Voel mijzelf soms echt totaal overbodig.

26-06-2017 14:37 33 berichten
Alle reacties Link kopieren
bericht verwijderd
anoniem_190961 wijzigde dit bericht op 07-10-2017 08:13
Reden: prive
99.05% gewijzigd
Volgens mij ligt dit vooral bij jezelf, bij hoe je jezelf vergelijkt met anderen en dan in jouw eigen ogen de mindere bent. Probeer wat aan jouw onzekerheid te doen, mensen die blij zijn met zichzelf zijn vaak aantrekkelijk voor andere mensen.
En wat bedoel je met die rangorde? Doen mensen naar en neerbuigend tegen je? En zo ja, hoe komt het dan dat die mensen denken dat ze dat kunnen maken? Bijt je wel eens van je af?
Je hebt een minderwaardigheidscomplex.
Ik denk dat de eerste stap zou kunnen zijn om de vriendinnen die jou niet echt waarderen toch de deur uit te doen.
Ik heb dat ook gedaan met een paar oude vriendinnen die mij alleen maar gebruikten en voel me veel happy-er sindsdien.
Intussen ben ik best wel eens oprecht eenzaam geweest, maar aan de andere kant heb ik tijd gekregen voor nieuwe vriendschappen waar ik wel echt veel aan heb.

Niet twijfelen aan jezelf, houden van jezelf en kiezen voor jezelf.
Heb vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt, ook al is het in het begin voor je gevoel heel eng en eenzaam.

Als jij kiest voor jezelf kan niemand je iets maken. Je hebt recht op jouw geluk.
Laat dat niet afhangen van die paar mensen die inmiddels een beetje gewend zijn op jou te behandelen als deurmat of als het zwarte schaap of die jou niet helemaal serieus nemen en waarderen voor wie jij bent.

Waardeer jezelf en dan komen er uiteindelijk steeds meer mensen in je leven die jou ook waarderen.
En daar valt best iets aan te doen, want het zit alleen in jouw hoofd.
Je omgeving is zich dat waarschijnlijk niet eens bewust, dat jij met deze gevoelens zit.
Dus een verandering moet vanuit jou komen, niet vanuit je omgeving.
Alle reacties Link kopieren
Je eigenwaarde niet zo ophangen aan anderen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Families geven familie- en gezinsleden vaak een stempel en daar kom je nooit meer vanaf, het is makkelijk denken, het in hokjes plaatsen.
Dat zou een verklaring kunnen zijn van het gevoel dat je familie je geeft.
Daar verander je niets meer aan en kun je beter naast je neer leggen.
Alle reacties Link kopieren
In mindere mate: ja.
Maar ik denk dat dit idee meer ontstaat uit een reëlere kijk op je eigen belang in de wereld dan uit een werkelijk verschil in belang voor anderen.
Er zijn mensen die denken dat de halve wereld instort als ze er even niet bij zijn, maar die mensen zien hun eigen rol gewoon wat zonniger in.
Ik zou wel kappen met die vriendschappen die uitgesproken nadelig voor jou zijn, dan maak je meer ruimte in je eigen denkwereld voor een open blik naar anderen, die wel iets positiefs (al is het beperkt) toevoegen. Schrap de negatieve relaties.
Alle reacties Link kopieren
bericht verwijderd
anoniem_190961 wijzigde dit bericht op 07-10-2017 15:26
Reden: privacy
98.78% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Sommige mensen laten nooit zien wie ze echt zijn of wat zij echt vinden omdat zij continu bezig zijn met leuk gevonden worden.

Daarbij pick your battles. Waarom maak je je zo druk om de verjaardag van je oma?

Ik denk dat zowel je familie als je vrienden zich niet naar jou maatstaven gaan gedragen. Wil je graag iets doen of ergens heen ga dan zelf zonder iets bij anderen af te dwingen.
viva-amber wijzigde dit bericht op 26-06-2017 14:53
51.35% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Het is zoals je het zelf zegt; je “voelt” je overbodig. Wat je ervaart is een gevoel, maar daarom niet per se de werkelijkheid. Misschien dat jij je onbewust wat op de achtergrond stelt, net omdat je het gevoel hebt dat je niet zo bijzonder bent? En misschien daarom dat mensen maar weinig op je reageren, omdat je heel hard uitstraalt “ik ben niets speciaals hoor, laat mij maar!”

Je spreekt ook over rangordes, en een vriendin “die al verder staat in het leven”… Alleen al dit geeft weer hoe jij jezelf ziet; namelijk als iemand die onderaan die zogezegde rangorde staat. De ene mens kan niet verder in het leven staan dan de andere, ze zijn gewoon met andere zaken bezig.

