Psyche
alle pijlers
Verdriet om verjaardag
zondag 11 augustus 2019 om 22:00
Lang heb ik getwijfeld om over onderstaande een topic aan te maken. Toch maar gedaan (en weliswaar onder een ander account), omdat ik graag mijn verhaal wil vertellen in de hoop dat jullie me misschien kunnen helpen. Sorry, het is alsnog een lang verhaal geworden.
Hoewel het de laatste jaren minder heftig is, is het elk jaar weer een heikel punt: mijn verjaardag. Ik ben in december jarig en ben op dezelfde dag jarig als mijn oma. Ook zijn er andere (directe) familieleden in december jarig en met alle feestdagen is december in onze familie een aardig drukke maand.
Wat ik van kinds af aan herinner, is dat de verjaardag van mijn oma en mij vooral in het teken van mijn oma stond. Elk jaar vertelde ze weer dat zij op de dag zelf haar verjaardag vierde en dat ik volgend jaar aan de beurt was. Ieder jaar werd dus haar verjaardag op de dag zelf gevierd, mijn verjaardag schoot er min of meer bij in. Oh, wat zat mijn oma toch trots te wezen dat één van haar kleinkinderen op háár verjaardag jarig was. Mijn oma kan voor familie die wat verder weg staat een hele lieve vrouw lijken, maar wie haar goed kent, weet dat ze nukken heeft en nogal kort door de bocht en ‘gemeen’ kan reageren. Het ging op ‘onze’ verjaardag niet om mij, maar om haar.
Mijn ouders hebben er wel eens wat van gezegd tegen mijn oma, omdat zij ook wel zagen dat ik het echt niet leuk vond dat weer mijn verjaardag min of meer in het water viel. Ik neem het mijn ouders ook niet kwalijk, mijn oma kon op bepaalde punten onredelijk / onverbiddelijk zijn.
Elk jaar weer als het herfst werd en in de familie voorzichtig een planning gemaakt werd voor december, kwamen bij mij de huilbuien en de boosheid. Ik wilde mijn verjaardag niet vieren. Niet op deze manier. Hoe lief en goed mijn moeder het ook bedoelde, ik kon haar vraag of ik mijn verjaardag nog vierde echt niet meer aanhoren. Nogmaals, ik neem mijn ouders niks kwalijk en mijn oma gaat toch niet veranderen. De enige die verandering kan brengen in deze situatie ben ik.
Mede door een heftig pestverleden op school en geen fijne thuissituatie heb ik meerdere jaren therapie gevolgd. Hier heb ik veel baat bij gehad. Eén van de laatste onderwerpen bij de therapie is mijn verjaardag, omdat ik me niet gezien voelde hierin. De boosheid en het verdriet heb ik grotendeels kunnen verwerken. Ik wil op een positieve manier naar mijn verjaardag kijken en ermee omgaan. Daarom ben ik op zoek naar positieve dingen die ik kan doen om in te zien dat mijn verjaardag ook iets leuks kan zijn. Zo heb ik het idee dat mijn verjaardag per sé op de dag zelf gevierd ‘moet’ worden losgelaten. Maar wat wil ik dan wel? Ik hoef geen groots feest, ik hoef geen luxe, ik wil gewoon een leuke verjaardag. Maar hoe?
Hoewel het de laatste jaren minder heftig is, is het elk jaar weer een heikel punt: mijn verjaardag. Ik ben in december jarig en ben op dezelfde dag jarig als mijn oma. Ook zijn er andere (directe) familieleden in december jarig en met alle feestdagen is december in onze familie een aardig drukke maand.
Wat ik van kinds af aan herinner, is dat de verjaardag van mijn oma en mij vooral in het teken van mijn oma stond. Elk jaar vertelde ze weer dat zij op de dag zelf haar verjaardag vierde en dat ik volgend jaar aan de beurt was. Ieder jaar werd dus haar verjaardag op de dag zelf gevierd, mijn verjaardag schoot er min of meer bij in. Oh, wat zat mijn oma toch trots te wezen dat één van haar kleinkinderen op háár verjaardag jarig was. Mijn oma kan voor familie die wat verder weg staat een hele lieve vrouw lijken, maar wie haar goed kent, weet dat ze nukken heeft en nogal kort door de bocht en ‘gemeen’ kan reageren. Het ging op ‘onze’ verjaardag niet om mij, maar om haar.
Mijn ouders hebben er wel eens wat van gezegd tegen mijn oma, omdat zij ook wel zagen dat ik het echt niet leuk vond dat weer mijn verjaardag min of meer in het water viel. Ik neem het mijn ouders ook niet kwalijk, mijn oma kon op bepaalde punten onredelijk / onverbiddelijk zijn.
Elk jaar weer als het herfst werd en in de familie voorzichtig een planning gemaakt werd voor december, kwamen bij mij de huilbuien en de boosheid. Ik wilde mijn verjaardag niet vieren. Niet op deze manier. Hoe lief en goed mijn moeder het ook bedoelde, ik kon haar vraag of ik mijn verjaardag nog vierde echt niet meer aanhoren. Nogmaals, ik neem mijn ouders niks kwalijk en mijn oma gaat toch niet veranderen. De enige die verandering kan brengen in deze situatie ben ik.
