Psyche
alle pijlers
Verdriet om verjaardag
zondag 11 augustus 2019 om 22:00
Lang heb ik getwijfeld om over onderstaande een topic aan te maken. Toch maar gedaan (en weliswaar onder een ander account), omdat ik graag mijn verhaal wil vertellen in de hoop dat jullie me misschien kunnen helpen. Sorry, het is alsnog een lang verhaal geworden.
Hoewel het de laatste jaren minder heftig is, is het elk jaar weer een heikel punt: mijn verjaardag. Ik ben in december jarig en ben op dezelfde dag jarig als mijn oma. Ook zijn er andere (directe) familieleden in december jarig en met alle feestdagen is december in onze familie een aardig drukke maand.
Wat ik van kinds af aan herinner, is dat de verjaardag van mijn oma en mij vooral in het teken van mijn oma stond. Elk jaar vertelde ze weer dat zij op de dag zelf haar verjaardag vierde en dat ik volgend jaar aan de beurt was. Ieder jaar werd dus haar verjaardag op de dag zelf gevierd, mijn verjaardag schoot er min of meer bij in. Oh, wat zat mijn oma toch trots te wezen dat één van haar kleinkinderen op háár verjaardag jarig was. Mijn oma kan voor familie die wat verder weg staat een hele lieve vrouw lijken, maar wie haar goed kent, weet dat ze nukken heeft en nogal kort door de bocht en ‘gemeen’ kan reageren. Het ging op ‘onze’ verjaardag niet om mij, maar om haar.
Mijn ouders hebben er wel eens wat van gezegd tegen mijn oma, omdat zij ook wel zagen dat ik het echt niet leuk vond dat weer mijn verjaardag min of meer in het water viel. Ik neem het mijn ouders ook niet kwalijk, mijn oma kon op bepaalde punten onredelijk / onverbiddelijk zijn.
Elk jaar weer als het herfst werd en in de familie voorzichtig een planning gemaakt werd voor december, kwamen bij mij de huilbuien en de boosheid. Ik wilde mijn verjaardag niet vieren. Niet op deze manier. Hoe lief en goed mijn moeder het ook bedoelde, ik kon haar vraag of ik mijn verjaardag nog vierde echt niet meer aanhoren. Nogmaals, ik neem mijn ouders niks kwalijk en mijn oma gaat toch niet veranderen. De enige die verandering kan brengen in deze situatie ben ik.
Mede door een heftig pestverleden op school en geen fijne thuissituatie heb ik meerdere jaren therapie gevolgd. Hier heb ik veel baat bij gehad. Eén van de laatste onderwerpen bij de therapie is mijn verjaardag, omdat ik me niet gezien voelde hierin. De boosheid en het verdriet heb ik grotendeels kunnen verwerken. Ik wil op een positieve manier naar mijn verjaardag kijken en ermee omgaan. Daarom ben ik op zoek naar positieve dingen die ik kan doen om in te zien dat mijn verjaardag ook iets leuks kan zijn. Zo heb ik het idee dat mijn verjaardag per sé op de dag zelf gevierd ‘moet’ worden losgelaten. Maar wat wil ik dan wel? Ik hoef geen groots feest, ik hoef geen luxe, ik wil gewoon een leuke verjaardag. Maar hoe?
Hoewel het de laatste jaren minder heftig is, is het elk jaar weer een heikel punt: mijn verjaardag. Ik ben in december jarig en ben op dezelfde dag jarig als mijn oma. Ook zijn er andere (directe) familieleden in december jarig en met alle feestdagen is december in onze familie een aardig drukke maand.
Wat ik van kinds af aan herinner, is dat de verjaardag van mijn oma en mij vooral in het teken van mijn oma stond. Elk jaar vertelde ze weer dat zij op de dag zelf haar verjaardag vierde en dat ik volgend jaar aan de beurt was. Ieder jaar werd dus haar verjaardag op de dag zelf gevierd, mijn verjaardag schoot er min of meer bij in. Oh, wat zat mijn oma toch trots te wezen dat één van haar kleinkinderen op háár verjaardag jarig was. Mijn oma kan voor familie die wat verder weg staat een hele lieve vrouw lijken, maar wie haar goed kent, weet dat ze nukken heeft en nogal kort door de bocht en ‘gemeen’ kan reageren. Het ging op ‘onze’ verjaardag niet om mij, maar om haar.