Oh en nog dit; een vriendin die jou alleen contacteert wanneer ze je nodig heeft is geen vriendin. Kappen daarmee!
insecure. schreef:
26-06-2017 14:50
Ik word wel snel gezien als ''goedzak'' ja. Maar aan de andere kant : waarom zou iemand zo tegen mij willen doen? Ik doe zelf ook nooit zo tegen anderen, dus ik zou die gedachtegang niet snappen.

En rangorde bedoel ik niet zo letterlijk, maar ik merk bijvoorbeeld wel bijvoorbeeld in mijn vriendinnen - app dat best vaak als ik iets zeg, wordt daar niet op gereageerd. Dan blijft het zo een paar uur stil, en wordt er door een ander overheen gepraat.

Bijvoorbeeld als ik iets voorstel om ergens heen te gaan. Dit kan een, twee keer gebeuren, maar het begint nu structureel te worden, en dat doet mij best veel pijn.

Maar dit is ook bijvoorbeeld bij mijn ouders / zusjes zo : Ik heb rond mijn 22-24e best een nare periode gehad met een sociale fobie, paniekaanvallen. Dit heeft voor de nodige studievertraging gezorgd en heeft ervoor gezorgd dat ik wat keuzes heb gemaakt die niet zo goed uitgepakt zijn : Op kamers gegaan in de stad, toch maar weer terug, opnieuw op kamers, werd weer geen succes...

Inmiddels ben ik afgestudeerd, heb ik voor mijn gevoel mijn leven redelijk op de rit, dan ben ik daar zelf trots op. Maar ik merk bijvoorbeeld aan mijn zusjes (die wel gewoon keurig netjes in een keer het ''rechte'' pad hebben bewandeld) dat ze zichzelf daar best wel voor op hun borst kloppen.

Laatst hadden we het bijvoorbeeld over de verjaardag van mijn oma, die georganiseerd moest worden. Ik had een andere mening over de manier waarop het georganiseerd zou moeten worden, maar mijn zusje stelt zichzelf dan volledig in het gelijk, en op een gegeven moment komt er dan zo'n uitspraak in de zin van ''Ja nou kijk jij nou maar even lekker wat je allemaal fout heb gedaan de afgelopen jaren, ik heb het gewoon allemaal goed gedaan, dus ik heb nu ook gelijk''.

Met andere woorden : jij hebt geen recht van spreken, jouw mening is minder waard dan de mijne, omdat ik beter weet wat ik doe dan jij.

Dat steekt dan gewoon behoorlijk.
Tja, jouw zus is nogal dominant en dan geeft ze jou een sneer. Dat kan gebeuren. Hoe ga jij daarmee om? Laat je dat gebeuren of bijt je van je af?
Je legt alles wat er in de relatie tussen jou en anderen gebeurt bij die anderen neer, maar echt, je hebt zelf veel meer invloed op hoe die relatie is dan je denkt. Maar als je andere resultaten wil, zul je zelf ook andere gedrag moeten kiezen. Dus volgende keer als je zo'n sneer krijgt van je zus reageer je gewoon eens een keer heel anders, ik schat in: veel assertiever. In plaats van je in het slachtoffer van het gedrag van anderen hoekje te zetten, want daarmee verander je niets.
Alle reacties Link kopieren
shisha schreef:
26-06-2017 14:46
Ik denk dat de eerste stap zou kunnen zijn om de vriendinnen die jou niet echt waarderen toch de deur uit te doen.
Ik heb dat ook gedaan met een paar oude vriendinnen die mij alleen maar gebruikten en voel me veel happy-er sindsdien.
Intussen ben ik best wel eens oprecht eenzaam geweest, maar aan de andere kant heb ik tijd gekregen voor nieuwe vriendschappen waar ik wel echt veel aan heb.

Niet twijfelen aan jezelf, houden van jezelf en kiezen voor jezelf.
Heb vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt, ook al is het in het begin voor je gevoel heel eng en eenzaam.

Als jij kiest voor jezelf kan niemand je iets maken. Je hebt recht op jouw geluk.
Laat dat niet afhangen van die paar mensen die inmiddels een beetje gewend zijn op jou te behandelen als deurmat of als het zwarte schaap of die jou niet helemaal serieus nemen en waarderen voor wie jij bent.

Waardeer jezelf en dan komen er uiteindelijk steeds meer mensen in je leven die jou ook waarderen.
Mooie post, en je hebt zo enorm gelijk.

Alleen het is ook gigantisch eng om los te laten soms.

Daarnaast wil ik voor mijzelf wel eerst zeker hebben in hoeverre het in mijn hoofd zit, en in hoeverre het realiteit is.

Op dit forum zijn er best veel mensen die (vaak terecht) zeggen dat je dingen niet moet invullen voor een ander, dat je uit bepaalde gedragingen niet altijd je eigen conclusies mag verbinden en dat je andermans uitspraken niet altijd zodanig mag uitleggen dat het betekent wat JIJ denkt dat het betekent.