Mede door een heftig pestverleden op school en geen fijne thuissituatie heb ik meerdere jaren therapie gevolgd. Hier heb ik veel baat bij gehad. Eén van de laatste onderwerpen bij de therapie is mijn verjaardag, omdat ik me niet gezien voelde hierin. De boosheid en het verdriet heb ik grotendeels kunnen verwerken. Ik wil op een positieve manier naar mijn verjaardag kijken en ermee omgaan. Daarom ben ik op zoek naar positieve dingen die ik kan doen om in te zien dat mijn verjaardag ook iets leuks kan zijn. Zo heb ik het idee dat mijn verjaardag per sé op de dag zelf gevierd ‘moet’ worden losgelaten. Maar wat wil ik dan wel? Ik hoef geen groots feest, ik hoef geen luxe, ik wil gewoon een leuke verjaardag. Maar hoe?
maandag 12 augustus 2019 om 09:24
maar daar gaat het om, TO zit ermee, dat haar ouders dus niet voor haar kozen, maar voor oma
Daar zit de pijn, dat is ook gewoon rot.
Had ik als moeder richting mijn kind nooit gedaan.
Onze oudste is echt kort na de feestdagen jarig (zo'n dag dat niemand meer zin heeft in drank&hapjes en alle gesprekken gevoerd zijn), toch vieren we het. Het is wel haar dag.
maandag 12 augustus 2019 om 09:25
Maar als je als ouders de keus hebt tussen: Verjaardag kind of verjaardag Omalisbeth schreef: ↑12-08-2019 09:23Praktisch gezien krijgen wij het gewoon niet rond om de verjaardag altijd op de dag zelf te vieren. Dat was bij mij als kind ook zo.
De kinderen krijgen onze cadeaus op die dag. Er wordt die dag versierd. En die versiering blijft hangen tot het grote feest is geweest.
Ik vraag me eigenlijk af waarom het bij to niet zo gegaan is. Dan vermijd je veel gedoe.
Dan kies je voor kind
En dat deden de ouders van TO niet, daar zit het hele verdriet
maandag 12 augustus 2019 om 09:25
Ja, maar daar kan nu niets meer aan veranderd worden he.lilalinda schreef: ↑12-08-2019 09:24maar daar gaat het om, TO zit ermee, dat haar ouders dus niet voor haar kozen, maar voor oma
Daar zit de pijn, dat is ook gewoon rot.
Had ik als moeder richting mijn kind nooit gedaan.
Onze oudste is echt kort na de feestdagen jarig (zo'n dag dat niemand meer zin heeft in drank&hapjes en alle gesprekken gevoerd zijn), toch vieren we het. Het is wel haar dag.
Later is nu
maandag 12 augustus 2019 om 09:26
Dit bedoel ik. Zet de ochtend in het teken van het kind. Taart, gekozen ontbijt. Pannenkoeken ofzo. Cadeau. Slingers.
Laat in dr middag naar oma. En in het weekend als iedereen meer rijd heeft feest voor kind
maandag 12 augustus 2019 om 09:28
Hier in de familie een moeder en haar kind die op dezelfde dag jarig zijn. Moeder vierde de verjaardag altijd op een andere dag, zodat kind zijn eigen verjaardag kon vieren op zijn eigen dag. En zo hoort het ook te zijn, vind ik. Verjaardagen zijn grote gebeurtenissen in de ogen van kinderen.
Ik vind het verdrietig voor to.
Maar je hebt er wel zelf de hand in, om het te veranderen. Wat zou je graag willen doen met je verjaardag. Wie wil je graag uitnodigen(en wie niet, want het is jouw feestje!).
Ipv thuis zou je ook buitenshuis wat kunnen gaan doen? Dat neemt misschien de associatie met het vieren van jouw verjaardag thuis weg?
En vergeet niet dat jouw verjaardag vieren nu je volwassen bent, ook prima op een andere dag kan.
Een(ander soort) voorbeeld: doordat meerdere mensen in onze familie onregelmatig werken, vieren wij kerst ook wel eens op een andere dag. Dan zijn we er in elk geval allemaal bij en hebben we het gezellig met elkaar!
Ik vind het verdrietig voor to.
Maar je hebt er wel zelf de hand in, om het te veranderen. Wat zou je graag willen doen met je verjaardag. Wie wil je graag uitnodigen(en wie niet, want het is jouw feestje!).
Ipv thuis zou je ook buitenshuis wat kunnen gaan doen? Dat neemt misschien de associatie met het vieren van jouw verjaardag thuis weg?
En vergeet niet dat jouw verjaardag vieren nu je volwassen bent, ook prima op een andere dag kan.
Een(ander soort) voorbeeld: doordat meerdere mensen in onze familie onregelmatig werken, vieren wij kerst ook wel eens op een andere dag. Dan zijn we er in elk geval allemaal bij en hebben we het gezellig met elkaar!
maandag 12 augustus 2019 om 09:31
Voor een kind is dit ronduit k*t.
Mijn man is jarig op 1 januari. Hele familie bij elkaar; Gelukkig nieuwjaar, beste wensen, smaksmak, goede gezondheid, smaksmak, goede voornemens.... en ohja, jij was jarig he, nou proficiat. Koffie?