Mijn ouders hebben er wel eens wat van gezegd tegen mijn oma, omdat zij ook wel zagen dat ik het echt niet leuk vond dat weer mijn verjaardag min of meer in het water viel. Ik neem het mijn ouders ook niet kwalijk, mijn oma kon op bepaalde punten onredelijk / onverbiddelijk zijn.
Elk jaar weer als het herfst werd en in de familie voorzichtig een planning gemaakt werd voor december, kwamen bij mij de huilbuien en de boosheid. Ik wilde mijn verjaardag niet vieren. Niet op deze manier. Hoe lief en goed mijn moeder het ook bedoelde, ik kon haar vraag of ik mijn verjaardag nog vierde echt niet meer aanhoren. Nogmaals, ik neem mijn ouders niks kwalijk en mijn oma gaat toch niet veranderen. De enige die verandering kan brengen in deze situatie ben ik.
Mede door een heftig pestverleden op school en geen fijne thuissituatie heb ik meerdere jaren therapie gevolgd. Hier heb ik veel baat bij gehad. Eén van de laatste onderwerpen bij de therapie is mijn verjaardag, omdat ik me niet gezien voelde hierin. De boosheid en het verdriet heb ik grotendeels kunnen verwerken. Ik wil op een positieve manier naar mijn verjaardag kijken en ermee omgaan. Daarom ben ik op zoek naar positieve dingen die ik kan doen om in te zien dat mijn verjaardag ook iets leuks kan zijn. Zo heb ik het idee dat mijn verjaardag per sé op de dag zelf gevierd ‘moet’ worden losgelaten. Maar wat wil ik dan wel? Ik hoef geen groots feest, ik hoef geen luxe, ik wil gewoon een leuke verjaardag. Maar hoe?
maandag 12 augustus 2019 om 10:26
Nou, dochter en ik zijn bijna op dezelfde dag jarig en verjaardag van dochter wordt wél gevierd met bezoek enzo en de mijne dan maar niet. In plaats van andersom.lisbeth schreef: ↑12-08-2019 08:53Kan maar zelfs met onze kinderen wordt het niet uitgebreid op de dag zelf gevierd. Als bij ons 1 van de kinderen jarig is op bv dinsdag dan wordt het of het weekend ervoor of erna gevierd. Dus of oma dan ook op die dag jarig was geweest had niks uitgemaakt. Nou ja 1 keer in de zoveel jaar als het in het weekend viel
maandag 12 augustus 2019 om 10:28
Maar als ze dan net zou overlijden voel je je dan schuldig omdat je je schaamt dat je niet bent geweest? Dat je niet hebt gedaan wat van je verwacht werd? Of vind je het oprecht jammer dat je haar dan niet gezien hebt? Je kunt oma toch ook op een ander moment zien? Bijv een paar maanden later voor een bakkie koffie?Wildehyacint schreef: ↑12-08-2019 10:12@ DaCity
Tja, geen idee of ik nog naar haar verjaardag zou willen. Ik ga er in ieder geval geen vrij voor vragen van werk (dit jaar zijn we op zaterdag jarig en ik werk ook 's zaterdags). Oma is ook niet de jongste en haar gezondheid gaat achteruit (niet zorgwekkend of zo). Dus elk jaar kan haar laatste verjaardag zijn. Kan ik het verkroppen dat als ze komt te overlijden ik net die verjaardag ervoor niet geweest ben? Vind dat lastig om over na te denken, er een keus over te maken.
maandag 12 augustus 2019 om 10:37
Mensen kunnen zo veel controle of macht over je uitoefenen als jij zelf toe staat. In gezonde relaties zijn mensen niet bezig met controle en macht uitoefenen. Maar is de relatie gelijkwaardig. En tuurlijk is er overal wel eens wat, een ruzie. Maar dat geeft niet. Wat jammer dat je ouders en andere familieleden oma zo veel macht hebben laten uitoefenen. Ze hadden ook de banden kunnen verbreken als het echt zo negatief was. Of het contact op een heel laag pitje zetten.Wildehyacint schreef: ↑12-08-2019 10:15Overigens accepteert oma nu meer een 'nee' en dat de rollen min of meer omdraaien (niet dat mijn ouders en andere familieleden de baas spelen en de controle willen). Ik ben bang dat ik mezelf hiermee voor de gek hou.
