik graag klaar sta voor anderen, het voelt ook fijn om iets goed te kunnen doen, om er voor anderen te zijn.
Maar blijkbaar is dat omdat ik geen zelfvertrouwen heb?
Moet ik dan overal mijn handen vanaf trekken? Mij niet meer betrokken opstellen? Egoïstisch gaan worden?
Ik word daar niet gelukkiger van.
En dat ik Maxi niet voor vol aan zie?
Dat is niet zo, maar hoe ik dat duidelijk moet maken weet ik niet.
Ben nog niet klaar maar Mini komt nu thuis met Maxi en een zwembadje dus die gaan we even opblazen.
En alles wat ik schrijf zal aan dat beeld niets veranderen. Feit dat ik bijvoorbeeld de administratie doe is gewoon omdat hij een varend beroep heeft al jaren en ik bekaaider ben met computers enz. Hij heeft weer andere kwaliteiten. Is dat niet in iedere relatie zo? Of is het overal echt 50/50. Van wat ik om mij heen zie in ieder geval niet.
Maar goed, wat voor positiefs ik op zal schrijven over Maxi, dat maakt niet echt uit. Ik ben immers ook die vrouw die een laag zelfbeeld heeft en leuk gevonden wil worden en dus ook dat mijn man leuk gevonden wordt.
En ja, het klopt dat ik graag klaar sta voor anderen, het voelt ook fijn om iets goed te kunnen doen, om er voor anderen te zijn.
Maar blijkbaar is dat omdat ik geen zelfvertrouwen heb?
Moet ik dan overal mijn handen vanaf trekken? Mij niet meer betrokken opstellen? Egoïstisch gaan worden?
Ik word daar niet gelukkiger van.
En dat ik Maxi niet voor vol aan zie?
Dat is niet zo, maar hoe ik dat duidelijk moet maken weet ik niet.
Ben nog niet klaar maar Mini komt nu thuis met Maxi en een zwembadje dus die gaan we even opblazen.
estrellas2 wijzigde dit bericht op 18-07-2016 13:14
Reden: Ik drukte per ongeluk op plaatsen
Reden: Ik drukte per ongeluk op plaatsen
% gewijzigd
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 18 juli 2016 om 13:19
Zie je zelf ook dat je nu in de slachtoffer rol schiet met deze laatste post?
Ik schrijf hier niet mee om wie dan ook af te zeiken. Dat is zonde van mijn tijd en nog belangrijker, zo zit ik niet in elkaar.
Ik schrijf hier mee omdat ik met je begaan ben en denk dat je af en toe een spiegel kunt gebruiken. Om jezelf beter te leren kennen, handvatten te vinden om beter in je vel te komen. In je kracht te komen. Volgens mij is dat ook indirect de reden dat je dit topic bent begonnen.
Ik schrijf hier niet mee om wie dan ook af te zeiken. Dat is zonde van mijn tijd en nog belangrijker, zo zit ik niet in elkaar.
Ik schrijf hier mee omdat ik met je begaan ben en denk dat je af en toe een spiegel kunt gebruiken. Om jezelf beter te leren kennen, handvatten te vinden om beter in je vel te komen. In je kracht te komen. Volgens mij is dat ook indirect de reden dat je dit topic bent begonnen.
Clap your hands everybody, and everybody clap your hands.
maandag 18 juli 2016 om 13:23
quote:estrellas2 schreef op 18 juli 2016 @ 13:09:
En nog steeds weet ik niet goed hoe te reageren. Ik vind het heel naar dat Maxi hier overkomt als een egoïstische nare man die vooral op zijn vrouw leunt.
En alles wat ik schrijf zal aan dat beeld niets veranderen. Feit dat ik bijvoorbeeld de administratie doe is gewoon omdat hij een varend beroep heeft al jaren en ik bekaaider ben met computers enz. Hij heeft weer andere kwaliteiten. Is dat niet in iedere relatie zo? Of is het overal echt 50/50. Van wat ik om mij heen zie in ieder geval niet.
Maar goed, wat voor positiefs ik op zal schrijven over Maxi, dat maakt niet echt uit. Ik ben immers ook die vrouw die een laag zelfbeeld heeft en leuk gevonden wil worden en dus ook dat mijn man leuk gevonden wordt.
En ja, het klopt dat ik graag klaar sta voor anderen, het voelt ook fijn om iets goed te kunnen doen, om er voor anderen te zijn.
Maar blijkbaar is dat omdat ik geen zelfvertrouwen heb?
Moet ik dan overal mijn handen vanaf trekken? Mij niet meer betrokken opstellen? Egoïstisch gaan worden?
Ik word daar niet gelukkiger van.
En dat ik Maxi niet voor vol aan zie?
Dat is niet zo, maar hoe ik dat duidelijk moet maken weet ik niet.
Ben nog niet klaar maar Mini komt nu thuis met Maxi en een zwembadje dus die gaan we even opblazen.