Ik vermoed dat je dit wel herkent
Het heeft jaren geduurd eer mijn man jarig zijn een klein beetje leuk vond. Ik feliciteer hem bewust eerst en daarna pas wensen wij elkaar gelukkig nieuwjaar. Maar het is nooit helemaal uit zijn systeem gegaan (hij is nu 55). En waar we het voorheen vaak op de dag zelf vierden (iedereen hier) heeft hij afgelopen jaar aangegeven dat niet meer te willen. Hij had bedacht: het is mijn verjaardag en ik heb op die dag meer zin in uitslapen en in pyama rondhangen, familie is welkom op de zaterdag of zondag ná mijn verjaardag.
In jouw geval zijn er meerdere verjaardagen in één maand. Maar je mag dat vieren zoals jij zelf wilt he. Als je denkt: laat ze lekker naar oma gaan en ik ga fijn met een vriendin naar de sauna, dan moet je dat gewoon doen. Als je dan toch op de tweede plaats komt, dan kun je ervoor kiezen om die tweede plaats gewoon niet in te nemen.
Wil je het wel graag uitgebreid vieren op de dag zelf, dan zou je ervoor kunnen kiezen om mensen bijvoorbeeld voor een brunch uit te nodigen. Kunnen ze daarna naar oma. Ik neem tenminste maar even niet aan dat ze vanaf acht uur ´s ochtends bij oma zitten.
Je mag er ook voor kiezen om bijvoorbeeld te zeggen: ik vier mijn verjaardag in augustus, dan kunnen we de barbeque aanzetten. Of in februari.
Verder is het ook niet abnormaal om geen ooms en tantes enzo op je verjaardag te hebben. Hordes mensen vieren het met een paar vrienden en verder niet.
Kortom: hoe zou jij je verjaardag willen vieren?
Mijn man is jarig op 1 januari. Hele familie bij elkaar; Gelukkig nieuwjaar, beste wensen, smaksmak, goede gezondheid, smaksmak, goede voornemens.... en ohja, jij was jarig he, nou proficiat. Koffie?
Ik vermoed dat je dit wel herkent
Het heeft jaren geduurd eer mijn man jarig zijn een klein beetje leuk vond. Ik feliciteer hem bewust eerst en daarna pas wensen wij elkaar gelukkig nieuwjaar. Maar het is nooit helemaal uit zijn systeem gegaan (hij is nu 55). En waar we het voorheen vaak op de dag zelf vierden (iedereen hier) heeft hij afgelopen jaar aangegeven dat niet meer te willen. Hij had bedacht: het is mijn verjaardag en ik heb op die dag meer zin in uitslapen en in pyama rondhangen, familie is welkom op de zaterdag of zondag ná mijn verjaardag.
In jouw geval zijn er meerdere verjaardagen in één maand. Maar je mag dat vieren zoals jij zelf wilt he. Als je denkt: laat ze lekker naar oma gaan en ik ga fijn met een vriendin naar de sauna, dan moet je dat gewoon doen. Als je dan toch op de tweede plaats komt, dan kun je ervoor kiezen om die tweede plaats gewoon niet in te nemen.
Wil je het wel graag uitgebreid vieren op de dag zelf, dan zou je ervoor kunnen kiezen om mensen bijvoorbeeld voor een brunch uit te nodigen. Kunnen ze daarna naar oma. Ik neem tenminste maar even niet aan dat ze vanaf acht uur ´s ochtends bij oma zitten.
Je mag er ook voor kiezen om bijvoorbeeld te zeggen: ik vier mijn verjaardag in augustus, dan kunnen we de barbeque aanzetten. Of in februari.
Verder is het ook niet abnormaal om geen ooms en tantes enzo op je verjaardag te hebben. Hordes mensen vieren het met een paar vrienden en verder niet.
Kortom: hoe zou jij je verjaardag willen vieren?
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 12 augustus 2019 om 09:32
En toch zal TO het ook moeten loslaten. De manier waarop ze erover denkt heeft invloed op hoe ze er nu in staat. Dus als ze de manier waarop ze erover denkt kan veranderen, dan verandert ze ook in het nu. De vraag is dus meer hoe kun je accepteren dat dingen zijn gebeurd zoals ze zijn gebeurd en hoe kun je die dag nu zo invullen dat hij niet meer beladen is. Lijken me prima vragen voor de therapie.
maandag 12 augustus 2019 om 09:32
dat klopt, maar het kan TO wel helpen, om te beseffen, dat het gewoon dom was van haar ouders. Een een kut-streek
Dat het echt niet aan haar lag, dat ouders het verkeerd gedaan hebben.
En daarna, kan ze haar schouders ophalen en doorleven
maandag 12 augustus 2019 om 09:32
@ S-meds
Ik weet dat mijn ouders een aantal keer geprobeerd hebben om mijn oma op andere gedachten te brengen voor wat betreft haar / mijn verjaardag. Ook op andere punten was mijn oma nogal standvastig / resoluut. Het gesprek aangaan had eigenlijk geen zin. Ik snap ook wel dat ze geen zin in (nog meer) gezeik hadden met haar.
@ Avage
Daar zeg je wat. Het is zo lang iets negatiefs, zo beladen geweest, dat ik het graag wil ombuigen naar iets positiefs. En dat gaat niet in één keer, hoeft ook niet. Met kleine stapjes vooruit kom je al een heel eind. Ik baal gewoon van mezelf dat ik maar niet kan kiezen wat ik nou wil. Voor mezelf opkomen is hierin denk ik ook een punt.
