Psyche
alle pijlers
Verlangen naar een gezin
woensdag 31 december 2008 om 02:50
Ben nu 28, en druk bezig om m'n leven weer in goede banen te leiden na o.a. een destructieve relatie en het overlijden van mijn vader. Na 8 jaar mijn leven in teken van een ander te hebben geleefd, is het nu tijd voor MIJ en míjn behoeftes. Krijg van alle kanten hulp, w.o. een coachingstraject via mijn werkgever. Op zich gaat het heel goed met mij, ben veel stabieler nu en weet veel beter wat ik wil en niet wil.
En ik merk, dat ik diep in m'n hart nog steeds verlang naar een gezin. Die wilde haren ben ik nu al een tijdje kwijt, maar omdat ik moest óverleven ipv te leven, hebben al die gevoelens een tijdlang in de ijskast gestaan.
Let wel: ik ben realistisch genoeg om te weten dat ik niet nú aan een gezin moet beginnen. Als ik kinderen wil dan wil ik dat pas op het moment dat ik zeker weet dat ik ze een stabiele basis kan bieden, m'n eigen issues verwerkt heb etc. Maar omdat ik al 28 ben, ben ik wel aan het nadenken over de toekomst. Ik vraag me soms (vaak) af of ik wel aan een partner kan komen, ik bedoel, ik heb er een handje van om op foute mannen te vallen en juist díe wil ik niet als vader voor een kind.
Stel dat ik alleen blijf. Dan wil ik waarschijnlijk alsnog een kind (nogmaals, niet nú). Maar dan heb ik meerdere problemen. Ten eerste de vraag hoe egoïstisch dat zou zijn t.o. een kind; die heeft dan geen vader, geen opa, een oma waar helaas een l*l van een stiefopa aan vast hangt, één oom en dat was het dan wel weer. Financieel. Want je kan zeggen dat geld niet van belang is, maar dat is het wél op het moment dat je in het levensonderhoud van jezelf en je kind(eren) moet voorzien. Ik werk fulltime, maar heb geen wereldsalaris. Opvang ivm fulltime werk. Ik heb geen idee wat kinderen kosten per maand, nou ja, de kosten kan ik enigszins inschatten maar ik weet weer niet hoeveel je 'terugkrijgt' via allerlei heffingen en toeslagen.
Maar goed. Eigenlijk, eigenlijk wil ik uiteindelijk het liefst een gezin zoals gebruikelijk is, dus inclusief vader. Trouwen hoeft van mij niet, maar wel samenleven. Maar ja, ik heb inmiddels ook al vanalles opgebouwd, en vanwege mijn ervaringen met relaties durf ik dat waarsch nooit meer op te geven. Mijn eigen huis, bijv. Maar kan moeilijk verwachten dat iemand in mijn huis komt wonen en er mee accoord gaat dat het op mijn naam blijft staan, omdat ik de helft geërfd heb.
Ik weet het, ik ben vast een muts met deze post. Maar soms beklemt het me, dat het verloop van mijn leven tot nu toe, me al in bepaalde richtingen heeft 'vastgezet'. Dan denk ik: was ik nog maar 19 of 20, toen lag de wereld nog aan m'n voeten, ik bezat geen rooie rotcent maar dus ook nog geen vastigheden. Kon nog alle kanten op: studeren, werken, reizen etc. Heb nu een vast contract en vaste lasten, dus een hoop is inmiddels al wel bepaald. Dat reizen enzo, dat dat niet gaat, daar kom ik wel overheen. Maar damn, wat hoop ik dat op een dag dat gezinnetje heb.
En wie dit nu leest en denkt: sjesus, wat is die MM een zeikerd, tja, ik vrees dat je nog gelijk hebt ook
Maar dit zijn nu eenmaal de dingen die meer en meer door m'n hoofd spelen. Ik analyseer en rationaliseer graag, maar hier kom ik niet uit. Vandaar mijn posting hier, weet ook eigenlijk niet wat ik er mee wil. Misschien dat iemand zich hierin herkent? Of een verrassende invalshoek heeft waar die grijze massa van mij nog niet opgekomen is?
Of is dit nu gewoon een typisch gevalletje-quarterlifecrisis?
En ik merk, dat ik diep in m'n hart nog steeds verlang naar een gezin. Die wilde haren ben ik nu al een tijdje kwijt, maar omdat ik moest óverleven ipv te leven, hebben al die gevoelens een tijdlang in de ijskast gestaan.
Let wel: ik ben realistisch genoeg om te weten dat ik niet nú aan een gezin moet beginnen. Als ik kinderen wil dan wil ik dat pas op het moment dat ik zeker weet dat ik ze een stabiele basis kan bieden, m'n eigen issues verwerkt heb etc. Maar omdat ik al 28 ben, ben ik wel aan het nadenken over de toekomst. Ik vraag me soms (vaak) af of ik wel aan een partner kan komen, ik bedoel, ik heb er een handje van om op foute mannen te vallen en juist díe wil ik niet als vader voor een kind.
Stel dat ik alleen blijf. Dan wil ik waarschijnlijk alsnog een kind (nogmaals, niet nú). Maar dan heb ik meerdere problemen. Ten eerste de vraag hoe egoïstisch dat zou zijn t.o. een kind; die heeft dan geen vader, geen opa, een oma waar helaas een l*l van een stiefopa aan vast hangt, één oom en dat was het dan wel weer. Financieel. Want je kan zeggen dat geld niet van belang is, maar dat is het wél op het moment dat je in het levensonderhoud van jezelf en je kind(eren) moet voorzien. Ik werk fulltime, maar heb geen wereldsalaris. Opvang ivm fulltime werk. Ik heb geen idee wat kinderen kosten per maand, nou ja, de kosten kan ik enigszins inschatten maar ik weet weer niet hoeveel je 'terugkrijgt' via allerlei heffingen en toeslagen.
Maar goed. Eigenlijk, eigenlijk wil ik uiteindelijk het liefst een gezin zoals gebruikelijk is, dus inclusief vader. Trouwen hoeft van mij niet, maar wel samenleven. Maar ja, ik heb inmiddels ook al vanalles opgebouwd, en vanwege mijn ervaringen met relaties durf ik dat waarsch nooit meer op te geven. Mijn eigen huis, bijv. Maar kan moeilijk verwachten dat iemand in mijn huis komt wonen en er mee accoord gaat dat het op mijn naam blijft staan, omdat ik de helft geërfd heb.
Ik weet het, ik ben vast een muts met deze post. Maar soms beklemt het me, dat het verloop van mijn leven tot nu toe, me al in bepaalde richtingen heeft 'vastgezet'. Dan denk ik: was ik nog maar 19 of 20, toen lag de wereld nog aan m'n voeten, ik bezat geen rooie rotcent maar dus ook nog geen vastigheden. Kon nog alle kanten op: studeren, werken, reizen etc. Heb nu een vast contract en vaste lasten, dus een hoop is inmiddels al wel bepaald. Dat reizen enzo, dat dat niet gaat, daar kom ik wel overheen. Maar damn, wat hoop ik dat op een dag dat gezinnetje heb.
En wie dit nu leest en denkt: sjesus, wat is die MM een zeikerd, tja, ik vrees dat je nog gelijk hebt ook
Maar dit zijn nu eenmaal de dingen die meer en meer door m'n hoofd spelen. Ik analyseer en rationaliseer graag, maar hier kom ik niet uit. Vandaar mijn posting hier, weet ook eigenlijk niet wat ik er mee wil. Misschien dat iemand zich hierin herkent? Of een verrassende invalshoek heeft waar die grijze massa van mij nog niet opgekomen is?
Of is dit nu gewoon een typisch gevalletje-quarterlifecrisis?
woensdag 31 december 2008 om 02:55
woensdag 31 december 2008 om 03:03
Yeah right But thanks anyway (f)
Kan het me moeilijk voorstellen, dat dat me nog lukt enzo. In feite ben ik vanaf m'n 20e tot nu nauwelijks iets opgeschoten, nou ja, de laatste maanden wél dan. Maar verder...
En dan moet ik nog maar iemand zien te leren kennen, er niet gillend voor op de vlucht slaan en hopen dat 'ie dat andersom ook niet doet, levens ineen fitten en daarnaast onze eigen identiteiten behouden, aaaargh en daar gaan ook weer een aantal jaren overheen, dus dan word ik vast zo'n laatste-kans-moeder, áls ik al moeder word...
Maar bedankt voor je opbeurende invalshoek, wel lief van je
Kan het me moeilijk voorstellen, dat dat me nog lukt enzo. In feite ben ik vanaf m'n 20e tot nu nauwelijks iets opgeschoten, nou ja, de laatste maanden wél dan. Maar verder...
En dan moet ik nog maar iemand zien te leren kennen, er niet gillend voor op de vlucht slaan en hopen dat 'ie dat andersom ook niet doet, levens ineen fitten en daarnaast onze eigen identiteiten behouden, aaaargh en daar gaan ook weer een aantal jaren overheen, dus dan word ik vast zo'n laatste-kans-moeder, áls ik al moeder word...
Maar bedankt voor je opbeurende invalshoek, wel lief van je
woensdag 31 december 2008 om 03:07
Ja maar, je BENT toch ook nog jong?
En wat je zegt: de laatste maanden wel. Mooi toch dat er een stijgendende lijn in zit? Kom ik nu heel cliché over als ik zeg dat die relatie er wel komt zodra je je leven helemaal op de rails hebt en je er weer voor open staat? (Vast wel hè?)
Waarom zou jij niet iemand leren kennen die niet gillend voor je op de vlucht slaat?
En wat je zegt: de laatste maanden wel. Mooi toch dat er een stijgendende lijn in zit? Kom ik nu heel cliché over als ik zeg dat die relatie er wel komt zodra je je leven helemaal op de rails hebt en je er weer voor open staat? (Vast wel hè?)
Waarom zou jij niet iemand leren kennen die niet gillend voor je op de vlucht slaat?