Tja, zo kun je het uitleggen, maar dat is niet wat ik schrijf en tegenvragen stellen op deze manier is behoorlijk passief-agressief, vind ik. En ik zie dit in herhaling, dit heb ik de afgelopen jaren vaker gelezen. Ik merk dat mensen je vaak met zijden handschoentjes aanpakken, en ik begrijp niet goed waarom. Je bent best fel, ja, dat klopt, maar het is alsof men (sorry voor de generalisatie) bang is dat jij instort/dit je over de rand duwt/bang zijn dat je boos wordt. Ik merk bij mezelf ook die neiging, maar ik begrijp niet goed waarom. Misschien door het stellen van tegenvragen (die zo over the top zijn: natuurlijk moet je niet egoistisch worden, overal je handen vanaf trekken, duh) die je toch niet kunt beantwoorden. En zo krijg je alsnog gelijk en dan houdt iedereen z'n mond maar weer. En begint alles weer van voren af aan.
Ik vind het heel lastig en rete-frustrerend. Sorry, Estrellas.
En nog steeds weet ik niet goed hoe te reageren. Ik vind het heel naar dat Maxi hier overkomt als een egoïstische nare man die vooral op zijn vrouw leunt.
En alles wat ik schrijf zal aan dat beeld niets veranderen. Feit dat ik bijvoorbeeld de administratie doe is gewoon omdat hij een varend beroep heeft al jaren en ik bekaaider ben met computers enz. Hij heeft weer andere kwaliteiten. Is dat niet in iedere relatie zo? Of is het overal echt 50/50. Van wat ik om mij heen zie in ieder geval niet.
Maar goed, wat voor positiefs ik op zal schrijven over Maxi, dat maakt niet echt uit. Ik ben immers ook die vrouw die een laag zelfbeeld heeft en leuk gevonden wil worden en dus ook dat mijn man leuk gevonden wordt.
En ja, het klopt dat ik graag klaar sta voor anderen, het voelt ook fijn om iets goed te kunnen doen, om er voor anderen te zijn.
Maar blijkbaar is dat omdat ik geen zelfvertrouwen heb?
Moet ik dan overal mijn handen vanaf trekken? Mij niet meer betrokken opstellen? Egoïstisch gaan worden?
Ik word daar niet gelukkiger van.
En dat ik Maxi niet voor vol aan zie?
Dat is niet zo, maar hoe ik dat duidelijk moet maken weet ik niet.
Ben nog niet klaar maar Mini komt nu thuis met Maxi en een zwembadje dus die gaan we even opblazen.
Tja, zo kun je het uitleggen, maar dat is niet wat ik schrijf en tegenvragen stellen op deze manier is behoorlijk passief-agressief, vind ik. En ik zie dit in herhaling, dit heb ik de afgelopen jaren vaker gelezen. Ik merk dat mensen je vaak met zijden handschoentjes aanpakken, en ik begrijp niet goed waarom. Je bent best fel, ja, dat klopt, maar het is alsof men (sorry voor de generalisatie) bang is dat jij instort/dit je over de rand duwt/bang zijn dat je boos wordt. Ik merk bij mezelf ook die neiging, maar ik begrijp niet goed waarom. Misschien door het stellen van tegenvragen (die zo over the top zijn: natuurlijk moet je niet egoistisch worden, overal je handen vanaf trekken, duh) die je toch niet kunt beantwoorden. En zo krijg je alsnog gelijk en dan houdt iedereen z'n mond maar weer. En begint alles weer van voren af aan.
Ik vind het heel lastig en rete-frustrerend. Sorry, Estrellas.
maandag 18 juli 2016 om 13:33
quote:estrellas2 schreef op 27 februari 2016 @ 21:11:
Hm, mindfulnessen. Als in het hier en nu blijven en dat zien we dan wel weer?
Lastig vind ik. Ik ben uiteraard al lijstjes aan het maken, wat we mee moeten nemen.
Waar ik voorheen lekkere afbakbroodjes haalde om mee te nemen, nootjes, kaasjes, toastje noem maar op. Raak ik nu lichtelijk in paniek.
En daarbij is er natuurlijk ook de verjaardag van ons kleinkind nog. Ik weet niet of iemand een idee heeft hoe indische/ Molukse verjaardagen gaan... alles draait om eten.
Een voorbeeld van hoe mijn gedachten soms gaan.
Momenteel zit ik op de bank een film te kijken en vind dat ik vandaag te veel gegeten heb. Dan morgen maar minder, veel minder... Nee Estrellas, je wil hier vanaf dus morgen moet je maar eens iets gaan nemen wat niet op je lijst staat. Neem een boterham! Uhm, maandag misschien maar? Morgen moet ik echt een balansdag houden.
Waarom?? Omdat je 2 Crackers te veel op heb vandaag? Ja, ik voel me onrustig en daarom heb ik meer gegeten.
Maar waarom voel ik me eigenlijk onrustig??
Geen idee eigenlijk, het is er gewoon, ik voel het.
Warrig om te lezen? Zo voelt het voor mij ook. Hoe moet ik hier Mindfulness op toepassen? Is er niet gewoon ergens een uitknop?