@ Maud*de*Braose
Ja, daar zeg je wat (over dat mijn ouders een keuze hadden), die komt binnen. Het was voor hen ook best lastig om aan de ene kant toe te 'moeten' geven aan de eisen van oma en te zien dat hun dochter elk jaar weer verdrietig was. Niet dat mijn ouders van die 'slappe hap-ouders' waren, de situatie rondom mijn oma is nogal eh complex zeg maar. Mijn ouders zijn vaker uitgevallen naar oma, niet alleen over de verjaardag. Ze konden springen wat ze willen, het had gewoon weinig zin.
Dank je wel voor je lieve post
Ik weet dat mijn ouders een aantal keer geprobeerd hebben om mijn oma op andere gedachten te brengen voor wat betreft haar / mijn verjaardag. Ook op andere punten was mijn oma nogal standvastig / resoluut. Het gesprek aangaan had eigenlijk geen zin. Ik snap ook wel dat ze geen zin in (nog meer) gezeik hadden met haar.
@ Avage
Daar zeg je wat. Het is zo lang iets negatiefs, zo beladen geweest, dat ik het graag wil ombuigen naar iets positiefs. En dat gaat niet in één keer, hoeft ook niet. Met kleine stapjes vooruit kom je al een heel eind. Ik baal gewoon van mezelf dat ik maar niet kan kiezen wat ik nou wil. Voor mezelf opkomen is hierin denk ik ook een punt.
@ Maud*de*Braose
Ja, daar zeg je wat (over dat mijn ouders een keuze hadden), die komt binnen. Het was voor hen ook best lastig om aan de ene kant toe te 'moeten' geven aan de eisen van oma en te zien dat hun dochter elk jaar weer verdrietig was. Niet dat mijn ouders van die 'slappe hap-ouders' waren, de situatie rondom mijn oma is nogal eh complex zeg maar. Mijn ouders zijn vaker uitgevallen naar oma, niet alleen over de verjaardag. Ze konden springen wat ze willen, het had gewoon weinig zin.
Dank je wel voor je lieve post
maandag 12 augustus 2019 om 09:35
Eens.
Is ook niet terecht om oma de volledige schuld hiervan te geven, want ouders gaven haar volledig de mogelijkheid om dit te doen.
Wat dat betreft maakt het ook niet uit hoeveel verjaardagen oma gevierd heeft, volwassen is ze helaas nooit geworden.
Om zoiets bij je kleinkind te doen ...
maandag 12 augustus 2019 om 09:36
@ Dreamer
Misschien zie ik het te persoonlijk, kan, al voelt het voor mij niet zo. Het zal denk ik, zonder het groter te willen maken dan het is, een proces zijn waar ik door heen moet. Op gegeven moment zag ik mijn verjaardag zo negatief, dat zelfs het zingen echt niet hoefde. Het voelde voor mij als een verplicht iets.
Ook al vind ik het misschien confronterend wat je zegt, ik ben wel blij dat je het zegt. Het zet me aan het denken om te kijken of het reëel is hoe ik naar m'n verjaardag kijk. De mogelijkheid om te veranderen ligt bij mij, de mogelijkheid om mijn verjaardag nu in te vullen zoals ik het wil ligt ook bij mij.
Misschien zie ik het te persoonlijk, kan, al voelt het voor mij niet zo. Het zal denk ik, zonder het groter te willen maken dan het is, een proces zijn waar ik door heen moet. Op gegeven moment zag ik mijn verjaardag zo negatief, dat zelfs het zingen echt niet hoefde. Het voelde voor mij als een verplicht iets.
Ook al vind ik het misschien confronterend wat je zegt, ik ben wel blij dat je het zegt. Het zet me aan het denken om te kijken of het reëel is hoe ik naar m'n verjaardag kijk. De mogelijkheid om te veranderen ligt bij mij, de mogelijkheid om mijn verjaardag nu in te vullen zoals ik het wil ligt ook bij mij.
maandag 12 augustus 2019 om 09:37
DOEN!!Wildehyacint schreef: ↑12-08-2019 09:09@ Apestaartje30
Erg eigenlijk hè, dat mensen uit je directe omgeving je (beeld / gevoel bij je) verjaardag op een negatieve manier kunnen beïnvloeden.
Mooie vragen trouwens, zeker goed om daar over na te denken. Ik had gewoon zo graag gewild dat ik ook eens mijn verjaardag te kunnen vieren, op een leuke manier in plaats van verplicht pootjes geven ter meerdere eer en glorie van een ander.
Wat verwacht ik van mijn verjaardag? Een fijne dag met mensen die dichtbij me staan (directe familie, een vriendin), gezelligheid. Voor mij zit 't 'm niet in grootse dingen, luxe. Een simpel taartje met een kaarsje erin of zo. Heel kneuterig misschien, maar voor mij zo groots. Zat ook al te denken om een leuke uitnodiging te maken of zo, zo eentje die je vroeger nog wel eens had als je vriendjes en vriendinnetjes ging uitnodigen voor je verjaardagsfeestje.