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
woensdag 31 december 2008 om 03:10
Lieve MM,
Toen ik 32 was ging ik weg bij de man met wie ik geen kinderen heb gekregen en waarom ik nu nog steeds blij ben. Dat ik met hem geen kind kreeg dan, want een kind heb ik inmiddels wel, van een vader en met die vader ben ik getrouwd. Dat weet je wel allemaal al maar als ik nu zo jouw overpeinzing lees vind ik toch dat ik je even een hart onder de spreekwoordelijke riem moet geven.
Hoe gek het ook klinkt; toen ik mijn echtgenoot ontmoette had ik geen plannen met hem op amoureus gebied. Ik wilde op amoureus gebied nou eens even helemaal niks. Maar na 7 maanden vrienden te zijn geweest wilde ik hem nooit meer kwijt en ik vroeg hem verkering (aan de Loosdrechtse Plassen). Ik wist het zeker en ik weet het nog steeds zeker. Ook wist ik dat als ik van deze man zwanger zou raken, ik daar heel gelukkig mee zou zijn.
Wij hebben dan ook (onthulling) vanaf het moment van onze echte verkering, geen voorbehoedsmiddel meer aangeraakt. Niet eens met het idee om meteen zwanger te gaan raken maar meer met het 'Gods water over Gods akker' verhaal in het achterhoofd. Gebeurt het dan is het mooi, gebeurt het niet dan is het ook goed, want samen hadden we het ook fijn.
Een goed jaar na die Loosdrechtse Plassen was ik in verwachting. En nu hebben we een dochter van vierenhalf.
Ik was 35 toen ons kind geboren werd en ik heb nog nooit zo'n leuke vader gezien als mijn eigen echtgenoot.
Wat wil ik zeggen:
Hij kan er zomaar zijn. Die man. En dan weet je het. Echt hoor. Dan gaat de natuur haar gang (als hij ook de vaderwens heeft) en dan zou je zomaar binnen nu en pakweg 2 jaar, moeder kúnnen zijn. Ik zeg niet dat het zo is maar het zou kúnnen. Ik dacht dat het mij nooit meer zou gebeuren, ik had niet echt vertrouwen meer in de man als mens, als vader, als levensgezel, als wat dan ook maar zie hier, vorige week was ik 5 jaar getrouwd en ik vind het nog steeds fantastisch.
Ik ben nu 40 en mijn leven is tussen mijn 32ste en mijn 35ste com-pleet veranderd. En dat zou jou ook kunnen gebeuren wil ik maar zeggen met mijn relaas.
Ik heb er vertrouwen in...in jou als toekomstige moeder en in jouw zonnige toekomst
Toen ik 32 was ging ik weg bij de man met wie ik geen kinderen heb gekregen en waarom ik nu nog steeds blij ben. Dat ik met hem geen kind kreeg dan, want een kind heb ik inmiddels wel, van een vader en met die vader ben ik getrouwd. Dat weet je wel allemaal al maar als ik nu zo jouw overpeinzing lees vind ik toch dat ik je even een hart onder de spreekwoordelijke riem moet geven.
Hoe gek het ook klinkt; toen ik mijn echtgenoot ontmoette had ik geen plannen met hem op amoureus gebied. Ik wilde op amoureus gebied nou eens even helemaal niks. Maar na 7 maanden vrienden te zijn geweest wilde ik hem nooit meer kwijt en ik vroeg hem verkering (aan de Loosdrechtse Plassen). Ik wist het zeker en ik weet het nog steeds zeker. Ook wist ik dat als ik van deze man zwanger zou raken, ik daar heel gelukkig mee zou zijn.
Wij hebben dan ook (onthulling) vanaf het moment van onze echte verkering, geen voorbehoedsmiddel meer aangeraakt. Niet eens met het idee om meteen zwanger te gaan raken maar meer met het 'Gods water over Gods akker' verhaal in het achterhoofd. Gebeurt het dan is het mooi, gebeurt het niet dan is het ook goed, want samen hadden we het ook fijn.
Een goed jaar na die Loosdrechtse Plassen was ik in verwachting. En nu hebben we een dochter van vierenhalf.
Ik was 35 toen ons kind geboren werd en ik heb nog nooit zo'n leuke vader gezien als mijn eigen echtgenoot.
Wat wil ik zeggen:
Hij kan er zomaar zijn. Die man. En dan weet je het. Echt hoor. Dan gaat de natuur haar gang (als hij ook de vaderwens heeft) en dan zou je zomaar binnen nu en pakweg 2 jaar, moeder kúnnen zijn. Ik zeg niet dat het zo is maar het zou kúnnen. Ik dacht dat het mij nooit meer zou gebeuren, ik had niet echt vertrouwen meer in de man als mens, als vader, als levensgezel, als wat dan ook maar zie hier, vorige week was ik 5 jaar getrouwd en ik vind het nog steeds fantastisch.
Ik ben nu 40 en mijn leven is tussen mijn 32ste en mijn 35ste com-pleet veranderd. En dat zou jou ook kunnen gebeuren wil ik maar zeggen met mijn relaas.