Misschien kun je het nu als een mooi leermoment zien? Dat je nu voor jezelf kiest en oma geen invloed meer probeert te laten hebben? As je bijv niet naar verjaardag oma gaat en je vervolgens rot voelt omdat je niet doet wat zij of je ouders van je willen. I.p.v. wat jij wil. Dan heeft oma nog steeds macht. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je voor jezelf kiest en een ander daar soms mee teleurstelt. Behoeften en wensen komen helaas niet altijd overeen. Door steeds voor een ander te kiezen verlies je uiteindelijk jezelf...
maandag 12 augustus 2019 om 10:39
Ceylon: sorry, was niet helemaal duidelijk.
In de achterliggende paar jaar is er een voorzichtige verandering zichtbaar. Oma heeft nog wel invloed (steeds minder), maar er is meer ruimte voor overleg. Ik zie deze verandering nog niet zo lang overigens. Ik denk ook dat het meespeelt dat oma niet meer de helderste is, niet meer thuis woont en daarom steeds meer toe laat.
Afgelopen jaar kwam iemand (uit de familie) met het idee om als kleinkinderen niet op de dag zelf, maar op de zondag erna naar haar verjaardag te gaan. Enerzijds is het mooi om te zien dat er nu ruimte is om haar / mijn verjaardag anders in te vullen, aan de andere kant wringt hier nog wel de schoen. En het is aan mij om daar iets mee te doen.
In de achterliggende paar jaar is er een voorzichtige verandering zichtbaar. Oma heeft nog wel invloed (steeds minder), maar er is meer ruimte voor overleg. Ik zie deze verandering nog niet zo lang overigens. Ik denk ook dat het meespeelt dat oma niet meer de helderste is, niet meer thuis woont en daarom steeds meer toe laat.
Afgelopen jaar kwam iemand (uit de familie) met het idee om als kleinkinderen niet op de dag zelf, maar op de zondag erna naar haar verjaardag te gaan. Enerzijds is het mooi om te zien dat er nu ruimte is om haar / mijn verjaardag anders in te vullen, aan de andere kant wringt hier nog wel de schoen. En het is aan mij om daar iets mee te doen.
maandag 12 augustus 2019 om 10:44
Het klopt, DaCity. Vind het lastig om hiernaar te handelen, wil denk ik ook te veel pleasen. Ook vanwege de reacties van familie. Want 'wat een schande als je niet op de verjaardag van je eigen oma komt'.
Ik ga nadenken over wat ik wil qua verjaardag van oma. Helemaal niet meer gaan, daar kan ik me niet in vinden, op de dag zelf ook niet, dus ik denk dat het voor mij een reële optie is om een dag / moment te gaan die voor mij het handigst uitkomt.
Ik ga nadenken over wat ik wil qua verjaardag van oma. Helemaal niet meer gaan, daar kan ik me niet in vinden, op de dag zelf ook niet, dus ik denk dat het voor mij een reële optie is om een dag / moment te gaan die voor mij het handigst uitkomt.
maandag 12 augustus 2019 om 10:48
S-meds, ik geloof zeker dat ze me op dit punt verwaarloosd hebben. Vind het moeilijk om in te zien, maar je hebt wel een punt. Niet dat mijn jeugd verder perfect is geweest (hoeft ook niet). Ik denk dat ik qua proces in mijn beeld naar mijn ouders toe al stappen heb gezet, de boosheid en het verdriet om dingen al min of meer heb verwerkt en dat ik nu alleen nog bezig ben het punt rondom mijn verjaardag te verwerken.