Omdat ik mijn verjaardag nooit vier hebben dochter en ik ooit onze kat zijn verjaardag gevierd. Het begon als een grap, het beest was 13 en ik wist niet eens wanneer hij jarig was. Dochter vroeg het, ik zocht het op, en dochter wilde voor de grap een taart. Oh en een cadeautje oh en dan ook haar vriendinnen uitnodigen.
Van het één kwam het ander. Ik was bijna klaar met therapie (jaaaaren therapie want het verjaardag voorval was niet het enige) en was wel in voor een feestje.
Uiteindelijk uitnodigingen verstuurd. 45 mensen kwamen op kat zijn verjaardag. Iedereen wist dat het een grap was, maar iedereen nam een cadeautje mee (hoefde niet).
We hadden slingers in kattenvorm. Dochter versierde cupcakes met snoep in kattensnoetjes.
Het was geweldig!!
Doen dus! Echt ik kan het aanraden.
maandag 12 augustus 2019 om 09:38
ik vind het echt de verkeerde keus van je ouders, had er graag familiegezeik voor over gehad in dit gevalWildehyacint schreef: ↑12-08-2019 09:32
Ja, daar zeg je wat (over dat mijn ouders een keuze hadden), die komt binnen. Het was voor hen ook best lastig om aan de ene kant toe te 'moeten' geven aan de eisen van oma en te zien dat hun dochter elk jaar weer verdrietig was. Niet dat mijn ouders van die 'slappe hap-ouders' waren, de situatie rondom mijn oma is nogal eh complex zeg maar. Mijn ouders zijn vaker uitgevallen naar oma, niet alleen over de verjaardag. Ze konden springen wat ze willen, het had gewoon weinig zin.
Dank je wel voor je lieve post
Echt hoor, oma kon me wat.
maandag 12 augustus 2019 om 09:40
Wildehyacint schreef: ↑12-08-2019 09:32@ S-meds
Ik weet dat mijn ouders een aantal keer geprobeerd hebben om mijn oma op andere gedachten te brengen voor wat betreft haar / mijn verjaardag. Ook op andere punten was mijn oma nogal standvastig / resoluut. Het gesprek aangaan had eigenlijk geen zin. Ik snap ook wel dat ze geen zin in (nog meer) gezeik hadden met haar.
@ Avage
Daar zeg je wat. Het is zo lang iets negatiefs, zo beladen geweest, dat ik het graag wil ombuigen naar iets positiefs. En dat gaat niet in één keer, hoeft ook niet. Met kleine stapjes vooruit kom je al een heel eind. Ik baal gewoon van mezelf dat ik maar niet kan kiezen wat ik nou wil. Voor mezelf opkomen is hierin denk ik ook een punt.
@ Maud*de*Braose
Ja, daar zeg je wat (over dat mijn ouders een keuze hadden), die komt binnen. Het was voor hen ook best lastig om aan de ene kant toe te 'moeten' geven aan de eisen van oma en te zien dat hun dochter elk jaar weer verdrietig was. Niet dat mijn ouders van die 'slappe hap-ouders' waren, de situatie rondom mijn oma is nogal eh complex zeg maar. Mijn ouders zijn vaker uitgevallen naar oma, niet alleen over de verjaardag. Ze konden springen wat ze willen, het had gewoon weinig zin.
Dank je wel voor je lieve post
Tuurlijk wel, ze hadden ook gewoon niet naar terroroma kunnen gaan.
Maar goed, ik neem aan dat ze nu dood is, dus jouw verjaardag is van jou en stuur lekker die uitnodigingen a la kinderfeestje als je dat wil.
maandag 12 augustus 2019 om 09:44
SterkteWildehyacint schreef: ↑12-08-2019 09:36@ Dreamer
Misschien zie ik het te persoonlijk, kan, al voelt het voor mij niet zo. Het zal denk ik, zonder het groter te willen maken dan het is, een proces zijn waar ik door heen moet. Op gegeven moment zag ik mijn verjaardag zo negatief, dat zelfs het zingen echt niet hoefde. Het voelde voor mij als een verplicht iets.
Ook al vind ik het misschien confronterend wat je zegt, ik ben wel blij dat je het zegt. Het zet me aan het denken om te kijken of het reëel is hoe ik naar m'n verjaardag kijk. De mogelijkheid om te veranderen ligt bij mij, de mogelijkheid om mijn verjaardag nu in te vullen zoals ik het wil ligt ook bij mij.
Je voelde wat je voelde, natuurlijk. En kennelijk hebben je ouders gedacht het beste te kiezen tussen twee kwaden. Ik vind het verdrietig dat ze kennelijk niet een keer écht jouw dag hebben kunnen maken van jouw verjaardag. Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen dat de feesten van oma buiten het weekend vielen, dus als jouw/jullie verjaardag op een doordeweekse dag was, was daar alle ruimte om er jouw dag van te maken.
En dan waren er waarschijnlijk niet veel familieleden gekomen. Dat kan. Ik denk ook niet dat mijn ooms en tantes per se op de verjaardag van mij en m'n zus waren gekomen vroeger. Doordat m'n moeder ook jarig was, kwamen ze wel en zo kregen wij ook cadeautjes. Ik heb zelfs cadeaus gekregen van vrienden van m'n zus, omdat ze wisten dat ik op dezelfde dag jarig was. Dus ja, ik voelde me altijd heel erg jarig, ook al was ik niet de enige jarige.