Probeer jezelf dan eens wat minder druk en voorwaarden op te leggen? Op deze manier is elke stap of actie aan enorme oordelen en consequenties onderhevig, dat sloopt werkelijk iedereen natuurlijk, en die energie kun je vast ergens anders voor gebruiken gok ik
Je hoeft niet alles goed te doen, je hoeft geen balansdag te houden, en al helemaal geen rechter over je eigen leventje te spelen.. Niemand verwacht perfectie van jou, behalve jijzelf, en daar heb je last van. Soms mag je ook gewoon zijn wie je bent, met alles erop en eraan.. Aan je voornemens zal het niet liggen, wel aan je zelfkastijding zo te zien
Neem jezelf eens wat milder en kijk met mededogen naar jezelf! Veel sterkte in deze lastige situaties
Hm, mindfulnessen. Als in het hier en nu blijven en dat zien we dan wel weer?
Lastig vind ik. Ik ben uiteraard al lijstjes aan het maken, wat we mee moeten nemen.
Waar ik voorheen lekkere afbakbroodjes haalde om mee te nemen, nootjes, kaasjes, toastje noem maar op. Raak ik nu lichtelijk in paniek.
En daarbij is er natuurlijk ook de verjaardag van ons kleinkind nog. Ik weet niet of iemand een idee heeft hoe indische/ Molukse verjaardagen gaan... alles draait om eten.
Een voorbeeld van hoe mijn gedachten soms gaan.
Momenteel zit ik op de bank een film te kijken en vind dat ik vandaag te veel gegeten heb. Dan morgen maar minder, veel minder... Nee Estrellas, je wil hier vanaf dus morgen moet je maar eens iets gaan nemen wat niet op je lijst staat. Neem een boterham! Uhm, maandag misschien maar? Morgen moet ik echt een balansdag houden.
Waarom?? Omdat je 2 Crackers te veel op heb vandaag? Ja, ik voel me onrustig en daarom heb ik meer gegeten.
Maar waarom voel ik me eigenlijk onrustig??
Geen idee eigenlijk, het is er gewoon, ik voel het.
Warrig om te lezen? Zo voelt het voor mij ook. Hoe moet ik hier Mindfulness op toepassen? Is er niet gewoon ergens een uitknop?
Probeer jezelf dan eens wat minder druk en voorwaarden op te leggen? Op deze manier is elke stap of actie aan enorme oordelen en consequenties onderhevig, dat sloopt werkelijk iedereen natuurlijk, en die energie kun je vast ergens anders voor gebruiken gok ik
Je hoeft niet alles goed te doen, je hoeft geen balansdag te houden, en al helemaal geen rechter over je eigen leventje te spelen.. Niemand verwacht perfectie van jou, behalve jijzelf, en daar heb je last van. Soms mag je ook gewoon zijn wie je bent, met alles erop en eraan.. Aan je voornemens zal het niet liggen, wel aan je zelfkastijding zo te zien
Neem jezelf eens wat milder en kijk met mededogen naar jezelf! Veel sterkte in deze lastige situaties
maandag 18 juli 2016 om 13:39
quote:Somswelsomsniet schreef op 18 juli 2016 @ 13:33:
[...]
Probeer jezelf dan eens wat minder druk en voorwaarden op te leggen? Op deze manier is elke stap of actie aan enorme oordelen en consequenties onderhevig, dat sloopt werkelijk iedereen natuurlijk, en die energie kun je vast ergens anders voor gebruiken gok ik
Je hoeft niet alles goed te doen, je hoeft geen balansdag te houden, en al helemaal geen rechter over je eigen leventje te spelen.. Niemand verwacht perfectie van jou, behalve jijzelf, en daar heb je last van. Soms mag je ook gewoon zijn wie je bent, met alles erop en eraan.. Aan je voornemens zal het niet liggen, wel aan je zelfkastijding zo te zien
Neem jezelf eens wat milder en kijk met mededogen naar jezelf! Veel sterkte in deze lastige situaties Er zijn nog wel een paar pagina's geschreven, sindsdien
[...]
Probeer jezelf dan eens wat minder druk en voorwaarden op te leggen? Op deze manier is elke stap of actie aan enorme oordelen en consequenties onderhevig, dat sloopt werkelijk iedereen natuurlijk, en die energie kun je vast ergens anders voor gebruiken gok ik
Je hoeft niet alles goed te doen, je hoeft geen balansdag te houden, en al helemaal geen rechter over je eigen leventje te spelen.. Niemand verwacht perfectie van jou, behalve jijzelf, en daar heb je last van. Soms mag je ook gewoon zijn wie je bent, met alles erop en eraan.. Aan je voornemens zal het niet liggen, wel aan je zelfkastijding zo te zien
Neem jezelf eens wat milder en kijk met mededogen naar jezelf! Veel sterkte in deze lastige situaties Er zijn nog wel een paar pagina's geschreven, sindsdien
maandag 18 juli 2016 om 13:47
De vragen die ik stel zijn gedachten van mij die ik hardop uitspreek (opschrijf) omdat ik het gewoon écht niet weet. Ik weet echt niet hoe ik me anders op moet stellen.
Ja in bepaalde situaties die ik opschrijf dat ik in zie dat ik het anders aan had kunnen pakken. Maar gewoon in algemeen.
Ik zou mijn karakter moeten veranderen. Zo komt het op mij over althans.
Ik schrijf hier bepaalde situaties van mij af die mij bezig houden, die ik moeilijk vind of gewoon wat voorgevallen is. Als uitlaatklep en dan schrik ik soms van de reacties die ik krijg en ga dan bij mij zelf te raden hoe ik het ander had kunnen doen. En of het ook zo is dat ik mezelf ongelukkig maak door mijn manier van handelen.
Ik wens ook niet om met zijden handschoentjes aangepakt te worden. Dan zou ik ook niet op een openbaar forum moeten gaan schrijven.
En wat Pointdexter zegt, ik schrijf ook wel omdat ik die spiegel nodig heb. Juist misschien omdat ik het goed probeer te doen.
Ik vind het eigenlijk ook een beetje frustrerend , waarschijnlijk vanwege de conferentie met mezelf.
Ja in bepaalde situaties die ik opschrijf dat ik in zie dat ik het anders aan had kunnen pakken. Maar gewoon in algemeen.
Ik zou mijn karakter moeten veranderen. Zo komt het op mij over althans.
Ik schrijf hier bepaalde situaties van mij af die mij bezig houden, die ik moeilijk vind of gewoon wat voorgevallen is. Als uitlaatklep en dan schrik ik soms van de reacties die ik krijg en ga dan bij mij zelf te raden hoe ik het ander had kunnen doen. En of het ook zo is dat ik mezelf ongelukkig maak door mijn manier van handelen.
Ik wens ook niet om met zijden handschoentjes aangepakt te worden. Dan zou ik ook niet op een openbaar forum moeten gaan schrijven.
En wat Pointdexter zegt, ik schrijf ook wel omdat ik die spiegel nodig heb. Juist misschien omdat ik het goed probeer te doen.
Ik vind het eigenlijk ook een beetje frustrerend , waarschijnlijk vanwege de conferentie met mezelf.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 18 juli 2016 om 14:12
Het is voor mij gewoon een beetje zwart wit denk ik.
Ik ben betrokken, help graag en denk eerder aan anderen dan aan mij zelf.
Dat is niet goed, dus
Ik moet egoïstischer worden.
Het is zoeken naar het grijze gebied waar ik mij dan ook lekker in kan voelen.
Zelf vind ik dat ik redelijk goed opweg ben. Ik ga vaker naar vriendinnen of heb uitjes. En daarvoor moet Maxi soms zijn sportavond in leveren.
Dan bekruipt mij wel eens een schuldgevoel maar kan ik snel zeggen "Ik vind dit leuk en ik verdiej dit uitje ook, even sociaal, buiten mijn gezin om. Even alleen Estrellas."
En zo is het ook met sport. Maxi gaat niet meer op maandag zodat ik kan gaan.
Dat zou ik een jaar geleden nog niet gekund hebben.
Maar de situatie zoals ik die beschreef met Bonuszoon, dat vind ik een hele moeilijke.
Ik zag echt niet in dat ik mijzelf hier eigenlijk te kort deed zoals ik handelde.
Gisteren heeft zijn moeder mij ook nog 2 keer gebeld. Omdat ik immers die nacht erbij betrokken was.
Had ik dan moeten zeggen? Bespreek het maar met Maxi?
Maxi zegt over deze situatie dat hij er niet tussen wil komen omdat de tante een vrij lastige is en er in deze situatie 2 verhalen zijn natuurlijk.
Maar de situaties die hij steeds heeft met school en werk, daar springt Maxi wel steeds op in omdat dat alleen om Bonuszoon gaat en niet de hele (ex)schoonfamilie erbij.
En bonusdochter komt ook regelmatig met vragen naar mij toe. Hoe wij bepaalde dingen aanpakken met de kinderen. Of zoals van de week, hoe wij het deden toen Mini over ging naar een groot bed. Wel of geen kussen, peuterbed of groot bed enz.
Ik vind het fijn dat ze naar mij toe komt met die vragen. Dat geeft mij een goed gevoel. En voor andere dingen belt ze haar vader weer.
De stelling dat mijn zelfvertrouwen af zou hangen van wat andere mensen van mij vinden, houdt mij wel bezig.
Want is het niet zo dat iedereen graag goed ligt bij anderen?
Ik ben betrokken, help graag en denk eerder aan anderen dan aan mij zelf.
Dat is niet goed, dus
Ik moet egoïstischer worden.
Het is zoeken naar het grijze gebied waar ik mij dan ook lekker in kan voelen.
Zelf vind ik dat ik redelijk goed opweg ben. Ik ga vaker naar vriendinnen of heb uitjes. En daarvoor moet Maxi soms zijn sportavond in leveren.
Dan bekruipt mij wel eens een schuldgevoel maar kan ik snel zeggen "Ik vind dit leuk en ik verdiej dit uitje ook, even sociaal, buiten mijn gezin om. Even alleen Estrellas."
En zo is het ook met sport. Maxi gaat niet meer op maandag zodat ik kan gaan.
Dat zou ik een jaar geleden nog niet gekund hebben.