Ik heb er vertrouwen in...in jou als toekomstige moeder en in jouw zonnige toekomst
woensdag 31 december 2008 om 07:39
Als je realistisch bent dan zie je om je heen vast heeeeeel veel alleenstaande moeders. Ook al tref je 'n leuke vent waarmee je denkt 'n gezin te kunnen vormen, die kan je ook laten stikken als je net 'n baby hebt.
Als je moeder wilt worden, dan heb je dat als vrouw in elk geval zelf in de hand. Je moet er toch op voorbereid zijn dat de kans er in zit dat je het uiteindelijk alleen moet doen, dus als je deadline nadert kun je er altijd alleen voor gaan. Zorg dat je je financieen op peil krijgt en/of zoek 'n homo die ook graag 'n kind wil en die ook bereid is om mee te betalen.
Als je moeder wilt worden, dan heb je dat als vrouw in elk geval zelf in de hand. Je moet er toch op voorbereid zijn dat de kans er in zit dat je het uiteindelijk alleen moet doen, dus als je deadline nadert kun je er altijd alleen voor gaan. Zorg dat je je financieen op peil krijgt en/of zoek 'n homo die ook graag 'n kind wil en die ook bereid is om mee te betalen.
woensdag 31 december 2008 om 08:49
Gokje wagen. Omdat je nu in dat traject zit heb je een heel sterk gevoel dat je nu toe bent aan een nieuwe stap in je leven. Zeker omdat ik met je geschiedenis heb meegelezen (en meegeleefd). Je hebt het gevoel dat je nu in een positieve wending zit en de kans is ook groot dat je vriendinnen om je heen ziet die al met relaties en kinderen bezig zijn.
Voor wat het alleenstaande moederschap enzo aangaat: mijn ouders waren getrouwd,maar mijn vader was er nooit. Mijn moeder heeft het fantastisch gedaan met mij en mijn zuster. En mijn ex, nou ja, daar weet je zelf ook van, want je leest ook met mij mee, en die opvolgknurft erna, en toch voed ik Muizelientje verder prima op. Wat elninjoo zegt klopt, er zitten er hier genoeg als alleenstaande moeder, zelfs die tijdens de zwangerschap in de steek gelaten zijn, of op latere leeftijd van het kind.
Maar ga nu eerst nog maar even bijkomen van een heel heftig jaar 2008! En luister ook naar Leo!
Voor wat het alleenstaande moederschap enzo aangaat: mijn ouders waren getrouwd,maar mijn vader was er nooit. Mijn moeder heeft het fantastisch gedaan met mij en mijn zuster. En mijn ex, nou ja, daar weet je zelf ook van, want je leest ook met mij mee, en die opvolgknurft erna, en toch voed ik Muizelientje verder prima op. Wat elninjoo zegt klopt, er zitten er hier genoeg als alleenstaande moeder, zelfs die tijdens de zwangerschap in de steek gelaten zijn, of op latere leeftijd van het kind.
Maar ga nu eerst nog maar even bijkomen van een heel heftig jaar 2008! En luister ook naar Leo!
woensdag 31 december 2008 om 09:20
Lieve Mastermind, kan het me helemaal voorstellen. Heb in precies dezelfde situatie gezeten, op 28ste helemaal alleen (wel fijne ouders, dat dan wel), net uit een idiote relatie, en het idee dat ik overal te oud voor was en dat het hele gezinsidee voor mij een luchtkasteel was. Daarbij ook nog eens niet de mooiste (wel moeder's mooiste, want m'n broer is écht lelijk ), een raar gevoel voor humor en een naief wereldbeeld die niet altijd strookt met de realiteit... Niet echt de hoofdprijs om het maar zo te zeggen... Begon me al neer te leggen bij het oude vrijstersbestaan...
En toen kwam ik HEM tegen!! Dertig jaar oud en verliefd als een 16-jarige! Een jaar later woonden we samen, nog een jaar later was ik zwanger en zijn we getrouwd. Nu zwanger van de tweede, en nog net zo gelukkig, nee... gelukkiger dan ooit!
Ik wil je er niet van overtuigen dat het voor jou ook weggelegd is, maar misschien helpt het je te weten dat het helemaal niet zo'n luchtkasteel hoeft te zijn als je denkt, en niet zo'n verre toekomstmuziek als het nu voelt. Net als bij Eleonora is mijn leven tussen mijn 30ste en 33ste volledig op z'n kop gezet, van 'oude vrijster' naar kersverse getrouwde moeder met een echtgenoot uit duiz... miljoenen. De allerliefste, allerleukste man op de wereld! Van mij!! En dat mag ik lekker zeggen van hem, dat hij van mij is Heerlijk is dat!! En ik hou zo van hem en van ons kind. Acht jaar geleden had ik niet gedacht dat dát voor mij weggelegd was, en zie me nu. Als het míj al overkomt
En toen kwam ik HEM tegen!! Dertig jaar oud en verliefd als een 16-jarige! Een jaar later woonden we samen, nog een jaar later was ik zwanger en zijn we getrouwd. Nu zwanger van de tweede, en nog net zo gelukkig, nee... gelukkiger dan ooit!
Ik wil je er niet van overtuigen dat het voor jou ook weggelegd is, maar misschien helpt het je te weten dat het helemaal niet zo'n luchtkasteel hoeft te zijn als je denkt, en niet zo'n verre toekomstmuziek als het nu voelt. Net als bij Eleonora is mijn leven tussen mijn 30ste en 33ste volledig op z'n kop gezet, van 'oude vrijster' naar kersverse getrouwde moeder met een echtgenoot uit duiz... miljoenen. De allerliefste, allerleukste man op de wereld! Van mij!! En dat mag ik lekker zeggen van hem, dat hij van mij is Heerlijk is dat!! En ik hou zo van hem en van ons kind. Acht jaar geleden had ik niet gedacht dat dát voor mij weggelegd was, en zie me nu. Als het míj al overkomt
anoniem_62190 wijzigde dit bericht op 31-12-2008 09:25
Reden: even opscheppen over hoe gelukkig ik nu ben..
Reden: even opscheppen over hoe gelukkig ik nu ben..
% gewijzigd
Om een kort verhaal lang te maken...
woensdag 31 december 2008 om 09:32
Lieverd, er is helemaal niet zo'n haast bij.....en stel dat het nou es zou gebeuren dat je op je 32ste nog steeds die man niet heb gevonden....dan kan je toch altijd nog een bom moeder worden?
Je schrijft ook zoiets dat je niet kan verwachten dat iemand maar zo bij je intrekt omdat jij een half huis hebt georven. Maar dan trouw je toch gewoon op huwelijk voorwaarden, dat kan toch nog steeds in Nederland?
Kortom, ik denk dat het helemaal goed gaat komen met jou, ik denk dat je realistischer in het leven staat dan menigeen van jou leeftijd.
Je schrijft ook zoiets dat je niet kan verwachten dat iemand maar zo bij je intrekt omdat jij een half huis hebt georven. Maar dan trouw je toch gewoon op huwelijk voorwaarden, dat kan toch nog steeds in Nederland?
Kortom, ik denk dat het helemaal goed gaat komen met jou, ik denk dat je realistischer in het leven staat dan menigeen van jou leeftijd.
woensdag 31 december 2008 om 09:38
28: alleen en uitermate content daarmee.
29: huidige man tegengekomen. Eén maand volgehouden dat dit echt, echt, echt niets bijzonders was. Nog doodleuk op vakantie geweest met andere man. Daarna binnen 2 mnd samenwonend + aanzoek
30: getrouwd
31: eerste kind.
Tja, zo rap kan het gaan...
Maar het allerbelangrijkste is dat je zelf content met jezelf bent. En dan niet met je droombeeld van jou, maar met je reële beeld van jou. Pas dan kunnen er ook pas leuke mannen opduiken, die net zo content met jou zijn als jij bent. En vwb kinderen: een oud-collega van me heeft nog een kind gekregen toen ze 50 was (wel na heel veel kunst- en vliegwerk, maar toch...) dus je hébt nog even
29: huidige man tegengekomen. Eén maand volgehouden dat dit echt, echt, echt niets bijzonders was. Nog doodleuk op vakantie geweest met andere man. Daarna binnen 2 mnd samenwonend + aanzoek
30: getrouwd
31: eerste kind.
Tja, zo rap kan het gaan...
Maar het allerbelangrijkste is dat je zelf content met jezelf bent. En dan niet met je droombeeld van jou, maar met je reële beeld van jou. Pas dan kunnen er ook pas leuke mannen opduiken, die net zo content met jou zijn als jij bent. En vwb kinderen: een oud-collega van me heeft nog een kind gekregen toen ze 50 was (wel na heel veel kunst- en vliegwerk, maar toch...) dus je hébt nog even
woensdag 31 december 2008 om 09:48
Ha MM,
Herkenbaar. En toch, het kan. Ik heb ook zo mijn strubbelingen achter de rug waardoor bij mij de evt trouw- en familiefoto's ook niet compleet zijn, en dacht ook dat ik over zou schieten met mijn verleden, worstelingen en ik was nou ook niet moeders mooiste enzo.
Ik ben nu inmiddels 34 en bijna 3 jaar samen met een man die meer voor me heeft gedaan dan ie zelf weet om me weer te laten voelen dat ik het waard ben mijn dingen te doen in dit leven. Inmiddels is mijn leven stabiel, gezond en gelukkig, en denk ik erover om volgend jaar te stoppen met de pil. Voel ik me een laatste kans moeder? Nee. Wel begint de klok wat te tikken ook al ben ik nog zelf ook een klein beetje bang voor alle veranderingen (het gaat nou juist zo lekker in mijn leven, moeten we dat nou op de kop zetten? En dan hoor ik ergens steeds doordringender de laatste maand: ja hoor, gewoon doen). Maar laatste kans ben ik pas over een jaar of 4 of 5.