Later is nu
maandag 12 augustus 2019 om 09:50
Inderdaad herkenning Ceylon. Al is het niet negatief bedoeld, het tussen neus en lippen door feliciteren heb ik als kind als niet leuk ervaren. Daarmee kreeg elke felicitatie - of het nou wel of niet goed bedoeld was - een wrange smaak.
Nu wil ik het omzetten naar iets positiefs. Ik hou niet van drukte en grote groepen, waardoor ik mijn verjaardag het liefst in kleine kring vier. Ik twijfel tussen thuis of uit, maar er kan natuurlijk van alles, bijvoorbeeld in de zomer een barbecue in de tuin met ouders, zussen en aanhang en dan bijvoorbeeld een activiteit met een vriendin.
@ Apestaartje30
Hilarisch om de verjaardag van de kat te gaan vieren! Leuk idee zeg!
@ Star2
Mijn oma leeft nog. Afgelopen jaar heeft ze haar verjaardag op de dag zelf voor (oud)buren en wat oudere familieleden gevierd. Wij (haar kleinkinderen) zijn toen de zondag erna gegaan. Ik merk wel de laatste jaren dat ik steeds meer vertik om me in tig bochten te moeten gaan zitten wringen om of vrij te vragen of 's avonds naar haar verjaardag te gaan (man en ik wonen niet in de buurt van familie, dus vandaar dat we wat reistijd hebben).
Ik vind m'n werk erg leuk, dus vrij vragen doe ik niet, ook voor oma's verjaardag niet.
Nu wil ik het omzetten naar iets positiefs. Ik hou niet van drukte en grote groepen, waardoor ik mijn verjaardag het liefst in kleine kring vier. Ik twijfel tussen thuis of uit, maar er kan natuurlijk van alles, bijvoorbeeld in de zomer een barbecue in de tuin met ouders, zussen en aanhang en dan bijvoorbeeld een activiteit met een vriendin.
@ Apestaartje30
Hilarisch om de verjaardag van de kat te gaan vieren! Leuk idee zeg!
@ Star2
Mijn oma leeft nog. Afgelopen jaar heeft ze haar verjaardag op de dag zelf voor (oud)buren en wat oudere familieleden gevierd. Wij (haar kleinkinderen) zijn toen de zondag erna gegaan. Ik merk wel de laatste jaren dat ik steeds meer vertik om me in tig bochten te moeten gaan zitten wringen om of vrij te vragen of 's avonds naar haar verjaardag te gaan (man en ik wonen niet in de buurt van familie, dus vandaar dat we wat reistijd hebben).
Ik vind m'n werk erg leuk, dus vrij vragen doe ik niet, ook voor oma's verjaardag niet.
maandag 12 augustus 2019 om 09:54
@TO: wat maakt dat je het jouw oma meer kwalijk neemt dan je ouders? Ik zie zoveel manieren waarop zij het anders hadden kunnen doen. O.a jouw oma vertellen dat ze de boom in kan. Jouw verjaardag op een andere dag vieren en er dan alsnog voor zorgen dat jij die dag in het middelpunt stond. Enz enz. Waarom neem je dit alleen je oma kwalijk?
maandag 12 augustus 2019 om 10:02
@ Maud*de*Braose
Ja, daar zeg je wat (over dat mijn ouders een keuze hadden), die komt binnen. Het was voor hen ook best lastig om aan de ene kant toe te 'moeten' geven aan de eisen van oma en te zien dat hun dochter elk jaar weer verdrietig was. Niet dat mijn ouders van die 'slappe hap-ouders' waren, de situatie rondom mijn oma is nogal eh complex zeg maar. Mijn ouders zijn vaker uitgevallen naar oma, niet alleen over de verjaardag. Ze konden springen wat ze willen, het had gewoon weinig zin.
Dank je wel voor je lieve post
[/quote]
Het komt op mij over alsof je ouders erg veel moeite hadden/hebben om echt assertief te zijn en grenzen aan te geven. En daarmee wellicht zich te veel lieten afhangen van een ander ook al was dat niet wat zij zelf wilden. Je ouders hoefden toch niet verplicht met oma om te blijven gaan? Je oma kon/kan zich blijven gedragen zoals ze deed/doet omdat er voor haar geen echte consequentie aan haar gedrag lijken te zitten. Want als zij standvastig blijft krijgt zij haar zin. Wat je ouders ook hadden kunnen doen is zeggen: wij komen vandaag niet op jouw verjaardag oma want wij vieren met ons gezin de verjaardag van ons kind. We komen graag op een andere dag bij je langs. En als oma dan de pan uit flipt zoekt ze het toch gewoon lekker uit. Dan zou ik persoonlijk ook niet meer op een andere dag bij haar langs gaan als ze zo onvolwassen doet. Maar goed dat ben ik. As ze dan bijv boos aan de tel hangt zou ik gewoon zeggen: als je zo tegen me blijft praten hang ik op en dat dan gewoon ook doen. Dan leert oma misschien ook rekening te houden met een ander omdat haar gedrag niet langer geaccepteerd wordt. Het kan natuurlijk ook dat er dan op een gegeven moment helemaal geen contact meer is met oma en dat je ouders daar bang voor waren en dat niet wouden. Maar als iemand geen respect heeft voor jouw behoeften en grenzen. Wil je daar dan mee om gaan?
Ga je trouwens zelf nog steeds naar de verjaardag van oma? Misschien kun je een keer niet gaan als je er wellicht eigenlijk geen zin in hebt? Ik kan me voorstellen dat verjaardag van oma wellicht nog steeds wat beladen voelt? Als je het wel leuk vindt natuurlijk gewoon gaan. Maar als het van jezelf niet hoeft zou ik lekker thuis blijven. Ook al zijn mensen dan boos. Niks van aantrekken dan. Voor jezelf kiezen ook als dat betekent dat anderen boos zijn. Boosheid is ook vaak een machtsmiddel wat mensen gebruiken om hun zin te krijgen...
Ja, daar zeg je wat (over dat mijn ouders een keuze hadden), die komt binnen. Het was voor hen ook best lastig om aan de ene kant toe te 'moeten' geven aan de eisen van oma en te zien dat hun dochter elk jaar weer verdrietig was. Niet dat mijn ouders van die 'slappe hap-ouders' waren, de situatie rondom mijn oma is nogal eh complex zeg maar. Mijn ouders zijn vaker uitgevallen naar oma, niet alleen over de verjaardag. Ze konden springen wat ze willen, het had gewoon weinig zin.
Dank je wel voor je lieve post
[/quote]
Het komt op mij over alsof je ouders erg veel moeite hadden/hebben om echt assertief te zijn en grenzen aan te geven. En daarmee wellicht zich te veel lieten afhangen van een ander ook al was dat niet wat zij zelf wilden. Je ouders hoefden toch niet verplicht met oma om te blijven gaan? Je oma kon/kan zich blijven gedragen zoals ze deed/doet omdat er voor haar geen echte consequentie aan haar gedrag lijken te zitten. Want als zij standvastig blijft krijgt zij haar zin. Wat je ouders ook hadden kunnen doen is zeggen: wij komen vandaag niet op jouw verjaardag oma want wij vieren met ons gezin de verjaardag van ons kind. We komen graag op een andere dag bij je langs. En als oma dan de pan uit flipt zoekt ze het toch gewoon lekker uit. Dan zou ik persoonlijk ook niet meer op een andere dag bij haar langs gaan als ze zo onvolwassen doet. Maar goed dat ben ik. As ze dan bijv boos aan de tel hangt zou ik gewoon zeggen: als je zo tegen me blijft praten hang ik op en dat dan gewoon ook doen. Dan leert oma misschien ook rekening te houden met een ander omdat haar gedrag niet langer geaccepteerd wordt. Het kan natuurlijk ook dat er dan op een gegeven moment helemaal geen contact meer is met oma en dat je ouders daar bang voor waren en dat niet wouden. Maar als iemand geen respect heeft voor jouw behoeften en grenzen. Wil je daar dan mee om gaan?
Ga je trouwens zelf nog steeds naar de verjaardag van oma? Misschien kun je een keer niet gaan als je er wellicht eigenlijk geen zin in hebt? Ik kan me voorstellen dat verjaardag van oma wellicht nog steeds wat beladen voelt? Als je het wel leuk vindt natuurlijk gewoon gaan. Maar als het van jezelf niet hoeft zou ik lekker thuis blijven. Ook al zijn mensen dan boos. Niks van aantrekken dan. Voor jezelf kiezen ook als dat betekent dat anderen boos zijn. Boosheid is ook vaak een machtsmiddel wat mensen gebruiken om hun zin te krijgen...
maandag 12 augustus 2019 om 10:08
Goeie vraag, Snorriemorrie. Mijn oma woonde erg dicht in de buurt van mijn ouders (iets te dichtbij 
) en heeft - in negatieve zin - heel veel invloed gehad. Op mijn ouders, mijn zussen en ik, op anderen. Te veel om nu hier te benoemen. Het komt er in het kort op neer dat ze in mijn ogen per se de controle wilde houden, voor anderen wilde beslissen. Het moest gaan zoals zij het wilde. Niet dat ze met alles zo negatief was, al zijn de positieve dingen erg in de minderheid.
Ook hierover is met mijn oma gesproken, niet alleen door mijn ouders, ook door andere familieleden. Mijn ouders hadden inderdaad wat meer de hakken in het zand mogen zetten met dit soort zaken. Een stukje bewustwording over hoe het zit met familiebanden en hoe dingen in een familie geregeld worden kan geen kwaad.
) en heeft - in negatieve zin - heel veel invloed gehad. Op mijn ouders, mijn zussen en ik, op anderen. Te veel om nu hier te benoemen. Het komt er in het kort op neer dat ze in mijn ogen per se de controle wilde houden, voor anderen wilde beslissen. Het moest gaan zoals zij het wilde. Niet dat ze met alles zo negatief was, al zijn de positieve dingen erg in de minderheid.Ook hierover is met mijn oma gesproken, niet alleen door mijn ouders, ook door andere familieleden. Mijn ouders hadden inderdaad wat meer de hakken in het zand mogen zetten met dit soort zaken. Een stukje bewustwording over hoe het zit met familiebanden en hoe dingen in een familie geregeld worden kan geen kwaad.
maandag 12 augustus 2019 om 10:12
@ DaCity
Tja, geen idee of ik nog naar haar verjaardag zou willen. Ik ga er in ieder geval geen vrij voor vragen van werk (dit jaar zijn we op zaterdag jarig en ik werk ook 's zaterdags). Oma is ook niet de jongste en haar gezondheid gaat achteruit (niet zorgwekkend of zo). Dus elk jaar kan haar laatste verjaardag zijn. Kan ik het verkroppen dat als ze komt te overlijden ik net die verjaardag ervoor niet geweest ben? Vind dat lastig om over na te denken, er een keus over te maken.
