Psyche
alle pijlers
Verlegen naar nieuwe mensen
maandag 7 oktober 2019 om 20:14
hoiiii iedereen,
Ik kom maar gelijk ter zaken. Ik ben zeer verlegen, maar niet naar iedereen toe. Ik heb het vooral heel erg bij mensen waarmee ik potentieel een band mee kan hebben, zoals bijv. stuiemaatjes/collega's. Aan de kassa iets afrekenen heb ik totaal geen moeite mee, of eten bestellen in restaurant. Het gaat me vooral om de dingen waarbij ik niet zeker weet hoe het loopt. Als ik naar wek moet (werk bij de mc donalds op dit moment, en werk daar 2x per week 4 uur) ben ik van te voren zeer angstig. Ik pieker dan de dag voordat ik naar werk moet constant over alles wat er op werk gebeurd. Ik denk de heletijd na over hoe de rest van mijn collega's het heel leuk heeft met elkaar en zit te lachen, en dat ik me maar niet kan/durf te mengen. Ik zie dan ook op tegen gesprekken die ik moet hebben met collega's, zoals 'hoe was jouw dag?'. Klinkt misschien heel dom, maar ik ben altijd bang dat ik saai/niet leuk/interessant reageer, en pieker daar veel over. Het zorgt ervoor dat ik geen band opbouw met nieuwe mensen. Ik reageer gewoon wel met een verhaaltje of een vraag e.d. als iemand mij iets verteld, maar omdat ik (op zo'n moment) zoveel pieker, zorgt het ervoor dat ik niet echt geniet van gepsrekken en dat ik me heel ongemakkelijk voel bij mensen (zelfs als ik ze al lang ken). Mijn vraag is of iemand dit herkend en of die er vanaf is gekomen. Zo ja, hoe?
Alvast heel erg bedankt voor jullie reacties
PS Ik ben juist begonnen met werk omdat ik dacht dat blootstelling aan mijn angst het wel minder zou maken, maar het lijkt nog niet af te nemen. Het wordt misschien juist wel een beetje erger
Ik kom maar gelijk ter zaken. Ik ben zeer verlegen, maar niet naar iedereen toe. Ik heb het vooral heel erg bij mensen waarmee ik potentieel een band mee kan hebben, zoals bijv. stuiemaatjes/collega's. Aan de kassa iets afrekenen heb ik totaal geen moeite mee, of eten bestellen in restaurant. Het gaat me vooral om de dingen waarbij ik niet zeker weet hoe het loopt. Als ik naar wek moet (werk bij de mc donalds op dit moment, en werk daar 2x per week 4 uur) ben ik van te voren zeer angstig. Ik pieker dan de dag voordat ik naar werk moet constant over alles wat er op werk gebeurd. Ik denk de heletijd na over hoe de rest van mijn collega's het heel leuk heeft met elkaar en zit te lachen, en dat ik me maar niet kan/durf te mengen. Ik zie dan ook op tegen gesprekken die ik moet hebben met collega's, zoals 'hoe was jouw dag?'. Klinkt misschien heel dom, maar ik ben altijd bang dat ik saai/niet leuk/interessant reageer, en pieker daar veel over. Het zorgt ervoor dat ik geen band opbouw met nieuwe mensen. Ik reageer gewoon wel met een verhaaltje of een vraag e.d. als iemand mij iets verteld, maar omdat ik (op zo'n moment) zoveel pieker, zorgt het ervoor dat ik niet echt geniet van gepsrekken en dat ik me heel ongemakkelijk voel bij mensen (zelfs als ik ze al lang ken). Mijn vraag is of iemand dit herkend en of die er vanaf is gekomen. Zo ja, hoe?