Aan de andere kant : Soms ken je mensen al lang, en er zijn maar weinig mensen die zo veel kracht hebben dat ze dingen recht in je ogen proberen te zeggen. Soms sluipt gedrag er in, en voel je uiteindelijk heel goed hoe de vork in de steel zit.
Alle reacties Link kopieren
Heb jij mensen om je heen die je liefhebt, oprecht een mooi mens vindt en die je waardeert zoals ze zijn?

Zo klinkt het namelijk niet.
Alle reacties Link kopieren
Praat er met je ouders over eerlijk en zeg hoe jij je voelt.


Doe die vriendinnen de deur uit.
Laat je nooit domineren.

Je hebt alles op orde alleen dat éne, assertief zijn niet zo.

Dikke :hug:
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
Stel dat je ergens beneden aan de pikorde bungelt. Ik zeg niet dat het zo is, maar stel dat. Dan nóg ben je een waardevol persoon. Je bent gewoon al waardevol omdat je er bent. Uit je beschrijving maak ik ook nog op dat je een vredelievend en lief persoon bent die het beste met anderen voor hebt: dan ben je een fantastisch persoon! Als je dat zelf weet dan is dat al genoeg.

Je hoeft niet zo te wedijveren met anderen. Dat is nergens voor nodig. Laat je zusjes en vriendinnen maar denken dat zij beter zijn, dat is alleen maar hun eigen onvolwassenheid. Als je in jezelf blijft geloven, dan zullen zij dit uiteindelijk ook opmerken.

Ik zou wel breken met vriendinnen waar je niet veel uithaalt trouwens. Stop die tijd en energie in mensen die het wel waard zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ouders kun je niet inwisselen, vriendinnen wel. Ga dingen doen waar je andere mensen bij ontmoet. En wat je jongere zussen betreft, die hebben onbewust meegelift met jou als voorganger. Jij was waarschijnlijk vroeger de "grote zus" die alles al kon en mocht in hun ogen. Jij was al groot dus logisch dat jij die dingen al kon die je kleinere zusjes nog moesten leren. Jij bent al groot( als je 4 bent) dus laat je kleine zusje maar. Maar als je zusje 4 is, is zij nog steeds klein en jij bent al groot terwijl zij de dingen doet die jij toen niet meer mocht. En intussen zijn de jongeren jaloers op wat jij al mag.
En wat dat eenzaam betreft, volgens mij heeft koningin Wilhelmina ooit gezegd dat ze :Eenzaam maar niet alleen was. Ofwel, in een grote groep kun je je eenzamer voelen dan wanneer je lekker in de natuur een wandeling maakt in je eentje.
Waardeer jezelf en hou van jezelf om wie je bent, schop het overtollige uit je leven, zoals vriendinnen die vinden dat je moet leven zoals zij, alsof dat de enige manier is. En die ruimte kan dan lekker opgevuld worden met mensen die wel leuk zijn.
En doe je wel eens iets met je zussen zonder je ouders erbij? Een zussendag met winkelen lunchen, of wat dan ook. Gewoon om elkaar echt weer eens op een andere manier te leren kennen, misschien krijg je onverwachte kanten van je zussen te horen en zien
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Niet iedereen is zo vriendelijk en oprecht als jij, echt niet.
De wereld bestaat voor een groot deel helaas ook uit bitches, lomperikken en dominante egoïsten.
Probeer dat (ondanks dat je dat niet echt begrijpt omaat het zo ver van jouw belevingswereld af staat) toch te accepteren en wees trots op jezelf dat jij geen bitch bent.

Maar probeer wel om toch wat meer van je af te bijten.
Je hoeft niet over jezelf heen te laten lopen.

En laat je niet onzeker maken, blijf jezelf oké vinden. Je hoeft niet door iedereen aardig gevonden te worden.

Zoek vrienden die meer zo zijn als jij.
Alle reacties Link kopieren
bericht verwijderd
anoniem_190961 wijzigde dit bericht op 07-10-2017 15:31
Reden: Privacy
98.23% gewijzigd
Je zegt dat jijzelf onzeker bent. Projecteer je dit niet gewoon op anderen?

Als ik jou bijvoorbeeld ais vriendin enthousiast vertel over dat ik samen met mijn vriend op vakantie ga naar Bali, dan vertel ik je dit puur omdat ik blij ben over mijn plannen en ik denk dat jij het leuk vindt om te weten wat mij bezighoudt. Jij labelt dit dan als 'overtroeven' Of als een soort strijd, terwijl dit niet zo is bedoeld.