maandag 12 augustus 2019 om 10:52
Ik had vroeger kennissen die beiden in de kerstvakantie jarig waren. Zij vierden ieder jaar samen (was koppeltje) hun Xx-en-een-halfde verjaardag in juni (precies een half jaar later dus). Altijd lekker weer, niemand die zit te puffen om de feestdagen. Ik vond het echt een prima plan!Wildehyacint schreef: ↑12-08-2019 09:03Daarom wil ik er nu voor kiezen om mijn verjaardag niet aan een datum te hangen. Als ik iets plan, dan wil ik dat op een andere dag doen, hoeft niet eens in december te zijn. Sterker nog, zit te denken om het ergens in het voorjaar of in de zomer te plannen.
maandag 12 augustus 2019 om 11:11
goed idee, ook leuk om je neven en nichten even te sprekenWildehyacint schreef: ↑12-08-2019 10:39
Afgelopen jaar kwam iemand (uit de familie) met het idee om als kleinkinderen niet op de dag zelf, maar op de zondag erna naar haar verjaardag te gaan. Enerzijds is het mooi om te zien dat er nu ruimte is om haar / mijn verjaardag anders in te vullen, aan de andere kant wringt hier nog wel de schoen. En het is aan mij om daar iets mee te doen.
maandag 12 augustus 2019 om 11:16
Het is interessant om eens te onderzoeken waarom je familie dat een schande vindt? Omdat zij zelf, je ouders bijv, er dan ook op aangekeken worden? En ze dat lastig vinden omdat ze het zelf erg moeilijk lijken te vinden om af te wijken van wat hoort? En soms reageren mensen ook boos/verontwaardigd omdat jij iets doet wat zij niet durven. Zijn ze er zelfs jaloers op. Alleen durven ze dan niet goed aan zichzelf toe te geven dat ze zelf bang zijn. En is het makkelijker om het dan op jou af te schuiven. Door jouw veranderende gedrag worden zij opeens erg met zichzelf geconfronteerd. Misschien hebben zij ook niet altijd zin om naar oma te gaan. Maar durven ze er niet naar te handelen. Mensen vinden het niet altijd fijn om met zichzelf geconfronteerd te worden. De reactie van mensen heeft vaak ook veel met henzelf te maken. En als zij het oprecht heel belangrijk vinden om naar een verjaardag te gaan moeten zij dat zeker doen. Maar als je niet naar een verjaardag gaat zegt dat toch niet dat je niet om iemand geeft?Wildehyacint schreef: ↑12-08-2019 10:44Het klopt, DaCity. Vind het lastig om hiernaar te handelen, wil denk ik ook te veel pleasen. Ook vanwege de reacties van familie. Want 'wat een schande als je niet op de verjaardag van je eigen oma komt'.
Ik ga nadenken over wat ik wil qua verjaardag van oma. Helemaal niet meer gaan, daar kan ik me niet in vinden, op de dag zelf ook niet, dus ik denk dat het voor mij een reële optie is om een dag / moment te gaan die voor mij het handigst uitkomt.
Als jij gaat veranderen gaat dat tot weerstand leiden. Want mensen weten dan niet meer goed wat ze kunnen verwachten. Mensen vinden onzekerheid vaak erg lastig. Het is dan alleen niet zozeer weerstand tegen jou, maar weerstand tegen verandering. En als iemand eerst altijd deed wat je vroeg en dat nu niet meer wil. Tsja, natuurlijk gaat diegene daar dan eerst tegenin. Altijd je zin krijgen is immers fijn toch? Ze kunnen natuurlijk altijd proberen de verandering tegen te houden?
Op een ander moment naar je oma’s verjaardag gaan klinkt als een prima aternatief. Waarmee je voor jezelf kiest op een manier waar jij je goed bij voelt. Eigenlijk is het precies wat je ouders ook hadden moeten doen in mijn ogen. Maar nu ben je volwassen en zorg je voor jezelf. Prachtig toch dat je jezelf nu zo ontwikkeld hebt dat je nu jezelf kan geven wat je ouders je niet konden geven? Lijkt me een hele mooie afsluiting van het verjaardagstrauma.
maandag 12 augustus 2019 om 12:11
Bekijk het eens van de andere kant: je kan het oma niet kwalijk nemen dat jij op haar verjaardag geboren werd. Prima als zij gewend was haar verjaardag op die dag te vieren. Het was toch echt aan jouw ouders om jou een leuke dag te bezorgen, met of zonder oma. Dus ik denk dat zij degenen zijn die steken hebben laten vallen.