Alvast heel erg bedankt voor jullie reacties
PS Ik ben juist begonnen met werk omdat ik dacht dat blootstelling aan mijn angst het wel minder zou maken, maar het lijkt nog niet af te nemen. Het wordt misschien juist wel een beetje erger
maandag 7 oktober 2019 om 21:08
Ik heb het niet zo erg als jij Maar herken wel veel dingen van je verhaal. Tegen wildvreemden op straat kan ik heel spontaan doen. Collega's daarentegen kost me echt veel tijd om me op mn gemak te voelen. Ik heb we nu geen last meer van omdat ik erg gewend Ben op mijn werk en me heel zeker voel daar. Dat heeft mij echt geholpen. Maar in nieuwe situaties bijvoorbeeld een cursus begin ik weer van voor af aan helaas.
Het vooraf piekeren herken ik totaal niet. Ik doe dat juist achteraf heel erg.
Ik heb het trouwens some zelfs bij vriendinnen die ik een tijdje niet gezien heb.. Maar de afgelopen jaren is het wel veel minder geworden gelukkig
Het vooraf piekeren herken ik totaal niet. Ik doe dat juist achteraf heel erg.
Ik heb het trouwens some zelfs bij vriendinnen die ik een tijdje niet gezien heb.. Maar de afgelopen jaren is het wel veel minder geworden gelukkig
anoniem_6473baf717bab wijzigde dit bericht op 07-10-2019 21:11
21.66% gewijzigd
maandag 7 oktober 2019 om 21:10
Dan zal ik het maar weghalen als het niet mag.Tinkerbell1988 schreef: ↑07-10-2019 21:07dacht dat dat medisch advies of diagnose tegen richtlijnen van forum is.
maandag 7 oktober 2019 om 21:12
woensdag 9 oktober 2019 om 11:07
Ik herken hier wel iets in.
Zelf ben ik verlegen in allerlei situaties; niet alleen degene die jij noemt.
(Maar ik heb wel geleerd hier beter mee om te gaan dan in het verleden)
Ik ken wel andere mensen bij wie ongeveer hetzelfde speelt als bij jou.
Die mensen heb ik voornamelijk leren kennen via trainingen sociale vaardigheden en een vereniging voor verlegen mensen.
Daar heb ik gemerkt dat er verschillende "soorten" verlegenheid bestaan.
Iedereen had wel op een bepaalde manier moeite met sociaal contact, maar wel op verschillende manieren, in verschillende situaties.
De enige ben je in elk geval zeker niet.
Het inzicht niet de enige te zijn, heeft mij wel geholpen mijn verlegenheid meer te accepteren.
Raar vind ik het niet meer; een beetje lastig soms nog wel.
Accepteren dat je bent zoals je bent, is een deel van "de oplossing".
Daarnaast kun je wat vaardigheden leren om makkelijker te communiceren en vaardigheden om anders te denken.
Deze dingen kun je leren via zo'n training.
Of in mijn geval waren dit er meerdere. Het was ook zoeken wat voor mij goed werkte. Dat zal ook voor iedereen anders zijn.
Zelf ben ik verlegen in allerlei situaties; niet alleen degene die jij noemt.
(Maar ik heb wel geleerd hier beter mee om te gaan dan in het verleden)
Ik ken wel andere mensen bij wie ongeveer hetzelfde speelt als bij jou.
Die mensen heb ik voornamelijk leren kennen via trainingen sociale vaardigheden en een vereniging voor verlegen mensen.
Daar heb ik gemerkt dat er verschillende "soorten" verlegenheid bestaan.
Iedereen had wel op een bepaalde manier moeite met sociaal contact, maar wel op verschillende manieren, in verschillende situaties.
De enige ben je in elk geval zeker niet.
Het inzicht niet de enige te zijn, heeft mij wel geholpen mijn verlegenheid meer te accepteren.
Raar vind ik het niet meer; een beetje lastig soms nog wel.
Accepteren dat je bent zoals je bent, is een deel van "de oplossing".
Daarnaast kun je wat vaardigheden leren om makkelijker te communiceren en vaardigheden om anders te denken.
Deze dingen kun je leren via zo'n training.
Of in mijn geval waren dit er meerdere. Het was ook zoeken wat voor mij goed werkte. Dat zal ook voor iedereen anders zijn.