Heb vertrouwen, vooral in jezelf. Ik 'ken' je sinds een jaar en heb je (soms actief) gevolgd. Ik vermoed dat je wel op de spreekwoordelijke goede weg bent, en dat wekt ongeduld op juist. Je voelt dat het beter gaat en dan wil je sneller en meer. Pas op dat je niet onnodig daardoor teleurgesteld raakt maar blik nog even achterom, alleen om te zien welke negatieve dingen je daar vér achter je hebt gelaten (ML voorop). Zoals Leo zo mooi zegt: ook ik heb er vertrouwen in, in die zonnige toekomst voor je (met of zonder, dat vind je vanzelf uit).
TD
Herkenbaar. En toch, het kan. Ik heb ook zo mijn strubbelingen achter de rug waardoor bij mij de evt trouw- en familiefoto's ook niet compleet zijn, en dacht ook dat ik over zou schieten met mijn verleden, worstelingen en ik was nou ook niet moeders mooiste enzo.
Ik ben nu inmiddels 34 en bijna 3 jaar samen met een man die meer voor me heeft gedaan dan ie zelf weet om me weer te laten voelen dat ik het waard ben mijn dingen te doen in dit leven. Inmiddels is mijn leven stabiel, gezond en gelukkig, en denk ik erover om volgend jaar te stoppen met de pil. Voel ik me een laatste kans moeder? Nee. Wel begint de klok wat te tikken ook al ben ik nog zelf ook een klein beetje bang voor alle veranderingen (het gaat nou juist zo lekker in mijn leven, moeten we dat nou op de kop zetten? En dan hoor ik ergens steeds doordringender de laatste maand: ja hoor, gewoon doen). Maar laatste kans ben ik pas over een jaar of 4 of 5.
Heb vertrouwen, vooral in jezelf. Ik 'ken' je sinds een jaar en heb je (soms actief) gevolgd. Ik vermoed dat je wel op de spreekwoordelijke goede weg bent, en dat wekt ongeduld op juist. Je voelt dat het beter gaat en dan wil je sneller en meer. Pas op dat je niet onnodig daardoor teleurgesteld raakt maar blik nog even achterom, alleen om te zien welke negatieve dingen je daar vér achter je hebt gelaten (ML voorop). Zoals Leo zo mooi zegt: ook ik heb er vertrouwen in, in die zonnige toekomst voor je (met of zonder, dat vind je vanzelf uit).
TD
woensdag 31 december 2008 om 09:51
MM, ik snap jou wel maar echt, het gaat je allemaal lukken.
Ook jij krijgt die leuke vent die je op handen draagt.
Waar je samen (of met aanvullig ) een gezin mee zult vormen.
En, het klopt ook wat de andere dames zeggen. Je (we )bent nog hartstikke jong en hebt je leeftijd echt duidelijk in je voordeel werken ipv je nadeel.
En trouwens, even voor the record, ik heb het je al eerder gezegd. Jij word volgens mij een moeder uit duizenden. (f)
Ook jij krijgt die leuke vent die je op handen draagt.
Waar je samen (of met aanvullig ) een gezin mee zult vormen.
En, het klopt ook wat de andere dames zeggen. Je (we )bent nog hartstikke jong en hebt je leeftijd echt duidelijk in je voordeel werken ipv je nadeel.
En trouwens, even voor the record, ik heb het je al eerder gezegd. Jij word volgens mij een moeder uit duizenden. (f)
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 31 december 2008 om 09:52
Toen mijn relatie over was op mijn 30e na 10 jaar voelde ik me een bridget jones.
Het idee dat ik idd een ouwe vrijster was en dat ik nooit meer iemand tegen zou komen etc.etc.
Totdat ik tijdens het uitgaan en via vrienden toch behoorlijk aandacht kreeg van mannen, daarvoor is het me waarsch. nooit opgevallen, heel raar!
Er ging een wereld voor me open haha!
Na anderhalf jaar gefreewheeld te hebben kwam ik ook via vrienden de liefde van mijn leven tegen en daar ben ik nu al 2 jaar happy mee! Toekomstplannen: idd snel kids, ben al vorig jaar gestopt met de pil.
Zo kan het dus gaan, en ik voel me zeker niet te oud.
Er is nog tijd genoeg en van overhaaste beslissingen omdat je leeftijd meespeelt kun je spijt krijgen.
Succes!
Het idee dat ik idd een ouwe vrijster was en dat ik nooit meer iemand tegen zou komen etc.etc.
Totdat ik tijdens het uitgaan en via vrienden toch behoorlijk aandacht kreeg van mannen, daarvoor is het me waarsch. nooit opgevallen, heel raar!
Er ging een wereld voor me open haha!
Na anderhalf jaar gefreewheeld te hebben kwam ik ook via vrienden de liefde van mijn leven tegen en daar ben ik nu al 2 jaar happy mee! Toekomstplannen: idd snel kids, ben al vorig jaar gestopt met de pil.
Zo kan het dus gaan, en ik voel me zeker niet te oud.
Er is nog tijd genoeg en van overhaaste beslissingen omdat je leeftijd meespeelt kun je spijt krijgen.
Succes!
woensdag 31 december 2008 om 10:01
MM, jouw OP is zó herkenbaar, bah!
Maar als ik dan de reacties lees, krijg ik er toch wel (héél voorzichtig) een optimistisch gevoel bij.