Tja, geen idee of ik nog naar haar verjaardag zou willen. Ik ga er in ieder geval geen vrij voor vragen van werk (dit jaar zijn we op zaterdag jarig en ik werk ook 's zaterdags). Oma is ook niet de jongste en haar gezondheid gaat achteruit (niet zorgwekkend of zo). Dus elk jaar kan haar laatste verjaardag zijn. Kan ik het verkroppen dat als ze komt te overlijden ik net die verjaardag ervoor niet geweest ben? Vind dat lastig om over na te denken, er een keus over te maken.
maandag 12 augustus 2019 om 10:21
De rest niet gelezen, maar (als je besluit er een dag voor vrij te nemen) dan ga je in de ochtend toch even een bakje koffie drinken met oma en vier je het in de avond zelf met vrienden? Uit eten met een vriendin of gewoon thuis en drankje doen met wat vrienden. Mijn gezelligste verjaardagen waren niet de dagen waarop ik het groots gevierd heb. Maar de dagen dat ik met een klein clubje geproost heb. Ik ben overigens midden in de zomer jarig, waardoor het overgrote deel van vrienden en familie weg is op mijn verjaardag. Ik voet het daardoor vaak een maand eerder of later. Of heel klein. Als ik het al een keer vier.Wildehyacint schreef: ↑12-08-2019 10:12@ DaCity
Tja, geen idee of ik nog naar haar verjaardag zou willen. Ik ga er in ieder geval geen vrij voor vragen van werk (dit jaar zijn we op zaterdag jarig en ik werk ook 's zaterdags). Oma is ook niet de jongste en haar gezondheid gaat achteruit (niet zorgwekkend of zo). Dus elk jaar kan haar laatste verjaardag zijn. Kan ik het verkroppen dat als ze komt te overlijden ik net die verjaardag ervoor niet geweest ben? Vind dat lastig om over na te denken, er een keus over te maken.
En als je geen vrij neemt : ga dan een paar dagen eerder of later wat leuks doen met je oma. Koffie drinken, naar een museum. Leuk als kado en heb je op de dag zelf je handen vrij in te werken en zelf iets voor je verjaardag te doen.
maandag 12 augustus 2019 om 10:22
Wildehyacint schreef: ↑12-08-2019 09:50..............
@ Star2
Mijn oma leeft nog. Afgelopen jaar heeft ze haar verjaardag op de dag zelf voor (oud)buren en wat oudere familieleden gevierd. Wij (haar kleinkinderen) zijn toen de zondag erna gegaan. Ik merk wel de laatste jaren dat ik steeds meer vertik om me in tig bochten te moeten gaan zitten wringen om of vrij te vragen of 's avonds naar haar verjaardag te gaan (man en ik wonen niet in de buurt van familie, dus vandaar dat we wat reistijd hebben).
Dus met andere woorden: het gaat nog steeds precies zoals oma het wil. Ik snap dat je het je ouders niet kwalijk neemt, jij doet precies hetzelfde.
Wat houdt jou nu eigenlijk tegen om je verjaardag op de dag zelf te vieren (mits je dat wilt natuurlijk)? Of om tegen oma te zeggen: sorry oma, maar die zondag kunnen we niet, we zien je wel met kerst.
Toen ik eenmaal samenwoonde, gecombineerd met een fulltime baan én een studie, ben ik gestopt met de verjaardagen waar ik als kind mee naartoe moest, simpelweg omdat ik kind was. En vanaf het moment dat Lon geboren is, zijn we ook gestopt met vader- en moederdag voor alle opa´s en oma´s. Mijn eigen opa en oma waren van het soort als jouw oma. Die hadden verwacht dat alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen hun hele leven lang alle feestdagen daar zouden doorbrengen. En wel op eerste kerstdag, eerste paasdag, eerste pinksterdag. Schoonfamilie stond bij allemaal op de tweede plek. Toen van ons (de kleinkinderen) hetzelfde verwacht werd leverde dat fikse ruzies op.
Dus ja, ik snap oma. Of beter: ik herken het gedrag van oma. Dat is niet meer te veranderen. Maar de manier waarop jij ermee omgaat, dát is wel te veranderen.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 12 augustus 2019 om 10:25
Mijn zoon en ik zijn op dezelfde dag jarig. Ik nodig iedereen altijd uit voor mijn zoon zijn verjaardag, en dan zegt men ja maar jij bent ook jarig! Ja dat zal wel maar de dag draait om zoontje. Hij krijgt een mooie taart , ik hang slingers en ballonnen op en we zingen voor hem. Alleen dit jaar vier ik mijn verjaardag echt voor mij omdat ik 40 word. Op een andere datum.