Zelfde met koophuis/kinderen etc. De meesre mensen richten hun leven in zoals ze dat het liefste doen en naar hun mogelijkheden, ze doen dit niet om de strijd met jou aan te gaan. Dat jij dit zo voelt, zegt meer over jou dan over hen.
Alle reacties Link kopieren
bericht verwijderd
anoniem_190961 wijzigde dit bericht op 07-10-2017 15:25
Reden: privacy
98.53% gewijzigd
insecure. schreef:
26-06-2017 15:42
Nee dat denk ik niet. Want ik kan denk ik best goed het verschil herkennen in oprecht enthousiasme, en 'overtroeven' .

Misschien ben ik daarin wel juist te naïef en probeer ik mijzelf er te vaak van te overtuigen dat mensen het heus niet zo bedoelen, terwijl het in feite er eigenlijk best wel ik bovenop ligt.

Die vriendin met huis / relatie waar ik het bijvoorbeeld over had, en die mij telkens een beetje de les probeert te lezen over hoe ik volgens haar moet leven is daar een goed voorbeeld van. Vaak probeer ik gewoon te denken : ach, zij wil gewoon dat ik gelukkig word, en in haar ogen kan ik dat alleen maar worden als ik ook settel. Dat is kennelijk haar zienswijze, en ze heeft uiteindelijk gewoon het beste met mij voor.

Diep van binnen weet ik echter dat dit niet zo is. Want ik weet nog dondersgoed dat ik een jaar of drie geleden ''sjans'' had met een leuke jongen die ik via haar had ontmoet. Toen we voor het eerst gingen daten, vertelde die jongen echter dat hij mijn vriendin om mijn nummer had gevraagd, maar dat wilde ze niet geven aan hem. Ook zaten ze een keer op het terras, en wilde hij mij opbellen of ik ook kwam. Dat mocht ook niet van mijn vriendin.

En zo zijn er nog wel meer dingen gebeurd in het verleden, waaruit ik besef : die vriendin vindt het wel prettig om mij te wijzen op mijn tekortkomingen, maar als ik een keer een concrete mogelijkheid heb om ook bepaalde dingen op te bouwen (zoals in dit geval : een leuke relatie krijgen) zal ze dat proberen te saboteren.

Dat soort dingen vind ik gewoon erg pijnlijk. Waar is het voor nodig?
Dat is geen vriendin. Dat soort mensen kun je beter weren.
Alle reacties Link kopieren
Waarom ben je bevriend met iemand die je een negatief gevoel bezorgt?
Het is nogal een taboe om toe te geven, maar in veel gezinnen zijn er kinderen die duidelijk wel of juist niet de favoriet van hun ouders zijn en dan ontstaan er rollen- en verwachtingspatronen in de hoofden van alle gezinsleden die er lastig weer uit gaat.

Het lijkt er op dat je ene zusje het zondagskind is, het andere zusje het zielige kind is en jij de rol heb toegewezen gekregen van het kind waar alles mis mee gaat. De gezinsleden gaan dan vervolgens alle gedragingen van jou in dat daglicht zien en er wordt dan ook van jou verwacht dat jij je naar die rol gaat gedragen. Of je dat nu wilt of niet.

Deze jarenlange ingesleten rol wordt dan vervolgens jouw houding naar de buitenwereld toe die andere mensen (vooral dominante mensen) razendsnel oppikken en zij plaatsen jou dan vervolgens ook weer in dat hokje. Zelfs als daar totaal geen reden voor is.

Er is niet veel te doen aan de gedachtegangen van andere mensen, want dit alles speelt zich vaak geheel onbewust af, dus het bespreken is veelal zinloos.

Het enige wat je kunt doen is zelf besluiten dat je deze niet meer passende jas van je afwerpt en dat je deze rol niet meer op je wenst te nemen.

Reken niet op al te veel begrip en steun van je omgeving, want die vinden de rol die jij hebt gekregen namelijk erg prettig voor hun eigen ego, maar hou gewoon vol met het uitstralen van wie je werkelijk bent en wilt zijn en geef vooral duidelijk je grenzen aan.

Concreet betekent dit waarschijnlijk dat je je huidige vriendinnen zal gaan verliezen, maar hopelijk vind je hier dan snel veel betere passende vriendinnen voor in de plaats.

Wat betreft je ouders en zussen: zet het contact voorlopig op een wat lager pitje en laat al hun commentaar niet meer zo bij je binnen komen. Vaar je eigen koers en uiteindelijk zullen ze dat (met tegenzin) wel moeten accepteren.

Sterkte, want dit is best een lastige weg om te volgen, maar het werkt wel.
Het is natuurlijk een heel vervelend gevoel; dat voorop gesteld!

Ik zie dat je hier de laatste paar jaar veel van dergelijke topics hebt geopend. Heb je inmiddels (weer) hulp van een psycholoog? Welke dingen heb je toen geleerd en kun je die handvatten toepassen nu je niet goed in je vel zit? Zou een assertiviteitstraining iets voor je zijn of wellicht 1-op-1 oefenen met weerbaarheid?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven