Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 om 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 18 juli 2016 om 21:54
Ik wil eerst even wat recht zetten Doreia.
Ik heb niet Maxi zijn werkplek geregeld. Hij heeft zelf de bedrijven gevonden en gesolliciteerd. En samen hebben we het er over gehad wat het best bij ons gezin past. En dus gaat hij voor de baan met de meeste regelmaat.
Ik heb hier echt niets aan gedaan behalve alleen de sollicitatie met hem geschreven.
Of je moet ergens anders op doelen wat ik even niet zie?
En ja, achteraf had dat de beste reactie geweest tegen bonuszoon. En niet nog eens die tante gaan bellen om verhaal te halen.
Maar ik werd overdonderd toen ik de telefoon aan nam en hoorde "Ma, het gaat hier helemaal mis, ik heb dit en dat gedaan en tante zei dat...."
Ik vind het voorbeel van het vissen van Pointdexter wel een hele duidelijke die ik zeker mee neem.
Ik zoek er wel gelijk voor mezelf een voorbeeld bij.
Maxi vraagt om te helpen met een sollicitatie mail sturen. Ik tik hem, hij leest hem na en we versturen.
Zou eigenlijk moeten zijn, hij tikt hem, wij lezen na en dan versturen.
Zo doet mijn moeder het bijvoorbeeld ook als mijn vader belangrijke brieven moet versturen. Zij leest het nog even na op spelling en grammatica.
Problemen daar laten waar ze zijn, eventueel helpen aan een oplossing maar niet oplossen.
Dank voor je duidelijke post Doreia.
Ik moest wel even heel hard lachen om je vergelijking als jij een jongen was geweest.
Ik moet dit ook mee nemen in de opvoeding van mijn jongens. Ik kan ook niet altijd maar alles voor hun gaan doen omdat ik het beter of sneller kan. Daar leren ze niets van anders dan te leunen op mama.
Ergens voel ik me nu een beetje opgelucht. De hele dag spelen de berichtjes door mijn hoofd. Maar nu lijkt het ineens duidelijk.
Ik heb niet Maxi zijn werkplek geregeld. Hij heeft zelf de bedrijven gevonden en gesolliciteerd. En samen hebben we het er over gehad wat het best bij ons gezin past. En dus gaat hij voor de baan met de meeste regelmaat.
Ik heb hier echt niets aan gedaan behalve alleen de sollicitatie met hem geschreven.
Of je moet ergens anders op doelen wat ik even niet zie?
En ja, achteraf had dat de beste reactie geweest tegen bonuszoon. En niet nog eens die tante gaan bellen om verhaal te halen.
Maar ik werd overdonderd toen ik de telefoon aan nam en hoorde "Ma, het gaat hier helemaal mis, ik heb dit en dat gedaan en tante zei dat...."
Ik vind het voorbeel van het vissen van Pointdexter wel een hele duidelijke die ik zeker mee neem.
Ik zoek er wel gelijk voor mezelf een voorbeeld bij.
Maxi vraagt om te helpen met een sollicitatie mail sturen. Ik tik hem, hij leest hem na en we versturen.
Zou eigenlijk moeten zijn, hij tikt hem, wij lezen na en dan versturen.
Zo doet mijn moeder het bijvoorbeeld ook als mijn vader belangrijke brieven moet versturen. Zij leest het nog even na op spelling en grammatica.
Problemen daar laten waar ze zijn, eventueel helpen aan een oplossing maar niet oplossen.
Dank voor je duidelijke post Doreia.
Ik moest wel even heel hard lachen om je vergelijking als jij een jongen was geweest.
Ik moet dit ook mee nemen in de opvoeding van mijn jongens. Ik kan ook niet altijd maar alles voor hun gaan doen omdat ik het beter of sneller kan. Daar leren ze niets van anders dan te leunen op mama.
Ergens voel ik me nu een beetje opgelucht. De hele dag spelen de berichtjes door mijn hoofd. Maar nu lijkt het ineens duidelijk.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 18 juli 2016 om 21:58
Kirikou, ik lees je berichtje nu pas.
De situatie was ook stom en bizar. En eigenlijk had tante hier de volwassen moeten zijn, zik het niet dat zij ook een borrel op had en vooral emotioneel reageerde en als zij een borrel op heeft, erg kan sarren en zuigen.
Er schijnt ook sprake geweest te zijn van de politie bellen. Maar bonuszoon koos toch eieren voor zijn geld en is vertrokken.
In het vervolg (wat er hopelijk niet komt) moet hij dat eerder doen.
De situatie was ook stom en bizar. En eigenlijk had tante hier de volwassen moeten zijn, zik het niet dat zij ook een borrel op had en vooral emotioneel reageerde en als zij een borrel op heeft, erg kan sarren en zuigen.
Er schijnt ook sprake geweest te zijn van de politie bellen. Maar bonuszoon koos toch eieren voor zijn geld en is vertrokken.
In het vervolg (wat er hopelijk niet komt) moet hij dat eerder doen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 18 juli 2016 om 22:13
quote:estrellas2 schreef op 18 juli 2016 @ 16:07:
En dat zie ik ook pointdexter. Ik zie dat je het gotere plaatje geeft, het overzicht.
Dat is iets wat ik mis. Ik kan eigenlijk niet anders dan in situaties en voorbeelden denken dan.
Snap je wat ik bedoel? Ik probeer het gelijk toepasbaar te maken voor mezelf.
Ik snap ook echt wat je bedoeld (na vaak een oaar keer gelezen te hebben) en je geeft mij steeds weer inzichten.
Ik ben denk ik niet zo goed in het grote plaatje. Doorbreken van patronen of (vooral) herkennen van patronen.
Ik begrijp dat je op zoek gaat naar voorbeelden bij wat ik (en anderen) aan patronen op tafel leg. Maar dit zijn meestal voorbeelden van dingen die al geweest zijn. Brandjes die al geblust zijn of nog na smeulen.
Het is nu de kunst om te gaan extrapoleren: alert zijn op die patronen (oftewel herkennen van de patronen) en daarna bedenken wat je dit keer anders kunt doen. Een dammetje leggen zodat de brand niet over slaat, bijvoorbeeld. Maar dat extrapoleren gaat niet als je niet vanuit jezelf die patronen herkent.
Daarom is het zo belangrijk dat je tijd en ruimte in je hoofd hebt om afstand te kunnen nemen. Want j het gaat je niet van nature af dus je moet die dingen op je in laten werken. Erover na kunnen denken. En daarvoor is rust nodig. Tijd en ruimte om het op je in te laten werken.
Hoe creëer je die afstand? Om te beginnen door tijd voor jezelf te claimen. Ik lees hieronder dat dat steeds beter gaat.
Verder, maar vooral!!! Door te stoppen met zo hard voor anderen te hobbelen. Je zou voor de lol eens kunnen tijdschrijven en bijhouden hoeveel tijd je in een maand besteedt aan het oplossen van andermans problemen.
Als je maar de helft van die tijd zou spenderen aan je eigen persoonlijke groei... Maar dan echt, op een ander niveau dan micro managen. Met behulp van een psych, intensieve hulp. Een paar keer per week, gedurende een langere periode.
Wat een leven zou het je kunnen opleveren als je dat echt aangaat. Er zit echt zo veel meer in dan je het nu de kans geeft.
En dat zie ik ook pointdexter. Ik zie dat je het gotere plaatje geeft, het overzicht.
Dat is iets wat ik mis. Ik kan eigenlijk niet anders dan in situaties en voorbeelden denken dan.
Snap je wat ik bedoel? Ik probeer het gelijk toepasbaar te maken voor mezelf.
Ik snap ook echt wat je bedoeld (na vaak een oaar keer gelezen te hebben) en je geeft mij steeds weer inzichten.
Ik ben denk ik niet zo goed in het grote plaatje. Doorbreken van patronen of (vooral) herkennen van patronen.
Ik begrijp dat je op zoek gaat naar voorbeelden bij wat ik (en anderen) aan patronen op tafel leg. Maar dit zijn meestal voorbeelden van dingen die al geweest zijn. Brandjes die al geblust zijn of nog na smeulen.
Het is nu de kunst om te gaan extrapoleren: alert zijn op die patronen (oftewel herkennen van de patronen) en daarna bedenken wat je dit keer anders kunt doen. Een dammetje leggen zodat de brand niet over slaat, bijvoorbeeld. Maar dat extrapoleren gaat niet als je niet vanuit jezelf die patronen herkent.
Daarom is het zo belangrijk dat je tijd en ruimte in je hoofd hebt om afstand te kunnen nemen. Want j het gaat je niet van nature af dus je moet die dingen op je in laten werken. Erover na kunnen denken. En daarvoor is rust nodig. Tijd en ruimte om het op je in te laten werken.
Hoe creëer je die afstand? Om te beginnen door tijd voor jezelf te claimen. Ik lees hieronder dat dat steeds beter gaat.
Verder, maar vooral!!! Door te stoppen met zo hard voor anderen te hobbelen. Je zou voor de lol eens kunnen tijdschrijven en bijhouden hoeveel tijd je in een maand besteedt aan het oplossen van andermans problemen.
Als je maar de helft van die tijd zou spenderen aan je eigen persoonlijke groei... Maar dan echt, op een ander niveau dan micro managen. Met behulp van een psych, intensieve hulp. Een paar keer per week, gedurende een langere periode.
Wat een leven zou het je kunnen opleveren als je dat echt aangaat. Er zit echt zo veel meer in dan je het nu de kans geeft.
Clap your hands everybody, and everybody clap your hands.
dinsdag 19 juli 2016 om 10:42
Fijn dat je toch ook iets aan mijn post hebt.
Wat helpt is je ook bewust zijn van welke woorden ervoor zorgen dat jij in de reddersmodus schiet. Bij jou zijn dat woorden en zinnen als: 'het gaat helemaal mis'. Dan schiet jij voorover, overeind, in de actie modus.
In plaats daarvan zou je eigenlijk acuut achterover moeten gaan hangen, onderuitgezakt en een keer diep ademhalen. En dan eerst eens aanhoren wat er precies aan de hand is. Tante met een slok op die dan niet leuk wordt en bonuszoon zwaaiend met een mes? Als je op voorhand weet dat dit hun gedrag is met alcohol, dan verdienen ze elkaar op dat moment toch gewoon? Het zijn daar allemaal volwassenen. Nou ja, 'volwassenen' want het gedrag is dit verre van natuurlijk. Wat zou jij daar dan nog redderen en moederen? Lekker laten gaan. Niet jouw probleem.
Wat ook helpt is je mond houden. Alleen maar luisteren. En eens vragen: 'en wat wil je dat ik eraan doe?' In plaats van meteen zelf met oplossingen komen. Dus als Maxi bij je komt dat hij een brief moet schrijven, eerst eens vragen: 'wat wil je dat ik eraan doe?' 'Wat verwacht je van mij daarin?' 'Wat is je voorstel?'
Net als bij bonuszoon: 'Wat verwacht je midden in de nacht van mij op dit moment?'
In mijn werkveld noemen we dit: Lui, Dom en Dakloos. Cliënten zijn het liefste lui (willen niet werken aan problemen maar het liefst dat de hulpverlener het voor ze oplost) dom (want een hulpverlener weet altijd het allerbeste hoe iets moet worden aangepakt of de weg naar de oplossing en zelf hoeven ze dan niet na te denken) en dakloos (hulpeloos, moeten worden opgevangen en kunnen eigenlijk zelf helemaal niets, want daar is de hulpverlener voor, om ze bij het handje te nemen en overal naartoe te begeleiden).
Schrijf deze zinnen ergens op waar je ze snel bij de hand hebt. Elke keer als iemand belt met een soort van hulpvraag, stel je deze wedervragen. En na het uitspreken daarvan: Hou Je Je Mond Dicht en wacht het antwoord van de ander af! Het is de bedoeling dat jij zo min mogelijk aan het werk bent en de hulpvrager aan het werk is. Dan hou je het probleem daar, is meteen volstrekt duidelijk wat er precies van je wordt verwacht en voorkom je dat je zelf dingen aandraagt die wellicht veel meer zijn dan je had moeten doen.
Als jij bonuszoon had gevraagd: wat wil je dat ik nu doe? Had bonuszoon misschien alleen gezegd: denk jij dat ik maar beter naar huis kan gaan nu? En dan had jij gezegd: ja, dat is beter. En had hij gezegd; dan doe ik dat, bedankt estrellas! En dan had jij hoofdschuddend de telefoon neer kunnen leggen over zoveel onzin en had je jezelf veel telefoontjes, stress en ellende bespaard. Snap je wat ik bedoel?
In mijn werk krijg ik ook wel mails: 'wil jij de telefoonrekening even betalen, ik kreeg een sms.'
Tja, dan mail ik terug: 'graag even alle details doorgeven, zodat ik het voor je kan regelen.'
Een andere keus is dat ik zelf het hele dossier doorga op zoek naar precies welke provider ook alweer, welk klantnummer ook alweer, bellen daarnaartoe om te vernemen wat het bedrag is voor die maand en dan betalen. Wat een werk zou ik me op de hals halen! Terwijl je ander met het overschrijven desnoods van de sms mij al dit werk kan besparen. Snap je. Leren vissen.
En nog belangrijker: leer mensen hoe ze jou moeten behandelen. Je wil alles wel helpen, maar ze moeten je wel zo ver mogelijk op weg helpen zodat alleen het échte stukje waar ze hulp van jou voor nodig hebben, jou daar ook voor inzetten en niet voor de andere 43 klusjes die ze prima zelf op kunnen lossen, maar waar het zo fijn is dat Estrellas dat lekker wel even doet uit eigen beweging.
Wat helpt is je ook bewust zijn van welke woorden ervoor zorgen dat jij in de reddersmodus schiet. Bij jou zijn dat woorden en zinnen als: 'het gaat helemaal mis'. Dan schiet jij voorover, overeind, in de actie modus.
In plaats daarvan zou je eigenlijk acuut achterover moeten gaan hangen, onderuitgezakt en een keer diep ademhalen. En dan eerst eens aanhoren wat er precies aan de hand is. Tante met een slok op die dan niet leuk wordt en bonuszoon zwaaiend met een mes? Als je op voorhand weet dat dit hun gedrag is met alcohol, dan verdienen ze elkaar op dat moment toch gewoon? Het zijn daar allemaal volwassenen. Nou ja, 'volwassenen' want het gedrag is dit verre van natuurlijk. Wat zou jij daar dan nog redderen en moederen? Lekker laten gaan. Niet jouw probleem.
Wat ook helpt is je mond houden. Alleen maar luisteren. En eens vragen: 'en wat wil je dat ik eraan doe?' In plaats van meteen zelf met oplossingen komen. Dus als Maxi bij je komt dat hij een brief moet schrijven, eerst eens vragen: 'wat wil je dat ik eraan doe?' 'Wat verwacht je van mij daarin?' 'Wat is je voorstel?'
Net als bij bonuszoon: 'Wat verwacht je midden in de nacht van mij op dit moment?'
In mijn werkveld noemen we dit: Lui, Dom en Dakloos. Cliënten zijn het liefste lui (willen niet werken aan problemen maar het liefst dat de hulpverlener het voor ze oplost) dom (want een hulpverlener weet altijd het allerbeste hoe iets moet worden aangepakt of de weg naar de oplossing en zelf hoeven ze dan niet na te denken) en dakloos (hulpeloos, moeten worden opgevangen en kunnen eigenlijk zelf helemaal niets, want daar is de hulpverlener voor, om ze bij het handje te nemen en overal naartoe te begeleiden).
Schrijf deze zinnen ergens op waar je ze snel bij de hand hebt. Elke keer als iemand belt met een soort van hulpvraag, stel je deze wedervragen. En na het uitspreken daarvan: Hou Je Je Mond Dicht en wacht het antwoord van de ander af! Het is de bedoeling dat jij zo min mogelijk aan het werk bent en de hulpvrager aan het werk is. Dan hou je het probleem daar, is meteen volstrekt duidelijk wat er precies van je wordt verwacht en voorkom je dat je zelf dingen aandraagt die wellicht veel meer zijn dan je had moeten doen.
Als jij bonuszoon had gevraagd: wat wil je dat ik nu doe? Had bonuszoon misschien alleen gezegd: denk jij dat ik maar beter naar huis kan gaan nu? En dan had jij gezegd: ja, dat is beter. En had hij gezegd; dan doe ik dat, bedankt estrellas! En dan had jij hoofdschuddend de telefoon neer kunnen leggen over zoveel onzin en had je jezelf veel telefoontjes, stress en ellende bespaard. Snap je wat ik bedoel?
In mijn werk krijg ik ook wel mails: 'wil jij de telefoonrekening even betalen, ik kreeg een sms.'
Tja, dan mail ik terug: 'graag even alle details doorgeven, zodat ik het voor je kan regelen.'
Een andere keus is dat ik zelf het hele dossier doorga op zoek naar precies welke provider ook alweer, welk klantnummer ook alweer, bellen daarnaartoe om te vernemen wat het bedrag is voor die maand en dan betalen. Wat een werk zou ik me op de hals halen! Terwijl je ander met het overschrijven desnoods van de sms mij al dit werk kan besparen. Snap je. Leren vissen.
En nog belangrijker: leer mensen hoe ze jou moeten behandelen. Je wil alles wel helpen, maar ze moeten je wel zo ver mogelijk op weg helpen zodat alleen het échte stukje waar ze hulp van jou voor nodig hebben, jou daar ook voor inzetten en niet voor de andere 43 klusjes die ze prima zelf op kunnen lossen, maar waar het zo fijn is dat Estrellas dat lekker wel even doet uit eigen beweging.
dinsdag 19 juli 2016 om 12:10
Mooie post, Doreia. LDD, die ga ik ook onthouden.
Estrellas, het 'uitzoomen' van een situatie is zo belangrijk. Waar gaat het nu precies om? De details aan de kant schuiven en het hele plaatje bekijken. En bij elke situatie bedenken (kapitalen zijn klemtoon):
- MOET ik helpen?
- moet IK helpen?
- moet ik HELPEN?
En pas als alles met ja is beantwoord, ga je handelen.
De eerste: MOET ik helpen? is de vraag of jij verplicht bent te handelen.
De tweede: moet IK helpen? is de vraag of jij nu zelf moet inspringen of dat iemand anders dit prima zou kunnen.
De derde: moet ik HELPEN? is de vraag of je moet handelen of dat je met afwachten en achteroverleunen hetzelfde zou kunnen bereiken.
Een voorbeeld op basis van je bonuszoon:
Bonuszoon belt in paniek, er is ruzie ontstaan, tante boos, bonuszoon boos. Estrellas, los het aub op!
1. MOET ik helpen? Nee, je bent niet wettelijk verplicht te helpen. Ook heb je te maken met twee volwassen mensen, onder invloed nog wel.
2. moet IK helpen? Er wordt een beroep op je gedaan, dit betekent niet dat jij degene moet zijn die helpt. Dus nee: een ander kan dit prima oplossen en beter nog: tante en bonuszoon.
3. moet ik HELPEN? Dat iemand vraagt te helpen, betekent niet dat jij het oplost. Dus helpen, ja, dat mág. Maar oplossen van andermans problemen: nee. En wat is helpen: een helpende hand bieden, ondersteunen, ontlasten, aanhoren, begrip tonen. Dus ja , HELPEN mag, maar met de bovenstaande twee andere opties in het hoofd: specifiek JIJ verantwoordelijk? Dan stoppen met HELPEN. Je VERPLICHT voelen te helpen? Dan stoppen met HELPEN.
Dit heeft mij enorm geholpen bij het leren nee zeggen en leren afstand bewaren tot problemen van anderen.
Estrellas, het 'uitzoomen' van een situatie is zo belangrijk. Waar gaat het nu precies om? De details aan de kant schuiven en het hele plaatje bekijken. En bij elke situatie bedenken (kapitalen zijn klemtoon):
- MOET ik helpen?
- moet IK helpen?
- moet ik HELPEN?
En pas als alles met ja is beantwoord, ga je handelen.
De eerste: MOET ik helpen? is de vraag of jij verplicht bent te handelen.
De tweede: moet IK helpen? is de vraag of jij nu zelf moet inspringen of dat iemand anders dit prima zou kunnen.
De derde: moet ik HELPEN? is de vraag of je moet handelen of dat je met afwachten en achteroverleunen hetzelfde zou kunnen bereiken.
Een voorbeeld op basis van je bonuszoon:
Bonuszoon belt in paniek, er is ruzie ontstaan, tante boos, bonuszoon boos. Estrellas, los het aub op!
1. MOET ik helpen? Nee, je bent niet wettelijk verplicht te helpen. Ook heb je te maken met twee volwassen mensen, onder invloed nog wel.
2. moet IK helpen? Er wordt een beroep op je gedaan, dit betekent niet dat jij degene moet zijn die helpt. Dus nee: een ander kan dit prima oplossen en beter nog: tante en bonuszoon.
3. moet ik HELPEN? Dat iemand vraagt te helpen, betekent niet dat jij het oplost. Dus helpen, ja, dat mág. Maar oplossen van andermans problemen: nee. En wat is helpen: een helpende hand bieden, ondersteunen, ontlasten, aanhoren, begrip tonen. Dus ja , HELPEN mag, maar met de bovenstaande twee andere opties in het hoofd: specifiek JIJ verantwoordelijk? Dan stoppen met HELPEN. Je VERPLICHT voelen te helpen? Dan stoppen met HELPEN.
Dit heeft mij enorm geholpen bij het leren nee zeggen en leren afstand bewaren tot problemen van anderen.
dinsdag 19 juli 2016 om 12:10
quote:pointdexter schreef op 19 juli 2016 @ 11:43:
Wauw. Lui, dom en dakloos. That sums it up completely! Die ga ik onthouden.
Daaruit vloeit dus voort dat 'wij' ook lui, dom en dakloos moeten zijn.
'Ik weet het niet. Wat denk jij?'
'Ik heb geen idee, waar zouden we dat moeten vinden?'
'Poeh, daar vraag je me wat, heb jij dat al wat uitgezocht?'
'Tjonge, wat een probleem! Wat moet je daar nu mee he?'
Wauw. Lui, dom en dakloos. That sums it up completely! Die ga ik onthouden.
Daaruit vloeit dus voort dat 'wij' ook lui, dom en dakloos moeten zijn.
'Ik weet het niet. Wat denk jij?'
'Ik heb geen idee, waar zouden we dat moeten vinden?'
'Poeh, daar vraag je me wat, heb jij dat al wat uitgezocht?'
'Tjonge, wat een probleem! Wat moet je daar nu mee he?'
dinsdag 19 juli 2016 om 12:22
quote:Doreia schreef op 19 juli 2016 @ 12:10:
[...]
Daaruit vloeit dus voort dat 'wij' ook lui, dom en dakloos moeten zijn.
'Ik weet het niet. Wat denk jij?'
'Ik heb geen idee, waar zouden we dat moeten vinden?'
'Poeh, daar vraag je me wat, heb jij dat al wat uitgezocht?'
'Tjonge, wat een probleem! Wat moet je daar nu mee he?'Nee, eigenlijk alleen gemakzuchtig, geestelijk wat traag en in een huurhuis. Dat is al heel wat
[...]
Daaruit vloeit dus voort dat 'wij' ook lui, dom en dakloos moeten zijn.
'Ik weet het niet. Wat denk jij?'
'Ik heb geen idee, waar zouden we dat moeten vinden?'
'Poeh, daar vraag je me wat, heb jij dat al wat uitgezocht?'
'Tjonge, wat een probleem! Wat moet je daar nu mee he?'Nee, eigenlijk alleen gemakzuchtig, geestelijk wat traag en in een huurhuis. Dat is al heel wat
dinsdag 19 juli 2016 om 12:22
quote:Doreia schreef op 19 juli 2016 @ 12:10:
[...]
Daaruit vloeit dus voort dat 'wij' ook lui, dom en dakloos moeten zijn.
'Ik weet het niet. Wat denk jij?'
'Ik heb geen idee, waar zouden we dat moeten vinden?'
'Poeh, daar vraag je me wat, heb jij dat al wat uitgezocht?'
'Tjonge, wat een probleem! Wat moet je daar nu mee he?'
Klopt als een zwerende vinger.
Het is toch te warm om in de actie modus te zitten.
[...]
Daaruit vloeit dus voort dat 'wij' ook lui, dom en dakloos moeten zijn.
'Ik weet het niet. Wat denk jij?'
'Ik heb geen idee, waar zouden we dat moeten vinden?'
'Poeh, daar vraag je me wat, heb jij dat al wat uitgezocht?'
'Tjonge, wat een probleem! Wat moet je daar nu mee he?'
Klopt als een zwerende vinger.
Het is toch te warm om in de actie modus te zitten.
Clap your hands everybody, and everybody clap your hands.
dinsdag 19 juli 2016 om 12:25
dinsdag 19 juli 2016 om 14:39
Klein voorbeeldje vanuit mijn eigen werk als docent estrellas: ik heb een groepje van 10 studenten die opdrachten aan het maken zijn. Ik ben daar om ze te helpen. Als ik teveel doe (ook al zijn het leuke dingen om ze vooruit te helpen of een leuke anecdote die ze fijn vinden om te horen) dan ben ik na een uur kapot: en zij zijn enorm passief. Maakt niet uit welke groep het (enthousiast, hardwerkend, of niet voorbereid en lui) is het gaat altijd op. Als ik ze ook maar een beetje aan het werk zet door vragen te stellen als hierboven benoemd: wat denk je zelf, hoe zou je dat kunnen opzoeken etc. Dan heb ik na een uur juist extra energie en de studenten zijn ook blij en hebben veel geleerd. En dit hangt echt volledig af van mijn houding. Ik voel dat zo sterk steeds dat ik me ook kan voorstellen dat als jij 24/7 'lesgeeft' zoals ik in het eerste voorbeeld je helemaal leeg raakt. En de studenten (jouw omgeving) halen ook nog eens hun tentamen niet.
Misschien fijn om een concreet voorbeeld te hebben
En ik zie idd de afgelopen 2 jaar dat je op microniveau echt wel stappen maakt en meer voor jezelf opeist. Maar het is niet een way of life nog. En dat is natuurlijk ook rete moeilijk. Maar wat een heerlijk leven zou dat zijn als je energie zou krijgen van mensen ipv dat je je leeg laat zuigen
Misschien fijn om een concreet voorbeeld te hebben
En ik zie idd de afgelopen 2 jaar dat je op microniveau echt wel stappen maakt en meer voor jezelf opeist. Maar het is niet een way of life nog. En dat is natuurlijk ook rete moeilijk. Maar wat een heerlijk leven zou dat zijn als je energie zou krijgen van mensen ipv dat je je leeg laat zuigen
dinsdag 19 juli 2016 om 22:50
Wow wat veel geschreven en wat een wijsheden!
Om daarbij aan te sluiten:
De theorie die besproken is gebruiken wij sinds ongeveer 2 jaar ook op ons werk. Enkel heet het bij ons: oplossingsgericht werken.
Niet overnemen van de client, maar doorvragen en ze motiveren zelf aan het werk te gaan tot een oplossing. Daarmee leren ze veel meer. Wij moeten sindsdien meer op onze handen zitten, achterover leunen en afwachten welke actie ze daadwerkelijk gaan ondernemen. Vaak niet zo snel als we zelf zouden doen, maar dat is loslaten. Vaak gaan wij te snel over in hulp en overnemen.
Opvallend vind ik wel dat ik sindsdien zelden nog gebeld wordt op mijn werkmobiel, geen paniek meer onder het motto: los jij het maar even op voor me.
Ook een theorie die ik kort wil vermelden (ivm je gedachten over egoistisch worden) is de verbanden tussen:
Welke eigenschap zou ik graag een beetje willen veranderen? (geven, ander altijd helpen)
Welke allergie voel ik daarbij? (denk aan egoïstische mensen wat ik zelf niet wil zijn)
Wat is mijn valkuil? (snel overnemen, geen nee durven zeggen)
Welke uitdaging zou ik dan aan moeten gaan? (ervaren hoe het is om soms nee te zeggen, de vraag van iemand teruggeven door ze zelf stappen te laten nemen)
Tussen haakjes dus even een voorbeeld hè, bovenstaande even uit mijn hoofd, officieel staat het in een tabel en heeft alles met elkaar te maken.
Afijn, wilde het toch even melden, wie weet heb je er ook wat aan.
En ja, ik zie echt wel dat je stappen neemt in de goede richting!!! Echt wel!
Maar ben het met de rest eens dat er nog meer stappen zijn om erger te voorkomen.
Je bent volgens mij nu in de fase bewustwording, lekker allemaal op je in laten werken en eruit halen wat bij je past, waar je iets mee kunt.
Zie het idd niet als kritiek, ik lees vooral hier mensen die het beste met je voor hebben, jouw willen helpen en ..... Uhuh jouw nu aan het werk zetten door over jezelf te te gaan denken en jou zo zelf in actie te laten komen. Hey, niet dat je lui en dom en dakloos bent maar je snapt het volgens mij wel hè hahaha.
Stof tot nadenken, en ja ook ik word er wijzer van. Dat van die vijver: wauw!
En ook vind ik trouwens dat mensen ook meer zelf kunnen inzien dat ze minder aan je zouden moeten vragen, dat je aan jezelf al genoeg hebt. Dat je dus niet eens voor de keuze staat iemand te moeten helpen... Maar ja, dat is teveel verwacht van de medemens en ja ook een bepaald patroon wat ontstaan is, begrijp ik.
Oh en laat ik dat voorop stellen: we begrijpen je op zich wel, willen je enkel een duwtje geven in de goede richting zeg maar. Sterkte!
Om daarbij aan te sluiten:
De theorie die besproken is gebruiken wij sinds ongeveer 2 jaar ook op ons werk. Enkel heet het bij ons: oplossingsgericht werken.
Niet overnemen van de client, maar doorvragen en ze motiveren zelf aan het werk te gaan tot een oplossing. Daarmee leren ze veel meer. Wij moeten sindsdien meer op onze handen zitten, achterover leunen en afwachten welke actie ze daadwerkelijk gaan ondernemen. Vaak niet zo snel als we zelf zouden doen, maar dat is loslaten. Vaak gaan wij te snel over in hulp en overnemen.
Opvallend vind ik wel dat ik sindsdien zelden nog gebeld wordt op mijn werkmobiel, geen paniek meer onder het motto: los jij het maar even op voor me.
Ook een theorie die ik kort wil vermelden (ivm je gedachten over egoistisch worden) is de verbanden tussen:
Welke eigenschap zou ik graag een beetje willen veranderen? (geven, ander altijd helpen)
Welke allergie voel ik daarbij? (denk aan egoïstische mensen wat ik zelf niet wil zijn)
Wat is mijn valkuil? (snel overnemen, geen nee durven zeggen)
Welke uitdaging zou ik dan aan moeten gaan? (ervaren hoe het is om soms nee te zeggen, de vraag van iemand teruggeven door ze zelf stappen te laten nemen)
Tussen haakjes dus even een voorbeeld hè, bovenstaande even uit mijn hoofd, officieel staat het in een tabel en heeft alles met elkaar te maken.
Afijn, wilde het toch even melden, wie weet heb je er ook wat aan.
En ja, ik zie echt wel dat je stappen neemt in de goede richting!!! Echt wel!
Maar ben het met de rest eens dat er nog meer stappen zijn om erger te voorkomen.
Je bent volgens mij nu in de fase bewustwording, lekker allemaal op je in laten werken en eruit halen wat bij je past, waar je iets mee kunt.
Zie het idd niet als kritiek, ik lees vooral hier mensen die het beste met je voor hebben, jouw willen helpen en ..... Uhuh jouw nu aan het werk zetten door over jezelf te te gaan denken en jou zo zelf in actie te laten komen. Hey, niet dat je lui en dom en dakloos bent maar je snapt het volgens mij wel hè hahaha.
Stof tot nadenken, en ja ook ik word er wijzer van. Dat van die vijver: wauw!
En ook vind ik trouwens dat mensen ook meer zelf kunnen inzien dat ze minder aan je zouden moeten vragen, dat je aan jezelf al genoeg hebt. Dat je dus niet eens voor de keuze staat iemand te moeten helpen... Maar ja, dat is teveel verwacht van de medemens en ja ook een bepaald patroon wat ontstaan is, begrijp ik.
Oh en laat ik dat voorop stellen: we begrijpen je op zich wel, willen je enkel een duwtje geven in de goede richting zeg maar. Sterkte!
dinsdag 19 juli 2016 om 23:29
Jeetje meiden. Wat een berichten vandaag. Wat een fijne voorbeelden en wat een mooie inzichten.
Ik heb in de loop van de dag een paar keer hier gekeken, en verder genoten met mijn mannen in de tuin met zwembad in de zon.
Wat verhelderend die voorbeelden (anicha_anicha )
En de lui, dom en dakloos... geweldig!
Ik had het het afgelopen weekend inderdaad zo anders aan kunnen pakken. Wat Doreia schreef, was precies wat Maxi mij zei:
Tante met een slok op die dan niet leuk wordt en bonuszoon zwaaiend met een mes? Als je op voorhand weet dat dit hun gedrag is met alcohol, dan verdienen ze elkaar op dat moment toch gewoon? Het zijn daar allemaal volwassenen. Nou ja, 'volwassenen' want het gedrag is dit verre van natuurlijk. Wat zou jij daar dan nog redderen en moederen? Lekker laten gaan. Niet jouw probleem.
Dit was bijna exact Maxi zijn reactie.
Jullie hebben mij zo veel duidelijk gemaakt vandaag en gisteren.
Even een stap terug nemen als er hulp gevraagd word (pointdexter)
De woorden "moet ik helpen" zijn ook zo helpend.
Ik dacht trouwens dat jij ze eerder met andere woorden had opgeschreven Pointdexter.
Stom voorbeeld misschien maar ik dacht er vanavond nog even aan.
We hadden een yogales buiten dus moesten er matten buiten komen. Iedereen liep naar buiten en ik liep achter de instructeur aan om even te helpen de matten naar buiten te sjouwen.
Even schoot door mij hoofd heen "MOET ok helpen?"
Ergens voelde ik mij wel verplicht. Maar blijkbaar was ik de enige.
Het werd mij dan weliswaar niet gevraagd maar het werd wel gewaardeerd. En dat voelde voor mij weer fijn.
Een voorbeeld wat waarschijnlijk de plank mis slaat maar even om aan te geven dat ik er wel mee bezig was.
Proberen patronen te ontdekken en het dammetje aan te leggen voor de brand overslaat.
Ik hoop ook echt dat ik ga ervaren dat het mij energie op gaat leveren zoals Anicha dat aangeeft. En Minameut.
Ik pas het soms in kleine dingen al toe. Bijvoorbeeld als we s avonds op de bank zitten en Maxi zegt, ik zou wel zin hebben in een tosti/ chips/ biertje noem maar wat.
Dan niet gelijk op springen en het voor hem regelen maar lekker blijven zitten en zeggen; Dan pak/ maak je dat toch?
Vergeleken met jaren geleden is er al zoveel positief veranderd. Ik was toen echt altijd bezig. Een laatste slok koffie was op en ik stond het kopje al af te wassen. Altijd lege wasmanden en spik en span huis.
En ík was altijd degene die dat verzorgde.
Als de kinderen hier het weekend waren, ging ík er uit om broodjes te smeren en mocht Maxi tot 11 uur blijven liggen.
Nu denk ik soms echt, WTF, waar was ik mee bezig en wat heb ik gecreëerd.
Wat dat aan gaat heb ik nu al veel meer rust. Kan ik dingen veel meer los laten.
Maar zoals hier wel duidelijk is geworden, ben ik er nog niet maar wel op de goede weg.
Nog even wat leuks om mee af te sluiten en dan ga ik echt mijn bed in.
Nano heeft vandaag voor het eerst op een potje geplast
Meerdere keren zelfs. En toen hij in de tuin stond te plassen en ik zei; Nano, je moet wel op het potje plassen hè, stopte hij, liep naar het potje en plaste daarop verder!
Ik voelde vandaag ook zo'n geluksmoment. Ik zat in de tuin en het lukte mij om even een tijdschrift te lezen en de jongens waren heerlijk aan het keutelen in en om het zwembad.
Het was zo'n fijne dag vandaag
Ik heb in de loop van de dag een paar keer hier gekeken, en verder genoten met mijn mannen in de tuin met zwembad in de zon.
Wat verhelderend die voorbeelden (anicha_anicha )
En de lui, dom en dakloos... geweldig!
Ik had het het afgelopen weekend inderdaad zo anders aan kunnen pakken. Wat Doreia schreef, was precies wat Maxi mij zei:
Tante met een slok op die dan niet leuk wordt en bonuszoon zwaaiend met een mes? Als je op voorhand weet dat dit hun gedrag is met alcohol, dan verdienen ze elkaar op dat moment toch gewoon? Het zijn daar allemaal volwassenen. Nou ja, 'volwassenen' want het gedrag is dit verre van natuurlijk. Wat zou jij daar dan nog redderen en moederen? Lekker laten gaan. Niet jouw probleem.
Dit was bijna exact Maxi zijn reactie.
Jullie hebben mij zo veel duidelijk gemaakt vandaag en gisteren.
Even een stap terug nemen als er hulp gevraagd word (pointdexter)
De woorden "moet ik helpen" zijn ook zo helpend.
Ik dacht trouwens dat jij ze eerder met andere woorden had opgeschreven Pointdexter.
Stom voorbeeld misschien maar ik dacht er vanavond nog even aan.
We hadden een yogales buiten dus moesten er matten buiten komen. Iedereen liep naar buiten en ik liep achter de instructeur aan om even te helpen de matten naar buiten te sjouwen.
Even schoot door mij hoofd heen "MOET ok helpen?"
Ergens voelde ik mij wel verplicht. Maar blijkbaar was ik de enige.
Het werd mij dan weliswaar niet gevraagd maar het werd wel gewaardeerd. En dat voelde voor mij weer fijn.
Een voorbeeld wat waarschijnlijk de plank mis slaat maar even om aan te geven dat ik er wel mee bezig was.
Proberen patronen te ontdekken en het dammetje aan te leggen voor de brand overslaat.
Ik hoop ook echt dat ik ga ervaren dat het mij energie op gaat leveren zoals Anicha dat aangeeft. En Minameut.
Ik pas het soms in kleine dingen al toe. Bijvoorbeeld als we s avonds op de bank zitten en Maxi zegt, ik zou wel zin hebben in een tosti/ chips/ biertje noem maar wat.
Dan niet gelijk op springen en het voor hem regelen maar lekker blijven zitten en zeggen; Dan pak/ maak je dat toch?
Vergeleken met jaren geleden is er al zoveel positief veranderd. Ik was toen echt altijd bezig. Een laatste slok koffie was op en ik stond het kopje al af te wassen. Altijd lege wasmanden en spik en span huis.
En ík was altijd degene die dat verzorgde.
Als de kinderen hier het weekend waren, ging ík er uit om broodjes te smeren en mocht Maxi tot 11 uur blijven liggen.
Nu denk ik soms echt, WTF, waar was ik mee bezig en wat heb ik gecreëerd.
Wat dat aan gaat heb ik nu al veel meer rust. Kan ik dingen veel meer los laten.
Maar zoals hier wel duidelijk is geworden, ben ik er nog niet maar wel op de goede weg.
Nog even wat leuks om mee af te sluiten en dan ga ik echt mijn bed in.
Nano heeft vandaag voor het eerst op een potje geplast
Meerdere keren zelfs. En toen hij in de tuin stond te plassen en ik zei; Nano, je moet wel op het potje plassen hè, stopte hij, liep naar het potje en plaste daarop verder!
Ik voelde vandaag ook zo'n geluksmoment. Ik zat in de tuin en het lukte mij om even een tijdschrift te lezen en de jongens waren heerlijk aan het keutelen in en om het zwembad.
Het was zo'n fijne dag vandaag
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 20 juli 2016 om 09:04
Hoi Janneke, ben je weer in het land? Heb je het leuk gehad?
Ik vind dat tijdverschil met mijn vriendin echt stom. Meestal als we wakker worden, appen we gelijk al maar voor haar is het nu midden in de nacht.
Straks even met Mini naar het strand. Jammergenoeg raakt Nano al in paniek van 1 zandkorrel tussen zijn tenen, anders had ik hem graag mee genomen.
Ik vind dat tijdverschil met mijn vriendin echt stom. Meestal als we wakker worden, appen we gelijk al maar voor haar is het nu midden in de nacht.
Straks even met Mini naar het strand. Jammergenoeg raakt Nano al in paniek van 1 zandkorrel tussen zijn tenen, anders had ik hem graag mee genomen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 20 juli 2016 om 11:35
Alles gepakt om naar het zwembad te gaan. Mini stuiteren van spanning. Nano jammeren en huilen. Maar dat kwam dus omdat hij de 40 graden koorts aantikt.
Nu zit ik te zweten op de bank met nano tegen mij aan. En mini is net opgehaald door opa en oma die nemen hem nu mee naar het zwembad.
Mini heel enthousiast tegen mijn vader:"We gaan naar het zwembad opa!!"
Zegt mijn vader: "Ja, maar jij gaat wel heel goed luisteren naar opa anders brengt oma jou zo weer naar huis!"
Zo jammer weer. Ik zou hem bijna thuis houden. Ik heb gezegd dat Mini altijd goed luisterd en als ze gewoon zijn bandjes om doen dan blijft hij gewoon drijven.
Ik denk dat ze het een beetje spannend vinden de 1e keer naar het (onbekende) zwembad.
Nu zit ik te zweten op de bank met nano tegen mij aan. En mini is net opgehaald door opa en oma die nemen hem nu mee naar het zwembad.
Mini heel enthousiast tegen mijn vader:"We gaan naar het zwembad opa!!"
Zegt mijn vader: "Ja, maar jij gaat wel heel goed luisteren naar opa anders brengt oma jou zo weer naar huis!"
Zo jammer weer. Ik zou hem bijna thuis houden. Ik heb gezegd dat Mini altijd goed luisterd en als ze gewoon zijn bandjes om doen dan blijft hij gewoon drijven.
Ik denk dat ze het een beetje spannend vinden de 1e keer naar het (onbekende) zwembad.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 20 juli 2016 om 12:27
quote:estrellas2 schreef op 20 juli 2016 @ 11:35:
Alles gepakt om naar het zwembad te gaan. Mini stuiteren van spanning. Nano jammeren en huilen. Maar dat kwam dus omdat hij de 40 graden koorts aantikt.
Nu zit ik te zweten op de bank met nano tegen mij aan. En mini is net opgehaald door opa en oma die nemen hem nu mee naar het zwembad.
Mini heel enthousiast tegen mijn vader:"We gaan naar het zwembad opa!!"
Zegt mijn vader: "Ja, maar jij gaat wel heel goed luisteren naar opa anders brengt oma jou zo weer naar huis!"
Zo jammer weer. Ik zou hem bijna thuis houden. Ik heb gezegd dat Mini altijd goed luisterd en als ze gewoon zijn bandjes om doen dan blijft hij gewoon drijven.
Ik denk dat ze het een beetje spannend vinden de 1e keer naar het (onbekende) zwembad.Ik vind dat niet zo gek klinken, eigenlijk. Hoor je het niet te negatief? Mijn ouders zeggen ook weleens tegen mijn nichtje: opa en oma gaan nu met jou op pad dus willen graag dat je goed naar ze luistert.
Alles gepakt om naar het zwembad te gaan. Mini stuiteren van spanning. Nano jammeren en huilen. Maar dat kwam dus omdat hij de 40 graden koorts aantikt.
Nu zit ik te zweten op de bank met nano tegen mij aan. En mini is net opgehaald door opa en oma die nemen hem nu mee naar het zwembad.
Mini heel enthousiast tegen mijn vader:"We gaan naar het zwembad opa!!"
Zegt mijn vader: "Ja, maar jij gaat wel heel goed luisteren naar opa anders brengt oma jou zo weer naar huis!"
Zo jammer weer. Ik zou hem bijna thuis houden. Ik heb gezegd dat Mini altijd goed luisterd en als ze gewoon zijn bandjes om doen dan blijft hij gewoon drijven.
Ik denk dat ze het een beetje spannend vinden de 1e keer naar het (onbekende) zwembad.Ik vind dat niet zo gek klinken, eigenlijk. Hoor je het niet te negatief? Mijn ouders zeggen ook weleens tegen mijn nichtje: opa en oma gaan nu met jou op pad dus willen graag dat je goed naar ze luistert.
woensdag 20 juli 2016 om 12:32
Vind je de woorden van je vader zo gek? Ik zeg geregeld tegen mijn kinderen dat ze goed moeten luisteren als we ergens heen gaan.
En ze gaan naar een zwembad, waar hij ook met bandjes om zou kunnen verdrinken. Logisch dat je ouders niet willen dat dat gebeurt.
Eerlijk gezegd vind ik je vrij kritisch naar je ouders toe, terwijl ze je toch een paar keer per week met de kinderen helpen. Ik zou willen dat ik zoveel hulp van mijn ouders had!
Beterschap voor Nano. Het arme schaap, 40C koorts met dit weer Denk je eraan hem goed te koelen?
En ze gaan naar een zwembad, waar hij ook met bandjes om zou kunnen verdrinken. Logisch dat je ouders niet willen dat dat gebeurt.
Eerlijk gezegd vind ik je vrij kritisch naar je ouders toe, terwijl ze je toch een paar keer per week met de kinderen helpen. Ik zou willen dat ik zoveel hulp van mijn ouders had!
Beterschap voor Nano. Het arme schaap, 40C koorts met dit weer Denk je eraan hem goed te koelen?
woensdag 20 juli 2016 om 12:55
Nou het had gewoon even anders gekund. Ik zag Mini gewoon afdruipen. Hij schrok van de toon denk ik. Net als ik.
Ik waardeer enorm dat mijn ouders tijd met hun kleinkinderen door willen brengen. En dat laat ik ze ook weten.
En ja, ik zal gerust kritisch zijn/ overkomen.
Ik waardeer enorm dat mijn ouders tijd met hun kleinkinderen door willen brengen. En dat laat ik ze ook weten.
En ja, ik zal gerust kritisch zijn/ overkomen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