Die man had er de afgelopen jaren ook niet bij moeten zijn, dat had een relatie niet overleefd. Nu zijn we er 'klaar' (as ready as one can be...) voor.
Blijf wie je bent, je positieve en enthousiaste zelf, dan komt het best wel goed. Ze hebben vast wel een voorraadje leuke mannen achtergehouden voor de laatkomers
Maar als ik dan de reacties lees, krijg ik er toch wel (héél voorzichtig) een optimistisch gevoel bij.
Die man had er de afgelopen jaren ook niet bij moeten zijn, dat had een relatie niet overleefd. Nu zijn we er 'klaar' (as ready as one can be...) voor.
Blijf wie je bent, je positieve en enthousiaste zelf, dan komt het best wel goed. Ze hebben vast wel een voorraadje leuke mannen achtergehouden voor de laatkomers
woensdag 31 december 2008 om 10:05
Lieve MM, volgens mij ben je zó op de goede weg bezig met jezelf, zet dat voort zou ik zeggen.
En als ik je leeftijd zie, denk ik: wooow, wat lekker jong nog. De wereld ligt voor je open! Alles is nog mogelijk. Je leven staat absoluut nog niet vast, ook al lijkt het voor jou misschien zo.
Even nog dit: het was ook pas na mijn dertigste dat ik de man tegenkwam met wie ik kinderen aandurfde, en ik werd moeder toen ik 35 en 37 was. Je hebt nog tijd genoeg!
En als ik je leeftijd zie, denk ik: wooow, wat lekker jong nog. De wereld ligt voor je open! Alles is nog mogelijk. Je leven staat absoluut nog niet vast, ook al lijkt het voor jou misschien zo.
Even nog dit: het was ook pas na mijn dertigste dat ik de man tegenkwam met wie ik kinderen aandurfde, en ik werd moeder toen ik 35 en 37 was. Je hebt nog tijd genoeg!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 31 december 2008 om 10:10
quote:Mamasaar schreef op 31 december 2008 @ 09:51:
Ook jij krijgt die leuke vent die je op handen draagt.Dat er een aantal vrouwen een man gevonden heeft waar ze tot nu toe nog 'n goede relatie mee hebben, wil niet zeggen dat dat voor iedereen weggelegd is en vooral dat dat ook werkelijk 'n levenslange relatie zal worden. Van de 3 relaties sneuvelt er eentje, dus da's 33% dat 't fout gaat. Vind dus ook zeker niet dat je je moet vastbijten in 'n vaste relatie.
Ook jij krijgt die leuke vent die je op handen draagt.Dat er een aantal vrouwen een man gevonden heeft waar ze tot nu toe nog 'n goede relatie mee hebben, wil niet zeggen dat dat voor iedereen weggelegd is en vooral dat dat ook werkelijk 'n levenslange relatie zal worden. Van de 3 relaties sneuvelt er eentje, dus da's 33% dat 't fout gaat. Vind dus ook zeker niet dat je je moet vastbijten in 'n vaste relatie.
woensdag 31 december 2008 om 10:14
Elninjoo, dat weten we. Dat weten de meesten wel. Het is bijvoorbeeld ook niet zo dat we hier allemaal met onze klauwen in onze vent vastgeroest zitten en zonder hem niks zijn.
En bovenal: daar gáát het hier niet over. Voor een lesje statistiek sla ik www.cbs.nl wel open...
En bovenal: daar gáát het hier niet over. Voor een lesje statistiek sla ik www.cbs.nl wel open...
woensdag 31 december 2008 om 10:18
quote:Tia Dalma schreef op 31 december 2008 @ 10:14:
Elninjoo, dat weten we. Dat weten de meesten wel. Het is bijvoorbeeld ook niet zo dat we hier allemaal met onze klauwen in onze vent vastgeroest zitten en zonder hem niks zijn.
En bovenal: daar gáát het hier niet over. Voor een lesje statistiek sla ik www.cbs.nl wel open...Volgens mij gaat 't daar hier wel over. Mijn mening is dat als je zo graag 'n kind wilt, dat je dan niet moet blijven focussen op 't vinden van de ware liefde, maar er gewoon voor moet gaan als je verder alles op de rit hebt (qua financieen en goede woonomgeving) en je deadline op 'n gegeven moment nadert.
Elninjoo, dat weten we. Dat weten de meesten wel. Het is bijvoorbeeld ook niet zo dat we hier allemaal met onze klauwen in onze vent vastgeroest zitten en zonder hem niks zijn.
En bovenal: daar gáát het hier niet over. Voor een lesje statistiek sla ik www.cbs.nl wel open...Volgens mij gaat 't daar hier wel over. Mijn mening is dat als je zo graag 'n kind wilt, dat je dan niet moet blijven focussen op 't vinden van de ware liefde, maar er gewoon voor moet gaan als je verder alles op de rit hebt (qua financieen en goede woonomgeving) en je deadline op 'n gegeven moment nadert.
woensdag 31 december 2008 om 10:20
woensdag 31 december 2008 om 10:22
En dat, oprecht-beste elninjoo, vind ik nou wél een logische post in dit geheel. Vertel je het op deze manier, ben ik het zelfs roerend met je eens (voor wat mijn mening waard is).
De eerste posting was van een droogkloterigheid die ik in ieder geval niet kon plaatsen bij het gevoel dat MM weergeeft. We (en zij ook, onderschat haar ook ajb niet) weten allemaal uitstekend hoe het zit met de harde (echt)scheidingscijfers en dat we allemaal nog maar moeten zien hoe het stand houdt.
Maar het gevoel dat je graag na alle turbulentie wel een warm en veilig thuis wilt creeeren en daar je volle verantwoordelijkheid voor wilt dragen, maar je buitenspel gezet voelt worden en bang bent dat je op die kans het alsnog voor elkaar te krijgen, geen invloed kunt uitoefenen, dát is nou net niet in zo'n constatering van een feit te vatten.
De eerste posting was van een droogkloterigheid die ik in ieder geval niet kon plaatsen bij het gevoel dat MM weergeeft. We (en zij ook, onderschat haar ook ajb niet) weten allemaal uitstekend hoe het zit met de harde (echt)scheidingscijfers en dat we allemaal nog maar moeten zien hoe het stand houdt.
Maar het gevoel dat je graag na alle turbulentie wel een warm en veilig thuis wilt creeeren en daar je volle verantwoordelijkheid voor wilt dragen, maar je buitenspel gezet voelt worden en bang bent dat je op die kans het alsnog voor elkaar te krijgen, geen invloed kunt uitoefenen, dát is nou net niet in zo'n constatering van een feit te vatten.
woensdag 31 december 2008 om 10:23
quote:elninjoo schreef op 31 december 2008 @ 10:10:
[...]
Dat er een aantal vrouwen een man gevonden heeft waar ze tot nu toe nog 'n goede relatie mee hebben, wil niet zeggen dat dat voor iedereen weggelegd is en vooral dat dat ook werkelijk 'n levenslange relatie zal worden. Van de 3 relaties huwelijken sneuvelt er eentje, dus da's 33% dat 't fout gaat. Vind dus ook zeker niet dat je je moet vastbijten in 'n vaste relatie.Gewoon niet trouwen dus.
[...]
Dat er een aantal vrouwen een man gevonden heeft waar ze tot nu toe nog 'n goede relatie mee hebben, wil niet zeggen dat dat voor iedereen weggelegd is en vooral dat dat ook werkelijk 'n levenslange relatie zal worden. Van de 3 relaties huwelijken sneuvelt er eentje, dus da's 33% dat 't fout gaat. Vind dus ook zeker niet dat je je moet vastbijten in 'n vaste relatie.Gewoon niet trouwen dus.
woensdag 31 december 2008 om 10:25
quote:Mamasaar schreef op 31 december 2008 @ 10:20:
Tja Elninjo, en volgens de statistieken zou het voor mij niet weggelegd zijn om een gelukkig huwelijk te hebben.
Je kent het wel, gescheiden ouders, van allebei de kanten......
Sjonge sjonge, dat ik dat aandurf allemaal
En daar durf ik off-topic nog wel bovenop te gooien dat ik niet alleen te maken heb met gescheiden ouders (ok ok niet van beide kanten) maar ook nog eens geen contact meer met ze heb. Ik kan dus statistisch n ooit in staat zijn van mijn kant uit om onze relatie in stand te houden...
Wie biedt meer!?!
Tja Elninjo, en volgens de statistieken zou het voor mij niet weggelegd zijn om een gelukkig huwelijk te hebben.
Je kent het wel, gescheiden ouders, van allebei de kanten......
Sjonge sjonge, dat ik dat aandurf allemaal
En daar durf ik off-topic nog wel bovenop te gooien dat ik niet alleen te maken heb met gescheiden ouders (ok ok niet van beide kanten) maar ook nog eens geen contact meer met ze heb. Ik kan dus statistisch n ooit in staat zijn van mijn kant uit om onze relatie in stand te houden...
Wie biedt meer!?!
woensdag 31 december 2008 om 10:26
MM, ook van mij een hart onder de riem. Jouw droomman loopt ergens rond!
Je kan gewoon afwachten, maar je kan ook proberen wat actiever op zoek te gaan (uit slempen gaan, internetdaten), dat moet je zelf beslissen.
Ik heb dezelfde ervaring als Leo; mijn man was eerst mijn beste vriend. En dan op een dag kijk je elkaar aan en $%&%$&* PATSBOEM slaat de vonk over. Geweldig! We zijn al heeeeel lang heel happy met elkaar. Dat is ook voor jou weggelegd hoor!
Je kan gewoon afwachten, maar je kan ook proberen wat actiever op zoek te gaan (uit slempen gaan, internetdaten), dat moet je zelf beslissen.
Ik heb dezelfde ervaring als Leo; mijn man was eerst mijn beste vriend. En dan op een dag kijk je elkaar aan en $%&%$&* PATSBOEM slaat de vonk over. Geweldig! We zijn al heeeeel lang heel happy met elkaar. Dat is ook voor jou weggelegd hoor!