Maar de situatie zoals ik die beschreef met Bonuszoon, dat vind ik een hele moeilijke.
Ik zag echt niet in dat ik mijzelf hier eigenlijk te kort deed zoals ik handelde.
Gisteren heeft zijn moeder mij ook nog 2 keer gebeld. Omdat ik immers die nacht erbij betrokken was.
Had ik dan moeten zeggen? Bespreek het maar met Maxi?
Maxi zegt over deze situatie dat hij er niet tussen wil komen omdat de tante een vrij lastige is en er in deze situatie 2 verhalen zijn natuurlijk.
Maar de situaties die hij steeds heeft met school en werk, daar springt Maxi wel steeds op in omdat dat alleen om Bonuszoon gaat en niet de hele (ex)schoonfamilie erbij.
En bonusdochter komt ook regelmatig met vragen naar mij toe. Hoe wij bepaalde dingen aanpakken met de kinderen. Of zoals van de week, hoe wij het deden toen Mini over ging naar een groot bed. Wel of geen kussen, peuterbed of groot bed enz.
Ik vind het fijn dat ze naar mij toe komt met die vragen. Dat geeft mij een goed gevoel. En voor andere dingen belt ze haar vader weer.
De stelling dat mijn zelfvertrouwen af zou hangen van wat andere mensen van mij vinden, houdt mij wel bezig.
Want is het niet zo dat iedereen graag goed ligt bij anderen?
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 18 juli 2016 om 15:29
Ik las mee en wilde niet teveel zeggen.
Nu toch even een korte reactie: ik ben het eens met de rest dat jij erg (en waarschijnlijk) teveel betrokken bent bij zijn kinderen, met name omdat er zo ontzettend veel (grote) zorgen zijn én jij je handen (en hoofd) ook vol hebt.
De problemen van bonusdochter en haar ex, bonuszoon die ruzie krijgt (dat vind ik al heftig) en dan een mes uit een keukenblok trekt? Dan denk ik toch echt WTF?
Ik begrijp dat je niet thuis was toen je gebeld werd maar ik had toch echt Maxi wakker gebeld (neem aan dat jullie ook een vaste lijn hebben?) of was naar huis gereden, had hem wakker gemaakt en gezegd zijn zoon/tante te bellen.
Dat bonusdochter jouw om advies vraagt over de overgang naar een groot bed vind ik echt van totaal andere orde, en heel normaal natuurlijk.
Verder hoop ik dat Mini snel went op de nieuwe opvang. Ik vind het niet gek dat het daar goed gaat maar thuis minder. Kinderen (ook zonder etiketje) houden zich vaak goed overeind in een ´vreemde´ omgeving terwijl thuis de spanning eruit komt.
Nu toch even een korte reactie: ik ben het eens met de rest dat jij erg (en waarschijnlijk) teveel betrokken bent bij zijn kinderen, met name omdat er zo ontzettend veel (grote) zorgen zijn én jij je handen (en hoofd) ook vol hebt.
De problemen van bonusdochter en haar ex, bonuszoon die ruzie krijgt (dat vind ik al heftig) en dan een mes uit een keukenblok trekt? Dan denk ik toch echt WTF?
Ik begrijp dat je niet thuis was toen je gebeld werd maar ik had toch echt Maxi wakker gebeld (neem aan dat jullie ook een vaste lijn hebben?) of was naar huis gereden, had hem wakker gemaakt en gezegd zijn zoon/tante te bellen.
Dat bonusdochter jouw om advies vraagt over de overgang naar een groot bed vind ik echt van totaal andere orde, en heel normaal natuurlijk.
Verder hoop ik dat Mini snel went op de nieuwe opvang. Ik vind het niet gek dat het daar goed gaat maar thuis minder. Kinderen (ook zonder etiketje) houden zich vaak goed overeind in een ´vreemde´ omgeving terwijl thuis de spanning eruit komt.
maandag 18 juli 2016 om 15:43
quote:lionlily schreef op 18 juli 2016 @ 13:23:
[...]
Tja, zo kun je het uitleggen, maar dat is niet wat ik schrijf en tegenvragen stellen op deze manier is behoorlijk passief-agressief, vind ik. En ik zie dit in herhaling, dit heb ik de afgelopen jaren vaker gelezen. Ik merk dat mensen je vaak met zijden handschoentjes aanpakken, en ik begrijp niet goed waarom. Je bent best fel, ja, dat klopt, maar het is alsof men (sorry voor de generalisatie) bang is dat jij instort/dit je over de rand duwt/bang zijn dat je boos wordt. Ik merk bij mezelf ook die neiging, maar ik begrijp niet goed waarom. Misschien door het stellen van tegenvragen (die zo over the top zijn: natuurlijk moet je niet egoistisch worden, overal je handen vanaf trekken, duh) die je toch niet kunt beantwoorden. En zo krijg je alsnog gelijk en dan houdt iedereen z'n mond maar weer. En begint alles weer van voren af aan.
Ik vind het heel lastig en rete-frustrerend. Sorry, Estrellas.
Dit is precies hoe ik het ook ervaar.
Weet je...
Ik kan alles wel uitspellen wat ik precies bedoel met de dingen die ik schrijf, ik zou je post van 13:09u kunnen quoten en bij elke zin uitleggen wat ik bedoel. Maar ik vraag me soms wel af wat het voor zin heeft.
Het komt telkens op hetzelfde neer. Ik probeer je het grotere plaatje, de helikopter view, te laten zien. Patronen blootleggen die ik waarneem in wat jij hier vertelt. Omdat ik denk en zelf ervaren heb dat je van het constateren en vervolgens analyseren van patronen meer leert dan van elke gebeurtenis als op zichzelf staand te beschouwen.
Ik probeer je te helpen om naar je leven te kijken vanaf een macro niveau, ipv te micromanagen. Macro betekent nadenken over hoe je je huis brandveilig maakt voor de toekomst. Micro betekent brandjes blussen en dan gaan zitten wachten tot het volgende brandje zich aandient.
Wat jij hier iig doet in reactie op mijn bijdragen (ik heb het dus niet over wat je buiten het forum doet of hoe je op anderen reageert) is telkens weer afdalen naar micro niveau.
En dan kom ik weer terug bij mijn eerste zin hier boven. Ik vraag me af wat het voor zin heeft om het over patronen te hebben als jij in de schijnveiligheid van losse gebeurtenissen wilt blijven zitten.
[...]
Tja, zo kun je het uitleggen, maar dat is niet wat ik schrijf en tegenvragen stellen op deze manier is behoorlijk passief-agressief, vind ik. En ik zie dit in herhaling, dit heb ik de afgelopen jaren vaker gelezen. Ik merk dat mensen je vaak met zijden handschoentjes aanpakken, en ik begrijp niet goed waarom. Je bent best fel, ja, dat klopt, maar het is alsof men (sorry voor de generalisatie) bang is dat jij instort/dit je over de rand duwt/bang zijn dat je boos wordt. Ik merk bij mezelf ook die neiging, maar ik begrijp niet goed waarom. Misschien door het stellen van tegenvragen (die zo over the top zijn: natuurlijk moet je niet egoistisch worden, overal je handen vanaf trekken, duh) die je toch niet kunt beantwoorden. En zo krijg je alsnog gelijk en dan houdt iedereen z'n mond maar weer. En begint alles weer van voren af aan.
Ik vind het heel lastig en rete-frustrerend. Sorry, Estrellas.
Dit is precies hoe ik het ook ervaar.
Weet je...
Ik kan alles wel uitspellen wat ik precies bedoel met de dingen die ik schrijf, ik zou je post van 13:09u kunnen quoten en bij elke zin uitleggen wat ik bedoel. Maar ik vraag me soms wel af wat het voor zin heeft.
Het komt telkens op hetzelfde neer. Ik probeer je het grotere plaatje, de helikopter view, te laten zien. Patronen blootleggen die ik waarneem in wat jij hier vertelt. Omdat ik denk en zelf ervaren heb dat je van het constateren en vervolgens analyseren van patronen meer leert dan van elke gebeurtenis als op zichzelf staand te beschouwen.
Ik probeer je te helpen om naar je leven te kijken vanaf een macro niveau, ipv te micromanagen. Macro betekent nadenken over hoe je je huis brandveilig maakt voor de toekomst. Micro betekent brandjes blussen en dan gaan zitten wachten tot het volgende brandje zich aandient.
Wat jij hier iig doet in reactie op mijn bijdragen (ik heb het dus niet over wat je buiten het forum doet of hoe je op anderen reageert) is telkens weer afdalen naar micro niveau.
En dan kom ik weer terug bij mijn eerste zin hier boven. Ik vraag me af wat het voor zin heeft om het over patronen te hebben als jij in de schijnveiligheid van losse gebeurtenissen wilt blijven zitten.
Clap your hands everybody, and everybody clap your hands.
maandag 18 juli 2016 om 16:07
En dat zie ik ook pointdexter. Ik zie dat je het gotere plaatje geeft, het overzicht.
Dat is iets wat ik mis. Ik kan eigenlijk niet anders dan in situaties en voorbeelden denken dan.
Snap je wat ik bedoel? Ik probeer het gelijk toepasbaar te maken voor mezelf.
Ik snap ook echt wat je bedoeld (na vaak een oaar keer gelezen te hebben) en je geeft mij steeds weer inzichten.
Ik ben denk ik niet zo goed in het grote plaatje. Doorbreken van patronen of (vooral) herkennen van patronen.
Ja Kirikou, ik ben inderdaad betrokken bij de bonuskinderen omdat ze ook voelen als mijn familie.
Maxi was die nacht niet te bereiken (vaste lijn boven is kapot) ik heb hem wel op de hoogte gebracht toen ik thuis was en ik inmiddels bericht had dat bonuszoon ook thuis was.
Op dat moment kon Maxi niets doen.
Eerder naar huis kon voor mij ook niet. Ik had gelijk een taxi gebeld maar heb daar ruim een half uur op moeten wachten.
Even iets heel anders.
Mijn vader belde vanmorgen dat hij met Nano wilde fietsen en hem bij hun laten slapen tussen de middag en na het eten weer thuis!
Helemaal uit zichzelf. Ik vond dat erg fijn en een mooie stap vooruit.
Mini is ziek uit school gekomen dus die kan nu evem rustig genieten van onze aandacht.
Dat is iets wat ik mis. Ik kan eigenlijk niet anders dan in situaties en voorbeelden denken dan.
Snap je wat ik bedoel? Ik probeer het gelijk toepasbaar te maken voor mezelf.
Ik snap ook echt wat je bedoeld (na vaak een oaar keer gelezen te hebben) en je geeft mij steeds weer inzichten.
Ik ben denk ik niet zo goed in het grote plaatje. Doorbreken van patronen of (vooral) herkennen van patronen.
Ja Kirikou, ik ben inderdaad betrokken bij de bonuskinderen omdat ze ook voelen als mijn familie.
Maxi was die nacht niet te bereiken (vaste lijn boven is kapot) ik heb hem wel op de hoogte gebracht toen ik thuis was en ik inmiddels bericht had dat bonuszoon ook thuis was.
Op dat moment kon Maxi niets doen.
Eerder naar huis kon voor mij ook niet. Ik had gelijk een taxi gebeld maar heb daar ruim een half uur op moeten wachten.
Even iets heel anders.
Mijn vader belde vanmorgen dat hij met Nano wilde fietsen en hem bij hun laten slapen tussen de middag en na het eten weer thuis!
Helemaal uit zichzelf. Ik vond dat erg fijn en een mooie stap vooruit.
Mini is ziek uit school gekomen dus die kan nu evem rustig genieten van onze aandacht.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 18 juli 2016 om 20:22
Ik lees zoveel goede bijdragen van pointdexter en lionlily dat ik er eigenlijk niet echt een aanvulling op heb.
Wat ik wel lees is dat jij jezelf telkens en telkens verantwoordelijk maakt voor het lief en leed en welzijn van een ander;
1. Echt, als ik lees dat bonuszoon met messen zwaait in huis van tante, dan is het voor tante de meest logische stap om de politie te bellen als hij weigert op te stappen. Niet dat bonuszoon jou belt en jij dan gaat redderen en bellen met iedereen aldaar. Dan kun je 1x tegen bonuszoon zeggen: wat haal jij je verdomme in je zotte hoofd om met messen te zwaaien bij je tante! Acuut stoppen en naar huis, anders belt tante de politie. Kiezen of delen, bonuszoon!
En niet redderen en praten en helpen en zorgen voor iedereen. Laat hen verdorie hun eigen boontjes eens doppen zeg.
2. Maxi die niet zelf zijn werk zou kunnen regelen? Jij die namens hem gaat bekijken wat de beste plek is voor hem om aan de slag te gaan? Er mankeert hem toch niets aan zijn gezonde verstand om een keuze te maken? Waarom zou jij hem moeten helpen om hem aan de slag te krijgen? Hij zit toch niet op een dagbesteding van de gehandicapten?
En zo is het steeds. In feite vragen mensen jou om je te bemoeien met dingen waarmee jij helemaal niets nodig hebt. Bonuszoon en tante zoeken het zelf maar uit, wat zou jou inbreng in het holst van de nacht voor verschil maken? Als ze je niet hadden bereikt, wat zou er dan zijn gebeurd? Dan hadden ze het rustig op een andere manier op kunnen lossen. Als jij er niet was geweest, had Maxi heus zijn eigen werk weer gewoon kunnen vinden. Maar het is zo lekker makkelijk, want Estrellas pakt het met beide handen wel aan, hoe vol haar eigen bordje ook is.
Ik herken het volkomen. Ik vond het op mijn 23e ook machtig fantastisch hoezeer mensen hulp aan mij vroegen. Als ik een jongen was geweest, had ik de hele dag met een stijve rondgelopen, zo prachtig vond ik dat. Ik voelde me Belangrijk. Niet in de laatste plaats omdat ik op dat moment thuis in een gewelddadige relatie zat en er volkomen niets te zeggen had. Daarbuiten hadden mensen mij nodig. Heerlijk was dat. Maar inmiddels, met een eigen bedrijf, hangt het me een beetje de keel uit. Mensen die mij na 2 dagen na mijn vakantie van 2 weken verantwoordelijk houden dat ik hun klusje/dossier nog ' steeds' niet heb gedaan! Die mij op vrijdag om tien voor vijf denken met mooie, hulpeloze woorden nog een avond bezig te gaan houden met een onbeduidend (in mijn ogen) maar oh zo belangrijk (in hun ogen) uitzoekklus. Het gaat je een keer tegenwerken Estrellas. Altijd maar geven schept ook verwachtingen. Altijd maar klaarstaan, nu dus zelfs echt midden in de nacht, schept een precedent werking en zie daar maar weer eens vanaf te komen. Het is heel fijn om altijd te helpen, maar mensen gaan er op rekenen en nog erger: hun gedrag op aanpassen. Maxi wordt makkelijker en hulpelozer, bonuszoon gaat nu vaker in de nacht bellen, bonuszoonmoeder gaat je vanaf nu vaker inlichten over problemen met bonuszoon zodat die de problemen en de tijd en werk wat daaraan verbonden is op jou af kan wentelen. Je gedrag (altijd willen helpen, altijd klaarstaan voor een ander om die uit de brand te helpen) gaat je straks ontzettend terug in je gezicht slaan.
Pointdexter zei het al: Leer mensen vissen, in plaats van alle vissen uit je eigen vijver uit te delen. Als je vijver straks leeg is, gaan mensen heel erg morren, want dan accepteren ze geen ' nee' van jou. Dat maakt jou niet egoistisch, maar realistisch. Hou de problemen daar waar ze horen: bij de mensen zelf. Hou de oplossingen daar waar ze horen: bij de mensen die belang hebben bij de oplossing. Hou de consequenties voor gedrag daar waar het hoort: niet bij jou, maar bij de ander.
Wat ik wel lees is dat jij jezelf telkens en telkens verantwoordelijk maakt voor het lief en leed en welzijn van een ander;
1. Echt, als ik lees dat bonuszoon met messen zwaait in huis van tante, dan is het voor tante de meest logische stap om de politie te bellen als hij weigert op te stappen. Niet dat bonuszoon jou belt en jij dan gaat redderen en bellen met iedereen aldaar. Dan kun je 1x tegen bonuszoon zeggen: wat haal jij je verdomme in je zotte hoofd om met messen te zwaaien bij je tante! Acuut stoppen en naar huis, anders belt tante de politie. Kiezen of delen, bonuszoon!
En niet redderen en praten en helpen en zorgen voor iedereen. Laat hen verdorie hun eigen boontjes eens doppen zeg.
2. Maxi die niet zelf zijn werk zou kunnen regelen? Jij die namens hem gaat bekijken wat de beste plek is voor hem om aan de slag te gaan? Er mankeert hem toch niets aan zijn gezonde verstand om een keuze te maken? Waarom zou jij hem moeten helpen om hem aan de slag te krijgen? Hij zit toch niet op een dagbesteding van de gehandicapten?
En zo is het steeds. In feite vragen mensen jou om je te bemoeien met dingen waarmee jij helemaal niets nodig hebt. Bonuszoon en tante zoeken het zelf maar uit, wat zou jou inbreng in het holst van de nacht voor verschil maken? Als ze je niet hadden bereikt, wat zou er dan zijn gebeurd? Dan hadden ze het rustig op een andere manier op kunnen lossen. Als jij er niet was geweest, had Maxi heus zijn eigen werk weer gewoon kunnen vinden. Maar het is zo lekker makkelijk, want Estrellas pakt het met beide handen wel aan, hoe vol haar eigen bordje ook is.
Ik herken het volkomen. Ik vond het op mijn 23e ook machtig fantastisch hoezeer mensen hulp aan mij vroegen. Als ik een jongen was geweest, had ik de hele dag met een stijve rondgelopen, zo prachtig vond ik dat. Ik voelde me Belangrijk. Niet in de laatste plaats omdat ik op dat moment thuis in een gewelddadige relatie zat en er volkomen niets te zeggen had. Daarbuiten hadden mensen mij nodig. Heerlijk was dat. Maar inmiddels, met een eigen bedrijf, hangt het me een beetje de keel uit. Mensen die mij na 2 dagen na mijn vakantie van 2 weken verantwoordelijk houden dat ik hun klusje/dossier nog ' steeds' niet heb gedaan! Die mij op vrijdag om tien voor vijf denken met mooie, hulpeloze woorden nog een avond bezig te gaan houden met een onbeduidend (in mijn ogen) maar oh zo belangrijk (in hun ogen) uitzoekklus. Het gaat je een keer tegenwerken Estrellas. Altijd maar geven schept ook verwachtingen. Altijd maar klaarstaan, nu dus zelfs echt midden in de nacht, schept een precedent werking en zie daar maar weer eens vanaf te komen. Het is heel fijn om altijd te helpen, maar mensen gaan er op rekenen en nog erger: hun gedrag op aanpassen. Maxi wordt makkelijker en hulpelozer, bonuszoon gaat nu vaker in de nacht bellen, bonuszoonmoeder gaat je vanaf nu vaker inlichten over problemen met bonuszoon zodat die de problemen en de tijd en werk wat daaraan verbonden is op jou af kan wentelen. Je gedrag (altijd willen helpen, altijd klaarstaan voor een ander om die uit de brand te helpen) gaat je straks ontzettend terug in je gezicht slaan.
Pointdexter zei het al: Leer mensen vissen, in plaats van alle vissen uit je eigen vijver uit te delen. Als je vijver straks leeg is, gaan mensen heel erg morren, want dan accepteren ze geen ' nee' van jou. Dat maakt jou niet egoistisch, maar realistisch. Hou de problemen daar waar ze horen: bij de mensen zelf. Hou de oplossingen daar waar ze horen: bij de mensen die belang hebben bij de oplossing. Hou de consequenties voor gedrag daar waar het hoort: niet bij jou, maar bij de ander.