En voor nu: bedenk wat jij leuk vindt om op die dag te doen. Maar bedenk ook dat je verjaardag niet vieren (zoals veel volwassenen doen) ook tot de mogelijkheden behoort. Misschien sluit je het daarmee juist af.
En voor nu: bedenk wat jij leuk vindt om op die dag te doen. Maar bedenk ook dat je verjaardag niet vieren (zoals veel volwassenen doen) ook tot de mogelijkheden behoort. Misschien sluit je het daarmee juist af.
maandag 12 augustus 2019 om 12:26
@ DaCity Dank je wel voor je mooie post, zeer zeker de moeite waard om over na te denken en aan de hand daarvan bepaalde beslissingen te nemen.
Ik merk wel dat ik zelf niet goed 'durf' om voor mezelf op te komen voor - nota bene - mijn eigen verjaardag. Alleen: zo door gaan als ik nu doe, dat wil ik niet.
@ Rosalind Klopt, zij kan er ook niets aan doen dat zij op die dag geboren is. Ze had naar mijn idee wel ervoor kunnen kiezen om een bepaalde houding aan te nemen. Al hadden we het vieren van onze verjaardag om en om gedaan (zij het ene jaar, ik het andere jaar), dan had dat denk ik aardig wat gescheeld. En ja, mijn ouders hebben daar ook tot op zekere hoogte debet aan gehad.
Ik merk wel dat ik zelf niet goed 'durf' om voor mezelf op te komen voor - nota bene - mijn eigen verjaardag. Alleen: zo door gaan als ik nu doe, dat wil ik niet.
@ Rosalind Klopt, zij kan er ook niets aan doen dat zij op die dag geboren is. Ze had naar mijn idee wel ervoor kunnen kiezen om een bepaalde houding aan te nemen. Al hadden we het vieren van onze verjaardag om en om gedaan (zij het ene jaar, ik het andere jaar), dan had dat denk ik aardig wat gescheeld. En ja, mijn ouders hebben daar ook tot op zekere hoogte debet aan gehad.
maandag 12 augustus 2019 om 12:28
Ik wil iedereen bedanken voor de reacties. Zowel voor de lieve, warme reacties als de reacties die misschien wat confronterend vond; ook deze reacties hebben mij geholpen.
Ik denk dat ik voor nu meer dan genoeg stof tot nadenken heb en dat ik genoeg inspiratie heb om mijn verjaardag op een leuke manier te vieren en om op een positieve manier naar mijn verjaardag te kijken.
Op naar een nieuwe, mooie traditie!
Ik denk dat ik voor nu meer dan genoeg stof tot nadenken heb en dat ik genoeg inspiratie heb om mijn verjaardag op een leuke manier te vieren en om op een positieve manier naar mijn verjaardag te kijken.
Op naar een nieuwe, mooie traditie!
maandag 12 augustus 2019 om 17:16
Mijn dochter scheelt 1 dag met mijn moeder, haar oma dus. Elk jaar overleggen we wanneer we de verjaardagen vieren, sowieso doen we dit altijd in het weekend, niet door de week. We wonen niet bij elkaar in de buurt. Soms vier mijn moeder het samen met een oom (die is weer tegelijk met mijn dochter jarig) bij hem thuis en daar zijn wij dan niet bij. Ze viert het dan samen met dochter bij ons thuis, maar dochter staat dan wel centraal. We hebben dan alleen ook een cadeautje voor mijn moeder.
Komend jaar vallen beide dagen in het weekend realiseer ik me nu en ook nog eens tegelijk met een feestdag. Geen idee hoe we het dan gaan doen, dat lost zich vanzelf wel op.
Wij zouden in ieder geval niet de verjaardag van mijn moeder boven die van onze dochter stellen. Ik hoop dat je een mooie nieuwe invulling weet te geven aan je verjaardag, op welke dag je deze ook viert
Komend jaar vallen beide dagen in het weekend realiseer ik me nu en ook nog eens tegelijk met een feestdag. Geen idee hoe we het dan gaan doen, dat lost zich vanzelf wel op.
Wij zouden in ieder geval niet de verjaardag van mijn moeder boven die van onze dochter stellen. Ik hoop dat je een mooie nieuwe invulling weet te geven aan je verjaardag, op welke dag je deze ook viert
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
maandag 12 augustus 2019 om 17:25
Ik vind je een beetje een zwartgallige zeur eigenlijk. Mijn kind is op een hele vervelende datum jarig. In de schoolvakantie. En iedereen werkt en zitten we wat de viering betreft aan het weekend vast en jaaa zijn weekend is nou net het weekend waar er meerdere grote (hele grote) festivals zijn. We wonen in Amsterdam dus we zijn op die datum gewoon niet bereikbaar.Wildehyacint schreef: ↑12-08-2019 09:03@ PotjePindakaas en lisbeth
Het klopt dat mijn ouders ervoor kozen om naar de verjaardag naar mijn oma te gaan. Al dekt deze zin de lading niet, er was namelijk niet echt een keuze. Nou ja, die was er wel, maar de andere keuze (niet gaan en mijn verjaardag vieren) betekende geheid gezeik.
Het kinderfeestje werd, voor zover ik me kan herinneren, altijd later gevierd. Er moest altijd rekening gehouden met meerdere factoren (verjaardag zus, verjaardag oma, Kerst). Het voelde voor mij alsof mijn verjaardag een ondergeschoven kindje was.
En rationeel kan ik me voorstellen dat je niet altijd op de dag zelf je verjaardag viert, maar bijvoorbeeld het weekend ervoor of erna. Het verschil zit 'm bij mij erin dat ik / mijn ouders niet (echt) de keuze hebben gehad om mijn verjaardag te vieren zoals we dat zelf in gedachten hadden. En daar wringt eigenlijk voor mij de schoen.
Daarom wil ik er nu voor kiezen om mijn verjaardag niet aan een datum te hangen. Als ik iets plan, dan wil ik dat op een andere dag doen, hoeft niet eens in december te zijn. Sterker nog, zit te denken om het ergens in het voorjaar of in de zomer te plannen.
Nooit een probleem geweest. Op de verjaardag zelf niet veel bijzonders. Kiezen wat te eten en wat lekkers. Voor de vakantie een keer voor de vriendjes. In de vakantie maar weken er na nog een keer voor de familie vrienden en aanhang.
Niets van ondergeschikt aan de pride, dance valey, de parade en nog wat.
Gelukkig heeft mijn kind een zonniger karakter dan jij. Maak je er toch nite zo druk om. Desnoods pik je een dag in juni om jarig te zijn en houd je die als jouw datum aan.
Béétje relativeren mag best hoor. Dat doemdenken is erg ongezellig en vreet energie.
maandag 12 augustus 2019 om 17:55
aloha66 schreef: ↑12-08-2019 17:25Ik vind je een beetje een zwartgallige zeur eigenlijk. Mijn kind is op een hele vervelende datum jarig. In de schoolvakantie. En iedereen werkt en zitten we wat de viering betreft aan het weekend vast en jaaa zijn weekend is nou net het weekend waar er meerdere grote (hele grote) festivals zijn. We wonen in Amsterdam dus we zijn op die datum gewoon niet bereikbaar.
Nooit een probleem geweest. Op de verjaardag zelf niet veel bijzonders. Kiezen wat te eten en wat lekkers. Voor de vakantie een keer voor de vriendjes. In de vakantie maar weken er na nog een keer voor de familie vrienden en aanhang.
Niets van ondergeschikt aan de pride, dance valey, de parade en nog wat.
Gelukkig heeft mijn kind een zonniger karakter dan jij. Maak je er toch nite zo druk om. Desnoods pik je een dag in juni om jarig te zijn en houd je die als jouw datum aan.
Béétje relativeren mag best hoor. Dat doemdenken is erg ongezellig en vreet energie.
En, wat is er zo positief aan jouw post dat ik nu het licht ga zien?Ik heb het idee dat je mijn intentie van dit topic niet (helemaal) begrepen heb, want ik wil graag mijn situatie omzetten naar iets positiefs (kan ik overigens van jouw post niet zeggen). En daarnaast is denk ik de verjaardag van jouw kind niet helemaal vergelijkbaar met die van mij, zonder jouw situatie te willen bagatelliseren.
Ik vind je post nogal aanvallend. Wat heeft jou gedreven om er met een gestrekt been in te komen?
maandag 12 augustus 2019 om 17:58
Ik zou stoppen met je zo druk maken om je verjaardag. Eens in de zoveel tijd organiseer ik een wat groter feestje en ik kwam laatst tot de conclusie dat ik dat eigenlijk echt niet leuk vond... Je bent de hele avond alleen maar bezig met zorgen dat je iedereen even spreekt, dat iedereen voorzien is van een hapje en een drankje... Niks leuks aan eigenlijk.
Ik kies ervoor om op mijn verjaardag te koken voor mijn beste vrienden of uit eten te gaan. Veel leuker, vind ik zelf.
Ik kies ervoor om op mijn verjaardag te koken voor mijn beste vrienden of uit eten te gaan. Veel leuker, vind ik zelf.
maandag 12 augustus 2019 om 18:02
Dit. Oma zou van mij de boom in kunnen en ik had er ook een flink potje heibel voor over. Mijn kind is jarig en dat wordt op dezelfde dag gevierd. Punt uit.
maandag 12 augustus 2019 om 18:06
Ik vind mijn eigen verjaardag ook niet meer zo belangrijk nu ik volwassen ben, maar ik kan me goed voorstellen dat Wildehyacint er wel een nare bijsmaak aan heeft overgehouden, ik denk dat als je dat als kind niet zo hebt meegemaakt, dat gewoon anders is. Het gaat denk ik niet eens meer echt om de verjaardag zelf, maar om wat erachter zat, een oma die als volwassen vrouw nooit eens een stapje terug kon doen om haar kleinkind in het zonnetje te zetten en ouders die te schijterig waren om tegen die oma in te gaan. En dat jaar in, jaar uit. Ik kan me echt goed voorstellen dat dat je bijblijft.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 12 augustus 2019 om 18:23
Daarom wil ik ook graag een klein clubje. Niet alleen omdat ik graag degenen die het dichtst bij me staan weer eens zie en spreek (en omdat ik druktes echt niet trek), maar ook om te voorkomen dat ik alleen maar aan het hollen / zorgen ben.Honingbij_ schreef: ↑12-08-2019 17:58Ik zou stoppen met je zo druk maken om je verjaardag. Eens in de zoveel tijd organiseer ik een wat groter feestje en ik kwam laatst tot de conclusie dat ik dat eigenlijk echt niet leuk vond... Je bent de hele avond alleen maar bezig met zorgen dat je iedereen even spreekt, dat iedereen voorzien is van een hapje en een drankje... Niks leuks aan eigenlijk.
Ik kies ervoor om op mijn verjaardag te koken voor mijn beste vrienden of uit eten te gaan. Veel leuker, vind ik zelf.
Koken vind ik ook een leuk idee! Wat ik zelf ook wel heel leuk vind, is bijvoorbeeld een spelletjesmiddag of -avond met wat hapjes en drankjes erbij. Lijkt me leuk voor op een zondagmiddag of zo.
maandag 12 augustus 2019 om 18:23
Dit dekt vrij goed de lading.Susan schreef: ↑12-08-2019 18:06Ik vind mijn eigen verjaardag ook niet meer zo belangrijk nu ik volwassen ben, maar ik kan me goed voorstellen dat Wildehyacint er wel een nare bijsmaak aan heeft overgehouden, ik denk dat als je dat als kind niet zo hebt meegemaakt, dat gewoon anders is. Het gaat denk ik niet eens meer echt om de verjaardag zelf, maar om wat erachter zat, een oma die als volwassen vrouw nooit eens een stapje terug kon doen om haar kleinkind in het zonnetje te zetten en ouders die te schijterig waren om tegen die oma in te gaan. En dat jaar in, jaar uit. Ik kan me echt goed voorstellen dat dat je bijblijft.
En misschien scheelt het voor mij al een hoop als ik een paar keer m'n verjaardag op een leuke manier heb gevierd, dat ik het dan wat meer los kan laten. Het is een proces, de eerste stapjes zijn gezet
